Dat benaderingsdingetje had ik dus ook een tijdje terug in het Woldlakebos waar heel veel vroege glazenmakers rondvlogen met juist weer vrij hoge temperatuur.
Zodra ik er een op een afstand zie landen en ik net buiten bereik dat aanvalsplan kan maken is het zelfs met de 180mm al heel goed te doen.
Met vroege glazenmakers heb je dan weer een andere uitdaging en dat is dat ze iets minder uitbundig gekleurd zijn en makkelijk opgaan in het landschap tot het punt dat er bij iedere stap die je zet een paar opvliegen die je nooit had zien zitten omdat ze totaal onopvallend zijn. De kunst is dan ook om de eerste te vinden en dan zie je er, zeker in het Woldlakebos ineens nog veel meer in de struik hangen.
Aeshna isoceles by
Ouwesok, on Flickr
Aeshna isoceles by
Ouwesok, on Flickr
Aeshna isoceles by
Ouwesok, on Flickr
Aeshna isoceles by
Ouwesok, on Flickr
Een beperking die je dan in Woldlake weer vaak hebt is dat bovenstaand zo ongeveer de kortste afstand is waarop je ze kunt benaderen zonder natte voeten te krijgen.
Heel soms zit er echter ergens een waar je ook even een kopje kunt halen of in elk geval een halve libel waardoor het weer een beetje op macro begint te lijken.
Aeshna isoceles by
Ouwesok, on Flickr