Hoe wordt er tegen onder- en overgewicht aangekeken?

quote:

Op woensdag 5 augustus 2020 13:30 schreef polyp11 het volgende:
Ik dacht dat men altijd vrij negatief was over overgewicht, maar ondergewicht niet als een groot probleem zag.
Door de body-positivity movements heb ik nu het idee dat dit beeld 180 graden gedraaid is; over overgewicht (in het algemeen) mag je niks negatiefs zeggen, want dan ben je aan het discrimineren, terwijl er steeds meer kritiek komt op het hebben van ondergewicht. Hoewel het goed is dat ondergewicht steeds meer als probleem gezien wordt, lijkt mij dit eerste een groot probleem.

Hoe ervaar jij dit en hoe kijk jij hier tegen aan? Is het terecht dat overgewicht steeds meer geaccepteerd lijkt te worden of zelfs als iets positiefs wordt gezien? Overgewicht en obesitas zijn de 5e doodsoorzaak wereldwijd (bron: https://www.wur.nl/nl/Dos(...)chappelijk%20niveau.). Moeten we blij zijn met deze movements of moeten we hier juist kritisch over zijn?

Ik was zo'n persoon die nooit aan kon komen, tot 26 jaar woog ik in de 50kg met een lengte van 1.83m.
Ik werd uitgelachen op de sportschool, op het werk maakte men regelmatig negatieve opmerkingen en ik werd ook wel slangenmens genoemd. Sommigen daarentegen maakte zich oprecht zorgen of ik niet ernstig ziek was toevallig.
Inmiddels tik ik de 100 kilo aan en mensen lijken dit beter te accepteren, aangezien overgewicht als normaal wordt gezien. Er zijn veel meer mensen met overgewicht dan ondergewicht.

Uit persoonlijke ervaring kan ik spreken dat ik ondergewicht als man zijnde 100 keer vervelender vond dan overgewicht.

Ik was vroeger ook een stuk lichter en merkte het zelfde idd. Mensen vinden het vrij normaal om mensen die dun zijn te bashen of er in ieder geval opmerkingen over te maken. Maar over overgewicht mag je absoluut geen opmerking maken anders ben je aan het body shamen.

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2020 03:32 schreef -Deluzion- het volgende:

Ik was zo'n persoon die nooit aan kon komen, tot 26 jaar woog ik in de 50kg met een lengte van 1.83m.
Ik werd uitgelachen op de sportschool, op het werk maakte men regelmatig negatieve opmerkingen en ik werd ook wel slangenmens genoemd. Sommigen daarentegen maakte zich oprecht zorgen of ik niet ernstig ziek was toevallig.
Inmiddels tik ik de 100 kilo aan en mensen lijken dit beter te accepteren, aangezien overgewicht als normaal wordt gezien. Er zijn veel meer mensen met overgewicht dan ondergewicht.

Uit persoonlijke ervaring kan ik spreken dat ik ondergewicht als man zijnde 100 keer vervelender vond dan overgewicht.

Ik ken iemand die ook vrij lang is en de 50 kg vaak met moeite aantikt en ook hij wordt continu op zijn gewicht aangesproken. Van het steeds weer 'eet je wel genoeg!' tot andere veel minder aangename opmerkingen. Tegen dikke mensen zeggen fatsoenlijke mensen niets, dan hoor je alleen rotte opmerkingen van rotte mensen en die zijn er gelukkig niet zo veel. Maar als het om mensen met ondergewicht gaat lijkt niemand meer van fatsoen te hebben gehoord, want dan mag je blijkbaar alles zeggen wat er in je opkomt.

Iemand met obesitas die aan "body positivity" doet houdt zichzelf voor de gek en daar doe ik niet aan mee.

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2020 11:07 schreef Chia het volgende:

[..]

Fatsoenlijke mensen zeggen ook tegen mensen met ondergewicht niets, maar blijkbaar is het voor sommige onfatsoenlijken makkelijker om zich bij overgewicht nog wel in te houden en bij ondergewicht lukt ze dat niet meer.

[ Bericht 5% gewijzigd door SQ op 07-08-2020 12:05:05 (zo dus niet.) ]

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2020 11:07 schreef Chia het volgende:

[..]

Fatsoenlijke mensen zeggen ook tegen mensen met ondergewicht niets, maar blijkbaar is het voor sommige onfatsoenlijken makkelijker om zich bij overgewicht nog wel in te houden en bij ondergewicht lukt ze dat niet meer.

Ondergewicht is sneller gevaarlijker, er zit hopelijk ook eerder een bezorgdheid achter.
Bij vrouwen met beperkt ondergewicht ook jaloezie

Waarom ligt er eigenlijk zo’n taboe op het aanspreken van gewicht? Waarom is het onbeleefd?

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2020 14:10 schreef margaretha_01 het volgende:
Waarom ligt er eigenlijk zo’n taboe op het aanspreken van gewicht? Waarom is het onbeleefd?

Waarom doet het er toe?
Geef me eens een voorbeeld van iemand aanspreken op gewicht waarbij het niet belerend of veroordelend bedoeld is.

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2020 14:13 schreef SQ het volgende:

[..]

Waarom doet het er toe?
Geef me eens een voorbeeld van iemand aanspreken op gewicht waarbij het niet belerend of veroordelend bedoeld is.

Ik heb echt wel eens met vrienden besproken wat voor relatie we met eten hebben; ik heb vrienden die bijvoorbeeld in tijden van stress juist veel eten (en op dat moment waren zij dan juist aangekomen), terwijl bij mij juist het omgekeerde het geval is; bij stress is mijn hongergevoel zo goed als uitgeschakeld. De discussie werd dan wel gestart omdat mij gevraagd werd waarom ik altijd zo dun was. Nou en dan gaf ik mijn ideeën waarom dat zou kunnen zijn.

Ik was/ben niet beledigd als me dat gevraagd wordt en zodra de discussie daar is zijn andere eerder opgelucht om gewoon eens heel normaal over hun relatie met eten te praten.

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2020 12:48 schreef Chia het volgende:

[..]

Ook als er bezorgdheid achter zit is het onbeleefd om iemand bijvoorbeeld een stuk taart op te dringen. En gewoon gezond slank zijn wordt door veel mensen al aangezien voor ondergewicht.

Ja opdringen. Maar aangeven dat iemand is afgevallen en vragen of het gewenst is of niet en dat iemand zich zorgen maakt, moet kunnen toch?

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2020 14:54 schreef margaretha_01 het volgende:

[..]

Ik heb echt wel eens met vrienden besproken wat voor relatie we met eten hebben; ik heb vrienden die bijvoorbeeld in tijden van stress juist veel eten (en op dat moment waren zij dan juist aangekomen), terwijl bij mij juist het omgekeerde het geval is; bij stress is mijn hongergevoel zo goed als uitgeschakeld. De discussie werd dan wel gestart omdat mij gevraagd werd waarom ik altijd zo dun was. Nou en dan gaf ik mijn ideeën waarom dat zou kunnen zijn.

Ik was/ben niet beledigd als me dat gevraagd wordt en zodra de discussie daar is zijn andere eerder opgelucht om gewoon eens heel normaal over hun relatie met eten te praten.

Ik praat ook wel eens over eten of mijn relatie met eten. Meer dan eens. Het is een van mijn favoriete onderwerpen
Maar de enige keren dat ik me heb uitgesproken over hoe dik iemand was, is tijdens zwangerschap geweest
Je relatie met eten bespreken is niet hetzelfde als commentaar hebben op iemands gewicht.

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2020 11:07 schreef Chia het volgende:

[..]

Fatsoenlijke mensen zeggen ook tegen mensen met ondergewicht niets, maar blijkbaar is het voor sommige onfatsoenlijken makkelijker om zich bij overgewicht nog wel in te houden en bij ondergewicht lukt ze dat niet meer.

Ik had zo'n smerige baas toen ik 24 was, die gaf een voorzetje aan zijn collega om een rot opmerking te maken in de pauze.
De baas zei tegen de voorman" gelukkig heb je 2 sterke kerels bij je die je komen helpen heh heh" waarmee hij hoopte dat die collega zou zeggen " nee deluzion is niet sterk" en dat gebeurde dus ook.. en die baas smerig lachen.
Die andere collega van mij die ook ondergewicht had en dunne armpjes en beentjes etc boeide het niks, hij had het niet eens door wat er gebeurde, maar ik zie dit soort smerige streken meteen.

En 10 jaar later kwam ik bij de tandarts voor iets naars en die zei" gelukkig ben je een grote sterke vent, de meisjes die hier komen moeten altijd huilen "

Dus ik ben van slangenmens naar een brute beer gegaan zonder mijn levensstijl aan te passen.
Begin 30 waren veel mensen best wel onder de indruk van mijn fysiek. Nou ja eigenlijk boeit het me niet meer wat de perceptie van anderen zijn van mij.


Andere nare ervaring was toen ik 18 was.. ja toen woog ik net 50kg.. ging toen naar de sportschool voor krachttraining... dus die sportlerares gaat mij uitleggen hoe al die apparaten werkten, we liepen daar naar toe.. en zo'n patsertje merkt mij op en begint te lachen... tikt de schouders van zijn vrienden aan en zegt "kijk hem dan" Daarna keek hij naar die sportlerares en maakte oogcontact zo van " lullig dat je zo'n nerd moet uitleggen hoe alles werkt"

Ook heb ik een keer een sporttest moeten afleggen en die vrouw die mij testte maakte na afloop een lullig geintje over mij tegen haar collega's.. maar ze zei het iets te hard en ik hoorde het.. daarna keek ze mij aan " grapje"

En ik heb wel veel vaker van dit soort smerige dingen meegemaakt... nou zoiets zou ik never nooit doen.
niet alleen over mijn gewicht.. ook mijn lichte huidskleur is regelmatig mikpunt van opmerkingen.
Zo is er altijd wel wat.. ik vind het wel prima allemaal.

Iig, weet ik als geen anders hoe vreselijk klote het is als je vooral als man zijnde kan eten wat je maar wilt maar toch geen gram aankomt. En andere mensen zijn zo vreselijk kortzichtig en ignorant door opmerkingen te maken of je wel genoeg eet
Sommige mensen kunnen gewoon niet aankomen, ik was zo'n persoon.. maar is plots helemaal veranderd.

Ik heb nu overgewicht.. en eigenlijk voelt het wel fijn omdat ik altijd zo mager ben geweest. Zo'n iets opgezwollen (maar niet dik) buikje bevalt me wel..
De perceptie van anderen is ook veranderd. Mensen zijn minder snel geneigd om een lullige opmerking te maken. Als je kwetsbaar oogt zijn er altijd behoorlijk wat ratten die daar gebruik van maken.

[ Bericht 14% gewijzigd door -Deluzion- op 07-08-2020 15:48:23 ]

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2020 14:13 schreef SQ het volgende:

[..]

Waarom doet het er toe?
Geef me eens een voorbeeld van iemand aanspreken op gewicht waarbij het niet belerend of veroordelend bedoeld is.

Jij snapt het verschil niet tussen interesse tonen in je vrienden en iemand "aanspreken" op zijn of haar gewicht?

Ik kan natuurlijk niet over iemands vriendschappen oordelen, maar in mijn vriendschappen is het doodnormaal om het te hebben over waar iemand mee worstelt. Of het nou iemand is die teveel drinkt, niet kan stoppen met roken, of (zoals een vriend van mij) na een tijdje echt moddervet begon te worden. Daar hebben we het gewoon over gehad. En dan hoor je iemand die met zichzelf in de knoop zit, het zelf ook heel graag wil veranderen, maar niet lukt. En vervolgens heb ik die op sleeptouw genomen door samen te gaan sporten en menusuggesties te geven. Die is nu meer dan 15kg kwijt.

In mijn ogen is dat wat vrienden doen. Die zijn begaan met je. Niet uit oordeel, maar uit genegenheid.

Als jij een vriend of vriendin over een periode van een jaar, zeg 10 kg, aan ziet komen. Heb je het daar dan niet over?

quote:

Op zaterdag 8 augustus 2020 08:28 schreef Bugno3 het volgende:

[..]

Jij snapt het verschil niet tussen interesse tonen in je vrienden en iemand "aanspreken" op zijn of haar gewicht?

Ik kan natuurlijk niet over iemands vriendschappen oordelen, maar in mijn vriendschappen is het doodnormaal om het te hebben over waar iemand mee worstelt. Of het nou iemand is die teveel drinkt, niet kan stoppen met roken, of (zoals een vriend van mij) na een tijdje echt moddervet begon te worden. Daar hebben we het gewoon over gehad. En dan hoor je iemand die met zichzelf in de knoop zit, het zelf ook heel graag wil veranderen, maar niet lukt. En vervolgens heb ik die op sleeptouw genomen door samen te gaan sporten en menusuggesties te geven. Die is nu meer dan 15kg kwijt.

In mijn ogen is dat wat vrienden doen. Die zijn begaan met je. Niet uit oordeel, maar uit genegenheid.

Als jij een vriend of vriendin over een periode van een jaar, zeg 10 kg, aan ziet komen. Heb je het daar dan niet over?

Nee. Tien kilo in een jaar vind ik overigens nog niet indrukwekkend en valt al helemaal niet in de categorie "moddervet" trouwens tenzij het een kind van 3 is.

Ik vind gewoon niet dat het iemands zaak is. Ja, als je een vriend hebt die allerhande tekenen vertoont dat het slecht gaat, dan praat je daar over. Maar niet puur enkel en alleen gebaseerd op lichaamsgewicht. Nope.

quote:

Op zaterdag 8 augustus 2020 08:31 schreef SQ het volgende:

[..]

Nee. Tien kilo in een jaar vind ik overigens nog niet indrukwekkend en valt al helemaal niet in de categorie "moddervet" trouwens tenzij het een kind van 3 is.

Ik vind gewoon niet dat het iemands zaak is. Ja, als je een vriend hebt die allerhande tekenen vertoont dat het slecht gaat, dan praat je daar over. Maar niet puur enkel en alleen gebaseerd op lichaamsgewicht. Nope.

Ok, dat kan