Zegt de obesitas-wielrennerquote:
Dat komt ook omdat er tussen extreem ondergewicht en morsdood maar een paar kilo verschil zit. In de breedte heb je veel meer margequote:Op woensdag 5 augustus 2020 14:43 schreef De_Onnoembare het volgende:
Beetje overgewicht mag mi afhankelijk vanaf je leeftijd best, maar echt te dik: dat is 9 vd 10 keer toch echt het resultaat van je eigen belachelijk ongezonde levensstijl. Ik heb ook best minachting voor die mensen als ik eerlijk ben en heb ook geen seconde medelijden met de kwalen die ze erdoor oplopen. Moet je maar eens gvd normaal eten en wat bewegen. Lukt mij ook.
ECHT ondergewicht is mi zeldzaam. Er zijn wel mensen die erg slank zijn, maar die zijn niet ziekelijk dun over het algemeen, behalve enkele echt zieke mensen en geestesgestoorden.
Dat is waar. Je kan het veel langer volhouden met 100 kg overgewicht dan 100 kg ondergewichtquote:Op woensdag 5 augustus 2020 14:45 schreef SQ het volgende:
[..]
Dat komt ook omdat er tussen extreem ondergewicht en morsdood maar een paar kilo verschil zit. In de breedte heb je veel meer marge
Over- of ondergewicht mag best besproken worden (met de betreffende persoon), vind ik tenminste. En als die persoon daardoor beledigd is en het de vriendschap schaadt, dan is het voor mij geen goede vriendschap. Eetproblemen komen meestal voort uit emotionele problemen, die vaak nog moeilijker bespreekbaar zijn, omdat die minder zichtbaar zijn. Door over het gewicht te spreken, kun je misschien ook de emotionele problemen makkelijker bespreekbaar maken, en in een echte vriendschap zou dat toch het belangrijkste moeten zijn?quote:Op woensdag 5 augustus 2020 17:09 schreef SQ het volgende:
Ik vind eigenlijk helemaal niet dat een ander iets hoeft te zeggen over het gewicht van iemand. Ook geen "constructieve kritiek". Gewoon, helemaal niet. Mensen met een medisch zorgelijk gewicht weten dat écht wel van zichzelf. Het enige wat je bereikt door daar je mening over te geven is dat men zich klote en niet goed genoeg voelt. Lekker voor je vriendschap.
Als je de zoveelste bent die dat wil bespreken kan ik me voorstellen dat ze dat helemaal zat zijn. Wanneer je zo iets al 'aanspreken' noemt, lijkt erop dat je ze wil terechtwijzen, wat wel heel bijzonder is Of zoals een groot denker ooit zei:quote:Op donderdag 6 augustus 2020 00:45 schreef margaretha_01 het volgende:
[..]
Over- of ondergewicht mag best besproken worden (met de betreffende persoon), vind ik tenminste. En als die persoon daardoor beledigd is en het de vriendschap schaadt, dan is het voor mij geen goede vriendschap. Eetproblemen komen meestal voort uit emotionele problemen, die vaak nog moeilijker bespreekbaar zijn, omdat die minder zichtbaar zijn. Door over het gewicht te spreken, kun je misschien ook de emotionele problemen makkelijker bespreekbaar maken, en in een echte vriendschap zou dat toch het belangrijkste moeten zijn?
De reden waarom ik de mensen in mijn eigen vriendenkring niet heb aangesproken, is omdat ik me niet ‘close’ genoeg voel met de betreffende mensen; het zijn niet mijn beste vrienden. Ik zou ook enkel mijn beste vrienden op zoiets aanspreken als ze extreem toe of afgenomen zouden zijn.
quote:Op woensdag 5 augustus 2020 17:09 schreef SQ het volgende:
Ik vind eigenlijk helemaal niet dat een ander iets hoeft te zeggen over het gewicht van iemand. Ook geen "constructieve kritiek". Gewoon, helemaal niet. Mensen met een medisch zorgelijk gewicht weten dat écht wel van zichzelf. Het enige wat je bereikt door daar je mening over te geven is dat men zich klote en niet goed genoeg voelt. Lekker voor je vriendschap.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Dit klopt wel. Ik ben jarenlang iets te zwaar geweest, kreeg daar heel sporadisch een opmerking over. Een paar jaar terug iets beter op mijn eten gaan letten, iets fanatieker sporten en zit nu ruim een half jaar op mijn ideaalgewicht. Gewoon slank dus, nog lang geen ondergewicht. Heb heel vaak (en nog steeds) te horen gekregen: "Je moet niet nog meer gaan afvallen hoor!"quote:Op woensdag 5 augustus 2020 13:30 schreef polyp11 het volgende:
Ik dacht dat men altijd vrij negatief was over overgewicht, maar ondergewicht niet als een groot probleem zag.
Door de body-positivity movements heb ik nu het idee dat dit beeld 180 graden gedraaid is; over overgewicht (in het algemeen) mag je niks negatiefs zeggen, want dan ben je aan het discrimineren, terwijl er steeds meer kritiek komt op het hebben van ondergewicht. Hoewel het goed is dat ondergewicht steeds meer als probleem gezien wordt, lijkt mij dit eerste een groot probleem.
Hoe ervaar jij dit en hoe kijk jij hier tegen aan? Is het terecht dat overgewicht steeds meer geaccepteerd lijkt te worden of zelfs als iets positiefs wordt gezien? Overgewicht en obesitas zijn de 5e doodsoorzaak wereldwijd (bron: https://www.wur.nl/nl/Dos(...)chappelijk%20niveau.). Moeten we blij zijn met deze movements of moeten we hier juist kritisch over zijn?
Klopt, en dat zou denk ik ook niet zo moeten zijn. Maar geeft ook aan dat overgewicht nog als iets genants wordt gevoeld, als je eigen schuld (hij/zij is waarschijnlijk een vreetzak die zich maar laat gaan) en ondergewicht als iets zorgelijks (dan zal hij/zij wel erg ziek zijn).quote:Op donderdag 6 augustus 2020 09:50 schreef margaretha_01 het volgende:
Ik vind het wel echt apart dat als iemand is afgevallen daar al heel snel een opmerking over gemaakt wordt en als er dan ook nogeens opvallend veel is afgevallen dat er dan vaak makkelijker wordt doorgevraagd of alles wel in orde is met die person.
Maar omgekeerd, met overgewicht, wordt het vaak wel door de omgeving waargenomen, maar is het opeens een taboe thema geworden. Iedereen denkt het, niemand zegt het.
Zou wel een hoop topics op fok minder opleveren...quote:Op donderdag 6 augustus 2020 10:01 schreef SQ het volgende:
[..]
Klopt, en dat zou denk ik ook niet zo moeten zijn. Maar geeft ook aan dat overgewicht nog als iets genants wordt gevoeld, als je eigen schuld (hij/zij is waarschijnlijk een vreetzak die zich maar laat gaan) en ondergewicht als iets zorgelijks (dan zal hij/zij wel erg ziek zijn).
Ik denk gewoon dat het zoveel mensen zoveel gemoedsrust zou geven als niemand meer bezig zou zijn met hoe het lichaam van anderen er uit zag. Zowel voor de veroordeelde als de veroordeler
Ja, op zich zou ik me ook kunnen vinden in dat wat jij zegt. Misschien moeten mensen in het algemeen afstappen van het idee anderen te willen helpen, vooral mensen die er niet voor opgeleid zijn tenminste. De enige die verandering kan brengen in een problematische situatie van iemand is die persoon zelf. Als ie wil tenminste. En als iemand hulp nodig heeft en de wil om de mentale of lichamelijke redenen achter een bepaalde situatie te achterhalen, dan zijn daar specialisten voor die die persoon het best kunnen begeleiden.quote:Op donderdag 6 augustus 2020 10:01 schreef SQ het volgende:
[..]
Klopt, en dat zou denk ik ook niet zo moeten zijn. Maar geeft ook aan dat overgewicht nog als iets genants wordt gevoeld, als je eigen schuld (hij/zij is waarschijnlijk een vreetzak die zich maar laat gaan) en ondergewicht als iets zorgelijks (dan zal hij/zij wel erg ziek zijn).
Ik denk gewoon dat het zoveel mensen zoveel gemoedsrust zou geven als niemand meer bezig zou zijn met hoe het lichaam van anderen er uit zag. Zowel voor de veroordeelde als de veroordeler
Dus in een goede vriendschap moet je wel het formaat van iemands achterwerk kunnen bespreken, maar vragen hoe het echt met iemand gaat is te lastig?quote:Op donderdag 6 augustus 2020 00:45 schreef margaretha_01 het volgende:
Over- of ondergewicht mag best besproken worden (met de betreffende persoon), vind ik tenminste. En als die persoon daardoor beledigd is en het de vriendschap schaadt, dan is het voor mij geen goede vriendschap. Eetproblemen komen meestal voort uit emotionele problemen, die vaak nog moeilijker bespreekbaar zijn, omdat die minder zichtbaar zijn. Door over het gewicht te spreken, kun je misschien ook de emotionele problemen makkelijker bespreekbaar maken, en in een echte vriendschap zou dat toch het belangrijkste moeten zijn?
Nee, dat is niet lastig, maar ik vind dat het ook prima moet zijn om die persoon eens echt te vragen in hoeverrequote:Op donderdag 6 augustus 2020 12:20 schreef Elpis het volgende:
[..]
Dus in een goede vriendschap moet je wel het formaat van iemands achterwerk kunnen bespreken, maar vragen hoe het echt met iemand gaat is te lastig?
Dat vind ik nou apart.
Het doel lijkt hetzelfde maar je neemt de route die voor jou het makkelijkst is en niet voor de vriend(in) in kwestie.
Lijkt me juist voor de ander geen goede vriendschap.
Ik was zo'n persoon die nooit aan kon komen, tot 26 jaar woog ik in de 50kg met een lengte van 1.83m.quote:Op woensdag 5 augustus 2020 13:30 schreef polyp11 het volgende:
Ik dacht dat men altijd vrij negatief was over overgewicht, maar ondergewicht niet als een groot probleem zag.
Door de body-positivity movements heb ik nu het idee dat dit beeld 180 graden gedraaid is; over overgewicht (in het algemeen) mag je niks negatiefs zeggen, want dan ben je aan het discrimineren, terwijl er steeds meer kritiek komt op het hebben van ondergewicht. Hoewel het goed is dat ondergewicht steeds meer als probleem gezien wordt, lijkt mij dit eerste een groot probleem.
Hoe ervaar jij dit en hoe kijk jij hier tegen aan? Is het terecht dat overgewicht steeds meer geaccepteerd lijkt te worden of zelfs als iets positiefs wordt gezien? Overgewicht en obesitas zijn de 5e doodsoorzaak wereldwijd (bron: https://www.wur.nl/nl/Dos(...)chappelijk%20niveau.). Moeten we blij zijn met deze movements of moeten we hier juist kritisch over zijn?
Ik ken iemand die ook vrij lang is en de 50 kg vaak met moeite aantikt en ook hij wordt continu op zijn gewicht aangesproken. Van het steeds weer 'eet je wel genoeg!' tot andere veel minder aangename opmerkingen. Tegen dikke mensen zeggen fatsoenlijke mensen niets, dan hoor je alleen rotte opmerkingen van rotte mensen en die zijn er gelukkig niet zo veel. Maar als het om mensen met ondergewicht gaat lijkt niemand meer van fatsoen te hebben gehoord, want dan mag je blijkbaar alles zeggen wat er in je opkomt.quote:Op vrijdag 7 augustus 2020 03:32 schreef -Deluzion- het volgende:
Ik was zo'n persoon die nooit aan kon komen, tot 26 jaar woog ik in de 50kg met een lengte van 1.83m.
Ik werd uitgelachen op de sportschool, op het werk maakte men regelmatig negatieve opmerkingen en ik werd ook wel slangenmens genoemd. Sommigen daarentegen maakte zich oprecht zorgen of ik niet ernstig ziek was toevallig.
Inmiddels tik ik de 100 kilo aan en mensen lijken dit beter te accepteren, aangezien overgewicht als normaal wordt gezien. Er zijn veel meer mensen met overgewicht dan ondergewicht.
Uit persoonlijke ervaring kan ik spreken dat ik ondergewicht als man zijnde 100 keer vervelender vond dan overgewicht.
Fatsoenlijke mensen zeggen ook tegen mensen met ondergewicht niets, maar blijkbaar is het voor sommige onfatsoenlijken makkelijker om zich bij overgewicht nog wel in te houden en bij ondergewicht lukt ze dat niet meer.quote:Op vrijdag 7 augustus 2020 08:55 schreef Isabeau het volgende:
[..]
Ik ken iemand die ook vrij lang is en de 50 kg vaak met moeite aantikt en ook hij wordt continu op zijn gewicht aangesproken. Van het steeds weer 'eet je wel genoeg!' tot andere veel minder aangename opmerkingen. Tegen dikke mensen zeggen fatsoenlijke mensen niets, dan hoor je alleen rotte opmerkingen van rotte mensen en die zijn er gelukkig niet zo veel. Maar als het om mensen met ondergewicht gaat lijkt niemand meer van fatsoen te hebben gehoord, want dan mag je blijkbaar alles zeggen wat er in je opkomt.
quote:Op vrijdag 7 augustus 2020 11:07 schreef Chia het volgende:
[..]
Fatsoenlijke mensen zeggen ook tegen mensen met ondergewicht niets, maar blijkbaar is het voor sommige onfatsoenlijken makkelijker om zich bij overgewicht nog wel in te houden en bij ondergewicht lukt ze dat niet meer.
Ondergewicht is sneller gevaarlijker, er zit hopelijk ook eerder een bezorgdheid achter.quote:Op vrijdag 7 augustus 2020 11:07 schreef Chia het volgende:
[..]
Fatsoenlijke mensen zeggen ook tegen mensen met ondergewicht niets, maar blijkbaar is het voor sommige onfatsoenlijken makkelijker om zich bij overgewicht nog wel in te houden en bij ondergewicht lukt ze dat niet meer.
Ook als er bezorgdheid achter zit is het onbeleefd om iemand bijvoorbeeld een stuk taart op te dringen. En gewoon gezond slank zijn wordt door veel mensen al aangezien voor ondergewicht.quote:Op vrijdag 7 augustus 2020 12:19 schreef MevrouwPuff het volgende:
[..]
Ondergewicht is sneller gevaarlijker, er zit hopelijk ook eerder een bezorgdheid achter.
Bij vrouwen met beperkt ondergewicht ook jaloezie
Waarom doet het er toe?quote:Op vrijdag 7 augustus 2020 14:10 schreef margaretha_01 het volgende:
Waarom ligt er eigenlijk zo’n taboe op het aanspreken van gewicht? Waarom is het onbeleefd?
Ik heb echt wel eens met vrienden besproken wat voor relatie we met eten hebben; ik heb vrienden die bijvoorbeeld in tijden van stress juist veel eten (en op dat moment waren zij dan juist aangekomen), terwijl bij mij juist het omgekeerde het geval is; bij stress is mijn hongergevoel zo goed als uitgeschakeld. De discussie werd dan wel gestart omdat mij gevraagd werd waarom ik altijd zo dun was. Nou en dan gaf ik mijn ideeën waarom dat zou kunnen zijn.quote:Op vrijdag 7 augustus 2020 14:13 schreef SQ het volgende:
[..]
Waarom doet het er toe?
Geef me eens een voorbeeld van iemand aanspreken op gewicht waarbij het niet belerend of veroordelend bedoeld is.
Ja opdringen. Maar aangeven dat iemand is afgevallen en vragen of het gewenst is of niet en dat iemand zich zorgen maakt, moet kunnen toch?quote:Op vrijdag 7 augustus 2020 12:48 schreef Chia het volgende:
[..]
Ook als er bezorgdheid achter zit is het onbeleefd om iemand bijvoorbeeld een stuk taart op te dringen. En gewoon gezond slank zijn wordt door veel mensen al aangezien voor ondergewicht.
Ik praat ook wel eens over eten of mijn relatie met eten. Meer dan eens. Het is een van mijn favoriete onderwerpenquote:Op vrijdag 7 augustus 2020 14:54 schreef margaretha_01 het volgende:
[..]
Ik heb echt wel eens met vrienden besproken wat voor relatie we met eten hebben; ik heb vrienden die bijvoorbeeld in tijden van stress juist veel eten (en op dat moment waren zij dan juist aangekomen), terwijl bij mij juist het omgekeerde het geval is; bij stress is mijn hongergevoel zo goed als uitgeschakeld. De discussie werd dan wel gestart omdat mij gevraagd werd waarom ik altijd zo dun was. Nou en dan gaf ik mijn ideeën waarom dat zou kunnen zijn.
Ik was/ben niet beledigd als me dat gevraagd wordt en zodra de discussie daar is zijn andere eerder opgelucht om gewoon eens heel normaal over hun relatie met eten te praten.
Ik had zo'n smerige baas toen ik 24 was, die gaf een voorzetje aan zijn collega om een rot opmerking te maken in de pauze.quote:Op vrijdag 7 augustus 2020 11:07 schreef Chia het volgende:
[..]
Fatsoenlijke mensen zeggen ook tegen mensen met ondergewicht niets, maar blijkbaar is het voor sommige onfatsoenlijken makkelijker om zich bij overgewicht nog wel in te houden en bij ondergewicht lukt ze dat niet meer.
Jij snapt het verschil niet tussen interesse tonen in je vrienden en iemand "aanspreken" op zijn of haar gewicht?quote:Op vrijdag 7 augustus 2020 14:13 schreef SQ het volgende:
[..]
Waarom doet het er toe?
Geef me eens een voorbeeld van iemand aanspreken op gewicht waarbij het niet belerend of veroordelend bedoeld is.
Nee. Tien kilo in een jaar vind ik overigens nog niet indrukwekkend en valt al helemaal niet in de categorie "moddervet" trouwens tenzij het een kind van 3 is.quote:Op zaterdag 8 augustus 2020 08:28 schreef Bugno3 het volgende:
[..]
Jij snapt het verschil niet tussen interesse tonen in je vrienden en iemand "aanspreken" op zijn of haar gewicht?
Ik kan natuurlijk niet over iemands vriendschappen oordelen, maar in mijn vriendschappen is het doodnormaal om het te hebben over waar iemand mee worstelt. Of het nou iemand is die teveel drinkt, niet kan stoppen met roken, of (zoals een vriend van mij) na een tijdje echt moddervet begon te worden. Daar hebben we het gewoon over gehad. En dan hoor je iemand die met zichzelf in de knoop zit, het zelf ook heel graag wil veranderen, maar niet lukt. En vervolgens heb ik die op sleeptouw genomen door samen te gaan sporten en menusuggesties te geven. Die is nu meer dan 15kg kwijt.
In mijn ogen is dat wat vrienden doen. Die zijn begaan met je. Niet uit oordeel, maar uit genegenheid.
Als jij een vriend of vriendin over een periode van een jaar, zeg 10 kg, aan ziet komen. Heb je het daar dan niet over?
Ok, dat kanquote:Op zaterdag 8 augustus 2020 08:31 schreef SQ het volgende:
[..]
Nee. Tien kilo in een jaar vind ik overigens nog niet indrukwekkend en valt al helemaal niet in de categorie "moddervet" trouwens tenzij het een kind van 3 is.
Ik vind gewoon niet dat het iemands zaak is. Ja, als je een vriend hebt die allerhande tekenen vertoont dat het slecht gaat, dan praat je daar over. Maar niet puur enkel en alleen gebaseerd op lichaamsgewicht. Nope.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |