quote:
Donderdag rijdt Tiesj Benoot na een hoogtestage van vier weken met de auto vanuit de Alpen naar Toscane. Na vier maanden zonder koers is de honger groot. Wij gingen de winnaar van de Strade Bianche 2018 opzoeken op 2.200 meter hoogte voor een gesprek over zijn eerste half jaar in dienst van Team Sunweb: “Tijdens Parijs-Nice ondermijnde ik het gezag van de ploegleider door zijn orders te corrigeren. Nadien bleef dat niet hangen. Die ruimte voor discussie is nieuw voor mij.”
Een hoogtestage met Team Sunweb in coronatijden. Wat moet ik mij daarbij voorstellen in een ploeg die bekendstaat om zijn strikte regels?
“Elke dag trainden we met onze vaste bubbel. Bij mij was dat de ploeg die de Tour zal rijden, maar dan nog eens onderverdeeld in het sprint- en klimcompartiment. Ook bij het ontbijt en avondmaal zaten we steeds in dezelfde kleine groepen aan tafel. Hoewel de hele ploeg in het hetzelfde hotel zat, heb ik sommige gasten bijna niet gezien. Apart, maar beter zo dan geen hoogtestage.”
Jij zweert al jaren bij een hoogtestage. Intussen is het gemeengoed geworden in het peloton. Jouw voordeel op de rest is kleiner geworden.
“Het is niet omdat je op hoogtestage gaat, dat je nadien vliegt. Je moet oppassen. Ik doe het al zeven jaar en weet intussen wat kan en vooral niet kan. Bij mijn eerste keer adviseerde ploegleider Herman Frison dat ik alles goed moest noteren: mijn hartslag, hoe ik mij voelde... Hij had dat destijds gezien bij Jurgen Van Den Broeck. Dankzij die info kan ik nu maximaal profijt halen uit een hoogtestage... Maar om op de vraag te antwoorden: het klopt dat veel ploegen op hoogtestage trokken in juli. Het was ook perfect mogelijk. Er was geen koers. Niemand had het excuus om het niet te doen. Al zijn er blijkbaar nog altijd ploegen die het niet doen. Ik begrijp dat niet. Ik noem dat conservatieve ontkenning.”
Sunweb heeft de naam zeer progressief te zijn. Mag ik stellen dat jij perfect gelukkig bent bij je nieuwe werkgever?
“Ja. Alles is hier perfect geregeld. Ik ben punctueel van aard en vind het aangenaam dat deze ploeg een stevige structuur aanreikt. Eén maand voor Parijs-Nice stuurden ze mij al de menu door. Je had dan nog wel een paar dagen tijd om aanpassingen te vragen. Als je liever feta in plaats van geitenkaas verkiest, kan je dat na overleg met de diëtist aankaarten, maar nadien staat de menu vast. Je komt hier zelden voor verrassingen te staan. Ik hou ook van de Nederlandse directe mentaliteit. Je kan hard discussiëren, zonder dat het wordt opgevat als bedreigend. Eenmaal de discussie is afgerond, blijft dat ook niet hangen.”
Geef eens een voorbeeld van zo’n discussie.
“Tijdens de slotrit in Parijs-Nice had leider Schachmann (Bora-Hansgrohe) nog maar twee ploegmaats bij zich, terwijl wij nog voltallig waren. Alaphilippe (Deceuninck - Quick-Step) zat in de kopgroep en vormde een bedreiging voor het klassement. Schachmann raakte in paniek en vroeg aan mijn ploegmaat Cees Bol of onze ploeg wou helpen om de achterstand kleiner te maken. Cees meldde dat aan onze ploegleider Marc Reef, die toestemming gaf. Ik vond dat onnodig. Ik vond het prima dat Schachmann panikeerde en zei via de oortjes: Neen, dat gaan we niet doen. Marc draaide bij en gaf aan dat we mijn idee zouden volgen. Na de rit vroeg ik hem of hij het niet erg vond dat ik zijn gezag als ploegleider op dat moment ondermijnd had. Hij antwoordde: Neen. Jij zit op dat moment in koers en als leider mag je die input geven. Zaak gesloten, maar dat moet je niet in elke ploeg proberen.”
Toch aardt niet iedereen in deze ploeg. In een interview in deze krant vertelde ex-renner Zico Waeytens dat hij het beu was om na elke training te moeten vullen of hij zich 6 op 10 of 8 op 10 gaf over hoe hij zich voelde.
“Ik versta perfect dat er karakters zijn die niet bij Sunweb passen. Zo’n Alaphilippe bijvoorbeeld, aan hem zou je dat ook niet moeten vragen om elke dag zo’n vragenlijst te beantwoorden. Ikzelf heb daar totaal geen probleem mee. Ik vind het niet onlogisch dat je als ploeg wil weten hoe jouw renner zich voelt op training. Dat gebeurt trouwens in meerdere ploegen.”
Toch valt het bij Sunweb op dat er veel verloop is. Na Tom Dumoulin vorig jaar, gaan nu ook Sam Oomen en Wilco Kelderman weg.
“Ik vind dat spijtig, want dat zijn twee gasten met wie ik enorm goed overeen kom. Ik ken hun redenen niet, maar ik heb de indruk dat deze ploeg een houdbaarheidsdatum heeft. Misschien zal dat later ook bij mij het geval zijn, maar voorlopig voel ik mij hier perfect gelukkig. Wie weet rijd ik hier binnen tien jaar nog.”
Klopt het dat jullie met de ploeg in de koersloze maanden april, mei en juni wekelijks een verplichte online workshop deden?
“Ja. Alle renners en stafleden van onze ploeg zijn tijdens de maanden zonder koers volledig doorbetaald. Chapeau, want van alle bedrijven die hoofdsponsor zijn van een World Tour-ploeg, is Sunweb allicht het meest getroffen door de coronacrisis. Reisorganisaties hebben in die periode amper inkomsten gehad. Om onze tijd toch ietwat nuttig te besteden, hield de ploeg elke maandag online activiteiten om het groepsgevoel te onderhouden.”
Welke activiteiten?
“Er werd eens een quiz over de Vlaamse klassiekers georganiseerd of elke renner moest een anoniem verhaal over zichzelf insturen, waarna de andere renners moesten raden van wie welk verhaal was.”
Wat was jouw verhaal?
“Dat ik twee jaar geleden tijdens de winterstop eens meegedaan heb aan een minivoetbalmatch met vrienden, die een ploegje hebben in een caféreeks. Ik speelde mee onder de naam van iemand die geblesseerd was, want in principe mag dat niet als je niet ingeschreven bent. De spelers van de tegenstander hadden mij herkend en dreigden met de rust dat ze zouden klacht indienen. Zo zouden ze winnen met een forfaitscore. Maar toen ik beloofde dat ze na de match met mij op de foto mochten, hebben ze die klacht laten vallen. Trouwens, twee keer gescoord die dag.
Die activiteiten waren niet altijd louter teambuilding. Soms kreeg een renner de opdracht om de tactiek van een andere ploeg te analyseren in de recente Omloop Het Nieuwsblad. Of moesten we een koers voorbereiden en een meeting over het parcours geven aan de andere renners.”
Nuttig?
“De quiz over de Vlaamse klassiekers heb ik twee keer gewonnen. Zodra de vragen begonnen over de erelijst van de Ronde van Vlaanderen, was de rest gezien. Het parcours van de Vlaamse koersen ken ik ook als mijn broekzak, maar onze ploeg telt veel jongeren met weinig ervaring. Zo konden zij in die verloren tijd toch ook iets leren. We hielden ook brainstorms over tactische keuzes in de koers. Dan werden we verdeeld in drie groepen en speelden we een virtuele Ronde van Vlaanderen, een beetje zoals het computerspel Pro Cycling Manager. Dan zei de ploegleider: 80 kilometer. Lippenhovestraat: Nico Denz valt en Nikias Arndt rijdt plat. Wat doen we? Nadien werden onze tactische beslissingen tijdens die momenten bediscussieerd. De bedoeling daarvan is dat je als renners op elkaar ingespeeld bent. De ploeg maakt daar een erezaak van. Zeker als je niet met één absolute kopman koerst, maar met verschillende kopmannen, wat vaak het geval is. Je moet weten wat je aan elkaar hebt.”
Hoe verloopt jouw verstandhouding met de andere klassieke speerpunten?
“Ik heb een prima klik met Soren Kragh Andersen. Toen hij in de Omloop Het Nieuwsblad in de kopgroep zat, had ik er ook geen enkel probleem mee om in de achtergrond niet mee te rijden. Ik heb geen enkele seconde gedacht: Verdomme, den anderen zit voorop en gaat een prijs rijden en ik zit hier met mijn superbenen gevangen in het peloton. Ik wist dat de rollen wel eens zouden omgedraaid zijn en hij dan hetzelfde voor mij zou doen.”
Zoals in Parijs-Nice.
“Zeg dat wel. Op dag twee mis ik de waaier en wacht hij op mij. Na de tijdrit stond hij tweede in de stand en toch offert hij zich voor mij op in de etappe die ik win. Bij Quick-Step doen ze dat al jaren en zelfs met nog meer kopmannen. Het succes is navenant, omdat elke renner, ongeacht zijn ego, er zich naar schikt. Als ploegmaten moet je elkaar succes kunnen gunnen.”
Dat was vroeger weleens anders wanneer je het kopmanschap moest delen?
“Ik heb dat altijd al ingezien, maar je ploegmaats moeten dat ook inzien. (monkellachje) Maar over Tim Wellens en mij is er al genoeg gepraat. We gaan hier geen wonden uit het verleden openrijten.”
Over naar het heden. Zaterdag ben je kopman in de Strade Bianche. Wat verwacht je ervan?
“Het wordt hard tegen onzacht. De koersen in augustus zijn enorm belangrijk. Veel ploegen hebben schrik voor een tweede lockdown en zullen dus al snel willen scoren. De sponsors moeten geplezierd worden.”
Volgens de weersvoorspellingen wordt het zaterdag 35 graden in Siena. Totaal anders dan toen jij twee jaar geleden won in de regen en modder.
“Het wordt sowieso de warmste editie ooit. Het zal nog stoffiger zijn dan gewoonlijk, maar deze koers heeft geen extreme weersomstandigheden nodig om zwaar te zijn. Het mag nog 20 graden en windstil zijn, toch zullen de verschillen groot zijn.”
Stukje Tiesj.