Het dreumestopic (1 - 2 jaar) deel 447

quote:

Op maandag 7 september 2020 18:31 schreef BobbyMcGee het volgende:
Oh dat besef van gepoept hebben is hier nog niet. En hij heeft het al helemaal niet door als hij aan het plassen is Maar misschien komt dat snel als hij regelmatig op het potje zit.

@:aapieannie: hoezo op de wc in plaats van op een potje? Enerzijds lijkt het potje me een wat overbodige tussenstap, maar anderzijds lukt het hem nu echt nog niet om met een zitverkleiner zelf op de wc te klimmen. En ik wil dit hele gebeuren zo zelfstandig mogelijk aanpakken.

Inderdaad wag Elleska al zegt. Wc bril met ingebouwde verkleiner. Ze gaan er zelf op door hulp van een krukje.

En onze oudste heeft heel lang angst gehad voor de wc, zij wilde echt alleen op het potje wat ik onderweg super onhandig vond altijd.. dus bij deze heren maar gelijk met de wc begonnen. Scheelt ook weer onnodig een potje kopen wat je voor een relatief korte tijd gebruikt.

Een ongelukje kan natuurlijk gebeuren, maar ik vind het ten eerste apart dat ik niet erover ben gebeld. Ik kwam haar ophalen en zag ineens een kindje met een grote wond op haar wang (wat thuis nog nooit is voorgekomen). Ik vond het behoorlijk schrikken. Het was in de ochtend al gebeurd, dus ze hadden best kunnen bellen om te overleggen.

Ten tweede vraag ik mij af of er wel voldoende is opgelet, aangezien er niet vertelt kan worden waarom ze struikelde en hoe ze precies viel.

Ze loopt namelijk best stabiel en als ze dan een keer valt, dan valt ze op haar knieën en handen en niet op haar gezicht.

Ik heb er mijn twijfels bij.

Wij waren net in de bieb. En omdat we met de fiets waren gegaan haf ik geen wandelwagen bij me. Meneer liep me toch een eind trots door de bieb met z'n zelfgekozen boekje.

Het lijkt me sowieso goed om dit te bespreken met de opvang, dat je ermee zit. Je zou dan kunnen bespreken dat je graag een berichtje ontvangt als je kind lelijk gevallen is en een flinke wond heeft.

Ik denk echter niet dat het realistisch is om te verwachten dat ze continue hun blik op je kind hebben gericht. Als je 1 kind hebt kan dat, niet als je een groep met meerdere kinderen hebt. Dus dat ze het niet hebben gezien lijkt me niet heel opmerkelijk. Misschien is ze wel over een stuk speelgoed gestruikeld?

Ik haal mijn kinderen regelmatig op met builen en schrammen en wondjes. Maar dat gebeurt hier net zo goed thuis. Wat mij betreft hoort dat er een beetje bij. Opgroeien is vallen en opstaan, letterlijk.

Ik kreeg/krijg Phi ook wel eens terug met een blauw ei op haar hoofd, of een kapotte knie. Bij een erge val met schade aan haar hoofd/gezicht word ik wel altijd even gebeld of ik krijg een bericht in de app. Kan me voorstellen dat je dat prettig vindt. Zelfs als ik ben voorbereid, schrik ik me soms lens van wat ik aantref Ik moet er altijd even van slikken, maar het hoort er, vrees ik, idd bij

quote:

Op dinsdag 8 september 2020 14:14 schreef CaVaBien het volgende:
Een ongelukje kan natuurlijk gebeuren, maar ik vind het ten eerste apart dat ik niet erover ben gebeld. Ik kwam haar ophalen en zag ineens een kindje met een grote wond op haar wang (wat thuis nog nooit is voorgekomen). Ik vond het behoorlijk schrikken. Het was in de ochtend al gebeurd, dus ze hadden best kunnen bellen om te overleggen.

Ten tweede vraag ik mij af of er wel voldoende is opgelet, aangezien er niet vertelt kan worden waarom ze struikelde en hoe ze precies viel.

Ze loopt namelijk best stabiel en als ze dan een keer valt, dan valt ze op haar knieën en handen en niet op haar gezicht.

Ik heb er mijn twijfels bij.

Dat doet echt wel even pijn in je moederhart. Dat begrijp ik heel goed. Vorige week haalde ik M op met een wondje op zijn kin. Je kind zo beschadigd te zien is niet leuk.
Een berichtje was misschien fijn geweest, maar die leiders zijn gedurende de dag zooo druk. En zij staan niet meer te kijken van een schaafwond meer of minder. Voor hun een dagelijkse bezigheid, voor jou heeft het meer impact.

Ben bang dat er toch niks anders opzit dan schrikken, slikken en voor jezelf blijven herhalen dat het er bij hoort. Opgroeien gebeurt met vallen en opstaan.

Een totale controle op jouw kind op de opvang is niet realistisch en ook niet echt gezond

Ik zou daar ook van schrikken Cava en mijn kind zit al 1,5 jaar op de opvang. Hij is ook nog niet veel gewond geraakt. Zeker in je 2e week, waardoor je nog helemaal geen band/vertrouwen met de leidsters hebt opgebouwd, lijkt mij het logisch dat je schrikt.

En voor een belletje/appje moet gewoon tijd gemaakt worden. Dus bespreek dat je bij groter letsel gecontact wilt worden.

Ik kom hier afzwaaien Draakje is gister 2 geworden. We hebben heel de week ervoor in verschillende groepjes z'n verjaardag gevierd en hij is flink verwend. Gister met z'n drieën voor een week op vakantie gegaan. Nu we er zijn is het heerlijk (verjaardagen vieren in combi met werk afronden, plannen nieuw huis en spullen inpakken was een beetje veel )
Tot snel of minder snel bij de peuters

CaVa, logisch dat je daar van schrikt. Zou ik ook doen als mijn kind er net zou zitten, en vooral omdat ze er pas net zit. Zou ook een extra reden zijn waarom ze juist hadden moeten informeren.

2 weken geleden kregen wij ook via de ouderapp een foto van een vrolijk spelende - maar met flinke blauwe plek- Bas. Meneer lomp en onhandig was lekker ondernemend bezig en had een ongeplande knuffelsessie met de box daar. Zo'n bericht doet mij ook wel wat merk ik. Was dan ook blij met de foto bij het bericht.

Ja hoi.

Gefeliciteerd nog fuchsia!

En welkom tico! Jouw jongens ook alweer 1 joh!

Gefeliciteerd fuchsia!! geniet van jullie welverdiende vakantie

En welkom tico

Mij hoeven ze niet te bellen, tenzij ik haar moet komen halen. Klinkt onverschillig, maar ik ga ervan uit dat de leidsters kundig zijn en mijn kind zit op een groene opvang met duizend en een mogelijkheden om buiten te vallen. Ze klimt overal zelf op en af en snapt nog niet alles (dat een trapper van een tractor geen handig opstapje is bijvoorbeeld). Ze valt dus regelmatig, ook weleens met bloed en builen. Ik vertrouw haar vaste leidster en weet ook dat we bewust de keuze gemaakt hebben voor een opvang met de focus op buiten, zelf ontdekken en spelen en niet continu 'pas op', 'voorzichtig' en 'doe dat maar niet'.

Maar toch kan ik me voorstellen dat je schrikt hoor. En als het je dwars zit, en dat geldt bij alles, zou ik het even bespreekbaar maken.

Mijn dreumes is nog maar iets meer dan 2 maanden een dreumes en ik zit te tobben met het feestje. Gaan we splitsen en twee keer vieren (en dan missen we nog heel veel lieve mensen), nodigen we iedereen uit in een speeltuin ofzo of houden we het heel, heel klein. Ik weet het oprecht niet. We hebben mijn familie (grote groep, met kinderen), mans familie (kleinere groep, zonder kinderen) en een zooi vrienden (met en zonder kinderen, best een aardig clubje, maar ze kennen elkaar niet echt). Wat zouden jullie doen?

Waarom vind je het belangrijk om het groots te vieren Tink? Kindje heeft daar zelf weinig van in de gaten. Is het voor jou zelf belangrijk als er veel mensen komen?
Ik zou het zeker in deze tijden klein houden. Opa, oma en misschien oom / tante maar meer zeer zeker niet. Als ik nu zelf een uitnodiging zou krijgen voor een dreumesverjaardag zou ik ook zeker niet gaan eigenlijk.
En ik zou me al helemaal niet gekwetst of gepasseerd voelen als mensen het niet groot vieren.

Naar mijn nichtje van 13 ga ik wel, maar die is zich er toch wel aardig bewust van inmiddels en verder komen alleen mijn schoonouders, anders was ik ook thuis gebleven.

[ Bericht 17% gewijzigd door SQ op 09-09-2020 08:52:05 ]

Wij hebben het begin juni in etappes gevierd. Ieder gezin van de directe familie had een eigen tijdslot (ochtend of middag), verdeeld over 3 dagen. Ik zou het nog steeds op die manier vieren.

Wij gaan Y haar verjaardag in etappes vieren, verdeeld over 4 (zon)dagen. Op haar verjaardag zelf ben ik de halve dag aan het werk, dus dan houden we het ook even rustig.
Het weekend na haar verjaardag is de ‘grootste’ van alle vier, dan krijgt ze ook de taart die papa heeft gemaakt En de andere dagen is het in principe ‘gewoon’ visite wat langs komt voor een bakkie. Nu ik zelf zwanger ben wil ik zeker niet meer dan 5/6 mensen per etappe uitnodigen, ik vertrouw elke gast die komt, maar toch

quote:

Op woensdag 9 september 2020 08:57 schreef Framblij89 het volgende:
Wij gaan Y haar verjaardag in etappes vieren, verdeeld over 4 (zon)dagen. Op haar verjaardag zelf ben ik de halve dag aan het werk, dus dan houden we het ook even rustig.
Het weekend na haar verjaardag is de ‘grootste’ van alle vier, dan krijgt ze ook de taart die papa heeft gemaakt En de andere dagen is het in principe ‘gewoon’ visite wat langs komt voor een bakkie. Nu ik zelf zwanger ben wil ik zeker niet meer dan 5/6 mensen per etappe uitnodigen, ik vertrouw elke gast die komt, maar toch

Maar waarom dan toch zo veel en zo vaak? Oprechte vraag hoor!

quote:

Op woensdag 9 september 2020 09:12 schreef ToT het volgende:

[..]

Ik merk wel vaker dat mensen er een heel groot feest van maken, vooral waar ik nu woon. Een groot springkasteel als een kindje 1 jaar is geworden, en bij 3 jaar oud beginnen de echt grote feesten met vrienden en familie.
Het is vaak meer een sociaal evenement dan dat het om de daadwerkelijke jarige gaat. (Wat sowieso meestal zo is als veel volwassenen naar een verjaardag van een kind gaan.)

Ja dat stukje begrijp ik. Maar dat dat voor een tweejarige midden in deze coronacrisis überhaupt een vraagstuk is verbaast me oprecht. Ik kan er niet zo goed bij. Doe het dan gewoon volgend jaar weer. Voor het kind maakt het geen biet uit.

quote:

Op woensdag 9 september 2020 09:04 schreef SQ het volgende:

[..]

Maar waarom dan toch zo veel en zo vaak? Oprechte vraag hoor!

Ja ik snap je vraag
Omdat ‘al’ die mensen (de grootste verjaardag zijn het er alsnog maar 5) heel graag langs willen komen voor haar verjaardag haha (zoals bijv mijn schoonvader enz). Ik ben zelf ook niet erg van alles heel groots vieren met alle poespas en zooi wat erbij komt, maar buiten die ene om is het niet echt iets groot vieren, maar meer even een bakkie doen en gewoon op visite langskomen zeg maar. En omdat het nu even niet allemaal in één keer kan, doen we het even zo. Maar wel zo relaxed mogelijk.

Hier splitsen we de verjaardag in twee dagen. Op zaterdag de ene kant van de familie, en zondag de andere kant van de familie.
Onze vrienden weten dat we het met alleen familie vieren. Paar vrienden hebben al laten weten het begrijpelijk te vinden omdat corona. En zetten op de dag zelf hun kado voor de deur

Onze familie's zijn van beide kanten niet zo groot dus we blijven daarmee binnen de 6 personen marge.

Ik kan hier niet echt 6 gasten kwijt op anderhalve meter van elkaar. Of nouja, dan is het niet zo gezellig meer ook ik vond zelf de keuze om per gezin een tijdslot te doen wel lekker overzichtelijk. Altijd maar max 2 volwassen (en soms wat kinderen) alleen is 3 dagen achter elkaar wel wat vermoeiend.

Ik heb 5 broers en zussen, dus per gezin ben ik al aardig wat middagen kwijt. Man heeft 1 zus, maar die ziet zijn ouders ook. Ik denk dat we het maar op twee dagen doen. Mijn familie en zijn familie. Mijn familie ziet elkaar ook onderling (4 gezinnen).

En SQ: omdat ik verjaardagen belangrijk en leuk vind. Oppervlakkig misschien, maar elk jaar dat je er bent, is wat mij betreft reden voor een feestje.

quote:

Op woensdag 9 september 2020 10:14 schreef Tink89 het volgende:
Ik heb 5 broers en zussen, dus per gezin ben ik al aardig wat middagen kwijt. Man heeft 1 zus, maar die ziet zijn ouders ook. Ik denk dat we het maar op twee dagen doen. Mijn familie en zijn familie. Mijn familie ziet elkaar ook onderling (4 gezinnen).

En SQ: omdat ik verjaardagen belangrijk en leuk vind. Oppervlakkig misschien, maar elk jaar dat je er bent, is wat mij betreft reden voor een feestje.

Ik snap best dat je verjaardagen belangrijk vindt, ik snap alleen niet dat het in deze tijd met deze adviezen een dillema is
En zeker met jouw situatie waarin je nota bene zo ziek bent dat je afhankelijk bent van thuiszorg zou ik me niet zoiets op de hals halen. Maar goed, wie ben ik

quote:

Op woensdag 9 september 2020 10:17 schreef SQ het volgende:

[..]

Ik snap best dat je verjaardagen belangrijk vindt, ik snap alleen niet dat het in deze tijd met deze adviezen een dillema is
En zeker met jouw situatie waarin je nota bene zo ziek bent dat je afhankelijk bent van thuiszorg zou ik me niet zoiets op de hals halen. Maar goed, wie ben ik

Het is pas eind november. Ik hoop tzt van de zorg af te zijn, al weet ik dat idd niet zeker. Ik denk er nog even over na.