Dag lieve ato.

Tot mijn grote schrik en verdriet is Cor (bij ons al die jaren beter bekend als @ato) vanmorgen overleden. Hij is overleden in het bijzijn van zijn zeer goede vriend en vriendin. Die vriendin - met wie we ook contact hebben gehad over ons gezamenlijke kado voor Cor twee weken geleden - heeft het me laten weten en heeft toestemming gegeven dit hier met jullie te delen. Cor mocht helaas maar 55 jaar worden.

We wisten natuurlijk dat hij ziek was. Maar dit komt toch nog zó onverwacht snel. Nog geen twee weken geleden was ik namens ons allemaal bij hem thuis, zaten we heerlijk buiten, was hij heel blij met de prachtige bloemen die hij enkele dagen daarvoor al van jullie had ontvangen en met het kado dat ik hem die dag namens jullie kwam brengen.
Hij vertelde toen dat het de week daarvoor echt heel slecht was gegaan, hij had toen veel pijn en was zo ziek. Maar in de week van dit bezoek zei hij dat hij zich door aangepaste medicatie een stuk beter voelde en daardoor weer zin had om het allemaal zo lang mogelijk te laten duren. Wie weet zou er wel een wonder gebeuren en zou hij het Songfestival in mei gaan halen, zo mijmerden we. In elk geval spraken we af de komende tijd om de twee/drie weken lekker op zijn balkon gaan zitten en gezellig kletsen, want dat was fijn en moest toch echt vaker.

Het heeft niet zo mogen zijn. Het komende Songfestival niet en verdorie zelfs de volgende balkonsessie niet. We namen niet eens echt afscheid twee weken geleden, want dat hoefde immers niet want 'we zien elkaar alweer snel!'.

Lieve Cor, lieve ato, we hadden je nog zo veel meer jaren gegund vol vakanties waar je dan steevast het barpersoneel overhaalde om Eurovisiesongs voor je te draaien (en ons dat dan weer trots hier kwam vertellen dat het je weer gelukt was, soms met een borrel op zodat we af en toe geen touw aan je hypere vakantieberichten konden vastknopen). We hadden je zó dat Songfestival in eigen land bijwonen gegund. En natuurlijk het komende Eurovision in Concert in AFAS waar we elkaar dan ongetwijfeld allemaal weer hadden gezien net als vorige keren.

Dankjewel ato voor al die jaren plezier hier. Dat je het hier zo fijn vond en je op je gemak voelde en dat ook altijd liet weten. Dat we om je mateloze enthousiasme mochten lachen en met je zorgen mee mochten leven. Voor je duizenden Songfestivalberichten én persoonlijke gesprekken. Dank je voor alles. We gaan je hier heel erg missen. We zullen voor je vieren en feesten in mei, beloofd. Douze points voor jou.

[ Bericht 1% gewijzigd door Greys op 30-06-2020 15:33:37 ]

We namen niet 'ernstig' afscheid want hé, tot over een week of drie. En daarna weer. En daarna weer. Dus een vrolijke zwaai en tot snel was genoeg. Daar zat toen ook echt een man die dat geloofde. Zeker weten. Het ESF in mei betwijfelde hij, maar we gingen in elk geval nog geen afscheid hoeven nemen.

Morgen twee weken geleden was dat.



(Even voor de zekerheid: ato gaf me toen al toestemming voor de foto's op het forum, hij heeft die foto's zelf nog in de SC zien staan en toen ik ze aan de vriendin stuurde vanmiddag - omdat hij er zo leuk op staat - zei ze dat hij ze haar al had laten zien. Hij vond ze zo leuk. Dus ze mogen hier.)