Draai hier alle platen in je platenkast #17 (Van A tot Z)

bazbo cd0128: Peter Bardens - The Answer



In 1970 is Peter Bardens al een gevierde knakker in de muziekwereld in en om Londen. In de vier jaar ervoor bracht hij enkele singles uit met zijn bandjes The Peter B's, Peter B's Looners, Shotgun Express (waarin ook jonge pipo's als Rod Stewart, Peter Green en Mick Fleedwood) en The Village. In 1970 neemt hij dit soloalbum op (dat ik kocht op 19 januari 1996), waarop Peter Green en Andy Gee meedoen. Het is een heerlijke psychadelische pretprogplaat, waarop zijn toetsenpartijen centraal staan. Jazzy, proggy, freaky, bezopen, meeslepend, melodieus, experimenteel, noem maar op. Briljante ongein. Nog een jaar later neemt hij een tweede soloplaat op (Peter Bardens, in de VS heet hij Write My Name In The Dust) en nog een jaar later wordt hij lid van de band Camel.

bazbo cd0129: Peter Bardens - Write My Name In The Dust - The Anthology 1963-2002



Er was een goede reden om eind 2005 het verzamelde werk van Peter Bardens uit te brengen. De dubbelcd geeft een uitstekend overzicht van de carrière van de toetsenist. Het begint met de jaren zestig-singles van The Cheynes, Peter B's Looners en Village. Vervolgens komt de gehele eerste soloplaat The Answer (1970) aan de beurt (zie vorige post, cd0128). De tweede cd start met de gehele tweede soloplaat (Peter Bardens) uit 1971. In 1972 begon Bardens met Andrew Latimer, Doug Ferguson en Andy Ward de band Camel. Hij zou met zijn typische toetsenspel een groot stempel op het geluid van de groep drukken. We horen van de eerste drie Camelplaten ieder een nummer. Bardens speelde op nog veel meer Camelalbums en eind jaren zeventig verliet hij de groep om zich te richten op een verdere solocarrière. Hij bracht diverse soloplaten uit en het overzicht eindigt met drie stukken van een soloplaat die posthuum verscheen eind 2002. Natuurlijk, er ontbreekt allerlei spul voor een compleet carrièreoverzicht, maar voor een freak is er altijd wel iets te zeuren en bovendien: die freak heeft het reguliere Camelwerk toch al wel compleet. Mooi dat de oude singles en de eerste twee (moeilijk te vinden) soloplaten hier verzameld zijn. Vandaar dat ik deze verzamelaar kocht op 20 februari 2006. Er was een goede reden om eind 2005 het verzamelde werk van Peter Bardens uit te brengen. Op 22 januari 2002 overleed Peter Bardens.

bazbo cd0130: Barracuda Triangle - Electro Shock Therapy



Oooh, ja! Ik was vergeten hoe goed dit is. Barracuda Triangle is een hobbyband van Tomas Bodin, Jonas Reingold en Felix Lehrmann, respectievelijk de toetsenist, bassist en drummer van The Flower Kings in 2014, toen deze plaat uitkwam. Kennelijk vonden ze dat ze bij hun grote werkgever te weinig uit hun plaat konden gaan, want hier is het van dikke prog zaagt men balken. Negen stukken vol klasbakkenbombast, met natuurlijk een hoofdrol voor de freakende Hammond en de gierende Moog van Bodin en de lyrische fretloze baslijnen van Reingold. Ik vond het plaatje op 29 mei 2015, draai hem niet zo vaak, maar nu ik hem weer hoor vind ik het heerlijk. Is hier meer van?

bazbo cd0131: Barren Earth - On Lonely Towers



'Finnish Progressive Death/Doom Metal at its best!' staat er op de sticker die op deze cd zat. Ik heb die sticker op de inlay van het hoesje geplakt. Ik ben helemaal niet van de hardere metal, maar toen ik in 2015 een recensie las van dit toen nieuwe album, was ik toch benieuwd. En bij thuiskomst op 20 mei 2015 viel de plaat me helemaal niet tegen. Melodieus spul, tuurlijk nogal zwaar aangezet, maar goed te behappen. Normaal kan ik grunts niet zo waarderen, maar deze zijn melodieus en doen me bij vlagen glimlachen. Daar staat een heldere metalstem tegenover en dat brengt de boel weer in balans. Bruuske, maar sterke plaat eigenlijk wel. Niet te veel draaien.

bazbo cd0132: Syd Barrett - Crazy Diamond - The Madcap Laughs



Eerste cd uit de doos Crazy Diamond uit 1993. Wat zullen we eens over de geniale gek Barrett zeggen? Niet veel. Het was een geniale gek. Nadat hij in 1968 uit Pink Floyd was gezet vanwege zijn onvoorspelbare gedrag, probeerde hij een soloplaat te maken, maar dat lukte niet. Dus hielpen zijn maatjes uit Pink Floyd hem. Het resultaat is dit album uit 1970 met dertien bizarre en meeslepende songs. Klassieker. Ik wilde zijn platen altijd al hebben en op 3 augustus 2006 vond ik deze doos waarin zijn drie soloalbums zijn verzameld, inclusief allerlei bonusliederen.





[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 21-05-2020 20:47:31 ]