Het grote rammelaarstopic deel 59

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 15:27 schreef Gentianella het volgende:

[..]

Scheve gezichten vind ik in dit geval juist een beetje overdreven... het was dus kennelijk niet alsof ze nog de keuze hadden voor iemand anders die niet-zwanger was...

<knip>

Het is leuk en aardig om rekening te willen houden met je werk, maar uiteindelijk is je privé/gezinsleven toch gewoon belangrijker.

Huh? Ze had haar zwangerschap verzwegen tijdens haar sollicitatie en tussen de sollicitatieprocedure en haar start zaten ook nog een paar maanden. Dus op haar eerste werkdag liep ze met een dikke buik naar binnen. Iedereen was perplex, want we wisten van niks. De volgende dag kregen we een mailtje wanneer haar zwangerschapsverlof begon Ik vond het bijna asociaal. En dat kwam voornamelijk door het verzwijgen van haar zwangerschap.

Uiteindelijk is privé inderdaad belangrijker dan werk. Maar er is niks mis mee om ook een beetje rekening te houden met je werkgever, zeker als je ergens net begint met werken? Het lijkt mij dan juist een beter idee om te investeren in de relatie met je collega's en laten zien wat voor waarde je hebt voor het bedrijf. En niet als je net ingewerkt bent met zwangerschapsverlof gaat een tijd uit de roulatie bent en dan terugkomt voor een waarschijnlijk minder aantal dagen per week? En dan misschien ook nog niet op volledige sterkte door slapeloze nachten of een verward hoofd (ik heb ruim een half jaar alleen maar brieven verzonden na mijn bevalling omdat ik simpelweg niet anders kon).

In de luxepositie van @Zusje123 zou ik eerst eens kijken of je de baan eigenlijk wel leuk vindt, of je een klik hebt met je collega's en bovenal laten zien dat je van waarde bent voor de organisatie Een beetje goodwill opbouwen. En dan zou ik eens gaan nadenken over een zwangerschap.

En ja, vaak loopt het leven anders en is een zwangerschap niet gepland. Ik oordeel niet over vrouwen die net ergens werken en zwanger worden, ik ken de achterliggende reden niet en dat gaat mij ook niets aan.

Maar ik denk dat er soms wel te weinig meegedacht wordt met de werkgever, die ook offers moeten brengen door een zwangerschap.

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 21:41 schreef DorothyGale het volgende:

[..]

Huh? Ze had haar zwangerschap verzwegen tijdens haar sollicitatie en tussen de sollicitatieprocedure en haar start zaten ook nog een paar maanden. Dus op haar eerste werkdag liep ze met een dikke buik naar binnen. Iedereen was perplex, want we wisten van niks. De volgende dag kregen we een mailtje wanneer haar zwangerschapsverlof begon Ik vond het bijna asociaal. En dat kwam voornamelijk door het verzwijgen van haar zwangerschap.

Uiteindelijk is privé inderdaad belangrijker dan werk. Maar er is niks mis mee om ook een beetje rekening te houden met je werkgever, zeker als je ergens net begint met werken? Het lijkt mij dan juist een beter idee om te investeren in de relatie met je collega's en laten zien wat voor waarde je hebt voor het bedrijf. En niet als je net ingewerkt bent met zwangerschapsverlof gaat een tijd uit de roulatie bent en dan terugkomt voor een waarschijnlijk minder aantal dagen per week? En dan misschien ook nog niet op volledige sterkte door slapeloze nachten of een verward hoofd (ik heb ruim een half jaar alleen maar brieven verzonden na mijn bevalling omdat ik simpelweg niet anders kon).

In de luxepositie van @:Zusje123 zou ik eerst eens kijken of je de baan eigenlijk wel leuk vindt, of je een klik hebt met je collega's en bovenal laten zien dat je van waarde bent voor de organisatie Een beetje goodwill opbouwen. En dan zou ik eens gaan nadenken over een zwangerschap.

En ja, vaak loopt het leven anders en is een zwangerschap niet gepland. Ik oordeel niet over vrouwen die net ergens werken en zwanger worden, ik ken de achterliggende reden niet en dat gaat mij ook niets aan.

Maar ik denk dat er soms wel te weinig meegedacht wordt met de werkgever, die ook offers moeten brengen door een zwangerschap.

Ja, dit dus. Ik vind het ook altijd een beetje gek als ik hier lees dat vrouwen eerst een vast contract willen en dan meteen zwanger raken. Je zou als werkgever bijna geen vaste contracten meer durven uitdelen aan jonge vrouwen omdat ze dan direct zwanger raken, bij wijze van
En inderdaad en uiteraard moet je je levensloop niet perse door je werk laten beïnvloeden, maar zo snel mogelijk zwanger raken zodra je je contract binnen hebt vind ik zelf weer een ander uiterste.

Ik kan overigens echt vele voorbeelden noemen van vrouwen die out in the open zwanger solliciteerden en gewoon werden aangenomen

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 16:06 schreef Jagärtrut het volgende:
Ja, hoi. Kom me ook melden. Ik rammel emotioneel heel erg, rationeel denk ik dat het verstandig zou zijn het bij 2 te houden. We hebben onze handen al vol met 2, en ik kijk best wel op tegen nog een keer slechte nachten, extreem vroeg wakker, etc. etc. En ik kijk uit naar meer vrijheid, geen middagdutjes meer en echte avonturen met de kinderen.

Aan de andere kant, zo'n heerlijk klein, afhankelijk wezentje weer helemaal een persoon zien worden, zoveel extra liefde die we allebei nog hebben, nog een keer zwanger zijn, nog een keer bevallen, nog een keer bv geven....Pff...

I feel you. Ik ga kapot aan het rammelen, maar man wil niet. Echt niet.

Vandaag bezoek gehad van een meisje van 1. De kinderen speelden daar zo leuk mee. En ja, het leven is vast eenvoudiger met twee...

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 22:16 schreef Roomsnoes het volgende:

[..]



I feel you. Ik ga kapot aan het rammelen, maar man wil niet. Echt niet.

+1. Mijn man vindt zichzelf te oud en houdt niet van baby's. Hij wil het nooit nooit nooit nogmaals mee maken. En ondertussen groeit bij mij de wens voor een 3e kindje. Ik dacht eerst ook dat wij klaar waren, maar toch voelt het soms nog niet 'compleet'.

Hier hetzelfde!
Rationeel is het zo prima en goed, maar mijn romantische beeld van 3 komt steeds om de hoek.
En vriend wil niet meer.

Stomme hormonen

Hier ook!
Vriendlief wil heel graag een 3e maar ik zie alleen maar beren op de weg
Ik rammel ondanks die beren toch wel behoorlijk haha, dus wie weet wat de toekomst brengt.

quote:

Op vrijdag 17 juli 2020 07:44 schreef LeSage het volgende:
maar mijn romantische beeld van 3 komt steeds om de hoek.
En vriend wil niet meer.

quote:

Op vrijdag 17 juli 2020 13:37 schreef Flav het volgende:
Vriendlief wil heel graag een 3e maar ik zie alleen maar beren op de weg

Ik zie mogelijkheden!

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 09:20 schreef Zusje123 het volgende:

[..]

Een nieuwe baan is ook mijn twijfel. Ik ben net afgestudeerd en begin in september met mijn eerste baan (ben wel een paar jaar ouder dan de gemiddelde afgestudeerde). Ik heb hele rammelende eitjes, maar als ik direct zwanger zou aankomen, mag ik een gedeelte van het werk waarvoor ik aangenomen ben niet doen. (Je moet al stoppen als je denkt dat je zwanger bent). Dit omdat ik met stoffen werk die schadelijk voor de vrucht kunnen zijn. Nu ben ik natuurlijk niet de enige op de afdeling. Maar voor mijn gevoel kan ik het nog steeds niet maken direct zwanger te zijn. Is daarvoor een richtlijn wat 'netjes' wordt gezien?

Ik heb een vast contract onderhandeld in augustus want ik ga sowieso niet een goeie baan opgeven voor een onzekere situatie, begonnen in oktober. Rond de jaarwisseling zwanger geraakt, met 9 weken alvast m'n leidinggevende en m'n MD op de hoogte gesteld. Met 12 weken gewoon heel blij aangekondigd op de afdeling. Ik werk in een bedrijf met 90% mannen. Iedereen was blij voor me. Als men er al een mening over heeft, dan heeft niemand me dat laten voelen. Ik werk nog 5-6 weken tot ik met verlof ga, dan ben ik 10 maanden in dienst.

We zouden trouwens in september beginnen met pogingen doen, maar dat 3 maanden uitgesteld omdat ik wel ff wilde weten waar ik mee te maken had. Ik vind dus, als jij al een jaar in dienst bent, dat dit echt een hele redelijke termijn is.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 00:49 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]


[..]

Ik zie mogelijkheden!

Maar ik vind mijn vriend eigenlijk wel heel leuk

Ik zie een derde babygolf aankomen.

3 zijn zo leuk <3 Ik rammel ergens voor een 4e.
Man wil niet: 1e x was het er 1. 2e x waren het er 2. 3e x ain't gonna happen

Ik vraag me ook af of er, iig zolang je nog in de jonge kinderen zit, een moment komt dat je met 100% zekerheid weet “nu is het klaar”. Wij hebben al 1 kind meer dan oorspronkelijk gepland en zelfs hier kriebelt het soms nog wel, zeker nu ze op school het thema consultatiebureau hadden en er steeds om een baby/broertje/zusje werd gevraagd.

Maar rationeel weet ik dat we klaar zijn, dat ik nu graag dingen met mijn gezin wil ondernemen zonder de belemmeringen van een baby (of straks een kind met andere interesses vanwege leeftijdsverschil). Mijn man is dus in het najaar al onder het mes geweest. Heel eerlijk gezien zou ik het (nu) niet erg vinden als dat toch niet goed is gegaan, maar bewust voor nog een kind kiezen zal ik niet meer doen. Ratio wint het van die blijvende kriebel.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 11:03 schreef FlyingFish het volgende:
Ik vraag me ook af of er, iig zolang je nog in de jonge kinderen zit, een moment komt dat je met 100% zekerheid weet “nu is het klaar”.

Mijn 93jarige oma rammelt nog altijd, 'och, ik zou er toch zo weer aan beginnen, het is dat ik veel te oud ben'. Zelf 10 kinderen groot gebracht, 16 kleinkinderen gekregen en achterkleinkind #18 komt in augustus.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 11:03 schreef FlyingFish het volgende:
Ik vraag me ook af of er, iig zolang je nog in de jonge kinderen zit, een moment komt dat je met 100% zekerheid weet “nu is het klaar”. Wij hebben al 1 kind meer dan oorspronkelijk gepland en zelfs hier kriebelt het soms nog wel, zeker nu ze op school het thema consultatiebureau hadden en er steeds om een baby/broertje/zusje werd gevraagd.

Dit vraag ik me dus ook af. Wij hebben met onze cadeaubaby nu ook een kindje extra. En alsnog vind ik het weer moeilijk dat alles de laatste keer is nu. Geen trappelende baby meer in mn buik, geen bevalling meer, niet meer zo’n inimini mensje bij je. Oh, en geen verlof meer


Maar rationeel; je kan geen baby’s blijven krijgen, het is een keer klaar. Wij zijn al overcompleet nu zelfs, het is goed zo.

Ik weet zeker dat ik klaar ben, maar dat rammelen blijft hier ook.

Ik heb vooral heimwee denk ik. Heimwee naar de eerste kraamtijd met je eerste baby omg

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 12:00 schreef pinquit het volgende:
Ik heb vooral heimwee denk ik. Heimwee naar de eerste kraamtijd met je eerste baby omg

Ohja en dat . Dat je dagenlang met je baby kon knuffelen, dutjes kon doen met je baby in bed

Ja, heimwee heb ik ook wel. Maar niet naar de tijd met de eerste baby. Ik vond het de tweede keer juist veel fijner, ik stond er toen heel anders in. Ik voelde echt een opluchting juist, dat het nooit meer zo voelt als bij de eerste. Ik ben echt geen onzeker typje, verre van zelfs, maar de tweede keer was gewoon zó veel relaxter. Ik kon er dit keer echt en veel bewuster van genieten.
En ik heb sowieso nog veel relaxte dagen gehad op de 3 opvangdagen van de oudste. En de oudste is nog uit logeren geweest, dat was ook fijn.
Maar ik moet zeggen, ik wist dat de tweede de laatste zou zijn. Ik heb er daardoor optimaal van genoten. Maar ook alles gegeven, in de wetenschap dat het toch de laatste keer is. En dat begint me ook wel op te breken. Ik denk niet dat ik dat nog een keer zou kunnen.

Ik heb nog heel lang gerammeld. Bij mij kwam dat inderdaad voort uit een soort heimwee en slecht afsluiten van zwangerschap door vroeggeboorte, ik was er zelf nog niet klaar voor. Ook de babytijd was overleven met 3 kinderen onder de 2.

Mijn man wilde echt geen 4e meer en voor mij bleek het ook onmogelijk dus dat hield al snel op. Maar ik heb nog heel lang een knagend gevoel gehad.

Ik vond het hele proces vanaf proberen zwanger te worden tot nu erg tof (met uitzondering van de borstvoeding) en zou ik best nog eens willen meemaken. Qua borstvoeding zou het voor mij helend kunnen zijn als dat een volgende keer wél goed zou gaan. Maar dat staat voor mij los van wel/niet een tweede kind willen.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 11:03 schreef FlyingFish het volgende:
Ik vraag me ook af of er, iig zolang je nog in de jonge kinderen zit, een moment komt dat je met 100% zekerheid weet “nu is het klaar”.

Ik denk dat je dat soort dingen nooit 100% zeker kunt weten. Maar op een gegeven moment kan het wel goed voelen, wat je dan ook voelt/denkt/kiest.

Hoe ervaren moeders met 1 kind dat trouwens? Als het genoeg is?
Want ik heb toch wel het idee dat er een soort maatschappelijke verwachting is dat je voor een tweede hoort te gaan. Ik kreeg iig vaak zat de vraag wanneer de tweede kwam. Hebben jullie dat ook?

En toen de derde kwam keken veel mensen me juist aan met zo'n blik van, wtf, nog 1? Je had er toch al genoeg?

[ Bericht 29% gewijzigd door Clubsoda op 19-07-2020 16:25:11 ]

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 08:02 schreef D.U.M.A.N. het volgende:
Ik zie een derde babygolf aankomen.

Nou - ik lees 2x een man die niet wil en 1x een vrouw die twijfelt

Sorry voor de lange tenen, maar rammelen leidt niet voor iedereen tot een vervulde wens. Ik ben regelmatig in tranen omdat ik er nog een wil, maar manlief pertinent niet. Ik heb geen klagen hoor, met mijn twee gezonde kinderen, maar die derde gaat er hier echt niet komen.

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 15:55 schreef SQ het volgende:
Hoe ervaren moeders met 1 kind dat trouwens? Als het genoeg is?

Ik heb er 1. En inmiddels voelt dat goed. Ik had zelf ook dat standaard beeld van 2 kinderen. Maar toen was onze eerste 'stuk'. We hebben een heftige 1,5 jaar gehad. Ik verkrampte nog tot hij ruim 2 was als ik ook maar ergens een baby hoorde huilen, zo diep zat het. We zijn ook pas na zijn derde gaan praten over wel of geen tweede, dat konden we eerder gewoon niet. En uiteindelijk hebben we rationeel besloten dat het zo goed is, voor ons drietjes. En inmiddels vindt mijn gevoel dat ook, maar dat heeft wel even geduurd.
Er werd regelmatig gevraagd wanneer de tweede zou komen. Mensen gaan daar echt van uit. Ik werd echt zenuwachtig van die vraag. Nu kan ik gewoon nuchter reageren dat ik niemand een huilbaby gun, en ook mezelf geen tweede keer.