Deze kan ik me nog wel herinneren ja. Dat laatste shot van die twee op dat bankje, ‘topteam’ zeggen ze tegen elkaar, en het arme kind zit tien meter verderop in het gras met een bal te gooien.
En zo te lezen is ze nog steeds niet onder leeftijdgenoten:
quote:
Met ons gaat het goed. Inmiddels wonen we 3 jaar in Frankrijk en we hebben het prima naar onze zin. Wij vinden het heerlijk hier. Het is lekker rustig, het klimaat is mild en we wonen in een prachtige omgeving. Ook met Amber gaat het goed. Ze heeft haar draai helemaal gevonden. Leuk om te vertellen is dat ze sinds vorig jaar een brocantewinkel in onze schuur heeft. Ze verkoopt hier brocantespulletjes, die ze samen met Bart vindt op de lokale brocantemarkten. Maar ook verkoopt ze in dit winkeltje haar zelfgemaakte creaties, die ze in de winterperiode maakt. Zoals kaarten, decoratieve flessen, kaarsen, cadeaudoosjes, armbanden en allerlei andere leuke dingetjes. De brocantewinkel is voor onze gasten, die hier maar al te graag een kijkje komen nemen en met leuke vondsten en creaties de deur uit gaan.
De afgelopen jaren waren druk
Iets wat we eigenlijk totaal niet verwacht hadden. Onze gasten waarderen onze mooie en fijne plek en dat zien we dan ook aan de steeds meer terugkerende gasten. Zelf vinden we dat we het mooiste beroep hebben dat er bestaat, want de gasten die hier komen hebben altijd goede zin, want ze zijn er lekker tussenuit. Maar naast dat het gezellig is, maken we in het seizoen ook lange dagen, die gevuld zijn met uiteenlopende werkzaamheden. Dat varieert van kamers poetsen tot en met het gras maaien, maar ook wassen, strijken, zwembad schoonmaken, onkruid wieden, elke dag eten koken voor onze gasten en nog veel meer. De winterperiode gebruiken we dan ook om lekker uit te rusten van een druk seizoen, maar ook om uitstapjes in de omgeving te maken.
Het Franse leven op het platteland bevalt ons meer dan prima
We kunnen redelijk tot goed communiceren in de Franse taal en we merken ook dat het met de jaren steeds beter gaat. Maar als een Fransman met een Berrichons dialect (de Berry is de streek waar wij wonen) gaat praten, nou vergeet het dan maar, daar kunnen we dus écht geen touw aan vastknopen. We missen Nederland niet. We hebben regelmatig contact met familie en vrienden via videobellen en 1x per jaar gaan we naar Nederland om familie en vrienden te bezoeken. Maar ook bezoeken zij ons. Oké, het is misschien niet zo frequent als dat we in Nederland zouden wonen, maar als we elkaar zien, dan maken we die bezoekjes natuurlijk éxtra leuk en éxtra lang.
Wij zijn nog steeds heel blij dat we naar Frankrijk zijn geëmigreerd, vanwege de vrijheid die we hier hebben, de rust, de mooie omgeving, de puurheid en de gemoedelijkheid. Zoals het er nu uitziet, zijn we over 5 jaar nog steeds hier en doen we nog steeds hetzelfde werk.
Haha dat is misschien toch al een beetje de Franse mentaliteit die we hebben overgenomen. Een lieve groet uit Frankrijk, Bart, Loes en Amber
‘We missen Nederland niet’, nou ik betwijfel zeer of dat voor alledrie geldt. Of zouden opa en oma er inmiddels niet meer zijn?