Dat is ook zo, maar bij TO zijn er ook kinderen die eventjes opzij worden gezet voor vriendin haar kleinkinderen. Dat lijkt me wel pijn doen hoor.quote:Op maandag 13 januari 2020 21:29 schreef Salvad0R het volgende:
Ja, ik ben mijn moeder verloren op jonge leeftijd... Mijn vader heeft vrij snel nieuwe liefde gevonden, ook met kind, maar ik ben nooit te beroerd geweest om contact te hebben met het kind van mn pa's nieuwe vlam door te doen alsof we nu concurrentie zijn voor m'n vaders aandacht... Hij heeft zijn leven, mn broeder en ik de onze. Gewoon geen probleem maken waar geen probleem is.
Het is af en toe nog wel moeilijk hoor. Maar ik weet dat ik altijd bij mijn vader terecht kan ook al zien we elkaar niet vaak.quote:Op maandag 13 januari 2020 21:36 schreef Seven. het volgende:
[..]
Ik heb veel respect voor je, dat jij daar een weg in hebt gevonden. Het is niet makkelijk om zulke dingen van beide kanten te zien.
Als er daadwerkelijk afspraken gebroken worden dan kan je iemand daar toch op aanspreken, zovan Hoho je had al een afspraak met de larfjes van ons staan, en rap watquote:Op maandag 13 januari 2020 21:37 schreef Sunshine1982 het volgende:
[..]
Dat is ook zo, maar bij TO zijn er ook kinderen die eventjes opzij worden gezet voor vriendin haar kleinkinderen. Dat lijkt me wel pijn doen hoor.
Ja, da's ook weer waarquote:Op maandag 13 januari 2020 21:43 schreef Salvad0R het volgende:
[..]
Als er daadwerkelijk afspraken gebroken worden dan kan je iemand daar toch op aanspreken, zovan Hoho je had al een afspraak met de larfjes van ons staan, en rap wat
Je poneert hier als een feit dat iemand zichzelf ziet als slachtoffer. Ik zie gewoon iemand die worstelt met de band met een vader die complex is en ook gekleurd door verdriet/gemis, daar eerlijk over is en advies vraagt. En dan is dit jouw reactie? Je denkt dat TS dit niet kan relativeren? Nee, dat lijkt me ook niet. Sommige zaken laten zich moeilijk relativeren. Misschien komt TS ooit wel op dat punt, maar daar zal dan logischerwijs eerst een ontwikkeling voor moeten worden doorgemaakt waar hopelijk ook de vader bij betrokken is, om zijn perspectief duidelijk te maken en de misverstanden die zijn ontstaan, op te lossen.quote:Op maandag 13 januari 2020 21:34 schreef Seven. het volgende:
TS ziet zichzelf als slachtoffer van die familie, ze ziet zelfs haar vader als hulpeloos en naïef slachtoffer van die familie. Ik denk dat TS dit niet kan relativeren. En ik zie ook niet waar TS zich inleeft in haar vader.
Ik ben het met je eens. Dat ik nu dingen naar het positieve kan ombuigen, komt door mijn vader. Nadat we een gesprek hadden gehad, merkte ik dat ik een hoop dingen groter maakte dan dat het was. Wellicht is het bij TS ook zo. Het is makkelijk om in het negatieve te blijven hangen.quote:Op dinsdag 14 januari 2020 09:21 schreef Franny_G het volgende:
[..]
Je poneert hier als een feit dat iemand zichzelf ziet als slachtoffer. Ik zie gewoon iemand die worstelt met de band met een vader die complex is en ook gekleurd door verdriet/gemis, daar eerlijk over is en advies vraagt. En dan is dit jouw reactie? Je denkt dat TS dit niet kan relativeren? Nee, dat lijkt me ook niet. Sommige zaken laten zich moeilijk relativeren. Misschien komt TS ooit wel op dat punt, maar daar zal dan logischerwijs eerst een ontwikkeling voor moeten worden doorgemaakt waar hopelijk ook de vader bij betrokken is, om zijn perspectief duidelijk te maken en de misverstanden die zijn ontstaan, op te lossen.
Het is niet gek. Dit heeft te maken met een heel sterk basisgevoel, van ergens vandaan komen en ergens bij horen. Dat is je familie. De vorm die je van kind af aan gewend bent, vertrouwd mee bent en waar je aan gehecht bent. En waar je dan het meest gevoelig voor bent is het idee van afwijzing, dat jij er niet bij hoort of dat iemand jouw plaats inneemt.quote:Op dinsdag 14 januari 2020 09:35 schreef Sunshine1982 het volgende:
Al blijven sommige dingen wel lastig. Waarom? Ik kan mijn vinger er niet echt op leggen. Een vakantie bijvoorbeeld, het deed me best wat toen mijn vader met vriendin en haar kinderen/kleinkinderen op vakantie ging. Dan krijg ik daarna de vakantiefoto's te zien waar ik eerlijk gezegd niet op zit te wachten.
Of dat ik opeens een foto op Facebook zie van een taart met champagne dat mijn vader met vriendin en haar kinderen vieren omdat mijn vader is gaan samenwonen met zijn vriendin (overigens wist mijn vader daar niks van, was georganiseerd door haar kinderen). Het had misschien leuk geweest als ik en mijn zus ook uitgenodigd zouden zijn denk ik dan. En dat je er dan bij leest: ' Hoera, opa... woont eindelijk in .... terwijl zijn eigenlijke kleinkinderen nu kilometers ervan af wonen.
Ik vind het een wezenlijk verschil of je vader weduwnaar is, of van je moeder is gescheiden.quote:Op maandag 13 januari 2020 21:49 schreef summer2bird het volgende:
Ik snap je ts.
Mijn vader ging verder na de scheiding met de vriendin waar hij voor de scheiding mee vreemd ging.
Niet 10 jaar, "na een tijdje" heeft hij de nieuwe leren kennen en "kort na de ontmoeting" is ze bij hem ingetrokken.quote:Op zaterdag 11 januari 2020 17:18 schreef Seven. het volgende:
[..]
Ik vind ook dat de TS nogal jaloers overkomt richting de andere kinderen. Ook niet gek, als je 10 jaar lang je vader voor jezelf hebt en niet eens met je moeder hoeft te delen en als hij zich vervolgens met volle overtuiging in een ander gezin stort als nieuwe opa en stiefvader.. doet wel wat met je.
Ga 'm eens beluisteren Ik zag dat ie ruim een uur duurde, moet er wel even voor zitten.quote:Op dinsdag 14 januari 2020 09:50 schreef Franny_G het volgende:
[..]
Het is niet gek. Dit heeft te maken met een heel sterk basisgevoel, van ergens vandaan komen en ergens bij horen. Dat is je familie. De vorm die je van kind af aan gewend bent, vertrouwd mee bent en waar je aan gehecht bent. En waar je dan het meest gevoelig voor bent is het idee van afwijzing, dat jij er niet bij hoort of dat iemand jouw plaats inneemt.
Dit soort jaloezie komt heel veel voor, niet alleen bij stiefkinderen of rond nieuwe partners. Tussen mijn zussen en mij speelt het ook erg, en het speelt nu ineens nog veel meer op, na het overlijden van mijn vader. Dat verbaasde mij eerst heel erg, maar nu ik het beter heb laten bezinken snap ik waarom het juist nu weer zo speelt. We zijn iemand kwijtgeraakt, er is verdriet en onzekerheid en ieder van ons klampt zich vast en daarbij voelt alles als concurrentie en afwijzing. Het is dus kortzichtig om het alleen te zien als die platte en lelijke emotie, die jaloezie is. We komen daar hopelijk ook weer overheen, zolang we het onszelf en vooral elkaar niet al te kwalijk gaan nemen.
Dit is trouwens een heel fijne psychotherapeute die altijd verstandige dingen zegt over familierelaties:
Else-Marie van den Eerenbeemt, hier in een podcast van Gijs Groenteman.
https://www.volkskrant.nl(...)eemt-kerstdeskundige
Opa heeft opeens meer zorg voor de kleinkinderen van zijn nieuwe vrouw dan voor zijn eigen kleinkinderen. Natuurlijk steekt dat.quote:Op zaterdag 11 januari 2020 17:04 schreef NitraatPoep het volgende:
Maar, mis je nu je vader of je gratis oppas/kindafhaler?
Want je zegt het eerste, en vervolgens lees ik vooral dat hij ineens haar kleinkinderen afhaalt, en hun foto's aan de muur hangt. Ik snap dat dat naar is, maar ik kan me voorstellen dat hij liever wat afstand neemt van de kinderen die pogingen tot samen een grote familie vormen saboteren. (Want concurrentie)
Oh dan heb ik niet goed gelezen, excuus.quote:Op dinsdag 14 januari 2020 10:01 schreef Lunatiek het volgende:
[..]
Ik vind het een wezenlijk verschil of je vader weduwnaar is, of van je moeder is gescheiden.
Je mag van een weduwnaar niet verwachten dat hij de rest van zijn leven alleen blijft, hij zal immers nooit meer met je moeder samen kunnen zijn. Bij een scheiding, zeker met dat vreemdgaan, is dat meer een verraad naar je moeder toe.
Tsja. Hier lijkt de aap uit de mouw te komen?quote:Wij voelen ook dat we moeten wijken voor de andere familie. Plots moet hij op woensdag haar kleinkinderen gaan afhalen op school waardoor we zelf maar een oplossing moeten zoeken voor onze eigen kinderen, enz.
Goeie topickick welquote:Op maandag 12 juli 2021 14:01 schreef Halcon het volgende:
[..]
Tsja. Hier lijkt de aap uit de mouw te komen?
Ik vind dit toch wel egoïstisch. Waarom zou jouw vader per definitie jouw kinderen moeten ophalen? Stoor me altijd enorm aan mensen (en heb er ook 'n aantal in de familie) die (schoon)ouders altijd maar zien als sloofjes die dag en nacht klaar moeten staan voor hun kleinkinderen.
Lees het verder een beetje als dat deze situatie relatief 'jong' is. Hij zit nu in het begin van die relatie en draait wellicht wel weer wat bij.
Behalve als je enorm gaat zitten bokken en er 'n wedstrijd van maken. Dan ga je vermoedelijk aan het kortste eind trekken.
Ik denk dat TS meer het gevoel heeft aan de kant geschoven te zijn. Vooral omdat er kinderen in het spel zijn ligt het gevoelig. Dat kan ik wel begrijpen, dat gevoel had ik ook in het begin.quote:Op maandag 12 juli 2021 14:01 schreef Halcon het volgende:
[..]
Tsja. Hier lijkt de aap uit de mouw te komen?
Ik vind dit toch wel egoïstisch. Waarom zou jouw vader per definitie jouw kinderen moeten ophalen? Stoor me altijd enorm aan mensen (en heb er ook 'n aantal in de familie) die (schoon)ouders altijd maar zien als sloofjes die dag en nacht klaar moeten staan voor hun kleinkinderen.
Lees het verder een beetje als dat deze situatie relatief 'jong' is. Hij zit nu in het begin van die relatie en draait wellicht wel weer wat bij.
Behalve als je enorm gaat zitten bokken en er 'n wedstrijd van maken. Dan ga je vermoedelijk aan het kortste eind trekken.
Toevallig heb ik gisteravond nog een reactie op een foto gehad.quote:Op maandag 2 augustus 2021 10:32 schreef Sumppi het volgende:
Wat jammer dat het zo gaat Sunshine. Het is ook vreselijk herkenbaar voor ons gezin. Het gevoel dat het voornamelijk rot is voor de kinderen heb ik ook lange tijd gehad. Je gunt opa en de kinderen een goede relatie samen en het is teleurstellend dat hij daar geen moeite voor doet.
Dat is het ook ja. We trekken er zwaarder aan dan kinderen dat doen. Mijn dochter taalt niet naar haar opa. Ze heeft het zelden over hem. Ze hebben ook niet echt een band samen.quote:Op maandag 2 augustus 2021 17:33 schreef Claudia_x het volgende:
Ik heb het twee keer meegemaakt, een keer met mijn vader (toen ik zelf nog geen kinderen had) en daarna met mijn moeder. Ik was blij voor m'n ouders dat ze zich weer gelukkig voelden na het uiteenvallen van ons kerngezin. In beide gevallen heb ik me gericht op de wederkerige relaties in mijn leven (bijvoorbeeld met mijn schoonouders) en heb ik extra moeite gedaan om wat basaal contact in stand te houden. Zo stuurde ik mijn moeder regelmatig foto's van mijn kinderen, al had ze zelf al jaren geen moeite meer gedaan om die in het echt te zien.
Ik heb altijd gevonden dat mijn ouders vrij waren om hun tijd te besteden zoals ze dat zelf wilden. Ze hadden in mijn ogen geen verplichting om bijvoorbeeld oppas te zijn. En als ik eerlijk ben hadden mijn kinderen geen enkel probleem met de afwezigheid van mijn moeder. Zij richtten zich eenvoudigweg op de figuren die wel in hun levens aanwezig waren. Het was vooral voor mij lastig. Nog steeds kan ik niet begrijpen waarom een oma geen moeite doet haar kleinkinderen te zien. Maar ach, in zoveel gezinnen is er wat. Een bemoeizuchtige ouder is ook geen pretje.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |