OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Al meer dan 10 jaar is mijn moeder nu gestorven. Na een tijdje heeft mijn vader een nieuwe vrouw leren kennen die kort na de ontmoeting bij hem is gaan wonen. Zijn nieuwe vrouw heeft 5 alleenwonende kinderen.
Sinds hij met deze vrouw samen is zijn ik en mijn 2 broers hem volledig kwijtgeraakt. Hij heeft geen aandacht als hij bij ons is, praat heel dikwijls over zijn nieuwe familie, steekt er ook erg veel tijd in (oppassen op haar kleinkinderen, haar kinderen gaan helpen verbouwen, samen met haar familie op weekend, ...) en communiceert er erg veel mee. Ze rekenen ook erg op hem, en misbruiken het feit dat hij geen nee kan zeggen.
Wij voelen ook dat we moeten wijken voor de andere familie. Plots moet hij op woensdag haar kleinkinderen gaan afhalen op school waardoor we zelf maar een oplossing moeten zoeken voor onze eigen kinderen, enz.
We zitten erg met deze situatie en zouden het hem graag laten voelen/weten. De gezamelijke etentjes (zijn kinderen met haar kinderen) vermijden we, haar kinderen zijn immers onze concurrenten geworden...
Maar hoe maken we hem dit duidelijk zonder hem te kwetsen of kwijt te geraken?
Of moeten we maar gewoon blij zijn dat hij niet alleen is, zijn verzetje heeft, ook al is dat ten koste...?
Ben ik egoïstisch?
We komen zelfs al niet meer graag in ons ouderlijk huis omdat aan elke muur grote A2- en A1-foto's hangen van háár kinderen...
[ Bericht 4% gewijzigd door Krsss op 11-01-2020 16:08:14 ]
Sinds hij met deze vrouw samen is zijn ik en mijn 2 broers hem volledig kwijtgeraakt. Hij heeft geen aandacht als hij bij ons is, praat heel dikwijls over zijn nieuwe familie, steekt er ook erg veel tijd in (oppassen op haar kleinkinderen, haar kinderen gaan helpen verbouwen, samen met haar familie op weekend, ...) en communiceert er erg veel mee. Ze rekenen ook erg op hem, en misbruiken het feit dat hij geen nee kan zeggen.
Wij voelen ook dat we moeten wijken voor de andere familie. Plots moet hij op woensdag haar kleinkinderen gaan afhalen op school waardoor we zelf maar een oplossing moeten zoeken voor onze eigen kinderen, enz.
We zitten erg met deze situatie en zouden het hem graag laten voelen/weten. De gezamelijke etentjes (zijn kinderen met haar kinderen) vermijden we, haar kinderen zijn immers onze concurrenten geworden...
Maar hoe maken we hem dit duidelijk zonder hem te kwetsen of kwijt te geraken?
Of moeten we maar gewoon blij zijn dat hij niet alleen is, zijn verzetje heeft, ook al is dat ten koste...?
Ben ik egoïstisch?
We komen zelfs al niet meer graag in ons ouderlijk huis omdat aan elke muur grote A2- en A1-foto's hangen van háár kinderen...
[ Bericht 4% gewijzigd door Krsss op 11-01-2020 16:08:14 ]
Je denkt echt dat hij dat nog niet merkt? Dat niet willen kwetsen is het al te laat voor denk ik, en dat 'kwijt raken' is ook al gebeurd want dat is waarom dit topic er is toch?
Ik zou het persoonlijk wel aangeven dat je het gevoel hebt dat je/jullie er niet meer toe doen, immers, dat ís wat jullie voelen, dus dat kun je kenbaar maken, maar dat kun je ook gewoon op een normale manier ter sprake brengen, zonder er omheen te draaien.
Je kunt een kutboodschap wel mooi willen verpakken, maar het blijft een kutboodschap.
Ik zou het persoonlijk wel aangeven dat je het gevoel hebt dat je/jullie er niet meer toe doen, immers, dat ís wat jullie voelen, dus dat kun je kenbaar maken, maar dat kun je ook gewoon op een normale manier ter sprake brengen, zonder er omheen te draaien.
Je kunt een kutboodschap wel mooi willen verpakken, maar het blijft een kutboodschap.
Breitling - Instruments for Professionals
Het hoeft geen kutboodschap te zijn. Ik zou de vergelijking met de anderen weglaten en aangeven dat je hem en het contact mist. Dat je hem graag vaker ziet of dat je het fijn zou vinden als hij jullie kinderen opvangt op een of andere dag. Dat je graag wil praten over jullie leven. Of gewoon benoemen: ik merk dat je er met je aandacht niet bij bent. Net waar je behoefte aan hebt.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
gewoon ter sprake brengen.
"He Pa, wat ons opvalt, je hebt het altijd veel over de kinderen van 'naam' en ik zie ook dat we bijvoorbeeld niet meer aan de muur hangen bij je thuis. Waarom is dat? Het raakt ons.."
"He Pa, wat ons opvalt, je hebt het altijd veel over de kinderen van 'naam' en ik zie ook dat we bijvoorbeeld niet meer aan de muur hangen bij je thuis. Waarom is dat? Het raakt ons.."
| ❤ | Triquester... | ツ Met een accént aigu
Ik wil gerust de andere familie ertussenuit laten, maar net zij eisen hem heel erg op. In heel het huis zijn hun koppen te zien aan de muur. Ook zijn "nieuwe" kleinkinderen vragen veel van zijn tijd. Ophalen, oppassen, ..
Zelf is hij zo naïef als de pest dat hij dit helemaal niet doorheeft. Daarboven komt nog dat hij maar voor iedereen goed wil doen, dus nee zeggen kan hij niet. Dat zijn eigen kinderen en kleinkinderen daar het slachtoffer van zijn heeft hij niet door.
DANKJEWEL VOOR JULLIE TIPS
Zelf is hij zo naïef als de pest dat hij dit helemaal niet doorheeft. Daarboven komt nog dat hij maar voor iedereen goed wil doen, dus nee zeggen kan hij niet. Dat zijn eigen kinderen en kleinkinderen daar het slachtoffer van zijn heeft hij niet door.
DANKJEWEL VOOR JULLIE TIPS
Denk dat hij gewoon te blij is met zijn nieuwe vrouw en dat hij wat blind geworden is. Effe met beide beentjes op de grond.
| ❤ | Triquester... | ツ Met een accént aigu
Dat denken we dus ook. Hij is verliefd en blind tegelijk. Uit zijn daden en woorden merken we dat haar familie in zijn beleving top is. Hij is er vol van en praat er ook graag over. Hij heeft er nog geen seconde bij stil gestaan dat bij het wegvallen van onze moeder we ook een vader zijn kwijtgeraakt.
Zij leven gaat verder, en hij heeft zij n afleiding maar ik en mij 2 broers blijven achter..
Zij leven gaat verder, en hij heeft zij n afleiding maar ik en mij 2 broers blijven achter..
Maar, mis je nu je vader of je gratis oppas/kindafhaler?
Want je zegt het eerste, en vervolgens lees ik vooral dat hij ineens haar kleinkinderen afhaalt, en hun foto's aan de muur hangt. Ik snap dat dat naar is, maar ik kan me voorstellen dat hij liever wat afstand neemt van de kinderen die pogingen tot samen een grote familie vormen saboteren. (Want concurrentie)
Want je zegt het eerste, en vervolgens lees ik vooral dat hij ineens haar kleinkinderen afhaalt, en hun foto's aan de muur hangt. Ik snap dat dat naar is, maar ik kan me voorstellen dat hij liever wat afstand neemt van de kinderen die pogingen tot samen een grote familie vormen saboteren. (Want concurrentie)
Dringend verzoek om elke opmerking van deze gebruiker met een flinke pot zout te nuttigen.
Gewoon het gesprek aangaan. Als hij inderdaad niet bewust bezig is op deze manier, dan zal het alleen maar superfijn gesprek worden waardoor je als het goed is dichterbij elkaar komt.
Hou er wel rekening mee dat hij in zijn andere familie waarschijnlijk ook dingen vindt die hij bij jullie mist. Het zou natuurlijk zomaar kunnen dat hij zich door haar familie veel meer gewaardeerd voelt dan door jullie, om maar een voorbeeldje te noemen. Dat is helemaal niet gek of raar maar zou wel een goede verklaring zijn waarom hij (onbewust) enorm naar haar familie toe trekt.
Hou er wel rekening mee dat hij in zijn andere familie waarschijnlijk ook dingen vindt die hij bij jullie mist. Het zou natuurlijk zomaar kunnen dat hij zich door haar familie veel meer gewaardeerd voelt dan door jullie, om maar een voorbeeldje te noemen. Dat is helemaal niet gek of raar maar zou wel een goede verklaring zijn waarom hij (onbewust) enorm naar haar familie toe trekt.
Resistance is futile.
Ik zou het gesprek met je vader dicht bij jezelf houden en niemand erbij halen. Puur hoe jij je voelt en wat je anders zou willen zien. Makkelijk is om in het verhaal haar kinderen en zijn vriendin erbij te halen, maar dat moet je dus niet doen. Zoiets werkt alleen naar averechts.
Ik had ook zoiets met mijn vader. Mijn vader heeft een vriendin gekregen en gingen samenwonen. Een uur verder van mij en anderhalf uur verder bij mijn zus. Haar kinderen wonen wel in hetzelfde dorp en logischerwijs zien ze mijn vader (inclusief hun kinderen) vaker dan dat ik en mijn zus dat doen met onze kinderen. Hij en haar kinderen hebben wat meer raakvlakken en gingen/gaan ook met elkaar op sportvakanties. Ik moest er erg aan wennen en het voelde alsof ik mijn vader 'kwijt' was, al was dat niet echt zo. Ik heb wel aan de bel getrokken toen ik bij hun thuis foto's van haar kleinkinderen zag en niet die van hem. Dat werd goed opgelost, hij had het niet in de gaten. Vervolgens hebben vader en vriendin foto's gevraagd van de kinderen van mijn zus en mij en hangen ze ook in de huiskamer.
Ik snap je gevoel wel en het is echt ontzettend rot. Er is niks raars of kinderachtigs aan. Je vader is je vader, of je nu 8 of 100 bent. Probeer een gesprek aan te gaan
Ik had ook zoiets met mijn vader. Mijn vader heeft een vriendin gekregen en gingen samenwonen. Een uur verder van mij en anderhalf uur verder bij mijn zus. Haar kinderen wonen wel in hetzelfde dorp en logischerwijs zien ze mijn vader (inclusief hun kinderen) vaker dan dat ik en mijn zus dat doen met onze kinderen. Hij en haar kinderen hebben wat meer raakvlakken en gingen/gaan ook met elkaar op sportvakanties. Ik moest er erg aan wennen en het voelde alsof ik mijn vader 'kwijt' was, al was dat niet echt zo. Ik heb wel aan de bel getrokken toen ik bij hun thuis foto's van haar kleinkinderen zag en niet die van hem. Dat werd goed opgelost, hij had het niet in de gaten. Vervolgens hebben vader en vriendin foto's gevraagd van de kinderen van mijn zus en mij en hangen ze ook in de huiskamer.
Ik snap je gevoel wel en het is echt ontzettend rot. Er is niks raars of kinderachtigs aan. Je vader is je vader, of je nu 8 of 100 bent. Probeer een gesprek aan te gaan
Ik vind ook dat de TS nogal jaloers overkomt richting de andere kinderen. Ook niet gek, als je 10 jaar lang je vader voor jezelf hebt en niet eens met je moeder hoeft te delen en als hij zich vervolgens met volle overtuiging in een ander gezin stort als nieuwe opa en stiefvader.. doet wel wat met je.quote:Op zaterdag 11 januari 2020 17:04 schreef NitraatPoep het volgende:
Maar, mis je nu je vader of je gratis oppas/kindafhaler?
Want je zegt het eerste, en vervolgens lees ik vooral dat hij ineens haar kleinkinderen afhaalt, en hun foto's aan de muur hangt. Ik snap dat dat naar is, maar ik kan me voorstellen dat hij liever wat afstand neemt van de kinderen die pogingen tot samen een grote familie vormen saboteren. (Want concurrentie)
Resistance is futile.
Ik vind TS niet jaloers overkomen eigenlijk.quote:Op zaterdag 11 januari 2020 17:18 schreef Seven. het volgende:
[..]
Ik vind ook dat de TS nogal jaloers overkomt richting de andere kinderen. Ook niet gek, als je 10 jaar lang je vader voor jezelf hebt en niet eens met je moeder hoeft te delen en als hij zich vervolgens met volle overtuiging in een ander gezin stort als nieuwe opa en stiefvader.. doet wel wat met je.
Hij mist het contact met vader en daar horen ook de praktische dingen bij.
En niemand wil vervangen worden door stiefkinderen, lijkt me.
Tja, jaloers. Misschien kwetst het inderdaad wel dat mijn vader inderdaad meer aandacht en tijd heeft voor andermans kinderen en kleinkinderen voor zijn eigen vlees en bloed. Echt raar is dat toch niet. Dat oppassen (oppas spelen) is zelfs niet nodig, GEWOON AANDACHT.
Ook àls hij dan eens bij ons is, gewoon zijn onverdeelde aandacht hebben (zonder dar hij moet antwoorden op de whatsappjes van "de andere kant" zijn al zo fijn zijn. Hij kan soms een paar uur bij ons zijn, zijn hoofd is er dikwijls niet helemaal bij.
Dank voor de nuttige tips!!
Ik ga het gesprek aangaan met hem (als hij zijn aandacht er bij kan houden), al twijfel ik of ik hem geen (nieuwjaars)brief moet schrijven.
Ook àls hij dan eens bij ons is, gewoon zijn onverdeelde aandacht hebben (zonder dar hij moet antwoorden op de whatsappjes van "de andere kant" zijn al zo fijn zijn. Hij kan soms een paar uur bij ons zijn, zijn hoofd is er dikwijls niet helemaal bij.
Dank voor de nuttige tips!!
Ik ga het gesprek aangaan met hem (als hij zijn aandacht er bij kan houden), al twijfel ik of ik hem geen (nieuwjaars)brief moet schrijven.
Doe je vader en zijn vrouw een mooie ingelijste foto van je kinderen cadeau.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ik snap best dat je je gekwetst voelt.quote:
Tja, jaloers. Misschien kwetst het inderdaad wel dat mijn vader inderdaad meer aandacht en tijd heeft voor andermans kinderen en kleinkinderen voor zijn eigen vlees en bloed. Echt raar is dat toch niet. Dat oppassen (oppas spelen) is zelfs niet nodig, GEWOON AANDACHT.
Ook àls hij dan eens bij ons is, gewoon zijn onverdeelde aandacht hebben (zonder dar hij moet antwoorden op de whatsappjes van "de andere kant" zijn al zo fijn zijn. Hij kan soms een paar uur bij ons zijn, zijn hoofd is er dikwijls niet helemaal bij.
Dank voor de nuttige tips!!
Ik ga het gesprek aangaan met hem (als hij zijn aandacht er bij kan houden), al twijfel ik of ik hem geen (nieuwjaars)brief moet schrijven.
Mijn nekharen gaan wel recht overeind staan bij het idee dat je geen appjes mag beantwoorden in gezelschap van je volwassen kind. Hele gesprekken is een ander verhaal, dat is gewoon in elk gezelschap enorm onbeleefd.
Resistance is futile.
Het gaat toch niet om een paar appjes, noch om jaloezie, Seven. Het gaat om het gevoel dat daarom heen is en is ontstaan. Het gaat om gemis, en aandacht, om verdriet, om kinderen die een moeder en een vader missen (en daarmee een opa voor hun kinderen). Zo ingewikkeld is het niet om daar wat invoelend over te zijn. Jouw nekharen zouden dus niet overeind hoeven gaan als je dat echt zou snappen, zoals je schrijft.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Laat die man z'n leven leven, misgunners.
Jullie staan ook echt open om een goeie volwaardige band met z'n allen te ontwikkelen lees ik. LoLquote:De gezamelijke etentjes (zijn kinderen met haar kinderen) vermijden we, haar kinderen zijn immers onze concurrenten geworden...
Sorry, maar jij snapt er duidelijk niks van.quote:Op maandag 13 januari 2020 21:20 schreef Salvad0R het volgende:
Hoe oud zijn jullie, dat jullie je nog zo afhankelijk opstellen van je vader?
Sorry, maar ik denk dat jij vrij weinig benul hebt van wat ik wel of niet snap.quote:
[..]
Sorry, maar jij snapt er duidelijk niks van.
Ik zag de kinderen van vaders vriendin als concurrenten, maar daar ben ik mee gestopt. Ergens vind ik het alleen maar mooi dat meer mensen van mijn vader mogen genieten, want het is echt een hele lieve man. Vriendin van mijn vader is weduwe, dus haar kleinkinderen zien mijn vader ook echt als opa. In het begin had ik daar ook wat moeite mee, maar nu vind ik het wel goed eigenlijk. Mijn vader is ook een leuke opa en dat gun ik elk kind.
Haar kinderen ken ik nauwelijks en ik weet ook niet zo goed wat ik van ze moet denken eerlijk gezegd. Misschien komt dat in de toekomst wel goed
Haar kinderen ken ik nauwelijks en ik weet ook niet zo goed wat ik van ze moet denken eerlijk gezegd. Misschien komt dat in de toekomst wel goed
Ja, ik ben mijn moeder verloren op jonge leeftijd... Mijn vader heeft vrij snel nieuwe liefde gevonden, ook met kind, maar ik ben nooit te beroerd geweest om contact te hebben met het kind van mn pa's nieuwe vlam door te doen alsof we nu concurrentie zijn voor m'n vaders aandacht... Hij heeft zijn leven, mn broeder en ik de onze. Gewoon geen probleem maken waar geen probleem is.
TS ziet zichzelf als slachtoffer van die familie, ze ziet zelfs haar vader als hulpeloos en naïef slachtoffer van die familie. Ik denk dat TS dit niet kan relativeren. En ik zie ook niet waar TS zich inleeft in haar vader.quote:Op maandag 13 januari 2020 21:09 schreef Franny_G het volgende:
Het gaat toch niet om een paar appjes, noch om jaloezie, Seven. Het gaat om het gevoel dat daarom heen is en is ontstaan. Het gaat om gemis, en aandacht, om verdriet, om kinderen die een moeder en een vader missen (en daarmee een opa voor hun kinderen). Zo ingewikkeld is het niet om daar wat invoelend over te zijn. Jouw nekharen zouden dus niet overeind hoeven gaan als je dat echt zou snappen, zoals je schrijft.
En ik snap dat gemis en aandacht en verdriet prima. Je hebt er geen stiefmoeder voor nodig hoor, om niet belangrijk te zijn voor je eigen ouders.
Resistance is futile.
Ik heb veel respect voor je, dat jij daar een weg in hebt gevonden. Het is niet makkelijk om zulke dingen van beide kanten te zien.quote:
Ik zag de kinderen van vaders vriendin als concurrenten, maar daar ben ik mee gestopt. Ergens vind ik het alleen maar mooi dat meer mensen van mijn vader mogen genieten, want het is echt een hele lieve man. Vriendin van mijn vader is weduwe, dus haar kleinkinderen zien mijn vader ook echt als opa. In het begin had ik daar ook wat moeite mee, maar nu vind ik het wel goed eigenlijk. Mijn vader is ook een leuke opa en dat gun ik elk kind.
Haar kinderen ken ik nauwelijks en ik weet ook niet zo goed wat ik van ze moet denken eerlijk gezegd. Misschien komt dat in de toekomst wel goed
Resistance is futile.
|
|
