Datingsites & apps #52 Vol goede moed het nieuwe jaar in

quote:

Op zaterdag 4 januari 2020 12:55 schreef IsItMeOrYou het volgende:
Dit jaar bereik ik de magische grens van 30 dus voor mijn gevoel is het dit jaar echt alles of niets om een relatie te starten en eventueel verder, want ben al bijna heel mijn leven alleen... Om je heen gaan mensen samenwonen, trouwen, kinderen en het alternatief dat ik waarschijnlijk altijd alleen blijf is moeilijk te accepteren, wanneer moet het dan gebeuren? Merk ook dat ik langzamerhand geen onderdeel meer uitmaak van de levens van mensen die niet meer single zijn.

Na jaren op sites en apps actief te zijn wat eigenlijk best veel verloren tijd kost en veel teleurstelling begeef ik mij dit jaar sowieso meer onder de mensen in het echte leven dus misschien daar eens openstaan voor nieuwe contacten en hopen dat ze dan ook niet allemaal bezet zijn zoals vaak de aap uit de mouw komt wel blijkt te zijn

Ik zit deels in dezelfde situatie als jij (Laatste relatie 12 jaar terug; lang alleen; onzekerheden gehad over lichaam en seks; laat actief geworden daarmee en ook nog depressieve episoden gehad). Alleen snap ik steeds minder en minder waarom een man van eind 20/begin 30 zou denken dat het allemaal niet meer zal lukken. Als ik mezelf vergelijk met twee jaar terug, ben ik zo enorm veel gegroeid, dat ik alleen maar aantrekkelijker ben geworden voor een potentieel partner. Waarom dan druk erop leggen? Dat alternatief om eeuwig alleen te blijven is slechts één van de mogelijkheden he. En het is waarschijnlijker dat dat niet gebeurt, dan wel als je inderdaad jezelf openstelt voor anderen.

Wat wel irritant is, is dat dikgedrukte. Ik merk datzelfde ook wel een beetje en vind dat ergens een beetje jammer. Moet er zelf niet aan denken dat die balans zoekraakt in een relatie. Zo zie ik een goede vriend van mij hooguit 4x per jaar nog. (Stief)kind, vrouw en de hond zijn (te?) belangrijk geworden in het leven lijkt wel. Als we elkaar zien, is het als vanouds. Maar het is voor mijn gevoel net even te weinig allemaal. Een lekkere wijn die je net even te weinig drinkt zeg maar

quote:

Op zaterdag 4 januari 2020 13:46 schreef Kleurplaatje het volgende:

[..]

Ik zit deels in dezelfde situatie als jij (Laatste relatie 12 jaar terug; lang alleen; onzekerheden gehad over lichaam en seks; laat actief geworden daarmee en ook nog depressieve episoden gehad). Alleen snap ik steeds minder en minder waarom een man van eind 20/begin 30 zou denken dat het allemaal niet meer zal lukken. Als ik mezelf vergelijk met twee jaar terug, ben ik zo enorm veel gegroeid, dat ik alleen maar aantrekkelijker ben geworden voor een potentieel partner. Waarom dan druk erop leggen? Dat alternatief om eeuwig alleen te blijven is slechts één van de mogelijkheden he. En het is waarschijnlijker dat dat niet gebeurt, dan wel als je inderdaad jezelf openstelt voor anderen.

Wat wel irritant is, is dat dikgedrukte. Ik merk datzelfde ook wel een beetje en vind dat ergens een beetje jammer. Moet er zelf niet aan denken dat die balans zoekraakt in een relatie. Zo zie ik een goede vriend van mij hooguit 4x per jaar nog. (Stief)kind, vrouw en de hond zijn (te?) belangrijk geworden in het leven lijkt wel. Als we elkaar zien, is het als vanouds. Maar het is voor mijn gevoel net even te weinig allemaal. Een lekkere wijn die je net even te weinig drinkt zeg maar

Ja dat klopt, die druk leggen wij onszelf als maatschappij op. Maar dat komt omdat nog steeds iedereen zo denkt. Tot je 20ste lang leve de lol, tussen je 20-30ste mag je lekker experimenteren en aan het volwassen leven gaan proeven/ondervinden. Vanaf je 30ste is enige vorm van zekerheid in woning, werk, relatie eigenlijk wel belangrijk zodat je dan kunt 'beginnen' met leven. Om vanaf je 60ste alvast terug te kijken op je keuzes en misschien al bezig met een nieuwe generatie zien op te groeien. Natuurlijk is dit heel simpel gezegd, en is er ook een andere kant.

Ik zie ook dat relaties juist tussen de 25-35 jaar uitgaan en drie kinderen bij 3 verschillende partners tegenwoordig ook steeds 'normaler' begint te worden. De illusie dat ik als 30-jarige single een onbeschreven blaadje ga vinden is misschien niet helemaal te verwachten, je hebt nou eenmaal te maken met relatieverleden, gebeurtenissen in iemands leven en eventuele kinderen.

Aan de andere kant heb ik nu ook nog alle vrijheid. Kan gaan en staan waar ik wil. Dat is écht een luxe die veel mensen niet (meer) hebben. Maar op een gegeven moment ben je ook gewoon klaar met weekenden alleen doorbrengen en af en toe een sociale activiteit met familie of vrienden kan dan juist hard aankomen als je daarna weer alleen achterblijft. Veel dingen in het leven zijn al ingevuld bij stelletjes als ze settelen. Inderdaad wanneer iedereen verder gaat met zijn leven en jij niet, het ook steeds lastiger wordt om wél nog onder de mensen te blijven. Ik ken ook echt mensen in mijn omgeving van 40+ die gewoon nooit echt een relatie hebben gehad vroeger en dat ook niet meer gaan krijgen. Dat is heel jammer om te zien, al is het soms best begrijpelijk hoor. Of dat ze soms uit wanhoop maar iets aanleggen met iemand uit het buitenland of ineens een relatie beginnen met een alleenstaande vrouw en drie kinderen terwijl ze zelf nog nooit een dag voor een kind hebben gezorgd of een relatie hebben gehad. Dat kan nooit goed gaan.

Ik heb te lang gehangen in de apps/sites en dat heeft gewoon heeeeeel veel tijd en teleurstelling gekost achteraf.Ik denk dat ik er nu al ruim 10 jaar mee aankloot, waarvan Tinder al sinds de start ruim 7 jaar terug. Op zijn best heb je een paar leuke dates maar het is lastig om een relatie te starten/krijgen. Ik gebruik het vooral omdat ik zelf niet zo'n held ben in het echte leven om op mensen af te stappen of mensen te ontmoeten op feestjes. Maar juist als ik weer eens nieuwe mensen ontmoet in het echte leven waarmee het klikt en dat ze dan bezet blijken, is mijn interesse weer flink gedaald. En dat is niet omdat ik meteen hoop een relatie te vinden maar omdat onze levens dan gewoon op een ander niveau zitten.

Nu ik dit jaar weer bijna dagelijks onder de mensen ben hoop ik gewoon op een of andere manier vanzelf weer wat socialer te worden. En 30 is nog best jong, maar aan de andere kant denk ik ook vaak: als het al 30 jaar niet lukt, waarom zou het nu wel ineens lukken?

Omdat het áltijd kan lukken. Dat is nou juist het hele ding. Het is geen hoogleraarschap waarvoor je op leeftijd zus al zo ver en op leeftijd zo al zo ver moet zijn. Of een olympische medaille waarvoor je van jongs af aan al in een keurslijf moet.

Dat is ook waarom je met cynisch en negatief doen je kansen alleen maar schaadt. Leef je leven, ontwikkel jezelf, don't be evil en zorg dat jij het naar je zin hebt, ook zonder die partner. Je kunt niet zorgen dat je een partner vindt, maar wel zorgen dat je een lekker leven hebt, ook alleen.

quote:

Op zaterdag 4 januari 2020 16:49 schreef DancingPhoebe het volgende:
Omdat het áltijd kan lukken. Dat is nou juist het hele ding. Het is geen hoogleraarschap waarvoor je op leeftijd zus al zo ver en op leeftijd zo al zo ver moet zijn. Of een olympische medaille waarvoor je van jongs af aan al in een keurslijf moet.

Dat is ook waarom je met cynisch en negatief doen je kansen alleen maar schaadt. Leef je leven, ontwikkel jezelf, don't be evil en zorg dat jij het naar je zin hebt, ook zonder die partner. Je kunt niet zorgen dat je een partner vindt, maar wel zorgen dat je een lekker leven hebt, ook alleen.

Dit. Als je een relatie nodig hebt om gelukkig te worden gaat er iets mis. Als je ook in je eentje gelukkig bent komt die liefde vanzelf. (Maar niet binnen twee weken nee.)

quote:

Op zaterdag 4 januari 2020 16:49 schreef DancingPhoebe het volgende:
Omdat het áltijd kan lukken. Dat is nou juist het hele ding. Het is geen hoogleraarschap waarvoor je op leeftijd zus al zo ver en op leeftijd zo al zo ver moet zijn. Of een olympische medaille waarvoor je van jongs af aan al in een keurslijf moet.

Dat is ook waarom je met cynisch en negatief doen je kansen alleen maar schaadt. Leef je leven, ontwikkel jezelf, don't be evil en zorg dat jij het naar je zin hebt, ook zonder die partner. Je kunt niet zorgen dat je een partner vindt, maar wel zorgen dat je een lekker leven hebt, ook alleen.

Dit.

Het is net zoals hoe sommige mannen het kut vinden als ze maar weinig sekspartners hebben gehad.

Het is geen wedstrijd.

quote:

Op zaterdag 4 januari 2020 16:11 schreef IsItMeOrYou het volgende:

[..]

Ja dat klopt, die druk leggen wij onszelf als maatschappij op. Maar dat komt omdat nog steeds iedereen zo denkt. Tot je 20ste lang leve de lol, tussen je 20-30ste mag je lekker experimenteren en aan het volwassen leven gaan proeven/ondervinden. Vanaf je 30ste is enige vorm van zekerheid in woning, werk, relatie eigenlijk wel belangrijk zodat je dan kunt 'beginnen' met leven. Om vanaf je 60ste alvast terug te kijken op je keuzes en misschien al bezig met een nieuwe generatie zien op te groeien. Natuurlijk is dit heel simpel gezegd, en is er ook een andere kant.

Ik zie ook dat relaties juist tussen de 25-35 jaar uitgaan en drie kinderen bij 3 verschillende partners tegenwoordig ook steeds 'normaler' begint te worden. De illusie dat ik als 30-jarige single een onbeschreven blaadje ga vinden is misschien niet helemaal te verwachten, je hebt nou eenmaal te maken met relatieverleden, gebeurtenissen in iemands leven en eventuele kinderen.

Aan de andere kant heb ik nu ook nog alle vrijheid. Kan gaan en staan waar ik wil. Dat is écht een luxe die veel mensen niet (meer) hebben. Maar op een gegeven moment ben je ook gewoon klaar met weekenden alleen doorbrengen en af en toe een sociale activiteit met familie of vrienden kan dan juist hard aankomen als je daarna weer alleen achterblijft. Veel dingen in het leven zijn al ingevuld bij stelletjes als ze settelen. Inderdaad wanneer iedereen verder gaat met zijn leven en jij niet, het ook steeds lastiger wordt om wél nog onder de mensen te blijven. Ik ken ook echt mensen in mijn omgeving van 40+ die gewoon nooit echt een relatie hebben gehad vroeger en dat ook niet meer gaan krijgen. Dat is heel jammer om te zien, al is het soms best begrijpelijk hoor. Of dat ze soms uit wanhoop maar iets aanleggen met iemand uit het buitenland of ineens een relatie beginnen met een alleenstaande vrouw en drie kinderen terwijl ze zelf nog nooit een dag voor een kind hebben gezorgd of een relatie hebben gehad. Dat kan nooit goed gaan.

Ik heb te lang gehangen in de apps/sites en dat heeft gewoon heeeeeel veel tijd en teleurstelling gekost achteraf.Ik denk dat ik er nu al ruim 10 jaar mee aankloot, waarvan Tinder al sinds de start ruim 7 jaar terug. Op zijn best heb je een paar leuke dates maar het is lastig om een relatie te starten/krijgen. Ik gebruik het vooral omdat ik zelf niet zo'n held ben in het echte leven om op mensen af te stappen of mensen te ontmoeten op feestjes. Maar juist als ik weer eens nieuwe mensen ontmoet in het echte leven waarmee het klikt en dat ze dan bezet blijken, is mijn interesse weer flink gedaald. En dat is niet omdat ik meteen hoop een relatie te vinden maar omdat onze levens dan gewoon op een ander niveau zitten.

Nu ik dit jaar weer bijna dagelijks onder de mensen ben hoop ik gewoon op een of andere manier vanzelf weer wat socialer te worden. En 30 is nog best jong, maar aan de andere kant denk ik ook vaak: als het al 30 jaar niet lukt, waarom zou het nu wel ineens lukken?

Ben je dan niet gewoon te kieskeurig?

quote:

Op zaterdag 4 januari 2020 17:39 schreef Solid-Snake het volgende:

[..]

Dit.

Het is net zoals hoe sommige mannen het kut vinden als ze maar weinig sekspartners hebben gehad.

Het is geen wedstrijd.

Wel eens en daar gaat het mij ook echt niet om.
Maar feit is dat het toch allemaal iets lastiger gaat worden als je ouder bent, ik kan er mee leven hoor dat wel. Maar zou het voor mezelf graag anders zien, maar heb de tijd.

quote:

Op zaterdag 4 januari 2020 18:01 schreef Mishu het volgende:

[..]

Ben je dan niet gewoon te kieskeurig?

Ik weet niet ben het er wel aardig mee eens eigenlijk?

quote:

Op zondag 29 december 2019 18:20 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Als er eenmaal een date gepland stond vond ik het ook altijd een gedoe om het warm te houden.
Dan had ik meestal zoieys van, doe nu maar rustig aan en we spreken elkaar op de date wel.
Alsof de druk er vanaf was ofzo.

Ben benieuwd hoe jij het gaat aanpakken.

Hebben nog kort doorgepraat maar al snel had ik geen zin meer om het geforceerd warm te gaan houden.
Met oud & nieuw nog een gelukkig nieuwjaarswens gestuurd (ken hem van mijn opleiding en vond dat dat wel kon) maar daarna kwam er ook niets meer van de grond. Zouden vanavond de date hebben maar ik vind het wel prima zo . Leuk om even digitaal bijgekletst te hebben, maar anderhalve week wachten op een eerste date vind ik echt te lang.

Ben nu een paar dagen berichten aan het sturen via Tinder met iemand die ik deze zomer heb ontmoet aan het strand. Is een vriend van een van mijn beste vriendinnen. Leuk gesprek tot nu toe.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zaterdag 4 januari 2020 16:49 schreef DancingPhoebe het volgende:
Omdat het áltijd kan lukken. Dat is nou juist het hele ding. Het is geen hoogleraarschap waarvoor je op leeftijd zus al zo ver en op leeftijd zo al zo ver moet zijn. Of een olympische medaille waarvoor je van jongs af aan al in een keurslijf moet.

Dat is ook waarom je met cynisch en negatief doen je kansen alleen maar schaadt. Leef je leven, ontwikkel jezelf, don't be evil en zorg dat jij het naar je zin hebt, ook zonder die partner. Je kunt niet zorgen dat je een partner vindt, maar wel zorgen dat je een lekker leven hebt, ook alleen.

Inderdaad, het is geen race.
Iedereen bewandelt zijn eigen levenspad, op zijn eigen manier en op zijn eigen tempo.

Een afknapper weet ik niet. Het kan wel eens lastig zijn. Of niet oz leuk.

Maar zou er denk ik geen dates door laten gaan

Mbt die onregelmatige tijden vraag

Ik vind 30 nog helemaal geen rare leeftijd om nog single te zijn. Het is nog redelijk jong.

Wel is het zo (ik ben zelf 30), dat de druk natuurlijk wel begint toe te nemen. Want denk eens aan wat je 3/4 jaar geleden deed? Voor mij lijkt dat echt nog maar heel kort terug.

Diezelfde periode richting de toekomst en je kruipt alweer gevaarlijk dicht tegen de veertig.

Wat dat betreft gaat het bij mij ook best snel. Toen ik 28 was voelde ik nog totaal geen druk en dacht ik : het komt allemaal wel. Maar voor je het weet ben je, zoals hierboven gezegd, die ''magische'' grens van 30 gepasseerd en gaan mensen in je omgeving ook in steeds hoger tempo trouwen en kinderen maken.

Nu denk ik ook : oke, op zich prima dat ik nog single ben. Maar het moet ook niet meer allemaal nog héél erg lang gaan duren, want dan wordt het toch wel een ding.

Ik heb zelf nog wel de luxe, dat er per jaar altijd wel een paar dames zijn die interesse in mij tonen, maar dat komt meestal wel door aanwezigheid op verjaardagen, feestjes, via via etc. Maar alleen al in 2020 krijgt mijn maat waarmee ik de meeste feestjes bezocht zijn eerste kind en gaat een andere vriend met wie ik regelmatig een festival bezocht aan de andere kant van het land wonen.

Dat zijn wel dingen waar ik het soms even benauwd van kan krijgen.. Want dan kom je op een gegeven moment in een situatie dat je in real life nauwelijks meer tussen de mensen komt (in m'n eentje naar een feest/festival trek ik echt niet), en dus nagenoeg volledig afhankelijk wordt van datingsites en apps. En dat is echt een héél ander speelveld, voor mijn gevoel vol met mijnen en obstakels die je in de echte wereld niet hebt.

Soms vind ik het ook wel lastig. Paar maanden geleden nog een appje van een buurmeisje die mij heel erg ziet/zag zitten. Heb vriendelijk bedankt, maar eerlijk gezegd weet ik niet of ik in de toekomst, mocht zo'n kans zich weer voordoen, weer het aan me voorbij zou laten gaan, ook al is ze niet mijn droomvrouw. Ik ken mezelf langer dan vandaag, en ben gewoon nit iemand die op een vrouw afstapt en dan een vlotte babbel meteen klaar heeft. Dus moet het bij mij toch echt komen van een vrouw die initiatief neemt. Misschien komen er tussen nu en mijn 35e nog 5/6 van dat soort kansen voorbij, en één van die moet ik dan natuurlijk wel gaan grijpen.

quote:

Op zaterdag 4 januari 2020 22:58 schreef Scrapyard het volgende:
Misschien komen er tussen nu en mijn 35e nog 5/6 van dat soort kansen voorbij, en één van die moet ik dan natuurlijk wel gaan grijpen.

Want anders?

quote:

Op zaterdag 4 januari 2020 22:58 schreef Scrapyard het volgende:
Ik vind 30 nog helemaal geen rare leeftijd om nog single te zijn. Het is nog redelijk jong.

Wel is het zo (ik ben zelf 30), dat de druk natuurlijk wel begint toe te nemen. Want denk eens aan wat je 3/4 jaar geleden deed? Voor mij lijkt dat echt nog maar heel kort terug.

Diezelfde periode richting de toekomst en je kruipt alweer gevaarlijk dicht tegen de veertig.

Wat dat betreft gaat het bij mij ook best snel. Toen ik 28 was voelde ik nog totaal geen druk en dacht ik : het komt allemaal wel. Maar voor je het weet ben je, zoals hierboven gezegd, die ''magische'' grens van 30 gepasseerd en gaan mensen in je omgeving ook in steeds hoger tempo trouwen en kinderen maken.

Nu denk ik ook : oke, op zich prima dat ik nog single ben. Maar het moet ook niet meer allemaal nog héél erg lang gaan duren, want dan wordt het toch wel een ding.

Ik heb zelf nog wel de luxe, dat er per jaar altijd wel een paar dames zijn die interesse in mij tonen, maar dat komt meestal wel door aanwezigheid op verjaardagen, feestjes, via via etc. Maar alleen al in 2020 krijgt mijn maat waarmee ik de meeste feestjes bezocht zijn eerste kind en gaat een andere vriend met wie ik regelmatig een festival bezocht aan de andere kant van het land wonen.

Dat zijn wel dingen waar ik het soms even benauwd van kan krijgen.. Want dan kom je op een gegeven moment in een situatie dat je in real life nauwelijks meer tussen de mensen komt (in m'n eentje naar een feest/festival trek ik echt niet), en dus nagenoeg volledig afhankelijk wordt van datingsites en apps. En dat is echt een héél ander speelveld, voor mijn gevoel vol met mijnen en obstakels die je in de echte wereld niet hebt.

Soms vind ik het ook wel lastig. Paar maanden geleden nog een appje van een buurmeisje die mij heel erg ziet/zag zitten. Heb vriendelijk bedankt, maar eerlijk gezegd weet ik niet of ik in de toekomst, mocht zo'n kans zich weer voordoen, weer het aan me voorbij zou laten gaan, ook al is ze niet mijn droomvrouw. Ik ken mezelf langer dan vandaag, en ben gewoon nit iemand die op een vrouw afstapt en dan een vlotte babbel meteen klaar heeft. Dus moet het bij mij toch echt komen van een vrouw die initiatief neemt. Misschien komen er tussen nu en mijn 35e nog 5/6 van dat soort kansen voorbij, en één van die moet ik dan natuurlijk wel gaan grijpen.

Precies dat ja en nu ben ik 36, nou het is serieus onmogelijk op een hele enkeling na, om nog iets normaal te plannen want of de vrouw wil niet of ja de koters van 1-6 jaar oud gemiddeld. Of ze willen mee nog erger lol. Dan heb ik er al helemaal geen zin meer in. Omg.

Dus ja het is wel afhankelijk van dating sites of single dingen. Nouja ik zie het wel wat de rest ervan denkt maakt mij dus niks uit, maar het is meer voor mijn eigen gevoel

quote:

Op zaterdag 4 januari 2020 22:58 schreef Scrapyard het volgende:
Ik vind 30 nog helemaal geen rare leeftijd om nog single te zijn. Het is nog redelijk jong.

Wel is het zo (ik ben zelf 30), dat de druk natuurlijk wel begint toe te nemen. Want denk eens aan wat je 3/4 jaar geleden deed? Voor mij lijkt dat echt nog maar heel kort terug.

Diezelfde periode richting de toekomst en je kruipt alweer gevaarlijk dicht tegen de veertig.

Wat dat betreft gaat het bij mij ook best snel. Toen ik 28 was voelde ik nog totaal geen druk en dacht ik : het komt allemaal wel. Maar voor je het weet ben je, zoals hierboven gezegd, die ''magische'' grens van 30 gepasseerd en gaan mensen in je omgeving ook in steeds hoger tempo trouwen en kinderen maken.

Nu denk ik ook : oke, op zich prima dat ik nog single ben. Maar het moet ook niet meer allemaal nog héél erg lang gaan duren, want dan wordt het toch wel een ding.

Ik heb zelf nog wel de luxe, dat er per jaar altijd wel een paar dames zijn die interesse in mij tonen, maar dat komt meestal wel door aanwezigheid op verjaardagen, feestjes, via via etc. Maar alleen al in 2020 krijgt mijn maat waarmee ik de meeste feestjes bezocht zijn eerste kind en gaat een andere vriend met wie ik regelmatig een festival bezocht aan de andere kant van het land wonen.

Dat zijn wel dingen waar ik het soms even benauwd van kan krijgen.. Want dan kom je op een gegeven moment in een situatie dat je in real life nauwelijks meer tussen de mensen komt (in m'n eentje naar een feest/festival trek ik echt niet), en dus nagenoeg volledig afhankelijk wordt van datingsites en apps. En dat is echt een héél ander speelveld, voor mijn gevoel vol met mijnen en obstakels die je in de echte wereld niet hebt.

Soms vind ik het ook wel lastig. Paar maanden geleden nog een appje van een buurmeisje die mij heel erg ziet/zag zitten. Heb vriendelijk bedankt, maar eerlijk gezegd weet ik niet of ik in de toekomst, mocht zo'n kans zich weer voordoen, weer het aan me voorbij zou laten gaan, ook al is ze niet mijn droomvrouw. Ik ken mezelf langer dan vandaag, en ben gewoon nit iemand die op een vrouw afstapt en dan een vlotte babbel meteen klaar heeft. Dus moet het bij mij toch echt komen van een vrouw die initiatief neemt. Misschien komen er tussen nu en mijn 35e nog 5/6 van dat soort kansen voorbij, en één van die moet ik dan natuurlijk wel gaan grijpen.

Ik moet het ook voelen. Zie genoeg vrouwen waar ik niks bij voel. Niet kieskeurig maar als ik zelf geen aantrekkingskracht heb op een foto of in het echt gaat het toch nooit wat worden dus dan blijf ik liever alleen dan wanhopig iemand te kiezen. En echt klaar met die nietlopende gesprekken op de apps en sites en profielen die om de paar maanden weer opduiken of jaren dezelfde tegenkomen.

Het begint de laatste tijd echt wel op te vallen dat je als single overblijft. Een van mijn eerste internetdates ooit en toen prille relatie is pas getrouwd, dus bij haar is het uiteindelijk wel gelukt. Een andere vriend heeft een huis gekocht en gaat binnenkort trouwen met zijn vriendin. Grote kans dat ze binnen een jaar allemaal zwanger zijn. En bij sommige wordt ik al letterlijk van sociale media gegooid omdat ik blijkbaar niet meer meetel, geen probleem verder hoor. En soms ga ik ook twijfelen als ik zie waar sommige dames mee geëindigd zijn, dat zijn echt niet de knapste jongens, soms verre van.

Mijn leven veder is prima, en kan mezelf vermaken. Maar wel steeds lastiger om van dingen te genieten in je eentje. Het is eigenlijk al jaren hetzelfde.

Het kan ook wel mijn zusje komt aan haar vriend. Wat ik zo zat ben is dat er dan een match is, dat ik altijd initiatief moet nemen met chatten, nou dat kan nog maar dat ook het opgang houden en maar vragen en vragen in de hoop dat er dan iets inzit van de andere kant ook ofzo. Nouja afentoe heb ik zo’n bui en denk ach probeer het weer eens. Wie weet. Maar ben er over het algemeen ook wel klaar mee.

quote:

Op zondag 5 januari 2020 00:04 schreef Operc het volgende:

[..]

Want anders?

Nou om eerlijk te zijn, denk ik dat uiteindelijk kiezen voor iemand die in eerste instantie niet 100% aan je ideaalbeeld voldoet (voor mij dan) misschien wel een betere keuze is dan altijd maar alleen blijven..

Want eerlijk gezegd : daar moet ik echt niet aan denken. En dan bedoel ik niet dat je kiest voor iemand die je totaal niet aantrekkelijk vindt of qua karakter niet mag, maar misschien wel iets meer de grenzen gaat verbreden.

Sommigen noemen dat dan wanhoop, misschien is het ook wel een beetje zo. Maar mijn ouders zijn denk ik ook typisch zo'n stel : moeder was medio 30, pa liep al tegen de 40. Elkaar uiteindelijk ontmoet op de dansschool ofzo. Ik denk dat als ze beiden 10 jaar jonger waren geweest, ze nog even verder hadden gekeken (mijn moeder sowieso). Maar ze hebben het samen wel goed, een gezin opgebouwd, etc.

Het is misschien niet perfect, er zijn ook wel nadelen. Maar ik denk dat ze liever dit leven hadden gehad, dan beiden hun hele leven single gebleven.

quote:

Op zondag 5 januari 2020 01:07 schreef IsItMeOrYou het volgende:

[..]

Ik moet het ook voelen. Zie genoeg vrouwen waar ik niks bij voel. Niet kieskeurig maar als ik zelf geen aantrekkingskracht heb op een foto of in het echt gaat het toch nooit wat worden dus dan blijf ik liever alleen dan wanhopig iemand te kiezen. En echt klaar met die nietlopende gesprekken op de apps en sites en profielen die om de paar maanden weer opduiken of jaren dezelfde tegenkomen.

Het begint de laatste tijd echt wel op te vallen dat je als single overblijft. Een van mijn eerste internetdates ooit en toen prille relatie is pas getrouwd, dus bij haar is het uiteindelijk wel gelukt. Een andere vriend heeft een huis gekocht en gaat binnenkort trouwen met zijn vriendin. Grote kans dat ze binnen een jaar allemaal zwanger zijn. En bij sommige wordt ik al letterlijk van sociale media gegooid omdat ik blijkbaar niet meer meetel, geen probleem verder hoor. En soms ga ik ook twijfelen als ik zie waar sommige dames mee geëindigd zijn, dat zijn echt niet de knapste jongens, soms verre van.

Mijn leven veder is prima, en kan mezelf vermaken. Maar wel steeds lastiger om van dingen te genieten in je eentje. Het is eigenlijk al jaren hetzelfde.

Haha, op tinder begint dat soms wel genant te worden ja.

Ben echt zo'n figuur die tinder meestal een paar dagen gebruikt, dan weer er af gooit, en dan na een paar weken weer opnieuw installeren. Heb nu echt dat het nog geen paar minuten duurt, of ik heb alweer matches met precies dezelfde vrouwen als vorige keer (keren).
oor.
Van sociale media gooien gebeurt wel, maar dan vooral door mensen die ik al jaren niet heb gezien. Grappig genoeg zijn het vaak vrouwen, die dan na jaren opeens een vriend krijgen, en dan word je er binnen no-time af gegooid.

Maar bij echt goede kennissen/vrienden heb ik niet het idee dat ik niet meer mee tel hoor. Wat ik wel merk is dat vrienden/kennissen die nu een relatie hebben, ''grote mensen huizen'' kopen en kinderen krijgen vaak wel erg van zichzelf vinden dat zij weten hoe de . wereld in elkaar zit en dat ik als single . maar een naief schaapje ben... Dat vind ik wel eens storend..

quote:

Op zondag 5 januari 2020 08:06 schreef Scrapyard het volgende:

[..]

Nou om eerlijk te zijn, denk ik dat uiteindelijk kiezen voor iemand die in eerste instantie niet 100% aan je ideaalbeeld voldoet (voor mij dan) misschien wel een betere keuze is dan altijd maar alleen blijven..

Want eerlijk gezegd : daar moet ik echt niet aan denken. En dan bedoel ik niet dat je kiest voor iemand die je totaal niet aantrekkelijk vindt of qua karakter niet mag, maar misschien wel iets meer de grenzen gaat verbreden.

Sommigen noemen dat dan wanhoop, misschien is het ook wel een beetje zo. Maar mijn ouders zijn denk ik ook typisch zo'n stel : moeder was medio 30, pa liep al tegen de 40. Elkaar uiteindelijk ontmoet op de dansschool ofzo. Ik denk dat als ze beiden 10 jaar jonger waren geweest, ze nog even verder hadden gekeken (mijn moeder sowieso). Maar ze hebben het samen wel goed, een gezin opgebouwd, etc.

Het is misschien niet perfect, er zijn ook wel nadelen. Maar ik denk dat ze liever dit leven hadden gehad, dan beiden hun hele leven single gebleven.

Mja een relatie blijft toch geven en nemen.. dus in die zin moet dat best kunnen lijkt me.

Zielig, op de laatste paar pagina's alleen ellenlange verhalen van mannen die op late leeftijd nog single zijn. Zielig dat er zoveel single zijn.

Eigenlijk hoor je dit soort verhalen op Fok! vooral van mannen. De eerste vrouwen met dit soort verhalen op Fok! moet ik nog tegenkomen.

quote:

Op zondag 5 januari 2020 10:11 schreef Gruj0 het volgende:
Zielig, op de laatste paar pagina's alleen ellenlange verhalen van mannen die op late leeftijd nog single zijn. Zielig dat er zoveel single zijn.

Eigenlijk hoor je dit soort verhalen op Fok! vooral van mannen. De eerste vrouwen met dit soort verhalen op Fok! moet ik nog tegenkomen.

Die vrouwen zijn er ook, maar lopen niet zo te mieren uit zelfmedelijden.

quote:

Op zondag 5 januari 2020 10:14 schreef ElDinosaur het volgende:

[..]

Die vrouwen zijn er ook, maar lopen niet zo te mieren uit zelfmedelijden.

Onmogelijk dat geen enkele vrouw niet wil mieren.

quote:

Op zondag 5 januari 2020 10:11 schreef Gruj0 het volgende:
Zielig, op de laatste paar pagina's alleen ellenlange verhalen van mannen die op late leeftijd nog single zijn. Zielig dat er zoveel single zijn.

Eigenlijk hoor je dit soort verhalen op Fok! vooral van mannen. De eerste vrouwen met dit soort verhalen op Fok! moet ik nog tegenkomen.

Mja en doorgaans ook van jonge jochies...
De heren die daadwerkelijk boven de 40 zijn hoor je niet

quote:

Op zondag 5 januari 2020 10:18 schreef Uhmmpie het volgende:

[..]

Mja en doorgaans ook van jonge jochies...
De heren die daadwerkelijk boven de 40 zijn hoor je niet

Wat is jong in deze kwestie?