Het peutertopic (2-4 jaar) deel 249

Gogo: ik probeer me altijd 24 uur niet druk te maken om weinig drinken, en binnen die tijd gaat het altijd weer een beetje. Ze kunnen wel wat hebben gelukkig. Paracetamol was ook mijn tip. En ijs. En sinaasappelsap.

Nanuke: ik heb alleen herkenning voor je. Hier kan hij sinds een aantal maanden ook echt niet meer zonder me spelen. Om gek van te worden, maar ik snap het ook wel: hij kan steeds meer, dat allemaal leuker is met mij erbij. Ik probeer het maar te zien als dat ik blijkbaar fijn gezelschap ben. En huil zachtjes als hij geen dutjes doet op onze dagen samen. En in echte nood: Robocar Poli .

Wat goed van Max! Definitief beter nu ook?

Gisteravond nog even de hele auto ondergekotst, maar dat leek gewoon door het (vele! & compensatoire?) eten. Verder weer bijna het mannetje!

quote:

Op zaterdag 28 december 2019 14:54 schreef Quoi het volgende:
Hier is Max trouwens koos luierloos. Hij wilde niet meer. Wel met 100 natte onderbroeken, maar ook veel succesjes op de wc.

Buiten doe ik m dan wel weer een luier om hoor, gedoe anders. Hoe deden de al zindelijken van jullie dat?

Wat goed van Max! Hier toen Emmy het aan gaf zonder luier te willen meteen en altijd gedaan dus ook buiten.

Over Zelf vermaken: Emmy kan dat goed als ze een keer niet ziek is of recent ziek geweest, maar ze kwakkelt maar door en dan claimt ze.

Wat goed werkt is haar op gang helpen en na een poosje weglopen en dan circa elke 5 min even langslopen, een compliment geven dat ze zo lekker aan het spelen is, haar tekening bewonderen, of even een duim omhoog of een knipoog geven. Je zou ook een kookwekker kunnen zetten en het zelfspelen steeds wat langer maken (beginnen met kleine haalbare stapjes en uitgebreid jubelen).

Weinig drinken: in bad met een paar bekertjes of een natte washand. Soms geef ik ook een bakje met ijsklontje. Oh ja in yoghurt zit ook veel vocht en ze is er dol op met wat honing

[ Bericht 3% gewijzigd door Arja op 28-12-2019 16:24:41 ]

quote:

Op zaterdag 28 december 2019 14:00 schreef TolstoiFan het volgende:
Even een klaagzang, sla gerust over

Lieve Tolstoi ik wilde nog zeggen dat dit volgens mij allemaal over jou gaat, en niet over jullie band. Ik herken zulke gedachtes een beetje van tijden dat ik te moe of te gestresst ben, dan is alles 10x zo zwaar en botst het en erger ik me en voel ik me nutteloos. Als de rust is wedergekeerd kan ik weer gewoon genieten van alles.

Volgens mij luisteren veel peuters slechter naar hun moeder dan hun vader, hier geldt het in ieder geval ook. Ik denk vaak aan de analogie met dat elastiekje, dat ze kijken hoe ver ze het kunnen uitrekken voor het barst en bij je moeder kan je eindeloos rekken want die laat je nooit los. Dat betekent niet dat je alles moet laten gebeuren, maar wel dat ze zich zo veilig voelen dat ze je de ultieme persoon vinden om grenzen op te testen. Het is een beetje een gekke theorie want mijn kind voelt zich zeker ook helemaal veilig en op z'n gemak bij zijn vader, maar toch denk ik dat er iets van waarheid in zit.

Maar mijn voornaamste advies, mocht je advies willen: doe iets met je eigen gevoel. Neem eigen tijd, neem vrij, ga leuke dingen doen met je man of iemand anders, regel een schoonmaakster, zorg kortom dat je je niet meer zo overvraagd voelt en dat je weer mild kan zijn. Dan wordt het hopelijk weer lichter.

ps voor steeds hetzelfde doen: ik word daar ook wel gek van, dus soms haal ik iets dat Jacob heel leuk vindt en ik niet uit het zicht. Of gooi ik een nieuwe auto in de mix voor nieuwe ideeën. En veel naar buiten en met mensen afspreken helpt ook goed voor ander spel. Als ik goed kijk zie ik trouwens dat hij met dezelfde dingen wel langzaam andere dingen gaat doen.

Overigens is Jacob echt getrouwd met zijn auto's. Auto is het eerste en laatste woord van de dag. Soms parkeer ik mijn auto voor de deur en dan zegt hij 'nee huis toe' en dan even later '... auto's!' en dan holt hij glimmend naar boven. Hij heeft het grootste deel van de dag in allebei de handen een auto die alleen even worden neergelegd als het nodig is. Meestal de hele dag dezelfde. Elke avond drama dat er geen auto mee naar bed mag, Elke maaltijd gedoe dat er maar 1 mee aan tafel mag. Iedere keer dat we op pad gaan: 'auto mee? '.
Van mij heeft ie het niet.... .

@Nanuke zelf spelen gaat bij ons de laatste tijd ineens veel beter. Misschien heeft het gewoon nog meer tijd nodig.
Voor dat zelf spelen moet hij wel echt lekker in zijn vel zitten anders plakt hij weer aan me vast. En ik moet in de tussentijd niet wat anders willen doen want dan wil hij helpen.
Hij speelt trouwens het beste zelf met zijn Playmobil of in zijn keuken. Al het andere wil hij vooral samen.

Wat me trouwens ook echt kan ergeren is dat zijn treintje op batterijen niet rijden mag. Ik heb me er weken op verheugd hoe hij daar fijn mee zou kunnen spelen maar het is altijd "nee nee, klaar, uit, klaar" en dan legt hij hem terug in de bak of in ieder geval naast de rails. Eigenlijk is het enige dat rijden mag een plastic ding met wielen die niet eens draaien en waar er een aantal van zijn afgebroken.

Wij gingen vanavond naar het China lights festival in Ouwehands. Banaan lekker in de draagzak bij mijn man op de rug. Hij vond het denk ik maar matig interessant. De draaiende molen vond hij wel heel mooi maar eigenlijk zou hij liefst daar blijven in plaats van door moeten.
Mijn man aansporen om te rennen als een paard vond hij dan weer wel mooi.

Banaan zegt bij alles wat ik vertel weer een bevestigende "hmhm" die vooral klinkt als "ja dat wist ik al". Hij heeft dit al eerder een tijd gedaan en stopte weer, ik geniet er maar van zolang het duurt. Wijsneus.

Wij hadden trouwens vaak gedoe om suikers. Waterijs, pudding, pepernoot, koek, poedersuiker en stroop zijn favoriet om op random momenten om te vragen. Hij begint er vaak mee als grapje maar bedenkt dan dat hij het echt wil en wordt dan boos dat het niet mag. Nou heb ik Ridder Ernie een paar keer gelezen en gebruik ik dat verhaal. Ik noem hem een snoepdraak en pak mijn "kietelzwaard" en zo versla ik de draak. Hij giert het uit en het scheelt me boze buien.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

@TolstoiFan ZZ luistert ook beter naar haar vader dan naar mij. Wel onhandig, maar ik betrek dat niet op mezelf (er is wel een duidelijke aanleiding voor dat patroon hier, zo ongeveer wat Lemijn al zei). Soms maak ik er maar gewoon handig gebruik van: "Zorg jij er even voor dat ze haar tanden gaat poetsen?"

En qua samen knutselen en zo, lukt het dan niet omdat je er de tijd niet voor hebt, naast het huishouden? Als dat het is: kun je ook proberen de boel de boel te laten? Dus eerst knutselen of whatever en áls er dan nog tijd over is, iets in het huishouden doen en zo niet, dan niet (en vooral: daar dan ook oprecht geen fuck om geven ).

@Nanuke Hier is het wel/niet zelf kunnen spelen nogal situatie-afhankelijk. Op het moment dat ik denk "Nu zou het wel fijn zijn als ze zelf gaat spelen" (omdat ik naar de wc moet, of moe ben en op de bank wil liggen, of even een tijdschrift wil doorbladeren, etc.), dan kan ze het dus acuut NIET zelf. En als ik bezig ben met de tafel afruimen of zo (en dus duidelijk niet beschikbaar ben om samen te spelen), dan kan ze zich ineens prima zelf vermaken. Geen tips verder.

@TolstoiFan

Ik denk dat het een veel te grote druk op jezelf legt als je als moeder steeds maar leuk moet zijn en op die manier iets moet toevoegen aan het leven van je kind. Het belangrijkste is dat je een kind liefde geeft en de zorg die het nodig heeft. Ik vind dagen achter elkaar met mijn kinderen ook niet perse leuk. Een hoop ledigheid om te vullen, werkt voor veel mensen helemaal niet zo goed en voor kinderen ook niet. Wat hier helpt is om de deur uit te gaan, met de kinderen, maar ook zonder de kinderen. Zodat er een beetje een evenwicht kan zijn en je ook af en toe kunt 'ontsnappen'. Ik heb dat zelf echt nodig: een beetje lucht in het geheel.

Gisteren waren we in de dierentuin. Kleuter had een slechte nacht gehad en was niet in haar beste humeur. Die wordt dan heel recalcitrant, gaat nukken en echt vervelend doen. Ze is vooral verbaal nogal sterk en scherp. Maar die stond op een gegeven moment tegen me te schreeuwen: "Jij bent niet de baas over mij, ik doe wat ik zelf wil, ik ga niet mee, ik vind alles stom. Ik doe niks meer met jou, jij begon met gemeen doen!" Etc Etc Ze luistert dan naar helemaal niemand meer, gaat me ook nog eens slaan. Wel stonden er allemaal mensen bij te kijken, met geschokte blikken over wat mijn kleuter allemaal tegen me riep.

Ik heb inmiddels - omdat ik het met haar wel gewend ben dat ze scenes kan schoppen en alles uit de kast trekt als ze er doorheen zit - geleerd om rustig te blijven en niet te twijfelen aan mezelf, maar het ouderschap is dan niet bepaald leuk, wel een grote uitdaging.

En ik ben eigenlijk ie-de-re avond opgelucht als beide kinderen op een beetje vroeg tijdstip en zonder al teveel moeilijk gedoe slapen. . Zo, die taak is volbracht, denk ik dan. .

Dus ik denk dat we het ons niet te persoonlijk moeten aantrekken. Het is gewoon niet altijd leuk, en kinderen kunnen heel vermoeiend zijn, opvoeden is zwaar. Het is zaak goed voor onszelf te zorgen, en als het teveel wordt tijd te nemen voor jezelf. Of het uit handen (durven) geven, voor even. Of de kinderen maar even in hun eigen sop gaar laten koken. Omen heeft echt een belangrijk punt: wij niet niet verantwoordelijk voor al het vermaak van onze kinderen of het spelen.

[ Bericht 2% gewijzigd door Franny_G op 29-12-2019 07:44:14 ]

Wij waren aan het begin van de kerstvakantie voor het eerst met z'n vieren naar de Mac. Ysje vond het prachtig. . .

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ja, helemaal eens met @Franny_G. Mijn kind hoeft mij niet het leukste te vinden, hij is niet mijn partner. Die levenslange liefde en zorg voelen ze echt wel.

Het is ook wel een omschakeling van de babytijd waarin je er zoveel mogelijk fysiek bent, bij voorkeur aan elkaar vast, naar zo’n zelfstandiger wordende peuter die je affectie actief kan afwijzen en gaat merken dat hij een eigen persoon is maar jij ook.

Ysje levert nu de hele tijd strijd om luier verschonen. Ik zei gisteren: "Papa en mama willen echt dat jij een schone luier krijgt." Roept hij: "Nee, geen papa en mama!" .

Die hele zindelijkheid wordt ook nog wel wat. Ben heel benieuwd. We zijn nu zonder druk verder een beetje bezig met bewustwording. Gisteren kwam hij op eigen initiatief vertellen dat hij gepoept had en ging hij ook aan z'n luier voelen met een vies gezicht. Dat lijkt me vooruitgang. .

Franny, wat kun jij de dingen toch altijd goed en eerlijk en helder verwoorden. Echt heel fijn. Zonder oordeel, zonder terechtwijzing, maar ook zonder de dingen mooier te maken dan ze zijn.

En dat terwijl wij echt niet over alles hetzelfde denken (ik ben bijvoorbeeld het liefst alle dagen van de week bij mijn kinderen).

Heel mooi dat je dat kan en ook altijd de tijd ervoor neemt om zo uitgebreid te reageren.

*sluipt weer weg, tot over vier maanden

quote:

Op zondag 29 december 2019 07:24 schreef Franny_G het volgende:
@:TolstoiFan

Ik denk dat het een veel te grote druk op jezelf legt als je als moeder steeds maar leuk moet zijn en op die manier iets moet toevoegen aan het leven van je kind. Het belangrijkste is dat je een kind liefde geeft en de zorg die het nodig heeft. Ik vind dagen achter elkaar met mijn kinderen ook niet perse leuk. Een hoop ledigheid om te vullen, werkt voor veel mensen helemaal niet zo goed en voor kinderen ook niet. Wat hier helpt is om de deur uit te gaan, met de kinderen, maar ook zonder de kinderen. Zodat er een beetje een evenwicht kan zijn en je ook af en toe kunt 'ontsnappen'. Ik heb dat zelf echt nodig: een beetje lucht in het geheel.

Gisteren waren we in de dierentuin. Kleuter had een slechte nacht gehad en was niet in haar beste humeur. Die wordt dan heel recalcitrant, gaat nukken en echt vervelend doen. Ze is vooral verbaal nogal sterk en scherp. Maar die stond op een gegeven moment tegen me te schreeuwen: "Jij bent niet de baas over mij, ik doe wat ik zelf wil, ik ga niet mee, ik vind alles stom. Ik doe niks meer met jou, jij begon met gemeen doen!" Etc Etc Ze luistert dan naar helemaal niemand meer, gaat me ook nog eens slaan. Wel stonden er allemaal mensen bij te kijken, met geschokte blikken over wat mijn kleuter allemaal tegen me riep.

Ik heb inmiddels - omdat ik het met haar wel gewend ben dat ze scenes kan schoppen en alles uit de kast trekt als ze er doorheen zit - geleerd om rustig te blijven en niet te twijfelen aan mezelf, maar het ouderschap is dan niet bepaald leuk, wel een grote uitdaging.

En ik ben eigenlijk ie-de-re avond opgelucht als beide kinderen op een beetje vroeg tijdstip en zonder al teveel moeilijk gedoe slapen. . Zo, die taak is volbracht, denk ik dan. .

Dus ik denk dat we het ons niet te persoonlijk moeten aantrekken. Het is gewoon niet altijd leuk, en kinderen kunnen heel vermoeiend zijn, opvoeden is zwaar. Het is zaak goed voor onszelf te zorgen, en als het teveel wordt tijd te nemen voor jezelf. Of het uit handen (durven) geven, voor even. Of de kinderen maar even in hun eigen sop gaar laten koken. Omen heeft echt een belangrijk punt: wij niet niet verantwoordelijk voor al het vermaak van onze kinderen of het spelen.

heeft bijna 5 jaar geduurd voor ik er zo naar kon kijken.

quote:

Op zondag 29 december 2019 08:01 schreef Malteser het volgende:
Franny, wat kun jij de dingen toch altijd goed en eerlijk en helder verwoorden. Echt heel fijn. Zonder oordeel, zonder terechtwijzing, maar ook zonder de dingen mooier te maken dan ze zijn.

En dat terwijl wij echt niet over alles hetzelfde denken (ik ben bijvoorbeeld het liefst alle dagen van de week bij mijn kinderen).

Heel mooi dat je dat kan en ook altijd de tijd ervoor neemt om zo uitgebreid te reageren.

*sluipt weer weg, tot over vier maanden

Oh, dat is lief, dank je wel. .

quote:

Op zaterdag 28 december 2019 21:47 schreef littledrummergirl het volgende:

[..]

Hier net zo als ik vraag "wat zullen we vandaag eens gaan doen?" Is het standaard antwoord "lekker spelen mette auto's". Hij heeft vrijwel altijd in elke hand een auto en wil ze het liefste overal mee naartoe nemen ik heb zelf ook in elke handtas wel een autotje zitten voor als hij zich ergens even moet vermaken . Ook staan ze door het hele huis, in de badkamer, op mijn nachtkastje overal

Ik hoor hier pas over 1,5 week maar kan Casper alvast in het clubje met auto-liefhebbers, precies dit namelijk En zijn ‘kekke’ (trekker )

Doukje is nu een echte peuter.

Trotse tante.

Mag ik nog even iets er in gooien @TolstoiFan?
Ik vind moederschap veel leuker en makkelijker in de zomer met mooi weer. Dat je gewoon ff een blokje om kan als voor beide kanten (zowel ouder als kind kant) de muren op je af komen. Of lekker in de speeltuin kunt gaan zitten of lunch meenemen en opeten in het park of zo

Met regen en de hele dag verplicht binnen kan ik het heel zwaar vinden. Zeker nu in deze tijd, wanneer alle binnenuitjes super druk zijn. En wat Franny zegt: het heeft me tijd gekost en heb nu geaccepteerd dat ik het gewoon niet leuk vind dan.

Ik dwing mezelf om met ze te gaan knutselen of te bakken oid, alleen ik merk dat Kevin er eigenlijk nog te klein voor is en ik dus inderdaad meer tijd kwijt ben met voorbereidingen en opruimen dan dat hij het leuk vind om te doen. Met Willem is een knutselmiddag nu wel echt heel tof, dus dat groeit wel.

Ik had gisteren vier kinderen alleen de hele dag. Meisje van 8, twee vierjarige kleuters en mijn eigen lieve rustige peutertje. 2 kinderen van vrienden kwamen bij ons spelen, zodat de ouders goed konden verhuizen. Ik vond het zwaar! Het viel me vooral op dat Kevin echt nog klein is en heel graag mee wil doen en dat niet kan en dan heel vervelend wordt. Ook moest hij heel erg wennen dat andere kinderen met zijn speelgoed speelde. En mijn kinderen zijn niet de makkelijkste, maar ze hebben ook goede kanten blijkt Als mijn kinderen eindelijk spelen, spelen ze ook echt lang en goed en zijn ze niet met alles na 5 minuten weer klaar. Zelfs na 5 minuten in de speeltuin wilden ze eigenlijk al terug. Gelukkig waren Willem en Kevin het daar ook niet mee eens.

Dames, bedankt voor alle lieve woorden, bemoedigingen en adviezen
Ik krijg er tranen van in mijn ogen. Veel herkenning in wat jullie schrijven.

Heftige woorden van je kleuter, Franny. Knap hoe je daar mee om kan gaan!

Ik vind het nu met koude en natte weer inderdaad veel lastiger. Ik hou zelf niet zo van de kou, dus zou dan het liefst binnen blijven. Maar Simon moet ook zijn energie kwijt kunnen, dus dan toch maar helemaal inpakken en naar buiten. Vaak is het dan ook wel leuk, tot het moment dat ie niet meer luistert, zo een drukke straat met veel autoverkeer wil oprennen, zich dan ook gewoon losrukt om dat te doen. Als ik dan boos word, doet ie het meteen nog een keer. Of uit protest maar gewoon op straat gaan liggen of krijsen.

Knutselen is Simon nog niet zo geïnteresseerd in, dus op dit moment inderdaad meer werk met voorbereiden en schoonmaken. Tekenen en kleuren vindt ie dan wel weer erg leuk, vergt ook geen voorbereiding en soms achteraf wat kleurpotlood van de tafel poetsen.

Ik vind het lastig om te accepteren dat het niet altijd leuk HOEFT te zijn en ook niet altijd leuk IS.
Wij hebben gekozen om Simon te krijgen, en daarmee voel ik me dan ook verantwoordelijk voor zijn wel en wee.

Aan de ene kant vind ik het prachtig om te zien hoe zo'n klein baby'tje zich ontwikkelt naar nu een peuter en wat hij allemaal al kan en hoe grappig en lief hij kan zijn. Aan de andere vind ik het ook ontzettend zwaar. Misschien moet ik dat gewoon leren accepteren.

Ik ga jullie woorden nog eens rustig nalezen. Nogmaals dank!!!!

quote:

Op zondag 29 december 2019 07:24 schreef Franny_G het volgende:
En ik ben eigenlijk ie-de-re avond opgelucht als beide kinderen op een beetje vroeg tijdstip en zonder al teveel moeilijk gedoe slapen. . Zo, die taak is volbracht, denk ik dan. .

Dit! Regelmatig tellen mijn man en ik zelfs af tot het 7 uur is... en als m’n man niet thuis eet heb ik ze soms ook nog wel eerder op bed omdat ik zo klaar ben met de dag.

Verder speel ik eigenlijk vrij weinig met mijn kinderen. Ik probeer wel elke dag even iets met elk kind apart te doen, de ene keer 2 minuten croissantjes maken of samen een boek lezen, de andere keer 2 uur boodschappen halen (als m’n man thuis is). Spelen doen ze vooral met elkaar en ik doe incidenteel even mee. Verder ben ik vooral bezig met ruzie’s/gegil stoppen en zit er ook 50% van de dag wel minimaal 1 kind op schoot. En we doen bewust elke dag boodschappen bij de ‘verre’ winkel om een loopje te hebben, zelfs al heb ik eigenlijk niets nodig. De hele dag binnen zitten wordt niemand blij van. Wat dat betreft ook eens met Arja, moeder zijn is veel leuker met goed weer!

Pffffttt help! Ofnouja.. gewoon even zeuren 😜😀Dochterlief was 1e kerstdag avond ziek, 2 e kerstdag nog een beetje ziek en vrijdag eigenlijk niet meer ziek. Maar sinds nacht van 1e op 2e kerstdag geen nacht meer geslapen.. elke twee uur, maar vaak korter op elkaar, huilen huilen. Er lijkt niks aan de hand, 9 vd 10 x is het ‘deken is los’ of ‘kan knuffel niet vinden’ (en dan ligt ie onder haar hoofd ofzo). Wij worden er zelf inmiddels een beetje wanhopig van. Vandaag van ellende de middagslaap maar eens overgeslagen in de hoop dat ze zo moe zou zijn dat ze zou blijven slapen, maar ze ligt er nu net een uur in en het gekrijs is alweer begonnen.. lijkt wel of ze in die twee zieke dagen gewend is aan het feit dat we bij haar komen zodra ze een piepje geeft.. Sam het schaap helpt ook niet meer, hoewel ze best weet dat ze ons niet mag roepen als het schaap rood is (tenzij poep/plas/nare droom, dat weet ze dondersgoed..)

Dat is taai @5jUsTmE13o2 . Hopelijk gaat ze snel weer goede nachten maken. Misschien dat ze toch nog wat last heeft?

Banaan heeft het netjes vragen ontdekt. De hele dag door hoor ik "mama/papa, wil je <insert wens> ?"

Tot voor kort vroeg hij vaak "mama/papa, wil je ijs/drinken?" Nou zegt hij er "pakken" achteraan. Jammer, het was best grappig.

Omdat hij zo hard zijn best doet om zijn zinnen goed te maken is het wel moeilijker om nee te zeggen. Ik kan ook aan hem merken dat hij het moeilijker vindt om nee te accepteren wanneer hij zo duidelijk is.

Helemaal mee eens trouwens dat het in de zomer makkelijker is. Vandaag was mijn man aan het klussen in de tuin, Banaan had zo echt een topdag. Ik ga weleens blad vegen of onkruid trekken al is het niet heel nodig. Geeft mij ook een lekker opgeruimd hoofd.

Banaan hoorde pas mijn man vloeken toen hij met de schutting bezig was. Nou zegt hij regelmatig "bastard schutting" en iets in de tuin doen is "basteren".

Nanuke, ik herken het wel, hier ook een peuter die maar matig zelf kan spelen, vaak wil ze toch wel met of bij mij spelen, ik probeer wel vaak al een beetje duidelijk maken wat we gaan doen zodat ze weet waar ze aan toe is, als; “Nu mag je even zelf gaan spelen en dan gaan we straks een boekje lezen oid”, ze heeft nog niet altijd het besef van nu en straks, maar soms werkt het.

Tolstoi Zo te lezen is er al goed advies gegeven waar ik me achter schaar, het is soms gewoon echt lastig en zwaar en dat is niks om je voor te schamen!

PKM, wat schattig dat netjes vragen, hier zegt ze ineens “ja mama” en “nee mama” als ik haar wat vraag, het klinkt zo zoet Ik vind bastard nog een milde vloek, ik merk ook echt dat ik op mijn woorden moet gaan letten, pas zei ik verdorie en toen hoorde ik ook “dorie” achter me

Zijn ze bij jullie ook al zo aan het knallen met vuurwerk? Ik word er chagrijnig van, gelukkig lijkt C zich er nog niet veel van aan te trekken. Hoe gaan jullie kindjes er mee om?

Vuurwerk: ‘hee, boem!’ en speelt door.

Buurman slaat een spijker in de muur: ‘klop klop! eng!’ en vliegt in mijn armen.