Hoe ga je om met afwijzing?

Je laat je dus gewoon ontzettend kennen, is wat je nu beschrijft? Want zij wil jou niet, en dan dan verander jij in een latente kleuter die terug wil smijten met zand.

Doe toch gewoon normaal. Ze wil je niet, en jij wel, daarom irriteert het je als zij het niet wil, en dan ineens vind jij ook dingen aan haar kut? Als je die dingen kut vond, waarom wil je d'r dan toch?

Ik heb nog nooit een afwijzing gehad omdat ik nog nooit een vrouw heb willen versieren, heerlijk gevoel.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 18:23 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ik wil haar niet, zodra ze mij niet wil. Daarvoor ben ik neutraal.

Kijk, dit hoef geen discussie te worden over wat ik fout doe. Ik heb al gezegd dat een zwakpunt van mij is dat ik slecht omga met afwijzing. Het is weer een pluspunt dat ik dat kan toegeven.

Dit moet meer een algemene discussie worden over wat hoe iedereen omgaat met afwijzing. Ik denk dat meer mensen hiermee moeite hebben. Ben benieuwd hoe jij ermee omgaat. Heb je überhaupt dates?

Of ik dates heb? Ik ben samen met mijn vrouw sinds 2014 (toen nog vriendin natuurlijk) en heb een dochtertje met haar. Voor haar heb ik verschillende relaties en ONS gehad ja, en ook afwijzingen gehad hoor. Ik heb ook wel eens gereageerd zoals jij, maar ik was toen 16.

Op een gegeven moment besef je dat het aan jezelf ligt dat je haar wil toebijten dat er ook wel e.e.a. mis is met haar. Je ego trekt het dan gewoon niet afgewezen te worden.

Afwijzing is altijd naar, wel complimenten dat je durft om vrouwen uit te vragen. Want wegens man-vrouw rollenpatroon moet je als man dit doen, anders komt er niet veel van terecht nl.

Zelfbeeld moet beschermd worden, voor veel mensen geldt dat hier gelet op kan worden. Kies omgeving zorgvuldig, want teveel afwijzing is gewoon niet goed. Het kan iemand afbreken en achtervolgen.

Daten is net zoals andere onderwerpen, kies zorgvuldig en wat kansrijk is. Iemand die je al vaker hebt gezien, en derhalve al een beetje aan elkaar bent verbonden, dezelfde interesses enz. klinkt veel kansrijker. Bovendien is er ook een basis dan een vreemdeling ergens zonder basis. Is ook zonde van de tijd om iedereen een kans te geven, had je ondertussen gewoon iets leuks of iets anders voor jezelf kunnen doen.

Het is nl. wel te voorspellen wat waarschijnlijk wel of niet gaat werken. Bijv. ik ga bewust niet op dates met vegetariers, iedereen die te ver van mij afstaat laat ik voor wat het is.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 19:52 schreef Yiwei het volgende:
Afwijzing is altijd naar, wel complimenten dat je durft om vrouwen uit te vragen. Want wegens man-vrouw rollenpatroon moet je als man dit doen, anders komt er niet veel van terecht nl.

Zelfbeeld moet beschermd worden, voor veel mensen geldt dat hier gelet op kan worden. Kies omgeving zorgvuldig, want teveel afwijzing is gewoon niet goed. Het kan iemand afbreken en achtervolgen.

Daten is net zoals andere onderwerpen, kies zorgvuldig en wat kansrijk is. Iemand die je al vaker hebt gezien, en derhalve al een beetje aan elkaar bent verbonden, dezelfde interesses enz. klinkt veel kansrijker. Bovendien is er ook een basis dan een vreemdeling ergens zonder basis. Is ook zonde van de tijd om iedereen een kans te geven, had je ondertussen gewoon iets leuks of iets anders voor jezelf kunnen doen.

Het is nl. wel te voorspellen wat waarschijnlijk wel of niet gaat werken. Bijv. ik ga bewust niet op dates met vegetariers, iedereen die te ver van mij afstaat laat ik voor wat het is.

Zelfs dan kan je lelijk op je bek vallen. Zeker in deze tijden waar goed niet genoeg is omdat beter altijd mogelijk is.

Als je nog niets hebt, alleen maar een date, dan lijkt mij een ‘ok dan, doei’ de enige normale reactie.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 18:16 schreef CoolGuy het volgende:
Je laat je dus gewoon ontzettend kennen, is wat je nu beschrijft? Want zij wil jou niet, en dan dan verander jij in een latente kleuter die terug wil smijten met zand.

Doe toch gewoon normaal. Ze wil je niet, en jij wel, daarom irriteert het je als zij het niet wil, en dan ineens vind jij ook dingen aan haar kut? Als je die dingen kut vond, waarom wil je d'r dan toch?

Doe eem normaal jung. TS heeft daar vast niet voor gekozen. Traumatische ervaring liggen hier vaak achter schuil, die niet per se te maken hebben met afwijzing een specifieke afwijzing door een vrouw, maar meer een algemeen gebrek aan liefde, waardering en acceptatie in zijn jeugd. Niet iedereen heeft een geweldige jeugd, en dan doel ik niet op relatief kleine tegenvallers.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 18:38 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Eigenlijk bijt ik nooit toe. Ik zeg geen gemene dingen ofzo.

Maar ik pik geen kritiek meer. Bijvoorbeeld laatst een geval, die zei dat ik niet goed luisterde (terwijl ik wel mijn best date, mijn psychische klachten zorgen ervoor dat ik niet goed kan concentreren). In plaats van haar kritiek in te slikken, gaf ik weerwoord (dat ik wel mijn best deed, ze sprak alleen te veel). Dat soort dingen doe ik meer.

Wat je ook had kunnen doen, is uitleggen waarom je moeilijk luistert. Maar ik ga ervan uit dat je het moeilijk vind om je kwetsbaar op te stellen?

Ik denk dat dat ook de reden is waarom je dates niet slagen. Je stelt je niet open en hebt waarschijnlijk een weinig merkbaar gevoelsleven.

Ik zou in het vervolg er niet naar doorvragen. Afwijzing is al pijnlijk genoeg, doorvragen wrijft nog meer zand in de wonden.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 21:29 schreef AlwaysHappy het volgende:

[..]

Iedereen heeft kut dingen meegemaakt. De een misschien meer dan een ander, maar dat is geen blijvend excuus om je dan daarachter te verschuilen. Wat TS beschrijft is gewoon raar imo. Hij heeft interesse, zij laat weten toch geen interesse te hebben, en vervolgens blijft hij doorvragen waarom ze geen interesse heeft. Geeft ze antwoord, dan kan hij daar niet mee omgaan en kaatst hij de bal terug. Onnodig het laatste woord willen hebben. Zo van ''nou, als jij mij niet wil, dan wil ik jou ook niet hoor, want dit en dit''.

TS, hoe je omgaat met afwijzing? Gewoon accepteren. Alleen doorvragen als je van jezelf weet dat je ook echt om kan gaan met het antwoord. En je moet onthouden dat dat HAAR visie van jou is. Als zij vind dat je niet goed luistert...nou ja, haar probleem, dan toch? Je kent jezelf toch? Kinderachtig de bal terug kaatsen....het is niet alsof ze zich dan bedenkt. Grote kans dat ze dan alleen maar blijer is dat ze het contact afbreekt. En dat komt van iemand die in z'n jeugd (en daarna) ook genoeg trauma en afwijzing heeft meegemaakt. Niet dat ik hard wil overkomen hoor, ik zie dat je je best doet.

Iedereen
Verschuilen
Als het zo'n makkelijke keuze was, dan had niemand psychologische problemen.

Je kunt ook geen 1:1 vergelijking maken tussen mensen. Misschien was jouw trauma simpelweg niet zo heftig, maar goed jij zal het wel beter weten... met je trauma. Dan weet je immers hoe iedereen zich met een trauma voelt en hoort te voelen

Het feit dat je zegt dat iedereen kutdingen meemaakt, zegt al genoeg over je onbegrip jegens zware trauma's.

Ik ben heel lang vooral niet met afwijzing omgegaan maar heb afwijzing willen voorkomen door te verzwijgen dat ik iemand leuk vond. Toen ik een jaar of twaalf was vond ik voor het eerst een jongen leuk en vertelde ik m'n beste vriendin er zelfs niet over. Zo is dat jarenlang gegaan. Als troost keek ik dan maar weer eens naar Sense and Sensibility.

Ik begrijp nog steeds niet zo goed waarom ik dat deed. Omdat ik al heel lang een relatie heb, heb ik nu niet meer te maken met afwijzing in romantische relaties. Ik heb wel regelmatig sollicitatieprocedures doorlopen waarin ik werd afgewezen. Dat vond ik niet tof, maar daar kon ik me snel overheen zetten door mezelf voor te houden dat ik met idioten te maken had.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 22:03 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Maar vertellen dat je een serieuze psychische aandoening hebt is ook een afknapper.

Vroeg of laat komt dat toch wel uit, dus je kunt er beter gelijk eerlijk voor uit komen.
Misschien waardeert ze jouw eerlijkheid wel en trek je haar interesse daardoor. Wie weet.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 20:15 schreef Gruj0 het volgende:

[..]

Zelfs dan kan je lelijk op je bek vallen. Zeker in deze tijden waar goed niet genoeg is omdat beter altijd mogelijk is.

Klopt, het is vooraf niet te zeggen welke personen bij elkaar komen. Echter is een onbekende waar je niks van weet gevaarlijk, haast niemand loopt vrijwillig de valkuil in omdat onderbuikgevoel weet dat er narigheid van gaat komen. Je kent diegene immers niet; andere gebruiken, andere type mensen, verslaafden, schulden, enz.

Te romantische visie dat je je ware liefde in de supermarkt tegenkomt, zoiets werkt gewoon niet. Ook niet in allerlei andere vergelijkbare situaties waarbij er hopelijk 1 contact moment is. Zoiets moet je ook niet willen; je maakt jezelf zo extra vatbaar voor misbruik en geweld. Als mensen gaan leren inzien wat waarschijnlijk wel/niet werkt, dan kan onnodige hartpijn en problemen worden bespaard.

Als merendeels de geliefde tegenkomt via de bekende wegen zoals hobbies, via via, enz. Dan is het gewoon opmerkelijk dat mensen vasthouden aan het beeld dat je je ware in de supermarkt kan tegenkomen. Dit gebeurt geeneens in 1% van de situatie's, dan kunnen mensen denken: zo zal het veel waarschijnlijker zijn en zo niet. Kies dan voor wat veel waarschijnlijker is, het is niet vruchtbaar om te kiezen voor iets wat bijna nooit voorkomt. Zo maken mensen zelf extra problemen die er niet hoeven te zijn. Wees die stap voor.

Andere hartpijn is inderdaad onvermijdelijk. Mensen moeten bewust worden dat aandacht en tijd die geschonken zijn aan iemand, niet gegeven kan worden aan iemand anders. Dit is best slikken, als je weet dat er anderen zijn die gepaster zijn, aardiger zijn, enz. Kies iemand bewust, omdat het waard is. Anders is het een vergooid gedeelte van je leven aan onbekenden.

Hoe het liedje van Last Christmas gaat: "I give it to someone special". Het is niet nodig om aandacht of specifieke informatie over jezelf te geven aan iemand die je niet kent. Dit is gewoon gevaarlijk, je kent diegene niet. Zo maak je jezelf onnodig extra kwetsbaar voor bijv. misbruik. Niet iedereen zal matchen of kan uberhaupt vrienden met je zijn, dan is het raar als je specieke info. over jezelf weggeeft. Onder andere omstandigheden doen mensen het ook niet, bijv. als onbekend nummer belt, nemen velen het geeneens op. Laat staan dingen over jezelf vertellen. Pas na een tijdje als mensen elkaar een beetje kennen, is het verstandiger om te vertellen. Het heeft ook geen nut om belangrijke dingen te vertellen als er nooit meer dan 1x contact erin zit.

Over het algemeen gesproken valt het ook beter, als iemand je kent en/of positief gevoel over je hebt zoals positieve kenmerken te hebben gezien. Ook hier draait om hetzelfde: iemand leren kennen.

“Jammer. De volgende gaat me wel leuk vinden. Next.”

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 17:21 schreef Keep_Walking het volgende:
Met tegenin gaan bedoel ik niet haar proberen te overtuigen om mij een extra kans te geven, maar bijvoorbeeld als ze zegt dat ik niet goed luisterde terwijl ik wel vind dat ik dat heb gedaan, dan geef ik daar weerwoord op en benoem ik ook wat ik irritant vond aan haar.

Als iemand zegt dat ze vond dat je niet goed luisterde, hoeft dat niet te betekenen dat jij dat ook niet deed, of niet je best deed, maar het betekent dat dat zo voor haar voelde. Daar hoef jij helemaal niets mee. Als wraak gaan benoemen wat je irritant vond aan haar, is dan weer nogal laag. Zou je die dingen ook gezegd hebben als ze wél een tweede date met je had gewild, je wel zag zitten, wel met je wilde zoenen?

Ik probeer (heel zweverig volgens sommigen) maar zoveel mogelijk met anderen om te gaan zoals ik graag wil dat anderen met mij omgaan. Ook al 'verdienen' sommige mensen dat niet. Als dat werkelijk zo is, elimineer ik ze uit mijn leven. Is voor iedereen prettiger

quote:

Op woensdag 11 december 2019 08:54 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Als iemand zegt dat ze vond dat je niet goed luisterde, hoeft dat niet te betekenen dat jij dat ook niet deed, of niet je best deed, maar het betekent dat dat zo voor haar voelde. Daar hoef jij helemaal niets mee. Als wraak gaan benoemen wat je irritant vond aan haar, is dan weer nogal laag. Zou je die dingen ook gezegd hebben als ze wél een tweede date met je had gewild, je wel zag zitten, wel met je wilde zoenen?

Nee, als die meid een tweede date had gewild, dan was TS daar waarschijnlijk in mee gegaan, en had TS dat waarschijnlijk niet op dat moment benoemd. Dat benoemen volgt pas op een afwijzing van zo´n meid.

Tenminste, dat lijkt me logisch, want TS benoemd dat hij dat pas doet op het moment dat die meid iets dergelijks aan geeft, dus is een logische gevolgtrekking dat als zij dat niét doet, hij dat ook niet doet.

quote:

Op woensdag 11 december 2019 09:20 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Nee, als die meid een tweede date had gewild, dan was TS daar waarschijnlijk in mee gegaan, en had TS dat waarschijnlijk niet op dat moment benoemd. Dat benoemen volgt pas op een afwijzing van zo´n meid.

Tenminste, dat lijkt me logisch, want TS benoemd dat hij dat pas doet op het moment dat die meid iets dergelijks aan geeft, dus is een logische gevolgtrekking dat als zij dat niét doet, hij dat ook niet doet.

Duh, het was ook meer retorisch bedoeld, om hem naar zijn eigen gedrag te laten kijken Natuurlijk is het zoals je zegt, maar hoe eerlijk is hij dan naar zichzelf en de ander?

Vragen om feedback is eigenlijk geen goed idee als je, bijv. door onzekerheid/kwetsbaarheid, niet zo goed met die feedback om kunt gaan. Feedback vragen/krijgen van iemand die geen tweede date met je wil, lijkt me sowieso vrij pijnlijk.

Mijn stijl zou zijn om dat te vermijden, maar misschien past dat niet bij jou, wil je het toch liever wél horen. Dan zou ik zeggen: probeer te vermijden om ongevraagd feedback terug te geven.

Ben nog nooit afgewezen, heb dan ook nog nooit een move gemaakt. Ben wel een paar keer door een meid benaderd. Daar altijd wel netjes op ingegaan. Dat is een paar keer iets geworden maar de meeste keren kwam er uiteindelijk niets van. Aan het einde v/h gesprek gewoon gedag gezegd en ben verder gegaan, maar of dat echt afwijzen is?

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 22:03 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Maar vertellen dat je een serieuze psychische aandoening hebt is ook een afknapper.

Dat hoeft niet per definitie zo te zijn. Maar voor sommigen wel inderdaad.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 22:39 schreef AlwaysHappy het volgende:

[..]

Ja, ik heb daar helemaal geen begrip voor. Zo sta ik ook wel bekend binnen R&P. TS pakte dit gewoon niet slim aan. Tuurlijk kan zo'n trauma meespelen, maar dan mag er nog wel gezegd worden dat het beter kan en dat hij gewoon kinderachtig bezig was. Ook mensen met trauma's doen dingen verkeerd en dat mag best gezegd worden (of zou jij beschermt willen worden; enkel omdat je zware dingen hebt meegemaakt?). TS geeft het zelf ook gewoon toe. Ik geef enkel aan hoe hij er ook mee om kan gaan. Dat jij liever conclusies trekt over mijn trauma's is verder niet mijn probleem gelukkig.

Van het ene uiterste naar het andere uiterste. Anders was ook niet te verwachten.

quote:

Op woensdag 11 december 2019 14:02 schreef Harlekien het volgende:

[..]

Moet je nagaan wat je allemaal mis loopt

Hoe bedoel je?

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 22:03 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Maar vertellen dat je een serieuze psychische aandoening hebt is ook een afknapper.

Ik heb zelf een psychiatrische aandoening,Ben daar tegen iedereen in mijn omgeving heel open over geweest. Ook tegen de mensen waar ik een date mee heb/gehad
ken heel veel mensen die psychoses hebben gehad
of andere psychische problemen, en daar meds voor slikken .
Voor mij is het nooit een ding geweest. Het gaat om de persoon, niet om de aandoening
De meesten die ik ken maken net als ik muziek , zijn creatief en bijzondere mensen waar ik mij thuis bij voel ,of mezelf bij kan zijn
Maar goed dit staat helemaal los van daten en afwijzing
Ik ben gewoon ontzettend dankbaar dat ik mensen om mij heen heb die mij accepteren zoals ik ben en die weten dat ik om ze geef en hun in hun waarde laat

quote:

Op woensdag 11 december 2019 14:38 schreef puzziepie het volgende:

[..]

Ik heb zelf een psychiatrische aandoening,Ben daar tegen iedereen in mijn omgeving heel open over geweest. Ook tegen de mensen waar ik een date mee heb/gehad
ken heel veel mensen die psychoses hebben gehad
of andere psychische problemen, en daar meds voor slikken .
Voor mij is het nooit een ding geweest. Het gaat om de persoon, niet om de aandoening
De meesten die ik ken maken net als ik muziek , zijn creatief en bijzondere mensen waar ik mij thuis bij voel ,of mezelf bij kan zijn
Maar goed dit staat helemaal los van daten en afwijzing
Ik ben gewoon ontzettend dankbaar dat ik mensen om mij heen heb die mij accepteren zoals ik ben en die weten dat ik om ze geef en hun in hun waarde laat

Tegen vrouwen met een beperking is de maatschappij toch wel iets milder imo. Van mannen wordt toch wel verwacht dat ze sterk zijn, zich mannelijk gedragen en meer van dat soort dingen.

Als iemand niet wil dan houdt het op en vragen om uitleg levert eigenlijk nooit iets op.
Beste is om te denken : okee, pech voor haar dan en op naar de volgende en er boven te staan, in plaats van dat je het je aantrekt en daardoor haar laat bepalen wie je bent en wat je voelt.

Maar goed, ik snap je punt wel en makkelijker gezegd dan gedaan. Denk daarom dat de oplossing die je in jouw geval kiest wel goed is, je uiten omdat je er anders zelf mee rond blijft lopen.
Sowieso al top dat je zo in de bus een date durft en weet te fixen man, als het vaker lukt en dates succesvoller worden neemt je zelfvertrouwen nog meer toe en sta je er echt boven, respect en succes

quote:

Op woensdag 11 december 2019 15:34 schreef Harlekien het volgende:

[..]

Moet je nagaan wat je allemaal misloopt als je zelf geen stappen onderneemt

Ja ach zo is het, ik ben nou eenmaal een rustig type.

Sorry dat ik het zeg, TS. Maar het valt me op dat je de oorzaak van je problemen altijd bij anderen zoekt en je psychische problemen als excuus gebruikt.

Ik zeg dit niet om je aan te vallen of om je naar beneden te trappen. Maar als je echt dit probleem wilt pakken, moet je gaan onderzoeken wat er precies gebeurt in het contact wat je met vrouwen hebt.

Wie weet is het zo dat je door je ervaringen of gevoel van onmacht onbewust dates voor jezelf gaat saboteren. Dat je zoiets hebt van: het zal toch wel uitlopen tot een afwijzing, dus ik wil zo snel mogelijk duidelijkheid daarover. En dat je door dat soort negatieve overtuigingen jezelf heel erg needy of juist heel afstandelijk gaat opstellen.

Probeer jezelf eens objectief te analyseren zonder een waarde-oordeel aan jezelf te koppelen. Hoe gedraag je je als je een date hebt? Hoe kan zoiets overkomen op haar? Wat kan je de volgende keer anders doen?

Ik spreek gewoon 10 andere dames aan klaar

quote:

Op donderdag 12 december 2019 13:54 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ik denk dat ik of heel afstandelijk overkom, of juist onrustig en gespannen. Ik heb onrustige tics die ik niet kan bedwingen. Het valt niet meteen op maar als je me leert kennen zie je het wel af en toe.

Er is neurologisch veel mis met me, en dat uit zich ook psychisch.

Ik denk dat het wel meevalt met dat er veel mis is aan je. Je hebt wel je problemen, maar ik denk niet dat die op zich de reden zijn dat je vaak wordt afgewezen.

Maar als je jezelf al afwijst dan ga je je meer gesloten en gespannen opstellen. De dames voelen aan dat er iets is en ook dat je dat probeert te verbergen - dus denken ze misschien dat je onbetrouwbaar bent.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 17:21 schreef Keep_Walking het volgende:
In mijn geval ben ik daarin geëvolueerd. Mijn succes is de laatste paar jaar sowieso minder geworden met vrouwen, vanwege omstandigheden. Ik krijg wel dates en matches op tinder, maar het blijft meestal bij 1 date. Ik heb dit jaar 1 sekspartner gehad en voor niet zo lang, de rest waren toch gefaalde dates en meestal ben ik degene die wordt afgewezen. Niet perse dat ik daar mee zit, maar ik laat meestal de vrouw bepalen of ze verder wil. Ik ben van mening dat 1 date niet voldoende is om te bepalen of ik iemand leuk vind (los van fysieke aantrekkelijkheid), maar de vrouwen die ik heb gedate weten vaak snel genoeg als ze niet meer willen afspreken. Tot mijn 27ste had ik regelmatig succes, werd het meestal meteen zoenen of meer, nu is het juist niet zo.

Hoe bedoel je dit?

quote:

Zo heb ik bijvoorbeeld laatst met een meisje afgesproken die ik in de bus heb ontmoet. Was een leuke date, dat vond ze ook zei ze en ze leuk wel ervan te genieten, maar een week daarna wou ze toch niet meer afspreken. Ik vond haar ook een beetje te direct en hard, voor mijn gevoel heb ik niks verkeerd gedaan waardoor ze zo hard moest zijn. Ze gaf een vage reden toen ik erom vroeg.

Wat vond je er hard aan?

quote:

Dit komt weer op het onderwerp van de topic, hoe ga je om met afwijzing? Vroeger probeerde ik heel cool te blijven, niet te reageren en niet laten zien dat het me wat deed. Nu doe ik dat niet meer. Ik ga niet gemeen of onbeschoft doen, maar ik ben gewoon eerlijk en ik ga ook in verdediging als ik vind dat het te hard overkomt.
Ik stel de vragen die ik wil stellen, en het kan me niet veel interesseren of zij dat irritant vindt. Vroeger dacht ik dat het belangrijk was om niks te laten merken en vooral niet erger maken door tegenin te gaan of door te blijven vragen. En misschien is dat ook het beste.

Of het het beste is ligt vooral aan met welk doel je zoiets doet.

Ik denk niet dat het slecht is om te laten zien dat het iets met je doet. Je bent een mens met emoties en alles, maar er zijn natuurlijk wel gradaties in wat je kan laten zien en waarom.

Met vragen stellen idem, waarom? Wat wil je nou echt weten of zeggen en met welk doel spreek je iets uit?

quote:

Maar dan heb ik een nare nasmaak en blijf ik met vragen, terwijl ik die persoon nooit meer zie. Dus nu heb ik zoiets, van ik zie haar toch niet meer en als ik een harde directe afwijzing gewoon pikt zonder tegenin te gaan of of wat van te zeggen, blijf ik ermee zitten. Dan denk ik dat er iets mis met me is en dat zij heeft "gewonnen". Met tegenin gaan bedoel ik niet haar proberen te overtuigen om mij een extra kans te geven, maar bijvoorbeeld als ze zegt dat ik niet goed luisterde terwijl ik wel vind dat ik dat heb gedaan, dan geef ik daar weerwoord op en benoem ik ook wat ik irritant vond aan haar.

Goed praktijkvoorbeeld. Als zij zegt dat ze je niet goed vond luisteren, dan is dat haar ervaring en niet per se de ultieme waarheid waar je tegen in moet gaan. Als je daar keihard tegen in gaat, kun je overkomen alsof je eigenlijk zegt dat je geen fuck geeft om haar perceptie. Dan bevestig je ook dat je niet echt wil luisteren, maar gewoon jouw ei kwijt wil. Begrijpelijk, maar niet handig.

Wat kun je er wel mee?
Het kan helpen door eerst te zeggen, goh wat vervelend dat ik kennelijk zo overgekomen ben bij je. Dat was niet mijn bedoeling en en ik zou het fijn vinden als je uit zou willen leggen waaraan je dat gemerkt hebt. Dan erken je haar ervaring en laat je zien dat je wel openstaat voor hoe zij het ervaren heeft ipv dat zij zich nu moet gaan verantwoorden tegen je. Niet iedereen zal er trek in hebben, maar als je wel wat hoort kun je misschien ook makkelijker voor jezelf nagaan of je het een volgende keer anders aan zou willen pakken of dat je gewoon blijft doen wat je deed, omdat iemand die wel bij jou past het niet zo zou ervaren ofzo.

Concreet, als zij concludeert dat jij niet luistert, omdat je bijvoorbeeld veel uit het raam keek en niet zozeer over je gesprekstechniek, dan kun je het voor jezelf misschien makkelijker laten gaan dat jullie simpelweg niet bij elkaar passen als dat haar meetlat is.
En dan kun je een volgende keer bedenken of uit het raam kijken wel bij je hoort en de ander daar maar door heen moet kijken of dat je misschien toch vaker de ander aankijkt om rapport te geven.

quote:

Ik ben sowieso iemand die gevoelig is voor afwijzing en daarmee slecht omgaat. Als kind werd buitengesloten vanwege beperkingen, en ben daar altijd gevoelig voor gebleven. Mijn psychische problemen maken het ook extra moeilijk. Ik krijg ook altijd een slecht gevoel als ik afgewezen voel, ook door vreemden. Om niet met die slecht gevoel te blijven, probeer ik dat gevoel "terug te kaatsen".

Hoe gaan jullie om met afwijzing? Wat is de beste manier?

Afwijzen is nooit leuk, daar hoef je niet een rugzak voor mee te dragen. Maar je moet zeker op persoonlijke dingen als daten en relaties wel een en ander een beetje los kunnen zien. Kun je dat niet, dan zegt het misschien ook gewoon wat over hoe geschikt je op zo een moment bent als partner en specifiek voor de persoon tegenover je.

Concreter, als niet helemaal helder bent door de medicijnen of whatever en je date vindt dat je slecht luistert, dan is een argument als ja maar ik mankeer iets niet zo sterk om alsnog als partner kans te maken. Ja, het maakt het begrijpelijker, maar het maakt je niet ineens een beter mens of betere partner als het aan een diagnose ligt.

Net zoals een afwijzing je ook niet meteen een slechter mens of partner maakt. En daar zit denk ik een probleem wat het los leren laten moeilijker maakt.

quote:

Op dinsdag 10 december 2019 21:53 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Dat is dus nu hoe ik het doe met afwijzing. Probeer mezelf te overtuigen dat er wat met de ander mis is.

In mijn geval is het ook moeilijk vanwege de aandoening. Verzwijgen brengt onbegrip, open over zijn is ook een afknapper.

quote:

Op woensdag 11 december 2019 20:24 schreef Generationalpha het volgende:

[..]

Zoals wel vaker een prima topic met weer enkele herkenbare dingen. Ik denk dat je het datingwereldje toch vrij "hard" moet benaderen. De gevoelens van afwijzing herken ik wel maar ik heb zelf ook vrouwen genoeg afgewezen. En (wat een enorm toeval ) wees ik vrijwel altijd de meisjes af die qua uiterlijk net onder mijn niveau zaten qua uiterlijk en werd ik altijd afgewezen door de meisjes die net boven mijn niveau zaten qua uiterlijk. Mensen willen hier niet graag aan maar dit is gewoon een biologisch mechanisme. Dus is uiterlijk sowieso gewoon een enorme factor.

Ik denk dat zulke denkwijzes enorm in de weg kunnen zitten. Zoals de waard is, vertrouwt ie zijn gasten en wat ge wilt dat niet geschiedt, doet u ook een ander niet blabla. Geen wonder als je anderen zo beoordeelt, dat je omgekeerd ook moeite hebt om je niet zo weg gezet te voelen.
Maar is dit wel echt biologisch?

Of lopen we elkaar niet gewoon helemaal gek te maken met walgelijke cijfertjes geouwehoer en out of your league geleuter?

Als jij vanuit jezelf een ander af kan wijzen, omdat je simpelweg gewoon niet voldoende matcht, kun je het omgekeerd ook beter ontvangen lijkt me en niet per se je een slecht mensen hoeven voelen die niet zou voldoen ofzo.

quote:

Op donderdag 12 december 2019 13:54 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ik denk dat ik of heel afstandelijk overkom, of juist onrustig en gespannen. Ik heb onrustige tics die ik niet kan bedwingen. Het valt niet meteen op maar als je me leert kennen zie je het wel af en toe.

Er is neurologisch veel mis met me, en dat uit zich ook psychisch.

Wat denk ik ook kan helpen is als je het anders uitlegt. Door te zeggen ja maar dit is mijn aandoening, dit is nu eenmaal zo, kan het ook als weinig flexibel overkomen en een take it or leave it situatie. Terwijl bepaalde dingen misschien fluctueren en dus niet altijd zo aanwezig zijn, maar daar kom je dus niet over aan de praat zo.
Plus, als iemand aangeeft last te hebben van iets, dan kan het ook overkomen alsof je dat niet gehoord hebt als je met je diagnose reageert alsof dat het excuus is en het daarmee afgedaan is.

Als ik klaag dat je snurkt en jij zegt ja maar ik heb apneu, wat zeg je dan eigenlijk tegen mij? Vindt je dat ik niet mag zeggen dat ik ook ergens last van heb? Moet ik er minder last van krijgen omdat je apneu hebt en het tenminste geen zelfveroorzaakte kater was?
Je excuus aanbieden voor iets waar je niets aan kan doen is een dingetje, maar je kan best wel even zeggen dat je het vervelend vindt dat ik er last van heb.

Als je aangeeft dat je een beetje gespannen en/of verlegen bent, dan is het misschien ook iets begrijpelijker dan wanneer je zegt dat je aandoening x hebt.

Ja, een aandoening heeft een stigma en als mensen er niet bekend mee zijn, hebben ze misschien een heel ander beeld dan jouw praktijk. Probeer het dan ook over je praktijk te hebben en niet alleen het defensieve ja maar diagnose. Je bent meer dan die diagnose, dus als je een partner wil die ook verder kijkt dan dat, moet je dat ook zo goed mogelijk proberen te laten zien in je gedrag. Niet dat er niks is, maar dat het niet het enige is.