OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Dank voor de tip Livelink!! Ik heb vanaf 19.15 uur gekeken.quote:Op donderdag 5 december 2019 19:09 schreef livelink het volgende:
Nu Dit is de Leven bij DWDD.
https://www.tvgids.nl/tv/(...)omana-vrede/79389821
Ben benieuwd
Indrukwekkend.... en ontroerend ook.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zeker. En op punten heel herkenbaar ook. Op het laatst ging ik echt twijfelen: heb ik J. niet te veel gedwongen om niet zichzelf te kunnen zijn?quote:
[..]
Dank voor de tip Livelink!! Ik heb vanaf 19.15 uur gekeken.
Indrukwekkend.... en ontroerend ook.
Is op zich goed als een documentaire je op zo'n manier aan het denken zet.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wij hadden 10 minutengesprekken. Het vak wat M. lastig vindt is wiskunde, maar ze vraagt niet als ze iets niet begrijpt of er niet uit komt.
Docent geeft aan dat ze moet vragen, wij hebben geprobeerd uit te leggen dat dat nou juist het euvel is. Dat lukt haar niet, daar zijn we mee bezig, ze maakt ook stappen maar ze is er echt nog niet.
Maar hoe leg je dat uit... Ze is slim, maar hulp vragen is heel lastig.
En we kunnen niet toveren zodat ze het ineens wel kan, dat vergt oefening...
Dat lijkt toch heel lastig te begrijpen...
Docent geeft aan dat ze moet vragen, wij hebben geprobeerd uit te leggen dat dat nou juist het euvel is. Dat lukt haar niet, daar zijn we mee bezig, ze maakt ook stappen maar ze is er echt nog niet.
Maar hoe leg je dat uit... Ze is slim, maar hulp vragen is heel lastig.
En we kunnen niet toveren zodat ze het ineens wel kan, dat vergt oefening...
Dat lijkt toch heel lastig te begrijpen...
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik lees hier vooral mee maar kan af en toe wel even helpen; ik werk erg veel met slimme kinderen met ASS (en andere problematiek) in het onderwijs.quote:
Wij hadden 10 minutengesprekken. Het vak wat M. lastig vindt is wiskunde, maar ze vraagt niet als ze iets niet begrijpt of er niet uit komt.
Docent geeft aan dat ze moet vragen, wij hebben geprobeerd uit te leggen dat dat nou juist het euvel is. Dat lukt haar niet, daar zijn we mee bezig, ze maakt ook stappen maar ze is er echt nog niet.
Maar hoe leg je dat uit... Ze is slim, maar hulp vragen is heel lastig.
En we kunnen niet toveren zodat ze het ineens wel kan, dat vergt oefening...
Dat lijkt toch heel lastig te begrijpen...
Dit komt veel vaker voor, beide problemen. En ze zijn ook best op te lossen!
Qua wiskunde/rekenen is het probleem meestal dat strategieën moeizaam worden gegeneraliseerd.
Is het zo dat ze redelijk snel de juiste strategie kan toepassen nadat die wordt aangeboden, maar in een andere opgave/ situatie/ context dat niet lukt?
De oplossing is dan om de docent een keer van bovenaf een soort stamboom van onderwerpen en strategieën te laten zien. Dat basisplan kun je later dan ook weer gebruiken om te zien waar je mee bezig bent! Zo help je uit te zoomen en weer in te zoomen als dat nodig is.
Bij hulp vragen is het lastig dat het zoveel van een kind vraagt: überhaupt doorhebben dat het niet lukt, bedenkendat je hulp nodig hebt, daadwerkelijk om hulp vragen maar dan ook nog eens moeten reflecteren en uitleggen wat er misgaat.
Als het ergens in al die stappen niet lukt dan werkt het niet! Helemaal als je een kind hebt dat lekker aan het doorzetten is en het zelf belangrijk vindt om te blijven proberen.
Een oplossing die soms helpt en dat is de zin ‘ik weet niet hoe ik dit moet doen’. Die klopt altijd. Als je niet weet welke bladzijde, welke som, hoe het moet, of je het goed hebt gedaan, en daarmee sla je een aantal stappen over en maak je nadenken over wat we niet lukt overbodig.
Maar dan moet je wel doorhebben dat je vastloopt of niet verder komt. Dus dat is het andere stukje dat hierbij hoort: haar helpen te zien dat ze niet verder komt of het niet lukt. In eerste instantie kan iemand anders dat doen: ik zie dat je vastloopt, klopt dat? En ook als je hierbij dezelfde woorden gebruikt, lukt het vaak om het langzaam maar zeker te internaliseren.
Hier dus een paar ongevraagde ideetjes, hopelijk heb je er wat aan!
Ik snap je dilemma heel goed, Nijna. Dat vind ik ook nog steeds een groot probleem. Overigens had mijn dochter zonder ASS exact hetzelfde probleem. Ik denk dat dit ook iets is wat gestimuleerd en gefaciliteerd zou kunnen worden door leerkrachten. Een leerkracht ziet ook vast wel wat er fout gaat op een toets en kan daar zelf het gesprek over aangaan met de leerling. Maar wat volgens mij vooral zou helpen is als er een heel duidelijk moment wordt ingepland voor het vragen van hulp. Een soort instructie-uurtjes.quote:
Wij hadden 10 minutengesprekken. Het vak wat M. lastig vindt is wiskunde, maar ze vraagt niet als ze iets niet begrijpt of er niet uit komt.
Docent geeft aan dat ze moet vragen, wij hebben geprobeerd uit te leggen dat dat nou juist het euvel is. Dat lukt haar niet, daar zijn we mee bezig, ze maakt ook stappen maar ze is er echt nog niet.
Maar hoe leg je dat uit... Ze is slim, maar hulp vragen is heel lastig.
En we kunnen niet toveren zodat ze het ineens wel kan, dat vergt oefening...
Dat lijkt toch heel lastig te begrijpen...
Wat ik zie is namelijk dat ook de angst dat je op een verkeerd moment je vraag stelt heel erg meespeelt in het niet durven vragen. Op de school van mijn dochter hadden ze het laatste jaar dit soort uren wel ingepland. Moest je je wel van tevoren voor inschrijven, maar het was in ieder geval duidelijk dat er op dat moment tijd en ruimte was voor extra vragen en instructie. En op een gegeven moment ging mijn dochter er redelijk standaard naartoe voor vakken waar ze problemen mee had, omdat ze ook veel leerde van de vragen die andere leerlingen op dat moment stelden en de extra uitleg daarover.
Zo'n simpel concept, maar het werkte echt.
Alleen jammer dat je dat niet kunt afdwingen bij scholen om dat zo te gaan organiseren.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Hier doen ze dat ook, het eerste uur is elke dag vrij gepland. Eentje wordt gedaan door de mentor(nu klassikaal,later in het jaar meer individueel). De andere ochtenden zijn er steunlessen. Zowel voor vakken als sociaal emotionele hulp.
Mijn oudste zal ook niet zo snel hulp vragen. En ik zelf ook niet destijds. Ik kwam er wel door, door naar de vragen van anderen te luisteren en anders thuis nog eens goed te kijken. En anders wist ik het maar niet
Hij heeft ook al de sova training geweigerd die juf hem heeft aangeboden. Hij weet wel wat hij wil. Assertief genoeg. En een vriendengroepje met 6 nerdjes, dus ik ga ook niet pushen..
Mijn oudste zal ook niet zo snel hulp vragen. En ik zelf ook niet destijds. Ik kwam er wel door, door naar de vragen van anderen te luisteren en anders thuis nog eens goed te kijken. En anders wist ik het maar niet
Hij heeft ook al de sova training geweigerd die juf hem heeft aangeboden. Hij weet wel wat hij wil. Assertief genoeg. En een vriendengroepje met 6 nerdjes, dus ik ga ook niet pushen..
Dank je voor het meedenken, "ik weet niet hoe ik het moet doen" is misschien wel een goede.quote:
[..]
Ik lees hier vooral mee maar kan af en toe wel even helpen; ik werk erg veel met slimme kinderen met ASS (en andere problematiek) in het onderwijs.
Dit komt veel vaker voor, beide problemen. En ze zijn ook best op te lossen!
Qua wiskunde/rekenen is het probleem meestal dat strategieën moeizaam worden gegeneraliseerd.
Is het zo dat ze redelijk snel de juiste strategie kan toepassen nadat die wordt aangeboden, maar in een andere opgave/ situatie/ context dat niet lukt?
De oplossing is dan om de docent een keer van bovenaf een soort stamboom van onderwerpen en strategieën te laten zien. Dat basisplan kun je later dan ook weer gebruiken om te zien waar je mee bezig bent! Zo help je uit te zoomen en weer in te zoomen als dat nodig is.
Bij hulp vragen is het lastig dat het zoveel van een kind vraagt: überhaupt doorhebben dat het niet lukt, bedenkendat je hulp nodig hebt, daadwerkelijk om hulp vragen maar dan ook nog eens moeten reflecteren en uitleggen wat er misgaat.
Als het ergens in al die stappen niet lukt dan werkt het niet! Helemaal als je een kind hebt dat lekker aan het doorzetten is en het zelf belangrijk vindt om te blijven proberen.
Een oplossing die soms helpt en dat is de zin ‘ik weet niet hoe ik dit moet doen’. Die klopt altijd. Als je niet weet welke bladzijde, welke som, hoe het moet, of je het goed hebt gedaan, en daarmee sla je een aantal stappen over en maak je nadenken over wat we niet lukt overbodig.
Maar dan moet je wel doorhebben dat je vastloopt of niet verder komt. Dus dat is het andere stukje dat hierbij hoort: haar helpen te zien dat ze niet verder komt of het niet lukt. In eerste instantie kan iemand anders dat doen: ik zie dat je vastloopt, klopt dat? En ook als je hierbij dezelfde woorden gebruikt, lukt het vaak om het langzaam maar zeker te internaliseren.
Hier dus een paar ongevraagde ideetjes, hopelijk heb je er wat aan!
M. is niet een enorme doorzetter, die heeft er tot nog toe weinig voor hoeven doen, als het niet vanzelf gaat dan denkt ze dat ze het niet kan... en laat ze gauw de moed zakken.
Mijn man is afgelopen dagen wat met haar bezig geweest met wiskunde, dan lijkt ze het toch aardig op te pakken...
Ze gaan kijken naar de mogelijkheid om een bijlesuur te maken, dat zou mooi zijn.quote:
[..]
Ik snap je dilemma heel goed, Nijna. Dat vind ik ook nog steeds een groot probleem. Overigens had mijn dochter zonder ASS exact hetzelfde probleem. Ik denk dat dit ook iets is wat gestimuleerd en gefaciliteerd zou kunnen worden door leerkrachten. Een leerkracht ziet ook vast wel wat er fout gaat op een toets en kan daar zelf het gesprek over aangaan met de leerling. Maar wat volgens mij vooral zou helpen is als er een heel duidelijk moment wordt ingepland voor het vragen van hulp. Een soort instructie-uurtjes.
Wat ik zie is namelijk dat ook de angst dat je op een verkeerd moment je vraag stelt heel erg meespeelt in het niet durven vragen. Op de school van mijn dochter hadden ze het laatste jaar dit soort uren wel ingepland. Moest je je wel van tevoren voor inschrijven, maar het was in ieder geval duidelijk dat er op dat moment tijd en ruimte was voor extra vragen en instructie. En op een gegeven moment ging mijn dochter er redelijk standaard naartoe voor vakken waar ze problemen mee had, omdat ze ook veel leerde van de vragen die andere leerlingen op dat moment stelden en de extra uitleg daarover.
Zo'n simpel concept, maar het werkte echt.
Alleen jammer dat je dat niet kunt afdwingen bij scholen om dat zo te gaan organiseren.
Ik zou denken als je als docent toch ziet dat iemand steeds dezelfde fouten maakt en niet komt vragen, dat je dan als docent ook kan vragen of iemand hulp nodig heeft.
Maar goed, misschien ook wel erg druk enzovoort.
Klinkt wel goed. Ze hebben bij ons wel mentoruur en studieles, bij een van beiden zijn ze erg bezig met spelling... terwijl dat dan iets is waar M. totaal geen moeite mee heeft.quote:
Hier doen ze dat ook, het eerste uur is elke dag vrij gepland. Eentje wordt gedaan door de mentor(nu klassikaal,later in het jaar meer individueel). De andere ochtenden zijn er steunlessen. Zowel voor vakken als sociaal emotionele hulp.
Mijn oudste zal ook niet zo snel hulp vragen. En ik zelf ook niet destijds. Ik kwam er wel door, door naar de vragen van anderen te luisteren en anders thuis nog eens goed te kijken. En anders wist ik het maar niet
Hij heeft ook al de sova training geweigerd die juf hem heeft aangeboden. Hij weet wel wat hij wil. Assertief genoeg. En een vriendengroepje met 6 nerdjes, dus ik ga ook niet pushen..
Ieder zn ding
. Sova, heeft de jongste vorig jaar gedaan, heel netjes de gewenste antwoorden geven...
Maar in de praktijk kon ze er niet zoveel mee
.
Mama van 2 lieve meiden :)
C heeft in groep 7 een sova/weerbaarheidstraining gedaan. Maar inderdaad, de antwoorden waren prima, zelfs goed. Maar in praktijk kon hij er ook weinig mee..quote:
Sova, heeft de jongste vorig jaar gedaan, heel netjes de gewenste antwoorden geven...
Maar in de praktijk kon ze er niet zoveel mee
Ik merk dat ik weer meer wil posten hier, omdat ik door de overgang naar het reguliere onderwijs weer wat dingen leer die ik nog niet wist van mijn zoon.
En wie weet zijn er meelezers die het herkennen of iets mee kunnen
Mijn zoon was deze week veel later thuis van school dan anders. Ik vroeg hem hoe het kwam dat hij zo laat was en hij zei dat hij een opdracht had moeten doen voor biologie en dat hij er na het inleveren achter kwam dat hij de opdracht helemaal niet goed had begrepen en dus verkeerd had gemaakt. Hij was vervolgens de docente gaan zoeken na school, maar had haar na een half uur nog niet gevonden. Daarom had hij haar uiteindelijk maar een mailtje gestuurd om het uit te leggen. Na ongeveer 20 minuten kreeg hij antwoord. Ze schreef dat ze het al gezien had en dat er nu eenmaal niks meer aan te doen was.
Ja, zegt mijn zoon: "En pas toen ze antwoord had gegeven, kon ik naar huis. Het maakt me niet uit wat het antwoord was, maar ik kon pas iets anders gaan doen nadat ik met haar had gesproken of van haar had gehoord. Tot die tijd zit alleen dat in mijn hoofd en kan ik verder helemaal niks totdat dat afgehandeld is".
Gelukkig maar dat ze zo snel reageerde op de mail dan
Voor mij is dat allemaal best wel nieuw, omdat tot nog toe alles rondom hem heen zo was ingericht dat altijd wel de juiste mensen aanspreekbaar waren op school. En dat andere docenten zo iets net zo goed op konden pakken.
En wie weet zijn er meelezers die het herkennen of iets mee kunnen
Mijn zoon was deze week veel later thuis van school dan anders. Ik vroeg hem hoe het kwam dat hij zo laat was en hij zei dat hij een opdracht had moeten doen voor biologie en dat hij er na het inleveren achter kwam dat hij de opdracht helemaal niet goed had begrepen en dus verkeerd had gemaakt. Hij was vervolgens de docente gaan zoeken na school, maar had haar na een half uur nog niet gevonden. Daarom had hij haar uiteindelijk maar een mailtje gestuurd om het uit te leggen. Na ongeveer 20 minuten kreeg hij antwoord. Ze schreef dat ze het al gezien had en dat er nu eenmaal niks meer aan te doen was.
Ja, zegt mijn zoon: "En pas toen ze antwoord had gegeven, kon ik naar huis. Het maakt me niet uit wat het antwoord was, maar ik kon pas iets anders gaan doen nadat ik met haar had gesproken of van haar had gehoord. Tot die tijd zit alleen dat in mijn hoofd en kan ik verder helemaal niks totdat dat afgehandeld is".
Gelukkig maar dat ze zo snel reageerde op de mail dan
Voor mij is dat allemaal best wel nieuw, omdat tot nog toe alles rondom hem heen zo was ingericht dat altijd wel de juiste mensen aanspreekbaar waren op school. En dat andere docenten zo iets net zo goed op konden pakken.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik herken het een beetje, van mijzelf. Ik heb dan niet dat ik helemaal niks anders kan doen, maar het blijft continu zeuren in mijn hoofd tot het afgehandeld is.
Het is dan heel lastig om het te parkeren voor dat moment.
Alsof je niet verder kan, bij hem dan blijkbaar letterlijk op zo'n moment.
Overigens wel goed dat hij dan wel die docent probeert te vinden en gelukkig dat ze zo snel reageerde op die mail!
Het is dan heel lastig om het te parkeren voor dat moment.
Alsof je niet verder kan, bij hem dan blijkbaar letterlijk op zo'n moment.
Overigens wel goed dat hij dan wel die docent probeert te vinden en gelukkig dat ze zo snel reageerde op die mail!
Mama van 2 lieve meiden :)
Fijn, die herkenbaarheid. Voor mij was het nieuw. En ik vond het ook goed dat hij er dan wel wat aan probeert te doen. Geeft me ook wel het gevoel dat hij zich wel weet te redden daar.quote:
Ik herken het een beetje, van mijzelf. Ik heb dan niet dat ik helemaal niks anders kan doen, maar het blijft continu zeuren in mijn hoofd tot het afgehandeld is.
Het is dan heel lastig om het te parkeren voor dat moment.
Alsof je niet verder kan, bij hem dan blijkbaar letterlijk op zo'n moment.
Overigens wel goed dat hij dan wel die docent probeert te vinden en gelukkig dat ze zo snel reageerde op die mail!
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ja, dat gaat per jaar beter. En is volgens mij ook de reden dat het zo goed met hem gaat. De tijd dat hij alleen maar kon weglopen of agressief worden ligt echt helemaal achter ons.quote:Op vrijdag 20 december 2019 21:51 schreef BE het volgende:
Wat goed ook dat hij het zo goed kan verwoorden!
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Dat schijnt iets typisch voor autisme te zijn. Ik heb vrij recent de diagnose gekregen en krijg nu psycho-educatie. De manier waarop ze het voor me uitbeeldden was dat een brein met autisme dingen ordent alsof het gekleurde blokjes zijn: alle blauwe blokjes op een rijtje, dan de groene, dan de rode, enzovoort. Zo'n onduidelijk/onopgelost ding is geen blokje, maar cilindervormig. Je kunt het nergens kwijt, want het past niet tussen de blokjes. Je weet niet waar je heen moet. In de loop van de tijd leer je manieren aan om zo'n cilindervormig blokje om te vormen (om er een soort bruggetje overheen te bouwen) zodat het wel in een rijtje past.quote:
Ik herken het een beetje, van mijzelf. Ik heb dan niet dat ik helemaal niks anders kan doen, maar het blijft continu zeuren in mijn hoofd tot het afgehandeld is.
Het is dan heel lastig om het te parkeren voor dat moment.
Alsof je niet verder kan, bij hem dan blijkbaar letterlijk op zo'n moment.
Overigens wel goed dat hij dan wel die docent probeert te vinden en gelukkig dat ze zo snel reageerde op die mail!
Ik weet niet of het zo in woorden omschreven zinnig is -- ze toonden het mij fysiek met blokjes. Die methode heet Brain Blocks. Het geeft je een manier om uit te leggen wat er in je hoofd gebeurt. Sommige praktijken voor (ambulante) begeleiding (via WMO) werken ermee
Brainblocks ken ik wel, althans ik heb er wel eens kort uitleg over gezien.
Maakt het wel zichtbaarder.
Maakt het wel zichtbaarder.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik vind het heel duidelijk uitgelegd en erg verhelderendquote:
Ik weet niet of het zo in woorden omschreven zinnig is...
Ik weet niet zeker of ik hier goed zit met deze vraag. Maar heeft er iemand ervaring met Psychomotorische therapie (PMT) ?
Zelf gehad en mijn jongste krijgt dat nu.quote:
Ik weet niet zeker of ik hier goed zit met deze vraag. Maar heeft er iemand ervaring met Psychomotorische therapie (PMT) ?
Ik vond het prettig, individueel. En ik heb de indruk dat deze vorm mijn jongste ook wel ligt.
Mama van 2 lieve meiden :)
Wij hebben er zelf geen ervaring mee. Maar ik hoor er veel goeds over, zowel van kinderen met ASS als ook andere kinderen.quote:
Ik weet niet zeker of ik hier goed zit met deze vraag. Maar heeft er iemand ervaring met Psychomotorische therapie (PMT) ?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Vriendje van oudste heeft dat nu. Wat wil je erover weten, dan vraag ik zijn moeder straks?quote:
Ik weet niet zeker of ik hier goed zit met deze vraag. Maar heeft er iemand ervaring met Psychomotorische therapie (PMT) ?
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Bedankt! Het gaat eigenlijk over Tyler. Die geen ASS heeft. Wel adhd en hechtingsstoornis.
Vanwege oa tics wat hij heeft sinds een half jaar ongeveer en hele boze buien vnml bij vader waar hij grotendeels woont. Ik vraag me af wat er dan precies gebeurd met zo'n therapie. Ik begreep spelenderwijs dingen doen en praten om gevoelens te leren begrijpen en beter met anderen om te kunnen gaan.
Vanwege oa tics wat hij heeft sinds een half jaar ongeveer en hele boze buien vnml bij vader waar hij grotendeels woont. Ik vraag me af wat er dan precies gebeurd met zo'n therapie. Ik begreep spelenderwijs dingen doen en praten om gevoelens te leren begrijpen en beter met anderen om te kunnen gaan.
