FOK! Games Top 100 (2019) Het stemmen kan beginnen

quote:

Op woensdag 25 december 2019 22:51 schreef AchJa het volgende:
Dit is mijn top tien wel ongeveer, de old-school C64/ MSX games zoals Blue Max, Yie Ar Kung-Fu, Knightmare, Hypersports etc. laat ik hier achterwege...

Waarom? Wie weet voelen c64/msx-gamers zich daardoor aangemoedigd ook een lijstje te maken. Alle games zijn welkom. Behalve Superman 64.

100. Trials HD (2009) – Xbox 360

Trials begon ooit als Flash-game op de PC, maar kreeg een HD-versie die werd aangeboden via Xbox Live Arcade. De bedoeling is het einde van een level te bereiken door met een motor over obstakels te rijden, terwijl je de motor in balans probeert te houden. De kracht van Trials ligt in de besturing, waarbij je niemand anders dan jezelf de schuld kan geven bij het maken van fouten. Dit wordt extra aangesterkt door de visueel pijnlijke (en grappige) crashes die de motorrijder maakt als jij weer eens iets te veel naar de verkeerde kant stuurt. Tel daar bij op dat je jouw eigen levels kan maken en je hebt een bijzonder leuke game te pakken.

Weet echter wel dat de laatste paar levels heel erg frustrerend zijn en ervoor zullen zorgen dat je een haat-liefdeverhouding met Trials zult opbouwen, maar het zorgt er ook voor dat je apetrots bent als je het level toch weet uit te spelen. Trials HD heeft inmiddels meerdere sequels gekregen, maar eerlijk gezegd waren die minder memorabel dan deze.


99. Rez (2001) – Dreamcast

Een futuristische muziek-game met de besturing van Panzer Dragoon; dat is Rez in een notendop. Door een knop ingedrukt te houden kun je targets ‘locken’ en zodra je los laat schiet je raketten richting de targets, terwijl de game ervoor zorgt dat dit op de maat van de beat gebeurd. De gameplay is even simpel als doeltreffend, terwijl de muziek je samen met de visuals je een onvergetelijke ervaring zullen geven.

Dit komt allemaal uit de koker van het geniale brein van Tetsuya Mizuguchi en deze beste man ken je van games als Lumines, Every Extend Extra Extreme en de Space Channel 5-serie. Van Rez zijn inmiddels meerdere versies verschenen en Mizuguchi’s meest recente game is Tetris Effect (PlayStation 4 VR/ PC) uit 2018.




98. Donkey Kong Country (1994) – Super Nintendo

Voordat Rare door Microsoft werd opgekocht maakte de Britse ontwikkelaar vooral zijn games voor Nintendo-consoles. Veel van Rare’s games zijn regelrechte klassiekers en die reputatie begon met Donkey Kong Country voor de Super Nintendo. Door slimme trucjes kreeg de ontwikkelaar het voor elkaar om prachtige 3D-graphics op een 16-bit-console te toveren en mocht het met Nintendo’s franchise aan de slag gaan. Resultaat is een prachtige game vol platform-plezier en uitdagende levels vol geheimen en verzamelbare items.

Rare maakte vervolgens meerdere sequels van hetzelfde hoge niveau, terwijl de serie een nieuw leven kreeg op latere consoles van Nintendo met Retro Studio’s als ontwikkelaar. Er verschenen ook versies van Donkey Kong Country op verschillende andere consoles van Nintendo, maar de beste versie is nog steeds die van de Super Nintendo.


97. SimCity 2000 (1993) – PC

Mensen klagen vaak over alles wat los en vast zit, waaronder het beleid van een stad. SimCity 2000 gaf al deze mensen de kans om te laten zien dat ze een stad prima kunnen leiden, maar in de praktijk bleek dat een stuk lastiger dan gedacht. Zelf heb ik menig stad laten verpieteren, terwijl ik alles in mijn macht deed om iedereen te plezieren. Ondanks mijn onkunde als virtuele burgemeester liet SimCity 2000 mij alsnog honderden uren stoeien met de game. Het was verslavend genoeg om veel mensen ’s nachts door te laten bouwen, terwijl je niet een hardcore gamer hoefde te zijn.

Will Wright is een van de makers van SimCity 2000 en na deze game is hij begonnen met het maken van een andere populaire game-serie: The Sims. SimCity zelf heeft nog een aantal vervolgen gekregen met als dieptepunt SimCity (2013), terwijl SimCity 2000 nog een aantal keer geport is naar andere consoles en handhelds. Voor ons was Simcity 2000 het absolute hoogtepunt uit de serie, al zullen veel gamers nostalgische gevoelens hebben met de eerste Simcity op PC en Super Nintendo.


96. EyeToy: Play (2003) – PlayStation 2

EyeToy: Play in de top 100 aller tijden? Jazeker! Deze game kreeg je bij de aankoop van een EyeToy en dit apparaatje bleek ver voor zijn tijd te zijn, want eigenlijk is dit een voorloper van de motion games die een aantal jaren later erg populair werden. De EyeToy is een camera die je rondom je tv zet en de bijgeleverde game is een verzameling leuke en minder leuke mini-games. Zo moest je een bal hooghouden of ramen zemen en je deed het allemaal met je handen, terwijl jij jezelf op de televisie ziet.

Dit werkte veel beter dan de meeste spellen voor Microsoft’s Kinect (behalve dans- en fitness-games), terwijl die laatste pas zeven jaar later werd uitgebracht. Achteraf is het eigenlijk vreemd dat de Kinect geen EyeToy: Play-achtige bundel kreeg en eigenlijk in de praktijk vaak minder goed werkte dan Sony’s camera. Later kwam er nog een Lemmings-game uit voor EyeToy waarbij jouw lichaam werd gebruikt om de Lemmings over obstakels te laten lopen.




95. Outrun 2 (2003/2004) – Arcade, Xbox

Outrun 2 is een typisch voorbeeld van een perfecte sequel en daarnaast een van de laatste écht goede arcade-racers. Het oversteeg het klassieke Out Run uit 1986 en zorgde ervoor dat er veel munten in de arcade-kasten werden gegooid, terwijl het een geweldige port kreeg op de eerste Xbox. Prachtige graphics vol kleuren maken elke omgeving een feest om naar te kijken, terwijl de gameplay makkelijk op te pakken is. Al snel word het je in de game duidelijk dat het allemaal draait om het wel of niet gebruiken van driften in de juiste bochten, waardoor de game soms bijna als een puzzel aanvoelde.

Het geweldige OutRun 2 werd op de Xbox opgeleukt met een aantal verschillende modes en daardoor kreeg de game nog meer uitdaging. Dit allemaal terwijl je heerlijke tunes krijgt te horen, waaronder het geweldige ‘Life was a Bore’. Snelle gameplay, mooie auto’s en een frisse wind geven de game zijn unieke stijl. Er kwamen nog meerdere versies uit, maar heeft Sega de Ferrari-rechten niet meer en kun je die game helaas niet spelen op de huidige generatie consoles.


94. Rhythm Paradise (2009) – Nintendo DS

De muziek in een game voegt vaak een extra sfeer toe aan de game, maar het kan nog leuker zijn als het onderdeel is van de gameplay. Zo speel je in Rhythm Paradise meerdere kleine ‘spelletjes’ waarbij muziek centraal staat. Vaak kwamen deze spelletjes neer op het herhalen van muzikale patroontjes, aangevuld met maffe figuurtjes en situaties. De Nintendo DS leende zich uitstekend voor dit soort games, al moet je wel een beetje gevoel voor ritme hebben. Heb je dat niet, dan zul je hier weinig plezier aan beleven.

Er kwamen meerdere sequels uit, waaronder een versie voor de Wii, maar dat werkte toch minder fijn dan de DS-versie. Sommige spelletjes uit de eerste Rhythm Paradise komen terug in Rhythm Paradise Megamix. De serie kwam in Europa voor het eerst in 2009 en heet in andere landen Rhythm Heaven.


93. Pong (1972) – o.a. Atari

Pong is één van de eerste games ooit en heeft veel mensen geïnteresseerd gekregen in het spelen van games. De game moest een potje tafeltennis voorstellen en daarbij moest je een beetje van je fantasie gebruiken, maar dat maakte veel games zo sterk in die tijd. Tegenwoordig spelen we games op consoles die meerdere games kunnen afspelen, maar er was zelfs een periode waarbij er meerdere Pong-computers beschikbaar waren die alleen maar Pong konden afspelen. Zoek die consoles maar eens op en je zult versteld staan dat men zo’n simpel spelletje speelde met zo’n ontzettend onlogische besturing.

De bliepjes en simpele graphics zijn voor veel gamers het begin van hun lange liefde met video games en dat kwam helemaal tot uiting op de Atari. In 2012 kreeg Pong nog een speciale versie genaamd ‘Pong World’ en daarmee vierde Atari de 40ste verjaardag van de franchise.


92. Wizard of Wor (1980) o.a. C64, Atari

Ondergetekende zat zelf nog op de basisschool toen deze game uitkwam, maar een klasgenoot was in het bezit van een heuse C64. Regelmatig spendeerden wij onze vrije tijd in Wizard of Wor, een game die je gespeeld moet hebben. De opzet is vrij simpel; maak alles dood om je heen, zonder zelf dood te gaan. Dit allemaal met de bekende bliepjes en graphics waarbij jij je fantasie moet gebruiken. Ondanks de simpelheid was de actie zeer verslavend en voelde het voor ons aan als een geavanceerde sci-fi shooter.

De game kan ook door 1 speler worden gespeeld, maar komt echt het beste tot zijn recht als je het met zijn tweeën speelt. Er kwamen nog versies van deze game uit in collecties van uitgever Midway, waaronder Midway Arcade Treasures 2.




91. Sensible Soccer (1992) o.a. Super Nintendo, Amiga, Sega Mega Drive, pc

Deze serie begon in 1992 op de Amiga, maar het duurde niet lang voordat de game werd geport naar PC en de consoles (o.a. SNES, Sega Mega Drive en Atari Jaguar) van toen. De gameplay was simpel van opzet; met één knop kun je zowel passen als schieten. Hoe langer je de knop ingedrukt houdt, hoe harder en hoger het schot en met het grootste gemak geef je nog een behoorlijke curve aan de bal mee. Omdat scoren niet moeilijk is in Sensible Soccer kunnen potjes tegen een vriend zomaar eindigen een uitslag van 16-12.

Natuurlijk speelde het spel heerlijk weg, maar het ging veel gamers vooral om de aanpassingsmogelijkheden van de game. Je kunt alles aanpassen naar wens, waaronder de namen van teams en spelers. Dagenlang voerde ik samen met een maatje allerlei spelersnamen in van allerlei competities, compleet met bijbehorende uit- en thuistenue’s. In 2007 kwam de laatste Sensible Soccer uit, maar de originele makers van de game hebben twee jaar geleden nog een spirituele opvolger gemaakt: Social Soccer.


90. Duck Hunt (1984, 1987) – Nintendo Entertainment System

Duck Hunt kwam samen met Super Mario Bros. bij de aankoop van een Nintendo Entertainment System (NES) en kon alleen maar gespeeld worden met de bijgeleverde NES Zapper. Je schiet op de rondvliegende eenden, terwijl gaming’s meest irritante hond je uitlachte op het moment dat je daar geen succes mee had. Persoonlijk weet ik nog goed dat mijn ouders zeiden dat de NES stom was, terwijl de geluiden van Duck Hunt nog tot diep in de nacht klonken toen ik al een tijd op bed lag.

Naast eenden kan er ook nog geschoten worden op kleiduiven en dat bracht de nodige variatie. Helaas werken games als Duck Hunt niet meer, omdat de techniek achter accessoires als de NES Zapper alleen maar werkt op oude tv’s. Dus voor een potje Duck Hunt zul je toch echt een oude tv op de kop moeten tikken. Laten we hopen dat er in de toekomst iemand op een geweldig idee komt om die het mogelijk maakt dit soort games op HD- en 4K-televisie’s te spelen. Misschien dat Nintendo tegen die tijd een remake, sequel of remaster van deze game kan uitbrengen.


89. Mortal Kombat (1992) – Arcade, Sega Mega Drive, Super Nintendo

Mortal Kombat was het Amerikaanse antwoord op Street Fighter 2 en veranderde de games-industrie voorgoed. De game zat vol geweld en heeft er, samen met Night Trap (Sega CD), voor gezorgd dat games een leeftijdssysteem kregen in Amerika. Aan het einde van elk gevecht krijgt de winnaar de kans om de tegenstander letterlijk een kop kleiner te maken en dat gaat gepaard met veel bloed en lugubere humor. Overigens moest je wel een Sega Mega Drive hebben om bloed te zien in de game (na het invoeren van de ‘blood-code’ A, B, A, C, A, B, B), want dit zat niet in de Super Nintendo-versie. Nintendo gaf aan tijdens een rechtszaak dat het nooit dat soort dingen zou laten zien op consoles van Nintendo, maar geld stinkt niet en dus zat er ‘gewoon’ bloed in Super Nintendo’s Mortal Kombat II.

Mortal kombat is een serie die nog steeds zo nu en dan zijn delen uitbrengt en inmiddels hoor je minder gezeur over het geweld in de serie, terwijl de nieuwere games behoorlijk heftig zijn. Dit jaar nog kwam Mortal Kombat 11 uit en het ziet ernaar uit dat we voorlopig nog niet van deze serie af zijn. ‘Get over here’!




88. Riven (1997) – PC

Riven is het vervolg op Myst en laat je ook puzzelen in een vreemde omgeving, net als het origineel. Eigenlijk klik je van dia naar dia, maar dat zag er in 1997 prachtig uit. De game houdt nergens je hand vast en de puzzels zijn niet voor de hand liggend. Sterker nog; om de puzzels op te kunnen lossen moet je soms een compleet andere taal leren of verbanden kunnen zien in verschillende tekens. Dit zie je helaas niet meer zo vaak, maar bij dit soort moeilijke games komt de gemiddelde gamer niet verder zonder het gebruik van een strategy guide.

Er zijn inmiddels een aantal ports van Riven verschenen, maar de beste ervaring is nog altijd op de PC. Ontwikkelaar Cyan Worlds maakt nog steeds games, al heeft het aangegeven zich vooral bezig te houden met Virtual Reality. En zeg nou zelf; een Myst/Riven-achtige game leent zich uitstekend voor een sterke VR-ervaring.


87. Super Meat Boy (2010) – Xbox 360

In 2008 bracht ontwikkelaar Team Meat een flash-game uit genaamd ‘Meat Boy’ en een super-versie werd twee jaar daarna losgelaten op Xbox Live Arcade. De besturing van deze snelle platformer is perfect, maar de moeilijkheidsgraad ligt lekker hoog. Hierdoor kun je het alleen jezelf kwalijk nemen dat je dood gaat in de game en dat zal vele malen gebeuren. Zodra je de game uitgespeeld denkt te hebben blijkt er nog een moeilijkere versie van elk level in het spel te zitten, terwijl jij je net een game-ninja waande.

Super Meat Boy draait om een homp vlees die er alles aan doet om zijn vriendin, Bandage Girl, te redden uit de handen van de schurk, Dr. Fetus. De wat oudere gamers zullen tijdens de ‘cut-scenes’ referenties herkennen van onder andere Street Fighter 2 en Castlevania. In 2014 bracht Team Meat Super Meat Boy: Forever uit op de huidige consoles, maar dit gaat helaas om een ‘endless runner’, al is het zeker geen slecht spel.


86. Burnout 3: Takedown (2004) – Xbox, PlayStation 2

Burnout is zo’n serie die al jaren geen echt nieuw deel heeft gekregen en dat is echt een gemis. Natuurlijk is er een remaster van Burnout Paradise uitgebracht en zagen het saaie Burnout Crash voorbij komen, maar verder is het al een lange tijd stil rondom deze franchise. Niet iedereen is fan van de open wereld-aanpak van ontwikkelaar Criterion met Burnout Paradise. Nee, het hoogtepunt van de serie was absoluut Burnout 3: Takedown en daar valt nu eenmaal niet over te onderhandelen. Het is een arcade-racer waarbij het, naast eerste worden, de bedoeling is jouw concurrenten uit te schakelen door middel van beuken en afsnijden.

De crashes zagen er in die tijd fantastisch uit en sindsdien zijn er eigenlijk maar weinig games die ons op dat gebied zo hebben weggeblazen als die van de Burnout-serie. Stukjes glas en auto vliegen in prachtig in de lucht, terwijl de game opera-achtige muziek afspeelt. De crash-mode in deel 3 was perfect uitgewerkt, waarbij je geacht werd een groot ongeluk te veroorzaken met zoveel mogelijk schade. Deze mode voelde aan als een fijne puzzel en is in latere versies totaal uitgekleed. Tegenwoordig werkt de ontwikkelaar aan games als Batllefield V en heeft het nog niet zo lang geleden een Battle Royale-mode toegevoegd aan die game. Kom op EA en Criterion, geef ons een nieuwe Burnout!


85. Metal Gear Solid V: The Phantom Pain (2015) – Xbox One, PlayStation 4, PC, Xbox 360, PlayStation 3

Misschien was deze games niet helemaal wat de die-hard Metal Gear Solid-fans hadden verwacht, maar de gameplay in The Phantom Pain is ijzersterk. Talloze missies mag jij helemaal op eigen inzicht afronden, terwijl jouw mogelijkheden steeds groter worden. Ook je tegenstanders reageren op jouw keuzes, want als je bijvoorbeeld vaak je tegenstanders van afstand door het hoofd schiet met een sniper zullen bepaalde tegenstanders een helm gaan dragen. De besturing is meesterlijk en dat is iets wat we waarschijnlijk moeten gaan missen in de serie aangezien het brein achter Metal Gear Solid, Hideo Kojima, inmiddels Konami verlaten heeft.

Waar eerdere delen vol zaten met ellenlange cut-scenes en radiogesprekken, krijg je in The Phantom Pain veel meer gameplay voor je geld. Zelf heb ik meer dan 200 uur in de game zitten en heb ik genoten van elke seconde. Het is een geweldige mix van stealth, spannende actie, vergaren van grondstoffen, bouwen van ‘Mother Base’, bestellen van wapens en het hersenspoelen van met ballonnen gevangen vijandelijke soldaten die daarna voor jou werken. Tel daarbij op dat je in kunt stellen dat je opgehaald wordt door een helikopter, terwijl ‘Take on me’ van ‘A-Ha’ door de speakers klinkt. Kojima werkt tegenwoordig bij Sony en heeft recentelijk nog Death Stranding afgerond in samenwerking met het Nederlandse Guerilla Games.




84. Rockband (2007) – PlayStation 3, Xbox 360, PlayStation 2, Wii

Guitar Hero-ontwikkelaar Harmonix liet ons spelen met een gitaar-controller en dat bleek ontzettend leuk. Na een breuk met Activision ontwikkelde Harmonix de grootste Guitar Hero-concurrent: Rockband. In deze fijne muziek-game speelde je niet alleen met een gitaar, maar ook met een basgitaar, drumstel en microfoon. Samen met vrienden beleefde je keer op keer geweldige avonden die het beste van gaming en karaoke bij elkaar voegde voor het ultieme plezier. Drummen bleek nog een hele opgave, maar dat mocht de pret niet drukken. Eigenlijk wordt een lokale multiplayer niet leuker dan dit, vooral vanwege het pure groepsgevoel die de game oproept.

Voor bepaalde achievements moest je de hele tracklist in één keer succesvol afronden en dat resulteerde in een hele dag lang Rockband-plezier. Man, wat waren wij blij met het halen van die achievement, al zullen mijn buren vast er een andere mening op na hebben gehouden. Overigens waren de instrumenten van mindere kwaliteit dan bijvoorbeeld die van Guitar Hero: World Tour, maar gelukkig kon je die instrumenten ook voor Rockband gebruiken. Er volgden nog vele versies van de game, bijvoorbeeld rondom bands als The Beatles en Green Day. De serie kreeg nog niet zo lang geleden een vierde deel, maar dat was geen succes. Helaas hebben we nooit een Nederlandse versie gezien met muziek van bijvoorbeeld Golden Earring, Doe Maar en The Scene.


83. Shenmue 2 (2001) – Dreamcast

Dit tweede deel uit de aparte Shenmue-serie was groter, mooier en spannender dan zijn geweldige voorganger. Jij bent Ryo Hazuki en je bent na de moord op je vader maar op één ding uit: wraak! Lan Di is de afschuwelijke dader en jij zoekt stad en land af om deze gevaarlijke man te vinden. Alle voorwerpen en moves die jij had gevonden in het eerste deel werden overgezet naar het tweede deel, waardoor je een gevoel van progressie kreeg. Het leuke aan de Shenmue-serie is dat je kunt doen wat je wilt in je vrije tijd, zoals bekende Sega-games spelen in de arcade. Ik zeg vrije tijd, omdat je in Shenmue moet werken voor je centen!

Het Shenmue-project heeft Sega veel geld gekost en uiteindelijk heeft de serie het stoppen van de Dreamcast-productie niet weten te voorkomen. Dat terwijl het verhaal nog verre van af was. Gelukkig hebben we dit jaar eindelijk een derde deel gekregen, al is de productiewaarde helaas niet zo hoog als die van de eerste twee delen. Voor wraak op Lan Di moet je echter nog langer wachten, al is het nog maar de vraag of we ooit een vierde deel te zien krijgen. Hoe dan ook; Shenmue 2 is met grote afstand de beste uit de serie. Overigens kwam er in 2018 een HD-remaster uit van de eerste twee Shenmue’s op de huidige consoles.


82. God of War (2018) – PlayStation 4

De God of War-serie is er eentje van hoge kwaliteit. De eerste paar delen kwamen uit op PlayStation 2 en deze waren al fantastisch, maar God of War 3 spande lange tijd de troon. Grootse gevechten vonden plaats op enorme vijanden en de schaal hiervan zorgde voor een episch spektakel. Maar toen kwam er in 2018 een reboot van de serie en werd de Griekse mythologie ingewisseld voor de Noorse, met succes. De sfeer van de game game bleef nog steeds wreed, maar het verhaal en de gameplay een stuk persoonlijker. Je bent als Kratos op stap met je zoon en terwijl je hem de fijne kneepjes ban ‘het vak’ probeert te leren, probeer je hem ook veilig te houden van al het kwaad dat je onderweg tegenkomt.

De graphics van alle God of War-games zijn mooi en fantasierijk, terwijl de reboot werkelijk alle uit de PS4-kast haalt om een adembenemende wereld neer te zetten. Dit is typisch zo’n voorbeeld van een verhaal-gedreven PlayStation-exclusive, waarvan de kwaliteit afdruipt als een zwembroek die net uit het water komt. Laten we hopen dat dit niet het laatste is wat we van Kratos te zien hebben gekregen en met de PlayStation 5 in aantocht wordt het vast smullen geblazen.


81. Streets of Rage 2 (1992) – Sega Mega Drive

Capcom’s Final Fight was immens populair en kwam via de arcade terecht op de Super Nintendo. Sega moet dit hebben gezien en vond dat ze dit veel beter konden dan Capcom en zo kwam Streets of Rage in de arcade-hallen en Sega Mega Drive. Het vervolg van deze game was inderdaad beter dan Final Fight, terwijl het overduidelijk veel elementen heeft gehaald uit Capcom’s serie. De besturing voelt beter aan en daarnaast is de muziek om van te smullen. En dat was best een prestatie in die tijd, omdat het geluid van de Sega Mega Drive normaal gesproken vele malen minder klinkt dan die van de Super Nintendo. Yuzo Koshiro en Motohiro Kawashima wisten als geen ander om te gaan met de audio van Sega’s 16-bit console.

Er kwam ook nog een derde deel uit, maar die speelde op de een of andere manier minder goed en de personages waren ongeïnspireerd. Jarenlang heeft Sega niets anders gedaan met de serie dan het eindeloos porten van de eerste twee games, maar het lange wachten zal dit jaar worden beloond. Er komt een heus vierde deel aan die de stijl van de eerste games eer aan doet, terwijl het er ook nog eens fris uitziet. Of die game net zo lekker speelt als Streets of Rage 2 is nog even afwachten. Overigens speelt ondergetekende deze game nog wekelijks!


80. NBA Jam Tournament Edition (1994) – o.a. Arcade, Super Nintendo, Sega Mega Drive

Boomshakalaka! Deze doldwaze, 2 tegen 2 basketbal-game wist de gamers in de jaren ’90 weg te blazen met z’n ludieke stijl. De bal verover je door de andere speler gewoon omver te duwen en geen scheidsrechter die daar moeilijk over doet. Dunken is meer regel dan uitzondering en daarbij springt de speler overdreven hoog de lucht in, om vervolgens na een paar salto’s de bal door het netje te stampen. Zodra één speler drie keer achter elkaar scoort is hij ‘on fire’, wat mooi begeleid wordt door een enthousiaste commentator: “Heeeeeeeeee’s oooon fiiireee!!!’. Basketbalspektakel van de bovenste plank.

Overigens kwam de eerste NBA Jam in 1993 uit, maar de Tournament Edition is veruit de beste versie van de game. Deze zat zo vol grappige extra’s dat we niet anders konden dan voor de Tournament Edition te kiezen. Latere delen in de serie veranderden de gameplay dusdanig dat er weinig meer van NBA Jam over was en men heeft de boel ook nog proberen te rebooten in 2010. Helaas kwam men nooit meer in de buurt van de kwaliteit en chaos van het origineel en de Tournament Edition.




79. Power Stone 2 (2000) – Dreamcast

Met meerdere mensen knokken in een kleine 3D-omgeving; Power Stone 2 heeft het tot een kunst verheven. De game van Capcom is lekker chaotisch en heeft vaak tot hilarische avonden geleid tijdens een potje gamen met vrienden in dezelfde kamer. Elke omgeving in Power Stone 2 staat vol met wapens en voorwerpen waarmee je elkaar de grond in kan slaan of schieten. Dit resulteerde in een 4-player chaos die je niet vaak meer tegenkomt in een video game. In het tweede deel zit ook een verhaallijn, maar het is vooral de soepele besturing die van het tweede deel een klassieker maakt. Daarnaast kun je Power Stone 2 met z’n vieren spelen en dat moet je minimaal eens gedaan hebben in je leven.

Daarna werd het stil rondom de franchise, al kwamen deel 1 en 2 nog in een Power Stone Collection uit op Sony’s PlayStation Portable. Deze serie had zeker niet misstaan tijdens de hoogtijdagen van Xbox Live Arcade, maar helaas doet Capcom niets meer met deze franchise.


78. The Secret of Monkey Island (1990) – PC

Click and point-adventures waren erg populair in de jaren ’90 en LucasArts maakte een paar van de meest memorabele games uit het genre. The Secret of Monkey Island draait om Guybrush Threepwood, die graag piraat wil worden. Door hier en daar te klikken los je puzzels op, maar uiteindelijk is het de humor die deze game zo’n succes maakt. De conversaties en personages zijn even gevat als absurd, terwijl Guybrush zelf heerlijk naïef is. Deze klassieker komt uit de kokers van Ron Gilbert en Tim Shafer, die beide nog steeds actief zijn in de games-industrie. Ron heeft nog niet zo lang geleden gewerkt aan het fantastische Thimbleweed Park en Tim Shafer’s Double Fine is dit jaar nog opgekocht door Xbox Games Studios.

The Secret of Monkey Island kreeg nog vele vervolgen en een episodische serie, maar de eerste twee delen zijn vele malen beter dan de rest uit de serie. De originele versie heeft alleen maar tekst, terwijl latere versies werden ingesproken door stemacteurs en dat is eigenlijk heel goed gedaan. Het sarcasme van de game wordt goed vertolkt door de acteurs, terwijl meer absurde momenten een juiste draai krijgen. In 2009 werden de eerste twee delen uit de serie in een opgepoetste versie uitgebracht voor Xbox 360, PC en PlayStation 3, waarbij je tijdens het spelen met één druk op de knop kan wisselen tussen de oude en nieuwe graphics. De Xbox 360-versie is overigens Backwards Compatible op Xbox One.


77. Bioshock (2007) – Xbox 360, PlayStation 3, PC

In augustus van 2007 verscheen er een demo van Bioshock op verschillende systemen en deze liet een diepe indruk achter bij de meeste gamers. In de demo speelde je het begin van de game en werd je op een spannende wijze steeds meer ondergedompeld in het verhaal en de prachtige onderwaterwereld van Rapture. Zelf ben ik wel te porren voor een sci-fi-game met horror-elementen, maar ook mensen die daar niet zo van houden werden gelijk gegrepen door die geweldige sfeer die Ken Levine heeft weten neer te zetten. Bioshock voelt even avontuurlijk als spannend aan en je eerste ervaring met zo’n indrukwekkende Daddy vergeet je nooit meer. Noem mij een mietje, maar ik zat letterlijk onder de tafel in-game, omdat ik niet wist hoe ik deze meneer moest verslaan. Het metalen geluid van de voetstappen die steeds luider klonken zorgde voor één van mijn favoriete momenten in games.

Er kwamen nog wat vervolgen uit, zoals Bioshock 2 en Bioshock Infinte, al hebben we nooit het beloofde PS Vita-deel gekregen. Inmiddels is er een nieuwe Bioshock aangekondigd, maar ziet het er niet naar uit dat Ken Levine daarbij betrokken is. Het is dan ook even afwachten of dit een waardig deel uit de serie gaat worden. Mocht je Bioshock nog willen aanschaffen is het goed om te weten dat er een Bioshock Collection is uitgebracht op PC, Xbox One en PlayStation 4.


76. Super Mario Bros. (1985, 1987) – Nintendo Entertainment System

Dit is een absolute klassieker die niet mag ontbreken uit de lijst van beste games ooit. Zodra je de game opstart zullen mensen om je heen mee ‘zingen’ met de muziek en genieten van de simpele graphics. De impact van deze game was erg groot en het zorgde ervoor dat vele kinderen gedesinteresseerd raakten in het spelen van games. De besturing van Mario is perfect, waardoor je precies weet waar hij terecht gaat komen met de plannen die je hebt. Mocht het dan toch niet lukken is dat jouw eigen fout. De muziek was in handen van DE legende van de game-muziek: Koji Kondo. Ondanks de beperkingen van het geluid van de NES wist hij toch een onvergetelijke soundtrack te maken die na al die jaren nog steeds even aanstekelijk klinkt.

De enige reden dat deze game niet veel hoger staat is heel simpel: Ondanks dat dit een tijdloze klassieker is zijn er een aantal games uit hetzelfde genre die nóg beter zijn. Je zult ze verderop vinden in de lijst. Super Mario Bros. is meerdere malen uitgebracht bijna alle Nintendo-consoles, behalve de Virtual Boy. Niet elke port is het spelen waard overigens, dus let goed op welke je aanschaft. De remake in Super Mario AllStars op de Super Nintendo is eervol, al is niet iedere Mario-fan het met mij eens. Met het aanschaffen van de NES Mini krijg je overigens een puike versie voorgeschoteld, maar blijf weg van de Wii- en Wii U-versie.




75. Project Gotham Racing 2 (2003) – Xbox

Deze serie begon ooit als Metropolis Street Racer op de Dreamcast, maar na de ‘dood’ van Sega’s console kreeg het een nieuw leven als Project Gotham Racing op de Xbox. Het eerste deel was al geweldig, maar het tweede deel spande de kroon en dat had allemaal te maken met de introductie van Xbox Live. Natuurlijk was het al een tijd mogelijk via internet te gamen op de PC en had de Dreamcast al een modem, maar Xbox Live gaf de console een extra dimensie. Halo 2 en Project Gotham Racing 2 waren de games die iedereen online speelde, al moest ondergetekende het in die tijd doen zonder internet. Ook offline stond de game ‘zijn mannetje’ en bracht het mij vele nachten vol race-plezier. Het Kudo-systeem zorgde ervoor dat het rijden iets meer variatie kreeg, maar het was vooral de juiste mix van een arcade- en een sim-besturing.

Deel 3 en 4 uit de Project Gotham-serie verschenen op Xbox 360 en waren zeker toppers, maar daarna is de serie van ontwikkelaar Bizarre Creations verdwenen. Microsoft had inmiddels een nieuwe race-serie genaamd Forza Motorsport en Bizarre Creations is opgeheven in 2011 met als laatste game Blur in 2010. Hoe leuk ik Forza en Forza Horizon ook vind, vaak mis ik nog de opzet en gameplay van Project Gotham Racing.


74. Super Smash Bros. Ultimate (2018) – Switch

Dit is de fighting-game die het meest verkocht is en dat is best een indrukwekkende prestatie. Het eerste deel kwam uit op de Nintendo 64 en vele Smash Bros.-fans zullen Super Smash Bros. Melee (GameCube) de beste vinden. Brawl op de Wii had ook zeker zijn momenten, maar het is toch echt Ultimate die de meest complete en … eh … ultieme versie is van de serie. Het bouwt verder op de toch al sterke fundering die gelegd is met Super Smash Bros. for Wii U en heeft letterlijk elk personage ooit uit de serie in één game zitten, terwijl het nog wordt aangesterkt door nieuwkomers zoals Bamjo & Kazooie!

De game had bij release maar liefst 74 speelbare vechters die allemaal uit de geschiedenis van Nintendo of third party ontwikkelaars komen en de daarbij iconische kenmerken. Heb je je ooit afgevraagd hoe het is om die Italiaanse loodgieter eens hard op z’n bek te slaan met Snake van Metal Gear Solid? Je dromen komen uit met Super Smash Bros. Ultimate!


73. Command & Conquer (1995) – PC

Het kunstje deden ze al eerder met Dune 2, maar met Command & Conquer zette onwtikkelaar Westwood Studios zichzelf op de kaart als de koning van het Real Time Strategy-genre. De tactische oorlogvoering werd gecombineerd met het vergaren van rescources en het bouwen van een basis. De juiste mix tussen het aansturen van je manschappen, het verdedigen van je basis en en opbouwen van een geavanceerd netwerk zorgden voor een verslavende werking. Deze gameplay kwam het nóg beter tot zijn recht tegen een tegenstander van mens en bloed. Het is overigens wel raadzaam dat je met elkaar een tijd afspreekt waarin je elkaar niet mag aanvallen, zodat je allebei de tijd krijgt om een goede basis te bouwen, anders is de lol er snel vanaf.

Na het geweldige origineel kwamen er meer delen uit in de Command & Conquer-serie, waaronder meerder spin-offs waaronder Red Alert. Niet elk deel was even geweldig en dat heeft er vooral mee te maken dat de originele ontwikkelaar inmiddels niet meer bestaat en dat heeft de serie geen goed gedaan, want het is al lang niet meer de grote franchise die het was in de jaren ’90. Overigens is er een remaster in de maak, waarbij je nu in- en uit kunt zoomen op de actie. De stem zal van de originele stemacteur komen, die alles opnieuw heeft ingesproken.


72. Super Mario Kart 8 (2014) – Wii U

Wie heeft er geen plezier gehad met een versie van Super Mario Kart? Natuurlijk heb jij als zelf-respecterend gamer uren verloren in Super Mario Kart 64 en misschien stap je nog wel eens stiekem in het origineel uit 1992, maar de kans dat je dit gedaan hebt op een Wii U is een aanmerkelijk stuk kleiner. Er zijn helemaal niet zoveel Wii U-consoles verkocht en daardoor is deze titel niet het grote succes geworden als Nintendo had gehoopt. De game ziet er zeer fraai uit en is daarmee de mooiste titel uit de serie, terwijl je in dit deel ook een beetje ondersteboven kunt rijden. Nadat de race is afgelopen zie je nog wat momenten terugkomen uit de wedstrijd en dat zorgt altijd voor een brede grijns. Het is geweldig om bijvoorbeeld Luigi voorbij te zien komen na het gooien van een schild, terwijl hij zich omdraait en je gemeen aankijkt.

Gelukkig is Super Mario Kart 8 niet helemaal in een stoffige kast gezet, want er is een deluxe-versie uitgekomen op Switch, maar die wist mij minder weg te blazen dan de versie op de ondergewaardeerde Wii U. Dit zal vast niet de laatste keer zijn dat we Mario in een kart gaan zien in de toekomst en het kan natuurlijk zomaar gebeuren dat er nog een versie uit de serie in de lijst van beste games ooit staat….maar welke zou dat zijn?




71. FIFA 10 (2009) – Xbox 360, PlayStation 3

De FIFA-serie loopt al sinds 1993 en een jaarlijkse release is nu nog steeds een zekerheidje, maar de serie beleefde zijn hoogtepunt in 2009. De serie was inmiddels al jaren voorbij gelopen door Konami’s Pro Evolution Soccer (PES), maar die laatste liet sinds de release van de Xbox 360 flink wat steken vallen. Dat terwijl FIFA inmiddels de besturing goed had afgekeken bij PES en de graphics van hoog niveau waren. Tel daarbij op dat je voor het eerst met één voetballer kon spelen in plaats van het hele team en dat dit het eerste deel was waarbij je Ultimate Team als DLC kon aanschaffen. De graphics zagen er fris en indrukwekkend uit en de game werd helemaal kapot gespeeld via lokale en online multiplayer.

De serie lijkt inmiddels al een paar jaar stil te staan, al heeft dat op zich niets te maken met de hoeveelheid content die is toegevoegd, waaronder The Journey. Toch is PES ondertussen op het gebied van gameplay weer een stuk sterker geworden en kijken we uit naar een nieuwe, frisse FIFA op de aankomende consoles van Sony en Microsoft. Het is overigens enorm jammer dat de Virtual Pro-mode een beetje is verwaarloosd door de jaren heen, maar misschien zijn er gewoon niet genoeg virtuele voetballers die hier gebruik van maken. Daarnaast liep deze mode vaak uit op pure egoïsterij en heb ik zelf niet genoeg vrienden om een serieus team op te zetten.


Morgen het tweede deel van de lijst.

Jeetje, wat worden die plaatjes groot in dit forum. Daar ga ik een betere oplossing voor vinden.(opgelost)

[ Bericht 1% gewijzigd door Vis1980 op 26-12-2019 10:50:02 ]

quote:

Op donderdag 26 december 2019 10:37 schreef Notorious_Roy het volgende:
@:vis1980

Je kunt de plaatjes kleiner tonen middels de tag
[ code verwijderd ]

Zeer bedankt!

70. PUBG (2017) – PC, PlayStation 4, Xbox One

Brendan Greene, beter bekend als PlayerUnknown, maakte een mod (DayZ) voor Arma II op de PC en haalde zijn inspiratie uit de Japanse film Battle Royale. Daarna begon hij te werken aan een mod voor Arma III, wat uiteindelijk resulteerde in Player Unknown’s Battleground (PUBG). Honderd spelers komen per parachute uit een vliegtuig om vervolgens naar wapens te zoeken om andere spelers uit te kunnen schakelen. Om de zoveel tijd wordt het speelveld kleiner, waardoor bijna iedereen in de map moet blijven bewegen, tot er uiteindelijk één overblijft. In zeer korte tijd is het spel enorm vaak over de toonbank gegaan en heeft het een ‘nieuw genre’ in gecreëerd.

Er zijn inmiddels veel versies van deze game, waaronder op mobiele telefoons en talloze andere ontwikkelaars hebben PUBG gekopieerd. De bekendste kopie is natuurlijk Fortnite; een game die precies hetzelfde doet in een meer cartoony uitziende omgeving, terwijl je daar ook nog eens dingen kunt bouwen. PUBG is overigens nog steeds erg populair en is één van de meest verkochte spellen in de geschiedenis van onze favoriete hobby.




69. LA Noire (2011) – Xbox 360, PlayStation 3, PC

De techniek achter LA Noire is werkelijk verbluffend en het laat zelfs de kleinste gezichtsveranderingen zien van de acteurs, waardoor emoties kraakhelder overkomen op de gamer. Nooit eerder was het zo’n groot feest om echte acteurs aan het werk te zien in een game en het zorgt voor een unieke ervaring. Helaas was deze techniek erg duur en het heeft Rockstar dan ook een lange tijd gekost om deze game af te maken. Jij bent Cole Phelps en als detective ga je op bezoek bij getuigen en verdachten, terwijl je met eerder gevonden bewijs probeert aan te tonen dat de persoon in kwestie liegt. Vaak zie je makkelijk aan de ogen of iemand liegt, maar hoe kun je dat zonder bewijs hard maken?

Helaas bestaat de studio die voor Rockstar deze game maakte niet meer en heeft Rockstar nooit ergens laten doorschemeren van plan te zijn om een sequel te maken, maar er is natuurlijk altijd een kans dat Rockstar ons gaat verrassen. Men heeft nog niet zo lang geleden een remaster van LA Noire uitgebracht, al moeten we er eerlijk bij vermelden dat Rockstar sinds LA Noire geen andere game meer heeft gemaakt dan GTA V en Red Dead Redemption 2. Overigens zou ik het geweldig vinden als de techniek achter LA Noire meer gebruikt gaat worden in andere game, waardoor bekende acteurs ook zouden kunnen schitteren in jouw favoriete spellen.


68. Contra (1987) – Nintendo Entertainment System

Omhoog, Omhoog, Beneden, Beneden, Links, Rechts, Links, Rechts, B, A… wie kent de Konami-code niet? In deze game gaf het je 30 levens en eerlijk gezegd komen die extra levens goed van pas als je Contra voor het eerst speelt. De heerlijke knal-game is namelijk kneiter-moeilijk, maar door ‘trial and error’ kom je steeds verder. Als je een keer geraakt wordt ben je dood en het is de bedoeling dat je volgende keer niet diezelfde fout maakt, maar gegarandeerd dat je bij de volgende stap weer doodgaat. Het is aan te raden om deze game met z’n tweeën te spelen, al is het handig om een vriend uit te zoeken die niet alle wapens voor je neus wegpakt. Overigens moet je zelf al goed uitkijken welk wapen je pakt, want je oude wapen komt niet terug en je kunt er maar één op zak hebben. Erg vervelend als je een geweldig wapen hebt, maar dan per ongeluk een minder goed wapen oppakt, terwijl je net onderweg bent naar de level-boss.

Het kan zijn dat je denkt: Contra, het ziet er bekend uit, maar die naam…. Ja hier in Europa kennen wij de eerste paar games uit de Contra-serie als Probotector… Op de een of andere manier dacht men dat wij het hier niet aankonden als het geweld niet van robots zou komen. Contra zelf was eigenlijk flink geïnspireerd door films als Rambo en Predator, zelfs de cover van de game is een regelrechte kopie. De Contra-serie heet hier inmiddels ook ‘gewoon’ Contra en zo nu en dan komt er een nieuw deel uit. De laatste is Contra: Rogue Corps en die kan je maar beter laten voor wat het is, omdat die game de serie geen eer aandoet.


67. MS. Pacman (1981) – Arcade

Pacman is misschien meer iconisch, maar MS Pacman is een veel betere game. Nu kan iedereen zijn voorkeuren hebben natuurlijk, maar je kunt moeilijk ontkennen dat de snellere gameplay van MS. Pacman ervoor zorgt dat je nóg zenuwachtiger wordt. Tel daarbij op dat dit een van de eerste games is met ‘cut-scenes’, al is het nog behoorlijk prematuur. Verder bouwt het verder op het idee van het origineel en dat is uiteraard geen vervelende zaak.

Deze game werkt het best op zo’n oude arcade-kast, maar wie heeft genoeg ruimte en/of geld voor om zo’n kast in huis te nemen? Mocht je toch met deze game aan de slag willen is het goed om te weten dat Namco nog niet zo heel lang geleden een puike versie van de game heeft uitgebracht op de huidige consoles.


66. Call of Duty: Modern Warfare 2 – PlayStation 3, Xbox 360

De Call of Duty-franchise is een fenomeen en Activision brengt al sinds 2005 elk jaar minimaal één nieuw deel of versie uit, terwijl vele gamers er niet op uitgekeken raken. Natuurlijk kent de serie kwalitatief zijn hoogte- en dieptepunten, maar de meeste Call of Duty-games zijn een feest om te spelen. Er is altijd genoeg te doen en de mulitplayer wordt door elke fan helemaal kapot gespeeld. Ook de campaign is er een om nooit te vergeten en dat kwam onder andere door dat ene level op het vliegveld. Het is eigenlijk een verschrikkelijke scene die je gemengde gevoelens geeft, maar gelukkig geeft de game je de optie om dit over te slaan. Uiteindelijk vragen wij ons af hoeveel gamers daadwerkelijk ervoor hebben gekozen om niet los te gaan op het vliegveld, maar schokkend was het zeker.

De franchise gaat nog steeds keihard en inmiddels is er zelfs een reboot uitgekomen van de Modern Warfare-kant van Call of Duty. Die game is met veel lof ontvangen, al zijn er technisch wat problemen hier en daar. De eerste Modern Warfare heeft een remake gekregen en er zijn veel Modern Warfare 2-fans die graag zo’n behandeling zouden zien van hun favoriete game. Of die remake er ooit gaat komen is de vraag, maar als er genoeg aanvragen zijn zal het er best nog eens gaan gebeuren.




65. Super Monkey Ball (2001) – Arcade, GameCube

Daar stond ie dan: een arcade-kast met een banaan als joystick. Een blik op het scherm leerde mij dat het hier ging om een vrolijke game waarin je als aap-in-bal een weg moet zien te vinden naar de eind goal. Bewegen doe je niet door met de aap te gaan lopen, maar door de wereld eromheen te kantelen, waardoor de bal begint te rollen. Het begint allemaal vrij makkelijk, maar het wordt al snel een stuk lastiger. Grote platforms worden bijvoorbeeld vervangen door smalle balken en bewegende gaten, waardoor je met een kleine fout al overnieuw moet beginnen. Gelukkig bracht Sega de game snel naar Nintendo’s GameCube en voegde het wat extra mini-games toe, waarvan Monkey Target met afstand de beste was.

De eerste twee delen uit de serie kwamen allebei uit op de GameCube en later kregen de PlayStation 2 en Xbox een collectie van alle levels (Monkey Ball Deluxe). De collectie was ook een top-game, maar de GameCube-controller leek te zijn gemaakt voor Monkey Ball, waardoor je het meeste uit de serie haalt als je het op Nintendo’s paarse kubus speelt. Ook kwamen er er nieuwe delen uit voor bijvoorbeeld de Wii, maar Sega wist nooit meer een goede Monkey Ball-game te maken en heeft ook de Mini-games gesloopt. Laatst kwam er nog een HD-remaster uit van Monkey Ball Banana Blitz, terwijl fans van de serie juist zitten te wachten op een remaster van de eerste twee delen.


64. Halo Combat Evolved (2001) – Xbox

Laten we gelijk met de deur in huis vallen: zonder Halo speelde je nu niet meer op een Xbox. Het eerste deel gaf gamers een reden om Microsoft’s eerste console aan te schaffen en zorgde ervoor dat er vele LAN-party’s werden gehouden. Wat een tijd! Vier tv’s, vier Xboxen en een hoop versnaperingen bleken een ultieme combinatie te zijn voor avondenlang onvergetelijk game-plezier. Ondanks GoldenEye 007 (N64) ging men er in die tijd vanuit dat first persoon-shooters nooit succesvol zouden werken op een console, maar Halo CE bewees het tegendeel. Halo maakte bijvoorbeeld het ‘ga even om de hoek staan om je shield te laten herstellen’-health systeem populair, maar ook het dragen van maar twee wapens. De wapens zelf klonken lekker rouw en gaven de game een militaire vibe, ondanks het grote sci-fi-gehalte.

Ontwikkelaar Bungie maakte nog een aantal vervolgen met groot succes en is toen gaan werken aan de Destiny-franchise. Tegenwoordig wordt elke Halo-game gemaakt door 343i, al is dat niet altijd met succes. Veel Halo-fans missen het werk van Bungie, maar gelukkig kunnen zij hun lol op met Halo The Master Chief Collection, want daarin zitten alle opgepoetste Halo’s van Bungie. Het verschil tussen Bungie en 343i is goed te zien in de Aniversary-mode van Halo CE. Je kunt namelijk switchen tussen de oude en nieuwe graphics en, hoewel de nieuwe graphics soms best mooi zijn, mist het de sfeer die Bungie juist kon creëren.


63. Mega Man 2 (1988) – Nintendo Entertainment System

Op de Nintendo Entertainment System (NES) kwamen er in korte tijd maar liefst 6 Mega Man-games uit en dat had te maken met de populariteit van de serie onder veel gamers. Nu is niet elk deel van een hoog niveau, maar de combinatie van een hoge moeilijkheidsgraad, futuristische graphics en precieze besturing zorgde ervoor dat je in die tijd niet om die serie heen kon. De absolute topper is Mega Man 2, al zullen sommige hun hart hebben verloren aan het derde deel. Capcom liet met het tweede deel zien precies te snappen waarom het eerste deel zo populair was. De gameplay is pixel-perfect en de bazen iconisch. Soms zet ik de muziek van Mega Man 2 nog wel eens op, want er is niets zo fijn dan een steengoede 8-bit tune keihard mee te zingen!

Er zijn talloze versies uitgekomen van Mega Man 2 en zelfs op de huidige consoles is er een collectie te vinden met de eerste 6 games. Sterker nog; Capcom heeft inmiddels meerdere delen gemaakt in de stijl van de oude games. Laten we verder niet vergeten dat de Mega Man X-serie ook goed begint, maar de latere versies niet om naar huis te schrijven waren. Daarnaast heeft men nog niet zo lang geleden een poging gedaan Mega Man een nieuwe draai te geven in de vorm van een first person-shooter, maar men heeft die game uiteindelijk geschrapt, ondanks dat men al aardig onderweg was met de ontwikkeling.


62. Sonic the Hedgehog (1991) – Sega Mega Drive

Sega wilde een antwoord op Super Mario Bros. en ging onderzoeken hoe dat er dan allemaal uit moest gaan zien. Men kwam uiteindelijk op het idee om een stoere blauwe egel door levels heen te laten rennen, om te laten zien dat Sonic veel cooler en sneller is dan die dikke loodgieter van Nintendo. Sonic kwam tot leven en werd toegevoegd aan een scherp geprijsde bundel met de Sega Mega Drive. Zelf was ik in het bezit van een Nintendo Entertainment System en was er nog niet in mij opgekomen dat er ooit een nieuwe console zou komen. Sonic the Hedgehog zorgde er uiteindelijk voor dat ik overstag ging en verving ik de NES voor Sega’s 16-bit console. Daar heb ik geen moment spijt van gehad, al vond ik juist de levels leuk waarbij het niet handig was om snel te rennen. Latere Sonic-games waren bijna allemaal puur gebouwd om Sonic snel te laten rennen en leek het erop alsof Sega niet begreep wat de eerste game zo leuk maakte.

Er zijn ontzettend veel versies van de eerste Sonic-game, maar niet elke versie is de moeite waard. Dit komt omdat de port of emulatie vaak slecht is overgezet en daardoor soms zelfs onspeelbaar is. Schaf gewoon een Sega Mega Drive Mini aan en je zult een van de betere versies spelen van de game. Overigens is het leuk om te melden dat er in 2017 eindelijk weer eens een echt goede Sonic-game uitkwam, die gemaakt is door een fan. Deze fan wist blijkbaar beter dan Sega’s Sonic Team wat een Sonic-game goed kan maken. Sindsdien is er veel vraag naar een ‘Mania-behandeling’ van andere franchises en het ziet ernaar uit dat dit nog best wel eens een ding kan gaan worden. Zo komt er in 2020 een nieuwe Streets of Rage uit die niet door Sega is gemaakt.




61. Cuphead (2018) – Xbox One, PC, Switch

Wat krijg je als je de oude tekenfilms van Mickey Mouse mixt met de gameplay van de Contra-serie? Met die gedachte zijn de Canadese broers Chad en Jared Moldenhauer aan de slag gegaan en Cuphead is het resultaat. Alles is met de hand getekend en beweegt zoals je normaal gesproken alleen maar in tekenfilms ziet. Het heeft een lange tijd geduurd om de game af te ronden en dat heeft vooral te maken met het uitbreiden van de game. Cuphead zou eigenlijk een aantal Boss-fights moeten worden, maar men heeft daar uiteindelijk hele levels omheen gebouwd. Het ziet er werkelijk prachtig uit, maar het had niet in de lijst gestaan als het niet zo geweldig had gespeeld. De besturing is spot-on en bij een gemaakte fout kun je het alleen jezelf kwalijk nemen.

Cuphead is inmiddels ook beschikbaar voor Nintendo’s Switch en de makers zijn ondertussen bezig aan een uitbreiding via DLC. Laten we hopen dat ze daarna een ander mooi project maken en dat ze niet besluiten te stoppen. Het lijkt mij ultiem lastig om hun eigen eerste werk te overtreffen, maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Mocht je Cuphead nog niet gespeeld hebben, wat sta je hier dan nog te doen? Schiet op en geniet van al het harde werk wat in de game is gegaan.


60. Conker’s Bad Fur Day (2001) – Nintendo 64

Een scheldende eekhoorn met een flinke kater springt en schiet door kleurrijke omgeving in een poging de weg naar huis te vinden. Conker’s Bad Fur Day zit tjokvol hilarische personages en persiflages op bekende Hollywood-films. Oorspronkelijk was ontwikkelaar Rare van plan een kindvriendelijk spel te maken met een eekhoorn in de hoofdrol, maar gelukkig zag men in dat er al genoeg van dat soort games te vinden waren op de Nintendo 64. Het absolute hoogtepunt van de game is natuurlijk The Great Mighty Poo, een poepmonster die een prachtig operanummer zingt.

Rare was erg lekker bezig op de Nintendo 64 en het is jammer dat zij jarenlang geen games hebben gemaakt van dit soort kwaliteit. Sterker nog; nadat Microsoft de studio had ingelijfd is er nog een remake van Conker’s Bad Fur Day verschenen. Ondanks dat deze er geweldig uitzag heeft men de game flink gecensureerd, terwijl dat juist een bepaalde sfeer toevoegde aan de game. Overigens kun je een prima versie vinden in de Rare’s fraaie collectie, Rare Replay.




59. Tetris (1989) – Gameboy

Wie had er geen Gameboy begin jaren ’90? En als je er een had aangeschaft kreeg je daar uiteindelijk Tetris bij en Nintendo’s keuze om die in de bundel te stoppen bleek een schot in de roos. Nu zijn wij sowieso niet vies van potje Tetris, maar op Nintendo’s handheld kwam de game het beste tot zijn recht. Vele vakanties zijn bij een hoop mensen helemaal opgegaan aan het spelen van deze game, terwijl de muziek van de game nu nog steeds iconisch is.

Er zijn ‘duizenden’ versies van Tetris uitgekomen, maar ze zijn niet allemaal de moeite waard. Dat wil niet zeggen dat er geen toppers tussen zitten, kijk maar eens naar Tetris Effect, van de maker van Lumines en Rez. Ook is het verhaal achter Tetris bijzonder interessant, dus raad ik je aan om deze documentaire te bekijken van Gaming Historian. We zullen ook de aankomende jaren overspoeld worden met talloze Tetris-games, omdat het nu eenmaal een verslavend spelletje is.


58. Arma III (2013) – PC

Ontwikkelaar Bohemia Interactive is al sinds eind jaren ’90 bezig met het maken van de perfecte militaire simulatie en het komt steeds dichter in de buurt van dat doel. Na Operation Flashpoint is men begonnen aan de Arma-serie en het derde deel is tot nu toe het absolute hoogtepunt uit de serie. Dit is geen shooter waarbij je even met je wapens een kamp binnen-rent, maar je zult tactisch te werk moeten gaan. In Arma 3 voel jij je een militair en zul je op alle details moeten letten. Het leuke is dat je deze moeilijke game met veel anderen online kunt spelen, waarbij sommige medespelers het bijzonder serieus nemen. Op deze manier speelt men alsof het een echt leger is met verschillende rangen, maar gelukkig zijn er ook servers waarbij men iets gezelliger is.

De Arma-serie geeft modders een leuke zandbak en zo waren bijvoorbeeld DayZ en PUBG oorspronkelijk een mod, terwijl dat nu standalone-games zijn. Het is ook best een prestatie om zo’n groot eiland zo getailleerd te maken, waarbij je ontzettend ver kunt kijken. Bohemia Interactive heeft aangegeven graag games voor de consoles te maken, maar het zal heel lastig worden om de besturing over te zetten naar een controller.


57. Daytona USA (1994) – Arcade

‘Gentlemen, start your engines’! Na Virtual Racing kwam Sega met een arcade-kast waar je gewoon niet zomaar omheen kon lopen. De graphics van Daytona USA waren toen ongeëvenaard en alles werd met gevoel voor spektakel in beeld gebracht. Vele uren en guldens zijn verdwenen in de arcade-kast die het race-landschap voorgoed veranderde. Uiteindelijk waren er maar 3 tracks, maar zo’n opzet werkt uitstekend in de arcade-hal en zorgde ervoor dat je de banen sneller kon onthouden. Het driften werkt erg lekker in deze game en dat werd uiteindelijk Sega’s specialiteit als het aankomt op het gebied van race-games.

Er zijn meerdere versies van deze game verschenen op verschillende consoles. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik graag een Sega Saturn wilde hebben, puur vanwege Daytona USA. Helaas had ik daar geen geld voor en tegen de tijd ik eindelijk een Saturn kocht, was de officiële productie van het geflopte apparaat al een aantal jaar gestopt door Sega. Daytona USA 2 is een fantastische opvolger van het origineel, maar helaas is die game nooit naar de consoles gekomen. Misschien is het tijd voor een race-collectie van de beste Sega Arcade-games. Kom op, Sega!


56. The Legend of Zelda: Twilight Princess (2006) – GameCube

Veel Zelda-fans waren teleurgesteld na het zien van de eerste beelden van The Wind Waker op de GameCube, omdat het te cartoony uitziet. En dus sprong men een gat in de lucht tijdens de e3 van 2004, toen Nintendo een meer volwassen uitziende Zelda-game aankondigde voor Nintendo’s paarse kubus. Ook al zijn de graphics van The Wind Waker meer tijdsloos gebleken, Twilight Princess heeft veel meer content. Het aantal items en dungeons in deze Zelda zorgt ervoor dat ik de game nog regelmatig opnieuw opstart en geniet. De muziek zit goed in elkaar en de gameplay is spot-on.

Er zijn meerdere versies van Twilight Pincess verschenen, maar als je voor het beste gaat moet je die Wii U-versie aanschaffen. De versie op de gewone Wii is wat vreemd, omdat de spelwereld in spiegelbeeld is ten opzichte van de GameCube-versie en helaas moet je met je Wiimote wapperen om te slaan. Mijn verwachting is dat er vroeg of laat een port komt voor Switch, want het lijkt mij erg fijn deze game te spelen in het vliegtuig.




55. Splinter Cell: Chaos Theory (2005) – Xbox, PlayStation 2, GameCube, N-Gage

De Xbox en PlayStation 2 zaten aan het einde van hun leven en men was in afwachting van de ‘next-gen’-consoles. Ubisoft blies ons alsnog weg Splinter Cell: Chaos Theory en liet ons zien dat er best nog mooie graphics uit de ‘oude’ generatie geperst kon worden. De gameplay was zelf ook meesterlijk, waarbij je heerlijk langzaam door het spel liep. Dit lage tempo mis ik heel erg in de latere Splinter Cell-games en in combinatie met de coole gadgets is Chaos Theory de beste Splinter Cell-game ooit.

Sam Fisher is eigenlijk nooit meer zo cool geweest als in Chaos Theory en Ubisoft is sindsdien meer richting actie-games gegaan met de serie. Double Agent was aardig en ook al heeft Conviction zijn sterke elementen, het voelde niet aan als een Splinter Cell-game. Blacklist was weer een stap in de goede richting, maar helaas zijn er geen nieuwe delen verschenen op de huidige consoles. Elke E3 komen er weer geruchten, maar elk jaar blijken de geruchten een storm in een glas water.


54. Dark Souls (2011) – PlayStation 3, Xbox 360, PC

Deze game is niet voor mensen die graag snel door een game wandelen met zo weinig mogelijk tegenstand. Nee, Dark Souls speel je als je plezier beleeft aan het zien van het game over-scherm en dat scherm zul je enorm vaak voorbij zien komen. Je gaat namelijk vooral dood, al zul je op een gegeven moment merken dat je patronen begint te zien in de gruwelijke vijanden en je steeds meer vertrouwen krijgt in je kwaliteiten. Op het moment dat je denkt de game de baas te zijn komt er wel weer een andere freak jouw kop in slaan. De omgevingen geven al helemaal een sfeer van een episch, maar lugubere wereld waar je in je nachtmerries nog niet durft te komen.

Ontwikkelaar From Software staat inmiddels bekend om de moeilijke games die ze maken en blijkbaar zijn er genoeg gamers die zichzelf graag martelen, want de games verkopen goed. Ook is er een scherp uitziende remaster te vinden op de huidige generatie consoles en is Bloodborne (PlayStation 4) absoluut de moeite waard om te checken. De ontwikkelaar is op het moment bezig een game te maken met George RR Martin, schrijver van de Game of Thrones-serie. De game heet Eldenring en wij hopen daar tijdens E3 2020 meer van te zien.


53. Portal 2 (2011) – Xbox 360, PlayStation 3, PC

De eerste Portal was een bijzonder spelletje die samen met Half Life 2 en Team Fortress 2 in de Orange Box zat. Deze Box bleek een enorm succes en ondanks de kwaliteit van de twee andere games, was het vooral Portal dat veel aandacht kreeg. Terwijl het eerste deel een kleinschalige game was, heeft Valve het met het vervolg anders aangepakt. Een volledig verhaal in een grotere wereld werd gemixt met grappige figuren en steengoede puzzels. Portal draait om het oplossen van puzzels met de hulp van onder andere een wapen waarmee je portals op muren en objecten kunt schieten. Door de portals juist te plaatsen kun je zo op verschillende plekken komen.

Valve heeft grote games gemaakt, maar is tegenwoordig vooral bezig met hun games-platform, Steam. Zo had men ‘heel simpel’ remasters van hun games kunnen uitbrengen op de huidige consoles, maar helaas. Inmiddels is er wel een VR-game in de Half Life-serie aangekondigd, al is het even afwachten of een game is die ons allemaal een VR-set laten aanschaffen. Wie weet krijgen we in de toekomst ook een nieuwe Portal te zien en het concept achter deze franchise leent zich uitstekend voor een VR-ervaring.


52. Mortal Kombat II (1993) – Arcade, Sega Mega Drive, Super Nintendo

Waar de eerste Mortal Kombat vooral veel stof deed opwaaien, leek Mortal Kombat II de perfecte sequel. Meer vechters, meer moves, meer geheimen, meer fatalities en mooiere graphics; het zat er allemaal in. Dit is de ultieme Mortal Kombat die uitkwam tijdens de grootste hype in de Mortal Kombat-geschiedenis. Iedereen had wel wat te zeggen over deze game op schoolpleinen en vaak werden er codes en moves verwisseld met elkaar. Om de protesten met humor te bestrijden werden er naast fatalities ook friendship en babalities aan het vervolg toegevoegd. Dit zorgde trouwens ook voor de perfecte vernedering na het verslaan van een vriend, omdat zo’n babality de tegenstander veranderde in een jankende baby.

Ook van deze game zijn er veel verschillende versies te vinden en de franchise zelf is nog steeds draaiende. Toch heeft de serie niet alleen maar goede games opgeleverd, denk maar eens aan games als Mortal Kombat Mythologies: Sub-Zero (een platformer!) en Mortal Kombat 4. Gelukkig is de serie weer in ere hersteld en hebben fans inmiddels een aantal goede delen gekregen, waaronder Mortal Kombat 11 (2019). De fatalities zien er inmiddels ‘levensecht’ uit, maar de ophef rondom het geweld in de serie is vrijwel afwezig. Toasty!




51. Resident Evil 4 (2005) – GameCube

Voordat deel 4 uitkwam was Resident Evil al een goede serie, maar bestonden de games uit gameplay die wat oud begon te worden. Vaste camera-standpunten en gebrekkige controls moesten vervangen worden en Capcom is daar ontzettend in geslaagd. De camera zit nu achter het hoofdpersonage en hierdoor is de actie een stuk spannender en beter bestuurbaar. De onheilspellende omgeving is al fantastisch maar het gevoel wat in je opkomt als er een grote groep wezenloze idioten heel langzaam op je af ziet lopen is onvergetelijk. De game zorgde er altijd wel voor dat je moest herladen of zoeken naar wapens en dat gaf een extra dimensie tijdens je pogingen al het geweld te overleven.

Resident Evil 4 is een meesterwerk op de GameCube en het was opmerkelijk hoeveel grafische kracht Capcom uit de kleine kubus wist te trekken. De game ziet werkelijk prachtig uit. Er zijn inmiddels meerdere versies van de game, al raad ik de GameCube-serie vooral aan, terwijl je die dan wel op een oude tv moet spelen. De Resident Evil-franchise kreeg een aantal films van twijfelachtige kwaliteit en de games waren ook niet allemaal even enthousiast ontvangen. De serie leek steeds verder weg te wandelen van het survival horror-genre, maar men heeft dat weer hersteld met Resident Evil 7 en de remake van Resident Evil 2.


50. Halo 3 (2007) – Xbox 360

De Xbox 360 lag al twee jaar in de winkel, maar Halo 2 (2004) was nog steeds het meest gespeelde online-spel en dat is best opmerkelijk, aangezien het tweede deel maar liefst drie jaar eerder op Microsoft’s eerste Xbox verscheen. De verwachtingen voor Halo 3 waren hooggespannen en de release was dan ook een compleet gekkenhuis. Een blik op je Xbox Live-vriendenlijst liet je zien dat werkelijk iedereen urenlang rondhing in Halo 3. De game zat tjokvol met vermakelijke content die je gemakkelijk met je buddy’s kon spelen. De campaign was brute pret, de forge-mode briljant en de multiplayer verslavend. Persoonlijk gezien, is dit met afstand de console-game waarin ik absoluut de meeste uren van mijn leven heb gestopt en daar heb ik elke seconde van genoten.

Halo 3 is typisch zo’n game waar PC-gamers graag mee aan de haal wilde gaan, maar dat leek er nooit van te komen totdat eerder dit jaar werd aangekondigd dat Halo The Master Chief Collection (MCC) ook naar de PC komt. Inmiddels kunnen PC-ganers rondknallen in Halo Reach, maar in de aankomende maanden zullen de andere Halo’s worden vrijgelaten. Halo MCC is echter al in 2014 op Xbox One verschenen, al was het bijna onspeelbaar voor een lange tijd, maar gelukkig is de collectie in ere hersteld. Daardoor kun je Halo 3 in 4K60 spelen op een Xbox One X en dat is iets wat iedere Halo 3-fan gedaan moet hebben. Heb je fijne herinneringen aan de oude Halo’s? Doe jezelf een plezier en schaf Halo MCC aan!




49. Banjo-Kazooie (1998) – Nintendo 64

Nog zo’n klassieker van Rare op de Nintendo 64! Banjo & Kazooie zijn de beste en leukste personages die de Britse ontwikkelaar ooit heeft gemaakt, want zeg nou zelf; wie wordt er nu niet blij van een slungelige beer met een vogel in z’n rugzak? Zodra je Banjo-Kazooie aanzet begint één van de beste game-intro’s aller tijden, waarin de cast van de game een nogal aanstekelijk deuntje speelt. De heks Gruntilda neemt de zus van Banjo (Tooty) gevangen en het is aan de twee hoofdpersonages om haar te bevrijden. Wat volgt is een feest aan 3D-platforming, waarin je achterlijk veel dingen kunt en moet verzamelen. Dit is allemaal overgoten met veel Britse humor en absurde personages.

Twee jaar later bracht Rare Banjo-Tooie uit en ook dat was een fijne game, al werd daar de nadruk iets teveel gelegd op het verzamelen van allerlei meuk. Daarna was het wachten geblazen op een opvolger, maar Rare werd gekocht door Microsoft. Na verschillende hints en een korte teaser leek het erop dat Rare Banjo-Treeie op de Xbox (360) zou uitbrengen, maar dit werd uiteindelijk Nuts & Bolts. Nu was dit op zich geen slechte game, maar het klassieke platformen werd al binnen 5 minuten in de game verwisseld voor een mix van voertuigen maken, racen en missies uitvoeren in een semi-open wereld. Fans waren erg teleurgesteld en werden enigszins blij gemaakt met een remaster van de eerste twee games uit de serie op Xbox Live Arcade. Deze versies werden later toegevoegd aan een collectie van wel 30 Rare-games in Rare Replay (Xbox One).


48. The Sims 3 (2009) – PC

Will Wright (SimCity) raakte in 1991 zijn huis kwijt en kwam op het idee van The Sims toen hij zijn leven en bezittingen weer moest opbouwen. Wat volgde was een interactief poppenhuis genaamd The Sims (2000) en het werd meteen een groot succes. Wright ging daarna aan de slag met een minder succesvolle game (Spore), terwijl een ander team verder ging met opvolgers van The Sims. Het tweede deel voegde veel toe, waaronder generaties en veel bouwmogelijkheden. The Sims 3 is tot nu toe het hoogtepunt uit de serie en bracht ons veel opties om alles in de game naar smaak aan te passen. Daarnaast was je nu niet gebonden aan alleen je huis en kon je je Sims daadwerkelijk volgen onderweg naar het werk. De hele stad was open en dat gaf je scala aan de verschillende verhalen die je Sims meemaken.

Uiteraard kreeg ook het derde deel uit de serie een waslijst aan uitbreidingen en spullen, maar de sterke gameplay stond als een (poppen)huis. Ook de mod-community was erg actief en daardoor was er voor de doorgewinterde Sims-fan altijd weer wat nieuws te vinden. In 2014 verscheen The Sims 4 en die werd niet echt met open armen ontvangen. Veel features uit het derde deel waren afwezig, maar inmiddels is er veel aangepast. En ondanks de flexibele build mode komt het vierde deel niet eens in de buurt van het plezier van The Sims 3.


47. Uncharted 2: Among Thieves (2009) – PlayStation 3

Uncharted haalde zijn inspiratie uit de Tomb Raider-games met iets meer nadruk op de actie. Terwijl het eerste deel zeker niet slecht was kun je met zekerheid zeggen dat Uncharted 2: Among Thieves de beste game uit de serie is. Alles werd vanaf het eerste moment in beeld gebracht als een wrede actiefilm, waarbij je mond telkens weer openviel van de indrukwekkende set-pieces. Nathan Drake bleek veel meer in zich te hebben dan een mannelijke Lara Croft-kloon en werd meteen een memorabel personage in gaming. We zullen bepaalde momenten nooit meer vergeten, waaronder het moment dat Drake wakker wordt in een trein die aan een klif hangt en de actie plaatsvindt terwijl je rondloopt op een rijdende trein.

Uncharted 4 is één van de mooiste games van de huidige generatie consoles, maar wist niet de hele game te boeien, zoals deel 2 dat wel deed. Ook Uncharted 3 was een prima spel, terwijl Uncharted: Golden Abyss het zeker niet slecht deed op PS Vita. Uncharted 2 is een van de beste actie-games gemaakt en verveelt geen moment. Gelukkig is er een remaster-collectie beschikbaar van de eerste drie games op PlayStation 4 en heb je de mogelijkheid alsnog of weer door deze heerlijke top-game te lopen.


46. Brothers in Arms: Earned in Blood (2005) – Xbox, PlayStation 2, PC

Rauwe actie, gebaseerd op echte historische veldslagen uit de verschrikkelijke Tweede Wereldoorlog. Terwijl jij de vijand probeert uit te schakelen kom jij terecht in vervelende situatie. Gelukkig ben je niet alleen en kun je jouw manschappen aansturen om een tactisch voordeel te halen ten opzichte van de Duitsers. Brothers in Arms draait om het onder druk zetten van de tegenstander, om ze vervolgens te flanken. Soms lijkt dat allemaal te gaan zoals jij dat precies wil, maar dan komt er ineens een tank de hoek om zetten. Je zult opzoek moeten gaan naar grover geschut, maar je voelt constant de druk van de tank en dus zul je goed moeten nadenken over je volgende stappen. Brothers in Arms: Earned in Blood is de opvolger van Brothers in Arms: Road to Hill 30 en streeft het toch al sterke origineel aan alle kanten voorbij.

Na Earned in Blood kregen we een opvolger (Hell’s Highway) op de volgende generatie consoles en die speelde zich deels af in Nederland. Zo stond je op een gegeven moment Duitsers af te knallen vanaf het gebouw van Philips in Eindhoven. Daarnaast zaten er Nederlands sprekende personages in, die soms gek genoeg ineens Russisch praatten. Ondanks de coole setting kon Hell’s Highway niet tippen aan de kwaliteit van de eerste twee games en toen werd het even stil rondom de franchise. Totdat Furious 4 werd aangekondigd… Dat zou een spin-off worden, maar fans reageerden…eh.. furieus op de richting waarin men ging met de serie. Het ging hier immers om een grappige co-op-shooter die een denkbeeldige middelvinger opstak naar de oorspronkelijk serieuze, rauwe toon van de serie. Gelukkig werd de game niet voortgezet, maar we wachten al meer dan 11 jaar op een volwaardig nieuw deel uit de serie.




45. Fallout 3 (2008) – PC, Xbox 360, PlayStation 3

Honderden uren raak je zo kwijt in de wereld van Fallout 3, de beste game uit de serie van Bethesda. De post-apocalyptische RPG zat tjokvol verhalen, missies en ontdekkingen, terwijl de weidse en troosteloze omgevingen ervoor zorgde dat jij gevoel had echt in de wereld te lopen. Het Vault-Tec Assisted Targeting System bleek een schot in de roos en gaf de game soms rauwe slow-motion close-ups van de inslag van jouw kogels, waarvan je soms nog wel eens van gruwelde. Ook het hebben van een hond kan een enorme toevoeging zijn aan de ervaring van de speler en dat werd keihard bewezen met Fallout 3. Dit is typisch zo’n game die je even gaat spelen, om vervolgens te schrikken van het aantal uren dat je in de game hebt gestoken. De wereld slokt je op en laat je niet snel meer los.

Veel fans keken uit naar een nieuw deel, maar werden eerst heerlijk zoet gehouden met Fallout: New Vegas, al werd die game gemaakt door een andere ontwikkelaar (Obsidian). In 2015 kwam Fallout 4 en die game bleek achteraf stukken minder te zijn dan zijn voorgangers, maar het is ook weer niet zo dat het een slechte game was. Dat is Fallout 76 overigens wel en dat is een enorm grote teleurstelling voor iedereen die graag rondloopt in de wereld van Fallout. De focus lag meer op online survival, maar zelfs dat was erg saai en bij vlagen onspeelbaar. Blijkbaar is niet alles wat uit de keuken komt van Bethesda briljant, maar ondanks dat geven we ze graag een nieuwe kans om de serie weer in ere te herstellen. Als ze er maar de tijd voor nemen.


44. Perfect Dark (2000) – Nintendo 64

Dat Rare niet alleen maar vrolijk uitziende games kan maken bewees de Britse ontwikkelaar al met GoldenEye 007 op de Nintendo 64, maar men ging nog een stapje verder met Perfect Dark. Oorspronkelijk was het idee om een game te maken rondom James Bond’s Tomorrow Never Dies, maar EA kocht de rechten. En dus werd James Bond ingeruild voor een vrouwelijke special agent, genaamd Joanna Dark, terwijl de game zich afspeelde in de toekomst. De gameplay lijkt daarom ook veel op GoldenEye 007, maar dat is absoluut geen probleem. Ook in Perfect Dark gebruik je soortgelijke gadgets als die van James Bond en de stijl is lekker overdreven.

Tijdens de release van de Xbox 360 kregen we een heuse sequel te zien, genaamd Perfect Dark Zero, maar helaas bleek dit niet zo’n klassieker als het eerste deel. Beide games vind je overigens terug op Rare Replay (Xbox One), dus dan kun je goed het verschil bekijken tussen de twee. Het gaat hier dan wel om een geremasterde versie van Perfect Dark die eerder op Xbox Live Arcade werd aangeboden. Zo nu en dan laaien er geruchten over een nieuw deel op en dat is meestal rondom de jaarlijkse E3, maar die geruchten moet je altijd met kilo’s zout nemen, omdat er op dit moment gewoonweg weinig leven zit in de serie. Rare heeft al jarenlang gene shooter meer gemaakt en is op dit moment bezig met andere projecten.


43. Pro Evolution Soccer 5 (2005) – PlayStation 2, Xbox, PC

Terwijl je voor graphics en licenties bij de FIFA-serie moest zijn, kwam je in 2005 voor gameplay naar Pro Evolution Soccer toe. De serie had inmiddels een reputatie opgebouwd als een franchise waarbij de gameplay dichter bij voetbal kwam dan de concurrentie. Terwijl PES 4 al geweldig was, dribbelde PES 5 daar keihard overheen met de juiste mix van makkelijk op te pakken controls en een tragere spelsnelheid. Tel daarbij op dat de weersomstandigheden daadwerkelijk van invloed waren op het verloop van de wedstrijd en de mogelijkheden tot aanpassen redelijk ver gingen. Waar het in eerdere delen meer ging om het maken van snelle combinaties en dribbels, moest PES 5 het hebben van creëren van ruimte en het benutten daarvan.

Ontwikkelaar Konami had het rond 2005 bijna voor elkaar meer exemplaren te verkopen dan FIFA, maar de serie raakte zijn kracht kwijt op de volgende generatie consoles. Gelukkig is PES weer sinds een aantal jaar de betere, al komt men qua verkopen niet in de buurt van de concurrent. Wat beide series voor elkaar hebben gekregen is dat er verder geen concurrentie meer is als het aankomt op goede voetbalgames. Waar je in de jaren ’90 en begin 2000 nog de keuze had uit veel verschillende franchises kom je nu niet verder dan 2. Wie weet worden we ooit nog wel een verrast met een footie van een andere ontwikkelaar, maar tot die tijd moeten we het met PES en FIFA doen.


42. The Legend of Zelda: A Link to the Past (1991) – Super Nintendo

De eerste Legend of Zelda voor de NES was al legendarisch en liet vele gamers avonturen beleven in een fantasiewereld. De tweede Zelda-game was een totaal ander soort game en de meningen van de fans waren gemixt. Gelukkig maakte Nintendo het helemaal goed met de release van Zelda A Link to the Past voor de Super Nintendo. Link had inmiddels meer mogelijkheden gekregen en de wereld was groter met veel meer dingen om te ontdekken. Wat Nintendo met deze serie doet is werkelijk ongelooflijk, want men weet ons altijd te imponeren met de verschillende grafische stijlen die bij deze games horen. Ook A Link to the Past stelt daarin niet teleur, maar de muziek is misschien nog wel de grootste ster van deze game. Veel van de muziek wordt hier en daar nog steeds gebruikt in games uit de Zelda-serie.

Nu kan ik wel gaan ouwehoeren over eventuele opvolgers van A Link to the Past, maar het zou natuurlijk zomaar kunnen dat er nog meer Zelda’s te vinden zijn in deze lijst. De serie is dan ook van uitzonderlijk hoge kwaliteit. De meeste Zelda’s zijn min of meer opzichzelfstaande games, maar fans van A Link of the Past kregen op veel verzoek een direct vervolg op Super Nintendo’s klassieker. A link Between Worlds kwam uit in 2013 voor de Nintendo 3DS en is ook een feest om te spelen.




41 Half Life (1998) – PC

First person-shooters waren al geen straf om te spelen, maar Valve’s Half Life maakte het verschil door het hele verhaal door de ogen van het hoofdpersonages te laten afspelen, waardoor je altijd het gevoel had onderdeel te zijn van het hele geheel. Dit wordt inmiddels in veel games gedaan natuurlijk, maar het was Half Life die daar de eerste echte stap in heeft genomen. Het resultaat was een spannende game die jouw liet rondlopen in een mix van sci-fi en horror. Gameplay-technisch hield Valve de game fris van begin tot eind en liet het ons genieten van telkens weer nieuwe set-pieces. Daarnaast werden er veel mods gemaakt door de community en dat resulteerde in klassiekers als Counter-Strike.

Half Life kwam later ook naar consoles en er werd zelfs een versie gemaakt voor de Dreamcast. Helaas ging die console al kopje onder voordat men de game kon releasen, maar de port was zo goed als klaar en is inmiddels volledig speelbaar. Half Life kreeg ook een opvolger, maar daar lezen we later in de lijst genoeg over. VR-bezitters zullen in ieder geval blij zijn dat er een VR-game aankomt in de wereld van Half Life, maar of dat wat wordt is afwachten.


Binnenkort meer.

quote:

Op vrijdag 27 december 2019 17:56 schreef Notorious_Roy het volgende:

[..]

Vis wint wel het topic.

Tenzij hij Sonic op één zet ofzo.

Sonic '06

Het vervelende is wel dat ik zelfs bij het maken van een top 250 het nog jammer vind dat ik niet alle games erin op kan nemen.

[ Bericht 2% gewijzigd door Vis1980 op 27-12-2019 18:22:58 ]

quote:

Op zondag 29 december 2019 11:00 schreef Notorious_Roy het volgende:
Meer mensen mogen (moeten) hun lijstje gaan invullen. Kick omhoog dus.

We hebben er inderdaad nog veel te weinig, In de hoop op meer stemmen gaan we de eerste week van januari nog door tot 6 januari. Twee jaar geleden hadden we er al een beetje te weinig, maar toen hadden we wel twee topics vol.

quote:

Op zondag 29 december 2019 11:58 schreef KennyPowers het volgende:

[..]

Ik dacht dat jouw lijst de uitslag was

Haha, nee was gewoon mijn uiteindelijke lijst. Omdat ik al een lijst schreef voor een website dacht ik dat het misschien zou helpen voor inspiratie in dit topic.

Het zou zomaar kunnen dat elke twee jaar te vaak is voor zo'n lijst.