Help mijn kind is slim! Hoe ga je om met hoogbegaafdheid? #4

quote:

Op donderdag 5 december 2019 10:28 schreef Nanukerst het volgende:
Zijn er ook ouders met hoogbegaafde kinderen op het voortgezet onderwijs? Onze 11-jarige is, na een schooltrauma en een jaar thuis zitten, inmiddels weer 'leerbaar en schoolbaar' verklaard en zal na de zomervakantie starten op vermoedelijk het atheneum. Omdat zijn schoolcarriere tot aan hier vrij moeizaam is verlopen, willen we uiteraard graag dat hij een passende plek vindt. Tips voor waar we op moeten letten als we scholen gaan bezoeken?

Er zit een hoogbegaafdheidsprofielschool niet ver van ons huis, maar ik ben toch een beetje bang dat zulke scholen zich richten op de hb-ers die voorlopen met al het schoolwerk en zichzelf goed kunnen redden. Aangezien dat bij onze zoon niet het geval is, vraag ik me af of het hb-profiel van zo'n school meerwaarde heeft.. any thoughts of al ervaringen mee?

Oudste, hb (en ass) is gestart in de brugklas na de zomer.
Op vwo plus, we hebben gekozen voor deze school omdat we de indruk kregen dat ze veel ervaring hebben met kinderen die met 2 vingers in de neus de basisschool hebben doorlopen.
Tot nu toe lijkt het wel een goede keuze te zijn geweest. Wij hadden het gevoel dat als ze ergens tot haar recht zou komen dat het daar zou zijn.

Open dagen bezoeken, vragen stellen. Dan vorm je je al een beeld, kijk ook naar de leerlingen die er rondlopen. Wij hebben een informatieavond bezocht, voor vwo, daar vertelden een aantal leerlingen van oa gymnasium en het vwo plus iets. En ik zag zo mijn kind in die vwo plussers.

En we hebben ook gevraagd naar hun ervaring met ass, omdat dat voor ons ook belangrijk was. Voor de zomer gesprek gehad met de zorgcoördinator en het voelde gewoon goed. Nog steeds, dochter loopt wel tegen dingen aan, maar daar krijgt ze wel begeleiding bij op school.

Welke regio zit je?

Hier ook al te maken (gehad) met VO. We hebben veel scholen bezocht en vooral gekeken naar de interactie tussen leraren en leerlingen. En hoe de leraren en leerlingen reageren op mijn kind(eren).
De school waar de oudste 2 naartoe (zijn) (ge)gaan (en de 3e wellicht ook naartoe zal gaan) zegt dat ze van kritische leerlingen houden. En dat is mijn ervaring ook.

Wat ik zelf merkte door een hoogbegaafd kind te zijn;

- Niet op eigen tempo kunnen doorleren maakte me depri. De eerste openbare school waar ik op zat (yenaplan) had een sterke visie op "eigen tempo". Veel vrijheid waardoor snellere kinderen zelfstandig konden doorleren; en er daardoor ook mee individuele aandacht was voor minder snelle kinderen. Door verhuizing kwam ik op een tweede openbare school die strikt aan groepslessen deed; dat werkte niet en veranderde ik in een hoopje ellende.
- Ik was in het later leven slecht sociaal; rete-arrogant kun je wel stellen waardoor ik moeilijk vriendjes maakte. Ik vond mezelf de slimste en beste persoon ooit en beter dan anderen. Mijn ouders zeiden dat namelijk tegen me continu. Dat ik slimmer was dan de rest. En als kind geloof je alles wat je ouders zeggen. Het was beter geweest wanneer het gewoon benoemd tegen me was, hoe het was; mijn hersenen kunnen gewoon supersnel onthouden; zoals een ander supersnel kan rennen; en dat zegt niks over mijn intelligentie of die van anderen. Of beter zijn dan een ander. Ik had graag gehad dat mijn ouders even met me gingen zitten en daar een belangrijk gesprek van maakte.
- Buiten mijn eigen ervaring om; zie ik tegenwoordig veel hoogbegaafde kinderen het stempel ADHD krijgen. Omdat ze snel verveelt zijn. Ik denk dat als je dat merkt; het tijd is, ook al vind je je kind "te jong" om hem/haar op een hobby te gooien die bij de interesses ligt. Is dat auto-techniek? Zoek iemand op die het prima vind om een kind van 8 te leren hoe een motor in een auto te zetten. Verwar verveling niet met ADHD/vervelend zijn. Vaak oudere mensen met pensioen zijn goede matches; of het nu vogels spotten of boten bouwen is.. blij dat ze hun passie aan een jongere generatie kunnen delen; niet te bang om een kind "een gevaarlijk stuk gereedschap" te geven Dat was normaal toen ze zelf 8 waren en zo hebben ze het zelf ook geleerd.. Een hoogbegaafd kind weet vaak al sneller levenslessen zoals "niet met vuur spelen" dan gemiddeld; die hebben al 3 jaar geleden hun vingers verbrand aan een lucifer toen jij niet keek terwijl andere kinderen daar nog niet mee bezig zijn...en blijven denken dat het er niet mee kan omgaan/te jong voor is belemmert groei.

Ik hoop dat je daar wat aan hebt. En blijf je kind ook in de gaten houden op andere vlakken. Snel denken kan er voor zorgen dat je snel leert; maar óók dat even snel negatieve gedachten door het hoofd kunnen gaan.. snel kunnen leren maakt je niet immuun voor het leven en zijn/haar gekke gebeurtenissen. Niet daadwerkelijk slimmer en wijzer dus

Hey mensen, ik drop hier even een vraag. Wij zitten thuis op het moment helemaal vast omdat er met onze zoon geen land te bezeilen is. Hij heeft vanaf de eerste dag na de voorjaarsvakantie, geweigerd nog iets te doen op school. Luistert naar niemand meer, misdraagt zich. En is zelfs al twee keer het hek uitgelopen. Ook op gym en zwemles doet hij helemaal niks meer.

We hebben een gesprek ook school gehad en zij hebben het vermoeden van hoogbegaafdheid uitgesproken. Nou ja vermoeden, we hadden het idee dat zij er eigenlijk van uit gaan. Er werd al over hb school gesproken.

Nou moet ik eerlijk zeggen dat het niet van mijn kant komt en dat het mij allemaal een beetje duizelt. Het arme ventje drijft ons al weken tot wanhoop, alles vind hij stom. Super brutaal. We zijn echt vastgelopen.

We denken dat het sowieso geen goed idee is dat hij op die school blijft, hij heeft de juffen daar volledig om zijn vinger gewonden en ik denk niet dat hij nog wat van ze gaat aannemen. Maar wat dan?

En hoe krijgen we het thuis weer wat minder gespannen. Ik heb de grootste moeite hem überhaupt naar school te krijgen.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2020 14:02 schreef DagenNachtdromer het volgende:
Hey mensen, ik drop hier even een vraag. Wij zitten thuis op het moment helemaal vast omdat er met onze zoon geen land te bezeilen is. Hij heeft vanaf de eerste dag na de voorjaarsvakantie, geweigerd nog iets te doen op school. Luistert naar niemand meer, misdraagt zich. En is zelfs al twee keer het hek uitgelopen. Ook op gym en zwemles doet hij helemaal niks meer.

We hebben een gesprek ook school gehad en zij hebben het vermoeden van hoogbegaafdheid uitgesproken. Nou ja vermoeden, we hadden het idee dat zij er eigenlijk van uit gaan. Er werd al over hb school gesproken.

Nou moet ik eerlijk zeggen dat het niet van mijn kant komt en dat het mij allemaal een beetje duizelt. Het arme ventje drijft ons al weken tot wanhoop, alles vind hij stom. Super brutaal. We zijn echt vastgelopen.

We denken dat het sowieso geen goed idee is dat hij op die school blijft, hij heeft de juffen daar volledig om zijn vinger gewonden en ik denk niet dat hij nog wat van ze gaat aannemen. Maar wat dan?

En hoe krijgen we het thuis weer wat minder gespannen. Ik heb de grootste moeite hem überhaupt naar school te krijgen.

Ga eens op een vrije school kijken, mijn zoon is ook best slim maar vind het leuk om andere te helpen. Maar dat is in het reguliere onderwijs niet de bedoeling, ieder individueel. Nu zit die op de vrije school en komt die helemaal tot bloei. Was helemaal niet mijn keus, vond het te zweverig voorheen. Maar op advies van wat oudjes die hun kinderen in de jaren 70 naar zo een school deden toch eens gaan kijken. Daar wordt ook op hoger niveau met muziek omgegaan. Je wordt daar meer als individu behandeld die wat in zijn marges heeft dan als een massaproduct.

quote:

Op zondag 15 maart 2020 10:56 schreef funnywell het volgende:

[..]

Ga eens op een vrije school kijken, mijn zoon is ook best slim maar vind het leuk om andere te helpen. Maar dat is in het reguliere onderwijs niet de bedoeling, ieder individueel. Nu zit die op de vrije school en komt die helemaal tot bloei. Was helemaal niet mijn keus, vond het te zweverig voorheen. Maar op advies van wat oudjes die hun kinderen in de jaren 70 naar zo een school deden toch eens gaan kijken. Daar wordt ook op hoger niveau met muziek omgegaan. Je wordt daar meer als individu behandeld die wat in zijn marges heeft dan als een massaproduct.

Bedankt voor je reactie. Ik denk alleen niet dat de vrije school geschikt is. Hij is heel faalangstig en zal iets echt niet oppakken uit zichzelf.

Een bekende is op de vrije school in de buurt geweest en heeft aangegeven dat dit geen goede aansluiting voor een vervolg school geeft. En mijn zoon niet vooralsnog de discipline om dit zelf aan te pakken


Ik zie op de website ook geen extra aandacht voor hoogbegaafdheid.

Kun je me misschien wat meer vertellen over omgaan met je slimme kind. Hoe motiveer je hem om iets te doen.

quote:

Op zondag 15 maart 2020 15:10 schreef DagenNachtdromer het volgende:

[..]

Bedankt voor je reactie. Ik denk alleen niet dat de vrije school geschikt is. Hij is heel faalangstig en zal iets echt niet oppakken uit zichzelf.

Een bekende is op de vrije school in de buurt geweest en heeft aangegeven dat dit geen goede aansluiting voor een vervolg school geeft. En mijn zoon niet vooralsnog de discipline om dit zelf aan te pakken

Ik zie op de website ook geen extra aandacht voor hoogbegaafdheid.

Kun je me misschien wat meer vertellen over omgaan met je slimme kind. Hoe motiveer je hem om iets te doen.

Ik vind het hele niveau daar een stuk hoger liggen. Het faalangst kan ook kunstmatig zijn, gecreeerd door het onderwijs waar die op zat. Als je positieve eigenschappen niet gezien worden of getriggerd worden creeer je vanzelf wel faalangst om minderwaardigheidsgevoel. Als jij alleen maar negatieve dingen te horen krijgt. Ga maaar naar logopedie, ga maar dit doen ga dat maar doen. Niks positiefs tja dan krijg je een falend gevoel. Krijgen wij volwassenen ook. als jij op je werk alleen maar gezeik en negativiteit en alleen maar moet presteren. Welke lol haal jij er dan nog uit.

Wat mij opvalt op de vrije school, dus dat het daadwerkelijke niveau hoger ligt. De kinderen worden niet als een massa hersenloze gelijkgezinde fabrieks wezens gezien maar als individu. En ze hebben ook wat inbreng, niet teveel natuurlijk. Nou mn zoontje is 9 en met rekenen is die gewoon heel goed, dus laatst naar cosinus en dergelijke gekeken. Nu vroeg die laatst op school of de leraar daar wat meer over wilde vertellen. En in de les terwijl andere kinderen nog gewoon met hun bestaande les bezig waren, heeft die een klein groepje in een hoekje daar over uitgelegd en daar kunnen die kinderen de andere op een gegeven moment een keer bij helpen. Iedereen probeert elkaar te helpen.

En het zal allemaal niet perfect zijn, wat is dat wel. Maar hij komt met plezier thuis en lult me de oren van t hoofd. Ze koken, ze bakken, ze knutselen met materiaal waar ze op een normale basisschool nooit van hebben gehoord. Ze maken muziek, en niet op triangel slaan, nee echt onderwijs en kijken waar je interesse ligt.

Maar het moet kinderen allemaal geboden worden, een kind weet niet wat die allemaal wil of allemaal kan in deze wereld. En ze beschermen van deze wereld is al helemaal kolder. Het is een prachtige wereld.

En met vrij wordt er niet bedoeld dat het lang leve de lol is en iedereen maar doet waar die zin in heeft ala zelfstudie. Nee klassikaal les en nog een krijtbord en voor de klas komen schrijven om je handschrift te ontwikkelen.

Ik was vroeger ook een hoogbegaafd kind en heb een klas overgeslagen terwijl ik al een vroege leerling was. Toen ik net 11 was ging ik naar de middelbare. Ik keek als peuter al mee met mijn 5 jaar oudere zus als zij huiswerk maakte, was al erg vroeg bijzonder goed in lezen, schrijven en vooral rekenen. Tot op de dag van vandaag ben ik goed met getalletjes en ik ben dan ook uiteindelijk een softwareontwikkelaar/programmeur geworden.

Terugkijkende op mijn kleuter- en kindertijd vond ik mijn hoogbegaafdheid eerlijk gezegd verschrikkelijk...

Waarom?

• Ik sloeg halverwege het schooljaar groep 3 over en ben toen naar groep 4 gegaan. Ik kwam in een klas met kinderen die 1, 2 en soms zelfs 3 jaar ouder en dus groter dan mij waren. Ik ben tot overmaat van ramp altijd vrij klein geweest en gebleven (ben geëindigd op 1m70). Met als gevolg dat ik eigenlijk mijn hele kindertijd enorm gepest ben geworden door kinderen die natuurlijk groter en sterker dan mij waren. Ik was een makkelijk doelwit.

• De eindeloze voorkeursbehandelingen die ik van de meesters en juffen kreeg. Ik mocht altijd als eerste aan de beurt want ik was 'slim'. Met enige regelmaat werd ik uit de klas getrokken omdat ik weer een of andere test moest doen (meestal een wiskundige), dat viel mijn klasgenootjes uiteraard ook op.

• De vré-se-lijke ouders aan de schoolpoort die mij moeilijke vragen gingen stellen en rekensommen voor mijn kiezen gooiden om me vervolgens uit te lachen als ik niet binnen 2 seconden een antwoord klaar had. "Haha, weet jij niet eens uit je hoofd hoe veel 342 x 6759 is? Zo slim ben je dan toch niet!"

• Dat continue geëmmer in de klas als ik dingen op mijn eigen manier deed. Ik was nou eenmaal eigenzinnig maar moest het toch op de manier blijven doen waarop de rest van de klas het moest doen. Achteraf ergens wel begrip voor, maar ik heb ze toch wel vaak van de meesters en juffen over de flikker gekregen terwijl mijn antwoorden gewoon klopten, maar ik simpelweg een andere manier had op een rekensom aan te vliegen.

Op mijn kindertijd kijk ik met behoorlijke negativiteit terug en ik heb me vaak afgevraagd of het niet beter was geweest om mij gewoon net als elk ander kind te behandelen. Tot overmaat van ramp hebben mijn ouders mij maar naar het dichtstbijzijnde VMBO gestuurd omdat daar toch 'al mijn vriendjes naar toe gingen' (die had ik niet). Mijn passie lag al vroeg bij computer (uitgescholden worden voor "Computerfreak" en "nerd" was aan de orde van de dag) maar op dat VMBO bij gebrek aan beroepskeuze uiteindelijk naar installatietechniek gekozen, en op het MBO na 2 jaar uiteindelijk met de pet er naar gegooid.

Ik ben uiteindelijk gelukkig goed terecht gekomen en mag met een goede baan nu niet klagen, maar een leuke kindertijd heb ik niet gehad. Mijn vrouw verbaasd zich er vaak over, want zij heeft een enorm leuke schooltijd gehad en daar ook veel sociale contacten aan over gehouden.

[ Bericht 0% gewijzigd door LeRoi123 op 17-03-2020 15:45:47 ]

quote:

Op dinsdag 17 maart 2020 09:00 schreef LeRoi123 het volgende:
Ik was vroeger ook een hoogbegaafd kind en heb een klas overgeslagen terwijl ik al een vroege leerling was. Toen ik net 11 was ging ik naar de middelbare. Ik keek als peuter al mee met mijn 5 jaar oudere zus als zij huiswerk maakte, was al erg vroeg bijzonder goed in lezen, schrijven en vooral rekenen. Tot op de dag van vandaag ben ik goed met getalletjes en ik ben dan ook uiteindelijk een softwareontwikkelaar/programmeur geworden.

Terugkijkende op mijn kleuter- en kindertijd vond ik mijn hoogbegaafdheid eerlijk gezegd verschrikkelijk...

Waarom?

• Ik sloeg halverwege het schooljaar klas 3 over en ben toen naar groep 4 gegaan. Ik kwam in een klas met kinderen die 1, 2 en soms zelfs 3 jaar ouder en groter dan mij waren, ik ben tot overmaat van ramp altijd vrij klein geweest en gebleven (ben nu 1m70). Met als gevolg dat ik eigenlijk mijn hele kindertijd enorm gepest ben geworden door kinderen die natuurlijk groter en sterker dan mij waren.

• De eindeloze voorkeursbehandelingen die ik van de meesters en juffen kreeg. Ik mocht altijd als eerste aan de beurt want ik was 'slim'. Met enige regelmaat werd ik uit de klas getrokken omdat ik weer een of andere test moest doen (meestal een wiskundige), dat viel mijn klasgenootjes uiteraard ook op.

• De vré-se-lijke ouders aan de schoolpoort die mij moeilijke vragen gingen stellen en rekensommen voor mijn kiezen gooiden om me vervolgens uit te lachen als ik niet binnen 2 seconden een antwoord klaar had. "Haha, weet jij niet eens uit je hoofd hoe veel 342 x 6759 is? Zo slim ben je dan toch niet!"

• Dat continue geëmmer in de klas als ik dingen op mijn eigen manier deed. Ik was nou eenmaal eigenzinnig maar moest het toch op de manier blijven doen waarop de rest van de klas het moest doen. Achteraf ergens wel begrip voor, maar ik heb ze toch wel vaak van de meesters en juffen over de flikker gekregen terwijl mijn antwoorden gewoon klopten, maar ik simpelweg een andere manier had op een rekensom aan te vliegen.

Op mijn kindertijd kijk ik met behoorlijke negativiteit terug en ik heb me vaak afgevraagd of het niet beter was geweest om mij gewoon net als elk ander kind te behandelen. Tot overmaat van ramp hebben mijn ouders mij maar naar het dichtstbijzijnde VMBO gestuurd omdat daar toch 'al mijn vriendjes naar toe gingen' (die had ik niet). Mijn passie lag al vroeg bij computer (uitgescholden worden voor "Computerfreak" en "nerd" was aan de orde van de dag) maar op dat VMBO bij gebrek aan beroepskeuze uiteindelijk naar installatietechniek gekozen, en op het MBO na 2 jaar uiteindelijk met de pet er naar gegooid.

Ik ben uiteindelijk gelukkig goed terecht gekomen en mag met een goede baan nu niet klagen, maar een leuke kindertijd heb ik niet gehad. Mijn vrouw verbaasd zich er vaak over, want zij heeft een enorm leuke schooltijd gehad en daar ook veel sociale contacten aan over gehouden.

Helder! Ik snap heel goed dat je het gevoel had dat je beter behandeld had kunnen worden als alle andere kinderen. Maar achteraf gezien had dat dan gewerkt? Want uit je verhaal komt al door dat je anders denkt.

Als jij je ouders van toen zou mogen adviseren, met de middelen van nu, wat zou dan je advies zijn? De vrije school, zoals funnywell oppert. Een hb school zodat hij met gelijk denkenden in de klas zit. Of op deze school blijven.

Wij zijn sowieso van plan zo weinig mogelijk mensen dit te vertellen voorlopig. Want anders krijg je inderdaad van die vervelende mensen die hem vervelende vragen gaan stellen. Mensen die een slim koppie verwarren met een encyclopedie. Mensen die je afrekenen als je een fout maakt, nou zo slim zul je wel niet zijn als je fouten maakt.
Mijn man krijgt deze opmerking wel eens. En dan weet men nog niet eens dat hij hoogbegaafd is. Hij heeft een beetje hetzelfde verhaal als jij. Hij mocht alleen niet leren van zijn ouders. Dus nu met een knappe kop in een overall.

Ik ben blij voor je dat je het toch voor elkaar hebt gekregen! Vrouw en een leuke baan, je hoort vaak dat niet goed begeleidde mensen zoals jullie vaak niet goed terecht komen.

We zijn er voor onze zoon gelukkig vroeg bij, hij is 5, en vanuit school krijgen we alle steun... of in ieder geval is dat de bedoeling, corona gooit een beetje roet in het eten. Maar wij zullen alles op alles zetten om voor hem de beste plek te vinden. Waar die ook maar is.

quote:

Op dinsdag 17 maart 2020 10:02 schreef DagenNachtdromer het volgende:
Een hb school zodat hij met gelijk denkenden in de klas zit.

Denk dat dit achteraf beter had gewerkt. Dan zit je in ieder geval met gelijkgestemden in een klas en word je al niet zo ontzettend geklierd omdat je anders bent.

Ik zou het inderdaad niet van de daken gaan schreeuwen dat je zoontje hoogbegaafd is, juist om die typische reacties van anderen te vermijden. Trots zijn en je zoontje hierin begeleiden des te meer.

Mijn oudste hb en autisme zit nu op de middelbare school in een klas met meer hoogbegaafde leerlingen.
Ze vindt samenwerken moeilijk, maar nu veel beter te doen dan op de basisschool.
Dan ging ze het maar voorzeggen omdat het anders zou lang duurde voor de ander het antwoord had.

Ze is hier meer op haar plek, vindt meer aansluiting. Ze heeft 2 meisjes in de klas waar ze mee optrekt.
Maar de middelbare school brengt wel de nodige uitdagingen met zich mee. Van slimme leerlingen lijken ze toch ook een grote zelfstandigheid te verwachten en daar gooit het autisme wel wat roet in het eten.
Ze zouden net beginnen met 1 vaste docent die zou helpen met plannen, maar nu dus eerst het corona gebeuren. Daarna maar verder.

quote:

Op dinsdag 17 maart 2020 15:09 schreef Nijna het volgende:
Ze zouden net beginnen met 1 vaste docent die zou helpen met plannen, maar nu dus eerst het corona gebeuren. Daarna maar verder.

Misschien juist een goede tijd om daarmee te beginnen. Ik weet niet hoeveel begeleiding ze krijgen bij het digitaal leren, maar hier wordt nogal wat zelfstandigheid verlangd. En leraren werken 'gewoon' door, dus ook degenen met begeleidende taken.

quote:

Op dinsdag 17 maart 2020 15:28 schreef Gaoxing het volgende:

[..]

Misschien juist een goede tijd om daarmee te beginnen. Ik weet niet hoeveel begeleiding ze krijgen bij het digitaal leren, maar hier wordt nogal wat zelfstandigheid verlangd. En leraren werken 'gewoon' door, dus ook degenen met begeleidende taken.

Ik heb er op het moment niet zoveel zicht op, er was net vorige week bekend wie de begeleiding op zich zou gaan nemen. Maar ik vraag me af of dat nu zo op te starten is.
Dat wil beter face to face waarschijnlijk...

quote:

Op dinsdag 17 maart 2020 16:04 schreef Nijna het volgende:
Ik heb er op het moment niet zoveel zicht op, er was net vorige week bekend wie de begeleiding op zich zou gaan nemen. Maar ik vraag me af of dat nu zo op te starten is.
Dat wil beter face to face waarschijnlijk...

Ik zou het even checken met diegene, die weet waarschijnlijk het beste of het moeilijker op te starten is. Misschien is het juist wel makkelijker op te starten nu er van alles op 'papier' staat. Dat dingen anders moeten betekent niet dat je het perse moet uitstellen...

quote:

Op dinsdag 17 maart 2020 16:19 schreef Gaoxing het volgende:

[..]

Ik zou het even checken met diegene, die weet waarschijnlijk het beste of het moeilijker op te starten is. Misschien is het juist wel makkelijker op te starten nu er van alles op 'papier' staat. Dat dingen anders moeten betekent niet dat je het perse moet uitstellen...

Dat klopt op zich, maar deel van het plannen is dat het samen gebeurd en dat kan denk ik lastiger op afstand. Aangezien mijn oudste niet belt en het wel nodig heeft dat iemand het echt samen (naast haar) doet. Het lukt ons zelf niet goed omdat we niet helemaal overzien waar alles staat en oudste heel snel roept dat ze het ook niet weet. Dus het idee was dat iemand met zicht op de stof en het systeem daarmee zou helpen.
We zullen eerst school dit hele digitale gebeuren laten opstarten, daarna maar verder zien hoe of wat.

Maar dat is offtopic hier verder .

Graag haal ik deze even omhoog!

Zijn er hier ervaringen met het al dan niet versnellen van een net 7-jarige (nu groep 3) die volgens de test meer dan een jaar voorloopt? Wat zijn de voors en tegens?

quote:

Op dinsdag 28 april 2020 20:40 schreef Nanukerst het volgende:
Graag haal ik deze even omhoog!

Zijn er hier ervaringen met het al dan niet versnellen van een net 7-jarige (nu groep 3) die volgens de test meer dan een jaar voorloopt? Wat zijn de voors en tegens?

Mensen hebben wisselende ervaringen, maar vaak is de uitdaging er vrij snel weer van af. Ze leren snel en lopen dan al snel weer voor. Eigenlijk zet je ze vooruit op een lopende band die sowieso te langzaam voor ze gaat.

Overigens stip je hier een weeffout in het denken van veel scholen aan: hoogbegaafden versnellen niet (er is toevallig een boek dat zo heet) en een kind loopt niet voor (of achter): het zit alleen wat meer naar rechts (of links) op de normaalverdeling van intelligentie. Dat is wat anders dan de gemiddelde leer-/kenniscurve van verschillende leeftijden over je kind leggen om zo te bepalen hoeveel hij/zij voor of achter loopt.

quote:

Op dinsdag 28 april 2020 20:40 schreef Nanukerst het volgende:
Graag haal ik deze even omhoog!

Zijn er hier ervaringen met het al dan niet versnellen van een net 7-jarige (nu groep 3) die volgens de test meer dan een jaar voorloopt? Wat zijn de voors en tegens?

Wij hebben het niet gedaan. Tot nu toe een goede keuze geweest. Ze is al een jonge leerling en was anders dik 2 jaar jonger dan de rest geweest. En het sociale en in de groep ook een beetje passen is ook belangrijk. Als je veel slimmer bent is dat sowieso al wel eens een probleem, laat staan als je dan in je sociale ontwikkeling op je tenen moet lopen.

Wij hebben de balans tussen cognitief en sociaal geprobeerd te bewaren. Tot nu toe was niet versnellen een goede keuze. Jongste dochter heeft nu min of meer hetzelfde en daar weten we het nog niet.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2020 14:02 schreef DagenNachtdromer het volgende:
Hey mensen, ik drop hier even een vraag. Wij zitten thuis op het moment helemaal vast omdat er met onze zoon geen land te bezeilen is. Hij heeft vanaf de eerste dag na de voorjaarsvakantie, geweigerd nog iets te doen op school. Luistert naar niemand meer, misdraagt zich. En is zelfs al twee keer het hek uitgelopen. Ook op gym en zwemles doet hij helemaal niks meer.

We hebben een gesprek ook school gehad en zij hebben het vermoeden van hoogbegaafdheid uitgesproken. Nou ja vermoeden, we hadden het idee dat zij er eigenlijk van uit gaan. Er werd al over hb school gesproken.

Nou moet ik eerlijk zeggen dat het niet van mijn kant komt en dat het mij allemaal een beetje duizelt. Het arme ventje drijft ons al weken tot wanhoop, alles vind hij stom. Super brutaal. We zijn echt vastgelopen.

We denken dat het sowieso geen goed idee is dat hij op die school blijft, hij heeft de juffen daar volledig om zijn vinger gewonden en ik denk niet dat hij nog wat van ze gaat aannemen. Maar wat dan?

En hoe krijgen we het thuis weer wat minder gespannen. Ik heb de grootste moeite hem überhaupt naar school te krijgen.

Laat hem testen door een bureau dat gespecialiseerd is in hoogbegaafdheid (bij kinderen). Dan weet je waar je aan toe bent. Overigens zou hoogbegaafdheid niet automatisch moeten betekenen dat je kind van school moet: een school is verplicht om passend onderwijs aan te geven, ook aan jouw kind.

quote:

Op dinsdag 28 april 2020 20:40 schreef Nanukerst het volgende:
Graag haal ik deze even omhoog!

Zijn er hier ervaringen met het al dan niet versnellen van een net 7-jarige (nu groep 3) die volgens de test meer dan een jaar voorloopt? Wat zijn de voors en tegens?

Geen ervaring mee, maar wilde je bedanken voor het delen van je ervaringen met testen, een tijdje geleden Wij hebben onze oudste inmiddels laten testen en de bevestiging dat hij echt totaal anders denkt dan de meeste kinderen is echt heel waardevol geweest. Als ouders hadden wel aan een tijd die indruk, maar het “label” helpt ons echt in onze zoektocht naar goede begeleiding

(ik maak er een puinhoop van)

quote:

Op dinsdag 28 april 2020 20:46 schreef CarbonC het volgende:

[..]

Mensen hebben wisselende ervaringen, maar vaak is de uitdaging er vrij snel weer van af. Ze leren snel en lopen dan al snel weer voor. Eigenlijk zet je ze vooruit op een lopende band die sowieso te langzaam voor ze gaat.

Overigens stip je hier een weeffout in het denken van veel scholen aan: hoogbegaafden versnellen niet (er is toevallig een boek dat zo heet) en een kind loopt niet voor (of achter): het zit alleen wat meer naar rechts (of links) op de normaalverdeling van intelligentie. Dat is wat anders dan de gemiddelde leer-/kenniscurve van verschillende leeftijden over je kind leggen om zo te bepalen hoeveel hij/zij voor of achter loopt.

Eens met de tweede alinea. Maar helaas zit het schoolsysteem in ons land wel als dusdanig in elkaar, en hebben met name de leerkrachten van het kind in kwestie erg behoefte aan metingen die aangeven hoe ver een kind 'voorloopt'. Oudste is op school bijvoorbeeld nooit als hoogbegaafd gezien, omdat hij nooit voor de rest uitliep. (Met alle gevolgen vandien.)

quote:

Op dinsdag 28 april 2020 23:02 schreef Mevr_Mus het volgende:

[..]

Geen ervaring mee, maar wilde je bedanken voor het delen van je ervaringen met testen, een tijdje geleden Wij hebben onze oudste inmiddels laten testen en de bevestiging dat hij echt totaal anders denkt dan de meeste kinderen is echt heel waardevol geweest. Als ouders hadden wel aan een tijd die indruk, maar het “label” helpt ons echt in onze zoektocht naar goede begeleiding

Wat fijn! Hier dezelfde ervaring, het was niet perse dat wij iets konden met de term 'hoogbegaafd' maar met name zijn manier van denken (de grote stappen in denken, van A naar Z gaan in no-time) heeft ons veel inzichten geboden. Niet alleen qua onderwijs, het verklaart ook veel over de rest van zijn gedrag en dat geeft zoveel lucht. Hebben jullie inmiddels al goede begeleiding gevonden?

Dank voor de ervaringen! Wij staan er dubbel in.. aan de ene kant hebben we nooit enige meerwaarde in versnellen gezien, idd dat lopende-band-verhaal. Aan de andere kant heeft dit kind een grote broer die door een gebrek aan passend onderwijs nu een thuiszitter is, en ik merk dat ons dat enorm angstig maakt. En dat is voor buitenstaanders gewoon iets wat ik even noem, maar dat heeft destijds een enorme wissel getrokken op ons gezin. Hij is zo afschuwelijk ongelukkig geweest, de gevolgen van het schooltrauma waren (zijn) verregaand en langdurig.. dat maakt dat we soms denken: we moeten het gewoon helemaal anders doen dan toen. En grote broer versnelde nooit, had dat dan verschil gemaakt?

(Overigens vindt niemand hier het erg dat hij thuisonderwijs krijgt en zijn eigen pad volgt. De pijn zit 'm meer in de aanloop die ertoe heeft geleid dat hij thuis kwam te zitten.)

De HB-specialist wil inzetten op verbreden, waaronder idd een externe plusklas, dat zien wij wel zitten. En zij wil school ook meenemen in wat ze kunnen doen voor deze kinderen (hij is niet de enige in zijn klas), dat is denk ik ook heel waardevol.

Het voordeel van een (externe) plusklas vind ik dat het mes aan twee kanten snijdt: aan de ene kant wordt er in de plusklas moeilijker werk aangeboden maar omdat de tijd die kinderen in de plusklas zitten niet aan het 'normale werk' besteed kan worden, worden ze daar ook extra uitgedaagd omdat het werk van 5 dagen in 4 dagen af moet. Dus daar zit ook een zekere versnellingscomponent in.

quote:

Op dinsdag 28 april 2020 20:40 schreef Nanukerst het volgende:
Graag haal ik deze even omhoog!

Zijn er hier ervaringen met het al dan niet versnellen van een net 7-jarige (nu groep 3) die volgens de test meer dan een jaar voorloopt? Wat zijn de voors en tegens?

Mijn oudste is iets jonger versneld (hij was 5 toen hij naar groep 3 ging). Nooit spijt van gehad. Hij had betere aansluiting bij de kinderen uit die klas.
Wel heeft hij altijd een aangepast programma gehad, omdat hij ook in groep 3 al ver voorliep (hij kon al goed lezen en ook op andere gebieden liep hij voor). Inmiddels studeert hij.
Mijn jongste is niet versneld, omdat ze dan in een klas zou komen waar het klassikaal gemiddelde lager lag dan in haar huidige groep. Ik vraag nog steeds af of versnellen toch niet beter was geweest. Ze heeft merkbaar minder uitdaging gehad dan de oudste, terwijl zij ook een aangepast schoolprogramma heeft. Ze zit nu in groep 8.
En een aangepast programma is nodig om toch te leren leren. Niet om zoveel mogelijk kennis op te doen, maar om vaardigheden aan te leren die later nodig zijn. En omdat mijn kinderen bij cognitieve uitdaging beter in hun vel zitten.

[ Bericht 7% gewijzigd door Grijs op 06-05-2020 09:10:39 (Aanvulling ) ]

quote:

Op woensdag 29 april 2020 12:36 schreef Nanukerst het volgende:
Dank voor de ervaringen! Wij staan er dubbel in.. aan de ene kant hebben we nooit enige meerwaarde in versnellen gezien, idd dat lopende-band-verhaal. Aan de andere kant heeft dit kind een grote broer die door een gebrek aan passend onderwijs nu een thuiszitter is, en ik merk dat ons dat enorm angstig maakt. En dat is voor buitenstaanders gewoon iets wat ik even noem, maar dat heeft destijds een enorme wissel getrokken op ons gezin. Hij is zo afschuwelijk ongelukkig geweest, de gevolgen van het schooltrauma waren (zijn) verregaand en langdurig.. dat maakt dat we soms denken: we moeten het gewoon helemaal anders doen dan toen. En grote broer versnelde nooit, had dat dan verschil gemaakt?

(Overigens vindt niemand hier het erg dat hij thuisonderwijs krijgt en zijn eigen pad volgt. De pijn zit 'm meer in de aanloop die ertoe heeft geleid dat hij thuis kwam te zitten.)

De HB-specialist wil inzetten op verbreden, waaronder idd een externe plusklas, dat zien wij wel zitten. En zij wil school ook meenemen in wat ze kunnen doen voor deze kinderen (hij is niet de enige in zijn klas), dat is denk ik ook heel waardevol.

Met jullie ervaring van de oudste zijn wij gaan kijken naar een fulltime hb-school voor Sjaak en zitten we nu in het aanmeldproces. Regulier onderwijs gaat hem niet lukken. Hij mag nog tot eind dit jaar op dagbehandeling blijven en hij doet het daar goed, maar zit ook niet op zijn plek. Ik hoop dat hij in augustus op fulltime hb kan starten. Niet dat dit alles gaat oplossen, maar ik denk dat dit het best passend is op dit moment.

Ik vind het zo enorm moeilijk om de weg te vinden voor een kind wat in geen enkel hokje past!