Het babytopic (0-1 jaar) Deel 754

Mijn lijf is prima teruggeveerd _{voor zo ver dat nog ging, ik was ooit 50 kilo zwaarder, dus had sowieso al vel over op mijn buik en armen en mijn borsten hingen ook al} maar mentaal heeft het echt wel dik 9 maanden geduurd voor ik me weer mezelf voelde. Dat vond ik bij vlagen echt zwaar, dat hormonale, onredelijke, overemotionele... en dat bovenop mijn toch al stuiterige persoonlijkheid.

En jongens, een jaar geleden was ik al een uur of 7 bezig met puffen. Little did I know dat ik nog 40 uur te gaan had

De eerste twee keren veerde mijn lichaam heel prima terug, maar na de tweeling heb ik wel een hele andere huid op mijn buik. Plus dat mijn bekken het zwaar hadden en dat ik daar nog echt van herstellende ben. Mijn borsten geven al 6 jaar borstvoeding en zijn anders dan vroeger, maar nog steeds wel gewoon mooi. Niet slappe theezakjes of zo. Bij m'n moeder zijn ze na borstvoeding gewoon weer langzaamaan teruggeveerd.

Geestelijk duurde het bij mijn eerste kindje wel bijna 1,5 jaar voordat ik me weer stabiel voelde. Bij m'n tweede ging het juist heel vlug, met een maand of 4-5 moest ik mezelf af en toe terugroepen omdat ik dan aan mijn lichaam merkte dat ik 'nog maar net' bevallen was, maar geestelijk ging dat vanaf dag 1 van een leien dakje.

Nu heb ik met een maand of 2-4 een best instabiele periode gehad, maar die is nu weer aan de opklarende kant. Ik voel me best wel heel goed. Ook al ben ik nu wel meer onzeker over mijn lichaam (m'n buik met name dus), mijn lief is echt zo lief voor mij en vertelt me hoe mooi hij mij vindt, en ik durf wel gewoon me bloot te geven naar hem toe. Ik ben benieuwd wanneer ik me hormonaal stabieler voel dit keer, want soms zwiept het nu nog wel alle kanten op. Maar over de algehele linie gaat het best oké.

Ik geef mezelf in ieder geval de tijd, dat heb ik bij baby 1 en 2 ook gedaan. Ik ben bij m'n oudste pas na een jaar weer gaan werken. Bij de middelste dus al vanaf een maand of 4 weer. En nu probeer ik soms wel een beetje iets te doen, maar ik merkte toen al vlug dat dat nog niet echt gaat nu. Dus ik dring mezelf niets op, alleen wanneer het vanuit plezier kan, dan doe ik iets. Maar ik stel nog geen deadlines en zo. De eerste bevalling staat gepland voor februari. Ook van een tweeling Lijkt me zo tof om dat nu ook te mogen gaan fotograferen!

Wow Tink, zo lang weeën opvangen! Dat heb ik nog nooit meegemaakt, dat lijkt me ook heel gek. Kan me er werkelijk niets bij voorstellen. Had je ook dat je zelf wel in een tijdsvacuüm zat? Of was je je tijdens de bevalling ook erg bewust van de tijd?

Ik had bij mijn bevallingen telkens dat ik totaal in een tijdsvacuüm zat en echt geen notie van tijd had. Maar die bevallingen duurde 11, 5 en minder dan 3 uur, dus dat is van heel ander kaliber wellicht. Bij m'n tweede bevalling vroeg ik trouwens wel echt precies elk uur hoe laat het was, maar dat was vooral om me te helpen omdat ik van te voren een sterk gevoel had van de geboortetijd en ik was telkens benieuwd of ik er al bijna was. Het was geen besef van tijd had, ik was echt alleen bezig met weeën opvangen en ontspannen in het moment.

quote:

Op maandag 18 november 2019 13:53 schreef elamanilo het volgende:
Wow Tink, zo lang weeën opvangen! Dat heb ik nog nooit meegemaakt, dat lijkt me ook heel gek. Kan me er werkelijk niets bij voorstellen. Had je ook dat je zelf wel in een tijdsvacuüm zat? Of was je je tijdens de bevalling ook erg bewust van de tijd?

Ik had bij mijn bevallingen telkens dat ik totaal in een tijdsvacuüm zat en echt geen notie van tijd had. Maar die bevallingen duurde 11, 5 en minder dan 3 uur, dus dat is van heel ander kaliber wellicht. Bij m'n tweede bevalling vroeg ik trouwens wel echt precies elk uur hoe laat het was, maar dat was vooral om me te helpen omdat ik van te voren een sterk gevoel had van de geboortetijd en ik was telkens benieuwd of ik er al bijna was. Het was geen besef van tijd had, ik was echt alleen bezig met weeën opvangen en ontspannen in het moment.

Mijn hele verhaal staat in het bevallingsverhalentopic, maar de korte samenvatting is: ik wist precies hoe laat het was, de weeën deden de eerste 40 uur niks, daarna braken - na het nieuws dat we de inleiding zouden stoppen en ik slaapmedicatie had gekregen voor de nacht - spontaan mijn vliezen vanaf dat moment heeft het nog een uur of 7 geduurd. Die eerste 40 uur waren absoluut niet relaxed, maar de zeker de eerst 30 kon ik prima terugpraten, een spelletje doen, rondjes lopen, enzovoorts. Dus geen heftige weeën.

Voor mijn lichaam heb ik momenteel alleen maar respect. Als ik zie wat ik 4 maanden geleden kon en wat nu, hoeveel verschil er al in zit. Hoe het allemaal terug aan het veren is, bizar hoe sterk je lichaam is. Gewichttechnisch zitten er nog 6kg aan en dan nog wat andere kilo's die teveel zijn maar dat komt ooit ook wel weer goed. Heb net eerste gesprek gehad bij psycholoog, vorige week eerste keer fysiotherapie gehad. Het komt uiteindelijk allemaal wel weer goed. Bas is een fantastisch hoopje liefde in de vorm van een heerlijke schattige baby met spekbenen en de meest schattige lach die mogelijk is, kan mij mijn leven niet meer zonder indenken .

quote:

Op maandag 18 november 2019 13:28 schreef Tink89 het volgende:
En jongens, een jaar geleden was ik al een uur of 7 bezig met puffen. Little did I know dat ik nog 40 uur te gaan had

Team langbaarders . Maar jeetje Tink, prul bijna 1

Vandaag hadden we intake en 2 wen-uurtjes op de opvang. Gelukkig voelde het heel goed. Ze heeft er misschien maar 10 minuten geslapen, terwijl ze moe was, maar dat heeft ze daarna bij mij op de bank ingehaald

quote:

Op maandag 18 november 2019 14:10 schreef douche-eendje het volgende:
Voor mijn lichaam heb ik momenteel alleen maar respect. Als ik zie wat ik 4 maanden geleden kon en wat nu, hoeveel verschil er al in zit. Hoe het allemaal terug aan het veren is, bizar hoe sterk je lichaam is. Gewichttechnisch zitten er nog 6kg aan en dan nog wat andere kilo's die teveel zijn maar dat komt ooit ook wel weer goed. Heb net eerste gesprek gehad bij psycholoog, vorige week eerste keer fysiotherapie gehad. Het komt uiteindelijk allemaal wel weer goed. Bas is een fantastisch hoopje liefde in de vorm van een heerlijke schattige baby met spekbenen en de meest schattige lach die mogelijk is, kan mij mijn leven niet meer zonder indenken .
[..]

Team langbaarders . Maar jeetje Tink, prul bijna 1

Ja het gaat zo ontzettend hard. Traktaties voor het kdv liggen klaar, het taartrecept is uitgewerkt, de uitnodigingen al lang verstuurd. Ben zo benieuwd hoe ze het vindt... En in de tussentijd heeft ze weer oorontsteking, slapen we allemaal voor geen meter en zijn we een verbouwing aan het voorbereiden én een huis aan het verkopen en heb ik misschien een pietsie beetje te veel hooi op mijn vork genomen...

quote:

Op maandag 18 november 2019 13:43 schreef elamanilo het volgende:
De eerste twee keren veerde mijn lichaam heel prima terug, maar na de tweeling heb ik wel een hele andere huid op mijn buik. Plus dat mijn bekken het zwaar hadden en dat ik daar nog echt van herstellende ben. Mijn borsten geven al 6 jaar borstvoeding en zijn anders dan vroeger, maar nog steeds wel gewoon mooi. Niet slappe theezakjes of zo. Bij m'n moeder zijn ze na borstvoeding gewoon weer langzaamaan teruggeveerd.

Geestelijk duurde het bij mijn eerste kindje wel bijna 1,5 jaar voordat ik me weer stabiel voelde. Bij m'n tweede ging het juist heel vlug, met een maand of 4-5 moest ik mezelf af en toe terugroepen omdat ik dan aan mijn lichaam merkte dat ik 'nog maar net' bevallen was, maar geestelijk ging dat vanaf dag 1 van een leien dakje.

Nu heb ik met een maand of 2-4 een best instabiele periode gehad, maar die is nu weer aan de opklarende kant. Ik voel me best wel heel goed. Ook al ben ik nu wel meer onzeker over mijn lichaam (m'n buik met name dus), mijn lief is echt zo lief voor mij en vertelt me hoe mooi hij mij vindt, en ik durf wel gewoon me bloot te geven naar hem toe. Ik ben benieuwd wanneer ik me hormonaal stabieler voel dit keer, want soms zwiept het nu nog wel alle kanten op. Maar over de algehele linie gaat het best oké.

Ik geef mezelf in ieder geval de tijd, dat heb ik bij baby 1 en 2 ook gedaan. Ik ben bij m'n oudste pas na een jaar weer gaan werken. Bij de middelste dus al vanaf een maand of 4 weer. En nu probeer ik soms wel een beetje iets te doen, maar ik merkte toen al vlug dat dat nog niet echt gaat nu. Dus ik dring mezelf niets op, alleen wanneer het vanuit plezier kan, dan doe ik iets. Maar ik stel nog geen deadlines en zo. De eerste bevalling staat gepland voor februari. Ook van een tweeling Lijkt me zo tof om dat nu ook te mogen gaan fotograferen!

Heb jij veel huid over op je buik of veel onderhuidse scheuren?

Qua scheuren ben ik er wel goed vanaf gekomen maar ik heb nog steeds een bolletje.

Ik heb zo’n mooi flapje onderaan m’n buik

En mijn bevalling voelde alsof ‘ie uren duurde Dat het achteraf ‘maar’ 9 uren waren snap ik nog steeds niet.

Tink, beetje rustiger aan doen! Wat vliegt zo'n jaar voorbij he. Ik werd daar zo'n twee weken na de geboorte heel emotioneel van. Toen zag ik dat hij veranderde, en dat die trein de rest van mijn leven door zou denderen vond ik zo'n heftig idee. Prul is gewoon al bijna geen baby meer!
Nu is mijn baby met vijf maanden ook echt geen kleine baby meer. Hij wil (met hulp) staan en zitten en ligt alleen als hij moe is nu rustig tegen ons aan. En dan gaat het nog een stuk rustiger dan bij sommige vijfmaanders (die van ela bijvoorbeeld.. al gaan zitten en kruipen ) de mijne ligt nog lekker passief op zijn rug

Ik ben nu net bezig met het schrijven in zo'n invulboek. Dat is ook wel een trip down memorylane zeg. Ik ben helemaal niet zo goed in dingen bijhouden. Maandelijks een foto en een verhaaltje was zo leuk geweest. Maargoed, met behulp van de vragen in het boek staat er toch aardig wat informatie over de zwangerschap/geboorte/het eerste jaar bij elkaar.
Houden jullie dat soort dingen ook bij? Of zijn jullie al bezig met fotoalbums?

Mijn bevalling duurde 21 uur, van gebroken vliezen tot geboorte, maar echte weeën begonnen pas later dus gevoelsmatig duurde het zo'n 8 uur.
En daarvan twee uur geperst, het is me enorm meegevallen.
Maar ik had dan ook wat horrorverhalen gelezen en ben van het ergste uitgegaan, dus dan valt het al snel mee
Vond het wel een heftig dagje, ik denk er nog iedere dag aan en het heeft ook wel echt moeten landen allemaal, ondanks dat het een hele fijne bevalling was.

Ik heb zo'n invulboek, ook tijdens de zwangerschap een bijgehouden, omdat ik dingen heel snel weer vergeet.
Mocht er een tweede komen dan kan ik precies zien hoe dat ook alweer ging met Koert.
Ik ga een fotoboek laten afdrukken als Koert een jaar oud is, maar uiteraard nog niet aan begonnen dus dat wordt nog wat.

Bij mij duurde het vanaf de eerste weeën ongeveer 26 uur, tussen de weeën door ook nog wel wat kunnen 'slapen'. Door de pijnstilling duurde de laatste 3 uur voor mijn gevoel maar een uur en de persweeën duurde 1 uur en voor mijn gevoel maar een half uur. Soms denk ik nog na over die uren en vraag ik mijn lief ook nog wel wat er nu precies is gebeurd, want ik heb echt veel niet meegekregen. Zoals wat de verpleegkundigen en de artsen aan het doen waren tijdens die uren.

Ik heb niet zo'n invulboek, maar ik heb zelf een plakboek bijgehouden met echo-foto's en foto's van mijn buik etc. Daar heb ik nu ook de geboortefoto's Thomas ingeplakt (niet van tijdens de bevalling hoor, maar als hij net op mijn borst ligt ) en het geboortekaartje. Ik wil hier ook alle foto's van zijn eerste jaar in gaan plakken met verhaaltjes erbij.

quote:

Op maandag 18 november 2019 15:57 schreef BobbyMcGee het volgende:
Nu is mijn baby met vijf maanden ook echt geen kleine baby meer. Hij wil (met hulp) staan en zitten en ligt alleen als hij moe is nu rustig tegen ons aan. En dan gaat het nog een stuk rustiger dan bij sommige vijfmaanders (die van ela bijvoorbeeld.. al gaan zitten en kruipen ) de mijne ligt nog lekker passief op zijn rug

Ik ben nu net bezig met het schrijven in zo'n invulboek. Dat is ook wel een trip down memorylane zeg. Ik ben helemaal niet zo goed in dingen bijhouden. Maandelijks een foto en een verhaaltje was zo leuk geweest. Maargoed, met behulp van de vragen in het boek staat er toch aardig wat informatie over de zwangerschap/geboorte/het eerste jaar bij elkaar.
Houden jullie dat soort dingen ook bij? Of zijn jullie al bezig met fotoalbums?

Zo mooi hoe ze dan ook verschillen he. Bas is echt wel van het knuffelen en veel bij je zijn, vooral nu hij verkouden is. Maar omrollen en pogingen doen tot tijgeren/kruipen is hier echt al een paar weken de grote hit. Als ik hem op de grond op een boxkleed neerleg vind ik hem na 5 minuten op de grond terug.

Ik heb een zwangerschapsdagboek bijgehouden en heb als kraamcadeau van iemand 'Mam, vertel eens' gekregen. Ben ik aan begonnen, maar dat boek loopt door tot ver voorbij pubertijd dus ik heb nog even

Over duur van bevalling, uhm ja. Lang .

Woow rebubbled wat een mooi meisje is bug! Ze heeft echt prachtige oogjes

Wat gaat de tijd snel Tink! Alweer bijna een jaar. M is ook al 7,5 maanden. Ik vind het geweldig om haar te zien ontwikkelen, maar aan de andere kant wil ik de tijd stopzetten en haar zo klein houden

Ik heb zo'n zwangerschapsboek bijgehouden Bobby en heb nu ook het boek 'mijn eerste jaar' van de Hema. Ik geloof dat ik alleen de eerste maand heb bijgehouden (oeps). Ik was het eigenlijk alweer vergeten. Binnenkort maar aanvullen met nieuwe info

Ik ben best wel trots op mijn lichaam. Ondanks dat er wel een paar kilootjes zijn blijven plakken, heb ik niet echt een heel ander lichaam gekregen.

Ik heb geen striae, geen scheurtjes en geen overgewicht. M is dysmatuur geboren en met 37 weken, dus misschien wel daardoor.

Ik ben wel bang dat ik uiteindelijk theezakjes ga krijgen. Ik heb kleine borsten, nu wat groter vanwege borstvoeding. Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren als ik ermee stop.

Ondanks dat mijn lichaam niet echt is veranderd, voel ik me wel heel anders. Niet meer aantrekkelijk inderdaad.

Voor de zwangerschap verzorgde ik me tiptop, inclusief make-up en mooie kleding. Tegenwoordig ben ik al blij als ik een crème heb kunnen smeren op mijn gezicht en loop de hele dag in mijn joggingsbroek(en).

Thnx voor de complimenten. Bug is bijna een exacte kopie van mij, dus ik voel me vereerd haha.

Wat mooi al die verschillende ervaringen en al die liefde voor de babietjes. Wat een levensverandering is een klein mensje hè.

Hier 2 dagen gebroken vliezen, gevolgd door 30 uur weeën, waarvan 1,5 uur persen, wat eindigde in een knip en een vacuumpomp omdat ik volledig uitgeput was. Ik heb totaal geen besef van tijd gehad, niet gegeten, amper gedronken. Toen om 6.45 de gordijnen open werden getrokken nadat Bug net eruit was, was ik volledig verbijsterd door het zonlicht. Ik dacht dat het nog 01u 's nachts was. De laatste paar uur kreeg ik remifentanil en weeënopwekkers, in de hoop dat ik wat zou slapen en de weeën harder door zouden knallen. Ze lieten namelijk steeds langer op zich wachten, soms 20 minuten. En als ze dan kwamen dan duurde een wee 7 minuten per keer.. En ik maar hypnobirthen voor mijn leven.

Mentaal is hier wel bekend, 2 weken postpartum zat ik bij de psycholoog met een depressie en ptss. Dat is nu echt weg. Energetisch ben ik nog niet helemaal waar ik was en ik kan me slechter focussen dan hiervoor. Qua lichaam zit er 10 kg extra aan en een buik vol strepen, 2 cupjes extra. Ach, ik heb maar gewoon nieuwe kleding aangeschaft, want ik was de joggingspaklook wel weer zat. Ik maak me weer steeds vaker op, naar de kapper geweest ivm de teruggroeiende babyharen. Ik voel me prima in mijn veranderde vel. En de rest van de wereld doet het er maar mee.

Het ergste vind ik dat ik van maat 38 naar 38,5 ben gegaan en ik al mijn leuke schoenen niet meer pas.

Mijn buik is ook goed teruggeveerd en de rest van mijn lijf is nog hetzelfde. Alleen mijn navel ziet er wat anders uit en het buikvel is geloof ik een beetje losser, maar ik vermoed dat dat nog meer hersteld nadat ik weer een tijdje gesport heb. Hoeveel ik weeg weet ik niet. Mijn borsten zijn wel enorm en hangen wat meer, dat vind ik niet mooi en het formaat onhandig, maar daartegenover vind ik borstvoeden iets reuze moois. En sowieso vind ik het alleen maar tof wat mijn lijf allemaal kan, al heb ik wel nog steeds een moeilijk gevoel over hoe de bevalling is verlopen (placenta die er niet uit wilde waardoor na de geboorte halsoverkop naar het ziekenhuis en dus de eerste bijzondere uren van mijn kind gemist, en daarbij een totaal ruptuur). Hoe dan ook, ik ben nog steeds blij met mijn lijf en het zal me op dit moment eigenlijk een zorg zijn of het er anders uitziet dan vroeger.
Ik voel me sinds de bevalling niet bepaald aantrekkelijk, maar dat komt meer omdat ik naar zure melk ruik en geen tijd meer heb om mijn haren te kammen

Gelukkig heb ik toch al verkering

En ja Rebubbled, een zeer mooi babietje heb je daar

Fijn wel zoveel herkenning.

Hier 34 uur bezig geweest met vrijwel geen weeën. Wel volop weeën opwekkers gehad (twee keer de volle lading), maar dit deed ook vrij weinig. Bleef steken op 9 cm en voor ik daar was.... Uiteindelijk (gelukkig) een keizersnede. Mede ivm ontsteking waardes die gevonden waren.

Qua gewicht was ik maar 7kg aangekomen en dat was vooral vocht van de laatste twee weken. Nu weeg ik minder dan voor de zwangerschap, dus daar mag ik niet over klagen.

Ik heb zo’n zwangerschap boek bijgehouden. Naja... Achteraf vooral bij gewerkt haha. En ik wil er eentje voor het eerste jaar bestellen. Anders ga ik het toch niet bijhouden. Heb afgelopen week wel veel foto’s geprint om in de boeken te plakken.

Ik heb haar best veel van die zwangerschapsinvulboeken gekeken, maar ze spraken me niet zo aan. Voornamelijk omdat ze bijna allemaal uit het 'perspectief' van de baby worden geschreven.

"Mijn mama en papa dachten bij de eerste echo..."

Past niet zo bij me Ik heb wel zelf een fotoboek met foto's gemaakt.

Oh ja, Keroppi, wat fijn dat het goed ging op de opvang. Het slapen, daar wennen ze gauw genoeg aan. Hoe vind jij het om je baby achter te laten? Hoeveel ga je werken?

quote:

Op maandag 18 november 2019 23:28 schreef BobbyMcGee het volgende:
Oh ja, Keroppi, wat fijn dat het goed ging op de opvang. Het slapen, daar wennen ze gauw genoeg aan. Hoe vind jij het om je baby achter te laten? Hoeveel ga je werken?

Omdat ik al sinds de rondleiding in mijn zwangerschap een goed gevoel bij deze opvang heb, viel het me voor die paar uurtjes (Denk dat het nu netto ruim een uur was) reuze mee. Denk dat ik bij een van de andere organisaties waar we destijds ook hadden gekeken meer een knoop in mijn maag had gehad.

Ik ga van 40 naar 32 uur. Eerste maand wel nog een extra middag vrij. Heel benieuwd hoe dat zal zijn want heb een heel fysieke en bij tijden ook stressvolle functie (Wat ik er juist leuk aan vind ).

Mijn baby viel net zomaar in de box in slaap, uit zichzelf
Moest alleen heel eventjes haar armpjes tegenhouden voor gezwaai.

quote:

Op dinsdag 19 november 2019 02:04 schreef Keroppi het volgende:

[..]

Omdat ik al sinds de rondleiding in mijn zwangerschap een goed gevoel bij deze opvang heb, viel het me voor die paar uurtjes (Denk dat het nu netto ruim een uur was) reuze mee. Denk dat ik bij een van de andere organisaties waar we destijds ook hadden gekeken meer een knoop in mijn maag had gehad.

Ik ga van 40 naar 32 uur. Eerste maand wel nog een extra middag vrij. Heel benieuwd hoe dat zal zijn want heb een heel fysieke en bij tijden ook stressvolle functie (Wat ik er juist leuk aan vind ).

Ik ga van 36 naar 32 uur en blijkbaar is dat reden genoeg dat men het wilt hebben over de inhoud van mijn functie nu ik part time ga werken. Man man man.

quote:

Op dinsdag 19 november 2019 13:31 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Ik ga van 36 naar 32 uur en blijkbaar is dat reden genoeg dat men het wilt hebben over de inhoud van mijn functie nu ik part time ga werken. Man man man.

Op zich niet raar toch? Je zult wrs een taak of twee moeten laten vallen?