R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hi allemaal! Ik ben nieuw hier! Normaal zit ik nooit op forums, maar ik ben even radeloos en ben benieuwd naar jullie meningen.
Deel 1:
Ongeveer 1,5 jaar geleden leerde ik een man kennen via een vriend. Hij is 32 jaar en ik 28. Hij is niet mijn type, maar we spraken af en zagen elkaar steeds vaker. Vorig jaar was ik niet serieus en liep ik nog te ''kloten'' met andere mannen. Na enkele weken bleef ik al bij hem slapen en ondertussen had ik nog contact met andere mannen. Hier heb ik erg veel spijt van. Begin dit jaar heb ik gevoelens gekregen voor hem en probeerde ik serieus te zijn en alleen voor hem te gaan. Ik vond hem steeds leuker en leuker! Ik ben eigenlijk nog nooit zo lang samen geweest met een man. Al was het nooit officieel geweest....In de tussen tijd had ik nog steeds contact met andere mannen, maar geen seksuele contacten meer. Wel loog ik tegen hem, dat ik thuis was of aan het werk was terwijl ik met andere mannen ging afspreken. Hier kwam hij later dan ook achter, omdat ik achteraf toch de waarheid verteld of hij zag het in mijn telefoon.
Ik bleef 2 keer per week bij hem slapen en we deden veel dingen samen. Nu ben ik 4 maanden zwanger. Een maand geleden hebben wij erge ruzie gehad, omdat hij gesprekken had gelezen van mij en andere mannen. Na het lezen van de gesprekken wilde hij niets meer met mij te maken hebben. Hij wilde graag dat ik een DNA test deed, dit heb ik gedaan. Natuurlijk wist ik dat hij de vader is. Ik heb namelijk met niemand anders het bed gedeeld. Uitslag: Hij is 99,8 procent de vader van het kind. En nu? Hij wilt niet meer samen....En ik sta nu al 4 maanden er alleen voor. Ik eet slecht, ik kan me niet concentreren op werk, ik heb veel huilbuien en mijn hoofd draait hele dag toeren van het nadenken 'hoe later?' Hij heeft helemaal geen vertrouwen in mij, doordat ik ondertussen veel afsprak met andere mannen.
In de tussentijd heb ik termijnecho's gehad. Hij is nul keer meegeweest. Ik heb hem een maand niet gezien en gister spraken wij voor het eerst weer af. In die maand heb ik ook helemaal geen contact meer gehad met andere mannen. Omdat ik helemaal geen zin meer heb en alleen op het kind en hem wilde gaan focussen. Het was best awkward tijdens het afspreken. Ik heb het gevoel dat alles vanuit mijn kant komt en dat hij totaal niets boeit. Hij wilt mij en het kind niet. Dit heeft hij meerdere malen duidelijk gemaakt. Echter kan ik het nog steeds niet accepteren. Denk ik nu alleen aan mezelf? Ben ik selfish? Overdrijft hij? Is hij echt een idi**t? Ik weet het even niet meer.
In het verleden heb ik veel meegemaakt thuis. Na het overlijden van mijn moeder leed ik aan een angststoornis en werd ik thuis mishandeld door mijn vader. Ik ben van mezelf erg teruggetrokken en heb bijna geen vrienden, op enkele vriendinnen na. De afgelopen maanden heb ik me rot gewerkt, om zo een beetje afleiding te zoeken. Maar door alles heb ik heel erge moeite om alleen te zijn. Dit alles maakt het voor mij ook 100x zwaarder. Door deze situatie zie ik het soms echt niet zitten, maar wanneer ik de babykicks voel, voel ik me weer sterk en weet ik dat ik gewoon door moet gaan.
Nu heb ik wel contact met hem via WhatsApp. En ik heb ook al mijn social media verwijderd, ivm ik daar toen alle contacten had met andere mannen. Ik heb dit gedaan zodat hij mij zal gaan vertrouwen. Echter merk ik toch dat hij helemaal geen moeite doet. Hij zegt dat het niet werkt en dat we 'botsen'. Ik vind hem nog steeds leuk. En ik snap dat ik fout zat en hij geen vertrouwen meer in mij heeft. Maar mij verlaten om dat? Terwijl ik nu helemaal geen contacten meer heb met andere mannen....?
[ Bericht 52% gewijzigd door CoolGuy op 26-10-2019 23:03:33 (OP terug gezet) ]
Deel 1:
Ongeveer 1,5 jaar geleden leerde ik een man kennen via een vriend. Hij is 32 jaar en ik 28. Hij is niet mijn type, maar we spraken af en zagen elkaar steeds vaker. Vorig jaar was ik niet serieus en liep ik nog te ''kloten'' met andere mannen. Na enkele weken bleef ik al bij hem slapen en ondertussen had ik nog contact met andere mannen. Hier heb ik erg veel spijt van. Begin dit jaar heb ik gevoelens gekregen voor hem en probeerde ik serieus te zijn en alleen voor hem te gaan. Ik vond hem steeds leuker en leuker! Ik ben eigenlijk nog nooit zo lang samen geweest met een man. Al was het nooit officieel geweest....In de tussen tijd had ik nog steeds contact met andere mannen, maar geen seksuele contacten meer. Wel loog ik tegen hem, dat ik thuis was of aan het werk was terwijl ik met andere mannen ging afspreken. Hier kwam hij later dan ook achter, omdat ik achteraf toch de waarheid verteld of hij zag het in mijn telefoon.
Ik bleef 2 keer per week bij hem slapen en we deden veel dingen samen. Nu ben ik 4 maanden zwanger. Een maand geleden hebben wij erge ruzie gehad, omdat hij gesprekken had gelezen van mij en andere mannen. Na het lezen van de gesprekken wilde hij niets meer met mij te maken hebben. Hij wilde graag dat ik een DNA test deed, dit heb ik gedaan. Natuurlijk wist ik dat hij de vader is. Ik heb namelijk met niemand anders het bed gedeeld. Uitslag: Hij is 99,8 procent de vader van het kind. En nu? Hij wilt niet meer samen....En ik sta nu al 4 maanden er alleen voor. Ik eet slecht, ik kan me niet concentreren op werk, ik heb veel huilbuien en mijn hoofd draait hele dag toeren van het nadenken 'hoe later?' Hij heeft helemaal geen vertrouwen in mij, doordat ik ondertussen veel afsprak met andere mannen.
In de tussentijd heb ik termijnecho's gehad. Hij is nul keer meegeweest. Ik heb hem een maand niet gezien en gister spraken wij voor het eerst weer af. In die maand heb ik ook helemaal geen contact meer gehad met andere mannen. Omdat ik helemaal geen zin meer heb en alleen op het kind en hem wilde gaan focussen. Het was best awkward tijdens het afspreken. Ik heb het gevoel dat alles vanuit mijn kant komt en dat hij totaal niets boeit. Hij wilt mij en het kind niet. Dit heeft hij meerdere malen duidelijk gemaakt. Echter kan ik het nog steeds niet accepteren. Denk ik nu alleen aan mezelf? Ben ik selfish? Overdrijft hij? Is hij echt een idi**t? Ik weet het even niet meer.
In het verleden heb ik veel meegemaakt thuis. Na het overlijden van mijn moeder leed ik aan een angststoornis en werd ik thuis mishandeld door mijn vader. Ik ben van mezelf erg teruggetrokken en heb bijna geen vrienden, op enkele vriendinnen na. De afgelopen maanden heb ik me rot gewerkt, om zo een beetje afleiding te zoeken. Maar door alles heb ik heel erge moeite om alleen te zijn. Dit alles maakt het voor mij ook 100x zwaarder. Door deze situatie zie ik het soms echt niet zitten, maar wanneer ik de babykicks voel, voel ik me weer sterk en weet ik dat ik gewoon door moet gaan.
Nu heb ik wel contact met hem via WhatsApp. En ik heb ook al mijn social media verwijderd, ivm ik daar toen alle contacten had met andere mannen. Ik heb dit gedaan zodat hij mij zal gaan vertrouwen. Echter merk ik toch dat hij helemaal geen moeite doet. Hij zegt dat het niet werkt en dat we 'botsen'. Ik vind hem nog steeds leuk. En ik snap dat ik fout zat en hij geen vertrouwen meer in mij heeft. Maar mij verlaten om dat? Terwijl ik nu helemaal geen contacten meer heb met andere mannen....?
[ Bericht 52% gewijzigd door CoolGuy op 26-10-2019 23:03:33 (OP terug gezet) ]
Hoezo denken vrouwen dat ze kunnen liegen en bedriegen, en dat het daarna de schuld van de man is, dat hij ervoor kiest zo'n wijf niet meer te vertrouwen??? Waar pikken ze dat op?????
Zaterdagavondpaniektopic ....quote:Op zaterdag 26 oktober 2019 21:48 schreef Rainbow1988 het volgende:
Hi allemaal! Ik ben nieuw hier! Normaal zit ik nooit op forums, maar ik ben even radeloos en ben benieuwd naar jullie meningen.
Deel 1:
Ongeveer 1,5 jaar geleden leerde ik een man kennen via een vriend. Hij is 32 jaar en ik 28. Hij is niet mijn type, maar we spraken af en zagen elkaar steeds vaker. Vorig jaar was ik niet serieus en liep ik nog te ''kloten'' met andere mannen. Na enkele weken bleef ik al bij hem slapen en ondertussen had ik nog contact met andere mannen. Hier heb ik erg veel spijt van. Begin dit jaar heb ik gevoelens gekregen voor hem en probeerde ik serieus te zijn en alleen voor hem te gaan. Ik vond hem steeds leuker en leuker! Ik ben eigenlijk nog nooit zo lang samen geweest met een man. Al was het nooit officieel geweest....In de tussen tijd had ik nog steeds contact met andere mannen, maar geen seksuele contacten meer. Wel loog ik tegen hem, dat ik thuis was of aan het werk was terwijl ik met andere mannen ging afspreken. Hier kwam hij later dan ook achter, omdat ik achteraf toch de waarheid verteld of hij zag het in mijn telefoon.
Ik bleef 2 keer per week bij hem slapen en we deden veel dingen samen. Nu ben ik 4 maanden zwanger. Een maand geleden hebben wij erge ruzie gehad, omdat hij gesprekken had gelezen van mij en andere mannen. Na het lezen van de gesprekken wilde hij niets meer met mij te maken hebben. Hij wilde graag dat ik een DNA test deed, dit heb ik gedaan. Natuurlijk wist ik dat hij de vader is. Ik heb namelijk met niemand anders het bed gedeeld. Uitslag: Hij is 99,8 procent de vader van het kind. En nu? Hij wilt niet meer samen....En ik sta nu al 4 maanden er alleen voor. Ik eet slecht, ik kan me niet concentreren op werk, ik heb veel huilbuien en mijn hoofd draait hele dag toeren van het nadenken 'hoe later?' Hij heeft helemaal geen vertrouwen in mij, doordat ik ondertussen veel afsprak met andere mannen.
In de tussentijd heb ik termijnecho's gehad. Hij is nul keer meegeweest. Ik heb hem een maand niet gezien en gister spraken wij voor het eerst weer af. In die maand heb ik ook helemaal geen contact meer gehad met andere mannen. Omdat ik helemaal geen zin meer heb en alleen op het kind en hem wilde gaan focussen. Het was best awkward tijdens het afspreken. Ik heb het gevoel dat alles vanuit mijn kant komt en dat hij totaal niets boeit. Hij wilt mij en het kind niet. Dit heeft hij meerdere malen duidelijk gemaakt. Echter kan ik het nog steeds niet accepteren. Denk ik nu alleen aan mezelf? Ben ik selfish? Overdrijft hij? Is hij echt een idi**t? Ik weet het even niet meer.
In het verleden heb ik veel meegemaakt thuis. Na het overlijden van mijn moeder leed ik aan een angststoornis en werd ik thuis mishandeld door mijn vader. Ik ben van mezelf erg teruggetrokken en heb bijna geen vrienden, op enkele vriendinnen na. De afgelopen maanden heb ik me rot gewerkt, om zo een beetje afleiding te zoeken. Maar door alles heb ik heel erge moeite om alleen te zijn. Dit alles maakt het voor mij ook 100x zwaarder. Door deze situatie zie ik het soms echt niet zitten, maar wanneer ik de babykicks voel, voel ik me weer sterk en weet ik dat ik gewoon door moet gaan.
Nu heb ik wel contact met hem via WhatsApp. En ik heb ook al mijn social media verwijderd, ivm ik daar toen alle contacten had met andere mannen. Ik heb dit gedaan zodat hij mij zal gaan vertrouwen. Echter merk ik toch dat hij helemaal geen moeite doet. Hij zegt dat het niet werkt en dat we 'botsen'. Ik vind hem nog steeds leuk. En ik snap dat ik fout zat en hij geen vertrouwen meer in mij heeft. Maar mij verlaten om dat? Terwijl ik nu helemaal geen contacten meer heb met andere mannen....?
Even de OP quoten omdat ik denk dat dat een goed idee is.quote:
Hi allemaal! Ik ben nieuw hier! Normaal zit ik nooit op forums, maar ik ben even radeloos en ben benieuwd naar jullie meningen.
Deel 1:
Ongeveer 1,5 jaar geleden leerde ik een man kennen via een vriend. Hij is 32 jaar en ik 28. Hij is niet mijn type, maar we spraken af en zagen elkaar steeds vaker. Vorig jaar was ik niet serieus en liep ik nog te ''kloten'' met andere mannen. Na enkele weken bleef ik al bij hem slapen en ondertussen had ik nog contact met andere mannen. Hier heb ik erg veel spijt van. Begin dit jaar heb ik gevoelens gekregen voor hem en probeerde ik serieus te zijn en alleen voor hem te gaan. Ik vond hem steeds leuker en leuker! Ik ben eigenlijk nog nooit zo lang samen geweest met een man. Al was het nooit officieel geweest....In de tussen tijd had ik nog steeds contact met andere mannen, maar geen seksuele contacten meer. Wel loog ik tegen hem, dat ik thuis was of aan het werk was terwijl ik met andere mannen ging afspreken. Hier kwam hij later dan ook achter, omdat ik achteraf toch de waarheid verteld of hij zag het in mijn telefoon.
Ik bleef 2 keer per week bij hem slapen en we deden veel dingen samen. Nu ben ik 4 maanden zwanger. Een maand geleden hebben wij erge ruzie gehad, omdat hij gesprekken had gelezen van mij en andere mannen. Na het lezen van de gesprekken wilde hij niets meer met mij te maken hebben. Hij wilde graag dat ik een DNA test deed, dit heb ik gedaan. Natuurlijk wist ik dat hij de vader is. Ik heb namelijk met niemand anders het bed gedeeld. Uitslag: Hij is 99,8 procent de vader van het kind. En nu? Hij wilt niet meer samen....En ik sta nu al 4 maanden er alleen voor. Ik eet slecht, ik kan me niet concentreren op werk, ik heb veel huilbuien en mijn hoofd draait hele dag toeren van het nadenken 'hoe later?' Hij heeft helemaal geen vertrouwen in mij, doordat ik ondertussen veel afsprak met andere mannen.
In de tussentijd heb ik termijnecho's gehad. Hij is nul keer meegeweest. Ik heb hem een maand niet gezien en gister spraken wij voor het eerst weer af. In die maand heb ik ook helemaal geen contact meer gehad met andere mannen. Omdat ik helemaal geen zin meer heb en alleen op het kind en hem wilde gaan focussen. Het was best awkward tijdens het afspreken. Ik heb het gevoel dat alles vanuit mijn kant komt en dat hij totaal niets boeit. Hij wilt mij en het kind niet. Dit heeft hij meerdere malen duidelijk gemaakt. Echter kan ik het nog steeds niet accepteren. Denk ik nu alleen aan mezelf? Ben ik selfish? Overdrijft hij? Is hij echt een idi**t? Ik weet het even niet meer.
In het verleden heb ik veel meegemaakt thuis. Na het overlijden van mijn moeder leed ik aan een angststoornis en werd ik thuis mishandeld door mijn vader. Ik ben van mezelf erg teruggetrokken en heb bijna geen vrienden, op enkele vriendinnen na. De afgelopen maanden heb ik me rot gewerkt, om zo een beetje afleiding te zoeken. Maar door alles heb ik heel erge moeite om alleen te zijn. Dit alles maakt het voor mij ook 100x zwaarder. Door deze situatie zie ik het soms echt niet zitten, maar wanneer ik de babykicks voel, voel ik me weer sterk en weet ik dat ik gewoon door moet gaan.
Nu heb ik wel contact met hem via WhatsApp. En ik heb ook al mijn social media verwijderd, ivm ik daar toen alle contacten had met andere mannen. Ik heb dit gedaan zodat hij mij zal gaan vertrouwen. Echter merk ik toch dat hij helemaal geen moeite doet. Hij zegt dat het niet werkt en dat we 'botsen'. Ik vind hem nog steeds leuk. En ik snap dat ik fout zat en hij geen vertrouwen meer in mij heeft. Maar mij verlaten om dat? Terwijl ik nu helemaal geen contacten meer heb met andere mannen....?
Dus je loog tegen hem, niet 1x maar heel vaak, je vond hem niet eens echt leuk maar deed wel je benen wijd, en vindt het nu raar dat ie, nu ie daar achter gekomen is, niks meer met je van doen wil hebben?
Toegegeven dat hij er voor het kind zou moeten zijn, immers, hij had er ook geen problemen mee om je dicht te kitten. Dat jij dat kind vervolgens wil gebruiken voor emotionele chantage is natuurlijk treurig.
Daarna gooi je nog even wat 'moeilijke jeugd' in de weegschaal wat niets met het verhaal van doem heeft anders dan gewicht leveren aan je 'ik ben eigenlijk vooral maar een arm onschuldig meisje' en dan verwacht je dat dat alles samen compenseert voor het feot dat je totaal niet serieus was met hem maar dan ben je zwanger en dan ineens heb JIJ het moeilijk en dan is hij wel goed? Waarom klop je nu dan niet aan bij al die andere mannen?
Nee, ik heb geen medelijden met je. Wel met de baby. Maar je zult moeten accepteren dat acties consequenties hebben, en jij bent daar nu op een vervelende manier achter gekomen.
Breitling - Instruments for Professionals
Tsja je hebt het toch wel echt aan jezelf te danken..
Je bent gewoon te laat. Hij is klaar met je.quote:En ik heb ook al mijn social media verwijderd, ivm ik daar toen alle contacten had met andere mannen. Ik heb dit gedaan zodat hij mij zal gaan vertrouwen. Echter merk ik toch dat hij helemaal geen moeite doet. Hij zegt dat het niet werkt en dat we 'botsen'. Ik vind hem nog steeds leuk. En ik snap dat ik fout zat en hij geen vertrouwen meer in mij heeft. Maar mij verlaten om dat? Terwijl ik nu helemaal geen contacten meer heb met andere mannen....?
Je hebt hem ruim een half jaar besodemieterd en vindt het nu gek dat hij geen zin meer in je heeft? Sta je erbij stil dat je hem mogelijk ontzettend geraakt hebt met je gedrag, en hij nu ook nog eens te dealen heeft met dat hij voor de rest van zijn leven een ongevraagde connectie met je zal hebben?
Je verleden heeft er weinig mee te maken, al zou ik je wel aanraden on hulp te zoeken voor je moeite om alleen te zijn.
Je verleden heeft er weinig mee te maken, al zou ik je wel aanraden on hulp te zoeken voor je moeite om alleen te zijn.
Of het een serieus topic is of niet;quote:Op zaterdag 26 oktober 2019 22:01 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Even de OP quoten omdat ik denk dat dat een goed idee is.
Dus je loog tegen hem, niet 1x maar heel vaak, je vond hem niet eens echt leuk maar deed wel je benen wijd, en vindt het nu raar dat ie, nu ie daar achter gekomen is, niks meer met je van doen wil hebben?
Toegegeven dat hij er voor het kind zou moeten zijn, immers, hij had er ook geen problemen mee om je dicht te kitten. Dat jij dat kind vervolgens wil gebruiken voor emotionele chantage is natuurlijk treurig.
Daarna gooi je nog even wat 'moeilijke jeugd' in de weegschaal wat niets met het verhaal van doem heeft anders dan gewicht leveren aan je 'ik ben eigenlijk vooral maar een arm onschuldig meisje' en dan verwacht je dat dat alles samen compenseert voor het feot dat je totaal niet serieus was met hem maar dan ben je zwanger en dan ineens heb JIJ het moeilijk en dan is hij wel goed? Waarom klop je nu dan niet aan bij al die andere mannen?
Nee, ik heb geen medelijden met je. Wel met de baby. Maar je zult moeten accepteren dat acties consequenties hebben, en jij bent daar nu op een vervelende manier achter gekomen.
ZO. DIT.
In de hemel is geen bier. Daarom brouwen we het hier
Het beste bier brouw je zelf.
Bier is bitter. Bier is best. Bier is beter dan de rest.
Ik heb alleen een drankprobleem als het op is.
Het beste bier brouw je zelf.
Bier is bitter. Bier is best. Bier is beter dan de rest.
Ik heb alleen een drankprobleem als het op is.
Dus, samenvattend: hij moet jouw vreemdgaan gewoon maar pikken? Jij nam hem niet serieus, en nu moet hij jou wel serieus nemen?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
voortaan gewoon rubbertjes gebruiken.. had je dit gezeik vrijwel zeker niet gehad.
nooit er maar vanuitgaan dat een man wel bij je blijft omdat je zwanger bent, ookal ben je aan het liegen geweest
tot een redelijke verstandhouding zou ik wel proberen te komen voor het kind..
het kind zou niet de dupe moeten worden van de fouten van jullie..
[ Bericht 21% gewijzigd door mschol op 26-10-2019 22:20:38 ]
nooit er maar vanuitgaan dat een man wel bij je blijft omdat je zwanger bent, ookal ben je aan het liegen geweest
tot een redelijke verstandhouding zou ik wel proberen te komen voor het kind..
het kind zou niet de dupe moeten worden van de fouten van jullie..
[ Bericht 21% gewijzigd door mschol op 26-10-2019 22:20:38 ]
Je kan altijd proberen om hem terug te winnen. Het is natuurlijk je eigen schuld, maar je hoeft niet perse op te geven.
Wie weet, kan je zijn vertrouwen terugwinnen en ook zijn liefde. Ik zou het proberen als ik jou was, ook voor het kind.
Wie weet, kan je zijn vertrouwen terugwinnen en ook zijn liefde. Ik zou het proberen als ik jou was, ook voor het kind.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Zonder vertrouwen is er geen liefde mogelijk,quote:
En ik snap dat ik fout zat en hij geen vertrouwen meer in mij heeft. Maar mij verlaten om dat?
En heb je ooit hem recht in zijn gezicht gezegd dat het je spijt?
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Ja! Zo vaak gezegd en met oprecht dat het me spijt.quote:
[..]
Zonder vertrouwen is er geen liefde mogelijk,
En heb je ooit hem recht in zijn gezicht gezegd dat het je spijt?
Ik had hem verteld dat ik zou stoppen met de pil....quote:
voortaan gewoon rubbertjes gebruiken.. had je dit gezeik vrijwel zeker niet gehad.
nooit er maar vanuitgaan dat een man wel bij je blijft omdat je zwanger bent, ookal ben je aan het liegen geweest
tot een redelijke verstandhouding zou ik wel proberen te komen voor het kind..
het kind zou niet de dupe moeten worden van de fouten van jullie..
Ben je expres zwanger geworden?quote:
[..]
Ik had hem verteld dat ik zou stoppen met de pil....
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Okeej... Hij wist dat je gestopt was, of zou je nog gaan stoppen?quote:
Ik had hem verteld dat ik zou stoppen met de pil....
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Nee, hij wist het. Maar hij zei dat hij er niet goed bij na heeft gedacht...quote:
[..]
Okeej... Hij wist dat je gestopt was, of zou je nog gaan stoppen?
Je bent bewust zwanger van hem geworden?quote:
[..]
Ik had hem verteld dat ik zou stoppen met de pil....
Mag ik vragen hoe je erbij kwam om te stoppen met de pil? Waarom het je een goed idee leek om zwanger te worden terwijl jullie niet eens officieel een relatie hadden?quote:
[..]
Nee, hij wist het. Maar hij zei dat hij er niet goed bij na heeft gedacht...
Waar heeft hij niet goed over nagedacht?quote:
Nee, hij wist het. Maar hij zei dat hij er niet goed bij na heeft gedacht...
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Wat kost dat nou?quote:
[..]
Ja! DNA test gedaan via het ziekenhuis
The love you take is equal to the love you make.
Eh, tsja ... Je er bij neer leggen dat een romantische relatie met hem, het dus niet meer gaat worden. Hij geeft immers heel duidelijk aan compleet klaar met je te zijn. En als je ophoudt met op die manier aan hem te trekken / het proberen goed te maken / zijn vertrouwen terug te winnen, heb je denk ik de grootste kans dat hij bereid is om samen afspraken over jullie kind te maken (zonder dat een rechter hem daartoe moet dwingen en zulks).
En dan je aandacht richten op je zwangerschap en je kind. Je eigen situatie / positie verbeteren en zo.
Kortom .. 'Hij en jij' zijn over. Klaar. Gaat niet gebeuren. En hoe eerder je dat accepteert (en ook ophoudt met je huidige gedrag naar hem toe), des te groter de kans dat de 'hij en kind'-relatie nog wel te redden is. Maar dat zal wel een verandering in jouw gedrag vragen; dat je vanaf nu het belang van je kinds relatie met diens vader boven jouw eigen verlangens plaatst. En als hij dus aangeeft klaar met jou te zijn, dien je dat te respecteren.
En dan je aandacht richten op je zwangerschap en je kind. Je eigen situatie / positie verbeteren en zo.
Kortom .. 'Hij en jij' zijn over. Klaar. Gaat niet gebeuren. En hoe eerder je dat accepteert (en ook ophoudt met je huidige gedrag naar hem toe), des te groter de kans dat de 'hij en kind'-relatie nog wel te redden is. Maar dat zal wel een verandering in jouw gedrag vragen; dat je vanaf nu het belang van je kinds relatie met diens vader boven jouw eigen verlangens plaatst. En als hij dus aangeeft klaar met jou te zijn, dien je dat te respecteren.
"Pools are perfect for holding water"
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |