Depressie & Angst #161

quote:

Op woensdag 30 oktober 2019 14:01 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Heel erg herkenbaar! Goed dat je het ook hebt. En inderdaad, niks opgeschreven is niks doen al heb ik er geen hoge druk op. Moe = moe en als ik wat anders wil doen, ook goed. Als ik maar wat doe wanneer ik de energie en concentratie heb.

Je kan toch ook voor minder dagen plannen? Ik doe het vaak per twee of vier dagen (ben alleen, dus kook altijd voor twee keer). Of vind je dat ook niet fijn?
[..]

Met werk snap ik het idd! En dan moet je met vrije tijd ook zeker doen zoals je het wil. Probleem hier is dat ik geen werk heb, dus ik moet echt de intrinsieke motivatie hebben om het te doen. Anders douch ik me echt eens per twee weken (was zo voor Eugeria). Nu gewoon elke ochtend.

Dank je wel! Van positieve gevoelens moet een mens gebruik maken toch

Ik probeer nu inderdaad 2 dagen vooruit te plannen met eten, maar het gaat is een work in progress. Sinds een ruim jaar word ik behandeld voor een eetstoornis en dat vergt wat tijd en oefening.
Maar dat is niet direct gerelateerd aan depressie of angst (meer dwang, maar weer niet uit een angst). Vroeger was ik best sociaal, dat is nu helemaal ingeklapt met de depressies en de daaruit vloeiende dysthymie. Dat vind ik toch wel het meest jammere van de depressies > sociale contacten opbouwen. Ik heb nog niet de mindset dat ik het mijzelf waard vind, al betwijfel ik of ik die ooit heb gehad.

Maar zonder het ritme van werk is zelfzorg inderdaad iets waar je heel bewust mee aan de slag moet gaan.
Sinds kort doe ik yoga, dat helpt mij om wat meer met mijn lichaam bezig te zijn. Na afloop mogen we een kwartiertje onder een dekentje liggen om een soort meditatie te doen en bewust te worden van je eigen lijf, dat helpt ook flink om meer bezig te zijn met zorgen voor mezelf.

Komt vast vanzelf weer .

quote:

Op woensdag 30 oktober 2019 14:11 schreef Meridiaan het volgende:

[..]

Ik probeer nu inderdaad 2 dagen vooruit te plannen met eten, maar het gaat is een work in progress. Sinds een ruim jaar word ik behandeld voor een eetstoornis en dat vergt wat tijd en oefening.
Maar dat is niet direct gerelateerd aan depressie of angst (meer dwang, maar weer niet uit een angst). Vroeger was ik best sociaal, dat is nu helemaal ingeklapt met de depressies en de daaruit vloeiende dysthymie. Dat vind ik toch wel het meest jammere van de depressies > sociale contacten opbouwen. Ik heb nog niet de mindset dat ik het mijzelf waard vind, al betwijfel ik of ik die ooit heb gehad.

Ai... je hebt ook veel op je schouders zeg... Over de ES even een DM gedaan.
Sociale contacten opbouwen kan best eng en moeilijk zijn. En die mindset heb ik ook nog nooit eerder gehad hoor! Kwam ineens uit het niets, dus dat kan jou ook gebeuren. Geef niet op!

quote:

Maar zonder het ritme van werk is zelfzorg inderdaad iets waar je heel bewust mee aan de slag moet gaan.
Sinds kort doe ik yoga, dat helpt mij om wat meer met mijn lichaam bezig te zijn. Na afloop mogen we een kwartiertje onder een dekentje liggen om een soort meditatie te doen en bewust te worden van je eigen lijf, dat helpt ook flink om meer bezig te zijn met zorgen voor mezelf.

Komt vast vanzelf weer .

Ja daarom

Wat goed van de yoga en het mediteren!

Ik heb mn tand nog tandarts maakte t wortelkanaal helemaal open en toen kwam er allemaal troep uit... 3x gespoeld en nu toch dicht gemaakt... de andere tand ook afgemaakt... en nu gaat de verdoving eruit... tandarts gedaan met 20mg oxazepam maar t zit erop!! Heb voor de zekerheid een kuurtje AB gekregen.. mocht t dan weer gaan kloppen mag ik daarmee starten, maar hij had goede hoop... (en ik ben eigenlijk wel klaar met se tandarts voor dit jaar ) al vanaf juni minstens 1x per mnd...

quote:

Op woensdag 30 oktober 2019 17:42 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik heb mn tand nog tandarts maakte t wortelkanaal helemaal open en toen kwam er allemaal troep uit... 3x gespoeld en nu toch dicht gemaakt... de andere tand ook afgemaakt... en nu gaat de verdoving eruit... tandarts gedaan met 20mg oxazepam maar t zit erop!! Heb voor de zekerheid een kuurtje AB gekregen.. mocht t dan weer gaan kloppen mag ik daarmee starten, maar hij had goede hoop... (en ik ben eigenlijk wel klaar met se tandarts voor dit jaar ) al vanaf juni minstens 1x per mnd...

Oeiiii.... dat is heftig. En je hebt het gedaan! Goed bezig

Ik heb gister via de mail een boek gekregen van mijn therapeut, 1e hoofdstukje gelezen, las makkelijk weg, gaat over angst en hoeveel invloed je verstand daar eigenlijk op heeft.. zitten ook opdrachten bij.

quote:

Op woensdag 30 oktober 2019 20:01 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik heb gister via de mail een boek gekregen van mijn therapeut, 1e hoofdstukje gelezen, las makkelijk weg, gaat over angst en hoeveel invloed je verstand daar eigenlijk op heeft.. zitten ook opdrachten bij.

Klinkt goed! En goed dat je ermee bezig bent

Dit ben ik

quote:

Op donderdag 31 oktober 2019 09:28 schreef CherryLips het volgende:
[ afbeelding ]

Dit ben ik

Ik ook

quote:

Op donderdag 31 oktober 2019 09:28 schreef CherryLips het volgende:
[ afbeelding ]

Dit ben ik

Herkenbaar

Gatver ik geloof dat ik deze week al van 3 mensen de opmerking heb gekregen dat ze me depressief vinden... stiekem hebben ze misschien wel gelijk. Maar ik wil het nog even op de te volle herfstvakantie schuiven.
Aan de andere kant is het eigenlijk al van voor de zomer niet zo lekker... maar ik zat vorige week nog bij de huisarts te vertellen dat het best redelijk ging.
En ja ik zou bellen als het nodig was, maar hoe weet ik nou of het nodig is, misschien klaart het wel weer wat op... misschien het weekend nog even afwachten... *steekt kop weer in het zand*

quote:

Op donderdag 31 oktober 2019 13:06 schreef Nijna het volgende:

[..]

Herkenbaar

Gatver ik geloof dat ik deze week al van 3 mensen de opmerking heb gekregen dat ze me depressief vinden... stiekem hebben ze misschien wel gelijk. Maar ik wil het nog even op de te volle herfstvakantie schuiven.
Aan de andere kant is het eigenlijk al van voor de zomer niet zo lekker... maar ik zat vorige week nog bij de huisarts te vertellen dat het best redelijk ging.
En ja ik zou bellen als het nodig was, maar hoe weet ik nou of het nodig is, misschien klaart het wel weer wat op... misschien het weekend nog even afwachten... *steekt kop weer in het zand*

Hm... dat is echt heel naar... Zodra je twijfelt is het nodig om de HA te bellen! Hoe eerder hulp, hoe eerder het beter met je gaat. En het is naar, en het is rot, maar je mag hierin echt wel goed voor jezelf zorgen. Kom op, kop uit het zand trekken jij

quote:

Op donderdag 31 oktober 2019 13:19 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Hm... dat is echt heel naar... Zodra je twijfelt is het nodig om de HA te bellen! Hoe eerder hulp, hoe eerder het beter met je gaat. En het is naar, en het is rot, maar je mag hierin echt wel goed voor jezelf zorgen. Kom op, kop uit het zand trekken jij

Mn hoofd lijkt wel ietsje rustiger, maar wellicht is dat ook wel wat ik wil/hoop.
Ik kijk het nog even aan, sowieso moet ik in december komen vertellen hoe het gaat, bij de huisarts, maar als het zo blijft als de afgelopen dagen dan bel ik maandag.

quote:

Op donderdag 31 oktober 2019 14:19 schreef scrupuleus het volgende:

[..]

Ben je ergens bang voor?

Ik denk dat ik bang ben dat de huisarts ook niet zoveel kan, ik sta op de wachtlijst voor hulp (bij een organisatie met ervaring met ass, maar wachtlijst wel een jaar en ergens komende zomer ben ik waarschijnlijk aan de beurt...).
Of dat het voorstel medicatie wordt, alleen heb ik in het verleden al heel veel ssri's gehad en die deden eigenlijk amper iets of helemaal niks. Het medicijn wat me uiteindelijk wel weer op de been kreeg was een mao-remmer, maar dat moest toen goedgekeurd door de verzekering en moest ik opbouwen in de kliniek en daar mocht je best veel dingen niet bij eten. En ik vond het zoveel gedoe, heeft toen wel heel goed geholpen, maar toen was ik ook al heel lang depressief.
Volgens mij ben ik 3 jaar (als ik het goed beredeneer) geleden, na heel langzaam afbouwen gestopt en tot deze zomer ging het best wel ok.
Een rasoptimist zal ik nooit worden, maar het was allemaal aardig te behappen.

Maar nu dus even niet en dan gaat mijn hoofd weer in piekermodus, zie ik nog meer beren op de weg dan anders. Voel ik me falen op werkelijk alle vlakken en ben ik gewoon moe van al het denken, piekeren, het organiseren en begeleiden van mijn gezin. Regeldingen die voor een groot deel op mijn bord komen omdat ik fulltime moeder ben en mijn man buitenshuis werkt.
Het is veel en ik mis toch ook wel contact met anderen.
Ik heb 1 vriendin, maar die woont 85 km verderop, daar ga je niet even een uurtje op de thee. En verder af en toe wat contact met ouders van kinderen bij mijn kinderen in de klas, maar dat wordt ook minder met 1 in de brugklas nu en 1 in groep 7.
Misschien kan ik wel zeggen dat ik eenzaam ben, soms. Hoewel ik het ook wel weer kan waarderen dat ik even kan ademhalen (en een powernapje kan inlassen) als man aan het werk is en kinderen op school...

Nijna ben je van slag geraakt nu de oudste van school is veranderd?

Maar misschien is er in de tussentijd wel hulp voor handen voor je? Iets wat je door de moeilijke tijd kan helpen...

Hmm voel me steeds sterker worden, dwang is er nog wel. Oorsuizen heb ik echt nog wel last van. Maar de dwang is zeker niet de hele dag meer aanwezig en het oorsuizen vergeet ik al als ik druk bezig ben.

Wel een dingetje wat ik nu minder vind is dat ik never nooit een stoeprand geraakt heb met mn auto en nu ik zwarte velgen heb gebeurd me dat dus wel. Weg mn perfecte auto haha. Naja krijg ik vast wel weer mooier wat dan goed voor mn zelfvertrouwen is omdat ik het zelf fix.

quote:

Op donderdag 31 oktober 2019 15:26 schreef Luchtbel het volgende:
Nijna ben je van slag geraakt nu de oudste van school is veranderd?

Ik denk dat alle zorgen en regeldingen (met een iets minder standaard kind) me wel de nodige stress hebben gegeven. De jongste gaat ook niet helemaal lekker, wat de nodige kopzorgen geeft. Zijn we wel mee bezig, maar ook wachtlijsten en nu hebben we wel iets ter overbrugging en dat helpt echt wel, maar het is veel bij elkaar.

Maar ik denk dat die overgang wel de nodige impact heeft gehad ja.
En ik ben druk met afspraken, mbt de jongste, de begeleiding van de oudste, de orthodontist. Je week zit zo maar weer aardig vol. En dat is niet erg, maar ik heb op het moment weinig reserve en dan hakt het er nog wel eens in.

quote:

Op donderdag 31 oktober 2019 15:27 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Maar misschien is er in de tussentijd wel hulp voor handen voor je? Iets wat je door de moeilijke tijd kan helpen...

Ja misschien wel...

@Nijna direct van ssri's naar een MAO remmer, geen tca of een snri? En is rtms bijvoorbeeld geen optie? Heb wel eens iemand gesproken die een MAO remmer slikt maar damn dat dieet alleen al...

quote:

Op donderdag 31 oktober 2019 15:56 schreef scrupuleus het volgende:
He @:Nijna knap dat je jouw verhaal zo vertelt.

Wat lastig en eenzaam.
Wat zal je een druk voelen op je schouders.

Je gevoel mag er zijn he

Sterkte!

Is er geen andere mogelijkheid om met een psycholoog te praten?
Hoe en waar zou je jouw lasten willen delen?

Ik sta op de wachtlijst, korte versie is dat we eigenlijk willen proberen om alles zoveel mogelijk op 1 plek te hebben, omdat er nu overal losse stukjes liggen zeg maar. We hebben stukje "nijna", stukje ene kind, stukje andere kind (diagnostiek eerst) en je kan steeds per stukje kijken. Maar we zijn ook een gezin met ass en er moet echt ook naar het geheel gekeken worden.
En er is gezegd dat ze dat daar ook kunnen en gaan doen... dus daar richten we ons op.

En intussen kan ik mijn ei wel kwijt bij degene die ons begeleid ivm de kinderen tot we op die andere plek terecht kunnen. Dus ik weet niet wat het toevoegt om nog weer ergens anders te gaan zitten praten. De huisarts zou dus eventueel medicatie kunnen voorschrijven, die zou mijn stemming in de gaten houden omdat de begeleiding daar verder niet zoveel mee kan zeg maar.

quote:

Op donderdag 31 oktober 2019 16:01 schreef MatthijsDJ het volgende:
@:Nijna direct van ssri's naar een MAO remmer, geen tca of een snri? En is rtms bijvoorbeeld geen optie? Heb wel eens iemand gesproken die een MAO remmer slikt maar damn dat dieet alleen al...

Zo kort door de bocht was het niet. Ik heb echt heel veel geprobeerd en daar zijn jaren overheen gegaan.
Geen tca gehad, snri wel.
Deze mao remmer was het laatste wat de psychiater toen wilde proberen voor ik doorgestuurd zou worden voor een second opinion en ze zouden kijken naar ofwel combinatie van verschillende middelen of ect.
Maar het sloeg gelukkig goed aan.
En na een aantal jaar wilde ik afbouwen, ook omdat die mao-remmers ook geen goede combinatie zijn icm narcose en ik een ingreep wilde laten doen waarvoor ik onder narcose moest. En het ging eigenlijk best wel ok dus...

Dat dieet was erg onhandig en ik werd nogal huiverig om ergens te gaan eten, omdat je dan geen controle hebt over wat er in je eten zit en ik toch wel bang was voor hoge bloeddruk. Want dat is het risico als je teveel van een bepaalde stof binnen krijgt. Een van de redenen dat ik liever niet meer dat middel zou slikken (afgezien van of het weer werkt natuurlijk een 2e keer...).

rtms? Nooit van gehoord...

Zucht.

Waarom ben ik zo ongelukkig?

quote:

Op donderdag 31 oktober 2019 17:43 schreef scrupuleus het volgende:

[..]

Ja waarom eigenlijk.

-Hersenvliesontsteking gehad in mijn jeugd
-Psychoses gehad vanaf mijn 19de
-Opeenstapeling van traumatische ervaringen
-eenzaam

veel meer

quote:

Op donderdag 31 oktober 2019 17:06 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik sta op de wachtlijst, korte versie is dat we eigenlijk willen proberen om alles zoveel mogelijk op 1 plek te hebben, omdat er nu overal losse stukjes liggen zeg maar. We hebben stukje "nijna", stukje ene kind, stukje andere kind (diagnostiek eerst) en je kan steeds per stukje kijken. Maar we zijn ook een gezin met ass en er moet echt ook naar het geheel gekeken worden.
En er is gezegd dat ze dat daar ook kunnen en gaan doen... dus daar richten we ons op.

En intussen kan ik mijn ei wel kwijt bij degene die ons begeleid ivm de kinderen tot we op die andere plek terecht kunnen. Dus ik weet niet wat het toevoegt om nog weer ergens anders te gaan zitten praten. De huisarts zou dus eventueel medicatie kunnen voorschrijven, die zou mijn stemming in de gaten houden omdat de begeleiding daar verder niet zoveel mee kan zeg maar.
[..]

Zo kort door de bocht was het niet. Ik heb echt heel veel geprobeerd en daar zijn jaren overheen gegaan.
Geen tca gehad, snri wel.
Deze mao remmer was het laatste wat de psychiater toen wilde proberen voor ik doorgestuurd zou worden voor een second opinion en ze zouden kijken naar ofwel combinatie van verschillende middelen of ect.
Maar het sloeg gelukkig goed aan.
En na een aantal jaar wilde ik afbouwen, ook omdat die mao-remmers ook geen goede combinatie zijn icm narcose en ik een ingreep wilde laten doen waarvoor ik onder narcose moest. En het ging eigenlijk best wel ok dus...

Dat dieet was erg onhandig en ik werd nogal huiverig om ergens te gaan eten, omdat je dan geen controle hebt over wat er in je eten zit en ik toch wel bang was voor hoge bloeddruk. Want dat is het risico als je teveel van een bepaalde stof binnen krijgt. Een van de redenen dat ik liever niet meer dat middel zou slikken (afgezien van of het weer werkt natuurlijk een 2e keer...).

rtms? Nooit van gehoord...

Is er een kans dat een ssri nu wel zou werken of is dat helemaal uitgesloten?..

Je mag me altijd pm-en hoor

quote:

Op donderdag 31 oktober 2019 17:06 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik sta op de wachtlijst, korte versie is dat we eigenlijk willen proberen om alles zoveel mogelijk op 1 plek te hebben, omdat er nu overal losse stukjes liggen zeg maar. We hebben stukje "nijna", stukje ene kind, stukje andere kind (diagnostiek eerst) en je kan steeds per stukje kijken. Maar we zijn ook een gezin met ass en er moet echt ook naar het geheel gekeken worden.
En er is gezegd dat ze dat daar ook kunnen en gaan doen... dus daar richten we ons op.

En intussen kan ik mijn ei wel kwijt bij degene die ons begeleid ivm de kinderen tot we op die andere plek terecht kunnen. Dus ik weet niet wat het toevoegt om nog weer ergens anders te gaan zitten praten. De huisarts zou dus eventueel medicatie kunnen voorschrijven, die zou mijn stemming in de gaten houden omdat de begeleiding daar verder niet zoveel mee kan zeg maar.
[..]

Zo kort door de bocht was het niet. Ik heb echt heel veel geprobeerd en daar zijn jaren overheen gegaan.
Geen tca gehad, snri wel.
Deze mao remmer was het laatste wat de psychiater toen wilde proberen voor ik doorgestuurd zou worden voor een second opinion en ze zouden kijken naar ofwel combinatie van verschillende middelen of ect.
Maar het sloeg gelukkig goed aan.
En na een aantal jaar wilde ik afbouwen, ook omdat die mao-remmers ook geen goede combinatie zijn icm narcose en ik een ingreep wilde laten doen waarvoor ik onder narcose moest. En het ging eigenlijk best wel ok dus...

Dat dieet was erg onhandig en ik werd nogal huiverig om ergens te gaan eten, omdat je dan geen controle hebt over wat er in je eten zit en ik toch wel bang was voor hoge bloeddruk. Want dat is het risico als je teveel van een bepaalde stof binnen krijgt. Een van de redenen dat ik liever niet meer dat middel zou slikken (afgezien van of het weer werkt natuurlijk een 2e keer...).

rtms? Nooit van gehoord...

Ik heb niet alle informatie. Je krijgt begeleiding van de overheid voor je kinderen?