Ik vraag me meteen af of die ongelukkigheid door je relatie komt of dat het vanuit jezelf komt. Ik denk dat je dat eerst goed in zicht moet hebben.

Een 8 jaar lange relatie is niet niks. Dat kun je niet zomaar opgeven. Mijn relatie duurt nu ook ongeveer zo lang. Op dit moment zie ik mezelf niet oud worden met hem. Er zijn dan ook erg veel dingen gebeurd. Hij heeft mijn vertrouwen flink beschadigd. Ik heb weer het idee dat hij dat op dit moment ook doet. Maar ik heb een klein kind en er is nog eentje onderweg. Ik blijf dus nog voorlopig waar ik ben voor de kinderen.

Maar als ik mijn man zo kon beschrijven zoals jij jouw vriendin beschrijft, waarom weg gaan? Ik vind dat men tegenwoordig snel een relatie verbreekt, terwijl dit juist een basis moet zijn... Snap je wat ik bedoel?

Een diepe connectie.. je bent acht jaar samen. Hoe zou jij dit kunnen verbeteren. Dit is natuurlijk wel een belangrijk gevoel. Komt het omdat het eigenlijk niet 100 procent voor haar open staat? Dit wil zeggen dat je jezelf niet helemaal geeft. Of komt het voor jou gevoel vanuit haar kant?

Affectie dat komt denk ik wel doordat je zolang samen bent. De vlinders zijn weg, maar die waren er eerst wel toch? Probeer dat moment terug te halen en jezelf eraan te herinneren wat je zo aantrekt aan haar.

*burp

Man up, het is nergens anders

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 03:07 schreef Stray_cat het volgende:
*burp

Man up, het is nergens anders

Nnnnnja weet ik niet. Er zijn toch wel degelijk mensen die het heel lang leuk met het elkaar hebben.
Dat neemt niet weg dat uitgekeken raken op je partner ook iets heel normaals is. Normaal als in: het is iets dat bij veel mensen gebeurt.

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 03:00 schreef madewithlove het volgende:


Een 8 jaar lange relatie is niet niks. Dat kun je niet zomaar opgeven. Mijn relatie duurt nu ook ongeveer zo

wake up, dit is een enorme drogreden om maar niets te hoeven veranderen.
Je kunt niet teren op het verleden als er geen toekomst is.

[ Bericht 0% gewijzigd door dop op 20-10-2019 09:01:37 ]

Kan het zijn dat het op meerdere vlakken in je leven even niet zo lekker loopt? Het ongelukkig voelen en emotioneel uit staan, kan ook een gevolg zijn van bijvoorbeeld iets van overspannenheid, burnout of depressie. Dat hoeft niet perse aan je relatie te liggen, hoewel dat natuurlijk wel zou kunnen. Misschien kun je eens via de huisarts naar een POH om te praten? Gewoon even je hart luchten en zien of je de vinger op de zere plek gelegd krijgt?

Je zegt dat je er achter gekomen bent dat je emotioneel uit staat. Hoe kwam je daar achter? En heb je een idee waardoor het komt dat je uit staat? Sta je over het algemeen emotioneel uit, of alleen mbt je relatie?

Een lange relatie hoeft niet te betekenen dat je elkaar emotioneel minder gaat voelen. Mijn vriend en ik zijn nu 14 jaar samen en we zijn nog heel blij met elkaar. De vlinders van in het begin zijn niet meer constant aanwezig, maar toch voel ik die nog wel op z’n tijd. Ik vind hem nog steeds aantrekkelijk en ik ben graag bij hem.

Dat je in je relatie even een dip hebt, kan altijd. Dat hoeft niet te betekenen dat de relatie voorbij is. Kan wel. Het lijkt me dus belangrijk te achterhalen waarom je emotioneel uit staat en te kijken wat je daaraan kunt doen. Pas dan kun je beoordelen of je gevoelens weg zijn, of tijdelijk moeilijk bereikbaar omdat je je slecht voelt.

Nou wat miss_sly zegt komt denk ik het beste over als advies.

Verliefdheid zakt weg, dat blijft psychologisch (qua chemische reactie letterlijk) ook maar 6 maanden ongeveer bestaan, anders zou je gek worden.

8 jaar samen, tja, de sleur kan er in sluipen op een gegeven moment of er kunnen irritaties gaan meespelen.
Waar je voor moet oppassen is cirkel redenatie als 't ware.
Dat het enige wat je nog voor ogen hebt is dat negatieve of neutrale gevoel.

De boel bespreken, leuke dingen wat vaker gaan doen, tijdje volhouden etc. is volgens mij prima.

Doet dat niets voor je gevoel, is misschien de conclusie dat je gewoon niets meer voelt voor diegene.. dat kan gebeuren in het leven.

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 03:29 schreef Puntenjager het volgende:

[..]

Nnnnnja weet ik niet. Er zijn toch wel degelijk mensen die het heel lang leuk met het elkaar hebben.
Dat neemt niet weg dat uitgekeken raken op je partner ook iets heel normaals is. Normaal als in: het is iets dat bij veel mensen gebeurt.

32 jaar nu.

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 06:38 schreef dop het volgende:

[..]

wake up, dit is een enorme drogreden om maar niets te hoeven veranderen.
Je kunt niet teren op het verleden als er geen toekomst is.

Je kunt de toekomst natuurlijk wel beïnvloeden door je best te doen voor je relatie.

Vooral samen dingen doen kan veel helpen. Wat deden jullie samen toen jullie elkaar pas net kenden? Ga dat weer wat vaker doen. Doe dingen samen. En als andere zaken daardoor op de tweede plaats komen (zoals bijvoorbeeld een vereniging, of vrijwilligerswerk) then so be it. Probeer je relatie weer goed te maken door samen leuke dingen te doen.

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 09:02 schreef maniack28 het volgende:

[..]

Je hebt helemaal gelijk over de verliefdheid en dat is ook niet wat ik zoek of mis. Ik kan het slecht uitleggen, maar soms heb je gewoon een hele diepe connectie met iemand, ook als je hem/haar al lang kent. Dat gevoel heb ik nu dus niet meer met mijn partner en soms twijfel ik hoe diep dat gevoel ooit echt geweest is. Veel van mijn vorige partners waren heel onvoorspelbaar, maar daar had ik wel een diepe connectie mee. Ik heb soms het idee dat ik (omdat ik misschien gekwetst ben) deze keer onbewust voor een “makkelijkere” relatie heb gekozen, maar daarbij over het hoofd heb gezien dat die connectie voor mij een randvoorwaarde is.

Veel partners zegt ook iets over jezelf

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 09:02 schreef maniack28 het volgende:

[..]

Je hebt helemaal gelijk over de verliefdheid en dat is ook niet wat ik zoek of mis. Ik kan het slecht uitleggen, maar soms heb je gewoon een hele diepe connectie met iemand, ook als je hem/haar al lang kent. Dat gevoel heb ik nu dus niet meer met mijn partner en soms twijfel ik hoe diep dat gevoel ooit echt geweest is. Veel van mijn vorige partners waren heel onvoorspelbaar, maar daar had ik wel een diepe connectie mee. Ik heb soms het idee dat ik (omdat ik misschien gekwetst ben) deze keer onbewust voor een “makkelijkere” relatie heb gekozen, maar daarbij over het hoofd heb gezien dat die connectie voor mij een randvoorwaarde is.

Dat herken ik wel. Ik heb na een heel heftige lange relatie ook een tijd een heel ander soort relatie gehad. De eerste was pijnlijk en woest, een wild stromende rivier. Toen ik daar uitgestapt was, had ik meer behoefte aan rust en veiligheid. De relatie die ik toen kreeg was precies dat: een rustig voortkabbelend beekje, veilig en voorspelbaar. Dat bleek goed om te Helen, maar toch niet echt passend bij mij.

Gevoelens kunnen veranderen en verdwijnen. Als je echt die connectie op een dieper niveau mist en zelfs twijfelt of die er ooit was, is het dan de relatie die je nu zoekt en nodig hebt?

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 09:05 schreef gooddaddy het volgende:

[..]

Je kunt de toekomst natuurlijk wel beïnvloeden door je best te doen voor je relatie.

Vooral samen dingen doen kan veel helpen. Wat deden jullie samen toen jullie elkaar pas net kenden? Ga dat weer wat vaker doen. Doe dingen samen. En als andere zaken daardoor op de tweede plaats komen (zoals bijvoorbeeld een vereniging, of vrijwilligerswerk) then so be it. Probeer je relatie weer goed te maken door samen leuke dingen te doen.

natuurlijk kan dat, als samen er aan kunt, en wil werken kan het op zijn pootjes terecht komen.
Maar dan wel de situatie zoals hij nu is onder ogen zien, en niet voor lief nemen.

Niet allebei in je eigen wereld en braaf alleen doen wat nodig is voor het gezin. (Elk alleen de boel bij elkaar proberen houden).

Als je niet gelukkig bent vind ik dat je dat niet langetijd verborgen moet houden voor je partner

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 03:00 schreef madewithlove het volgende:


Een 8 jaar lange relatie is niet niks. Dat kun je niet zomaar opgeven. Mijn relatie duurt nu ook ongeveer zo lang. Op dit moment zie ik mezelf niet oud worden met hem. Er zijn dan ook erg veel dingen gebeurd. Hij heeft mijn vertrouwen flink beschadigd. Ik heb weer het idee dat hij dat op dit moment ook doet. Maar ik heb een klein kind en er is nog eentje onderweg. Ik blijf dus nog voorlopig waar ik ben voor de kinderen.

Tekstboek sunk cost fallacy voorbeeld. Een drogreden waardoor mensen hele domme dingen kunnen doen. Zoals trekken aan een dood paard.

Als het op is is het op.

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 10:45 schreef maniack28 het volgende:

[..]

Je omschrijft exact wat ik denk. En de hamvraag is: wat zoek en heb ik nu nodig. En dat is egoïstisch en daar heb ik moeite mee (maar is dus ook iets waar ik nog steeds aan moet werken)

Je moet iemand gaan zoeken waarbij je wel een diepe connectie hebt en die niet onvoorspelbaar is, zodat het wel materiaal is voor de lange duur.

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 10:45 schreef maniack28 het volgende:

[..]

Je omschrijft exact wat ik denk. En de hamvraag is: wat zoek en heb ik nu nodig. En dat is egoïstisch en daar heb ik moeite mee (maar is dus ook iets waar ik nog steeds aan moet werken)

Zijne r dingen in je relatie die je mist? Of die er juist zijn terwijl je ze liever niet zou zien? Alleen door jezelf goed onder de loep te nemen, kun je erachter komen wat je zoekt en nodig hebt.

Daarnaast is de vraag: heb je überhaupt nog gevoelens die binnen een relatie passen voor je vriendin, of zijn die weg? Als je daarover nog twijfelt, kan het de moeite lonen om samen te proberen te ontdekken wat je nodig hebt en of je dat in deze relatie kunt vinden. Als je eigenlijk zeker bent dat de gevoelens niet meer die zijn die je voor je geliefde voelt, heeft de relatie nog veel langer voortzetten niet veel zin.

Hoe dan ook: ja, misschien is het egoïstisch, maar voor een deel moet ieder mens egoïstisch zijn. Als je niet meer van iemand houdt, lijkt het misschien hard om weg te gaan, maar van de andere kant geef je de ander dan ook de kans om opnieuw te beginnen met iemand die wel op die manier van haar houdt.

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 06:38 schreef dop het volgende:

[..]

wake up, dit is een enorme drogreden om maar niets te hoeven veranderen.
Je kunt niet teren op het verleden als er geen toekomst is.

Waar schrijf ik dat je niks hoeft te veranderen?

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 12:59 schreef madewithlove het volgende:

[..]

Waar schrijf ik dat je niks hoeft te veranderen?

Waar schreef je dat je dingen wil veranderen, en niet accepteert dat alles bij het oude blijft.
Wat heb je aan de wetenschap dst je al lang samen bent als je jezelf en de toekomst niet op 1 zet.

Zij weet hier ook van dat je dit zo voelt ?
Ik begrijp je wel, wij zijn onlangs ook door zo een dipje gegaan... heel goed over gepraat maar er speelde zoveel verschillende zaken, dat wij daardoor elkaar een beetje kwijt aan het raken waren.. je moet inderdaad zo’n lange relatie niet zomaar opgeven, en kijken of je er samen uit kan komen. Dat is bij ons gelukkig het geval geweest, maar dat emotionele uit staan dat ervaarde ik dus precies zo.

Maar als je denkt dat het echt afgelopen is, en je heel goed met elkaar gepraat hebt dan houdt het imo ook op, vooral als je nog geen kinderen hebt is die stap wat “makkelijker” te maken.

In ieder geval goed dat je met je huisarts gaat praten, dat toont wel aan dat je het echt probeert en moeite er voor doet.

Heel veel sterkte in ieder geval, en vooral.. praat met elkaar.

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 11:01 schreef bitterbal het volgende:
Als het op is is het op.

Ben jij snel op, bitterballetje!? Of kun je heel lang genieten van jou!?

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 09:02 schreef maniack28 het volgende:

[..]

Je hebt helemaal gelijk over de verliefdheid en dat is ook niet wat ik zoek of mis. Ik kan het slecht uitleggen, maar soms heb je gewoon een hele diepe connectie met iemand, ook als je hem/haar al lang kent. Dat gevoel heb ik nu dus niet meer met mijn partner en soms twijfel ik hoe diep dat gevoel ooit echt geweest is. Veel van mijn vorige partners waren heel onvoorspelbaar, maar daar had ik wel een diepe connectie mee. Ik heb soms het idee dat ik (omdat ik misschien gekwetst ben) deze keer onbewust voor een “makkelijkere” relatie heb gekozen, maar daarbij over het hoofd heb gezien dat die connectie voor mij een randvoorwaarde is.

Je schrijft elders ook dat je meer tijd samen hebt doorgebracht, maar meer van hetzelfde zegt meer over de kwantiteit dan wat voor jou als kwaliteit geldt. Dan is het niet geheel onlogisch dat je niet meer bent gaan voelen.

Onvoorspelbaarheid kan ook best breed geïnterpreteerd worden, dus ik zou beginnen bij je af te vragen hoe je dit enigszins kan concretiseren.

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 10:45 schreef maniack28 het volgende:

[..]

Je omschrijft exact wat ik denk. En de hamvraag is: wat zoek en heb ik nu nodig. En dat is egoïstisch en daar heb ik moeite mee (maar is dus ook iets waar ik nog steeds aan moet werken)

Het is denk ik pas egoïstisch als je de grenzen van je partner niet respecteert. Bijvoorbeeld door haar in allerlei bochten te laten wringen die haar niet laten zijn zoals ze is. Er zit een wezenlijk verschil tussen wie je bent en wat je doet, ook al hangt het behoorlijk samen natuurlijk. Verandering is niet abnormaal en tot op zekere hoogte onderzoeken hoe je relatie door kan evolueren is geen schande.

Als je onvoorspelbaarheid definieert als gewoon om de zoveel tijd verrast zou kunnen worden, dan heb je al een ander beeld dan wanneer je graag thuiskomt in een compleet verbouwde woonkamer voor een ruzie over gods know what met daarna dampende make up sex of dat ze met je werk heeft geregeld dat jullie nu drie weken op een of andere cruise kunnen ofzo.
Dan zou je misschien ook truttig een telefoonloos vast avondje in de week elkaar kunnen plannen met verschillende onderwerpen waar je het normaliter niet over zou hebben om toch geprikkeld te kunnen worden met iets nieuws. Dat zij een spreekbeurt heeft voorbereid over het werk Marina Abramovic en jullie daar de hele avond met een onbekend wijntje of slivovic over kunnen bomen ofzo. Stel dat de eerste twee gevallen te ver van haar bed zijn, kan ze binnen het geschetste kader van het laatste voorbeeld misschien wel uit de voeten zonder overvraagt te worden.

In hoeverre je partner en jij elkaar daarin tegemoet kunnen komen, zal denk ik meer zeggen over een toekomst samen dan nu concluderen dat je ondanks de extra tijd nog steeds niet weer "aan" bent gegaan mbt haar. Zie ook de seven year itch.

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 03:00 schreef madewithlove het volgende:
Ik vraag me meteen af of die ongelukkigheid door je relatie komt of dat het vanuit jezelf komt. Ik denk dat je dat eerst goed in zicht moet hebben.

Een 8 jaar lange relatie is niet niks. Dat kun je niet zomaar opgeven. Mijn relatie duurt nu ook ongeveer zo lang. Op dit moment zie ik mezelf niet oud worden met hem. Er zijn dan ook erg veel dingen gebeurd. Hij heeft mijn vertrouwen flink beschadigd. Ik heb weer het idee dat hij dat op dit moment ook doet. Maar ik heb een klein kind en er is nog eentje onderweg. Ik blijf dus nog voorlopig waar ik ben voor de kinderen.

Maar als ik mijn man zo kon beschrijven zoals jij jouw vriendin beschrijft, waarom weg gaan? Ik vind dat men tegenwoordig snel een relatie verbreekt, terwijl dit juist een basis moet zijn... Snap je wat ik bedoel?

Je wilt gewoon geen bijstandsmoeder worden. Zegt dat dan gewoon.

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 14:03 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Dat zij een spreekbeurt heeft voorbereid over het werk Marina Abramovic en jullie daar de hele avond met een onbekend wijntje of slivovic over kunnen bomen ofzo. Stel dat de eerste twee gevallen te ver van haar bed zijn, kan ze binnen het geschetste kader van het laatste voorbeeld misschien wel uit de voeten zonder overvraagt te worden.

De fuck, een spreekbeurt voor je geliefde??

Maar goed, gezamenlijk iets doen is wel een idee, of dat nu glowgolf is, samen muziek maken of knutselen, als je elkaar maar weer vindt.

Niet gek is ook weer de 35 vragen doornemen waar je verliefd door kan raken: https://www.quest.nl/mens(...)-36-vragen-verliefd/

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 14:13 schreef RubenSosa het volgende:

[..]

Je wilt gewoon geen bijstandsmoeder worden. Zegt dat dan gewoon.

Ik heb gewoon werk hoor... Verkeerd gegeneraliseerd

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 13:04 schreef dop het volgende:

[..]

Waar schreef je dat je dingen wil veranderen, en niet accepteert dat alles bij het oude blijft.
Wat heb je aan de wetenschap dst je al lang samen bent als je jezelf en de toekomst niet op 1 zet.

Jij weet maar een heel klein gedeelte van de situatie..

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 21:04 schreef madewithlove het volgende:

[..]

Jij weet maar een heel klein gedeelte van de situatie..

Dat klopt, het gaat mij ook niet om jouw situatie. Maar om wat je zij tegen Ts.
Daar reageerde ik op.
Neem het niet persoonlijk.

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 12:27 schreef Godshand het volgende:

[..]

De fuck, een spreekbeurt voor je geliefde??

Maar goed, gezamenlijk iets doen is wel een idee, of dat nu glowgolf is, samen muziek maken of knutselen, als je elkaar maar weer vindt.

Niet gek is ook weer de 35 vragen doornemen waar je verliefd door kan raken: https://www.quest.nl/mens(...)-36-vragen-verliefd/

Mooie lijst

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 12:27 schreef Godshand het volgende:

[..]

De fuck, een spreekbeurt voor je geliefde??

Maar goed, gezamenlijk iets doen is wel een idee, of dat nu glowgolf is, samen muziek maken of knutselen, als je elkaar maar weer vindt.

Niet gek is ook weer de 35 vragen doornemen waar je verliefd door kan raken: https://www.quest.nl/mens(...)-36-vragen-verliefd/

Niet de meest handige verwoording inderdaad, maar het ging natuurlijk om het idee erachter dat je elkaar weer eens wat anders te melden hebt. En wie weet, als je vanuit een sleur komt, dan zou zoiets wel weer wat in beweging kunnen zetten om te blijven doen. Als dat niet zo makkelijk gaat vanuit je partner, kun je zo wel een concreter kader schetsen.
Beetje hetzelfde als wanneer je op reis wil gaan en de een de musea selecteert en de ander de restaurants of de fotogenieke plekjes ofzo. Dan hoef je niet from scratch iets te bedenken en kun je gericht op zoek. Met hopelijk als bonus dat je niet alleen kijkt naar wat je zelf leuk zou vinden, maar ook wat voor de ander leuk zou zijn. Dat geeft juist dat beetje extra t.o.v. gewoon maar meer samen doen denk ik.

Vragenlijstjes kunnen leuk zijn ja. Pickwick is er ook al mee aan de haal in de vorm van theetopics, maar er zijn ook spellen verkrijgbaar waarbij je elkaar beter leert kennen. Met het oog op de feestdagen misschien ook een googletje waard.

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 22:32 schreef MCH het volgende:

[..]

volgens mij kun jij hier weinig zinnigs over zeggen

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 22:34 schreef MCH het volgende:

[..]

Heb jij ook een relatie gehad dan van vergelijkbare duur?

ruim 10 jaar.

quote:

Op maandag 21 oktober 2019 22:36 schreef MCH het volgende:

[..]

Goed zo, dan heb ik niks gezegd. Mijn excuses.

Zoals gewoonlijk.

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 03:00 schreef madewithlove het volgende:
Een 8 jaar lange relatie is niet niks. Dat kun je niet zomaar opgeven. Mijn relatie duurt nu ook ongeveer zo lang. Op dit moment zie ik mezelf niet oud worden met hem. Er zijn dan ook erg veel dingen gebeurd. Hij heeft mijn vertrouwen flink beschadigd. Ik heb weer het idee dat hij dat op dit moment ook doet. Maar ik heb een klein kind en er is nog eentje onderweg. Ik blijf dus nog voorlopig waar ik ben voor de kinderen.

WTF lees ik hier... je ziet jezelf niet oud worden met je vriend na alles wat er gebeurd is.
Maar je maakt wel nog ff 2 kinderen met hem?
Wat ben jij voor tokkie?!

En als je kinderen oud genoeg zijn zoek je een andere vent?
Lekker figuur ben jij. En dan vooral ten opzichte van je kinderen.

Ok, hij heeft je vertrouwen beschadigd... maar gooi hem dan gelijk buiten en maak verdomme geen kinderen met zo iemand.

Of was je kinderwens groter dan de gedachte erachter hoe ze zullen opgroeien?

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 15:49 schreef Cracker26 het volgende:

[..]

WTF lees ik hier... je ziet jezelf niet oud worden met je vriend na alles wat er gebeurd is.
Maar je maakt wel nog ff 2 kinderen met hem?
Wat ben jij voor tokkie?!

En als je kinderen oud genoeg zijn zoek je een andere vent?
Lekker figuur ben jij. En dan vooral ten opzichte van je kinderen.

Ok, hij heeft je vertrouwen beschadigd... maar gooi hem dan gelijk buiten en maak verdomme geen kinderen met zo iemand.

Of was je kinderwens groter dan de gedachte erachter hoe ze zullen opgroeien?

Alsof elke zwangerschap netjes gepland wordt ofzo.

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 03:00 schreef madewithlove het volgende:
Ik vraag me meteen af of die ongelukkigheid door je relatie komt of dat het vanuit jezelf komt. Ik denk dat je dat eerst goed in zicht moet hebben.

Een 8 jaar lange relatie is niet niks. Dat kun je niet zomaar opgeven. Mijn relatie duurt nu ook ongeveer zo lang. Op dit moment zie ik mezelf niet oud worden met hem. Er zijn dan ook erg veel dingen gebeurd. Hij heeft mijn vertrouwen flink beschadigd. Ik heb weer het idee dat hij dat op dit moment ook doet. Maar ik heb een klein kind en er is nog eentje onderweg. Ik blijf dus nog voorlopig waar ik ben voor de kinderen.

Maar als ik mijn man zo kon beschrijven zoals jij jouw vriendin beschrijft, waarom weg gaan? Ik vind dat men tegenwoordig snel een relatie verbreekt, terwijl dit juist een basis moet zijn... Snap je wat ik bedoel?

Voor de kinderen bij iemand blijven die je niet vertrouwt? Wil jij dat aan jouw kinderen meegeven, dat een relatie maar moet slagen, of gun jij jouw kinderen een geweldig leuke relatie?

En waarom jezelf dan niet?

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 02:45 schreef maniack28 het volgende:
Ik zit 8 jaar in een relatie en heb sinds een tijd sterk twijfels over of ik door moet gaan. Eind van de zomer ben ik in ieder geval achter gekomen dat ik al een hele tijd ongelukkig ben en emotioneel “uit” sta. Hier hebben we over gesproken en we zijn bezig met meer leuke dingen doen. Ook praten we veel over wat goed gaat en niet.

Mijn partner is lief, begripvol en steunt me altijd, maar ik mis een diepe connectie en affectie. Afgelopen tijd zijn er ook minder leuke dingen naar boven gekomen en als mijn partner dan verdrietig is doet het me gevoelsmatig niet zoveel. Rationeel weet ik hoe ik het beste kan reageren en ik wil graag voor haar klaarstaan dus reageer ik vaak zoals ik denk dat goed is, maar ik reageer dus niet vanuit mijn echte emotie.

Is dit wat je in een lange relatie voelt? En als dat niet zo is, wat zou ik dan moeten voelen? Hoe weet je of je partner nog de juiste partner is als je al zo lang samen bent?

Veel vragen, ik weet het. Ik hoop op wat reacties die me aan het denken zetten over dingen waar ik nog niet mee bezig ben.

Was die diepe connectie er in het begin wel? Zo ja, waarom is die er nu niet meer? Zo niet, waarom denk je dan dat die ooit nog zal komen?

quote:

Op zondag 20 oktober 2019 08:56 schreef maniack28 het volgende:
Maar ik vind haar bijv. niet buitengewoon aantrekkelijk meer en dat is iets wat me stoort

Dat vond je vroeger wel? Is haar uiterlijk veranderd, of jij?

Een relatie is als een magneet. Als de (emotionele) afstand te groot of te dichtbij is gebeurd er niks. Maar als afstand juist is voel je je enorm aangetrokken.

Ding is, we zijn eigenlijk niet gebouwd voor dergelijke lange termijn relaties (langer dan een aantal jaar) met een enkele partner. Natuurlijk je houdt wel van elkaar, maar de relatie wordt bijna een broer-zus relatie met af en toe seks. Kan ook fijn zijn, maar je driften verlangen ook naar de spanning en liefde van het nieuwe. Zolang cultuur en natuur hier in blijven botsen, zal het gros scheiden of vreemdgaan (sinds we financieel en sociaal minder afhankelijk zijn).

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 15:49 schreef Cracker26 het volgende:

[..]

WTF lees ik hier... je ziet jezelf niet oud worden met je vriend na alles wat er gebeurd is.
Maar je maakt wel nog ff 2 kinderen met hem?
Wat ben jij voor tokkie?!

En als je kinderen oud genoeg zijn zoek je een andere vent?
Lekker figuur ben jij. En dan vooral ten opzichte van je kinderen.

Ok, hij heeft je vertrouwen beschadigd... maar gooi hem dan gelijk buiten en maak verdomme geen kinderen met zo iemand.

Of was je kinderwens groter dan de gedachte erachter hoe ze zullen opgroeien?

Ik heb nu toch de behoefte m'n verhaal verder uit te breiden. Probeer het zo kort mogelijk te houden.

Oke ik kan je reactie als buitenstaander best begrijpen. Maar de tijdlijn klopt niet. Ik was net bevallen toen ik erachter kwam dat hij er een vriendin naast had. We zijn toen vrij snel uit elkaar gegaan. Hij wilde er niet mee stoppen, toonde geen berouw en werd boos dat ik geen affectie meer toonde. Het ging dus echt niet meer. Ik ben toen met m'n kleine naar m'n ouders gegaan. We zijn beide in het huurhuis komen wonen, ik wilde er een einde aan maken en hij wilde dit uit alle macht tegenhouden. Zelf uit het huis gaan was dus de enigste optie. Dus 'gooi hem dan gelijk naar buiten' gaat niet op.

In de maanden dat wij uit elkaar waren werd het er niet beter op. We kwamen er niet uit hoe we de 'omgangsregeling' met ons kind vorm gingen geven. Ik vond hem onredelijk en hij mij. Daarnaast gebruikte hij ons kind als chantagemiddel. Ik moest politie inschakelen om hem terug te halen. Politie vertelde mij dat zij dit in principe niet kunnen doen omdat we alletwee gezag hebben. Deze situatie werd er voor ons kind dus slechter op. Daarnaast is bij je ouders wonen met een kind ook verre van ideaal.

Na enkele maanden zakte de boosheid, verdriet, teleurstelling en daar wist hij goed op in te spelen. Uiteindelijk stond ik open voor zijn berouw. Tegen beter weten in. Ik wist waar ik aan begon en diep van binnen wist ik ook dat zijn berouw niet oprecht was.

Toch heb ik de keuze gemaakt terug te gaan. Met alle schaamte die daar bijhoort t.o.v. m'n omgeving. Ik denk oprecht dat het beter is als m'n kleine opgroeit met alletwee z'n ouders in 1 huis. Als hij er niet was, was ik niet terug gegaan.

Hij is nog te jong om te vertellen wat hij wil, om zulke complexe dingen te begrijpen. Daarnaast is die binding de eerste jaren ontzettend belangrijk. Op deze manier kan hij met beide ouders goed binden. Kunnen we 1 lijn trekken in de opvoeding. Dit lukt ons echt best wel goed. Komen er nog geen vriendin/vriend van pa/ma bij kijken, etc. Zo heb ik alles afgewogen.

Ik heb mijn eigen behoeftes/verlangens aan de kant gezet om zo mijn kind het beste leven mogelijk te geven.

Ja ik ben toen vrij snel weer zwanger geraakt. Weer gezichtsverlies natuurlijk. Ik denk dat het voor mijn kleine echt wel leuk is dat hij dan niet meer alleen is als kind. Ik kan ook niet ontkennen dat het niet leuk voor mij is. Moeder zijn is mijn roeping. Vind daarvan wat je wil.

Ja als de kinderen ouder zijn, zelfstandiger zijn en ik een eigen huis kan krijgen is het makkelijker weg te gaan. Ik ga dan niet dringend opzoek naar een andere vent, maar als hij op mijn pad komt sta ik er open voor.

Tjah wat voor figuur ben ik dan.. vertel mij het maar.

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 16:40 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Voor de kinderen bij iemand blijven die je niet vertrouwt? Wil jij dat aan jouw kinderen meegeven, dat een relatie maar moet slagen, of gun jij jouw kinderen een geweldig leuke relatie?

En waarom jezelf dan niet?

Mijn relatie hoeft niet te slagen. Het zal nooit meer slagen met hem. Maar je kunt ook bij elkaar zijn als ouders van.

Ik zal het leuk vinden als ik m'n kinderen ooit het goede voorbeeld van een relatie kan geven.

Daarmee wil ik aan m'n kinderen meegeven dat moederliefde onvoorwaardelijk is.

Het is altijd makkelijk oordelen als je zelf niet in zo'n situatie zit of hebt gezeten.

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 22:14 schreef madewithlove het volgende:

[..]

Mijn relatie hoeft niet te slagen. Het zal nooit meer slagen met hem. Maar je kunt ook bij elkaar zijn als ouders van.

Ik zal het leuk vinden als ik m'n kinderen ooit het goede voorbeeld van een relatie kan geven.

Daarmee wil ik aan m'n kinderen meegeven dat moederliefde onvoorwaardelijk is.

Het is altijd makkelijk oordelen als je zelf niet in zo'n situatie zit of hebt gezeten.

Je gaat er vanuit dat ik niet in een vergelijkbare situatie heb gezeten, maar waarom eigenlijk? Zo bijzonder is jouw situatie ook niet.

In mijn geval (heel kort): na 15 jaar relatie liep alles helemaal top. We waren nog steeds dolgelukkig met elkaar, we hadden een geweldig leven, alles in overvloed, niets aan de hand dus. Mijn vrouw wilde kinderen, ik niet per se, maar ik gunde haar een kind. Na de geboorte bleek ik dolgelukkig met het vaderschap en mijn vrouw totaal ongelukkig met moederschap. En daar begonnen de problemen. Een jaar na de geboorte uitgesproken dat we verkeerd op weg zaten en daar alles aan gedaan om eruit te komen, maar lukte gewoon niet meer.

Toen besloten om uit elkaar te gaan, maar nota bene in het weekend dat we dat besloten hadden heb ik haar weer zwanger gemaakt.

Reden voor ons om het dan toch nog maar te proberen, maar het werd alleen maar moeilijker.

Toen de jongste 13 maanden was definitief besloten om te scheiden.

En natuurlijk, ik begrijp al jouw argumenten dat het voor de kinderen fijner is als beide ouders bij elkaar zijn. Alleen: dat geldt zo lang als beide ouders ook echt met elkaar zijn. Kinderen krijgen mee wat in hun omgeving gebeurt. Als het gaat om een liefdesrelatie zijn jullie hun voorbeeld van hoe dat hoort te werken.

Ik zou dan zo denken dat jij een dochter leert dat haar partner gewoon zijn gang kan gaan mits hij maar de rekeningen betaalt. En een zoon leer je wellicht onbewust dat hij zijn partner zo kan verwaarlozen, dat vreemd gaan prima is, enz.

Begrijp me goed: scheiden is ook niet alleen maar hosanna. De kinderen hebben relatief weinig last ervan, maar natuurlijk hebben ze er wel last van.

Echter, doordat ik om de hoek een andere woning heb gekocht hebben ze relatief weinig verandering door moeten maken en zijn ze altijd in de buurt van beide woningen. Ze zijn dol op mijn nieuwe vriendin en willen eigenlijk niets liever dan dat ik met haar ga trouwen en een broertje op de wereld ga zetten. Ze krijgen van ons dagelijks een voorbeeld hoe een gezonde liefdesrelatie eruit ziet.

Dus voor de kinderen zijn er zeker nadelen, maar ook belangrijke voordelen.

En voor mij persoonlijk is het gewoon een bevrijding geweest. De eerste maanden waren klote, maar zeker toen ik weer een relatie kreeg met een geweldige leuke meid ben ik weer mijzelf geworden (ook al bleken we uiteindelijk niet bij elkaar te passen). Want een relatie die niet loopt zorgt dat je ook persoonlijk compleet uitdooft. Daar word je echt geen leukere ouder van.

Als ik jouw relaas zo lees denk ik dat je echt de beste keuze maakt door op een goede manier uit elkaar te gaan waarbij de kinderen op de eerste plaats komen, maar ook jijzelf er weer mag zijn, in plaats van dat je in dienst staat van de kinderen.

Voor de lange termijn denk ik dat je daarmee je kinderen een plezier doet en sowieso jezelf. Dat je tegen die keuze opziet is logisch. Deed ik ook.

[ Bericht 0% gewijzigd door VEM2012 op 29-10-2019 10:05:14 ]

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 22:07 schreef madewithlove het volgende:
Tjah wat voor figuur ben ik dan.. vertel mij het maar.

Wat voor antwoord/advies zou je je kind geven als hij/zij in dezelfde situatie zou zitten en dit aan jou zou vragen?

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 22:07 schreef madewithlove het volgende:

[..]

Ik heb nu toch de behoefte m'n verhaal verder uit te breiden. Probeer het zo kort mogelijk te houden.

Oke ik kan je reactie als buitenstaander best begrijpen. Maar de tijdlijn klopt niet. Ik was net bevallen toen ik erachter kwam dat hij er een vriendin naast had. We zijn toen vrij snel uit elkaar gegaan. Hij wilde er niet mee stoppen, toonde geen berouw en werd boos dat ik geen affectie meer toonde. Het ging dus echt niet meer. Ik ben toen met m'n kleine naar m'n ouders gegaan. We zijn beide in het huurhuis komen wonen, ik wilde er een einde aan maken en hij wilde dit uit alle macht tegenhouden. Zelf uit het huis gaan was dus de enigste optie. Dus 'gooi hem dan gelijk naar buiten' gaat niet op.

In de maanden dat wij uit elkaar waren werd het er niet beter op. We kwamen er niet uit hoe we de 'omgangsregeling' met ons kind vorm gingen geven. Ik vond hem onredelijk en hij mij. Daarnaast gebruikte hij ons kind als chantagemiddel. Ik moest politie inschakelen om hem terug te halen. Politie vertelde mij dat zij dit in principe niet kunnen doen omdat we alletwee gezag hebben. Deze situatie werd er voor ons kind dus slechter op. Daarnaast is bij je ouders wonen met een kind ook verre van ideaal.

Na enkele maanden zakte de boosheid, verdriet, teleurstelling en daar wist hij goed op in te spelen. Uiteindelijk stond ik open voor zijn berouw. Tegen beter weten in. Ik wist waar ik aan begon en diep van binnen wist ik ook dat zijn berouw niet oprecht was.

Hij is nog te jong om te vertellen wat hij wil, om zulke complexe dingen te begrijpen. Daarnaast is die binding de eerste jaren ontzettend belangrijk. Op deze manier kan hij met beide ouders goed binden. Kunnen we 1 lijn trekken in de opvoeding. Dit lukt ons echt best wel goed. Komen er nog geen vriendin/vriend van pa/ma bij kijken, etc. Zo heb ik alles afgewogen.

Ik heb mijn eigen behoeftes/verlangens aan de kant gezet om zo mijn kind het beste leven mogelijk te geven. Toch heb ik de keuze gemaakt terug te gaan. Met alle schaamte die daar bijhoort t.o.v. m'n omgeving. Ik denk oprecht dat het beter is als m'n kleine opgroeit met alletwee z'n ouders in 1 huis. Als hij er niet was, was ik niet terug gegaan.


Ja ik ben toen vrij snel weer zwanger geraakt. Weer gezichtsverlies natuurlijk. Ik denk dat het voor mijn kleine echt wel leuk is dat hij dan niet meer alleen is als kind. Ik kan ook niet ontkennen dat het niet leuk voor mij is. Moeder zijn is mijn roeping. Vind daarvan wat je wil.

Ja als de kinderen ouder zijn, zelfstandiger zijn en ik een eigen huis kan krijgen is het makkelijker weg te gaan. Ik ga dan niet dringend opzoek naar een andere vent, maar als hij op mijn pad komt sta ik er open voor.

Tjah wat voor figuur ben ik dan.. vertel mij het maar.

Waarom doen vrouwen dit toch zo vaak? alleen voor het kind? echt zo bizar.

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2019 13:59 schreef 2NutZ het volgende:

[..]

Waarom doen vrouwen dit toch zo vaak? alleen voor het kind? echt zo bizar.

Ook zat mannen die bij hun vrouw blijven, ook al is de relatie slecht. Van die figuren die netjes de rekeningen blijven betalen terwijl ze gekleineerd worden (gewoon ook als er anderen bij zijn), seksleven dood, enz.

Veel mensen zijn gewoon bang voor verandering.

quote:

Op dinsdag 29 oktober 2019 14:26 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Ook zat mannen die bij hun vrouw blijven, ook al is de relatie slecht. Van die figuren die netjes de rekeningen blijven betalen terwijl ze gekleineerd worden (gewoon ook als er anderen bij zijn), seksleven dood, enz.

Veel mensen zijn gewoon bang voor verandering.

I know, ging ook niet specifiek om vrouwen... blijft raar.

quote:

Op zaterdag 2 november 2019 19:34 schreef maniack28 het volgende:

Er was een connectie omdat we een gelijk beeld hadden van hoe een langdurige relatie zou moeten werken. Mijn perceptie in de tijd is wel een beetje veranderd denk ik. We investeren veel en soms is die klik er weer, maar vaak zat is het ook minder..

Wat was dat beeld in het begin en wat is het nu dan?

quote:

Op zaterdag 2 november 2019 19:34 schreef maniack28 het volgende:

[..]

Er was een connectie omdat we een gelijk beeld hadden van hoe een langdurige relatie zou moeten werken. Mijn perceptie in de tijd is wel een beetje veranderd denk ik. We investeren veel en soms is die klik er weer, maar vaak zat is het ook minder..

Klinkt zo als: gaat niet meer terugkomen. Hoe naar de conclusie ook is, maar dan lijkt mij stoppen met de relatie het beste.