R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb nu toch de behoefte m'n verhaal verder uit te breiden. Probeer het zo kort mogelijk te houden.quote:Op maandag 28 oktober 2019 15:49 schreef Cracker26 het volgende:
[..]
WTF lees ik hier... je ziet jezelf niet oud worden met je vriend na alles wat er gebeurd is.
Maar je maakt wel nog ff 2 kinderen met hem?
Wat ben jij voor tokkie?!
En als je kinderen oud genoeg zijn zoek je een andere vent?
Lekker figuur ben jij. En dan vooral ten opzichte van je kinderen.
Ok, hij heeft je vertrouwen beschadigd... maar gooi hem dan gelijk buiten en maak verdomme geen kinderen met zo iemand.
Of was je kinderwens groter dan de gedachte erachter hoe ze zullen opgroeien?
Oke ik kan je reactie als buitenstaander best begrijpen. Maar de tijdlijn klopt niet. Ik was net bevallen toen ik erachter kwam dat hij er een vriendin naast had. We zijn toen vrij snel uit elkaar gegaan. Hij wilde er niet mee stoppen, toonde geen berouw en werd boos dat ik geen affectie meer toonde. Het ging dus echt niet meer. Ik ben toen met m'n kleine naar m'n ouders gegaan. We zijn beide in het huurhuis komen wonen, ik wilde er een einde aan maken en hij wilde dit uit alle macht tegenhouden. Zelf uit het huis gaan was dus de enigste optie. Dus 'gooi hem dan gelijk naar buiten' gaat niet op.
In de maanden dat wij uit elkaar waren werd het er niet beter op. We kwamen er niet uit hoe we de 'omgangsregeling' met ons kind vorm gingen geven. Ik vond hem onredelijk en hij mij. Daarnaast gebruikte hij ons kind als chantagemiddel. Ik moest politie inschakelen om hem terug te halen. Politie vertelde mij dat zij dit in principe niet kunnen doen omdat we alletwee gezag hebben. Deze situatie werd er voor ons kind dus slechter op. Daarnaast is bij je ouders wonen met een kind ook verre van ideaal.
Na enkele maanden zakte de boosheid, verdriet, teleurstelling en daar wist hij goed op in te spelen. Uiteindelijk stond ik open voor zijn berouw. Tegen beter weten in. Ik wist waar ik aan begon en diep van binnen wist ik ook dat zijn berouw niet oprecht was.
Toch heb ik de keuze gemaakt terug te gaan. Met alle schaamte die daar bijhoort t.o.v. m'n omgeving. Ik denk oprecht dat het beter is als m'n kleine opgroeit met alletwee z'n ouders in 1 huis. Als hij er niet was, was ik niet terug gegaan.
Hij is nog te jong om te vertellen wat hij wil, om zulke complexe dingen te begrijpen. Daarnaast is die binding de eerste jaren ontzettend belangrijk. Op deze manier kan hij met beide ouders goed binden. Kunnen we 1 lijn trekken in de opvoeding. Dit lukt ons echt best wel goed. Komen er nog geen vriendin/vriend van pa/ma bij kijken, etc. Zo heb ik alles afgewogen.
Ik heb mijn eigen behoeftes/verlangens aan de kant gezet om zo mijn kind het beste leven mogelijk te geven.
Ja ik ben toen vrij snel weer zwanger geraakt. Weer gezichtsverlies natuurlijk. Ik denk dat het voor mijn kleine echt wel leuk is dat hij dan niet meer alleen is als kind. Ik kan ook niet ontkennen dat het niet leuk voor mij is. Moeder zijn is mijn roeping. Vind daarvan wat je wil.
Ja als de kinderen ouder zijn, zelfstandiger zijn en ik een eigen huis kan krijgen is het makkelijker weg te gaan. Ik ga dan niet dringend opzoek naar een andere vent, maar als hij op mijn pad komt sta ik er open voor.
Tjah wat voor figuur ben ik dan.. vertel mij het maar.
Mijn relatie hoeft niet te slagen. Het zal nooit meer slagen met hem. Maar je kunt ook bij elkaar zijn als ouders van.quote:
[..]
Voor de kinderen bij iemand blijven die je niet vertrouwt? Wil jij dat aan jouw kinderen meegeven, dat een relatie maar moet slagen, of gun jij jouw kinderen een geweldig leuke relatie?
En waarom jezelf dan niet?
Ik zal het leuk vinden als ik m'n kinderen ooit het goede voorbeeld van een relatie kan geven.
Daarmee wil ik aan m'n kinderen meegeven dat moederliefde onvoorwaardelijk is.
Het is altijd makkelijk oordelen als je zelf niet in zo'n situatie zit of hebt gezeten.
Je gaat er vanuit dat ik niet in een vergelijkbare situatie heb gezeten, maar waarom eigenlijk? Zo bijzonder is jouw situatie ook niet.quote:
[..]
Mijn relatie hoeft niet te slagen. Het zal nooit meer slagen met hem. Maar je kunt ook bij elkaar zijn als ouders van.
Ik zal het leuk vinden als ik m'n kinderen ooit het goede voorbeeld van een relatie kan geven.
Daarmee wil ik aan m'n kinderen meegeven dat moederliefde onvoorwaardelijk is.
Het is altijd makkelijk oordelen als je zelf niet in zo'n situatie zit of hebt gezeten.
In mijn geval (heel kort): na 15 jaar relatie liep alles helemaal top. We waren nog steeds dolgelukkig met elkaar, we hadden een geweldig leven, alles in overvloed, niets aan de hand dus. Mijn vrouw wilde kinderen, ik niet per se, maar ik gunde haar een kind. Na de geboorte bleek ik dolgelukkig met het vaderschap en mijn vrouw totaal ongelukkig met moederschap. En daar begonnen de problemen. Een jaar na de geboorte uitgesproken dat we verkeerd op weg zaten en daar alles aan gedaan om eruit te komen, maar lukte gewoon niet meer.
Toen besloten om uit elkaar te gaan, maar nota bene in het weekend dat we dat besloten hadden heb ik haar weer zwanger gemaakt.
Reden voor ons om het dan toch nog maar te proberen, maar het werd alleen maar moeilijker.
Toen de jongste 13 maanden was definitief besloten om te scheiden.
En natuurlijk, ik begrijp al jouw argumenten dat het voor de kinderen fijner is als beide ouders bij elkaar zijn. Alleen: dat geldt zo lang als beide ouders ook echt met elkaar zijn. Kinderen krijgen mee wat in hun omgeving gebeurt. Als het gaat om een liefdesrelatie zijn jullie hun voorbeeld van hoe dat hoort te werken.
Ik zou dan zo denken dat jij een dochter leert dat haar partner gewoon zijn gang kan gaan mits hij maar de rekeningen betaalt. En een zoon leer je wellicht onbewust dat hij zijn partner zo kan verwaarlozen, dat vreemd gaan prima is, enz.
Begrijp me goed: scheiden is ook niet alleen maar hosanna. De kinderen hebben relatief weinig last ervan, maar natuurlijk hebben ze er wel last van.
Echter, doordat ik om de hoek een andere woning heb gekocht hebben ze relatief weinig verandering door moeten maken en zijn ze altijd in de buurt van beide woningen. Ze zijn dol op mijn nieuwe vriendin en willen eigenlijk niets liever dan dat ik met haar ga trouwen en een broertje op de wereld ga zetten. Ze krijgen van ons dagelijks een voorbeeld hoe een gezonde liefdesrelatie eruit ziet.
Dus voor de kinderen zijn er zeker nadelen, maar ook belangrijke voordelen.
En voor mij persoonlijk is het gewoon een bevrijding geweest. De eerste maanden waren klote, maar zeker toen ik weer een relatie kreeg met een geweldige leuke meid ben ik weer mijzelf geworden (ook al bleken we uiteindelijk niet bij elkaar te passen). Want een relatie die niet loopt zorgt dat je ook persoonlijk compleet uitdooft. Daar word je echt geen leukere ouder van.
Als ik jouw relaas zo lees denk ik dat je echt de beste keuze maakt door op een goede manier uit elkaar te gaan waarbij de kinderen op de eerste plaats komen, maar ook jijzelf er weer mag zijn, in plaats van dat je in dienst staat van de kinderen.
Voor de lange termijn denk ik dat je daarmee je kinderen een plezier doet en sowieso jezelf. Dat je tegen die keuze opziet is logisch. Deed ik ook.
[ Bericht 0% gewijzigd door VEM2012 op 29-10-2019 10:05:14 ]
Wat voor antwoord/advies zou je je kind geven als hij/zij in dezelfde situatie zou zitten en dit aan jou zou vragen?quote:
Tjah wat voor figuur ben ik dan.. vertel mij het maar.
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Waarom doen vrouwen dit toch zo vaak? alleen voor het kind? echt zo bizar.quote:
[..]
Ik heb nu toch de behoefte m'n verhaal verder uit te breiden. Probeer het zo kort mogelijk te houden.
Oke ik kan je reactie als buitenstaander best begrijpen. Maar de tijdlijn klopt niet. Ik was net bevallen toen ik erachter kwam dat hij er een vriendin naast had. We zijn toen vrij snel uit elkaar gegaan. Hij wilde er niet mee stoppen, toonde geen berouw en werd boos dat ik geen affectie meer toonde. Het ging dus echt niet meer. Ik ben toen met m'n kleine naar m'n ouders gegaan. We zijn beide in het huurhuis komen wonen, ik wilde er een einde aan maken en hij wilde dit uit alle macht tegenhouden. Zelf uit het huis gaan was dus de enigste optie. Dus 'gooi hem dan gelijk naar buiten' gaat niet op.
In de maanden dat wij uit elkaar waren werd het er niet beter op. We kwamen er niet uit hoe we de 'omgangsregeling' met ons kind vorm gingen geven. Ik vond hem onredelijk en hij mij. Daarnaast gebruikte hij ons kind als chantagemiddel. Ik moest politie inschakelen om hem terug te halen. Politie vertelde mij dat zij dit in principe niet kunnen doen omdat we alletwee gezag hebben. Deze situatie werd er voor ons kind dus slechter op. Daarnaast is bij je ouders wonen met een kind ook verre van ideaal.
Na enkele maanden zakte de boosheid, verdriet, teleurstelling en daar wist hij goed op in te spelen. Uiteindelijk stond ik open voor zijn berouw. Tegen beter weten in. Ik wist waar ik aan begon en diep van binnen wist ik ook dat zijn berouw niet oprecht was.
Hij is nog te jong om te vertellen wat hij wil, om zulke complexe dingen te begrijpen. Daarnaast is die binding de eerste jaren ontzettend belangrijk. Op deze manier kan hij met beide ouders goed binden. Kunnen we 1 lijn trekken in de opvoeding. Dit lukt ons echt best wel goed. Komen er nog geen vriendin/vriend van pa/ma bij kijken, etc. Zo heb ik alles afgewogen.
Ik heb mijn eigen behoeftes/verlangens aan de kant gezet om zo mijn kind het beste leven mogelijk te geven. Toch heb ik de keuze gemaakt terug te gaan. Met alle schaamte die daar bijhoort t.o.v. m'n omgeving. Ik denk oprecht dat het beter is als m'n kleine opgroeit met alletwee z'n ouders in 1 huis. Als hij er niet was, was ik niet terug gegaan.
Ja ik ben toen vrij snel weer zwanger geraakt. Weer gezichtsverlies natuurlijk. Ik denk dat het voor mijn kleine echt wel leuk is dat hij dan niet meer alleen is als kind. Ik kan ook niet ontkennen dat het niet leuk voor mij is. Moeder zijn is mijn roeping. Vind daarvan wat je wil.
Ja als de kinderen ouder zijn, zelfstandiger zijn en ik een eigen huis kan krijgen is het makkelijker weg te gaan. Ik ga dan niet dringend opzoek naar een andere vent, maar als hij op mijn pad komt sta ik er open voor.
Tjah wat voor figuur ben ik dan.. vertel mij het maar.
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
Ook zat mannen die bij hun vrouw blijven, ook al is de relatie slecht. Van die figuren die netjes de rekeningen blijven betalen terwijl ze gekleineerd worden (gewoon ook als er anderen bij zijn), seksleven dood, enz.quote:
[..]
Waarom doen vrouwen dit toch zo vaak? alleen voor het kind? echt zo bizar.
Veel mensen zijn gewoon bang voor verandering.
I know, ging ook niet specifiek om vrouwen... blijft raar.quote:
[..]
Ook zat mannen die bij hun vrouw blijven, ook al is de relatie slecht. Van die figuren die netjes de rekeningen blijven betalen terwijl ze gekleineerd worden (gewoon ook als er anderen bij zijn), seksleven dood, enz.
Veel mensen zijn gewoon bang voor verandering.
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
Puur pragmatisme inderdaad. Zeker als je buiten je huwelijk/relatie niet echt een zelfstandig leven hebt moet het vaak wel heel dramatisch gaan wil je daadwerkelijk uit elkaar gaan. Omdat vrouwen gemiddeld gezien nog steeds vaker afhankelijker zijn op financieel gebied zullen ze toch sneller kiezen voor een dak boven hun hoofd en iemand die in ieder geval financiële steun kan bieden.quote:
[..]
Ook zat mannen die bij hun vrouw blijven, ook al is de relatie slecht. Van die figuren die netjes de rekeningen blijven betalen terwijl ze gekleineerd worden (gewoon ook als er anderen bij zijn), seksleven dood, enz.
Veel mensen zijn gewoon bang voor verandering.
Er was een connectie omdat we een gelijk beeld hadden van hoe een langdurige relatie zou moeten werken. Mijn perceptie in de tijd is wel een beetje veranderd denk ik. We investeren veel en soms is die klik er weer, maar vaak zat is het ook minder..quote:
[..]
Was die diepe connectie er in het begin wel? Zo ja, waarom is die er nu niet meer? Zo niet, waarom denk je dan dat die ooit nog zal komen?
Cause I'd rather continue my trip to the top of the mountain then freeze to death in the valley.
Wat was dat beeld in het begin en wat is het nu dan?quote:
Er was een connectie omdat we een gelijk beeld hadden van hoe een langdurige relatie zou moeten werken. Mijn perceptie in de tijd is wel een beetje veranderd denk ik. We investeren veel en soms is die klik er weer, maar vaak zat is het ook minder..
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Klinkt zo als: gaat niet meer terugkomen. Hoe naar de conclusie ook is, maar dan lijkt mij stoppen met de relatie het beste.quote:
[..]
Er was een connectie omdat we een gelijk beeld hadden van hoe een langdurige relatie zou moeten werken. Mijn perceptie in de tijd is wel een beetje veranderd denk ik. We investeren veel en soms is die klik er weer, maar vaak zat is het ook minder..
|
|
