[Vraag wat je wil] een persoonlijk begeleider in de gehandicaptenzorg

Welkom bij een nieuw deel van "Vraag wat je wil".

Soms vraag je je wel eens af hoe bepaalde zaken in elkaar steken, hoe zou het zijn om een specifiek beroep te hebben. Wat beweegt mensen met een bijzondere hobby. Daarom hebben wij deze reeks op FOK! in het leven geroepen. Hier bieden wij mensen extra anonieme mogelijkheid om vragen te beantwoorden. De personen die zich kunnen opgeven in dit topic: GC / [Vraag wat je wil]: een inventarisatie. (andere feedback mag ook in dat topic). krijgen toegang tot het VraagWatJeWil account en kunnen via dit account een paar dagen vragen van jullie beantwoorden. Dit account blijft van de persoon totdat het volgende deel in de reeks geopend wordt.

Dit deel kunnen we vragen stellen aan een persoonlijk begeleidster in de (verstandelijke) gehandicaptenzorg dus ben je benieuwd wat die baan inhoudt, hoe ze denkt over mantelzorgers, wat ze vind van de huidige staat van de zorg en wat ze zoal tegenkomt in haar werk vraag het hier!

Wacht even totdat de ondervraagde zichzelf introduceert alvorens te reageren.

[ Bericht 0% gewijzigd door Bosbeetle op 07-10-2019 14:31:38 ]

Hallo!

Sinds een aantal jaar ben ik als persoonlijk begeleider werkzaam op een woongroep. Op dit moment ben ik werkzaam op een locatie waar (jong) volwassenen met een matig tot licht verstandelijke beperking wonen.

Als persoonlijk begeleider ben ik (eerste) aanspreekpunt voor cliënten, verwanten en eventueel betrokken disciplines. Ik zet, vaak in overleg met de gedragskundige, de lijnen mbt zorg uit. Het opstellen, evalueren en up to date houden van de zorgplannen behoort ook tot mijn taken.

Werk op dit moment in een zelfsturend team, dus heb ook nog wat andere taken in mijn pakket.

Ben benieuwd naar jullie vragen!

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 13:48 schreef trein2000 het volgende:
Hoe ziet zo een woongroep er uit? Heeft iedereen een eigen slaapkamertje en is de rest gedeeld? Heeft iedereen appartementjes en is er alleen een gezamenlijke ontmoetingsruimte? Hoe moet ik dit voor mij zien?

Ik werk nu op een groep waar iedere bewoner/cliënt een eigen appartementje heeft, met eigen woon/slaapkamer met een keukenblokje. Sommige cliënten hebben een eigen kookplaat om zelf te koken (maar denk dan meer aan het opwarmen van maaltijden of een simpele pasta maken) badkamer (douche + toilet) hebben ze ook voor zichzelf.

We hebben een gemeenschappelijke woonkamer en keuken.

Aangezien we slaapdiensten draaien hebben we een eigen kamer (die alleen met een sleutel open kan) en badkamer.

Maar heb ook op locaties gewerkt waar ze alleen een eigen slaapkamer hebben en badkamer en toilet moeten delen en geen mogelijkheid hebben om op hun eigen kamer wat eten te koken/op te warmen.

Daar staat de centrale woonkamer wat meer centraal.

En waar voor personeel die slaapdiensten draaiden ook alleen een slaapkamer was en waar je eigenlijk de badkamer en op sommige groepen ook het toilet moest delen met bewoners.

quote:

En engizins daar aan gelieerd, hoe ziet het dagprogramma er uit?

Dat is bij de meeste locaties wel hetzelfde. In de ochtend worden cliënten die het nodig hebben gewekt en waar nodig geholpen bij ADL (bijv tanden poetsen, scheren. Maar ook wassen of douchen). Als ze medicatie niet in eigen beheer hebben geef je die of tijdens het ontbijt. Ontbijten mogen ze op hun eigen kamer of in de gemeenschappelijke woonkamer doen.

Rond 9:00u vertrekken ze (lopend, fietsend of met de taxi) naar werk/dagbesteding (bijv een zorgboerderij of een dagcentrum). Daar werken ze tot uurtje of 15:00/16:00u bij thuiskomst zijn ze welkom in de gemeenschappelijke woonkamer voor koffie en/of thee.

Rond 16:30/16:45 beginnen we met koken en een client helpt daarbij (denk aan roeren in een pan of vlees omdraaien). Als we gaan eten hebben ze de keuze om in de gemeenschappelijke woonkamer met de groep te eten of op hun eigen kamer.

Na het eten hebben we contactmomenten (gesprekjes met cliënten) of doen we een activiteit zoals boodschappen doen. Dan is het alweer koffie tijd. Vaak kijken ze dan tv (gtst 😂). Na de koffie weer wat contactmomenten.

Met de bedgang worden ze ondersteund waar nodig. Bijvoorbeeld met tandenpoetsen, medicatie of alleen een verhaaltje voorlezen.

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 13:51 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Hoe bevalt dat? Heb je niet het idee dat je daardoor minder tijd hebt voor je kerntaken?

Aan de ene kant is het wel fijn, ik ben betrokken bij de roosters dan kan het fijn zijn jezelf een dienst te geven als je geen zin hebt in bepaalde verplichtingen maar dat moet vaak wel onder werktijd en ik vind jammer dat het dan ten koste gaat van tijd die voor cliënten bedoeld is.

Maar als er wat is binnen het team, bijvoorbeeld als je vast loopt met het verzuim/intergratie van een (directe) collega of iemand functioneert niet goed, dan is het wel lastig dat je geen direct leidinggevende hebt.

Ze zijn binnen de organisatie wel aan het kijken hoe ze dat vorm kunnen gaan geven, want je kan natuurlijk niet alles op het bordje van de mensen op de vloer gooien.

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 14:08 schreef klappernootopreis het volgende:
Ik heb eens een korte relatie gehad met een woongroep begeleider. Volgens haar is het zowel fysiek als mentaal uiterst zwaar werk, maar erg dankbaar werk. Hebben ze je hiervoor terdege voorbereid of hebben ze je gelijk "in het diepe" gegooid?

Ja dat kan het zeker zijn!

Ligt heel erg aan de organisatie en/of groep waar je gaat werken.

Heb ooit een weerbaarheidstraining gehad, met wel aantal techniekjes, maar dat is tegenwoordig vrij beperkt wat je mag doen (tenminste op de groep waar ik werk, op de groepen waar intensievere begeleiding nodig is, zijn ze beter getraind ivm de vele agressie).

Vervelend is wel dat het voorkomt dat er van “hoger hand” indruk wordt gewekt dat er weinig aan de hand is, maar als je dan gaat werken hele diensten verrot wordt gescholden, geslagen, geschopt en zelfs in je gezicht getuft. Of blijkt dat er andere zware problematiek speelt.

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 14:31 schreef Doedezemaar het volgende:
Leuk onderwerp, ik ben zelf jarenlang flexbegeleider in de gehandicaptenzorg geweest.

👍🏻

Goede flexers zijn goud waard!


Is een reden dat je daarmee gestopt bent? Vaste groep of hadden ze weer eens bedacht dat ze gerust met minder flex krachten konden doen?

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 14:58 schreef flipsen het volgende:
In mijn ogen moet dit werk echt een "roeping" zijn, anders houd je het volgens mij nooit vol. Mee eens?

Helemaal mee eens. Ook al heb je een “rot dienst”, die ene knuffel van een cliënt kan dan net maken dat je met een fijn gevoel je dienst kan afsluiten.

Al zitten er wel grenzen aan, ben zelf een keer door alle agressie geknakt. Maar zelfs toen heeft mijn vriend mij moeten dwingen om me ziek te melden, want ik wilde de cliënten niet in de steek laten.

Mijn vriend werkt bij een commercieel bedrijf en die denkt bij mijn verhalen alleen al dat het niks voor hem is. Hij komt soms wel eens koffiedrinken op de groep en na een uur ofzo heeft hij het al wel gezien

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 15:08 schreef Chandler het volgende:
Hoe ga je om met negatief gedrag? verbaal en non verbaal?

Ligt wel aan de situatie en de cliënt, maar over algemeen bij verbale agressie spreek ik eerst de cliënt aan dat ik hier niet van gediend ben. Indien nodig verwijs ik hem of haar naar het eigen appartement, gebeurd het juist in het eigen appartement spreek ik ook eerst aan en bij sommige cliënten beëindig ik meteen het contactmoment en bij anderen ga ik weg als de verbale agressie niet stopt. Dan ga ik wel later terug om het gesprek aan te gaan.
En soms is het negeren van negatief verbaal gedrag weer het beste.

Bij non-verbale agressie is het afhankelijk van het soort en de cliënt; gooit iemand bijvoorbeeld hard de deur dicht dan laat ik vaak degene even afkoelen en ga dan vragen wat er loos is. Zelfde als iemand op zijn eigen kamer met spullen gaat gooien.

In de gemeenschappelijke woonkamer zorg je eerst voor de veiligheid van andere cliënten. Als ze bijvoorbeeld willen slaan dan probeer je dat wel met wat handigheidjes te ontwijken, lukt niet altijd.

Nu mag op mijn locaties niet gefixeerd worden, maar op intensieve groepen zoals we die noemen ligt er vast in het plan dat dat kan gebeuren.

Het is eigenlijk beetje de grote lijn, omdat het echt afhankelijk is van de cliënt/groep, welke agressie en wat je wel of niet mag doen binnen de gestelde kaders.

Op mijn huidige groep komt er weinig non verbale agressie voor. Daar heb ik na eerdere (slechte) ervaringen bewust voor gekozen.

quote:

Op welke manier neem jij afstand van je werk? aangezien je dagelijks met een vaste groep werkt raak je betrokken maar is het handig om deze emoties niet mee naar huis te nemen (positieve natuurlijk wel, maar de bv negatieve niet...)

Goede vraag! Dat probeer ik te doen door in mijn vrije tijd dingen te ondernemen. Maar ook door aan eind van een dienst even met een collega te praten hoe het was. En thuis deel ik ook wel dingen.

Maar echt loslaten kan lastig zijn, ik ben niet zo lang geleden vrijwillig met een bewoner nieuwe kleding gaan kopen, deze heeft amper een sociaal netwerk, dus dan doe ik dat graag, geeft ook voldoening. Of dat ik op mijn vrije dag nog iets regel; iets mbt medicatie.

Op de groep waar ik hiervoor werkte was veel agressie en dat werkte op een gegeven moment ook echt door. Dat ik moest huilen omdat ik de volgende dag dienst had bijvoorbeeld. Dan probeer je eerst door met een leidinggevende of thuis over te praten uit te komen.
Alleen mocht dat op een gegeven moment ook niet meer baten.

quote:

Als jij je volgende collega zou mogen uitkiezen, waaraan zou jou collega dan moeten voldoen?

Wat ik meest belangrijk vind is dat de collega betrouwbaar is. Dat houdt voor mij in dat deze de uitgezette lijnen volgt, goed rapporteert over wat gebeurd is of wat er is afgesproken. Cliënten gaan anders bijv shoppen bij andere begeleiders (ze functioneren dan ook op kind niveau) of laten agressie zien. Ook vind ik het fijn als een toekomstig collega flexibel is. En dat deze zich verantwoordelijk voelt voor taken die hem of haar zijn toegewezen en deze ook uit zichzelf uitvoert en niet pas als erop gewezen wordt.

En uiteraard een hart voor de zorg en de doelgroep!

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 15:15 schreef klappernootopreis het volgende:
Problematiek wordt misschien wel meer onder de hoed gehouden dan mensen denken. Ik heb ook verhalen gehoord dat er ergere dingen aan de hand zijn, zoals aanrandingen en verkrachtingen.
Er is sprake een soort van beleid in die sector (Novatec) dat ze pas na 4,5 maanden!! iets gaat doen met een zedenaangifte. Dan worden de klachten bij de politie geplaatst in een melding plus systeem om dit mogelijk te maken. Heb jij iets dergelijks ook eens meegemaakt met je pupillen?

Gelukkig geen zedendelicten meegemaakt!

Wel cliënt met verslavingsproblematiek, wat steeds moeilijker in de hand was te houden. Werd geld gestolen van andere cliënten of ze werden onder druk gezet geld af te staan. Cliënt is ook aantal keer aangehouden voor winkeldiefstal enz. Veel overlast veroorzaken. Uiteindelijk werd er wel een traject gestart, maar in feite te laat. Door zorgplicht konden wij de betreffende cliënt ook niet wegsturen of de toegang weigeren. Dus dat maakt het wel complex. Signalen vanuit het team werden door betrokken gedragskundige en manager niet of nauwelijks opgepakt,

En dan ben je echt tegen de bierkaai aan het vechten. Andere cliënten bang, verwanten ontevreden en wij maar proberen alles zo goed mogelijk draaiende te houden.

Helaas was er een forse escalatie van betreffende cliënt “nodig” om deze elders geplaatst te krijgen. Politie was toen ook betrokken, maar meer dan een stevig gesprek konden ze niet doen. Cliënt onder invloed, bezuinigingen in de GGZ speelden daar ook een rol in,

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 16:46 schreef RamboDirk het volgende:
Altijd dit werk gedaan en wat verdien je?

Nee, tijdje in de kinderopvang gewerkt. Ook ambulante begeleiding gedaan.


Zit in schaal 45.
Dan zit je qua salaris tussen de ¤2016 en ¤3084 bruto per maand bij fulltime (is 36 uur in onze branche).

Ik heb een dienstverband voor 80% en krijg met toeslagen zo’n ¤1800/¤1900 netto binnen.

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 16:51 schreef fietsmiep het volgende:
Leuk, een collega. Ik doe dit werk ook. Heb er net een slaapdienst opzitten, met 2 x uit bed gebeld.....

Hoe ga jij met de vraag om als er zieke collega's zijn en er is niemand die kan/wil werken of jij toch nog die ene extra dienst wil doen?

Het is mijn zwakke kant dat ik het dan niet kan laten om te zeggen, dat ik echt niet kan. Volgens mij weten de managers wel dat we de boel niet laten stikken. Dus kun jij goed "nee' zeggen tegen die open dienst als jij de laatste hoop bent?

Nee zeggen tegen open diensten is ook zeker niet mijn sterkste kant! Maar probeer nu wel vaker te zeggen dat er dan een andere dienst af moet.

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 18:30 schreef romazoba het volgende:
Zonder je topic te willen kapen.. ook ik werk in de gehandicaptenzorg, als pb+ op een VIC-unit. Hoog tot normaal niveau met dubbel diagnose, cliënten die zijn vast gelopen of uitgeplaatst ivm gedrag. Mocht je behoefte hebben wil ik ook wel vragen indien doe er zijn beantwoorden.

Dat is wel een andere tak van sport! Voornamelijk ZZP 7 denk ik?

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 19:15 schreef romazoba het volgende:

[..]

Allemaal en extra zorgzwaarte en meer zorg.

Pittig hoor!
Op mijn locatie ZZP 3 t/m ZZP6. mogelijk gaan we 7 voor een cliënt aanvragen, maar moeten we nog goed nagaan. Vertoond geen agressie maar wel door de psychische problematiek veel nabijheid nodig .

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 18:39 schreef Dr.Mikey het volgende:
hoe gaan jullie om met (sexuele)relaties die ontstaan tussen cliënten onderling?

Dat is nu niet aan de orde op de groep waar ik werk. Maar dat zal afhankelijk zijn van de cliënten (denk aan niveau, leeftijd enz). En of deze onder mentorschap of curatele staat, want dan heeft de wettelijk vertegenwoordiger ook nog een stem erin.

Mocht het aan de orde zijn maak je waar nodig afspraken en als ze daadwerkelijk seks willen hebben met elkaar dan probeer je er wel voor te zorgen dat ze het veilig doen.

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 20:05 schreef hjansen82 het volgende:
Ben jij toevallig Jeroen de Vries?

Wie?

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 20:51 schreef Bos81 het volgende:
Hoi,

Vanwege een vorm binnen het Autisme Spectrum woon ik al een behoorlijke tijd begeleid, Wel met eigen appartement, maar wel met ondersteuning mbt het huishouden.

Maar nu een vraag:

Door de vele bezuinigen vanuit Den Haag en de organisatie van de begeleiding alhier is er best veel veranderd in de jaren wat vanuit mijn oogpunt de zorg niet ten goede is gekomen. Daar wil ik niet al te diep op in gaan, want dit topic gaat niet over mij.

Wat merk jij zelf hiervan?

Ben eigenlijk wel benieuwd naar jouw ervaringen.

Neem aan dat je bedoelt dat er minder uren beschikbaar zijn? En wisselingen van begeleiding? Daar hebben we veel mee te maken helaas. Zo mag je extra personeel aannemen en jaar later moeten ze maar weer weg want er is geen ruimte voor zoveel personeel :’) of ze bedenken dat er geen vaste contracten meer mogen komen. Helaas gaat dit vaak wel ten koste van de cliënten.

Ook krijgen we meer taken die we moeten doen, maar geen extra uren daarvoor. Er moet steeds meer vastgelegd worden, dus ook computer werk neemt toe.

Ik vind het echt heel jammer dat er minder uren voor cliënten beschikbaar zijn. Zo neemt de zorgvraag toe (door ouder worden of andere problematiek) en daar willen we een passend zorgzwaarte pakket voor aanvragen. Hoger zorgzwaarte pakket zou in theorie meer geld/uren betekenen, in de praktijk komt het erop neer dat we er op de werkvloer weinig van terugzien.

Heel frustrerend!

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 21:12 schreef Linkse_krijger het volgende:
Hoeveel FOK!kers zitten er in de groep?

Ik denk dat een aantal best goed zouden passen hier als ze qua niveau wat higer waren dan😄

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 22:33 schreef romazoba het volgende:

[..]

Heb je een idee wat er zoal in de gehandicaptenzorg wordt verdiend? Natuurlijk zijn er banen die niet echt goed betaald worden, afhankelijk van waar je werkt kan je als begeleider een stuk boven modaal verdienen.

Welke schaal zit jij eigenlijk?

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 21:25 schreef Ferdii het volgende:
waarom zou je voor het salaris wat je krijgt in de gehandicapten sector werken? Er zijn toch veel makkelijkere manieren om dat geld te verdienen, zonder hiervoor mentaal/fysiek zwaar werk uit te voeren? bv andere zorg sectoren

Ik vind niet dat ik het slecht heb hoor. Verdiend niet zoveel als in het bedrijfsleven, maar krijg er wel veel voldoening voor terug en dat is ook wat waard. Naar mijn idee hebben ze het in de thuiszorg wel zwaarder.

Al mag er natuurlijk wel wat salaris bij.

En wat dat betreft zijn wij ook geen stakers, je laat cliënten toch niet alleen voor je gevoel. Soms wel lastig hoor, gaat nu veel aandacht uit naar leerkrachten maar dat is natuurlijk niet de enige sector waar salaris bij mag.

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 22:15 schreef DrainBamage het volgende:
Mooie VWJW
Ik heb zelf twee zonen van 22 en 20 jaar, waarvan de oudste semi-zelfstandig woont, dus de tak waar jij in werkt en de jongste in een woongroep bij mij in het dorp.

Ik heb geen vragen, maar wel het diepste respect voor je vak. Geniet ervan!

Dank je 😊

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 23:05 schreef livelink het volgende:
Hoe is de relatie met het thuisfront van je cliënten? Zijn daar ook regelmatig gesprekken mee en hoort dat dan ook tot jouw takenpakket?

Verschilt per verwant/cliënt eigenlijk. Er zijn verwanten waar ik meerdere keren per week contact mee heb.Maar ook verwanten die ik één keer per jaar zo’n beetje spreek. Er zijn ook cliënten die weinig tot geen sociaal netwerk hebben, maar bijvoorbeeld wel een externe mentor zoals wij dat noemen. Of eigenlijk helemaal niemand, voor die cliënten voelen wij begeleiders aan als familie.

Als persoonlijk begeleider ben ik wel het aanspreekpunt voor verwanten en wettelijk vertegenwoordigers.

Er is sowieso elk jaar een mdo (Multidisciplinair overleg) waar het plan besproken wordt met eventueel cliënt, gedragskundige, verwanten en/of wettelijk vertegenwoordiger en eventueel andere betrokkenen partijen.

quote:

Op dinsdag 8 oktober 2019 00:07 schreef Broccolitaartje het volgende:
Leuke VWJW!
Ik heb in het kader van studie geneeskunde in het eerste jaar 2 weken zorgstage gelopen bij een woongroep met Ernstig Meervoudig Beperkten. Echt zó ontzettend veel bewondering voor dit werk. Het was voor mij ook zó bijzonder, die mensen konden allemaal niet praten en de eerste paar dagen dacht ik: “hoe haal je hier in hemelsnaam voldoening uit?” Maar langzaam maar zeker begon ik het te zien. Je hoeft maar 1 klein dingetje voor ze te doen en ze zitten te stralen en te lachen. Echt prachtig...

Ja dat is zeker zo. En dat is bij EMB nog wel meer waardevol dan voor de LVB groep waar ik mee werk.

Ben wel benieuwd of je AVG-arts zou willen worden na deze ervaring?

quote:

Heb je ook met EMB’ers gewerkt? Of zou je dat willen?

Ja, heb wel op een EMB groep gewerkt. Maar kwam wel snel achter dat niet een doelgroep is waar ik goed bij aansluit of die bij mij past.

Had het ooit met een collega over: je hebt om het plat te zeggen verzorgers (die juist voor de EMB kiezen) en begeleiders (werken weer met LVB). Zij kon zich niet voorstellen dat ze zelf op een LVB locatie zou gaan werken, haar hart lag echt bij EMB. Mijne ligt echt bij MVB (matig verstandelijk beperkt) en LVB.

quote:

En wat voor soorten aandoeningen hebben de mensen in jouw woongroep? Zijn er bijvoorbeeld ook cliënten met down-syndroom in jouw groep? Of hebben die dan weer vaker een wat lager niveau?

De meeste cliënten hebben een licht verstandelijke beperking. En dan variërend van de boven- tot ondergrens. Aantal hebben een matig verstandelijke beperking. Meeste hebben ook nog een andere diagnose zoals autisme, niet aangeboren hersenletsel, dementie, schizofrenie, verslaving of andere psychische klachten.

Ja, wonen ook cliënten met downsyndroom op de locatie waar ik werk. Ook bij down komen gradaties voor qua niveau.

Degene met hoog niveau en een vlotte babbel zie vaak bij bijvoorbeeld dat progamma van Johnny de Mol, maar die ben ik in de praktijk nog weinig tegen gekomen.

quote:

Super interessant in ieder geval!

Zeker!😀

quote:

Op dinsdag 8 oktober 2019 06:58 schreef romazoba het volgende:

[..]

Ik zit omgerekend in schaal 55, wij krijgen boven op het loon een toeslag nl. Die toeslag is omdat weinig mensen het werk willen doen ivm zwaarte van het werk etc. En dat verwonderd me wel want het is echt leuk en uitdagend werk, en dat is geen politiek correct antwoord maar gewoon hoe het is. Alle vrijheid die je hebt om dingen precies zo te doen als je kan en wil.

Ah dat is dan wel een lekker salaris inderdaad! VIC heeft vaak wel een “slechte naam” binnen het veld merk ik. Ook sommige intensieve groepen bij onze organisatie. Daar wil ook niemand werken.

Heb zelf tijdje op zo’n groep gewerkt die niet heel positief bekend stond binnen de organisatie, waar meerdere mensen zijn omgevallen (ik ook uiteindelijk) en waar niemand op een interne vacature had gereageerd.

quote:

Op dinsdag 8 oktober 2019 08:15 schreef alpeko het volgende:
Mijn vriendin heeft dit werk vroeger ook gedaan. Nu ambulant in de ggz. Laatst is ze nog een keer terug geweest op de groep. Op verzoek. Was nog veel liefde van cliënten daar. Kreeg cadeautjes en alles. Ze vergeten je niet. Dankbaar werk maar toch doet ze het al jaren niet meer en daar ben ik blij om. Heb haar liever naast me. Hoe zie jij je toekomst? Heb je een bepaald idee waar je over x aantal jaar wilt staan?

Mooi om dat te lezen, dan heeft ze zeker veel betekent voor de cliënten. De meeste vergeten je niet inderdaad!

Goede vraag hoe ik de toekomst zie, voorlopig ben ik nog blij met het werk wat ik doe en haal daar voldoende energie uit. Ik zie mezelf niet op dagbesteding werken, aantal keer ingevallen en dat is toch een andere tak van sport en werken ook wel weer ander soort types op de een of andere manier.

In de toekomst zou ik denk ik wel willen doorstromen naar een wat meer coördinerende functie. Nu hebben we een soort “coach” als leidinggevende, maar die heeft behoorlijk wat teams onder zich en daar zit nu geen laag tussen (hij vindt dat dat best goed is), mocht die functie ooit komen dan zal ik waarschijnlijk wel solliciteren.

Wat me ook nog heel interessant lijkt is intakegesprekken voeren met cliënten en/of wettelijk vertegenwoordigers en onderzoeken welke locatie het beste aansluit. Daar ben je ook bezig met (her) indicaties, ben daar nu al bij betrokken als het voor een cliënt van de locatie nodig is (dan ben ik degene die input moet geven en zorgen dat het plan goed is enz).

quote:

Op dinsdag 8 oktober 2019 08:38 schreef klappernootopreis het volgende:

[..]

Ere is dan ook dan ook nog een ander probleem: De geloofwaardigheid van de client (in dit geval een licht verstandelijk gehandicapte), want hoe serieus nemen ze de verklaringen van iemand die zich minder soepel kan uiten? En dan maakt het weinig uit wat er gebeurd is. Als jij bijvoorbeeld observeert dat een van jouw pupillen onheus wordt bejegend door een van je collega's wat ga je dan doen? Tegen je collega in gaan, of juist die gehandicapte steunen omdat die niet methodisch kan uitleggen wat er is gebeurd? En daarbij je eigen geloofwaardigheid op het spel zetten. Wat is je visie op dit, moeten die mensen een speciale ondersteuning krijgen die los staat van de deskundige?

Poeh dat is wel een lastige situatie! Proef ik hieruit dat je zelf hiermee te maken hebt gehad?

Als er vermoedens en/of bewijzen zijn van huiselijk geweld en/of mishandeling en seksueel misbruik moeten wij dat volgens protocol melden. Hierbij check je de signalen met de cliënt en ga niet in op wat deze vertelt. Er is een speciaal team wat er voor opgeleid is om zulke gesprekken voeren, dit om het zo objectief mogelijk te onderzoeken. Vanuit daar wordt er verser bekeken wat nodig is.

Het kan natuurlijk ook voorkomen dat vrouwelijke cliënten verzinnen dat ze door een mannelijke begeleider zijn aangeraakt of dat deze wat met ze heeft gedaan.
Ik kreeg laatst bericht van een cliënt via de mail op het algemene mailadres van onze groep waarin stond dat een mannelijke collega die nacht bij haar was geweest en dat ze dat fijn vond. Nu had ik toevallig die avond/nacht gewerkt dus ik wist dat dit absoluut niet waar was. Hier ook melding van gemaakt richting de gedragskundige en dit ook met de cliënt besproken.
In gevallen moet je, vind ik, je collega zeker in bescherming nemen.

Bij twijfel altijd het protocol volgen!

Heb wel meegemaakt dat een collega ten onrechte werd beschuldigd (cliënt had een hekel aan hem) en die is uiteindelijk niet meer naar onze locatie terug gekeerd (speelde ook wel meer). Dus wat dat betreft ben je als man zijnde wel kwetsbaar vind ik.


Hopelijk is het zo beetje duidelijk voor je.

quote:

Op dinsdag 8 oktober 2019 13:33 schreef van_Lamehuizen het volgende:
Kunt u mij ook komen begeleiden?

Ja hoor 😄

quote:

Op dinsdag 8 oktober 2019 14:32 schreef Shamwow het volgende:
Heb je borderline?

Wat is dit voor rare vraag?

Heb geen borderline.

quote:

Op woensdag 9 oktober 2019 11:24 schreef Broccolitaartje het volgende:

[..]

AVG-arts weet ik niet. Ik ben tijdens mn stage ook een keer mee geweest naar de arts van de instelling, en dat leek meer op een soort huisarts, die afhankelijk is van wat de begeleider van de patient hem verteld. Ik vind het altijd wel interessanter om in gesprek te gaan met de patiënt, dingen uit te leggen etc. Ik denk dat dat minder is als AVG.

Dat is deels wel zo inderdaad, al zou je bij sommige cliënten op een bepaald wel een gesprek kunnen voeren. Maar zou dan meer “Jip en Janneke taal” zijn.

quote:

Gaan ook de licht verstandelijk beperkten van jullie naar de AVG of hebben zij wel een “normale” huisarts? En is dat omdat die arts toevallig gewoon dichtbij zit en er toch is, of omdat zij dat ook echt nodig hebben?

Onze cliënten hebben een eigen huisarts, ik werk op een zogenoemde buiten locatie en dat is gewoon in de wijk. De huisarts wordt voornamelijk ingeschakeld voor de algemene dingen zoals bijvoorbeeld steenpuisten/wratten, huiduitslag, gewrichtspijn.

Als we als begeleider denken dat het beter is dat de AVG - arts meekijkt kunnen we dat met onze gedragskundige overleggen en zij kan dan de cliënt doorverwijzen. Maar in principe is de huisarts bij ons leidend.

quote:

Wat je zegt over EMB meer verzorgend en LVB meer begeleidend kan ik me goed voorstellen ja... mij lijkt het begeleidende deel ook interessanter. Zou je jullie kunnen zijn als een soort opvoeder?

Zo zou je het wel kunnen zien inderdaad. Het zijn eigenlijk kinderen in een (groot) volwassen lichaam. Hoewel ze verbaal heel sterk kunnen zijn, kunnen ze vaak maar weinig aan. Ze worden echt overschat wat dat betreft.

Je stuurt ze waar nodig in hun gedrag, of helpt ze met zaken waar ze zelf niet uit komen. Dat ze niet worden ingezet om dure abonnementen af te sluiten of als dit gebeurd proberen terug te draaien.

Meesten kennen ook niet de waarde van geld en moeten daar ook bij geholpen worden.

Maar ook bijvoorbeeld het aanbieden van gezonde voeding is ook een van onze verantwoordelijkheden. De lichamelijke verzorging ook. Sommigen hebben ook weer hulp nodig bij het doen van de was, anders zouden ze de hele week in dezelfde kleding lopen.

quote:

Op woensdag 9 oktober 2019 12:33 schreef Doedezemaar het volgende:
Mijn ervaring mbt cliënten en artsen is dat de cliënten die op een instellingsterrein wonen een AVG hebben en dat cliënten die in de wijk wonen gewoon de dichtstbijzijnde huisarts hebben. Dat gezondheidscentrum op het instellingsterrein heeft wat mij betreft grote voordelen. Ik heb veel op een buitenlocatie gewerkt waar cliënten regelmatig medische zorg nodig hadden en dan ging de assistente van de huisarts(enpost) of het ziekenhuispersoneel na ontslag uit het ziekenhuis ervan uit dat wij die zorg dan konden bieden. Euh nee, wij zijn begeleiders en geen verpleegkundigen, dus we moeten dan de thuiszorg inschakelen.

Maar ook met het voorschrijven van bepaalde medicatie, zoals een vaginale schimmelinfectie. Krijgen ze capsules of zalf die vaginaal ingebracht moet worden. Dat kunnen ze vaak niet zelf, dus moeten vrouwelijke begeleiding dat doen.
En als je dan met de assistente belt zijn ze ook niet altijd bereid om mee te denken of een orale tablet mogelijk is.

quote:

Op woensdag 9 oktober 2019 14:06 schreef Geytenbeekje het volgende:
Ik heb een familielid die in een begeleid wonen woont, heeft en apart kamertje
Wat doen jullie met de mensen ?

Bedoel je qua activiteiten? We organiseren regelmatig spelletjesavonden of een filmavond. Voor activiteiten buiten de deur zijn we veelal afhankelijk van vrijwilligers en die zijn er niet tot nauwelijks. Of iemand van begeleiding met extra komen en zouden de cliënten zelf moeten betalen (a ¤40 per uur). Helaas mede door alle bezuinigingen is dit flink ingeperkt. En dat is jammer.

Een keer per jaar proberen we een bewonersvakantie te organiseren. Dat lukt over algemeen wel. Dus dan gaan een aantal bewoners met begeleiders van de locatie weg. Is wel afhankelijk hoeveel cliënten er mee gaan en wie van het team zich beschikbaar stelt. Deze vakanties zijn voor ons heel intensief maar ontzettend leuk!

quote:

Gaan ze ook veel naar fam toe ?

De meeste wel. Aantal gaan wekelijks. Maar zijn er ook die weinig tot geen familie hebben of familie waar weinig tot geen contact mee is. Die gaan bijvoorbeeld paar keer jaar en sommigen helemaal niet.

quote:

Op woensdag 9 oktober 2019 16:26 schreef Tele6 het volgende:
Wat heb je gestudeerd om dit te kunnen worden?

Ik heb SPH (bachelor social work) gestudeerd.

quote:

Zit er een verschil in wat je moet leren om ernstig gehandicapte mensen te begeleiden versus mensen met een lichtere beperking?

Zover ik weet is er geen specifieke opleiding voor mensen met een ernstige beperking of een lichte beperking. Wat ik wel weet is dat er mensen met een verzorgende en/of verpleegkundige achtergrond voor groepen waar mensen met een ernstige (meervoudige) beperking zo nu en dan gevraagd worden.

Als je op een groep voor EMB cliënten werkt kan het zijn dat je specifieke cursussen voor verpleegkundige handelingen moet volgen. Bijvoorbeeld voor sondevoeding of katheteriseren.

Qua handelingen zou het op mijn groep eerder richting bloedsuiker spiegel bepalen en insuline spuiten gaan.

Eventueel ook intramusculair injecteren, maar daar zouden we dan eerder de thuiszorg voor inschakelen omdat het niet veel voorkomt.

Wel moeten we elke twee jaar een medicatie cursus doen zodat we officieel bevoegd en bekwaam zijn om medicatie uit te delen. Maar deze is niet heel moeilijk eigenlijk. En meeste cliënten hebben een baxterrol dus dat werkt wel fijn.

Nog een aanvulling op het geven van medicatie. Officieel mogen we alleen de medicatie geven die op de medicatielijst van de cliënt staat, en moet er eigenlijk bij ‘zo nodige medicatie’ paracetamol staan anders zouden we dat niet mogen geven. Maar dat moet de huisarts eigenlijk regelen en vaak willen ze dat niet :’) lekker bureaucratisch allemaal. Dus eigenlijk zou iedere cliënt een eigen doosje paracetamol op de kamer moeten hebben liggen en dat ze zelf maar moeten zien hoe vaak en wanneer ze het innemen, terwijl sommigen dat niet kunnen overzien.

quote:

Op woensdag 9 oktober 2019 18:53 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Maar, jij mag dus wel opiaten en pammetjes geven aan bewoners, zolang zij dat als "zo nodig " hebben staan? Of uberhaupt op de medicijnenlijst?

Ja, dat klopt. De pammetjes krijgen ze vaak in tabletvorm en die zitten in de baxterrol. Maar ook Midazolam (neusspray die gebruikt wordt om mensen uit een grand mal te krijgen) mag ik in principe gewoon toedienen. We hebben cliënten die Haldol depot (injectie) krijgen maar daar komt een verpleegkundige voor.

Maar gaan natuurlijk niet zomaar extra opiaten of pammetjes geven zonder overleg met een arts. Als een cliënt symptomen van een psychose vertoont nemen we uiteraard eerst contact op met een arts.

quote:

Op woensdag 9 oktober 2019 19:36 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ok, cool. Je mag dus eigenlijk alles geven, zolang het maar niet in spuitvorm is. En is voorgeschreven.
Dat je voor extra eerst een arts (ik gok psychiater) moet bellen, is niet meer dan logisch.

Als we ons laten scholen/cursus volgen om intramusculair te injecteren zou het wel mogen, maar zover ik weet moet je dat wel aantal keer per jaar doen om bekwaam te blijven. Ik zelf laat liever het geven van injecties over aan mensen van de thuiszorg of de doktersassistente. Dan kan je ook tegen de cliënt zeggen de zuster komt, dat is wel rustgevender dan dat ik het bijvoorbeeld zou doen. Zeker bij cliënten met psychische problematiek.