GC General Chat
Hier kun je praten over van alles en nog wat. Eigenlijk alles wat niet in een van de andere rubrieken thuishoort.
Nu nog antwoorden gevenquote:Op maandag 30 september 2019 18:24 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Ik heb ook nog een normaal leven naast Fok!
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Dat kan toch helemaal niet?quote:
Ik heb ook nog een normaal leven naast Fok!
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Nee, helaas niet. Achteraf kregen we bij de neuroloog te horen dat hij een hypertensief CVA heeft gehad. (Langdurig hoge bloeddruk). Dit bleek dus een erfelijke factor te zijn, maar hier waren wij niet van op de hoogte. Als wij dit wel hadden geweten, hadden we uiteraard eerder gestart met bloeddrukverlagende medicatie. Verder gebeurd zoiets niet, maar overkomt het je...quote:Op maandag 30 september 2019 11:58 schreef Questular het volgende:
Waren er al seinen die, als je nu terugkijkt, je hadden kunnen waarschuwen voor wat zou komen?
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
De bloeding heeft plaatsgehad in de basale kern van de hersenen. Aan deze zijde wordt de motoriek van het lichaam aangestuurd. Er resteren nu nog: een Hemiparese (onvolledige verlamming door spierspanning) en een verstoorde arm/hand en loopfunctie. Tot op de dag van vandaag wordt hij 2 x per week behandeld door een hele goede fysiotherapeut, die hem al zeer ver heeft gebracht, al heeft mijn man dat merendeel aan zichzelf te danken, omdat hij een hele goede mindset heeft.quote:
Interessant topic, hoe is medisch gezien afgelopen?
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Onze dochter is op dit moment 5.5 jaar en was op de dag zelf op de dag af 1.5 jaar. Zij weet niet exact wat er met haar papa is gebeurd, maar merkt wel dat papa zijn hand af en toe 'raar' doet en niet altijd doet wat zij graag zou willen. Mocht zij later wel de behoefte hebben om te willen weten wat er allemaal is gebeurd, dan vertellen wij haar dat uiteraard wel. Ik heb in de tussentijd veel foto's en filmpjes kunnen maken. Ze ontwikkelt zich als een blij en vrolijk kind. Ook voor jullie sterkte, Viagraap.quote:
[..]
Dit inderdaad. Mijn moeder heeft vijftien jaar geleden na een revalidatie van driekwart jaar alleen nog verminderd gevoel in haar linkerkant, mijn vader zit nu nog in de revalidatie en lijkt vooral op gebied van spraak last te houden. Hoewel dat nog kan verbeteren want het is van de zomer gebeurd. Inderdaad, twee keer raak hier. Maar niet zo drastisch als sommige gevallen, pap was al bijna met pensioen en m'n moeder was er snel weer bovenop.
Hoe gaat dat met je kind vooral? Voor ons viel/valt het dus mee omdat het relatief minder ernstig was. Bovendien was ik 13 en 28, dat is al andere koek dan een jong kind.
Veel sterkte gewenst in ieder geval
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Het is wat het is, daar verander ik niets aan.quote:Op maandag 30 september 2019 13:16 schreef UIO_AMS het volgende:
[..]
Vreselijk om mee te maken.
Hoe denk je anno nu over de Nederlandse verzorgingsstaat en is dat anders van hoe je er over dacht voor 2015?
Dat vind ik een beetje lastige vraag eerlijk gezegd, ik volg nu zeker wel meer medische programma's. Voor 2015 hield ik me er dus niet zo veel mee bezig, maar nu dus inderdaad des te meer. Ik sla af en toe steil achterover wat een wan- en misverstanden allemaal bestaan in de zorg. Zeker het verrijken van zorgverzekeraars wat achter de ruggen van de (betalende) burger plaatsvindt.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Zo erg is het gelukkig hier niet (geweest). Ten tijde dat zijn dagrevalidatie gaande was, heeft men zoveel als mogelijk zijn thuissituatie nagebootst. (Trap lopen, stofzuigen, koken etc). Als hij dan op weekendverlof mocht, moesten we deze situaties ook weer oefenen. Mochten er dan nog problemen optreden, werd er weer verder gesimuleerd. En het is uiteraard erg lastig om hier in de eerste instantie mee om te gaan. Ons hele leven ging ineens 360 graden om en stond bijna volledig in het teken van zorgen (maken) en draaide bijna volledig om hem. De kans op herhaling is en blijft zeker in het begin altijd aanwezig. Ik leefde onderhand op de automatische piloot: wakker worden, douchen, aankleden, eten, naar werk, werken, naar mijn man toe, samen eten, weer naar huis, slapen en repeat. (Dat zo'n 4 keer per week). Onze dochter is geweldig opgevangen door onze ouders. Daar ben ik hen ook uit de gronden van onze harten zo ontzettend dankbaar voor. Ook omdat zij zeker mij zo de ruimte hebben gegeven om zoveel bij mijn partner te kunnen zijn.quote:
Ik heb dit gezien bij een oud buurvrouw. Die was in een blakende gezondheid en kreeg een hersenbloeding. De revalidatie duurde zo lang dat haar man moest stoppen met werken. En ze heeft er nog last van, vooral in het spraakcentrum. Hoe kun je als partner dit allemaal verwerken? Dat lijkt me erg lastig.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
JA! Volmondig.. durf ik wel te stellen. Al ziet hij dat zelf totaal niet zo. Ik ben nu niet bepaald het type dat snel op haar mond is gevallen of over haar heen laat lopen dus mocht er een situatie voorkomen, waarbij hij weer eens naar tegen mij doet dan vlieg ik ook wel eens uit de bocht tegen hem. Hij moet niet denken dat hij na deze happening ineens meer kan en mag. En ja, dat is af en toe zwaar, ik ontken dat niet. Dat is ook het vervelende, ik ben degene die de meeste 'klappen' moet opvangen. Vaak is het bij deze mensen zo: de mensen, waar ze het meest van houden, doen ze het meeste pijn. Ook al is dat weer een onbewust iets.quote:
Vaak hoor je dat mensen na een hersenbloeding ook totaal van karakter veranderen ?
Is dat bij jou man ook aan de orde ? Zo ja hoe heb je daar mee leren omgaan of beter gezegd hoe ga je daar mee om ?
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Bedoel je nu of later? We leggen het nu voor haar makkelijk uit en ze zegt zelf ook al "Papa is een beetje kapot of stuk mama" of "Papa's hand doet het weer eens niet". Ze wordt dan op haar maniertje heel boos op zijn hand/arm of wat dan ook. We lachen er dan om, want ze brengt het zo komisch. Verder maken we er weinig woorden aan vuil. We hebben sowieso met veel kinderen te maken gehad die ineens wilden weten wat er met hem was gebeurd, want wat ze zagen, klopte niet. Ik leg dan natuurlijk op een wat meer te begrijpen manier aan hen uit, wat er is gebeurd zonder daarvoor in exacte details te treden.quote:
Hoe leg je je dochter uit als er iets dergelijks is gebeurd?
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Het gaat nu prima met hem, zover je van prima kan spreken. Onze dochter hoor ik erg echt niet over. Soms heeft ze het er ineens over als ze iemand in een rolstoel ziet: "Heej, dat heeft papa ook gehad mama".quote:Op maandag 30 september 2019 14:08 schreef DJMO het volgende:
Hoe is het nu met je man, en herinnert je dochter zich nog iets van die eerste periode?
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Een cliffhanger, mooie omschrijving. Ik wilde natuurlijk niet alles vertellen, omdat ik dan wellicht al vragen zou beantwoorden, voordat ze überhaupt gesteld waren. Na het telefoontje ben ik door een collega naar hem toe gebracht, waar al een ambulance met 2 verpleegkundigen en een chauffeur klaarstond om te vertrekken. Zij hadden al de eerste (mogelijk) levensreddende handelingen bij hem uitgevoerd, omdat het voor mensen met een CVA (=verzamelnaam) nou eenmaal van belang is, dat ze binnen 4 uur in het ziekenhuis zijn.quote:
[..]
En hoe liep het verhaal verder af? Je brengt het als een cliffhanger. Je hebt hem daarna nooit meer gekust?
Vervolg ervan? Herstel of niet. Blijvende gevolgen? Situatie nu?
Daarna zijn we met een bloedgang naar het ziekenhuis gereden, heb ik hem snel nog een kus gegeven, waarna hij al snel weer weg was, omdat er een scan van zijn hoofd gemaakt moest worden. Deze liet onomstotelijk zien dat er iets heel erg mis was. Al was dat toen ik hem zag al meteen duidelijk.
Zie verder het antwoord op de vraag van raptorix. Hij is weer 100% aan het werk, reist 1 dag per week, zelfstandig naar zijn werk en neemt 4 uur ouderschapsverlof op om bij onze dochter te kunnen zijn en met haar dingen zover mogelijk te kunnen ondernemen.
Verder haalt en brengt hij voor 2 dagen per week onze dochter naar en van school. De rest komt voor het grootste gedeelte op mij neer.
[ Bericht 6% gewijzigd door VraagWatJeWil op 01-10-2019 07:36:09 ]
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wat fijn om te horen dat hij het zo goed doet (botte omschrijving, maar jij snapt me wel!quote:
[..]
Het gaat nu prima met hem, zover je van prima kan spreken. Onze dochter hoor ik erg echt niet over. Soms heeft ze het er ineens over als ze iemand in een rolstoel ziet: "Heej, dat heeft papa ook gehad mama".
)
Ik heb er één en ik ben er trots op
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
Dat is voor mij althans niet bot Mo, maar dat weet jij wel!quote:
[..]
Wat fijn om te horen dat hij het zo goed doet (botte omschrijving, maar jij snapt me wel!
[ Bericht 4% gewijzigd door VraagWatJeWil op 30-09-2019 21:25:44 ]
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Met veel interesse volg ik dit topic, Zeker omdat ik zelf dit jaar een lichte beroerte heb gehad.
Mooi om te lezen dat je man zo goed mogelijk heeft hersteld. Nog veel sterkte de komende tijd
Mooi om te lezen dat je man zo goed mogelijk heeft hersteld. Nog veel sterkte de komende tijd
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Jullie wonen niet meer samen?
Learn as if you're going to live forever, Live as if you're going to die tomorrow
De BIE®TAFELop youtube en dumpert _O_ >100k views *O*
I wanna die the same way I was born: Screaming and covered with blood
Arbeit macht frei. Ik heb nu 40 jaar vakantie *O*
De BIE®TAFELop youtube en dumpert _O_ >100k views *O*
I wanna die the same way I was born: Screaming and covered with blood
Arbeit macht frei. Ik heb nu 40 jaar vakantie *O*
Ik wil hier op wat zeggen, in mijn familie kwam zelden beroerte voor, eerst bij mijn oom en veel later mijn nicht. Mijn nicht heeft een CVA opgelopen zowel haar spraakvermogen aangetast is, maar ze kan echt wel praten, wel iets onduidelijker dan voorheen. Ze heeft 2 weken in het ziekenhuis in mijn woonplaats gelegen en daarna was ze overgebracht naar revalidatiecentrum De Vogellanden in Zwolle voor verdere behandeling. Ze is in de veertiger jaren van leeftijd.
Maar nu werkt ze hele week halve dagen bij een postorderbedrijf in Zwolle op arbeidstherapiebasis. Ze rijdt gelukkig weer in haar auto. Verder is ze nog steeds erg moe van alles wat bij haar overkomen is.
Ze heeft het gekregen omdat zij te hoge bloeddruk had zodat hierdoor beroerte is veroorzaakt.
Zelfs heb ik ook hoge bloeddruk gehad, gelukkig is het wel bij mij op tijd ontdekt in het UMCG in Groningen bij een pre-operatief onderzoek (in 2009). Ik denk dat bij mij beroerte is bespaard zodat ik aan medicijnen begon om mijn bloeddruk te verlagen. Zelfs weet je het nooit dat je het in gaten hebt dat je te hoge bloeddruk zou kunnen krijgen zoals bij stress, spanning en ongezonde leefstijl.
Ik weet zelfs ook heel veel over hersenletsels zoals Niet Aangeboren Hersenletsel wat het ook bij een beroerte voorkomt via een bloedprop in hersenen of verstopte aders in hersenen. NAH kan ook bij mensen vaak anders voorkomen dan voorheen in karakter, omgang, gedrag en denkvermogen.
Het is wel ingewikkeld om uit te leggen, maar ik hou het wel kort en duidelijk hoe het precies in elkaar zit. Gevolgen van een NAH hoeft niet altijd ernstig te zijn maar vaak is het wel dat bij iedere mens ernstig is met zijn of haar NAH. NAH is echt verschillend in vele omvang waarmee we niet heel veel van weten hoe het precies in elkaar zitten. Leven met iemand die NAH heeft kan ook lastig en zwaar zijn, wellicht kan dit ook gevolgen hebben voor de huwelijk of liefdesrelatie die jullie kunnen hebben. Niet iedereen kan tegen aan kunnen om met iemand die NAH heeft om samen te leven. Het is wel een groot verschil van leefstijlen wat ook mensen met NAH doormaken van voor en na beroertegeval. Maar vaak is het voor nabestaanden en vrienden ook wel verwarrend en erg dat hun bekende een beroerte heeft gekregen, waar ook impact heel groot is op verdere levensverloop van hun. Acceptatie van hun eigen beperking kan heel lang duren of zelfs ook wel moeite mee blijft hebben om te accepteren dat je ook anders bent na NAH/beroerte.
Heel vaak bij iemand die NAH heeft gaan veel vrienden of kennissen contact verbreken omdat ze het niet meer aan kunnen of te druk zijn om verder met haar of hem om te gaan. Dat is voor iemand met een NAH echt heel pijnlijk om er mee confronteren dat het zo is dat hij of zij veel minder vrienden heeft dan voorheen. Veel mensen met een NAH hebben in het begin vaak behoefte om weer dingen te doen in "vorige" leven voor NAH te doen, zoals samen stappen met hun vrienden of samen met elkaar doen. Door NAH kan dat niet bijna niet meer. Heel zelden is het bij iemand met een NAH dat hun vriendengroep toch bij elkaar is gebleven omdat haar of zijn beperking maar heel licht is gebleven na een lichte tot matige beroerte.
Mensen met een matig of lichte beroerte kan na een tijdje weer hersteld worden zodat zij of hij weer aan het werk kan gaan afhankelijk hoe het met hun beperking is gesteld. Jonge mensen die een lichte beroerte hebben gekregen kunnen na een tijdje doorgaan met hun studie af te maken, als lichte beperking dat het toelaat.
Ik ben zelfs geen psycholoog of arts natuurlijk, maar ik heb zelf wel een hersenbeschadiging opgelopen tijdens de geboorte en gedeeltelijk door mijn ernstige ziekte in mijn eerste levensjaar. Maar ik heb een soort cursus NAH gevolgd om hierin te verdiepen hoe het allemaal in werking is.
Wonen bij een stichting
Ze hebben vaak professionele begeleiding en zorg nodig zowel wonen in een woonvorm of in een huurwoning waar de zorg op afstand mogelijk is (Volledig Pakket Thuis). Een voorwaarde van een VPT is dat je wel zelfstandig kunt wonen (alles zelf kunt redden met aankleden, uitkleden, huishouden, bed opmaken, zelf kunt douchen en etc). Maar mensen met een NAH kan hulp krijgen bij dagelijkse bezigheden zoals post doornemen of afspraken doornemen of iets anders, Bij mensen met een beroerte is wel iets anders, denk ik, zodat ze meer hulp en ondersteuning hebben van professionele begeleiders. Dat is wel afhankelijk hoe zwaar beroerte is bij iemand heeft gekregen en wat hij of zij nog wel niet of wel kan na een intensieve revalidatieperiode.
Dagbesteding bij een stichting
Vaak is het geval dat mensen met een zware beroerte niet meer volledig aan werk kan komen in een bedrijf of in een instelling. Veelal worden ze door de UWV afhankelijk van ernst van een lichamelijke beperking gedeeltelijk of volledig arbeidsongeschikt verklaard en krijgen ze dan een uitkering. De dagbesteding in een dagopvangcentrum is een mogelijkheid waar mensen met een beroerte nuttige dingen kan doen in een activiteit zoals hout, creatief, computeren, sport, koken of een behandeling door Hersenz ondergaan. De behandeling bij Hersenz kun je leren jezelf weer ontdekken, energie opbouwen, sporten, oefeningen doen en etc.
Bij deze instellingen heb je als NAH meer contact met lotgenoten die het ook hebben en heb je ook als cliënt met een NAH meer steun aan elkaar. Dan heb je ook als verzorger of mantelzorger meer tijd voor je zelf om bijvoorbeeld leuke dingen te doen met jouw eigen vrienden of boodschappen met iemand. Afleiding is echt goed voor je als je voor iemand met een NAH zorgt.
Bij wonen (WLZ) en dagbesteding (WMO in eigen gemeente) heb je een indicatie nodig om aan te vragen bij CIZ. De professionals bij de stichting kunnen het ook voor jullie doen als het nodig is.
[ Bericht 2% gewijzigd door Ven1972 op 30-09-2019 23:15:18 ]
Maar nu werkt ze hele week halve dagen bij een postorderbedrijf in Zwolle op arbeidstherapiebasis. Ze rijdt gelukkig weer in haar auto. Verder is ze nog steeds erg moe van alles wat bij haar overkomen is.
Ze heeft het gekregen omdat zij te hoge bloeddruk had zodat hierdoor beroerte is veroorzaakt.
Zelfs heb ik ook hoge bloeddruk gehad, gelukkig is het wel bij mij op tijd ontdekt in het UMCG in Groningen bij een pre-operatief onderzoek (in 2009). Ik denk dat bij mij beroerte is bespaard zodat ik aan medicijnen begon om mijn bloeddruk te verlagen. Zelfs weet je het nooit dat je het in gaten hebt dat je te hoge bloeddruk zou kunnen krijgen zoals bij stress, spanning en ongezonde leefstijl.
Ik weet zelfs ook heel veel over hersenletsels zoals Niet Aangeboren Hersenletsel wat het ook bij een beroerte voorkomt via een bloedprop in hersenen of verstopte aders in hersenen. NAH kan ook bij mensen vaak anders voorkomen dan voorheen in karakter, omgang, gedrag en denkvermogen.
Het is wel ingewikkeld om uit te leggen, maar ik hou het wel kort en duidelijk hoe het precies in elkaar zit. Gevolgen van een NAH hoeft niet altijd ernstig te zijn maar vaak is het wel dat bij iedere mens ernstig is met zijn of haar NAH. NAH is echt verschillend in vele omvang waarmee we niet heel veel van weten hoe het precies in elkaar zitten. Leven met iemand die NAH heeft kan ook lastig en zwaar zijn, wellicht kan dit ook gevolgen hebben voor de huwelijk of liefdesrelatie die jullie kunnen hebben. Niet iedereen kan tegen aan kunnen om met iemand die NAH heeft om samen te leven. Het is wel een groot verschil van leefstijlen wat ook mensen met NAH doormaken van voor en na beroertegeval. Maar vaak is het voor nabestaanden en vrienden ook wel verwarrend en erg dat hun bekende een beroerte heeft gekregen, waar ook impact heel groot is op verdere levensverloop van hun. Acceptatie van hun eigen beperking kan heel lang duren of zelfs ook wel moeite mee blijft hebben om te accepteren dat je ook anders bent na NAH/beroerte.
Heel vaak bij iemand die NAH heeft gaan veel vrienden of kennissen contact verbreken omdat ze het niet meer aan kunnen of te druk zijn om verder met haar of hem om te gaan. Dat is voor iemand met een NAH echt heel pijnlijk om er mee confronteren dat het zo is dat hij of zij veel minder vrienden heeft dan voorheen. Veel mensen met een NAH hebben in het begin vaak behoefte om weer dingen te doen in "vorige" leven voor NAH te doen, zoals samen stappen met hun vrienden of samen met elkaar doen. Door NAH kan dat niet bijna niet meer. Heel zelden is het bij iemand met een NAH dat hun vriendengroep toch bij elkaar is gebleven omdat haar of zijn beperking maar heel licht is gebleven na een lichte tot matige beroerte.
Mensen met een matig of lichte beroerte kan na een tijdje weer hersteld worden zodat zij of hij weer aan het werk kan gaan afhankelijk hoe het met hun beperking is gesteld. Jonge mensen die een lichte beroerte hebben gekregen kunnen na een tijdje doorgaan met hun studie af te maken, als lichte beperking dat het toelaat.
Ik ben zelfs geen psycholoog of arts natuurlijk, maar ik heb zelf wel een hersenbeschadiging opgelopen tijdens de geboorte en gedeeltelijk door mijn ernstige ziekte in mijn eerste levensjaar. Maar ik heb een soort cursus NAH gevolgd om hierin te verdiepen hoe het allemaal in werking is.
Wonen bij een stichting
Ze hebben vaak professionele begeleiding en zorg nodig zowel wonen in een woonvorm of in een huurwoning waar de zorg op afstand mogelijk is (Volledig Pakket Thuis). Een voorwaarde van een VPT is dat je wel zelfstandig kunt wonen (alles zelf kunt redden met aankleden, uitkleden, huishouden, bed opmaken, zelf kunt douchen en etc). Maar mensen met een NAH kan hulp krijgen bij dagelijkse bezigheden zoals post doornemen of afspraken doornemen of iets anders, Bij mensen met een beroerte is wel iets anders, denk ik, zodat ze meer hulp en ondersteuning hebben van professionele begeleiders. Dat is wel afhankelijk hoe zwaar beroerte is bij iemand heeft gekregen en wat hij of zij nog wel niet of wel kan na een intensieve revalidatieperiode.
Dagbesteding bij een stichting
Vaak is het geval dat mensen met een zware beroerte niet meer volledig aan werk kan komen in een bedrijf of in een instelling. Veelal worden ze door de UWV afhankelijk van ernst van een lichamelijke beperking gedeeltelijk of volledig arbeidsongeschikt verklaard en krijgen ze dan een uitkering. De dagbesteding in een dagopvangcentrum is een mogelijkheid waar mensen met een beroerte nuttige dingen kan doen in een activiteit zoals hout, creatief, computeren, sport, koken of een behandeling door Hersenz ondergaan. De behandeling bij Hersenz kun je leren jezelf weer ontdekken, energie opbouwen, sporten, oefeningen doen en etc.
Bij deze instellingen heb je als NAH meer contact met lotgenoten die het ook hebben en heb je ook als cliënt met een NAH meer steun aan elkaar. Dan heb je ook als verzorger of mantelzorger meer tijd voor je zelf om bijvoorbeeld leuke dingen te doen met jouw eigen vrienden of boodschappen met iemand. Afleiding is echt goed voor je als je voor iemand met een NAH zorgt.
Bij wonen (WLZ) en dagbesteding (WMO in eigen gemeente) heb je een indicatie nodig om aan te vragen bij CIZ. De professionals bij de stichting kunnen het ook voor jullie doen als het nodig is.
[ Bericht 2% gewijzigd door Ven1972 op 30-09-2019 23:15:18 ]
Humor, serieus en vrolijk!
Fantastisch dat hij dit allemaal kan! Ik weet hoe zwaar het is, heb zelf een topic gehad hier over leven met niet aangeboren hersenletsel door twee herseninfarcten.quote:Hij is weer 100% aan het werk, reist 1 dag per week, zelfstandig naar zijn werk en neemt 4 uur ouderschapsverlof op om bij onze dochter te kunnen zijn en met haar dingen zover mogelijk te kunnen ondernemen.
Verder haalt en brengt hij voor 2 dagen per week onze dochter naar en van school.
Er zijn ook nog behandelprogramma's waar je kan leren omgaan met de restverscbijnselen zoals bijv Hersenz. Ze hebben ook een partnermodule. Hebben jullie daar hulp mee gehad?
Dat doen we gelukkig zeker nog. Ons huwelijk heeft dit ontzettend zware traject doorstaan. Sterker nog, we zijn er beter uitgekomen samen. We konden al goed over dingen praten en dit heeft het nog eens versterkt. Ik werk 3 hele dagen, waarvan hij er 2 op zich neemt voor het halen en brengen van onze meid..quote:
Hopelijk vanavond weer antwoorden op de overige vragen. De ochtendspits is vol gaande hier
[ Bericht 1% gewijzigd door VraagWatJeWil op 01-10-2019 09:33:07 ]
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Een groot deel van je antwoord is al beantwoord bij de vraag van Questular. Ik zal je verdere vragen hieronder beantwoorden. Overal gaat het het nu gewoon goed met hem. Hij is een ontzettend lieve zorgzame vader voor onze dochter en een zeer behulpzame echtgenoot. Hij woont thuis, daar vanuit werkt hij 3,5 dag per week. De overige dag werkt hij extern en de andere halve dag is voor hem en zijn dochter (ouderschapsverlof). De weekenden zijn voor ons als gezin heel belangrijk. We ondernemen (zover als mogelijk) activiteiten. Omdat zijn conditie ook nog bij lange na niet op het oude niveau is, doen we dit deels aangepast, maar soms draait hij ook volledig mee. Achteraf is hij dan gesloopt, maar voelt zich ook heel erg voldaan en trots.quote:
[..]
Hoe gaat het verder? Wat voor hersenbloeding (er zijn minstens 4 typen), hoe gaat het nu met hem? Is hij geopereerd? Hoelang heeft hij in het ziekenhuis gelegen? Hoe is zijn functioneren nu?
Nee, hij is niet geopereerd. Hij heeft wel de eerste 72 uur protocollair aan de monitoren op de stroke-unit gelegen, om zijn bloeddruk, zuurstof, hartslag etc goed in de gaten te houden. Hij heeft wel op dag 3 daarvan, onder toezicht van een fysiotherapeut en zijn neuroloog met behulp van een ‘Sta op hulp’ even op zijn benen gestaan en heeft hij regelmatig een paar meter langs een balustrade gelopen. Hij heeft noodgedwongen een week in het ziekenhuis gelegen, omdat het revalidatiecentrum waar hij naar zou worden overgebracht op dat moment vol zat. Ten tijde dat zijn aanvraag liep, is de fysiotherapeut elke dag langs geweest om dagelijks dat ritueel van lopen en uit bed komen te herhalen. Ook heeft hij geleerd om een transfer te maken vanuit bed naar een rolstoel. Hij functioneert op een acceptabel niveau. Niet alle functies zijn teruggekomen en het is nog maar de vraag of dat ooit wel gaat gebeuren. Thuis denken wij immers in oplossingen en niet in problemen.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
GV-man, zie het antwoord aan adnaP. Voorts is hij nog zeker wel de man van wie ik hou, ook met zijn nukken en beperkingen. Hij is en blijft immers mijn partner, hij woont thuis en hij draait zoveel als mogelijk mee in het huishouden. Hij helpt mij ook mee, waar hij kan. Wassen, stofzuigen, vaatwasser in- en uitruimen etc. Soms is het een kloothommel eerste klas. Droge humor, scherp, direct. Ik zie jouw opmerking niet zozeer als 'heftig', het is gewoon de realiteit waar we dagelijks mee te dealen hebben. Niet meer, niet minder. Je zegt dat het je misschien vreemd klinkt, maar geloof me. Als je hetzelfde zou meemaken (wat ik écht niet hoop), dan zal je echt wel merken van "dat is wat men daarmee bedoelt".quote:
Is je partner een ander persoon geworden, een andere persoonlijkheid?
If so, is het dan nog de persoon van wie je houdt?
Klinkt misschien heftig, maar 'karakterverandering' komt nog wel eens langs in de jaarlijkse herhalingscursus van de EHBO. Dat lijkt me vreemd klinken, vandaar de vraag.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Heftig Flash! Hoe is het nu bij jullie daar?quote:
Ik heb in 2015 hetzelfde meegemaakt met mijn vrouw........ (kind uit 2013)
Wil je iets meer vertellen hoe jullie thuissituatie nu is? Mag als je wil ook per PB, ik wil je dan nadat deze reeks voor mij is afgelopen wel benaderen onder mijn eigen usernaam, mocht je dat willen.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
CaVaBien, ook dat is idd ook een keerzijde hiervan. Nee, dat heeft hij gelukkig niet, maar hij kan wel soms heel drammerig zijn, bijvoorbeeld om ergens zijn gelijk in te halen, omdat hij denkt wat hij zegt het enige juiste is op dat moment. Als ik dan weer op een ander manier inpak, lijkt het kwartje wel ineens te vallen van "zo kan het ook".quote:
De vrouw van een goede vriend van ons heeft ook een hersenbloeding gehad. Ze veranderde drastisch. Sorry als het bot klinkt, maar ze werd er echt een vervelende persoon door (beetje verzuurd/ enorm jaloers).
Is dit ook gebeurd bij jouw partner? Hoe verliep de revalidatie? Hoe gingen jullie (dochter en jij) ermee om?
Veel sterkte. Ik hoop dat het inmiddels goed gaat.
Zijn revalidatieproces is voorspoedig verlopen. Hij mocht een maand na zijn CVA voor de eerste keer een dagje mee naar huis en het weekend erop voor het eerst mee op weekend verlof. Als ik hem dan vervolgens in de avond weer moest terugbrengen naar het revalidatiecentrum viel ons dat wel zwaar, want het klopt natuurlijk van geen kant. Zo'n jonge kerel, in de bloei van zijn leven op deze plaats. Ik ben diverse keren bij hem in het revalidatiecentrum geweest, om mee te werken aan zijn therapiesessies. We moesten immers nadat hij thuis zou komen onze draaien gaan vinden. Ik heb toen veel fijne en praktische tips gekregen om hiermee om te gaan. Hij is uiteindelijk binnen 3 maanden een dag voor kerstmis (23 december) definitief thuisgekomen, op de manier zoals hij het graag wenste, lopend, zonder rolstoel of andere hulpmiddelen. Een mooier kerstcadeau konden we ons allemaal niet voorstellen. Het gaat nu goed!
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Dank je Maily, het heeft soms grote impact op ons leven/relatie gehad en nog steeds. Zeker omdat je op sommige dagen nog dagelijks worstelt met de gevolgen ervan. Niemand stelt zich deze situatie in het leven voor. Gek genoeg zeg ik wel eens tegen mensen: “Het was een bijzonder heftige gebeurtenis in mijn leven, ik had het niet willen missen, maar het had ook zeker niet hoeven gebeuren”.quote:
Wat is dit enorm ingrijpend geweest in jullie leven/relatie... en nog ....
Sterkte en respect
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
|
|
