)BB:quote:Ik ben nogal van de projectjes zie: F&S / [Projectje] Alle oscar winnaars beste film kijken
Dus wordt het tijd voor een nieuw projectje, dit keer ga ik mijn platen eens beluisteren. (ik hou het eerst bij vinyl alleen) Ik zal elke plaat hier melden en er een klein tekstje bij plaatsten. Dit kan even duren
Maar zonder verder getreuzel mijn platenkast:
Dagoducks' ouders:
En dagoduck zelf:
Gehenna:
Glad_Janus:
Pipster:
Bazbo
Kaasch (vriendin van BB)
Ben je ook van plan je gehele platenkast te draaien, post hier!
(hahaha platenkast gedraaid)
Het liefst alleen reageren op en over de gedraaide platen en algemene discussies over vinyl in het vinyl-topic voeren
En weer verder...
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-4966518-1386181640-7410.jpeg.jpg)
Stevie Wonder, ook niet de eerste de beste artiest. En dit is ook niet z'n eerste de beste plaat.
Wel een lange zit (maar niet erg uiteraard): dubbel album + 7", die combi zie je ook niet vaak. Het is de 18e plaat van Wonder, hij was toen 26 jaar oud! Z'n debuut album bracht hij al uit toen ie 12 was.
Hadden we dit? Hebben we dit? Ja, dit hebben we. Ook hiervan weten we niet meer hoe we eraan komen. Zal ook wel platenbeurs veertig kopen negendertig betalen zijn. Naam en titel kwamen me bekend voor, maar bij de eerste tonen herken ik het lied gelijk. Op kant 2 staat Now en dat blijkt nou net niet te blijven hangen. Dave Berry blijkt niet zijn echte naam te zijn, dat is David Holgate Grundy en hij werd geboren op 6 februari 1941 in ; Sheffield. Dat u het even weet. Doe ermee wat u goed dunkt. We hebben hier een Nederlandse uitgave uit 1965 (goed jaar) en op Discogs gaat hij weg voor een tientje. Ga weg. Leuk lied, wel.
Wat doet dit in onze singletjesverzameling? De Vrouw kocht dit een boel jaren geleden op een rommelmarkt, bekent ze net. Op kant 2 staat ook iets. In Een Rijtuig, uit La Bohme, welteverstaan. Het is een Nederlandse versie van iets dat we op Discogs niet terug kunnen vinden. Nou ja, wat dondert het. Niet lang bij stil staan.
Kijk aan. Deze kreeg ik bij de cd Super Taranta! toen ik die kocht op 12 juli 2007. Fijne zigeunerfolkpunk. Bordello amuseerde er op veel festivals van de afgelopen zomers een hoop mensen mee. Ik vind het leuk. Er is maar n versie van deze single en die heb ik hier dus op de draaitafel liggen. Op kant B staat Supertheory Of Supereverything. Ook vermakelijk.
Die had ik niet verwacht bij jou
Dat dusquote:Op woensdag 25 september 2019 21:17 schreef Gehenna het volgende:
Gogol Bordello
Die had ik niet verwacht bij jou
Crimson Glory, oei dit zijn de hogere "king diamond" vocalen, trek het niet heel erg. Verder standaard trashy metal maar dus met hele hoge piep zang. En volop schelle gitaren. Gelukkig gaan ze op het tweede nummer al een paar nootjes lager
En het nummer is ook gelijk wat pakkender. Blijkbaar wilde deze band zich ondscheiden in de standaard metal van deze tijd en deden ze dat door maskers te dragen Gelukkig was de haardracht wel gewoon het zelfde als andere bands
Ik heb hier een fikse rij muziek van over de hele wereld en/of wereldmuziek - en daar reken ik Bordello voor het gemak ook maar even bij-, maar niet op vinyl.quote:
Gogol Bordello
Die had ik niet verwacht bij jou
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-446071-1444194981-7385.jpeg.jpg)
Gladde funk
deze heb ik ooit eens gekregen van familie, en had ik nog nooit gedraaid Ik had verwacht dat ik 'm vreselijk zou vinden, maar er staan wel een paar pareltjes op Vooral 'Fantasty' springt er toch wel uit.
Dit klinkt iets volwassener dan de vorige plaat, nogsteeds vrij standaard mid jaren 80 (84-88) metal dus vleugjes king diamond, vleugjes iron maiden, Deze plaaat is een stuk melodieuzer dan de vorige, of het er echt beter op wordt is de vraag, wel beter meezingbaar als je dat mocht willen. Soms ook best wel tenenkrommend
Maar soms ook wel pakkend. Een stuk meer solide dan de voorganger, volgens wiki is dit een voorlooper in het progressieve metal genre later groot gemaakt door o.a. dream theatre misschien dat ik daardoor snap dat het niet helemaal mijn kopje thee is.Blijkbaar is de zanger "midnight" overleden in 2009
[ Bericht 2% gewijzigd door Bosbeetle op 25-09-2019 22:51:51 ]
Maar wel met die draak Isn't she Lovely. Jammer dat zn Red Hot Chili Peppers cover hier niet op staat.quote:Op woensdag 25 september 2019 20:21 schreef Gehenna het volgende:
G511 Stevie Wonder - Songs in the Key of Life
[ afbeelding ]
Stevie Wonder, ook niet de eerste de beste artiest. En dit is ook niet z'n eerste de beste plaat.
Het is de 18e plaat van Wonder, hij was toen 26 jaar oud! Z'n debuut album bracht hij al uit toen ie 12 was.
Zo tussen de rest door is ie niet zo erg imhoquote:
[..]
Maar wel met die draak Isn't she Lovely.
Klopt, maar ach, het origineel van RHCP blijft toch beterquote:Jammer dat zn Red Hot Chili Peppers cover hier niet op staat.
Op deze plaat doet ie wel een fijne covers van o.a. Coolio, Will Smith, George Micheal en Mary J. Blige
quote:
Op deze plaat doet ie wel een fijne covers van o.a. Coolio, Will Smith, George Micheal en Mary J. Blige
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2586681-1559945048-1966.jpeg.jpg)
512, weer een mooi rond getal
Hank Williams, misschien wel de grootste country ster ooit. Sowieso een die ontiegelijk veel invloed heeft gehad op het genre. En dat is best knap gezien hij de 30 niet gehaald heeft
Toch heeft ie 167 nummers in die relatieve korte tijd geschreven. Grappig trouwens dat zowat z'n hele familie een carriere in de country heeft gehad, vrouwlief Audrey Williams, zoon Hank Williams, Jr., Dochter (die 5 dagen na z'n dood geboren werd
) Jett Williams, kleinzonen: Hank Williams III en Sam Williams en kleindochters: Hilary Williams en Holly Williams. Tevens de enige artiest die ik en mijn opa van moeders kant overlap, de rest van zijn collectie bestond enkel uit schlager.
Moet zeggen dat tweede plaatkant toch best wel goed is... daar irriteert de zang me minder en wordt het op een wat leukere manier proggy...quote:Op woensdag 25 september 2019 22:40 schreef Bosbeetle het volgende:
volgens wiki is dit een voorlooper in het progressieve metal genre later groot gemaakt door o.a. dream theatre misschien dat ik daardoor snap dat het niet helemaal mijn kopje thee is.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-228831-1320512353.jpeg.jpg)
Deze tussendoor nog even gedraaid, die hangt hier met een aantal aan de muur (want, hoes
) en was ik vergeten mee te nemen toen ik al die jaren '80 platen draaide. Maar Talk Talk dus. Dit was de plaat waarmee ze van typisch jaren '80 bandje met een paar leuke singles naar een band die blijkbaar een stuk meer in hun mars had. En als ze hier gestopt waren ging deze plaat (bij mij iig) al de boeken in als een van de betere uit die periode. Maar de band knalde hierna 2 gewoon absurd goede platen uit
die beide altijd enorm goed scoren in mijn alltime lijstje, en ik beide overigens nog niet op vinyl heb Deze is daarmee wel een beetje een ondergesneeuwd kindje geworden door de jaren heen heb ik het idee.
Ja kan me voorstellen dat deze iets te veel een gulden middenweg is, waardoor ie vergeten wordt.quote:
G513 Talk Talk – The Colour Of Spring
Deze tussendoor nog even gedraaid, die hangt hier met een aantal aan de muur (want, hoes
[..]
Deze is daarmee wel een beetje een ondergesneeuwd kindje geworden door de jaren heen heb ik het idee.
Goede plaat verder, en legt ook eigenlijk een mooie band tussen het vroegere en latere werk(dat echt fantastisch is, Spirit of Eden
):format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-8398653-1460841861-8207.jpeg.jpg)
Hi-fi hillbilly music for rednecks with class.
3LP met fijne old-skool country en bluegrass muziek, eigen nummers, klassieke covers, en hordes aan gast optredens.
Belgische band op het Sub Rosa label dat al jarenlang erg goeie dingen uitbrengt. Voornamelijk electronica, maar dit is is noisy gitaar rock. Lekkere plaat.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-4285205-1360688966-9088.jpeg.jpg)
Country is klaar, de rest van het laatste (
) vakje is vooral Nederlands(talig) en streekmuziek. Eerst nog even de aankopen van onlangs nog even bij langs, want daar heb ik nu meer zin in Heerlijke bijna-over-the-top prog van Van de Graaf Generator, band die vreemd genoeg amper tot geen gitaar en basgitaar gebruiken. Toch hoor je 'm hier hier op 2 v/d 3 songs, maar die is van Robert Fripp die even leuk meespeelt.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-11606961-1519321857-7233.jpeg.jpg)
Hier ga ik weinig woorden aan vuil maken. Dit moet je gewoon luisteren, Spacemen 3 in hun meest psychedelische/drone stand. Snap dat dit niet voor iedereen is, maar goddomme wat is dit geweldig
VDGG. Altijd gaaf. Deze en H To He - Who Am The Only One zijn mijn absolute favorieten. Hammill is zo'n beetje God.quote:
G515 Van Der Graaf Generator – Pawn Hearts
[ afbeelding ]
Country is klaar, de rest van het laatste (
Heerlijke bijna-over-the-top prog van Van de Graaf Generator, band die vreemd genoeg amper tot geen gitaar en basgitaar gebruiken. Toch hoor je 'm hier hier op 2 v/d 3 songs, maar die is van Robert Fripp die even leuk meespeelt.
Die is tof.quote:Op donderdag 26 september 2019 21:17 schreef Gehenna het volgende:
G516 Spacemen 3 – Dreamweapon: An Evening of Contemporary Sitar Music
[ afbeelding ]
Hier ga ik weinig woorden aan vuil maken. Dit moet je gewoon luisteren, Spacemen 3 in hun meest psychedelische/drone stand. Snap dat dit niet voor iedereen is, maar goddomme wat is dit geweldig
En toen had ie meesterwerken als Talking Book en Innervisions al afgeleverd.quote:
G511 Stevie Wonder - Songs in the Key of Life
[ afbeelding ]
Het is de 18e plaat van Wonder, hij was toen 26 jaar oud!
Ik ken 'm alleen qua naam, maar hij zit in veel leuke bandjes (Guapo, Ulver, thenor etc.), wat doet ie solo?quote:
Daniel O'sullivan was leuk vanavond
Solo is hij behoorlijk poppy beetje richting psychedelisch maar dat zit er netjes subtiel in ofzo. Het is op plaat muziek die erg fijn is in de achtergrond maar bij betere beluistering ook nogsteeds leuk of zelfs extra leuk. Hij zingt speelt gitaar en piano. Op zijn solo plaat doen trouwens ook niet de minsten mee.
Als je er een plaat van hebt...quote:
Oh haha dit was niet het handigste topic hiervoor
Solo is hij behoorlijk poppy beetje richting psychedelisch maar dat zit er netjes subtiel in ofzo. Het is op plaat muziek die erg fijn is in de achtergrond maar bij betere beluistering ook nogsteeds leuk of zelfs extra leuk. Hij zingt speelt gitaar en piano. Op zijn solo plaat doen trouwens ook niet de minsten mee.
Grumbling Fur past ook heel goed in die beschrijving:
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-496235-1289791442.jpeg.jpg)
Deze ook nog gedraaid gisteren. Cardigans waren lang dat ene bandje met een paar leuke hitjes voor mij, maar inmiddels ben ik behoorlijk gehecht geraakt aan hun albums. Van de vroege jangle pop en lounge-covers van Black Sabbath (
!), tot de meer rockende 'Gran Turismo' (met o.a. Erase & Rewind, die ik eindeloos op repeat kan zetten ). Toch kocht ik als eerste (en tot nu toe als enige), deze. Die kwam 5 jaar na het grote succes met 'My Favourite Game'. En is (weer) een compleet andere plaat, veel ingetogener, bijna akoestisch, heel 'volwassen' eigenlijk, maar toch super catchy (het blijft Zweeds natuurlijk
). Verreweg mijn favoriet van hun, geen hits, maar van begin tot eind: 
quote:
die waren op... dus die moet ik nog even via andere kanalen zien te roggelen
quote:
[..]
dus die moet ik nog even via andere kanalen zien te roggelen
Ik luister nu naar Silent Front - Dead Lake. Ooit eens meegenomen nadat ik ze had zien openen voor Action Beat met GW Sok
Screamo dat me aan At the drive in en zo doet denken. Plaat staat niet op youtube, dus hier een ander nummer (van een split met Action Beat)
Fuckin' Drivin' Or What...E.P.
Na Silverfish is de zangeres naar de US verhuisd en is toen Ruby begonnen.
Wayne Adams van Big Lad speelt met Igor Cavalera in Petbrick. Hopelijk interessanter dan dit.
![Big Lad (Previously Shitwife) - High Octane Party Banger [Official Video]](https://i.ytimg.com/vi/LLIjZf6bf8w/0.jpg)
[ Bericht 5% gewijzigd door bartrid op 27-09-2019 20:25:46 ]
Sly is oorspronkelijk een locale band en die hebben een hoop gedaan voor de non mainstream live muziek in Reading. Altijd erg geweldig live. Gaat goed samen met de jazz noise van Dead Neanderthals.
Flexidisc. Aangeboden door Vloeibaar Dreft. In 1976. Ja. Echt waar.
Kijk. Hoor. Deze heb ik een jaar of wat geleden gekocht op een platenbeurs in Utrecht. Denk ik. Ik herinner mij de single bij Toppop in 1977. Toen was ik twaalf jaar jong en vond ik hem al geweldig. Wat een geweldig intro en die gast zingt maar een klein beetje, helemaal aan het eind. Pas heel veel later heb ik me meer in Bowie verdiept en kocht ik zijn beste werk (1967-1980) op cd. Ik heb een Duitsche versie van de single uit april van 1977. Levert zo vijftien neuro op. Volgens mij heb ik 'm die jaar of wat geleden gekocht in een bak van 11 voor de prijs van 10 of dergelijke. Op de B-kant staat A New Career In A New Town. Beide stukken komen van meesterwerk Low.
Deze komt uit mijn ouderlijk huis. Hij is niet van mij, maar van mijn broer of mijn zus. Geen idee meer precies. En waarom al helemaal niet. Nooit veel gedraaid, neem het van mij aan. Nu ik het terug hoor, vind ik het niet eens zo erg. Dit nummer komt toch uit de nadagen van de groep? Was het niet zo dat kort hierna de band uit elkaar ging of dat Piet solo ging? Op de B-kant staat Irish. We hebben een Nederlandse versie van deze single uit 1980. Lollig: in het YouTube filmpje hieronder zie je het hoesje van de Duitsche versie:
Lieve help, hoe komen we hier nu weer aan. De bak 101 halen, 100 halen, ben ik bang. Nooit gedraaid of gehoord. Nu dus wel. Om je te bescheuren. Bij nader inzien is de samenwerking tussen Chubby Checker en ZZ & De Maskers niet eens zo heel gek. Deze single komt uit 1965. Goed jaar. Op Discogs ontdek ik dat er slechts twee versies van deze single zijn. Wij hebben een Nederlandsche (goh) en die levert wel tientallen euro's op. Het titelnummer vind ik niks an, maar de B-kant maakt veel goed. Hij klinkt ook nog eens zeer goed. Leuke ontdekking!
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 28-09-2019 19:31:14 ]
Deze is van mijn zus. Schaamteloos meegejat toen ik het ouderlijk huis verliet. Net zoals de gehele singlesverzameling van mijn ouders, overigens. Ik heb meer plaatjes van mijn oudste broer en jongere zus. Maar nee, dan deze. In 1978 hoorde je dit veel op de radio. Mijn zus (toen elf) moest deze per se hebben en ze kreeg hem inderdaad (ik meen van de Sint). Geloof me, B-kant Dannies Danklied is nog veel erger. Er is ook een Duitsche versie, daar heet hij Tom Tolpatsch und der Marsupilami. Je verzint het niet.
Uitgave ter gelegenheid van RSD 2018. Kreeg ik dus bij mijn aankoop op 21 april van dat jaar. Nooit gedraaid. Rood vinyl. Op de ene kant, Side A, staan twee nummers, de rocker Dot Dot Dash en het korte minimale Waiting For The Sun (geen Doors-cover). Op de andere kant, Side 1, het mooie Rosie. Leuk om een keer te draaien. Dat wel.
Deze kocht De Vrouw, niet eens zo heel lang geleden, op een rommelmarkt of platenbeurs. Had iets met haar jeugd te maken. Nooit gedraaid. Nu wel. Blijft een geweldig liedke. Uit 1961, haar geboortejaar. Ook nog eens. Op de B-kant staat O Annemie. Ook al zo'n klapper.
Inderdaad. Dit hebben we ook. Ik niet. Moet van De Vrouw zijn. Dit is een mono opname uit 1960, mensen.
JAAAA! Daar is-ie. Ik was dertien toen deze op radio te horen en bij Toppop te zien was. Ik vond het geweldig en vroeg de single aan de Sint. Op 5 december 1979 kreeg ik 'm ook nog! De Europese versie van de single, welteverstaan. De A-kant draaide ik natuurlijk regelmatig, maar de grote verrassing vond ik op de achterkant van het plaatje. Pas een paar jaar later realiseerde ik mij dat dit stuk, Rainbow Ride, dichter bij de prog/symfo ligt dan de countryrock van het titellied. Meer dan dertig jaar niet gehoord, dit. Geweldig!
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 28-09-2019 19:55:20 ]
17 januari 1980. Ik ben veertien jaar. Om een of andere reden wil ik plaatje hebben en koop ik het. Vraag me niet waarom. Heel lang niet meer gehoord, toch zing ik het zo mee. Melige ongein van de goede soort. Vooral de tekstopbouw van Rome is briljant: eerste couplet heeft acht regels, tweede couplet exact dezelfde acht regels, maar in omgekeerde volgorde. Ik heb hier een Nederlandsche persing (goh) uit het jaar van verschijnen 1980. Van de spelers op het hoesje kan ik mij nog twee de naam herinneren: Tahamata en Ling.
Deze moet wel van De Vrouw zijn. Zelf kan ze het zich niet herinneren. Plaatje komt uit 1984 en er is naast de Nederlandse versie die wij hebben ook een Belgische. Waarom verbaast me dat niet? Op de B-kant staat Hooi, Stro En Gras. Ook al zo'n hoogtepunt van tekstintelligentie.
De herfst is begonnen, dus hoog tijd voor een kerstplaat. Deze komt uit 1978. Staat niet op een reguliere Eaglesplaat uit die tijd. Niet echt representatief voor de band, ook. B-zijde Funky New Year al helemaal niet. Ik kocht de Nederlandsche uitgave op 24 november 1989, ik vermoed op een rommelmarkt of platenbeurs. Niet heel bijzonder, maar een leuk hebbeding.
Titelnummer van hun elpee uit 1979. Ik kocht de Nederlandse versie van deze single tweedehands op 7 maart 1980. Geen idee meer waar. Goede song, wel. B-kantje The Disco Strangler staat ook op de elpee (die ik toen nog niet had, zie ergens in de herfst van 2018, toen ik al mijn elpees aan het draaien was); ik dacht altijd dat de ruigere rocker The Disco Stranger heette, maar nu kom ik erachter dat ik bijna veertig jaar faut zit.
7 september 1979. Deze hit hoor je veel op de radio en ik MOET 'm hebben. Ik heb niet genoeg geld voor de hele elpee. Ik spaar nog voor die andere elpee van ELO, die dubbelelpee waar Mr. Blue Sky op staat. Een klasgenoten heeft de elpee al wel en ik mag hem op een cassettebandje opnemen. Maar dit nummer wil ik zelf hebben. Dus koop ik de single. Als ik ermee thuis kom, draai ik het nummer: geweldig, toch. Dan draai ik het plaatje om en hoor ik de B-kant. Wat is dit? Dit is heel anders, maar ... ook gaaf! Dreaming Of 4000 staat op On The Third Day (uit 1973) en heeft nog de wat rauwere, minder gepolijste sound van ELO. Het is dan ook mijn favoriete ELO-plaat, maar Don't Bring Me Down vind ik nog altijd een klapper van jewelste. Ik heb de Europese versie en ik draai hem voor het eerst weer na bijna 35 jaar. GROOOOOOOS!
Dit was de eerste single van Xanadu, de soundtrack van de gelijknamige film. ELO speelt de tweede plaatkant vol en dit is de opener van die tweede plaatkant. Later werd All Over The World en het door Olijfje gezongen titelnummer heul grote hits. Ik heb hier een Amerikaanse persing uit het jaar van verschijnen 1980. Ik heb hem zelf niet gekocht. Volgens mij had mijn broer dit plaatje ergens gekocht of gekregen en gaf hij het een paar jaar later aan mij, omdat hij geen ELO-fan was en ik wel en op de B-kant staat Drum Dreams, een nummer dat niet op de elpee staat. Dat het een ongelofelijk stom niemendalletje is, vergeef ik mijn broer wel.
Nogal lichtvoetig nikszeggend nummer (voor ELO's doen) van de plaat Secret Messages. Toch een grote hit in 1983. Ik kocht het singletje, een Duitsche versie uit dat jaar, pas in juli 1985, waarschijnlijk ergens in de uitverkoop of op een rotzooimarkt. Waarom? Ik had de elpee toch al? Welnu, op de B-kant van dit singletje staat After All, een kort atmosferisch instrumentaaltje en dat staat niet op de elpee. Vandaar. Eerst even lekker rock'n'rollen en daarna uitblazen met de achterkant. Zoiets.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 29-09-2019 20:01:50 ]
Geinig! Het hoesje is een replica van de elpee Brain Salad Surgery uit 1973. Ook met vreemde klapconstructie. De inhoud is een promoplaatje, verschenen als cadeautje op 3 november 1973 bij het tijdschrift New Music Express in het Verenigd Koninkrijk. Nu een geliefd verzamelaarsobject. Ik kocht hem op 16 april 2009 op de grote platenbeurs in Utrecht. Het is een flexidisc. Ik heb hem nooit gedraaid. (Wat erop staat, is ook te vinden op latere cd-uitgaven van het album BSS.) Nu dus wel. Grappig: het titelnummer staat niet op de gelijknamige elpee, het verscheen pas in 1977 op de elpee Works Volume 2. Nog grappiger: ik kom er nu pas achter dat je van deze flexidisc maar n kant kunt spelen. Het tweede nummer is een soort collage van bijna drie minuten en bevat fragmenten van stukken die op de elpee Brain Salad Surgery staan. Kan het ng grappiger? Ja, het kan ng grappiger: deze flexidisc moet je afspelen op 33 touren in plaats van 45. Ik vond al dat het zo raar klonk in het begin.
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 29-09-2019 19:55:05 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-9662170-1484409725-9524.jpeg.jpg)
Onlangs in een soort van opwelling, alles van Tenhi gekocht, ik kwam erachter dat hun albums eindelijk (betaalbaar) op vinyl uitkwamen. Zo ook hun debuut uit '99. Ik kende ze al jaren (had de meeste ook al op cd
) maar afgelopen zomer in Scandinavi heb ik dagen lang bijna niets anders geluisterd, het klikte ineens echt Tenhi is een Finse band die progressieve, ingetogen, melancholische folk maakt. Elke plaat heeft een sterk eigen sfeer en klank. Deze is recht-toe-recht-aan folk plaat. Er is gewoon iets met die zachte gitaar en strijk melodien, dat je al vrij snel in complete rust verkeert
[ Bericht 0% gewijzigd door Gehenna op 02-10-2019 21:49:43 ]
'Verkeerd' is verkeerd. De muziek trouwens helemaal niet.quote:
G518 Tenhi - Kauan
[ afbeelding ]
Onlangs in een soort van opwelling, alles van Tenhi gekocht, ik kwam erachter dat hun albums eindelijk (betaalbaar) op vinyl uitkwamen. Zo ook hun debuut uit '99. Ik kende ze al jaren (had de meeste ook al op cd
Tenhi is een Finse band die progressieve, ingetogen, melancholische folk maakt. Elke plaat heeft een sterk eigen sfeer en klank. Deze is recht-toe-recht-aan folk plaat. Er is gewoon iets met die zachte gitaar en strijk melodien, dat je al vrij snel in complete rust verkeerd
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-9695636-1484919124-9238.jpeg.jpg)
De 2e, minder recht toe recht aan, minder 'rock', en meer ongebruikelijke instrumenten, zoals een didgeridoo, mondharp en een udu
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-9711203-1485156986-3879.jpeg.jpg)
Op de vorige plaat begon Tenhi wat te experimenten met piano (zonder gitaar). En dat beviel zo goed dat ze een zij-projectje oprichten om daarmee een album vol van te vullen. Deze werd eerst uitgebracht onder de naam 'Harmaa', maar hoort sinds een paar jaar onder hun eigen discografie.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-9711239-1485157297-6469.jpeg.jpg)
Hun bekendste, hier kwam alles tot dusver heel mooi samen. en die piano en viool, dammit
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-9711267-1485158428-9823.jpeg.jpg)
Kijk dat is nog eens een goede deal, een 3LP met op de eerste, oude EP's en demo's die maar lastig zijn te verkrijgen. Op LP2, alternatieve versies en onuitgebrachte nummres. En LP3 is een compleet album die nog op de plank lag, en niet zomaar n, misschien wel een hun beste
![Tenhi - Suortuva [alternative version]](https://i.ytimg.com/vi/YBbfWcdUe50/0.jpg)
Ik raak zelf ook genspireerd merk ik, voor het eerst in jaren weer getekend
quote:
[ afbeelding ]
Ik raak zelf ook genspireerd merk ik, voor het eerst in jaren weer getekend
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-9711316-1485159074-3994.jpeg.jpg)
5 jaar duurde het vanaf de vorige totdat deze uitkwam, lijkt lang. Maar inmiddels wachten 'we' al 8 jaar op het vervolg van deze
Maar goed, wederom classic Tenhi. En een dubbelaar 
[ Bericht 0% gewijzigd door Gehenna op 03-10-2019 20:52:05 ]
Mooi!quote:
[ afbeelding ]
Ik raak zelf ook genspireerd merk ik, voor het eerst in jaren weer getekend
quote:
[ afbeelding ]
Ik raak zelf ook genspireerd merk ik, voor het eerst in jaren weer getekend
Vrijdagje vrij en het is kutweer, dus ik door met Sonic Youth - J'accuse Ted Hughes. Alleen op vinyl. SYR7, de experimentele releases van Sonic Youth. 2 lange tracks, 1 live op de eerste ATP, en de tweede is track geschreven voor een Agnes B. fashion show. Lekkere typische SY gitaarklanken
![Sonic Youth - SYR 7: J'accuse Ted Hughes / Agnès B Musique [Full Album | 2008]](https://i.ytimg.com/vi/IY0FoFINyuA/0.jpg)
Uit 1990, met meer dan een hint Birthday Party. Heerlijk
Side project van Toner Low (duh).
Domme titel en geen geweldige plaat. Engelse psychedelische rock band die ook een hoop electronical gebruiken. Hun plaat Master uit 2013 vond ik geweldig, en de alternatieve soundtrack voor A field in England is ook goed, maar deze is niet best en saai...
De tweede plaat van de Franse industrial metal band Treponem Pal. Niet zo goed als het latere werk van ze, maar nog steeds vind ik het prima. Die Kraftwerk cover had niet gehoeven....
![TREPONEM PAL "Aggravation" [Full Album]](https://i.ytimg.com/vi/Q-NA_75pHUc/0.jpg)
Gewoon Swans natuurlijk, maar oorspronkelijk begonnen om meer melodieuzere muziek te maken, maar op later werk van Swans kan je de invloeden duidelijk horen. Jaren niet gehoord, nog steeds erg goed.
UnicaZrn - Sensudestricto.
UnicaZurn is Stephen Thrower van oa Coil en D.Knight die oa met Danielle Dax en Shock Headed Peters heeft gewerkt.
Staat heel weinig van op Youtube, en deze staat niet op de plaat die ik luister, maar wel een goeie indruk. Coil achtige electronica met saxofoon..
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-3743189-1343483805-4203.jpeg.jpg)
Het beste OM album (tot nu toe). De Arabische invloeden werken geweldig.
quote:
Door met Toner HIgh Cinderella - And the slipper fit perfectly.
Side project van Toner Low (duh).
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-3937268-1349820904-7660.jpeg.jpg)
Cult uut Emmen! Punk rock in de stijl van de Sex Pistols, uitgebracht in '87. Beruchte band uit die tijd uiteraard. Maar binnen een paar jaar compleet vergeten. Van dit album waren er 500 gemaakt, en slechts enkelen verkocht. De band heeft zelf in een goede bui een groot deel kapot gefrisbeed hierdoor.
Jaren later bleken de jongens van Skik goeie herinneringen aan deze band te hebben, en zelfs o.a. door hun genspireerd te zijn om te gaan spelen (gitarist Marco Geerdink stond bijv. in het voorprogramma van hun met z'n rolling stones coverbandje Gimme Shelter, die nog steeds wel eens optreden hier). Daardoor kwam er weer interesse in het opzoeken van deze band, maar de plaat en de bandleden hadden een flinke zoektocht nodig om op te speuren. Er is zelfs een docu gemaakt over deze speurtocht:
Ik kende dat hele verhaal helemaal niet, ik had eens de naam van de band opgevangen, en kocht toen de plaat maar voor een grijpstuiver, want ik was benieuwd naar de lokale punkscene uit het verleden. Ik was blijkbaar net op tijd, net na de 'hype' van die docu, toen de teruggevonden voorraad gewoon werd verkocht. En net voordat ze echt weer zeldzaam werden, inmiddels gaat ie voor 200,- weg op Discogs zie ik net
Verder niets van op YouTube te vinden, behalve deze live clip van hun 'comeback':
![the schizo's - I'm a schizo [live at the gouden pijl, emmen]](https://i.ytimg.com/vi/lqPW7MO6pW4/0.jpg)
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-5400970-1392455299-4660.jpeg.jpg)
Shakey Sam, de artiestennaam van Simon Vlietstra uit Franeker. Rauwe blues-rock. Ook redelijk cult, en de Friese tegenhanger van Cuby natuurlijk, wat niet echt vrienden waren (het management-team sowieso niet iig). Wel erg jong gestorven in '81 op 30 jarige (een dag voor z'n verjaardag) leeftijd slechts. Ik vind dit wel erg lekker
Mag wel flink wat bekender worden/credits krijgen wmb. 
VELD is de eerste solo plaat van de multi-instrumentalist daniel o sullivan die niet met de minsten gespeeld heeft maar o.a. bijvoorbeeld chrome hoof (aangezien ik toch aan het chromehoofen ben) Deze plaat is een heel ander muzikaal beest, ik moest denken aan porcupine tree maar het heeft nergens bombast. Het is een hele subtiele plaat die erg fijn op de achtergrond kan draaien maar dus ook echt super fijn blijft bij close listening. Het zit gewoon zo verdomd fijn in elkaar. Proggy zonder pielerig te worden, poppy zonder saai of cheezy te worden... In de traditie van engelse muzikanten uit de jaren 60 gewoon verdomd goed. Een werkelijke prachtplaat!
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2086930-1263234898.jpeg.jpg)
Ik vind het nog steeds belachelijk dat ik deze ooit gevonden heb, voor een normale prijs ook nog. Daarvoor nooit geweten dat Fratsen LP's had uitgebracht, en 'm daarna nooit meer verkocht zien worden. n van de zeldzaamste uit de collectie
Fratsen (en Krang, en Andre Manuel) ooit eens ontdekt door Bosbeetle volgens mij, jaaaaaren terug. En het vreemde was, dat er verder niets te vinden was van deze band. Er stond op niets op youtube, er waren slechts 1 a 2 MP3's op het net van te vinden.
Uiteindelijk ooit via een hyves-fanpagina, in contact gekomen met anderen die de oude cd'tjes thuis hadden liggen, en daar wat bestandjes mee overgewisseld. Fan geworden, en sindsdien alle 2e hands kanalen in de gaten gehouden
En met success! Want de Manuel collectie is inmiddels bijna compleet (op een singletje, een demo en live-album na), en dat was een enorm leuke zoektocht eigenlijk
Muzikaal is Fratsen gewoon een tof bandje uit het dorpje Diepenheim, die vrij catchy en rockend over het reilen en zeilen van dat dorpje zingen. Uiteindelijk de band nog eens gezien (samen met Bosbeetle trouwens) bij hun comeback, in hun eigen dorp, voor het pand van JannaSPOILEREn dat is een beste collectie geworden uiteindelijk
Relatief nieuw plaatje, uit eind 2016. Een samenwerking tussen Andr Manuel en Roosbeef. Als fan van beide moest ik deze uiteraard wel hebben
En hij maakt eigenlijk alles waar, super tof plaatje 
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-7215802-1484232244-6668.jpeg.jpg)
De laatste Roosbeef, misschien wel haar mooiste plaat. In ieder geval haar meest volwassene.
En ik was er altijd van overtuigd dat ze hier met een peuk op haar lip op de hoes stond, dat is dus helemaal niet zo
Ben benieuwd wanneer (en of ) we een nieuwe plaat van haar kunnen verwachten, inmiddels moeder en verhuisd naar Amerika
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-5060518-1383425357-3868.jpeg.jpg)
Nog eentje die volgens mij vrij zeldzaam is (tegenwoordig), ik zie 'm nooit meer te koop staan namelijk.
De 3e van Skik. Die (net als de rest van hun) elke zelf-respecterende Ericaan natuurlijk in de kast hoort te hebben
Tevens bevindt zich hier mijn favo-regel uit de muziek
quote:'n stukkie van 'n bloemkool is ok weer'n bloemkooltie op zich
Jaloersmakende collectiequote:
G526 Fratsen - Muts
[ afbeelding ]
Ik vind het nog steeds belachelijk dat ik deze ooit gevonden heb, voor een normale prijs ook nog. Daarvoor nooit geweten dat Fratsen LP's had uitgebracht, en 'm daarna nooit meer verkocht zien worden. n van de zeldzaamste uit de collectie
Fratsen (en Krang, en Andre Manuel) ooit eens ontdekt door Bosbeetle volgens mij, jaaaaaren terug. En het vreemde was, dat er verder niets te vinden was van deze band. Er stond op niets op youtube, er waren slechts 1 a 2 MP3's op het net van te vinden.
Uiteindelijk ooit via een hyves-fanpagina, in contact gekomen met anderen die de oude cd'tjes thuis hadden liggen, en daar wat bestandjes mee overgewisseld. Fan geworden, en sindsdien alle 2e hands kanalen in de gaten gehouden
En met success! Want de Manuel collectie is inmiddels bijna compleet (op een singletje, een demo en live-album na), en dat was een enorm leuke zoektocht eigenlijkMuzikaal is Fratsen gewoon een tof bandje uit het dorpje Diepenheim, die vrij catchy en rockend over het reilen en zeilen van dat dorpje zingen. Uiteindelijk de band nog eens gezien (samen met Bosbeetle trouwens) bij hun comeback, in hun eigen dorp, voor het pand van JannaSPOILER
maar ik heb krang nog live gezien
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-9811099-1486682268-7767.jpeg.jpg)
En die begint met:
G530 Daniel Lohues - Allennig I
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1882509-1273816401.jpeg.jpg)
De eerste in de Allennig reeks. Na jaren met Skik op pad te zijn geweest. En daarna in Zuid-Amerika een blues band te hebben opgericht met lokale muzikanten en daarmee 2 albums uitgebracht te hebben, was het tijd voor iets anders. De theaters in, in z'n eentje. Dus enkel met gitaar, of piano en af een toe een mondharmonica.
Op deze staan best wel wat 'hits', als in: die jaren op de setlist bleven staan.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1882519-1273816497.jpeg.jpg)
Helemaal vergeten te vermelden, maar dit vierluik hebben dus als overkoepelend thema de 4 seizoenen, de vorige was winter, deze is de lente. Ik denk dat dit mijn favoriet is van de serie, vooral het mooie piano spel doet 't 'm voor mij op deze
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1883422-1273816603.jpeg.jpg)
Door met de zomer, wat mij betreft de minste van de 4, al is deze ook gewoon prima te doen
[ Bericht 0% gewijzigd door Gehenna op 10-10-2019 22:35:41 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2274802-1274075033.jpeg.jpg)
En weer goud. Herfst, harfst, havest!
[ Bericht 10% gewijzigd door Gehenna op 10-10-2019 22:42:22 ]
Heer Ferry. Altijd goed. Zou niet meer weten waar ik dit gekocht heb en wanneer. Vast een beurs of rommelmarkt ergens in de jaren 00. Op de achterzijde van het hoesje staat een lulverhaal dat Heer Ferry de EP op waarde weet te schatten door middel van het uitbrengen van dit plaatje met vier nummers erop. Precies: een EP. Uitgestorven in 1976, maar door Heer Ferry dus weer nieuw leven ingeblazen. Geen idee of zijn voorbeeld heeft doen volgen. Opener The Price Of Love en Shame, Shame, Shame rocken er ouderwets Heer Ferrystijl op los. Op de tweede zijde gaat het gas terug: Heart Of My Sleeve en It's Only Love. U heeft het al begrepen: hier covert Heer Ferry weer allerlei helden. Over helden gesproken: Chris Spedding, Morris Pert, John Wetton en Eddie Jobson spelen hier in de begeleidingsband. Nederlandsche makelij, deze extended play van Heer Ferry.
![Bryan Ferry - The Price Of Love [Official]](https://i.ytimg.com/vi/TWMNnVI8Wcg/0.jpg)
Sinterklaascadeautje in 1979. Niet voor mij. Voor mijn zusje. Toen ik het huis uit ging, heb ik alle singletjes die in huis waren, meegepikt. Vandaar. Hitje voor mevrouw Foley, beter bekend van de vrouwenstem uit de megahit Paradise By The Dashboard Light. Maar deze hit is ook leuk. We hebben hier een Nederlandse versie van de single. Op kant B staat Young Lust. Geen cover van een Pink Floyd lied, maar een stomme rocker.
Klassiekertje. Later ooit eens gekocht op beurs of markt. Jaren 00, gok ik. Kan er een decennium naast zitten. Ik heb hier een Nederlandse versie van dit uitzonderlijk sterke lied uit 1966 in handen en deze versie doet op Discogs toch maar mooi vijfenzeventig cent! Op kant B staat You're What I'm Living For. Ook mooi.
Ik weet het nog goed. Begin december 1981 zag ik de 'clip' van dit lied bij Toppop of een ander popmuziekprogramma uit die tijd. 'Hebben', wist ik. Op 10 december 1981 kocht ik de single. Ik vind het nog altijd een van de mooiste liedjes van het koppel Godley & Creme. Het is afkomstig van het album Ismism, dat vol staat met cryptische songs die zijn voorzien van briljante teksten. Gelukkig is het werk van het duo sinds kort weer volop verkrijgbaar. B-kant She's The Power Behind The Throne staat niet op het album, maar verscheen vorig jaar wel op de fijne box met (bijna) alle albums van beide heren.
31 mei 2013. Sven Hammond Soul speelt op het Leienplein hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Ik maak een paar foto's. Na afloop kijk ik bij de merchendisetafel. Daar staat Sven en hij zegt: 'Je kunt niet zomaar foto's maken zonder iets te kopen.' Dus koop ik zijn concert-dvd. Als bedankje geeft hij mij een single en een handtekening. Dat is deze, uitgebracht in 2009. En keer gedraaid, ik vermoed op 1 juni 2013. Nu dus de tweede keer. Het titellied is alleraardigste soul, maar ik houd toch meer van zijn instrumentale Hammondgepielfunk la de B-kant Moet Jij Wete.
Yep. Heerlijk faut. Toen dit plaatje verscheen in 1978 en het bij Toppop was te zien, vond ik het geweldig. Zo'n dertig jaar later (ongeveer), vond ik het singletje in graaibakken tijdens een of andere beurs of rommelmarkt, weet ik ook veel. Niettemin: kopen. Blijft geweldig. Ik heb een Nederlandsche versie en op het hoesje staat dat Yonina ook muzikant is. Volgens mij danste ze alleen buik. B-kantje Desert Dance is trouwens net zo verkeerd en fijn. De componisten zijn Abdul Hassan (zelf) en Cemal Atam en de productie lag in handen van Br Hker, maar destijds gingen de geruchten dat er geen Arabier aan te pas is gekomen. Zou kunnen. Het ligt er te dik bovenop. Maar leuk blijft het.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 14-10-2019 20:20:15 (Telling gecorrigeerd. ) ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-5564697-1396690590-5452.jpeg.jpg)
Na een serie solo platen, had Lohues weer zin om met een band op te treden, dat deed hij (met Bernard Gepken en Guus Strijbosch) op de albums erna, Hout Moet, Gunder en Ericana (maar die zijn enkel nog op CD te krijgen) en met deze bezetting is hij ook te horen op deze plaat: D. Die naam en hoesontwerk komen van een 19de-eeuwse wandtegel (te vinden in het Drents Museum, voormalige Provinciehuis).
[ Bericht 0% gewijzigd door Gehenna op 14-10-2019 19:08:54 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-8768314-1468357631-4741.png.jpg)
De volgende, en de eerste waar ineens weer drums meedoen, awesome!
(de oude drummer van Kane ook gewoon 
) En eindelijk een nummer met als titel, 'slof' en eentje die over 'mieghommels' gaat Lang op gewacht!
[ Bericht 1% gewijzigd door Gehenna op 14-10-2019 19:48:45 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-9811143-1499367578-8795.jpeg.jpg)
Ja Moi!
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-11782110-1522279827-5735.jpeg.jpg)
Nieuwe plaat, met een nieuwe band. Hier en daar ook elektrische gitaar weer. Verder ouderwets kwaliteitsplaat weer
Oh en net als alle voorgangers, gesigneerd natuurlijk 
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-13639043-1558050604-7618.jpeg.jpg)
"Dampen, rock and roll, of hoe het ook heet. Fender om de hals. Gitaarversterker voluit. Zweet voor de kop”. en goan!
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-4356342-1362909447-2844.jpeg.jpg)
Heel tof en aanstekelijk plaatje, waar elk nummer in een lokaal dialect met lokale muzikanten op gespeeld worden. Ooit gekocht voor het Drenthe nummer met Lohues, maar de rest doet er echt niet aan onder.
Met een enorme lijst aan leuke gastoptredens, van Elle Bandita (Rianne van Dorst) tot aan Michiel Romeyn. En natuurlijk Ottoboy! Enige kritiekpuntje is dat het allemaal wel iets puntiger kan!
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-483271-1404733734-9821.jpeg.jpg)
Deze man kan weinig verkeerd doen. En dit is misschien wel z'n sterkste plaat. Zeker eentje met veel hits, Verdronken Vlinder, Testament, Naast Jou, Beneden alle Peil en natuurlijk het Land van Maas en Waal
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-9475019-1481235366-4461.jpeg.jpg)
Fingerpicking gitaarspeler uit Groningen, in de stijl van John Fahey en Robbie Basho. Ik ken eigenlijk vrij weinig mensen die die twee helden kennen. Laat staan jonge muzikanten die een soortgelijke stijl achterna gaan. Joost staat daar redelijk in z'n uppie in volgens mij, en dat maakt 'm alleen maar cooler. Maar ook gewoon singer/songwriter liedjes gaan 'm prima af
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-962166-1352643731-2808.jpeg.jpg)
We blijven in Grunn. Heerlijke plaat, dikke klassieker ook inmiddels. '82 kwam deze al uit.
Ik pak er wat pinda's van de Spar bij.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-646592-1298895205.jpeg.jpg)
Nog ein! Zie hier P en Rinus: laif in de kuip. Gelukkig is mijn zak pinda's van de spar nog niet leeg
[ Bericht 8% gewijzigd door Gehenna op 16-10-2019 21:15:16 ]
Ook in die stijl en live erg leuk, Gwenifer Raymond.quote:
G541 Joost Dijkema - Sacred Revelations
[ afbeelding ]
Fingerpicking gitaarspeler uit Groningen, in de stijl van John Fahey en Robbie Basho. Ik ken eigenlijk vrij weinig mensen die die twee helden kennen. Laat staan jonge muzikanten die een soortgelijke stijl achterna gaan. Joost staat daar redelijk in z'n uppie in volgens mij, en dat maakt 'm alleen maar cooler. Maar ook gewoon singer/songwriter liedjes gaan 'm prima af
Tof!quote:
[..]
Ook in die stijl en live erg leuk, Gwenifer Raymond.
Hoe heet die ene liveplaat ook weer?
Ooit 's van iemand geleend en op een bandje geknald. Kapotgespeeld. Liveplaat nooit meer kunnen vinden.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2738645-1385920786-7279.jpeg.jpg)
Pfoe, hier heb ik wel echt een enorm zwak voor
Ik kende z'n oude singletjes al wel, en die zijn ook erg leuk, maar deze ooit eens op de gok gekocht, en hij bleek gewoonweg prachtig De arrangementen van Rogier van Otterloo tillen alles zoveel hoger.
Deze zijn beide ook al (vrij) live opgenomen volgens mij.quote:Op woensdag 16 oktober 2019 21:30 schreef bazbo het volgende:
P & RR!
Hoe heet die ene liveplaat ook weer?
Ooit 's van iemand geleend en op een bandje geknald. Kapotgespeeld. Liveplaat nooit meer kunnen vinden.
Verdere platen hebben ze niet zo ver ik weet, pas bij de comeback kwam er die in het Martiniploazoa. Maar er zullen ongetwijfeld bootlegs zijn
Die beide platen zijn semi-live staan hier ook in de kastquote:
P & RR!
Hoe heet die ene liveplaat ook weer?
Ooit 's van iemand geleend en op een bandje geknald. Kapotgespeeld. Liveplaat nooit meer kunnen vinden.
Hm, als ik naar de track list kijk, was het toch Op Verziede In Waskemeer...quote:
[..]
Die beide platen zijn semi-live staan hier ook in de kast
DEZE IS NIET VAN MIJ! God bewaar me, stel je voor dat onze beschaving ooit wordt opgegraven, dan schaam ik mij diep vanuit mijn urn. Slechts n versie van deze 7" en die heeft De Vrouw dus ooit gekocht. Ver voor mijn tijd, dat wel. Plaatje komt uit 1984 en als je hem op Discogs te koop aanbiedt, kun je er zo 0,25 voor vragen. Wow. Misschien nog leuk om te weten dat de heer Henk Pleket, de drijvende kracht achter deze band, jaren lang bij ons in de straat woonde. Geen haven in de buurt te bekennen, overigens. Henk is trouwens ook dood. Op de achterzijde van de single staat Voor Mooie Meisjes Staan Wij Altijd Klaar. #metoo
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 19-10-2019 19:55:42 ]
Vier euro vijftig levert deze Nederlandsche single uit 1967 op! Plaatje is ook erg, maar klinkt puurder dan die Havenzangersworst. Lijkt wat meer in het tijdsbeeld te passen. Op de B-zijde van deze Telstar Records plaat vinden we Samen Dansten Wij De Hully-Gully. Nu heb ik nooit op dansles gezeten, maar iets in mij zegt me ... nou ja, laat maar.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 19-10-2019 19:56:02 ]
Lieve help, wat bezielde De Vrouw toch? Toch, toch is dit een alleraardigst plaatje. Bijna aandoenlijk. Dit komt uit 1965, een uitzonderlijk jaar, mag ik wel zeggen. Ook van het Telstar label en het is in 1976 heruitgegeven. Op de B-kant horen we Edelweis-Wals. Eveneens aandoenlijk, zij het een stuk minder aandoenlijker dan de A-zijde van dit pareltje.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 19-10-2019 19:56:13 ]
Kijk. Hoor. Luister. Deze kocht ik op 24 maart 1981. Vijftien jaar oud, bijna zestien. Ik zat al helemaal in Emerson Lake & Palmer, maar toen deze monsterhit van The Jacksons op de radio voorbij kwam, was ik verkocht. Dat loopje! En mooi hoe de verschillende stemmen elkaar afwisselen, met die van Michael overal doorheen priemend. Zingt hij daar nou: 'Tommy, can you feel it'? In die dagen was mijn grote broer gek van The Who en we luisterden samen veel naar hun meesterwerk Tommy. Ik heb de Europese druk van deze single. Op de achterkant staat Wondering Who en nu ik dat terug hoor, weet ik weer waarom ik de hele elpee niet wilde hebben. Matte discofunk, blijft niet hangen. Maar de A-zijde blijft geweldig.
En hier is een versie met een heel lang intro:
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 19-10-2019 20:00:36 ]
Jazeker. Toen ik dit op de radio hoorde, wist ik: dit moet ik hebben. Op 5 maart 1982 kocht ik de single. Ik kwam ermee thuis, draaide de A-kant, dacht: mooi! en legde toen de achterkant eens op. En ja, die vond ik nog heel veel beterder! Precious vind ik ook vandaag nog een waanzinnig fraai stuk. Ik neem me al tientallen jaren voor eens een leuke Jamverzamelaar te kopen, maar het is er nog steeds niet van gekomen. Ik denk ook dat ik hem bijna nooit zal draaien. Daarom draai ik deze single nog maar eens. Precious heb ik ooit (35 jaar geleden of zo) samen met mijn jongste broer live op het podium gespeeld: hij op gitaar, die hij door mijn Yamaha CS-15 synthesizer joeg, die hem gruwelijk vervormde, ik zong en pielde een korte solo op mijn Philicorda-orgeltje. Of lieten we die solo weg? Denk het laatste. Waar blijft de tijd? Ik heb een Nederlandsche versie uit 1982 van dit prachtplaatje.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 19-10-2019 19:56:57 ]
In 1980 kwam dit plaatje uit. Ik wist nog niks van Billy Joel, al zei de naam me wel wat. Zag een clipje bij Toppop of zo en vond dit een heel gaaf lied. Toen vergat ik het. Een jaar later vond ik de single in een uitverkoopbak van de Free Record Shop of V&D, weet ik ook veel. Ik kocht 'm en thuis draaide ik 'm grijs. Lekkere rocker. Toetsensolo halverwege is ook goor. Heb hier een Europese versie van de single. Op de B-kant staat Close To The Borderline en is echt een B-kantje. Overdreven gezegd: geen bal an.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 19-10-2019 19:57:17 ]
Ik wist helemaal niet dat dit een single was geweest. Hij komt uit 1983 en het titellied staat op de elpee Private Collection. Die heb ik natuurlijk. Deze single is een fijn, beetje sexy nummer. Denk dat het vooral de saxofoon is die het wat sensueel maakt. Op 10 maart 1989 kwam ik ergens deze single tegen. Vraag me niet waar. Echt geen idee meer. Op de B-kant staat Song Is en dat staat niet op de elpee en dat had ik dus niet. Gelijk gekocht dus, deze single. Het is een Britse versie uit het jaar van verschijnen: 1983. Mooi hebbeding.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 19-10-2019 20:13:02 ]
Ooit eens tegengekomen op een rommelmarkt of platenbeurs. Ik heb er 5- voor betaald. Of dat guldens of euro's zijn weet ik niet meer. Het titellied staat op Karns eerste soloplaat Titles, maar de B-zijde, het instrumentale The Sound Of Waves niet. Op het titellied zingt Karn, maar op beide stukken hoor je gelukkig zijn maniakale basspel. Daar gaat het tenslotte om. Ik heb een Nederlandse versie met de groene hoes uit het jaar van verschijnen: 1982. Van het solowerk van de oud-leden van Japan is dat van Mick Karn wat onderschat of onderbelicht, terwijl ik het bijzonder intrigerend vind. Helaas: ook hij is inmiddels dood.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-7295182-1439413750-7375.jpeg.jpg)
Ok, even pauze ivm paar dagen barstende koppijn verder, maar nu heb ik hier weer zin in
We waren bij het lokale/NL vakje gebleven, maar er kwamen ondertussen wat plaatjes binnen, die eerst maar even 'wegwerken'. Eerst deze van Red House Painters, het bandje van Mark Kozelek (aka Sun Kil Moon). Al was het op dit moment van hun carrire meer sprake van een solo-project van Mark.
Desalniettemin wederom een prachtige plaat van RHP, heerlijk met dit herfst weer
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-11440590-1516381455-1869.jpeg.jpg)
En die eerste plaat van het volgende projectje van Mark viel tegelijk op de mat. Ik kende het al jaren, maar pas toen On/Geluiden er hier helemaal fan van werd. Toch nog maar eens geprobeerd, en toen klikte het wel. Inmiddels staat deze ook bij mij in mijn jaarlijkse top100
![Sun Kil Moon - Carry me, Ohio [HQ]](https://i.ytimg.com/vi/KrbVpsKdn90/0.jpg)
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-14048195-1566889235-5906.jpeg.jpg)
Dan nu 2 van The Gathering, gekocht bij hun concert afgelopen zaterdag in Zwolle, ter ere van hun 30(!) jarig bestaan. Een van mijn meest gedraaide albums sinds mijn pubertijd
En nog steeds even tof als toen. The Gathering waren vooral een band die met elk album ontwikkelde in iets nieuws. Op deze plaat vonden ze zo'n beetje eigenhandig de Gothic Metal uit (als in: Vrouw met een dijk van een stem, bijgestaan door stevige rock band). Within Temptation, After Forever, Nightwish etc. etc. Allemaal de mosterd weggehaald bij dit plaatje. En het grote verschil met die andere bands voor mij, is dat ik daar dus echt niet naar kan luisteren (ook vroeger niet), hun klinken allemaal nogal puberaal, over-the-top en/of geforceerd, The Gathering's grote geheim is dat het juist zo natuurlijk klinkt
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-14048201-1566810398-2571.jpeg.jpg)
Qua stijl en kwaliteit bleef het redelijk dicht in de buurt van de vorige, maar qua bombast gaan hierop alle registers los!
Ah was red house painters ook met marc kozelekquote:
G545 Red House Painters - Ocean Beach
[ afbeelding ]
Ok, even pauze ivm paar dagen barstende koppijn verder, maar nu heb ik hier weer zin in
We waren bij het lokale/NL vakje gebleven, maar er kwamen ondertussen wat plaatjes binnen, die eerst maar even 'wegwerken'. Eerst deze van Red House Painters, het bandje van Mark Kozelek (aka Sun Kil Moon). Al was het op dit moment van hun carrire meer sprake van een solo-project van Mark.
Desalniettemin wederom een prachtige plaat van RHP, heerlijk met dit herfst weer
quote:
[..]
Ah was red house painters ook met marc kozelek
Daar zong ie nog echt, bij SKM werd het al iets monotoner en z'n laatste releases is het meer praten/mompelen.Best leuke nummers gemaakt trouwens
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1265316-1275215920.jpeg.jpg)
Behoorlijk zwak voor dit. Ooit eens een nummer van ontdekt op een kleinkunst-verzamel cd, en toen verder niets (digitaal) van 'm kunnen vinden, wel deze LP op marktplaats, dus maar gekocht destijds. Goede keuze geweest, want erg fijn plaatje. Willem heeft een aangename stem, leuke en sterke nummers en dat West-Vlaamse dialect heeft een heel zacht en sympathiek charme over zich.
Zie dat ie tegenwoordig gewoon op YouTube en Spotify staat
dan moet ik eens een ander album van hem proberen, ken alleen deze.
[ Bericht 2% gewijzigd door Gehenna op 23-10-2019 21:48:06 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-850334-1166355482.jpeg.jpg)
Jawel! Cult uit Grunn. Klassiekers als 'Mien Toentje', 'Het Het Nog Nooit Zo Donker West' ze staan er allebei op
Mijn favorieten zijn vooral de wat sombere nummers als 'Credo (Mien Bestoan)', Dat waren van die nummers waarvan ik niet dacht dat Ede ze zou maken (na alleen Mien Toentje te kennen.).
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-850320-1165245158.jpeg.jpg)
Toen ik de vorige ooit kocht voor een paar cent op marktplaats, kreeg ik van de verkoper de vraag: "Wil je die ander van hem ook hebben? dan doe ik die er bij"
Ik helemaal blij, want daar was ik inderdaad ook naar op zoek. Ede had net een beetje succes met z'n vorige plaat, en de sporadische theater-shows, en toen overleed hij vrij plots (voor de fans althans) in '86.
Deze plaat kwam een paar maand later uit. Het is een collectie van verzamelde opnames; sommigen in studio, sommige live in het theater, en eentje bij hem thuis, die hij zelf opnam bij de piano. Erg mooie persoonlijke plaat wel. (hoewel ik best zonder die Engelstalige nummers zou kunnen
)
Erg mooi.:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-877668-1456146528-2300.jpeg.jpg)
Jaja, we komen aan bij de metal scene van mother-fuckin' Emmen! En die was niet zo heel groot. Het begon (zo ver ik weet) allemaal met de heavy-metal band 'Vault' in '79. Maakten 2 platen in begin jaren 80, vielen weer uit elkaar (Bassist heeft nog wat jaren een muziekwinkeltje gehad hier, mijn gitaren komen daar nog weg (toen ik nog niet wist dat hij in Vault speelde
)). Een jaar later richtte de gitarist 'Mysto Dysto' op, wat meer thrash/speed metal was. Een plaat gemaakt (die jarenlang nogal niet te vinden/betalen was), en die gingen daarna over op de naam 'Mandator'! En daar zijn we nu dus. Nog steeds dezelfde stijl, maar wel een stuk strakker allemaal
Heftig. Dan krijgt zo'n nummer wel een zware lading meequote:
'Credo (Mien Bestoan)' hebben wij op de crematie van mijn vader gedraaid
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1627419-1360485429-2641.jpeg.jpg)
En hun tweede (en laatste
).Die hoesquote:At its finest, metal is able to tap into the deepest darkest recesses of our minds. It deals with the black, the nocturnal, the night - endless and cold. Evidently, Mandator have tapped into the very visions that haunt my sleep and bring me the worst nightmares I've ever had... those being a pineapple with a face, a waving skeleton in a microwave, a frowny Mr. Apple and a cheeky, googly hamburger.
maar de plaat er in klinkt echt tof! Dit dendert en beukt lekker door, zoals dat hoort bij de betere thrash metal Gitarist Marcel, dook later weer op bij andere projectjes zoals Orphanage, en was vanaf het 2e album de kartrekker bij Altar.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2561382-1402505110-5385.jpeg.jpg)
Over Altar gesproken. Ik bedoel: ALTAR GODVERDOMME!
Old skool death metal rechtstreeks uit het veen
Deed destijds behoorlijk wat stof opwaaien, protesten van christen-fundies bij concerten etc. En hun overal met gestrekt been er vol tegenin, wel een dingetje hier haha. Cult dus. En jarenlang niet te vinden deze plaat. Na dit album viel de line-up uit elkaar. Zoals gezegd nam de nieuwe gitarist de kartrekker-rol over vanaf het volgende album. De band is een aantal keer gestopt. Maar kwam een jaar of 2 weer met een comeback, maar wel eentje waar flink wat kritiek op was. Die gitarist had een compleet nieuwe band om zich heen gezocht van lokale muzikanten, dus de band ging verder zonder enig origineel lid. (wat mij betreft niet zo boeiend en z'n goed recht, maar ach #ophef op #facebook h)
nouja het duurde maar even, en toen stond de originele band ineens op. Die gingen een paar concerten doen waar ze vooral dit album gingen spelen. (om te laten zien 'hoe het godverdomme ook kan') Hun eerste optreden als zodanig, het hoogtepunt van Pitfest 1,5 jaar terug voor mij. In een compleet volle tent, de helft op klompen. (De pit daar heeft me nog een jas gekost, die was helemaal doormidden, kwam ik een paar dagen later achter op het werk..
). En bijkomend voordeel van deze comeback: De albums (en ook de eerste EP/demo) werden opnieuw uitgebracht
Ja absoluut. Ik heb dus ook niet naar je youtube link geluisterdquote:Op donderdag 24 oktober 2019 20:35 schreef Gehenna het volgende:
[..]
Heftig. Dan krijgt zo'n nummer wel een zware lading mee
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-34427-1231147930.jpeg.jpg)
Deze viel tussendoor op de mat. Pulusha is een samenwerking van Mark Pritchard
(o.a. de helft van Global Communication) en Kirsty Hawkshaw (die in Opus III zong, misschien ken je 'It's a Fine Day' van hun wel, house-hitje).
Deze plaat is echter instrumentale ambient. En van het oh-wow-dit-is-hemels soort, initieel vrij koud, maar daardoor komen de warme synths al vrij snel heerlijk binnen. Het doet me zelf denken aan Hoedh's Hymnvs, wat al een favoriet van me is, maar deze heeft iets extra speciaals of zo.. Zit een beetje op gelijke hoogte met Aphex Twin's Rhubarb voor mij qua er helemaal 'zen' van raken
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-9637844-1484014007-8007.jpeg.jpg)
Lekkere garage/stoner rock uit Klazienaveen. Met 2 oud-leden van de cult punk-band Colleywobbles (en Black Rodeo). Het jongere broertje van Gitarist Roberto bleek wat nummers te hebben geschreven, en was een bandje nodig en zie hier het resultaat. (misschien ging het iets anders, zo is het mij ooit verteld
) Hoe dan ook, erg fijn plaatje 
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-5053983-1383242239-1618.jpeg.jpg)
Debuut album van Lend Me Your Underbelly (aka Fok!ker Spoilerman). Heerlijk vervremende soundscapes en field recordings
![Lend me your underbelly - Tiendoornig stekelbaarsje [avant-garde, experimental, atmospheric]](https://i.ytimg.com/vi/lS-a1taTBIg/0.jpg)
Even een foto van mijn eigen kopie, want elke hoes is namelijk uniek van deze! Sowieso een unieke plaat, want er zijn maar iets van 6 van uitgebracht op vinyl dacht ik.
Hier gaat onze geluidskunstenaar LMYU de samenwerking aan met dichteres Myrh. En dat past perfect samen. Ik denk dat dit mijn favoriete release is van hem
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-9854027-1487425177-8581.jpeg.jpg)
Dool, het bandje van Rianne van Dorst (daarvoor bekend als Elle Bandita) en de jongens (metn o.a. oudleden van The Devil's Blood en Aborted). Fijne stoner/psych rock met een licht-occult sausje. Gekocht na het enorm toffe optreden van hun op de Zwarte Cross een paar jaar terug.
SPOILERIk kan er niets aan doen (heb dit nogal grijs gedraaid als puber), maar ik hoor steeds dit nummer in mijn hoofd als ik deze plaat draai
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-12570548-1537814474-8293.jpeg.jpg)
Tof nieuw bandje uit Deventer, dit is hun debuut-EPtje van vorig jaar. Gewoon toffe rock 'n roll, die ook nog eens prima blijft hangen
Staat hier (voor z'on beginnend bandje) best vaak op. Ben benieuwd wat ze ons nog allemaal gaan brengen 
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-4383695-1363461518-9319.jpeg.jpg)
Heerlijk bandje, een van die weinige die ik oprecht 'alternatief' zou noemen
Ooit op verjaardag gekregen door BB en TCM & the gang.
[ Bericht 1% gewijzigd door Gehenna op 31-10-2019 22:19:44 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-4855013-1377583433-4454.jpeg.jpg)
Nog een verjaardagscadeau (maar nu eens van anderen
). Artiesten zoals The Opposites, Mister & Mississippi, Elle Bandita, DeWolff, Moss en Kensington die, jawel Nevermind in hun geheel coveren. En dat klinkt.. ..niet heel best, maar een stuk beter dan verwacht eigenlijk.
Vooral The Opposites klinken verassend punky op deze. Weinig van te vinden op YouTube, maar kom er nu net wel achter dat deze 'The Opposites' niet eens de eerste 'The Opposites' waren die Smells Like Teen Spirit coverde:
Dit was het enige wat te vinden was:
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-3002963-1316293984.jpeg.jpg)
Er zijn nogal wat topics hier over dit bandje geopend door de jaren. Ik werd uiteindelijk wel benieuwd. FF pissenquote:
Negen vette jaren!
Als het gaat over het aantal optredens en het aantal verkochte cd’s dan is de band The Nozems zonder twijfel de meest succesvolle band uit de popgeschiedenis van de Bommelerwaard. Na het uitbrengen van hun eerste lp/cd Hanging Around speelden de heren binnen een jaar maar liefst 119 keer in Nederland, Belgi en Duitsland.
Het begon allemaal in het midden van de jaren tachtig in duistere zaaltjes in Den Bosch met concerten van bands als The Undertones en TC Matic. Helke van den Oord en Mario Fraaije vroegen Corn van Os of ie mee wilde spelen in hun op te richten bandje New Annoyance. Ze wilden Corn er wel bij hebben. Natuurlijk omdat ie aardig baste maar ook omdat hij grafisch ontwerper aan het worden was en dat zou zomaar van pas kunnen komen bij het ontwerpen van affiches, posters en hoezen. Mario Fraaye: “Er liepen toen in de Bommelerwaard veel mensen die elkaar niet kenden maar wel van dezelfde muziek hielden: new wave, punk, hardcore. En wij hadden een chronisch gebrek aan vrouwen, wiet, alcohol en uitgaansgelegenheden. Als je dan wat kunt spelen, zit je al gauw in een bandje.”
New Annoyance, ondertussen met Hugo Lans, speelde rauwe, punkachtige muziek die we later grunge zouden noemen. Er waren legio optredens in de regio want hun geluid klonk fris maar, en dat moet gezegd, niet altijd helemaal zuiver. Dat probleem werd opgelost door de geluidsversterking zo hard te zetten dat het publiek alle onvolkomenheden grotendeels miste door de distortion. Er waren eigen nummers maar ook werd er gecoverd. Bands als The Clash, Wire, Joy Division en natuurlijk The Ramones boden materiaal waar enthousiast uit geput werd. De eerste optredens waren onder andere in de Poorterij op de presentatiemiddagen van het Popkollektief waar in ieder geval Helke scoorde toen hij bij een nummer plotseling van het podium verdween; “Ik haal even bier.” Een paar minuten later sloot hij weer aan en met z’n vieren maakten ze Plastic Passion van The Cure af.
Hugo Lans schreef aanvankelijk de meeste nummers die steeds sneller en harder werden onder invloed van Amerikaanse bands als The Dead Kennedy’s en vooral Hsker D, de band van Bob Mould. In ’86 speelde New Annoyance met Dinosaur Jr in Paradiso Amsterdam en verscheen het eerste nummer Say Goodbye op een Utrechtse punk EP van het KELT label. Wim Jongenelen van Muziekkrant OOR schreef na een live optreden in Utrecht: “Als dit een Engelse band was geweest, hadden ze nu een vet platencontract en John Peel (gezaghebbende Engelse dj) achter zich aan.”
Als de jaren tachtig op hun eind lopen, veranderen de heren de bandnaam New Annoyance in The Nozems. Corn: “Dat klonk beter en stond leuk op het affiche voor de Melkweg waar we speelden met The Hippies. En we reden toen ook vaak op oude Puchs met zo’n hoog stuur dus dat paste ook goed.” De eerste plaat diende zich aan: Heaven’s Waiting, een vinyl-EP met naast de titelsong nog drie andere nummers. Corn: “Heaven’s Waiting was onze eerste en ook onze beste single. “ Lotje IJzermans van de VPRO (ze presenteerde iedere woensdagmiddag op Radio 3 De Wilde Wereld samen met Fons Dellen) was enthousiast en draaide de plaat zeer regelmatig. Omdat Helke ondertussen in Den Bosch woonde, kon de band meedoen aan De Wraak van Brabant en die wonnen ze. Het prijzengeld werd gebruikt om de eerste LP Hanging Around te bekostigen.
De plaatpresentatie in De Vrije Vloer in Utrecht wordt door Corn genoemd als een van de beste concerten: “Bloedheet, te druk, bier, zweet, pogo en publiek dat van het podium sprong. De term stagediven was destijds nog niet bekend. Alles klopte. Hoewel, toen we speelden op de Berlin Independend Days ging het ook wonderlijk goed. Wij stonden voor een volle zaal. Naast ons traden De Dijk en De Raggende Manne op voor aanmerkelijk minder mensen.”
Mario Fraaye ging steeds meer nummers schrijven. De andere drie bandleden lieten daar op kritische wijze hun licht over schijnen. Beviel het niet dan werd het Mario snel duidelijk gemaakt. Dat was over het algemeen niet zo’n probleem, hij schiep genoeg alternatieven. Geoefend werd er, soms drie keer per week, in de geitenstal van de boerderij van de ouders van Helke. Optredens kwamen er steeds meer, soms twee op een dag. In Hamburg ging het mis. Er zou ’s middags op een groot festival, in een voetbalstadion, opgetreden worden. Op de poster stond ook The Golden Earring. Helaas, The Nozems waren te laat door een wegomlegging.
Er kwamen nog twee cd’s: Lovely Sort of Danger en Zen & The art of Bonk! Er werd getoerd in de VS, zelfs de beroemde club CBGB werd aangedaan. Wekenlang trokken de vier bandleden door Europa met bands als Mudhoney en Buffalo Tom. Ze werden immer vergezeld door hun lichtman, Herman Slaats, die de zingende drummer moest uitlichten en en passant ook nog de rookmachine en de stroboscoop beziende. “Corn: “De rook, het felle witte licht en het paarse tegenlicht in combinatie met de muur van decibellen zorgde voor een onvergetelijke kakafonie.”
Maar toen ging het mis. Hugo was het reizen zat, de platenmaatschappij (PIAS) nam niet de moeite het materiaal te promoten en Mario besloot te gaan gitaarspelen. Zijn vervanger op slagwerk, Jochem Aarts, schopte de boel lelijk in de war. The Nozems bezochten Boston om hun nieuwe plaat te promoten. Helaas, de drummer begon een relatie met de vrouw van de platenbaas en dat betekende het einde van de toer, van de drummer maar vooral van The Nozems. Tijdens die toer werd er overigens ook nieuw materiaal opgenomen, nota bene op een buizen mengtafel van Bob Dylan. Helaas, dat materiaal is nooit uitgebracht.
Helke: “Ik herinner me ook nog een moord in Stuttgard. Wij sliepen in hotel Blumenwiese. Ik was dronken maar ik kan me nog vaag het glasgerinkel en het geschreeuw herinneren. Dat kon ik een jaar later nog eens uitleggen bij de plaatselijke Polizei.”
Het verhaal van The Nozems duurde negen jaar maar was nu over en de vier leden vielen stuk voor stuk in een gat. Mario: ”De periode na The Nozems was een soort afkickperiode met veel tijd die gevuld moest worden. Daar was geen fuck aan.” Iedereen zocht het in andere hobby-bands, sommigen kregen kinderen, een baan, een eigen bedrijf en een van de leden van The Nozems wordt dover en dover. Helke meldt te werken aan een boek over de meest succesvolle band van de Bommelerwaard.
Vier totaal verschillende mensen vierden internationale successen. Helke van den Oord was slaggitarist, een dromer die destijds op de kunstacademie zat. Die opleiding werd afgebroken toen The Nozems echt doorbraken. Zijn broer Arjen van den Oord was verantwoordelijk voor het geluid. Mario Fraaye (drums en zang) schreef prachtige songs en verschuilde zich tijdens optredens achter zijn drumstel. Bij repetities was hij soms onpeilbaar voor de andere bandleden. Hugo Lans (sologitaar en zang) en Corn van Os waren extraverter. Samen vormden ze de brutale smoel van de band.
[ afbeelding ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-4596087-1369488822-7474.jpeg.jpg)
Destijds behoorlijk naar uitgekeken dat dit album uitkwam. Had Birth of Joy toen al een paar keer live gezien, en dat was elke keer geweldig. Heerlijke retro-rock, met zo'n typisch orgeltje
En deze plaat bleek in 2012 de belofte waar te maken, want eveneens heerlijke plaat. 
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-6773368-1427300242-8010.jpeg.jpg)
Mijn collectie kan nog zo onlogisch ingedeeld zijn, en wellicht kan er naast mijzelf nooit iemand ook maar iets vinden. Er kan natuurlijk maar 1 band aan het eind staan en dat is zZz!
En dit plaatje draait wat mij betreft puur om de epische B-kant. Niet dat er ook maar iets mis is met de A-kant, maar potdomme zeg.
Er klinken weinig nummers lekkerder dan het 20+ minuten durende titelnummer daar. Giorgio Moroder zou bijna jaloers worden op die synths 
Maar hierna komen nog een stapeltje met singletjes
Kwam deze een tijdje terug tegen in een bak voor 5,-quote:
Oh ja, Juggernaut moet ik nog eens kopen, erg fijn. Ook live lekker.
Dan kun je 'm helemaal niet laten liggenNee inderdaadquote:
[..]
Kwam deze een tijdje terug tegen in een bak voor 5,-
Klassiekertje, behorende bij de categorie Mooiste Liedjes Ooit. Hoe ik hieraan kom, weet ik niet meer. Iets met beurs, rommelmarkt, ooit. Op de tweede zijde staat I'm Not Like Everybody Else. Ook leuk, maar minder klassiekertje en behorende bij de categorie Mooiste Liedjes Ooit dan het titellied. We hebben hier een Nederlandsche versie uit 1966 van de single, de variant met de oranje hoes en de '4-prong pushout'.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 03-11-2019 15:05:32 ]
Over klassiekers gesproken. Deze pikten we op tijdens een bezoek aan een rommelmarkt, ergens en ooit. Op de B-zijde staat Hard Times, een rechttoerechtaanstampende rocker en de reden waarom ik verder geen Kiss in mijn verzameling heb. Dit is een Amerikaanse '19-Bestway pressing' van de single uit 1979, wat het dan ook moge betekenen.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 03-11-2019 15:05:41 ]
'Is dit van mij?' vraagt De Vrouw. 'Dit is van mij, h? Ik kan me alleen niet herinneren het ooit eerder te hebben gehoord.' Hoe we er anders aan moeten zijn gekomen, weet ik ook niet. Het originele hoesje ontbreekt; er zit een papieren hoesje met een gat erin omheen en erop staan afbeeldingen van klassieke platen als Sgt. Pepper, Saucerful Of Secrets en Ogdens Nut Gone. Op de achterkant van het plaatje uit 1968 staat Waar Ken Ik Jou Van ... ? en ik moet zeggen dat ik betere openingszinnen heb gehoord.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 03-11-2019 15:05:52 ]
Lieve help, waar en wanneer heb ik deze nou ook weer meegejat? De deun is vooral oerbekend in de wereld van piratenzender Veronica. Het is niet helemaal duidelijk welke versie uit 1981 ik hier draai, maar wat kan mij het bommen. Op de B-kant staat Verlorener Sommer, ook al zo'n trekzakstuk.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 03-11-2019 15:06:00 ]
Kan het erger? Ja, het kan erger. Zo erg, dat het weer alleraardigst is. Ook van deze is de herkomst in onze verzameling totaal onduidelijk. Ik vermoed ooit gekregen in een stapel 'kijk maar wat je ermee doet' en behouden vanwege de malligheid ervan. Op de achterkant staat Mijn Ziel Wordt Beschermd. Een zin met een lijdende vorm; als tekstschrijver gaan alle toeters, bellen en alarmen bij mij af. Het plaatje is niet te vinden op Discogs en 45cat. Wel op Youtube.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 03-11-2019 15:06:08 ]
Whoopeee! Deze kocht ik op 7 juli 1980. Het was toen een megahit in Nederland. Vooral het basloopje en het orgeltje vond ik schitterend. Ik kon er bij mijn klasgenoten echt mee aankomen. De achterkant All Night Dancing was ook aardig, maar niet zo bijzonder als het titelnummer. Ik heb de Nederlandsche single die in 1979 verscheen. Toen waren hits langere tijd te horen op de radio en het stond op 7 juli 1980 nog in de top 30. Een week of twee later hoorde ik voor het eerst Emerson Lake & Palmer en veranderde mijn muziekwereld compleet.
Er was een tijd dat ik dat nummer als ringtone had op m'n Nokia 3310quote:
bazbo 0826: Lipps, Inc. - Funkytown
[ afbeelding ]
Whoopeee! Deze kocht ik op 7 juli 1980. Het was toen een megahit in Nederland. Vooral het basloopje en het orgeltje vond ik schitterend. Ik kon er bij mijn klasgenoten echt mee aankomen. De achterkant All Night Dancing was ook aardig, maar niet zo bijzonder als het titelnummer. Ik heb de Nederlandsche single die in 1979 verscheen. Toen waren hits langere tijd te horen op de radio en het stond op 7 juli 1980 nog in de top 30. Een week of twee later hoorde ik voor het eerst Emerson Lake & Palmer en veranderde mijn muziekwereld compleet.
_! godver zegEr zijn ergere voorbeelden koelkast bijvoorbeeld...quote:
koel-kast Waarom?quote:
[..]
Er zijn ergere voorbeelden koelkast bijvoorbeeld...
Klik eens op de link... dan krijgt ons aller FOK! weer een paar centjesquote:
Als we in de lucht willen blijven moeten de servers,nieuwsbronnen etc wel betaald kunnen blijven worden...
oh wacht. Mijn addblocker verwijderd gewoon dat hele woord denk ik. Ik zag een leeg berichtquote:
[..]
Klik eens op de link... dan krijgt ons aller FOK! weer een paar centjes
Als we in de lucht willen blijven moeten de servers,nieuwsbronnen etc wel betaald kunnen blijven worden...
Wordt ook wel een schimmig linkje zegAh okay nee normaal wordt groen en veranderd in een link naar coolblue etc.quote:
[..]
oh wacht. Mijn addblocker verwijderd gewoon dat hele woord denk ik.
Anywho..
Door met de singletjes. Als eerste deze, waar het allemaal mee begon: In Dulci Jubilo. Volgens mijn ouders was ik hier al fan voordat ik kon lopen
En nog steeds een superschattig liedje. Kom er wel achter dat de status van deze beter was in mijn herinneringen. Het bijna onluisterbaar door de ruis
Ik draai deze vrijwel nooit meer, omdat beide nummers ook op mijn Ommadawn LP staan als bonus tracks.
Nog eentje van Oldfield. Deze staat op geen enkel studio album, dus moest ik wel meenemen toen ik 'm een keer zag op een rommelmarkt. Qua stijl wel wat vergelijkbaar met In Dulci Jubilo (zelfs qua video). Enige verschil dat deze eigenlijk wel heel fout is
Ach ja, daarom ook wel weer leuk.
Deze stond ook op geen enkel studio album, dus leek me een mooi begin van The Beatles collectie destijd. Inmiddels nog maar 2 studio albums verder
Nouja prima nummer verder natuurlijk, de B-kant eveneens.
Ohja ik doe met deze singeltjes niet aan hoesjes, ik loop nu al achter met typen
Een leuk doorschijnend-blauwe split van 2 hele toffe shoegaze bands. Het dromige Slowdive en de rockende Ride. Ride komt met het openingsnummer van hun 2e plaat. Maar het nummer van Slowdive is enkel te vinden op deze single, en zodoende de reden om 'm ooit te hebben gekocht.
Inmiddels heb ik de hele plaat gevonden waar deze nummers op staan, maar er was een tijd dat ik al heel blij was met deze.
Gekocht na het toffe concert op Incubate 2012. Nooit gedacht dat ik Silver Apples ooit nog live zou zien. Was helemaal verslaafd aan dat debuutalbum van hun. Niets klinkt zo out-there als dat album.
Het concert was geweldig, maar op dit singletje is weinig te horen waarom Silver Apples ooit zo te gek waren.
Yes, LMYU (aka Spoilerman) met uw aller mod: Bosbeetle.
Singletje uitgebracht voor RSD 2016, Staan stond op haar derde plaat Nachtlicht. B-kant is een unieke akoustische versie van Luister
Kwam deze op het spoor door de zangeres Marike de Groot. Die hierna op het debuut-album van The Gathering (toen nog een death-doom metal band) mee deed. Daar verzorgde ze de achtergrond vocalen.
Ik was benieuwd of ze ooit nog andere dingen had gedaan, en verrek, ze zat blijkbaar in een punk-bandje, die enkel dit singletje hadden uitgebracht. Nergens te luisteren natuurlijk, maar gelukkig wel fysiek te vinden. Leuke energieke punk rock / jangle pop.
Inmiddels wel een live fragment te vinden op YouTube
Dan nu enkele Hardcore Punk EP's, die ik blind en voor een grijpstuiver gekocht had ooit. Drip of Lies is een hardcore/crust punk band uit Polen. En die raggen er fijn op los!
Nog eentje, maar dan uit Duitsland. Lekker obscuur ook, niets online van te vinden, dan toch maar een hoes:
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1049068-1247655114.jpeg.jpg)
De Vrouw moet deze ergens in 1983 gekocht. Het is nogal een kwijlnummer. Op de achterkant van de single staat Het Heet Hier Holland en dat is andere koek die we van Long kennen: scherp, smerig, provocerend. Het zal u niet verbazen dat we hier een Nederlandse versie van deze single hebben (er zijn geen andere) uit het jaar van verschijnen. Op de achterzijde van het hoesje staat de speellijst voor 1984 en 1985. Hij had het maar druk. Voor ons is het fijn dat singles zo kort zijn.
![Heeft Een Kind Een Toekomst-Robert Long [HQ AUDIO]](https://i.ytimg.com/vi/juERaAzMIVI/0.jpg)
'Deze moet van jou zijn,' zegt De Vrouw. 'Dacht het niet!' brul ik terug. Hij komt vast van rommelmarkt, beurs of schoonmoeder. Toen ik het plaatje oplegde, had ik geen idee wat er zou komen, maar nu het speelt, denk ik: 'Aha! Die. Geen idee dat we dit in huis hebben.' Massara is ene Pino Massara die in 1979 een hitje heeft met deze single. We hebben hier de Nederlandsche uitgave. Op kant 1 staat 'Part 1' en op kant 2 staat 'Part 2'. Goh. Iemand zin om te dansen? Ik niet zo.
Nog zo eentje. Geen idee wat ik ga horen als ik deze single op de draaitafel leg. Bij de eerste tonen van de melodie weet ik: O, die! Hebben we dit, dan? Het moet van De Vrouw zijn. Plaatje komt uit 1974! Zou het dan toch van een of andere platenbeurs of rommelmarkt komen? Beetje onduidelijk welke versie we precies hebben; er zijn er mee dan dertig. Het hoesje helpt niet echt mee: een rood papieren niksie met een gat erin. Wel de naam van het label erop. Verschrikkelijk nummer, eigenlijk. Maar zo faut dat het weer leuk wordt. Achterzijde The Poet And I is minstens even erg, maar blijft niet zo hangen als de voorkant. Nou ja. Volgende.
Juni 1992. Ik ben met De Vrouw op vakantie en we bivakkeren in een heus vakantiepark bij De Haan, aan de Vlaamsche kust, nabij Oostende. Twee jaar daarvoor zaten we er ook en toen noemden we het huwelijksreis. Nu is De Vrouw zwanger en die zwangerschap gaat niet zonder complicaties, vandaar dat we voor een wat comfortabele vakantie kiezen. Op een avond zitten we in het parkrestaurant als de kastelein plots alle tafels aan de kant schuift en we getuige moeten zijn van een heuse talentenshow. Een of andere impressario presenteert ons zijn nieuwste ontdekkingen. Een ervan is ene Christoff, die later nog naam maakt in de Vlaamsche schlagerwereld. Na een halve avond vol met de meest afgrijschelijke Belgenmeuk krijgen we het hoogtepunt, de toekomst van de Vlaamsche muziek, roept de promotor nog enthousiaster dan hij de gehele avond is geweest. Wij zitten al die tijd te grinniken van zo veel fauter-dan-faut-muziek. 'Hier is hij: Gunther Levi!' Wat we te horen krijgen is nog erger dan alles daarvoor. Gunter is een jochie van een jaar of zestien die verlegen zijn liedje zing. Om hem heen dansen twee meiskes in roze truitjes, roze rokjes, roze maillootjes en roze laarsjes en als ze lachen, glimt de beugel in hun monden ons tegemoet. Na afloop loop ik naar de merchendisetafel (tuurlijk) toe, koop het singletje en laat hem door het blozende jochie signeren. 'Zal ik er nog iets schoons op zetten?' vraagt hij. 'Ja,' zeg ik, 'doe maar: Voor een domme Hollander.' Op de b-zijde staat Niets Weerhoudt Mij en dat is van hetzelfde domme laken een pak. Onze single komt uit 1992 en is van Belgische makelij. Goh. Toch leuk om terug te horen na dik 27 jaar, want na de ene keer dat we hem gedraaid hebben bij thuiskomst in juni 1992 is dit gevalleke natuurlijk nooit meer uit de platenkast gekomen. (Het titelnummer is niet te vinden op YouTube, maar de b-kant wel.)
Deze was van mijn oudste broer, meen ik. Bij het verlaten van de ouderlijke woning heb ik deze single meegenomen. Mijn oudste broer was toen zelf al jaren het huis uit. Zal wel een reden hebben dat hij hem heeft achtergelaten. Dit is een alleraardigst deuntje van mevrouw Meijer. Op de achterkant staat Sinner At Sunday en ik vond mevrouw Meijer toch altijd zo'n brave mevrouw. Het plaatje komt uit 1980 en er is slechts een versie van: de Nederlandsche, die op Discogs toch maar mooi 1,97 kan opbrengen.
'Deze is vast ook van jou,' zegt De Vrouw. Dat had ze beter niet kunnen zeggen. Ze moet heel veel moeite doen om het goed te maken. Geen idee dus hoe we hier aan komen. Het is dan ook verschrikkelijk. Het liedje is oorspronkelijk van Herman's Hermits (u weet wel, van de broer van Paul) en het haalt het niet bij het alleraardigste origineel. Komt omdat het gewoon een zuiplied is dat het overmatig gebruik van alchohol verheerlijkt. Slechte zaak. Dat dit nog mag. Maar toen het plaatje uit kwam - 1969 - was men zich nog niet zo bewust van de kwalijke gevolgen van dronkenschap. Vandaag de dag zou een dergelijk plaatje niet meer kunnen!
Ook bij dit plaatje geen enkel idee wat er uit de luidsprekers gaat komen als ik de naald in de groef jaag. Als de naald eenmaal in de groef zit en de eerste tonen uit de luidsprekers komen, denk ik: Barst, geen idee dat we dit hebben. De Vrouw herinnert zich ook niets. Rommelmarkt, platenbeurs, tien voor vijf euro, zeg het maar. B-zijde Lolly Loving Cop hebben we het maar niet over. Overbekende domme deun uit 1976 en dit is een Duitsche versie. Geeft niks.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 10-11-2019 20:38:21 ]
Klassieker uit juni 1970. Ik heb hier een Franse versie van de single in handen. Hoe ik eraan kom: geen flauwe notie. Ik vermoed ergens gekocht op een beurs. Op de B-kant staat Mighty Man, dat hetzelfde geluid heeft als het titelnummer. Verder niet over lullen, gewoon luisteren. Mooi!
Mijn vriend Marc had in 1983 deze single uit de uitverkoopbakken van Free Record Shop gevist en liet hem me horen. Wat een mal, maar mooi geluid! Ik naar de Free Record Shop en daar viste ik nog een exemplaar uit de uitverkoopbakken. Ik geloof dat ik een gulden heb betaald. Het liedje zelf komt uit 1980, maar dit is een Nederlandse heruitgave uit 1981. Op de b-kant vinden we Treeline, dat ook een mal geluid heeft, maar niet zo mooi is als het titelnummer. Verder nooit iets gehoord van meneer Nicely. Blijkt te gaan om ene Nickolas Laurien, een Brit. Dit hitje uit 1980 was zijn enige (naast twee of drie floppers) en pas sinds het nieuwe millennium is hij actiever, zij het op cassette (!) en vinyl. Afgelopen paar jaar heeft hij zowaar enkele albums uitgebracht. Ik ben niet zo benieuwd. Maar DCT Dreams vind ik nog steeds prachtig pakkend.
Peter Broderick - One Hear Now. Zaterdag live gezien en dat was ook de enige plaats waar dit album te koop is. Hij speelde het hele album in z'n geheel.
Weer erg mooi, met loops en violen en subtiele electronica. Staat dus ook niet op Youtube, dus dan maar een stukje waar ik 9 (:D) jaar geleden ook bij was, net zo mooi.
Peter Broderick - Grunewald
Ook meegenomen na z'n concert. Neoklassiek met piano en viool. Erg mooi.
Gnod R&D volume 3.
Ook meegenomen na hun concert vorige week. Dit is de experimentele kant van Gnod. En zoals het meeste van Gnod is deze ook weer erg goed, alhoewel ik hem denk ik niet heel veel zal draaien.
Na Minor Threat stratte zanger Ian MacKaye en drummer Jeff Nelson een nieuw project, 'Egg Hunt'. Helaas maar 1 singletje uitgebracht in hun bestaan. Maar wel eentje die zich prima kan meten met hun vorige band. En nog meer met Ian's volgende bands Embrace en Fugazi, want dit klinkt al heel erg fugazi-achtig als je mij vraagt
Deze gekregen na hun optreden op de winter/indoor editie van Pitfest. Het lokale festival dat ik samen met wat vrienden organiseer. Ik deed die editie de backstage bar en heb de hele avond lopen biertappen en lachen met die droogkloten van Doom. Als bedankje kreeg ik dit EP'tje zo mee, toen ik 'm wilde kopen. Gesigneerd met de tekst dat ik mijn barmaatje van die avond niet moest vertellen dat ze gratis shit weggaven aan mij
Die is geweldigquote:
G577 Egg Hunt - Me and You / We All Fall Down
Na Minor Threat stratte zanger Ian MacKaye en drummer Jeff Nelson een nieuw project, 'Egg Hunt'. Helaas maar 1 singletje uitgebracht in hun bestaan. Maar wel eentje die zich prima kan meten met hun vorige band. En nog meer met Ian's volgende bands Embrace en Fugazi, want dit klinkt al heel erg fugazi-achtig als je mij vraagt
Split van 69 Charger uit Eindhoven en Colleywobbles uit Klazienaveen. Die laatste was de eerste band die ik ooit live zag. Op 10-11 jarige leeftijd, op het verjaardagfeestje van een vriendinnetje op de basisschool. Ze kreeg drumles van de drummer destijds.
Of ik ook kwam, er kwam ook een bandje te spelen
- oh leuk, wat voor band?
ze spelen punk-rock
- oh is dat net zoiets als hard rock? (ik was behoorlijk fan van de Deep Purple platen van pa)
Ja bijna hetzelfde!
Nou dat was me wel een cultuurshockje, hardcore punk, de tering zeg
Nog nooit zoiets hards gehoord toen, niet qua volume maar ook niet qua lompheid. Ik was bang dat ik ter plekke een hardaanval kreeg Uiteraard geen clipje van te vinden, dan maar een van een later optreden in Klazienaveen.
Drummer en gitarist kwamen hier eerder ook langs met Wolftone. Bassist draait tegenwoordig bijna elke after-party aan elkaar onder de naam De Rode Jager
En heeft z'n eigen festival Jagersonic (als tegenhanger van Eurosonic).Nog een split. Ooit eens gekocht na het concert van Hombre Malo als voorprogramma van Toner Low op een zolder van een kraakpand in Zwolle.
hehe gewoon op zolder van de eureka een 'gewoon' pand in zwolle zelfs een normale concertzaal. Ze hebben net weer een doorstart gemaakt staan komende weken erg leuke optredens geplandquote:
G580 Jack And The Bearded Fishermen / Hombre Malo – Spies Of Congress / A Desert For A Man
Nog een split. Ooit eens gekocht na het concert van Hombre Malo als voorprogramma van Toner Low op een zolder van een kraakpand in Zwolle.
oh haha, voelde wel heel erg (anti-)kraak aan destijdsquote:
[..]
hehe gewoon op zolder van de eureka een 'gewoon' pand in zwolle zelfs een normale concertzaal. Ze hebben net weer een doorstart gemaakt staan komende weken erg leuke optredens gepland
Ja dat begrijp ik wel.quote:
[..]
oh haha, voelde wel heel erg (anti-)kraak aan destijds
Blues rock die klinkt alsof het zo uit het moeras komt, en dan zonder eerst te douchen. Super smerig, maar daarom vreselijk lekker
![The Goon Mat & Lord Benardo - What It's All About / Stay on Me (Voodoo Rhythm) [Full Album]](https://i.ytimg.com/vi/MnnH7iUxyFQ/0.jpg)
3 5 0 1 2 5 go!
Joy Division toen ze nog recht toe recht aan punk rock waren, en godver wat waren ze daar goed in
Hoe geweldig ik die 2 albums van hun ook vind, ze hadden van mij eerst nog wel even een volledige plaat met dit soort nummer mogen uitbrengen.
Gordel om, want potdikkie dit is snel. proto-speed metal uit '68
En de album versie is nog cooler, die gaat gewoon 12 minuten zo door! Gitarist Dave Edmunds had later ook als solo nog wat hitjes. Hun drummer hier speelde later bij Budgie, en hun latere drummer heeft nog jaren in Dire Straits gespeeld 
Lekker random, even compleet wat anders. Fuck Button, noisy maar dansbare electronica. Super aanstekelijk ook
Gekocht na hun concert in Vera, Groningen. Toen hun 2e album nog net niet uit was, had 'm al wel gehoord op de luisterpaal (rip ) van 3voor12. ![Fuck Buttons - Surf Solar [HQ]](https://i.ytimg.com/vi/5hQXSsbQCMs/0.jpg)
Een van de weinige picture discs die ik heb:
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1921746-1252612545.jpeg.jpg)
Gekocht na hun toffe optreden op Roadburn. En eigenlijk puur omdat ik wist dat deze voor belachelijk veel geld weg ging, en hij daar in de bak voor 5,- lag. Maar het blijkt gewoon (net als de rest van hun output) dikke prima funeral/death doom metal te zijn, vrij vroege ook (uit '92) geen spijt van iig
Heerlijke psych rock uit Assen. Vrij lomp ook voor '69, denk Blue Cheer on steroids
Jarenlang was die een enorm collectors item, de band had een paar honderd singles laten drukken, maar geen platenlabel wilde het hebben. Toen ze ook bij concerten niet verkocht werden, zijn de meeste als frisbees geindigd. Pas in '99 kwam er een betaalbare rerelease van dit single (die ik dus ook heb). Op gitaar speelt trouwens Tokkel, later een bekende zwerver in Assen
2 dichters lezen voor uit eigen werk. Bij Cees Notenboom is het ook niet meer dan dat (en dat is ook prima), maar Simon Vinkenoog is meester in het vurig overbrengen van zijn gedichten.
Dat was ook 'zeg maar zijn ding'
Ik heb hier een dikke bundel met het verzamelde werk van hem liggen, en dat viel toch wel ietwat tegen als je hem het niet hoort oplezen.Helaas geen opnames van te vinden op YouTube, maar wel deze toffe remix van Spinvis (van Ritmebox):
YEAH! We shufflen lekker verder.
Moo Moo!
![What Time Is Love ? [Live At Trancentral] - The KLF (MV) 1990](https://i.ytimg.com/vi/RuQw1WEzN8I/0.jpg)
FC Judd was een pionier in de electronische muziek / muzique concrete en dit is een verzamelaar met interpretaties van zijn werk, met een aantal artiesten die ik erg goed vind, oa Ekoplekz, Leyland Kirby, Chris Carter, Perc en Pye Corner Audio.
Belgische prog band met zware kamermuziek invloeden en klassieke instrumenten.
Erg slecht geproduceerde noise rock met King Coffey van de Poepgatplankzeilers op drums en de gitarist van Shit & Shine / Todd.
Hier zit geen hoesje omheen. Kan dus nooit van mij zijn. Ik zou ook nooit Normaal kopen, maar dat is een andere zaak. De Vrouw ontkent ook dat dit singletje van haar is. 'Rommelmarkt,' ben ik bang. Samen bang zijn, dat is fijn. Plaatje komt uit 1981. Ik ben te onbekend met het werk met de band, maar vermoed dat het een poging tot carnavalsdeun is. Het nogal hoempapa-gehalte is me te hoog voor de boer'nrock waar de band beroemd om is geworden. Tekstueel is het ook al geen hoogstandje. Op de b-zijde staat Oh, Oh, Bennie Wat Dom en dat is eveneens geenszins een werk dat zou vallen onder de Kunst met de grote K.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 17-11-2019 20:02:37 ]
Klassiekertje! Nederlandsche heruitgave uit 1964, heb ik. Op de hoes heet het lied Pretty Woman; op het label staat Oh, Pretty Woman. Tureluurs word je ervan! Verder natuurlijk heerlijk om de heer Orbison te horen grommen. Op de achterkant staat Yo Te Amo Maria, eveneens zo'n typische Orbisonkweler. Iemand - ikke niet - heeft dit plaatje ooit gekocht bij Radio Pracht, gevestigd aan de Langestraat 10-12 te Amersfoort, destijds te bereiken onder telefoonnummer 14340. Dat lijkt me enige tijd geleden. Voor nu: ik draai het volume hoger.
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 17-11-2019 19:22:16 ]
Verroest, zeg. Dat we dit hebben. De Vrouw heeft het nooit gekocht, zegt ze. Ik ook niet. Platenbeurs, dus. Ooit. We draaien hier een Duitsche uitgave uit 1976. Blijft een fantastische deun, maar niet echt representatief voor de band. Al moet ik eerlijk zijn: ik ken alleen het album Woyaya. Op de achterkant staat Sunset, een instrumentaaltje dat er ook mag zijn. Leuk weetje: het 'logo' van de band is ontworpen door Roger Dean, de man die ook de legendarische hoezen voor o.a. Yes maakte.
Het is 12 februari 1985 en op de radio hoor je allerlei carnavalsplaten. Die vind ik doorgaans geen zak aan en ik luister zelden radio. Op een onbewaakt moment hoor ik dit lied. Mijn oren zijn gespitst. Dit is leuk! Grappig, melig, cabaretesk, zeg het maar. Aan het eind hoor je een heleboel verschillende reclamedeuntjes uit die tijd, maar dan met malle tekst. Een parodie! Daar houd ik van. Ik houd er zo veel van, dat ik 'm op 12 februari 1985 koop. Het is een Nederlandsche (goh) uitgave uit 1985 (goh). Kant B bevat de stamper Het Is Weer Feest en dat is een magistraal domme deun. Zeker dertig jaar niet gehoord, dit. Heerlijk.
Deze moet ik uitleggen. Lees eerst dit stuk. Ik had dus een Philicorda. En ergens vond ik dus ook dit plaatje. Geen flauw idee meer waar, maar ik vermoed platenbeurs. Op dit singletje staan zes ritmetracks. Meer niet. Ik kan niet dansen, maar weet voldoende van muziek om de quickstep, de foxtrot, de cha-cha-cha, de wals en de tango te herkennen. De Vrouw zit hier al enige tijd met grote ogen tegenover mij aan tafel. Wat of dt nu weer is! Ik leg het uit. Discogs kan me niet vertellen uit welk jaar het plaatje komt, maar ik weet dat Philips het orgeltje in productie had slechts in de eind jaren zestig, dan kunnen we wel een schatting maken. Lang daarover doen hoeft niet, want de site 45cat weet dat het plaatje in 1970 op de markt kwam. Ok. Nog een geinig weetje: dit plaatje moet je draaien op 33 toeren. Ik vond al dat ik zo snel moest dansen...
'Dit zou ik nooit kopen!' roept De Vrouw, tussen de regels die ze mee zingt door. 'Ik ook niet, maar toch hebben we het,' zeg ik. Vast weer iets op een platenbeurs. B-kantje Tonight Is So Right For Love is eigenlijk te slecht voor een B-kantje. Heel even dacht ik een origineel singletje uit 1960 in handen te hebben, maar met een paar klikjes ontdek ik dat het hier gaat om de Nederlandse heruitgave uit 1977. Maakt het uit. Want zeg nu zelf: altijd fijn om de warme stem van The King eens te horen. Daarna moet het weer afgelopen zijn.
Over klassiekers gesproken. Prachtstuk, dit. Nederlandse versie van deze single uit 1969. Niet heel bijzonder, maar toch bijzonder genoeg. Op de achterzijde staat Long Gone Geek, een nogal felle rocker, zeker afgezet tegen de ballad van de A-kant. Titelnummer komt van de gelijknamige elpee, ook al zo'n prachtplaat, al vind ik de voorganger Shine On Brightly een tikkie beter. Maar wie ben ik? Vooralsnog ben ik iemand die A Salty Dog traag mee zingt. Mooi lied.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-12735806-1541448825-7631.jpeg.jpg)
Nog niet alle singletjes gehad, maar deze viel vanavond op de mat. Ewa Demarczyk is een Poolse zangeres en is de grootste naam in het Poolse genre 'Poezja śpiewana' oftewel: gezongen pozie. En dat doet ze met grote passie en energie, voor de fans van Brel dus
Hier heb ik ook een zwak voorquote:
bazbo 0842: Procol Harum - A Salty Dog
[ afbeelding ]
Over klassiekers gesproken. Prachtstuk, dit. Nederlandse versie van deze single uit 1969. Niet heel bijzonder, maar toch bijzonder genoeg. Op de achterzijde staat Long Gone Geek, een nogal felle rocker, zeker afgezet tegen de ballad van de A-kant. Titelnummer komt van de gelijknamige elpee, ook al zo'n prachtplaat, al vind ik de voorganger Shine On Brightly een tikkie beter. Maar wie ben ik? Vooralsnog ben ik iemand die A Salty Dog traag mee zingt. Mooi lied.
Whistling Arrow - Whistling Arrow. Project van de geweldige drummer Charles Hayward (This Heat) met Laura Cannell, Andre Bosman en Ex Easter Island Head. Waarschijnlijk de enige plaat in mijn collectie waar iemand blokfluit op speelt
Typische White Hills plaat, luistert lekker weg. Niet vernieuwend maar wel erg lekker.
Lokale Reading band die ik al veel te veel live gezien heb omdat ze op elk festival staan en openen voor zo'n beetje elke lawaaige band die langskomt. Muzikaal ook niet super interessant, typische noisy rock met weinig dynamiek en typisch Riot Season bandje...
En dan voornamelijk de abstractrere Autechrequote:Cam Deas is a guitar virtuoso who has switched to modular synth and computer productions resulting in these staggering studies in polymetric, mercurial and dissonant tunings - hugely recommended if you’re into the work of Autechre, Rashad Becker, Roland Kayn, Fis, Coil, Xenakis.
Mooiste liedje van Queen ooit, vind ik. Ik ken niet zo veel van Queen. Heb er geen platen van, al heb ik Day At The Races en Night At The Opera wel gehoord, ooit. Deze single komt van een platenbeurs of dergelijke en hij is eerder geweest van iemand die Lya heet of zich zo noemde. Volgens Discogs zijn er maar 46 versies van de single en als ik even puzzel ontdek ik dat ik een Nederlandse heb uit 1976. Die versie brengt trouwens ook nog rond de twintig ballen op als ik hem verkoop. Op de B-kant staat White Man en kan zo'n titel nog wel vandaag de dag?
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 23-11-2019 15:08:07 ]
Van de LP Rubberen Robbie 3. Niet dat ik die heb. Ik heb alleen deze single, verschenen in 1982 en ik kocht hem op 7 april van dat jaar. Mijn zus had een jaar of wat daarvoor de grote hit van Vader Abraham gekregen en die jengelde nogal eens door het ouderlijk huis. Groot was dan ook mijn vreugde toen ik Het Slurvenlied op de radio hoorde. Het is een melige parodie op alle Wuppies, Smurfen en wat al dies meer. Op de achterkant staat Als Een Kroket In Zijn Kadet en waarom had die Rubberen Robbie zo'n jaje Engelse 'r'? Zo'n 'ej'? Leuk om het titellied weer te horen, ik brul alle teksten en kreten tussendoor zo weer mee.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-14095983-1567772815-4062.jpeg.jpg)
Ik doe ook weer eens mee met een nieuwe aanwinst. Doom metal uit Peru
Dit kocht ik op 25 juli 1988. Ook die zomer was ik een begeleider tijdens een vakantieweek voor kinderen die niet op vakantie gingen en dit was zo'n beetje de hit van de week. Niet omdat ik het plaatje nou zo heel goed vond, maar meer uit nostalgische overwegingen - want wat was het een mooie week - kocht ik de single. Als een herinnering. Veel heb ik hem niet gedraaid. Nu ik het zo terug hoor, vind ik 'm ook niet eens zo heel bijzonder. Op de achterkant van deze Nederlandse versie staat I'll Take Your Man en behalve de faute tekst (als ik 'm goed begrijp) valt mij het schaamteloze gebruik van samples uit Owner Of A Lonely Heart (Yes) op. Niet dat die sample nou zo origineel was (Yes en Trevor Horn hadden 'm ook gejat), maar daar gaat het nou niet om. Waar het om gaat is dat ik weer even terug denk aan een mooie week die ik mocht doorbrengen met een boel goede mensen.
'Maar die had je toch al gedraaid?' hoor ik de oplettende lezer/kijker vragen. Jazeker, maar dat was de 12" maxisingle en die stond in de platenkast bij alle elpees en maxisingles. Hier gaat het om een 7" single. Die maxisingle is van De Vrouw en deze single hebben we volgens mij later pas gekocht op een beurs of dergelijke. Het is een Duitsche uitgave uit november 1982. Hard meezingen, weer. Dat kunnen we niet zeggen van de B-kant Ich Hab' Keine Lust. Wat kan mij het kleine libido van meneer Schilling schelen?
Klassiekertje weer. 1966! We hebben hier een Nederlandse versie uit dat jaar en kochten hem op een of andere platenbeurs. Op de B-zijde staat The City Never Sleeps At Night en dat is ook al zo'n mooie deun. Ooit heeft iemand dit plaatje gekocht bij Radio van Geet, gevestigd op het Mercatorplein nummer 24 in ons zo majestueuze Apeldoorn. Ik kan mij niet heugen dat daar ooit een radio- c.q. muziekzaak heeft gezeten, maar ik ben dan ook opgegroeid in een ander deel van de metropool. De zaak was te bereiken onder telefoonnummer 05760-15543 en dat lijkt vreemd, aangezien het kengetal van Apeldoorn 055. Echter, tot 24 september 1975 was het 05760; toen pakten we 055 van Beilen af. Niet dat ik me daar iets van kan herinneren, overigens. Geile clipjes maakten ze in 1966, zeg.
Over klassiekertjes gesproken. Het meisje Sandy Shaw (enorme bos haar, heel kort glitterjurkje en blote voeten, had iemand ooit van haar gehoord?) zong in 1967 tijdens het Songfestival in Wenen een zeker liedje de onvergetelijkheid in. Dit liedje, welteverstaan. Ze won. Dat jaar kwam de single uit en ik heb hier een Britse versie. Er is geen hoesje. Denk dat ook deze bij een beurs vandaan komt. B-kantje Tell The Boys is ook zo'n lieflijk liedje, maar haalt het (natuurlijk) niet bij de voorkant.
Soms had mijn grote broer smaak. Dat was in ieder geval wel het geval toen hij deze single kocht, ergens in 1980. Toen ik negen jaar later het ouderlijk huis verliet, jatte ik dit singletje dan ook gewoon mee. Nooit gewetensbezwaren gehad. Hij had het plaatje niet voor niets achtergelaten in dat ouderlijk huis toen hij het in 1982 gedag zwaaide. Het zal u niet verbazen dat ik hier nu de Nederlandse uitgave draai. Seasons is nog steeds een leuke deun, misschien een beetje te feelgood, maar B-kant Angel Of Night zet alles weer fijn in rockperspectief. Die Grace. Zou ze nog leven?
De Sint is weer in het land; tijd voor een kerstplaat. In 1981 was Yes op sterven na dood. Twee jaar ervoor hadden Jon Anderson en Rick Wakeman de band verlaten, het achtergebleven drietal lijfde The Buggles in en tourden met hun album Drama de wereld rond. Het werd geen succes. Steve Howe en Geoffrey Downes gingen samen met Carl Palmer en John Wetton een bandje beginnen (Asia), Trevor Horn ging zich volledig toeleggen op produceren en Chris Squire en Alan White bleven achter, niet wetende wat ze moesten doen. Om een beetje in beeld te blijven namen ze dit plaatje op. Het is een fijn landelijk lied, waarin vooral opvalt hoe mooi Squire eigenlijk zingt. Op de B-zijde een soort instrumentale reprise, waarschijnlijk omdat ze niets anders wisten. Niet veel later begonnen Squire en White samen te werken met ene Jimmy Page onder de naam XYZ (eX-Yes-Zeppelin), maar dat werd niets. Toen kwamen ze in contact met Trevor Rabin met wie ze wat demo's maakten en toen Trevor Horn als producer toe trad, duurde het niet lang voordat mevrouw Jon Anderson de vraag kreeg om te komen zingen. Resultaat: Owner Of A Lonely Heart. Maar voor nu: nog even meezingen met dit feestnummer, dat afkomstig is van de Britse versie, die ik kocht op 18 april 2009 op de platenbeurs in Utrecht.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 23-11-2019 16:34:58 ]
Record Store Day 2019. Ik ben als eerste mijn lokale platenwinkel binnen. 'Ja, hij is er,' riep de jongeman van de lokale platenwinkel uit de verte tegen me. 'We hebben er volgens mij eentje binnen gehad.' Ik blader snel alle bakken door, maar helaas is iemand anders me voor. Twee dagen later probeer ik het in een andere plaats bij een andere lokale platenwinkel: helaas. Dit weekend van 29 november t/m 1 december ben ik in Heerlen (vraag me niet waarom, gaat je geen bal aan, waarom vraag je het tch?) en ik bezoek de lokale platenwinkel aldaar. Ik heb mijn handen al vol en sta bij de kassa. Er is iemand voor mij, ik draai mij nog een keer om en dan pas valt mijn ook op een kratje met daarop de tekst: 'Record Store Day'. Voor de grap blader ik per twee of drie platen de bak door en tamelijk snel valt mijn oog op...: verroest. Inpakken en wegwezen. Vooruit, tussendoor heb ik nog afgerekend. Op deze plaat staan tien stukken die Gabriel allemaal ooit heeft ingeleverd voor filmsoundtracks. Ik heb geen enkele film gezien en van de tien stukken ken ik er drie. The Book Of Love stond op Scratch My Back, Walk Through The Fire weet ik terug te vinden op de 12" maxisingle van Red Rain en In Your Eyes kennen we natuurlijk van het album So en alle daarop volgende concerten. Ha, op Discogs zijn er gasten die er al meer dan vijftig ballen voor durven te vragen. Mooie plaat, eigenlijk wel. De meegeleverde downloadcode zal ik zo 's verzilveren en een cd'tje branden, zodat ik niet na een twintigtal minuten op hoef te staan om de plaat om te draaien en het vinyl veilig in de hoes in de kast kan blijven staan. Nerd.
13 april 2019. Precies. Record Store Day 2019. Deze kreeg ik gratis. Wie niet? Toch is er iemand die op Discogs er vijftien ballen voor vraagt. Ik heb de blauwe vinylversie. Geinig liedje wel. Niet spectaculair. De Vrouw vraagt of hij zachter mag. 'Hij is zo afgelopen,' zeg ik nog. Ik draai het plaatje om. Op de B-kant staat de instrumentale versie van het nummer. Ik zet 'm zachter.
Ooit schreef ik dat dit nummer een ode aan de Mongool is. Dat vind ik nog steeds. Want laten we eerlijk wezen: het is debiel eenvoudig, maar daardoor juist zo krachtig. Ik kan me niet herinneren hoe we aan deze single komen, maar het zal wel weer rommelmarkt of beurs zijn. We hebben hier een Nederlansche versie van de single uit 1974, zij het dat het originele hoesje ontbreekt. Alle labelinformatie staat op kant A, op het label van kant B staat een of ander kunstwerk en als je de B-kant draait en je kijkt naar het label, dan word je helemaal tureluurs. Ik drink al ruim zes jaar niet meer, maar er komen mij zeer nare herinneringen boven. Gelukkig is de B-kant snel afgelopen. Zo goed is het nummer Nightride niet.
Een single met een dubbele A-kant, meen ik. Plaatje komt uit 1977 en we hebben een Nederlandsche versie. Ik kocht hem op 24 november 1989 en ik kan me niet meer herinneren waar en in welke omstandigheden. Wat ik wel weet, is dat het me ging om Hold You Back. Dat had ik ergens gehoord en ik vond het een enorm gave denderdeun. Nog. Nu ik Rockers Rollin' zo hoor, vind ik dat eigenlijk ook niet verkeerd.
Het is 18 oktober 1979 en deze single mt en zal ik hebben. En keer op de radio gehoord en ik ben om. Nu ik hem weer terughoor, snap ik wel waarom. Ik vind hem nog altijd geweldig, misschien wel het beste nummer dat de groep ooit heeft gemaakt. Mijn single, een Nederlandsche versie uit dat jaar, heb ik grijs gedraaid en dat hoor ik. Op de B-kant staat het nummer Hard Ride. Ook leuk, maar lang niet zo gaaf als de klapper van de A-zijde. Ik ga nog even met mijn benen wijd staan headbangen.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 08-12-2019 20:03:39 ]
Kijk. Ik bedoel: hoor. Deze single uit 1984 moet ik ergens op een beurs hebben gekocht, meer dan tien jaar gelden. Ik heb een bijzondere uitgave, die op Discogs zo achttien pleuro opbrengt, terwijl ik er nog geen acht voor betaald heb destijds. Ik weet ook niet wat dat zegt. Het hoesje is wit en 'embossed', plus er zitten drie postkaarten in. Heb je naast wat te horen toch ook wat te kijken. Hoor. Kijk. Het titelnummer komt van de elpee Brilliant Trees; B-kant Backwaters is een remix van de albumversie, maar veel meer komen we niet te weten. Maakt niet uit. Prachtig blijft het allemaal. Ik ga de hele elpee maar weer eens draaien. Tot later.
Nieuwe aanwinst. Heerlijke, instrumentale space-rock uit Amsterdam. Veel gedraaid in 2014 toen ie uitkwam, en ze daarna eigenlijk te zijn vergeten
Maar ze stonden ineens in het voorprogramma van Monomyth afgelopen weekend in Groningen (had ik even gemist, ging voor die andere band heen). En wist direct weer hoe vet ze zijn En ook nog eens een erg toffe hoes, altijd goed om in de collectie te hebben
En potdomme wat een doos zeg!
15 LP's + boek. Alles van Gorki, met extra's. En voor het eerst op vinyl Nou, daar gaan we:
G591 Gorky - Gorky
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-652309-1167948815.jpeg.jpg)
Het debuut, uit '92. Wat ik zo begrijp is dat Gorky hiervoor nog redelijk stevige punk-rock maakte, en door hun producer over zijn gehaald om iets meer rust en melodie in de muziek te gunnen. En het resultaat mag er wezen. Iconisch album (met ditto hoes btw).
Hit (hoewel in NL nog steeds redelijk onbekend) 'Mia' ging binnen 2 jaar van:
naar:
Deze is echt vet. Ik moet er altijd een beetje voor in de stemming zijn, maar als ik dat ben:quote:
Door met Univers Zero - Heresie.
Belgische prog band met zware kamermuziek invloeden en klassieke instrumenten.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1084287-1476645465-3135.jpeg.jpg)
Live opname van 'Boterhammen in het park', op 4 september 1992. Rick de Leeuw (van Trckener Kecks) doet nog even leuk mee op 'Soms Vraagt een Mens Zich Af'.
Solo plaat van meneer Moore, acoustisch en erg rustig. Vind persoonlijk z'n meer noisy werk beter, maar dit is erg prettig op de vroege zaterdagmorgen.
Gemist bij de tour want hij was uitverkocht, maar toch via hun shop nog kunnen krijgen. 7 tracks, waarvan 1 unreleased en andere die alleen op singles verschenen zijn. Een paar heb ik nog niet dus dit was een goeie aankoop, in een erg mooi boek. Helaas geen download code....
Nine Inch Nails - Bite the hand that feeds
Heb niet zo veel met latere NIN, maar dit blijft een lekker nummer.
Ministry - NWO.
Blijft 1 van mijn favoriete bands, wist niet dat ik deze op single had..
Jesu - Duchess / Veild
Als Broadrick fanboy kon ik deze niet laten liggen, maar Jesu vind ik persoonlijk 1 van zijn mindere projecten.
En dan 2 uit de God Unknown records singles serie.
Dead neanderthals / Sly and the family drone. 2 bands waar ik redelijk wat albums van heb...
Terminal Cheesecake / Anji Cheung.
Anji Cheung ken ik op deze track na niet. En dit is helaas niet Terminal Cheesecake op hun best...
Gevalletje onverwacht leuk. Ik kocht dit singletje toen ik een jaar of dertien, veertien was op een rommelmarkt in de Opstandingskerk in Apeldoorn. Het waren er vier voor een gulden. Ik koos drie Beatlesingles en deze pakte ik mee. Geen idee wat ik in huis haalde, al zei de bandnaam me vaag wel iets. Paar keer gedraaid, daarna nogal in de vergetelheid geraakt. Nu zet ik 'm op en De Vrouw herkent het gelijk. Samen liggen we in een deuk om het uiterlijk van Peter Tetteroo en de zijnen op het hoesje. Plaatje komt uit 1968. Er is maar een versie van en dus heb ik de Nederlandsche. Achterzijde Since I Lost Your Love ligt vaag in dezelfde stijl, maar wil ik gauw weer vergeten. De Opstandingskerk is alweer een jaar of twintig geleden gesloopt.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 15-12-2019 19:37:54 ]
Ik weet niet meer waar ik deze vandaan heb. Ergens eind jaren negentig meegenomen uit een collectie die iemand bij het grof vuil wilde zetten of zo. Ik heb niets met Toto, behalve Africa, Rosanna en deze hit, simpel omdat mijn held Jon Anderson er n woordeloze regel in zingt: doodoob doob de doody-doob-doob. Op de achtergrond. En toegegeven: het is een pakkend lied. De Europese versie van de single hebben we, uit 1988. B-kantje The Seventh One is het titelnummer van de elpee waarvan de single is getrokken en bevestigt weer waarom ik niets met Toto heb, behalve Africa, Rosanna en de hit Stop Loving You.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 15-12-2019 19:13:44 ]
Toen ik in 1989 definitief het ouderlijk huis verliet, nam ik alle singles die in dat huis waren mee. Dat betekende ook dit plaatje. Het is van mijn zus. Heel veel later was De Vrouw ergens op een rommelmarkt en nam dit mee. Vraag me niet waarom. Het betekende wel dat we er nu twee hebben. Dus als iemand belangstelling heeft? We hebben twee keer de eerste en Nederlandse versie uit 1977 en volgens Discogs kan ik er in ieder geval 0,33 voor vragen. Op de B-zijde staat So'n Alter Schunkelwalzer en dat is nog erger dan Het Kleine Caf Aan De Haven, dat u het even weet. Mijn zus heeft overigens nooit gevraagd waar het plaatje is gebleven.
Ook meegejat uit het ouderlijk huis. Deze was van mijn oudste broer. Geen idee waarom hij het ooit gekocht heeft, want hij was meer van de rock la The Who. Dit is een melige synthpopdeun. Niet heel erg, overigens. Uit 1980 komt deze Nederlandse versie van de single, uitgebracht op het Killroy-label. Op de B-kant staat Nigel Gold Grows Old en beter had de band een single uitgebracht znder B-kant.
Deze single kreeg ik bij het driedubbelcdalbum Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards, toen ik het kocht op 18 november 2006. Het blijkt een promosingle te zijn, niet heel bijzonder, op Discogs vraagt men er nog geen tientje voor. Ik heb de mijne een keer gedraaid en nu dus twee keer. Op de B-zijde staat Crazy About My Baby, dat niet op het driedubbelalbum te vinden is. Het is, net als het titelnummer van de single, een gave gruizelige dreundeun die net twee minuten duurt.
Deze is wl een beetje bijzonder. Het is een Oostenrijkse uitgave van een single die niet wereldwijd is verspreid. Ik kocht hem op 16 april 2009 tijdens de grote platenbeurs in Utrecht. Het plaatje zelf komt uit 1981. Het nummer Julia komt van de elpee 1984, een conceptplaat over het boek van Orwell. Echter, op de elpee neemt ene mevrouw Chaka Khan de vocalen voor haar rekening en op deze single horen we ene Cori Josias. Die klinkt wat lieflijker dan mevrouw Khan. Achterkantje Sorry doet qua geluid herinneren Wakemans hoogtijdagen uit de eerste helft van de jaren zeventig, zij het dat het een wat melancholiek stuk is.
Avonturen. Ik was gisteren in de platenwinkel. Mijn bestelde 6cddoos The Hot Rats Sessions was binnen! 'En wat zie ik daar!?' Die was in Europa niet te krijgen op 29 november, slechts in de VS. Ik had de hoop al opgegeven. 'Doe die er maar bij! Mag ik pinnen?' Het mocht. Aardige jongen van de platenwinkel. Minder aardig vond ik de boodschap die zijn pinautomaat gaf: 'Onvoldoende saldo'. Vt? Ik mocht nog naar een pinautomaat aan een nog niet ontplofte muur verderop in de straat om het daar te proberen, maar ook daar onvoldoende saldo. Terug naar de winkel. Uit mijn broekzak griste ik drie tientjes contant. 'De box komt maandag, ok?' Het was ok. Op deze EP staan vier stukken die ook op de box staan. Dure picturedisc dus voor iets wat ik vanaf maandag dubbel heb. Op deze EP de monoversies van het titelnummer en Little Umbrellas van het Hot Rats album. Op de B-zijde de 'rhythm track mix' van beide stukken. Interessant. De hele box is er eentje voor de ware Zappaverzamelaar en ik ben benieuwd. Tot maandag doe ik het even met dit dure leuke hebbedingetje. Overigens: ik heb #0129 van de 4000. Wat een avonturen.
Rommelmarkt, beurs of weggevertje geweest. Ik weet het niet meer. Blijft wel een lekker nummer. B-zijde The Lady Wants Your Money ook, maar de A-zijde is niet voor niets de A-zijde. We hebben de Nederlandsche versie van deze hit uit 1976. Ik brul nog even mee.
Dit plaatje kocht ik op 19 oktober 2016, kort nadat Steven Wilsons EP 4 1/2 uit was. Het is een zoveelste geinig tussendoortje van onze held. Slechts n uitgave is er van deze single, die in de UK vijf dagen eerder verscheen. Er zijn gasten die er twintig dollar voor vragen. Ik weet niet meer wat ik ervoor heb betaald. Een paar pleuro, denk ik. Op de achterkant staat een liveversie van Bowie's Space Oddity, opgenomen in de Hammersmith Apollo in London op 27 januari 2016 en mevrouw Ninet Tajeb zingt mede. Heel fijn ding, dit plaatje!
Ah, onze Stevie! Dit plaatje kocht ik dan weer op 20 augustus 1987. Vast ergens in de uitverkoopbakken. Deze Nederlansche versie is in 1981 vervaardigd door de firma Ariola Benelux BV in Haarlem. Dit om misverstanden te voorkomen. Het nummer is tevens het afsluitende lied van Winwoods elpee Talking Back To The Night van dat jaar. B-kantje Two Way Stretch staat dan weer niet op die elpee. De fan moet het dus allemaal kopen, h. Nu is dat B-kantje ook in dit geval niet voor niets een B-kantje, maar in het geval van Winwood is ieder B-kantje ook zeer de moeite waard. Leuke plaat ook. There's A River staat ook op de soundtrack van de serie Miami Vice (derde seizoen). Niet gezien, niet belangrijk. Belangrijk is die stem.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 22-12-2019 19:51:11 ]
29 april 1981. Ongetwijfeld zeer onder invloed van de luikes uit mijn klas koop ik deze single. Het was een nogal hippe onder de luikes in mijn klas. Het plaatje is al een tijd een hit, het is al van 1980. Ik moet zeggen dat nu ik hem weer terug hoor, ik hem ook nog best geinig vind. Maar de hele elpee The Two Of Us, daar ben ik niet nieuwsgierig naar. Komt ook doordat ik achterzijde You're My Song lang niet zo pakkend vind als het titellied. Ik blijk een nogal bijzondere Amerikaanse '19 - Bestway Pressing' te hebben. Niet dat ik er schatrijk van word. Als ik 'm verkoop, levert het me tien euro's of zo op. En deze versie had niet een mooi hoesje met een foto of dergelijke erop. Nee, het plaatje zit in een wit papieren niemendalletje met een gat erin.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 22-12-2019 19:50:59 ]
Ik was op een curiosamarkt in Zwolle. Op 11 juli 2018, om precies te zijn. Niet zo heel lang geleden, dus. Bij een of andere platenkraam vond ik dit singletje en omdat hij slechts vijf pleuro kostte, wist ik: meenemen. De titel van de single klopt niet. Het is slechts het eerste deel Your Move van het nummer I've Seen All Good People, dat afkomstig is van The Yes Album uit 1971, het jaar dat Steve Howe aantrad als gitarist. Van zijn hand is ook Clap (zonder The), dat eveneens op de elpee staat en hier de B-kant van de single siert. Lekker akoestisch gitaarpriegelwerk in de beste Chet Atkinstraditie, maar Howe doet meer. Ik heb de Nederlandse versie uit 1971 van de single en deze doet het op Discogs erg leuk: meerdere tientjes leggen fans er voor neer.
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 22-12-2019 19:50:47 ]
Gekocht op dezelfde dag, dezelfde curiosamarkt en bij dezelfde platenkraam. Deze kost vier pleuro. America (ja, het nummer van Paul Simon) nam de band op eind 1971, toen ene Rick Wakeman net in de band was gekomen, men de opnames van het album Fragile had afgerond en bezig was met de volgende plaat, het meesterwerk Close To The Edge. De volledige versie van het stuk duurt tien minuten, maar dit is de singleversie, die slechts vier minuten klokt en helemaal nergens op slaat. Alle samenhang ontbreekt, vandaar. De B-kant is nog stommer: een drietal minuutjes uit het grote epos dat het titelstuk van het meesterwerk is. Toch een zeer leuk hebbeding. Op Discogs verkoopt iemand mijn Nederlandse versie uit 1972 voor zestig euro's. Nu is mijn versie verre vrij van beschadigingen, maar hij speelt uitstekend. Ik bedoel maar.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 22-12-2019 19:50:35 ]
Deze single vind ik op 26 juli 1990 en vraag me niet waar. Het is een Britse versie uit 1978, het jaar dat Tormato uitkwam, het album waarvan het nummer afkomstig is. Het lied is geschreven door bassist Chris Squire (God hebbe zijn ziel). Het B-kantje heet Abilene, op de achterzijde van het hoesje abusievelijk Abelene gespeld. DIt B-kantje staat niet op de elpee en was lange tijd niet verkrijgbaar. In 1991 verscheen de enorme cd-verzameldbox Yesyears en daar staat hij dan wel weer op, net als op de heruitgave van het album Tormato, waar we het tussen de vele interessante bonusliedjes kunnen aantreffen. Het is overigens een afgrijselijk nummer. De A-zijde daarentegen is zeer fraai. Let u op de Polymoogsolo van meneer Wakeman.
Ah, de jaren tachtig versie van Yes. Ook zeer aangenaam, al klonk het nooit meer zo 'klassiek' als die van 1971-1977. Dit nummer komt van het album 90125, (u weet wel, waar ook Owner Of A Lonely Heart op staat) en is een zoveelste single van die elpee. Op dit plaatje, dat ik ook kocht op 26 juli 1990, horen we op kant A de single-edit en op kant B een live versie ten tijde van de 9012Live-tour. Ik heb hier een heuse Italiaanse versie van het plaatje, dat op Discogs toch zo maar eens 6,00 kan opleveren! Lekker stuk, blijft het.
Jazeker. Eergisteren bladerde ik in een platenwinkel voor de grap de bak met kerstplaten door en voor nog geen vijftien pleuro vond ik deze klassieker. Het is niet het originele album uit 1963, maar een picture disc uit 2017. De oorspronkelijke plaat uit 1963 droeg de titel A Christmas Gift For You From Phil Spector; heruitgaven vanaf 1972 hadden de 'nieuwe' titel. Er zijn overigens slechts negentig versies van deze plaat. Had 'm altijd al eens willen hebben en nu was het dan zover. Op de plaat vertolken 'kinderen' van Phil Spector als The Ronettes, The Crystals, Darlene Love en Bob M. Soxx And The Blue Jeans allerlei kerstklassiekers. Heerlijk faut, heerlijk over de top geproduceerd (voor die tijd!) en heerlijk om in de stemming te komen/blijven (doorhalen wat voor u niet van toepassing is). Wat is jullie kerstplaat van dit jaar/moment?
'Waarde collega, weet je heel zeker dat je dit singletje kwijt wilt? Je weet wat je weg geeft?' Hij wist het heel zeker en ja, hij wist het. Het is een bijzondere Nederlandse versie van de single. Het bijzondere is enerzijds dat wat ik dacht dat de A-kant is (Trouble Comin' Every Day) de B-kant blijkt te zijn. Op de A-zijde staat wat op de Amerikaanse en Britse versies de B-zijde is: Who Are The Brain Police?. Anderzijds is de titel van Trouble Comin' Every Day op de elpee Freak Out!, waarvan beide stukken komen, anders, namelijk Trouble Every Day. Ook leuk: op Discogs levert dit plaatje tientallen euro's op. Er is een gast die er vierhonderd ballen voor vraagt. Zo mooi ziet mijn versie er niet uit. Hoesje ontbreekt ook. Mijn collega wist dus ergens in de jaren negentig (1994? 1995?) dat hij iets bijzonders weg gaf. Ik blijf hem dankbaar.
Ik heb slechts vijf exemplaren van dit singletje, dat voor het eerst verscheen in 1979. Het titelnummer komt van de elpee Sheik Yerbouti. De eerste, die ik kocht op 23 juli 2004 (tijdens het Zappanalefestival in Noordoost-Duitschland), is een Europese versie gemaakt in Nederland en heeft Baby Snakes van dezelfde elpee op de achterkant. De tweede is een Duitsche versie met Stick It Out (van Joe's Garage Act II) op de B-zijde. De derde is exact dezelfde als de tweede, maar dan in mint conditie, waardoor ik er een paar tientjes voor zou kunnen vragen, terwijl ik er volgens de sticker op de hoes 2,- voor betaald heb (maar ik weet niet of dit euro's, ponden of Turkse lira zijn geweest). De vierde kocht ik op 24 juli 2004 (ook tijdens het Zappanalefestival in Noordoost-Duitschland) en is een Duitsche heruitgave uit 1991 met I Have Been In You (ook van Sheik Yerbouti) op de achterkant. Op de heruitgaves van de single (en elpee) heet het titelstuk overigens Bobby Brown Goes Down. De vijfde ten slotte is een Scandinavische versie op het Reel-label en omdat de mijne in volstrekt ongeschonden staat is, kan ik er een paar tientjes voor vangen. Doen we niet. Ik was niet voor niets allerlei versies van het singletje aan het sparen. Overigens: ik draai ze vandaag voor het eerst. Niet alle A-kantjes, want die zijn allemaal hetzelfde, maar wel de verschillende B-zijdes. Leuk liedje over wat mensen doen om beroemd te worden in de showbiz en geld binnen te harken.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 28-12-2019 21:26:27 ]
'Hitje' uit 1980. Kwam in dat jaar uit op single, maar verkocht natuurlijk voor geen millimeter. Jarenlang kon je bij Zappa's postorderbedrijf het plaatje als extra bestelling voor n dollar krijgen. Ik heb mijn versie pas halverwege de jaren negentig besteld via mijn lokale platenwinkel en heb er een paar gulden voor mogen neerleggen. Het stuk zelf is later terechtgekomen op You Are What You Is uit datzelfde jaar, zij het in een geheel opnieuw opgenomen en geheel andere versie. Deze singleversie is te horen op The Lost Episodes (dat verscheen in 1995). Op de B-kant van het singletje staat Ancient Armaments, een gitaarsolo uit 1978 die nergens anders te vinden was, totdat het in 2003 verscheen op de dvd-a Halloween. Leuk hebbedingetje.
Verscheen op 16 april 2016. Juist, Record Store Day. Toch kocht ik hem later. Dat kwam zo. In die tijd was er in ons zo majestueuze Apeldoorn geen platenwinkel meer. Twee dagen later ging ik naar een platenwinkel in een andere plaats (daar waar ik werk) en daar hadden ze 'm natuurlijk niet meer. Pech gehad. Echter, op woensdag 7 september 2016 vond ik hem bij toeval in een klein muziekzaakje in Oxford. Nooit gedraaid, nu wel. Er zijn op Discogs gasten die er vijfenveertig pleuro voor vragen. Volgens de sticker op het hoesje heb ik er elf pond en negenennegentig pence voor betaald. Op de B-kant staat Central Scrutinizer, dat net als het titelnummer van de elpee Joe's Garage Act I uit 1979 komt. Over leuke hebbedingetjes gesproken.
Deze komt van Record Store Day 2014. Ik kocht hem - omdat we in ons zo majestueuze Apeldoorn - geen platenwinkel van enige betekenis hebben - twee dagen later in een andere plaats in een platenwinkel van enige betekenis. Het is de Europese versie van het plaatje. Het liedje komt van de elpee Apostrophe (') uit 1974. Op de B-kant staat Down In The Dew', een instrumentaaltje dat eerder te vinden was op Lther en de cassette The Guitar World Of Frank Zappa (die dit jaar op vinyl verscheen tijdens RSD2019). Ooit heeft iemand een leuk animatiefilmpje gemaakt voor het titelnummer. Dat deel ik graag.
Een rariteitje dat ik kocht op 29 mei 2002. Het verscheen op 15 augustus 1999 en is een Duitsch product. Ik heb de rode vinylversie, maar er bestaat er ook een op blauw vinyl. Echter, van de blauwe zijn er vijfhonderd gemaakt en van deze rode slechts tweehonderd. Nu zou het mooi zijn als we daar dus veel geld voor zouden kunnen vangen, maar niets is minder waar. Er zijn gasten op Discogs die er vijftig ballen voor durven te vragen, maar het Zappafamiliebedrijf heeft nooit goedkeuring gegeven voor deze uitgave, dus dit is een i-l-l-e-g-a-l-e ! De combinatie van een Zappanummer uit 1961 en een liedje van een of andere countryrockzanger slaat ook algeheel nergens op. Enige leuke is het zaagtandvinyl en daarmee is dan ook alles gezegd. Ik heb er op 29 mei 2002 nog 9,99 voor betaald ook.
Dit plaatje is gemaakt in 2013. Het is een 'promotional copy' voor het festival Zappanale van dat jaar en ik heb nummer 132 van 300 geperste exemplaren. Het kostte me geloof ik twee euro. Er zit namelijk een enorme productiefout in alle driehonderd plaatjes: het vinyl zit vol butsen en deuken en is dus niet te draaien. Om toch uit de kosten te komen, heeft de organisatie van het festival de plaatjes tegen kostprijs aangeboden. Stel, het zou toch te draaien zijn, dan hoorden we Willie The Pimp, uitgevoerd door Jimmy Carl Black en Eugene Chadborn tijdens Zappanale #14 in 2003 en op de B-kant Sofa door Fried Dhn en zijn Yellow String Quartet tijdens Zappanale #23 in 2012. Wat wel bijzonder is, is dat ik tw exemplaren heb. Eentje in gewoon zwart vinyl en eentje in roze. Het hoesje is gemaakt door huiskunstenaar Helmut King.
Nou, dit is 'm. Helemaal achteraan in het rijtje plaatjes vond ik deze. Hij komt uit mijn ouderlijk huis, dus eigenlijk staat hij op de verkeerde plek in de verzameling. Mijn vader kwam hiermee begin jaren zeventig aan. Ik weet niet of hij hem nieuw had gekocht of van iemand had gekregen. Mijn oudste broer en ik hadden van onze oom Charles zijn oude Scalextric racebaan gekregen. Die was zo uitgebreid, daar kon je de hele oppervlakte van onze zolder mee vol leggen. Er waren auto's, tribunes, huisjes, heuvels, kuipbochten, bruggen, poppetjes, enzovoorts. Echt twee of drie enorme dozen vol. Mijn vader stortte zich in de schulden om alle nieuwe sleepcontacten die hij voor ons moest aanschaffen, want we raceten wat af. Dit plaatje hebben we een of twee keer gedraaid. Het staat vol racegeluiden. Op kant A een lange en een korte race van de Grand Prix, op kant twee een lange en korte voor de TT motorraces. Het plaatje komt uit 1963 en volgens Discogs zou ik er zo twintig pond voor kunnen vragen. Ik zit me nu te bedenken dat het plaatje ook wel eens van oom Charles geweest zou kunnen zijn. Toch eens in de familie navragen. Overigens heeft mijn jongste broertje - toen mijn oudste broer en ik het huis uit waren - de Scalextric racebaan verkocht om van het geld een heleboel technisch Lego voor zichzelf te kopen. We kunnen het tegenwoordig weer wat beter met elkaar vinden.
[ Bericht 7% gewijzigd door bazbo op 28-12-2019 21:43:51 ]
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 28-12-2019 21:24:51 ]
quote:
Hiermee heb ik al ons vinyl uit onze platenkast gedraaid. Ik ben op vrijdag 17 augustus 2018 begonnen en nu, zaterdag 28 december 2019, heb ik 880 stuks gehad. Ik blijf dit topic natuurlijk volgen, omdat ik benieuwd ben naar wat iedereen nog in de kast heeft staan en om eventuele nieuwe aankopen hier te melden. We gaan dr!
enorme mijlpaal heb genoten van je contributies Dankudanku. Was ook heel leuk om te doen. Er kwamen allerlei herinneringen naar boven. Nu net zoiets gaan doen, maar dan met een wandje vol planken waarop ca. 4000 cd's?quote:
[..]
Top!quote:
Hiermee heb ik al ons vinyl uit onze platenkast gedraaid. Ik ben op vrijdag 17 augustus 2018 begonnen en nu, zaterdag 28 december 2019, heb ik 880 stuks gehad. Ik blijf dit topic natuurlijk volgen, omdat ik benieuwd ben naar wat iedereen nog in de kast heeft staan en om eventuele nieuwe aankopen hier te melden. We gaan dr!
Ah leuk!quote:
Ik vind dit wel een heel leuk idee... Ik heb niet al te veel platen, maar dat maakt niet uit. Als ik er een keer de tijd voor kan vinden ga ik dit ook doen
G593 高橋竹山 (Takahashi Chikuzan)– 津軽三味線
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-6693738-1424774070-9041.jpeg.jpg)
Ik wou al een tijdje een Tsugaru-jamisen (gespeeld met een Shamisen) plaat hebben. Een shamisen is een traditioneel Japans 3-snarig instrument, en ik hou wel van z'n klank.
En dan kom je al vrij vlot op de naam Takahashi Chikuzan, naast het instrument, intrigeerde mij de hoes ook enorm. Takahashi raakte op z'n 2e blind dankzij de mazelen (lezen jullie mee, anti-vaxxers?
). Een markante kop die duidelijk wat mee gemaakt heeft en daardoor wat te vertellen heeft, middels zijn muziek. De muziek erop is overigens vrij licht, er wordt zelfs flink gelachen tussen de nummers door op deze live-opname uit '73. Ik versta er zelf uiteraard niets van, en alle info op de hoes in het Japans. Maar dat nodigt alleen maar uit om Duolingo weer eens op te starten
Maar hoe dan ook, heerlijke sfeer muziek, merk dat ik tijdens het draaien ook spontaan een Aziatisch kruidensoepje begon te maken. 
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2661608-1465659268-1704.jpeg.jpg)
En toen werd Gorky dus Gorki, en die naamsverandering is ook niet zo gek, volgens mij is dit een compleet nieuwe band (op Luc de Vos na). Ze klinken hier ook een stuk experimenteler dan op het debuut.
[ Bericht 4% gewijzigd door Gehenna op 09-01-2020 21:13:16 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(40)/discogs-images/R-1010288-1322516621.jpeg.jpg)
De eerste dubbelaar. En hij klinkt ook nog een stuk grootser als degenen hiervoor
Laat ik ook maar eens verder gaan
met de collectie van mijn zus dus. Queensryche met hun debut EP uit 1983. Toen ik jong was was het voor mijn zus queensryche voor en na, door mijn broer gemaakte queensryche oorbellen in, zelfgebreide queensryche trui. Dat was het bandje. Ingelijste, nageschilderde LP hoezen op haar kamer etc etc. Dus toen ze dit jaar 50 werd en queensryche ook optrad in zwolle was dat voor mij een goed idee om haar een kaartje voor dat concert cadeau te doen
ze was nogal huiverig want ze had voor het laatst in 1990 naar queensryche geluisterd en verwachtte dat het toch wat te veel herrie zou zijn inmiddels. Maar een paar nummertje het concert in was de huiver weg en werd er gedanst en meegezongen 
Ikzelf heb niet heel veel met queensryche herrie heb ik het nooit gevonden het zijn redelijk prettige meezing nummers en op de platen hierna wordt het op een prettige manier wel proggy. Was alleen nooit zo weg van de zang
(mijn zus zei tijdens het concert - met niet de originele zanger- hij komt niet zo hoog als het hoort , Ik was daar wel blij om) Maar het zijn best degelijke pakkende liedjes. Dit debut is nog wat meer klassiek hard rock... hierna komen de prog invloeden erbij 
Drie jaar later, gaan we wat meer richting de rock, als ik het goed heb was dit ook al een klein beetje een concept album, een soort opmaat naar de door bartrid hierboven al genoemd operation mindcrime. Ze gaan hier al heel wat minder constant als een speer maar werken veel meer met dubbele gitaren, langzame ballad achtige stukken afgewisseld door wat sneller materiaal. Ze hadden het in 86 al over artificial intelligence en over de macht van overheden als het op technologie aankomt. Ze zijn dat ook blijven doen.
Ohja en ook het eerste album met hun hele bekende logo.
hehe dat is tof!quote:
Ik had Operation Mindcrime op mijn Engelse examen boeken lijst
Yup, thematische lijst met oa 1984 en zo, dus dat paste er prima tussen. Ook tof dat het mocht (en ik meen me te herinneren dat ik er ook nog vragen over kreegquote:
):format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-836522-1163784541.jpeg.jpg)
pfoe, de platen worden alsmaar beter
hun eerste echte meesterwerk wat mij betreft 
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-5818177-1403532917-9788.jpeg.jpg)
Hier begon de Gorki liefde dus. Had de band wel eens gehoord, maar de snaar was nog niet geraakt. Pas bij het bericht over het overlijden van Luc de Vos kwam ik erachter hoeveel mensen daardoor wel niet geraakt werden. Gorki had duidelijk iets speciaals voor hun betekend. En dit album werd dan ook o.a. vaak aangehaald. En ik was op n slag verkocht
Nieuwe aankoop: Nurse with Wound - Trippin Musik.
Mooie 3 LP boxset, geen songtitels en ook geen download codes en ook niet te vinden op Youtube. Deze beschrijving klopt wel:
quote:Following from the reissue of NWW’s ’Soliloquy For Lilith’ boxset, ‘Trippin’ Musik’ relays the most recent findings from Steven Stapleton and co’s ongoing psychedelic research / surrealist reconnaissance / occult practice in electro-acoustic and avant-garde spheres. As the title suggests, it’s one for the journey, taking up whole sides of vinyl with intensely and intently focussed recordings that often take over 20 minutes to say their psychedelic piece in a cryptic language of abstraction.
Whether you take drugs to listen to this music or not, the effect is likely to live up to the title, but we’re pretty certain it will be stronger with than without. One disc features a whole side of what sounds like a folk song fractalised and slowed down by Carl Stone, while another also sees them strung out in desert guitar scenes sort of like a digitized interpolation of Earth jamming with Soisong, and the side of rapidly panned gasps is practically guaranteed to send your head into a tailspin given the right conditions, before it all shores up in a deeply lysergic scene of strolling, head-squashing, liminal/laminal electronic timbres that feel like classic kosmische slowed down and exhaled by an AI.
Erg gelimiteerde box met een EP met 2 nummers. Ook niet te vinden op youtube en gaat zo te zien voor lekker wat geld weg op Discogs....Werd tijdens een eerdere tour verkocht maar was hem toen vergeten te kopen, gelukkig had Stickman er recentelijk een paar op voorraad.
Verder wel een aptypische Motorpsycho release, want geen drums, bas en gitaren, maar ambient en drone achtige dingen. Prima plaat.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-752290-1167948613.jpeg.jpg)
En de volgende van Gorki
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-3120988-1330704427.jpeg.jpg)
En nog een
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1188930-1199457029.jpeg.jpg)
En wederom een topplaat
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2638179-1295382009.jpeg.jpg)
Dagje vrij, dus mooi tijd om hier weer meer verder te gaan
Door met de volgende van Gorki. Ik ben de box bijna door, maar ik ben er al achter dat Gorki gewoon nooit een slechte plaat gemaakt heeft. De eerste paar waren nog wat zoekend qua sound, dan een paar meesterwerken en sindsdien gewoon oerdegelijke rock platen Zo ook deze!
De laatste studio plaat van Gorki uit 2011. En wat mij betreft de sterkste van de laatste paar platen
En de laatste uit de box. Een dubbelaar met opnames die buiten de reguliere studio albums vallen. B-kantjes en dat soort werk.
Kant A bestaat uit de soundtrack van theaterstuk 'Kaatje is Verdronken', een samenwerking tussen Luc de Vos en Tom Pintens (Zesde metaal, Zita Swoon, Roosbeef etc.)
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-8198071-1456965514-8167.jpeg.jpg)
Kant B beslaat het solo album van Luc de Vos, 'k heb in mijn jeugd gelijk een beest gezopen. Waar op de meeste nummers teksten van Willem Elsschot op muziek worden gezet.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-4458211-1365429341-9916.jpeg.jpg)
Kant C en D zijn allerlei B-kantjes: o.a.: Ik ben erbij, Ninja, Ria, Dit prachtig dier moet sterven
En dat was de hele box
prachtig ding. Nu alleen het boek nog :format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-6589124-1422899539-9622.jpeg.jpg)
Vorige week 2 klassieke platen gekocht bij de lokale kringloopwinkel. De eerste zijn de Nocturnes van Chopin, gespeeld door de Hongaarse pianist Tams Vsry.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-8185999-1456750925-9406.jpeg.jpg)
En de andere, de klassieker van Bach. Althans, dat denkt men. Eigenlijk weet men niet helemaal zeker van wie dit stuk is. Het is zo on-Bachiaans dat het wel Bach moet zijn, werd mij eens verteld. Deze versie wordt gespeeld door de Duitser Karl Richter.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-730604-1300031146.jpeg.jpg)
De Wipers luister ik m'n halve leven al na (sinds ik internet heb
), maar sinds een paar weken klikt dit album ineens nog veel meer. En afgelopen weekend liep er toevallig tegenaan in de platenbak op Grauzone. Kun je niet laten liggen, natuurlijk. Naast me stond Thurston Moore - die trad er ook op - en zag dat het goed was. Een van de hoogtepunten uit de Amerikaanse underground. De blauwdruk voor de alt-rock, van Hsker D tot Nirvana.
De Melvins cover van Youth of America is ook erg vet 
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-3831443-1346116401-7418.jpeg.jpg)
En dit was de andere die ik kocht afgelopen weekend. Hier was ook echt naar op zoek, en gezien Linea Aspera het festival afsloot, moest dit plaatje vast wel ergens te vinden zijn
Synth-pop zoals het hoort, knijter catchy en met een donker randje. Het concert hierna verliep iets anders dan verwacht. Na slechts een paar nummers viel de stroom uit, en klonk er af en toe een sirene. Het duurde een tijdje, en toen zette de geluidsman z'n set uit en druppelden wij ook maar richting uitgang van de volle zaal, misschien ging het nog verder, maar wij waren na 2 dagen ook wel een keer stuk #opaverteld
Live knalde het ook allemaal ietsje minder dan op de plaat zelf had ik het idee. Maar goed, die plaat mag er zijn zeg 
Luminous Bodies - Nah Nah Nah Yeah Yeah Yeah. Leden van oa Terminal Cheesecake en Part Chimp. Stukken interessanter dan de vorige plaat en voor 7 kan ik ze live niet laten liggen over een maandje of zo.
Nice.quote:
Hiermee heb ik al ons vinyl uit onze platenkast gedraaid. Ik ben op vrijdag 17 augustus 2018 begonnen en nu, zaterdag 28 december 2019, heb ik 880 stuks gehad. Ik blijf dit topic natuurlijk volgen, omdat ik benieuwd ben naar wat iedereen nog in de kast heeft staan en om eventuele nieuwe aankopen hier te melden. We gaan dr!
quote:
Op 
Yep. Vandaag verschenen: opnames van ruim 52 jaar geleden. Jon Anderson had zich aangesloten bij het bandje van zijn grote broer Tony: The Warriors. Hij mocht er tweede stem zingen. De band maakte een paar demo's, maar van opnemen in de studio kwam het niet. De band had eerder wel twee singles uitgebracht, maar die waren geflopt. Ook in de band: David Foster (met wie Anderson eind 1969 in Mabel Greer's Toy Shop zou samen spelen en met wie Anderson twee stukken van de latere Yes-elpee Time And A Word zou schrijven) en ene meneer Ian Wallace (die in 1971 toetrad tot King Crimson). De zeven demo's op deze EP klinken zoals de meerstemmige pop van toen klonk. We horen covers van The Everly Brothers en The Hollies en n eigen nummer (mede geschreven door Jonnetje Anderson) in zowel de vocale als de instrumentale versie. Nergens is de karakteristieke stem van Anderson vooraan in de mix te horen, dus in die zin valt deze EP wat tegen, maar als tijdsbeeld is hij natuurlijk onbetaalbaar. Dik vinyl op formaat 7", maar wel op 33 toeren draaien, hoor!
Bovenstaand liedje staat NIET op de EP.
