[quote]
Op dinsdag 3 september 2019 20:29 schreef Rebubbled het volgende:Ah ja waar ze slaapt is een goede. Hier slaapt ze altijd waar ik haar in slaap gevoed heb. Niet echt in de cosleeper ofzo.
En ik ging ervan uit dat er verder niemand (volwassenen) aanwezig is? Het is toch haar werk.Sowieso allemaal goeie vragen trouwens! Ook qua eten hoe dat geregeld is [/spoiler]
Een kennis van ons is GO en heeft dus regelmatig vrienden over de vloer. Soms vraagt ze ook of ik zin heb om met haar (en die kids) mee naar het park te gaan. Vind dat heel bizar. Ik heb ook nee gezegd. Wil die verantwoording niet. Ik zou dus ook nevernooit niet Mn kinderen daar brengen. Goed onderzoek doen loont dus wel!
Ik moest vandaag nog aan jullie denken ivm schoonmoeders die luiers verkeerd om aantrekken, verkeerde melk geven enzo. Heb vandaag ook zo’n zware dag gehad.
Vandaag moest ik even naar de tandarts. Bij de bevalling toch een vulling kapot gebeten dus dat moest worden aangevuld. Mijn moeder zou smiddags komen oppassen.
Eerder die ochtend stonden er jehova’s aan de deur. Echt oude mensen dus ik laat ze even hun praatje doen (uit eerbied eigenlijk. 83 en 86 jaar!). Ondertussen heb ik Ru op de arm die groene gifwolkjes liet ontploffen. Ik kreeg er de slappe lach van tussen al die geciteerde spreuken uit de bijbel.
De man van het stel moest gelukkig ook lachen en vond het heel knap dat zo’n klein ventje zo kon ruiken.
Het was voor mij gelijk weer duidelijk dat hij alweer een tijdje niet gepoept had. (Ik keek in Mn agenda en zag vorige week woensdag staan ). So far so good.
Mijn lieve moeder kwam oppassen. Iets voordat ik weg ging voelde ik zn buik bollen. Ik zei nog; of hij moet poepen of het wordt een kramp middag.
Ik legde alles nog even uit en ging naar de tandarts.
Bij terugkomst zag ik Mn moeder door het raam met Ru op de arm. Wiegend. Aan haar loopje zag ik dat ze het zwaar had (gehad).
Bleek dat hij sinds ik weg was gegaan non stop gehuild had vanwege pijn. Ze had hem geprobeerd te voeden / wiegen / luier / buik masseren: kleding aan en uit /zingen-kroelen-wiegen. Maar niets hielp. Even dacht ze zelfs dat ze de huisarts moest bellen. Mn moeder was zelf helemaal heet van de spanning, omdat ze het zó sneu voor hem vond en hij haar ondergespuugd had (hij had blijkbaar oude melk overgegeven).
Als dit zo bij ro had gebeurt had ik gedacht: zie je wel. Ik kan echt nooit weggaan. Nu weet ik dat dit soort dingen gewoon erbij horen. Soms is het gewoon echt even afzien. Of gaat het mis terwijl iemand oppast. De draad weer oppakken, vooral rustig blijven en om hulp vragen als het mis gaat. Daar gaat het uiteindelijk om.
Heb haar wel vaak duidelijk gemaakt dat het niet aan haar goede zorgen lag, maar dat hij gewoon echt even niet lekker was. Dat het haar niet lekker zat bleek wel uit haar zachte: ‘och Ru.untje toch:: kun je nog lachen naar oma?’ En dat dan op zo’n toon dat je écht vurig hoopt op een glimlach. Gelukkig kwam die er ook nog
Ik had zo met haar te doen. Ik ben met hem op de bank gaan liggen om hem te voeden en na 5 min lag hij te slapen. Zn buik was compleet overstuur. Zo’n kramp. Ik had er zelf ook een brok van in Mn keel
Heb hem net zelfs een zetpil gegeven. Daarna is hij ook direct weer in slaap gevallen. Arm kind. Kan zn poep er wel uitkijken. Zucht..
had iemand nog een werkende tip?