"Once upon a time in the west" klassieker of...

absolute klassieker die alleen saai voor de niet westernliefhebber

quote:

Op zaterdag 27 november 2004 19:36 schreef Toffe_Ellende het volgende:
absolute klassieker die alleen saai voor de niet westernliefhebber

En met een van de mooiste soundtracks aller tijden van Ennio Morricone

Echt een klassieker, ik heb echt zitten huilen als heel haar gezin daar dood ligt naast elkaar en dan die muziek erbij.... snif maar chayenne is dan weer de grappige noot in de film. Ik heb de lp met de filmmuziek van mijn moeder gekregen, die had ze nog tussen haar platen liggen.

"what shall we do with the boy Frank?"
"Well... now you mentioned me by name..."

Die was idd wel heel bruut!

quote:

Op zaterdag 27 november 2004 19:36 schreef Toffe_Ellende het volgende:
absolute klassieker die alleen saai voor de niet westernliefhebber

Hier ben ik het niet mee eens, ik ben zelf helemaal geen westernliefhebber maar een fanatiek horror/scifi freak en toch is OUATITW de mooiste film die ik ooit gezien heb Petje af hoor, dat ze zoiets -meer dan 30 jaar geleden- voor elkaar kregen. Er staat geen zin dialoog in die niet functioneel is, er zit geen Hollywood rommel in, de beelden, muziek en casting zijn perfect. Een jaar geleden heb ik hem eenmalig in de bioscoop gezien van een originele print en dan ben je toch echt wel diep onder de indruk hoor

quote:

Op zondag 28 november 2004 20:24 schreef StefanP het volgende:
Een jaar geleden heb ik hem eenmalig in de bioscoop gezien van een originele print en dan ben je toch echt wel diep onder de indruk hoor

* jaloers is

Gisteravond nog maar eens gekeken en meteen wat caps gemaakt:

-edit: komop zeg. -



Bronson is mijn held

[ Bericht 66% gewijzigd door Mike op 04-07-2005 02:17:50 ]

En de 2 die fout geFTPd zijn nog een keer omdat dit BBS je geen grote posts laat wijzigen:

Is dat met die tsjoektsjoek waar ze bijna een uur op wachten? Ff downkopen.

quote:

Op zondag 28 november 2004 20:24 schreef StefanP het volgende:

[..]
Een jaar geleden heb ik hem eenmalig in de bioscoop gezien van een originele print en dan ben je toch echt wel diep onder de indruk hoor

* Bolderbast is stinkend jaloers....

(originele print is dus wel korter dan de DVD versie dacht ik?)

ik heb ondertussen redelijk wat klassiekers op het grote doek mogen zien, zoals Psycho, The Birds, Raging Bull en nog wat anderen, maar als ik een klassieker zou mogen kiezen die ik op groot scherm zou willen zien, zou het zeker OUATITW zijn...

Sergio Leone

wat zijn tegenwoordig blockbusters toch schijt als je het vergelijkt met films als deze...

Once Upon a Time in the West heeft gewoon alles, prima tempo, perfecte dialogen, prachtige muziek, en een verhaal dat misschien niet eens zo speciaal is, maar zo perfect verteld wordt, dat het simpelweg geweldig is

Ik krijg er gewoon niet genoeg van om deze film te zien. Mijn favoriet, terwijl ik anders nooit westerns kijk.

Vaak hoor je de discussie of Eastwood of Bronson een betere man-with-no-name is, maar voor mij is dat duidelijk een no-brainer. Even afgezien van hun acteren, de rollen: Bronson is menselijk, sterfelijk en heeft een reden voor wat hij doet. Eastwood daarentegen vind ik meer geschreven als Rambo, hij is zo 'cool' en kan niets mis doen. Dat straalt er bij het acteren ook af - Eastwood komt mijns inziens arrogant over, terwijl Bronson perfect is in zijn rol als stille, keiharde, onbekende vreemdeling.

Bronson is echt zo goed in deze rol. De pijn en levensjaren kun je gewoon van z'n gegroefde gelaat lezen.

Wat ik ook prachtig vind is dat er geen winnaars zijn, alleen verliezers. Ik houd niet van Hollywood-rommel met romance, een winnende held en al die poespas. Het nihilisme valt uit elk deel van deze film af te lezen. Het is het einde van een tijdperk, het einde van mannen als zijzelf, iets wat Frank ook tegen Harmonica zegt als ze elkaar op het eind voor het duel nog eenmaal spreken. Het is het einde van het oude westen, en het begin van een nieuw tijdperk. Prachtig ook als Cheyenne vlak daarna sterft. En dan de ijzersterke dialoog als Jill, nadat Cheyenne al aangegeven heeft dat zowel hijzelf als Harmonica niet bij haar zouden passen, toch nog hoopvol iets aan Harmonica vraagt als hij op het punt staat om de deur uit te lopen:

Harmonica: Its gonna be a beautiful town "Sweetwater"
Jill: I hope you'll come back someday...
Harmonica: Someday...

Met een stalen gezicht waarin je gewoon kunt aflezen dat hij eindelijk verlost is van datgene wat hij al die jaren op zijn schouders droeg, en dat hij voorgoed zal verdwijnen. De teleurstelling op Jill's gezicht als hij 'Someday' zeg, gevolgd door de dood van Cheyenne, Harmonica die langzaam de woestijn in trekt en het eindshot van de oprukkende spoorweg... briljant.

en jullie willen beweren dat de film origineel in het Italiaans is opgenomen en daarna nagesynct in het engels ?? dus Bronson en co. hebben wat zinnetjes Italiaans uit hun hoofd moeten leren ??

is me dus nog nooit opgevallen tijdens het kijken al wist ik wel dat ie origineel C'era una volta il West heette...

begin die discussie nou niet weer opnieuw, zometeen komt piet weer langs............

Dit is nou een film waar ik echt graag in de bioscoop had willen zitten toen hij voor het eerst uitkwam en/of de eerste recensies had willen lezen.
Wat een verpletterende indruk moet de film gemaakt hebben als je hem toen voor de eerste keer zag.
(Vooral wanneer dat jochie naar buiten komt rennen na het horen van de schoten en de muziek begint ,,,,, Ontzettende kippevel-scene )

Vraag me af hoe de Amerikanen reageerden toen ze erachter kwamen dat een Italiaan betere westerns kon maken dan zijzelf....

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 03:38 schreef Bolderbast het volgende:


ik heb ondertussen redelijk wat klassiekers op het grote doek mogen zien, zoals Psycho, The Birds, Raging Bull en nog wat anderen, maar als ik een klassieker zou mogen kiezen die ik op groot scherm zou willen zien, zou het zeker OUATITW zijn...

Waar heb je die films gezien?

Dit is zeker een van de beste spaghetti - films samen met de Dollar trilogy

Vind het trouwens best een klein beetje zielig om zo ontzettend veel screen caps te plaatsen

Ze hadden bij pathe een tijd geleden de flashbacks misschien dat ze daar tussen gezeten hebben. en in de meeste filmhuizen worden oude films ook regelmatig herhaald. hier in rotterdam komen ook wel eens oude films langs in bijvoorbeeld lantaarn-venster maar ik weet niet waar jij woont

Toevallig heb ik 'm deze week voor het eerst op dvd gezien en zoals verwacht is het een meesterwerk van Sergio en Ennio

Alhoewel ik Once upon a time in america toch iets beter vind..... feit blijft dat once upon a time in the west een dijk van een film is

sommige oude films zijn saai omdat ze gewoon saai zijn (klinkt wat raar)
westerns mogen gewoon niet snel zijn vind ik, het snelste vervoermiddel was bv een paard, men leefde toen gewoon in een trager tempo, dan moet een film over zo'n tijd dat ook uitstralen
de sfeer is ook fantatsisch natuurlijk

quote:

Op donderdag 9 januari 2003 21:54 schreef thesoundfan het volgende:

Vorige week nog zitten kijken,blijft goed

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 21:26 schreef catfish het volgende:
sommige oude films zijn saai omdat ze gewoon saai zijn (klinkt wat raar)
westerns mogen gewoon niet snel zijn vind ik, het snelste vervoermiddel was bv een paard, men leefde toen gewoon in een trager tempo, dan moet een film over zo'n tijd dat ook uitstralen
de sfeer is ook fantatsisch natuurlijk

Hmm, hoe traag moeten films over de prehistorie zijn van jou?

OUATITW is een fantastische film overigens, laat daar geen twijfel over bestaan.

<------------------

quote:

Op dinsdag 28 juni 2005 03:42 schreef StefanP het volgende:
Ik krijg er gewoon niet genoeg van om deze film te zien. Mijn favoriet, terwijl ik anders nooit westerns kijk.

Vaak hoor je de discussie of Eastwood of Bronson een betere man-with-no-name is, maar voor mij is dat duidelijk een no-brainer. Even afgezien van hun acteren, de rollen: Bronson is menselijk, sterfelijk en heeft een reden voor wat hij doet. Eastwood daarentegen vind ik meer geschreven als Rambo, hij is zo 'cool' en kan niets mis doen. Dat straalt er bij het acteren ook af - Eastwood komt mijns inziens arrogant over, terwijl Bronson perfect is in zijn rol als stille, keiharde, onbekende vreemdeling.

Bronson is echt zo goed in deze rol. De pijn en levensjaren kun je gewoon van z'n gegroefde gelaat lezen.

Wat ik ook prachtig vind is dat er geen winnaars zijn, alleen verliezers. Ik houd niet van Hollywood-rommel met romance, een winnende held en al die poespas. Het nihilisme valt uit elk deel van deze film af te lezen. Het is het einde van een tijdperk, het einde van mannen als zijzelf, iets wat Frank ook tegen Harmonica zegt als ze elkaar op het eind voor het duel nog eenmaal spreken. Het is het einde van het oude westen, en het begin van een nieuw tijdperk. Prachtig ook als Cheyenne vlak daarna sterft. En dan de ijzersterke dialoog als Jill, nadat Cheyenne al aangegeven heeft dat zowel hijzelf als Harmonica niet bij haar zouden passen, toch nog hoopvol iets aan Harmonica vraagt als hij op het punt staat om de deur uit te lopen:

Harmonica: Its gonna be a beautiful town "Sweetwater"
Jill: I hope you'll come back someday...
Harmonica: Someday...

Met een stalen gezicht waarin je gewoon kunt aflezen dat hij eindelijk verlost is van datgene wat hij al die jaren op zijn schouders droeg, en dat hij voorgoed zal verdwijnen. De teleurstelling op Jill's gezicht als hij 'Someday' zeg, gevolgd door de dood van Cheyenne, Harmonica die langzaam de woestijn in trekt en het eindshot van de oprukkende spoorweg... briljant.

Goede analyse

Ik ben het alleen niet met je eens wat betreft de vergelijking bronson/ eastwood. Juist in Leone's meesterwerk The good, the bad and the ugly vertoont Eastwood veel menselijke trekjes (altijd wel larger than life, maar dat zijn al Leone's personages). Ik vind The good, the bad and the ugly dan ook zeker een nog betere film dan OUATITW Omdat daarin een aantal andere thema's naar voren komen die Leone in zijn andere films laat liggen. Ook de cynische titel maakt erg goed duidelijk dat er eigenlijk geen winnaars of verliezers zijn en geen echte "good guys". Eastwood is hooguit de meest sympathieke, maar wint eerder omdat ie geluk heeft en er beter uitziet dan die andere twee. Eigenlijk is ie verder ook zelfzuchtig en verdorven. Een prachtig statement ook over de ontwikkeling van het prille amerika en de zinloosheid van een oorlog. Bovendien bevat hij nog meer prachtige one-liners dan OUATITW al doet
Maar t zijn beide prachtige films natuurlijk, de beste films in het genre wat mij betreft.