Ook wel in ons maar daar kleven etische problemen aan. Muizen die luciferase tot expressie brengen zijn er heel wat van.quote:Op dinsdag 18 juni 2019 23:40 schreef LelijKnap het volgende:
[..]
Maar niet in ons en wel in bomen/planten?
quote:Op woensdag 19 juni 2019 08:34 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Ook wel in ons maar daar kleven etische problemen aan, dus dat mag niet Muizen die luciferase tot expressie brengen zijn er heel wat van.
Gefeliciteerd!quote:Op maandag 17 juni 2019 15:19 schreef I.R.Baboon het volgende:
Ik heb mij overigens vorige maand weer voortgeplant en was daardoor niet bij de heidagen. Toen ik hoorde dat daar 's avonds een piratenmoordspel werd gehouden vond ik het fijn dat ik er niet was en voelde ik me oud en zuur.
Why? Ik zie genoeg mogelijkheden.quote:Op woensdag 19 juni 2019 08:34 schreef Bosbeetle het volgende:
Ook wel in ons maar daar kleven etische problemen aan. Muizen die luciferase tot expressie brengen zijn er heel wat van.
Dank. Ik verhuis trouwens over 2 weken weer terug naar onze vertrouwde straat, want dan is ons CPO-gebouw écht af. En dan verlaat ik het pittoreske maar voor een man in de kracht van zijn leven toch iets te afgelegen Watergang voorgoed.quote:
Wat toevallig dat je in Watergang zit; dat is bij onze nieuwe woonplek in de buurt. Ik kom er langs als ik naar m'n werk fiets. Ik kom dan ook langs het SP trouwens.quote:Op woensdag 19 juni 2019 11:29 schreef I.R.Baboon het volgende:
[..]
Dank. Ik verhuis trouwens over 2 weken weer terug naar onze vertrouwde straat, want dan is ons CPO-gebouw écht af. En dan verlaat ik het pittoreske maar voor een man in de kracht van zijn leven toch iets te afgelegen Watergang voorgoed.
Valt wel mee. Ik kan nog op de fiets naar m'n werk in Oost.quote:Op woensdag 19 juni 2019 11:57 schreef Z het volgende:
Van harte IR!
Ik dacht je ver buiten de stad was gaan wonen Claudia?
En dit is een mooi zinnetje BB: "Muizen die luciferase tot expressie brengen zijn er heel wat van.".
Toen ik in 2002 begon met studeren woonde ik de eerste maanden bij mijn oma in ditzelfde huis en belde ik elke avond een uur in op haar 56k modem om op IRC te kunnen. En nu zit ik tijdelijk hier (oma woont tegenwoordig in een aanleunwoning in Monnickendam), en als wij er uit gaan wordt het verkocht en komt er aan de eeuwenlange vertegenwoordiging van mijn familie in Watergang een einde. Maar het is niet anders, zo gaat dat. Waar ben jij nu neergestreken?quote:Op woensdag 19 juni 2019 11:34 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Wat toevallig dat je in Watergang zit; dat is bij onze nieuwe woonplek in de buurt. Ik kom er langs als ik naar m'n werk fiets. Ik kom dan ook langs het SP trouwens.
Meisje of jongen erbij?
Taal is zeg maar nooit mijn ding geweestquote:Op woensdag 19 juni 2019 11:57 schreef Z het volgende:
En dit is een mooi zinnetje BB: "Muizen die luciferase tot expressie brengen zijn er heel wat van.".
Nee, ik realiseerde mij dat opeens toen ik een boek las.quote:Op woensdag 3 juli 2019 13:28 schreef Franny_G het volgende:
Komt die wijsheid van je eigen vrouw, LXIV?
Bij de volgende halte overstappen voor... En dan alle vluchten van Schiphol voor het komende uur omroepen, ook grappig voor een keer.quote:Op zondag 21 juli 2019 12:29 schreef JAM het volgende:
Vroegâh, toen ik nog weleens naar Amsterdam moest (goddank hoeft dat allemaal niet meer), zat ik vaak in een trein waarvan de machinist in een taal of twaalf omriep dat we bijna bij Amsterdam Centraal waren. Dat is een keer leuk.
Dat kan ik wel begrijpen. Ik ben ooit in dienst getreden om het kantoor"werk" te vermijden, maar uiteindelijk is het er toch van gekomen. We zijn niet op aarde om de hele dag opgesloten achter een beeldscherm toetsen in te duwen of de tijd af te wachten tijdens zinloze vergaderingen.quote:Op zondag 21 juli 2019 23:02 schreef Ringo het volgende:
Om antwoord te geven op je vraag, JAM: neen nog niet. Ik zoek momenteel naar alternatieven voor het kantoorleven en alle zieldodende bullshit die daaromheen hangt, een baan als trambestuurder is er zo een.
Het zal de leeftijd zijn.
quote:Op zondag 21 juli 2019 23:45 schreef LXIV het volgende:
Enfin. Ik heb dan een cursus snoeien van fruitbomen gevolgd.
Ik heb ooit lang lang geleden gescharreld met een meisje dat daarna op haar 25e al wandelcoach was. Het kan een roeping zijn.quote:Op maandag 22 juli 2019 20:18 schreef Ringo het volgende:
Ik ken trouwens een wandelcoach! Zouden er daar echt meer van zijn?
Ik sprak vandaag een man die twintig jaar trambestuurder is geweest bij de HTM en toen uit een soort wanhoopsdaad om te ontsnappen aan dat leven een wierook- en natuurstenenwinkel in het Zeeheldenkwartier heeft overgenomen en dat loopt natuurlijk voor geen meter en hij gaat er waarschijnlijk failliet aan maar hij gaat nu wel iedere dag fluitend naar z'n werk. Maar toch, interessante carrière switch!quote:Op zaterdag 20 juli 2019 20:32 schreef Ringo het volgende:
Toen ik vanochtend opstond, dacht ik: ik word trambestuurder.
Mooi gezegd. Ik herken het, al gebeurde het bij ons niet in drie weken maar in één dag. Ik vind je vergelijking met je bevallingen frappant. Voor mij volgde mijn kinderwens heel vanzelfsprekend uit de dood van mijn vader. Leven en dood, hoop en wanhoop.quote:Op woensdag 7 augustus 2019 00:22 schreef Franny_G het volgende:
Hij lag drie weken in het ziekenhuis en ging er heen met behoorlijk vage klachten. De artsen wilden alles doen om te achterhalen wat er met hem aan de hand was. Maar ik had eigenlijk vanaf de eerste week dat hij daar lag het sterke gevoel dat ik getuige was van een sterfproces. Dat voelde alleen zo raar om uit te spreken omdat de artsen zo hoopvol en daadkrachtig waren, en mijn vader op veel momenten ook best oke leek. En toch, ik was er heel emotioneel onder. moest ook vaak huilen als ik aan zijn bed zat. Zowel fysiek als mentaal zag ik hem wegglippen.
En toen bleek dat ook echt zo te zijn. Zelfs zijn vaste arts moest dat uiteindelijk toegeven. Mijn zussen, broer, moeder en ik hebben anderhalve dag aan het bed van mijn vader gezeten. Mentaal was hij al nauwelijks nog bereikbaar. Maar het was een heel fysieke worsteling. Ik vond het zo indrukwekkend om van dichtbij te zien hoe dat gaat: sterven. Het is heel eng en tegelijk ook wel mooi. Ik kan het moeilijk uitleggen, ook omdat het zo intiem is. En dat je ziet dat het leven definitief uit iemand glijdt en niet zomaar iemand maar je vader. Tjonge. Dat is ingrijpend. De dood die je zo bij de lurven grijpt. Het is zo aards en zo vluchtig. Het is alles en niets ineen. Ik vergelijk het eigenlijk vaak met mijn bevallingen. Dat idee van onontkoombaarheid, het natuurgeweld, je moeten overgeven aan, de overgang. Etc. Pfff.
Die van afgelopen zondag was interessanter wat mij betreft.quote:Op dinsdag 20 augustus 2019 11:41 schreef Gellius het volgende:
Ik heb alleen Hanna Bervoets gezien. Heb ik iets gemist aan de anderen?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |