Of oefeningen! Bij mij hielp (en helpt) dat dus echt heel goed.
Maar daar heb ik al vaker reclame voor gemaakt.
Ja echt tof dat je lichaam zo flexibel is. Net zoals je vagina dus. Bij een man vindt iedereen het heel normaal dat een piemel groter en kleiner kan worden, maar je vagina bestaat van binnen ook helemaal uit een soort in elkaar gerimpelde huid die dus heel wijdt kan oprekken zonder dat het scheurt. Maar omdat we het niet zien, hebben we er minder feeling mee (gekregen) en denkt iedereen dat je dan vast uitscheurt of ingeknipt moet worden. Maar een vagina kan vaak nog veel verder rekken dan je eigenlijk al vermoed, je hebt vooral de juiste omstandigheden nodig omdat toe te laten.
Je baarmoedermond werkt trouwens ook echt als een sluitspier, zoals je anus. Als je je niet op je gemak voelt, dan kun je vaak niet echt of zelfs helemaal niet poepen. Hoe graag je lichaam dan ook zou willen, geestelijk kun je dan dat ook echt tegenhouden, zelfs dagenlang!! En als er iets onverwachts gebeurt terwijl je aan het poepen bent, dan opeens wordt alles afgeknepen bijvoorbeeld. Je baarmoedermond kan dus opeens van weinig centimeter naar volledige ontsluiting gaan, maar je ontsluiting kan ook afnemen tijdens de bevalling. En zelfs kan je ontsluiting verdwijnen voor enkele dagen (er zijn zelfs gevallen van 2 weken bekend) als er iets aan de hand is.
Dodoria: Ik kan niet meer goed bij m'n baarmoedermond, maar ik voel wel dat alles van binnen veel zachter is geworden inmiddels. Mijn vroedvrouw vertelde dat de meeste vrouwen zo aan het einde van de zwangerschap al een beetje ontsluiting hebben, maar dat dat niets zegt over wanneer de bevalling dan werkelijk begint. Dat je je baarmoedermond niet meer (goed) voelt kan dus komen omdat ie al echt veel zachter is en misschien zelfs al bijna verweekt, dus ook echt al korter is inmiddels.
Sisu, nog niets te bekennen?
Hier nog druk bezig met alle voorbereidingen, we hadden door een veranderende situatie opeens toch nog wat dingen te regelen. Inmiddels zijn we een heel eind, vooral dankzij lief die dus echt het hele huis inderdaad op z'n kop had gezet en netjes heeft gemaakt en alllllle spullen bij elkaar heeft gezocht en zo. Bijna zijn we er nu dus klaar voor!
Behalve nog die ziekenboeg. Het blijft maar een beetje hangen en sluimeren, die keelpijn en het gehoest. Bij de kindjes, maar ook bij mij... Dus dat zal eerst wel wat afzwakken voordat alles zal 'losbarsten' denk ik zo?!
Ik merk ook dat ik heel veel behoefte heb aan een dag rust/ontspanning, maar dat het niet zo goed lukt omdat ik nog wat dingen wil doen. Goede thermometer is net nog besteld
en ik ga me vandaag rustig vanachter de computer maar richten op het geboorte kaartje, want dat is ook nog niet echt van de grond gekomen. Ach, ik vind het ook niet erg als we dat pas na 2 weken versturen of zo.
We hadden sowieso al bedacht om pas na een week of zo hier thuis slingers op te hangen. Vorige keer kwam onze lieve oude buurvrouw echt op dag 3 spontaan langs.
Heel lief bedoelt, maar dat was toch een beetje vlug
we hadden nog niet eens andere visite ontvangen. Dus om dat een beetje te voorkomen pas als we er klaar voor zijn de slingers.
Ze was trouwens de enige die spontaan zo langskwam. In ons oude huis hadden we precies hetzelfde, ook 1 oude buurvrouw die heel lief goedbedoeld spontaan eventjes op kraamvisite kwam. Verder alleen maar mensen die zich hadden aangekondigd en in afspraak kwamen.
Ik ben benieuwd hoe het dit keer is, je hoort meestal dat bij een zoveelste kind de animo afneemt. En bij onze tweede hadden we inderdaad al minder animo.
Maar ook minder kaartjes verstuurt. We gaan nu wel weer iets meer kaartjes sturen (vorige keer waren mensen verdrietig dat ze toch geen kaart hadden gekregen, dus dat vonden we toch ook weer sneu, want zo was het niet bedoelt).