OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Verbaast je dat oprecht, als je aangeeft dat de ouders de oorzaak en sleutel van alle succes maar juist ook ellende zijn, ondersteund met een eindeloze opsomming van wat je moeder, ondanks haar goede bedoelingen, allemaal verkeerd gedaan heeft tot het punt dat jij er blijkbaar suïcidaal van werd? Verwondert het je dan, dat mensen met jonge kinderen daar een beetje van in de kramp schieten en het ze onzeker maakt?quote:Op dinsdag 6 augustus 2019 19:20 schreef -marz- het volgende:
Maar waarom staat dat zo centraal en is angst om te falen alles overheersend?
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Mijn ervaring is dat zeuren toch wel plaatsvindt, ook als je nooit toegeeflijk bent, en dat kinderen bij het ouder worden best voor rede vatbaar zijn als je open praat over regels en uitzonderingen. Het leven is niet consequent, dus ik vind de vaardigheid om te begrijpen wat er achter regels of gewoonten schuilgaat en daar keuzes in te kunnen maken iets wat je in de opvoeding kunt meegeven?quote:
Zo, even iets anders.
.
.
.
.
Wat zijn jullie ervaringen met toegeeflijk zijn? Ik vind het zó moeilijk om altijd aan mijn regels onze gewoontes vast te houden. Terwijl rond bedtijd alles leuker is dan naar bed gaan en zijn enthousiasme over een boek dat ik net heb gekocht vind ik dan aandoenlijk en dan lezen we het nog een keer. Maar dan is daarna tandenpoetsen drama en ben ik eigenlijk gewoon te laat met hem in bed leggen.
Andere voorbeelden:
- op schoot laten eten omdat er in zijn ogen iets engs langs reed waar hij van schrok
- een doosje rozijntjes in de auto
- geen slab om wegens kleren toch al vies
- dat ik het speelgoed alleen opruim in plaats van samen
Ja, we hebben hier de categorie toegeeflijkheid aan peuters. Nu is het leed meestal nog wel te overzien als we het de volgende keer anders doen. Maar hij is ook heel goed in er de volgende keer weer om vragen. Verschilt dat per kind of wordt het lastiger naarmate ze ouder worden? Ik hoor wel eens van ouders dat 1x afwijken van de regel betekent dat er voortaan altijd om gezeurd wordt. Dat lijkt me zo jammer.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ja potver, nu ben ik eindelijk bijgelezen en is de discussie stopgezet... 
Ik wil ook nog even mijn plasje erover doen.
Sinds een poos werk ik (na bijna 24 jaar in regulier onderwijs) op een school voor speciaal onderwijs. Ik heb de indruk dat er kinderen zitten die, als zij uit een ander nest zouden komen, er niet zouden hoeven zitten. Oftewel: daar zie ik wel degelijk dat problematiek vnl lijkt samen te hangen met minder adequate opvoedskills van de ouders. Echter, er zitten ook kinderen bij wie ik de diagnose ASS of AD(H)D heel goed kan plaatsen. Hun hersenen werken écht op een andere manier.
Edit: privé-info, maar bij nader inzien acht ik het helemaal niet nodig me te verantwoorden over de diagnose van onze zoon.
[ Bericht 50% gewijzigd door Moonah op 07-08-2019 17:19:33 ]
Ik wil ook nog even mijn plasje erover doen.
Sinds een poos werk ik (na bijna 24 jaar in regulier onderwijs) op een school voor speciaal onderwijs. Ik heb de indruk dat er kinderen zitten die, als zij uit een ander nest zouden komen, er niet zouden hoeven zitten. Oftewel: daar zie ik wel degelijk dat problematiek vnl lijkt samen te hangen met minder adequate opvoedskills van de ouders. Echter, er zitten ook kinderen bij wie ik de diagnose ASS of AD(H)D heel goed kan plaatsen. Hun hersenen werken écht op een andere manier.
Edit: privé-info, maar bij nader inzien acht ik het helemaal niet nodig me te verantwoorden over de diagnose van onze zoon.
[ Bericht 50% gewijzigd door Moonah op 07-08-2019 17:19:33 ]
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wat betreft toegeeflijkheid...
Onze zoon zei een aantal jaren geleden: "Zeg nou maar gewoon 'Vooruit dan maar!!' want dat zeg jij altijd"
Onze zoon zei een aantal jaren geleden: "Zeg nou maar gewoon 'Vooruit dan maar!!' want dat zeg jij altijd"
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Regels zorgen er mi voornamelijk voor dat je van jezelf vindt dat je je er aan moet houden. Daar trap ik zelf nl heel vaak in 
. Ik stel de regel en vind dan dat ik die ook moet handhaven, want waarom heb ik het anders gezegd (en het drama begint gewoon op het moment dat je gaat handhaven).
Zou vooral na gaan waar je structuur in wil, dat vast blijven houden en waar je zelf mee wil fladderen, gewoon blijven fladderen.
Frans gaat goed op zelf vooraf bepalen hoe vaak iets moet. ‘Tussen 1 en 3, hoe vaak wil je dit boekje vanavond lezen?’ Ik eindig dan met ‘zo, goede keuze, dat was gezellig’ . Heb wel eens de fout gemaakt door te zeggen ‘zo, klaar!! en nu slapen’ ....
NEEEEEEE.
De oudste moet structuur, dus daar valt niet vanaf te wijken. Voor beide partijen niet.
. Ik stel de regel en vind dan dat ik die ook moet handhaven, want waarom heb ik het anders gezegd (en het drama begint gewoon op het moment dat je gaat handhaven).Zou vooral na gaan waar je structuur in wil, dat vast blijven houden en waar je zelf mee wil fladderen, gewoon blijven fladderen.
Frans gaat goed op zelf vooraf bepalen hoe vaak iets moet. ‘Tussen 1 en 3, hoe vaak wil je dit boekje vanavond lezen?’ Ik eindig dan met ‘zo, goede keuze, dat was gezellig’ . Heb wel eens de fout gemaakt door te zeggen ‘zo, klaar!! en nu slapen’ ....
NEEEEEEE.De oudste moet structuur, dus daar valt niet vanaf te wijken. Voor beide partijen niet.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Aan de ene kant vind ik het wel heel confronterend om dit allemaal te lezen. Ik wil het zo graag goed doen en dan lees je dingen en denk ik jemig daar ben ik het helemaal mee eens, maar ik heb het de hele tijd verkeerd aangepakt. Dan zit ik te malen van oh nee straks heb ik het al verpest en kan hij niet over zijn emotie praten. Maar hij is nog nieteens 2 dus ik ga het nu gewoon anders doen.
Ik ben tevreden over hoe de opvoeding nu gaat. Ik kap alleen snel zijn frustatraties af. Terwijl deze er ook gewoon mogen zijn. Nu probeer ik zijn gevoel te benoemen en hem even uit te laten razen.
Zo zie je maar dat het goed is om over opvoeding te blijven lezen en sparren.
Ik ben tevreden over hoe de opvoeding nu gaat. Ik kap alleen snel zijn frustatraties af. Terwijl deze er ook gewoon mogen zijn. Nu probeer ik zijn gevoel te benoemen en hem even uit te laten razen.
Zo zie je maar dat het goed is om over opvoeding te blijven lezen en sparren.
Ik heb niet heel veel grenzen, maar degene die ik heb zijn weinig flexibel.
Ik sta wel makkelijk open voor suggesties (zeg mama, zullen we naar de dierentuin/bioscoop/zwembad gaan?), maar als ik geen "ja" zeg wordt het ook geen "ja" meer.
Dat weten ze ook allebei.
Ik doe ook niet moeilijk over bedtijden tijdens weekenden en vakanties, maar je moet niet beneden gaan zitten chagrijnen omdat je moe bent, dan moet je gewoon gaan slapen.
Ik sta wel makkelijk open voor suggesties (zeg mama, zullen we naar de dierentuin/bioscoop/zwembad gaan?), maar als ik geen "ja" zeg wordt het ook geen "ja" meer.
Dat weten ze ook allebei.
Ik doe ook niet moeilijk over bedtijden tijdens weekenden en vakanties, maar je moet niet beneden gaan zitten chagrijnen omdat je moe bent, dan moet je gewoon gaan slapen.
Oh, ik ben wel over te halen. Zo hebben wij onlangs onze vakantie met nog een paar gaden verlengd omdat zoonlief dat prima wist te beargumenteren.quote:
Imaar als ik geen "ja" zeg wordt het ook geen "ja" meer.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Goede argumenten werken vaak wel, zeker zolang ik het nog min of meer open laat met een "weet ik nog niet".quote:
[..]
Oh, ik ben wel over te halen. Zo hebben wij onlangs onze vakantie met nog een paar gaden verlengd omdat zoonlief dat prima wist te beargumenteren.
Ha dat is een mooie, ik heb mensen onzeker gemaakt omdat ik een kind ben uit een disfunctioneel gezin en vertelde over wat het met mij heeft gedaan.quote:
[..]
Verbaast je dat oprecht, als je aangeeft dat de ouders de oorzaak en sleutel van alle succes maar juist ook ellende zijn, ondersteund met een eindeloze opsomming van wat je moeder, ondanks haar goede bedoelingen, allemaal verkeerd gedaan heeft tot het punt dat jij er blijkbaar suïcidaal van werd? Verwondert het je dan, dat mensen met jonge kinderen daar een beetje van in de kramp schieten en het ze onzeker maakt?
Aardig dat je mij zoveel macht toekent, maar die heb ik niet. Ik raakte misschien hier of daar een gevoelige snaar met mijn verhaal en mijn eigen kijk op de dingen. So what. Ik ben ook maar een mens, ik hoef niet gelijk beledigd en weggehoond te worden. Misschien niet handig van me om dit in de virtuele kraamkamer van fok vol met prille moeders te doen, dat is waar.
Maar nogmaals, het is er al. Ik ben al langere tijd op fok, ik weet dat er hier mensen zijn die verdergaande schade in hun jeugd hebben opgelopen dan ik. Ik heb ook al lang gelezen dat er hier in OUD users zijn die een vergelijkbare jeugd als de mijne hebben gehad, en die net als ik tot op de dag van vandaag leven met de gevolgen daarvan. Dat hoeft niet weggestopt te worden. Het is gewoon wat het is, net zoals dat ieder mens gewoon regelmatig faalt in wat dan ook.
Springfield's looking pretty dusty today
Ik dacht voor ik zelf een kind had dat consequent zijn wel echt het allerbelangrijkste was en dat ik dat echt moest zijn.
Ik ben daar heel erg over van mening veranderd. We hebben sowieso niet veel regels, meer afspraken. Afspraken maken we samen, en evalueren we samen. Daarnaast ben ik best wel geneigd om uit gemak wegens 'nee' op te zeggen, omdat ik er geen zin in heb of te veel moeite vind. Eigenlijk is dat niet heel erg eerlijk, dus vind ik dat ik ook van gedachte moet kunnen veranderen. Of omdat ik zelf bwdenk dat er eigenlijk best kan, of omdat ze een goed kan onderbouwen waarom iets wel kan.
Ik ben daar heel erg over van mening veranderd. We hebben sowieso niet veel regels, meer afspraken. Afspraken maken we samen, en evalueren we samen. Daarnaast ben ik best wel geneigd om uit gemak wegens 'nee' op te zeggen, omdat ik er geen zin in heb of te veel moeite vind. Eigenlijk is dat niet heel erg eerlijk, dus vind ik dat ik ook van gedachte moet kunnen veranderen. Of omdat ik zelf bwdenk dat er eigenlijk best kan, of omdat ze een goed kan onderbouwen waarom iets wel kan.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik ben eigenlijk vooral consequent in dingen die ik echt belangrijk vind, qua omgangsnormen of veiligheid bijv. Altijd even hoi zeggen als we ergens komen en zwaaien als we weg gaan (kind is bijna 2 😉 ik zet hem nog niet zo hoog in). En op de tafel mag je nooit staan, ook niet een keertje voor een spelletje, gewoon niet.
Verder vind ik heel veel prima, stampen we naar hartelust in modder, eten we soms twee ijsjes omdat het kan, zingen we soms acht keer een slaapliedje omdat we erom moeten lachen samen. Ect.
Verder is er echt wel duidelijkheid en structuur in een dag, maar aan de andere kant vind ik het heerlijk om lekker mee te gaan met zijn spelletjes en ideetjes
hij leert me om dingen juist wel te doen terwijl ik in eerste instantie denk "aah nee gatver, dan wordt je vies" ect. Wat maakt het ook uit samen avonturen beleven gaat voor alles
Verder vind ik heel veel prima, stampen we naar hartelust in modder, eten we soms twee ijsjes omdat het kan, zingen we soms acht keer een slaapliedje omdat we erom moeten lachen samen. Ect.
Verder is er echt wel duidelijkheid en structuur in een dag, maar aan de andere kant vind ik het heerlijk om lekker mee te gaan met zijn spelletjes en ideetjes
hij leert me om dingen juist wel te doen terwijl ik in eerste instantie denk "aah nee gatver, dan wordt je vies" ect. Wat maakt het ook uit samen avonturen beleven gaat voor alles
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Hier ook zo ongeveerquote:
Ik heb niet heel veel grenzen, maar degene die ik heb zijn weinig flexibel.
Ik sta wel makkelijk open voor suggesties (zeg mama, zullen we naar de dierentuin/bioscoop/zwembad gaan?), maar als ik geen "ja" zeg wordt het ook geen "ja" meer.
Dat weten ze ook allebei.
Ik doe ook niet moeilijk over bedtijden tijdens weekenden en vakanties, maar je moet niet beneden gaan zitten chagrijnen omdat je moe bent, dan moet je gewoon gaan slapen.
Moonah, ik herinner me volgens mij een uitspraak van jou van jaren terug die ik altijd heb onthouden en proberen uit te voeren. Het was iets in de trant van ‘Vrijheid binnen grenzen’ oftewel je kind zich zelfstandig laten bewegen binnen gestelde grenzen. En die grenzen groeien mee met leeftijd en zelfstandigheid.
Vandaag is er weer een grens verlegd, ze ging met vriendinnen met de trein naar Den Haag.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Lemijn ik ben behoorlijk toegeeflijk. En wat hij vandaag mag, mag met 90% zekerheid morgen ook weer.
Iets dat snel kapot gaat, gevaarlijk is, heel vies, of te duur om kapot gaan te riskeren mag hij niet. En hij mag niet de hele dag door eten. Al het andere vind ik wel best. Dus al jouw voorbeelden heb ik niet zo'n moeite mee, al vind ik rozijntjes in een rijdende auto wel spannend.
-Een dag later wil hij dan misschien weer op schoot eten maar de eetstoel in is altijd een klein gevecht.
-Dag later eventueel zonder slab, die trekt hij toch los als het hem niet zint.
-Boekjes lezen kan na het tanden poetsen weer. Soms letterlijk totdat het licht uit gaat. Ik tel de boekjes ook niet trouwens, hij bladert gewoon wat in vijf boekjes tegelijk en wijst plaatjes aan die mijn man dan benoemt.
Ik ben trouwens wel heel consequent. Alles mag nog 1x, daarna is het klaar. Dan kan hij nog een optie B proberen maar dan is het ook echt gedaan. Daar geef ik dus niet in toe want ik wil geen -ik tel tot drie- mama zijn.
Iets dat snel kapot gaat, gevaarlijk is, heel vies, of te duur om kapot gaan te riskeren mag hij niet. En hij mag niet de hele dag door eten. Al het andere vind ik wel best. Dus al jouw voorbeelden heb ik niet zo'n moeite mee, al vind ik rozijntjes in een rijdende auto wel spannend.
-Een dag later wil hij dan misschien weer op schoot eten maar de eetstoel in is altijd een klein gevecht.
-Dag later eventueel zonder slab, die trekt hij toch los als het hem niet zint.
-Boekjes lezen kan na het tanden poetsen weer. Soms letterlijk totdat het licht uit gaat. Ik tel de boekjes ook niet trouwens, hij bladert gewoon wat in vijf boekjes tegelijk en wijst plaatjes aan die mijn man dan benoemt.
Ik ben trouwens wel heel consequent. Alles mag nog 1x, daarna is het klaar. Dan kan hij nog een optie B proberen maar dan is het ook echt gedaan. Daar geef ik dus niet in toe want ik wil geen -ik tel tot drie- mama zijn.
Wat gewoon is voor de spin, is chaos voor de vlieg.
Die is idd mooi, vrijheid binnen grenzen.quote:Op dinsdag 6 augustus 2019 21:38 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Hier ook zo ongeveer
Moonah, ik herinner me volgens mij een uitspraak van jou van jaren terug die ik altijd heb onthouden en proberen uit te voeren. Het was iets in de trant van ‘Vrijheid binnen grenzen’ oftewel je kind zich zelfstandig laten bewegen binnen gestelde grenzen. En die grenzen groeien mee met leeftijd en zelfstandigheid.
Vandaag is er weer een grens verlegd, ze ging met vriendinnen met de trein naar Den Haag.
En loslaten is spannend, maar vaak weet je redelijk goed of je je kind veilig kunt laten gaan.
Je bedoelde het vast niet zo, maar bewustwording kan geen kwaad. Dit leek haast op een sneaky verwijtquote:Op dinsdag 6 augustus 2019 21:41 schreef Pannenkoekenmix het volgende:
Lemijn ik ben behoorlijk toegeeflijk. En wat hij vandaag mag, mag met 90% zekerheid morgen ook weer.
Iets dat snel kapot gaat, gevaarlijk is, heel vies, of te duur om kapot gaan te riskeren mag hij niet. En hij mag niet de hele dag door eten. Al het andere vind ik wel best. Dus al jouw voorbeelden heb ik niet zo'n moeite mee, al vind ik rozijntjes in een rijdende auto wel spannend.
-Een dag later wil hij dan misschien weer op schoot eten maar de eetstoel in is altijd een klein gevecht.
-Dag later eventueel zonder slab, die trekt hij toch los als het hem niet zint.
-Boekjes lezen kan na het tanden poetsen weer. Soms letterlijk totdat het licht uit gaat. Ik tel de boekjes ook niet trouwens, hij bladert gewoon wat in vijf boekjes tegelijk en wijst plaatjes aan die mijn man dan benoemt.
Ik ben trouwens wel heel consequent. Alles mag nog 1x, daarna is het klaar. Dan kan hij nog een optie B proberen maar dan is het ook echt gedaan. Daar geef ik dus niet in toe want ik wil geen -ik tel tot drie- mama zijn.
.Groetjens een 1-2-3 mama
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Ik ben ook te toegeeflijk eigenlijk... Ik heb onlangs van een opleider geleerd dat je beter wat lossere grenzen kan hebben die je dan wel bewaakt bijvoorbeeld; 'je mag los lopen op de stoep maar als je te dicht bij de weg komt dan moet je een hand geven' (en dat dus ook echt doen als het zo is) dat is dan beter/duidelijker dan 'geef een handje hier' en dan toch toestaan dat ze los lopen. Je verliest in het laatste geval je geloofwaardigheid ook 
Vwb die psycholoog die hier van leer trekt denk ik; die heeft haar diploma bij een pakje boter gekregen dus eoiaou
Vwb die psycholoog die hier van leer trekt denk ik; die heeft haar diploma bij een pakje boter gekregen dus eoiaou
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Ik probeer heel hard wat flexibeler te worden, want dat maakt mijn leven wat makkelijker. Maar ik kom er meer en meer achter dat ik gewoon niet flexibel ben en dat we daar met zijn allen wel eens last van hebben
Hoe gaan jullie bijvoorbeeld om wanneer je peuter bloemen plukt van een bloemenstruik in de tuin. Is het dan goed om te tolereren? Het doet niemand pijn, de struik gaat niet dood en het is ook niet gevaarlijk. Ik vind het niet fijn, want ik ben heel trots op de mooie bloemenstruik en ik ben heel bang dat ik het als ik het bij ons toe laat, ze bij opa ook bloemen gaan plukken en dat is zo ongeveer zijn levenswerk. Peuters uitleggen dat ik het niet fijn vind lukt me niet, want ze kunnen niks met mijn gevoel in dit geval. Of doe ik het dan verkeerd?
Ik vind goed opvoeden gewoon zo moeilijk
Ik wil jouw lijstje graag volgen met nog 1 uitbreiding: iemand (mens of dier) pijn doen. Maar het lukt me niet goed om principes los te laten. Spelen met eten kan ik bijvoorbeeld heel slecht hebben, maar valt niet in het lijstje.quote:
Lemijn ik ben behoorlijk toegeeflijk. En wat hij vandaag mag, mag met 90% zekerheid morgen ook weer.
Iets dat snel kapot gaat, gevaarlijk is, heel vies, of te duur om kapot gaan te riskeren mag hij niet. En hij mag niet de hele dag door eten. Al het andere vind ik wel best. Dus al jouw voorbeelden heb ik niet zo'n moeite mee, al vind ik rozijntjes in een rijdende auto wel spannend.
...
Hoe gaan jullie bijvoorbeeld om wanneer je peuter bloemen plukt van een bloemenstruik in de tuin. Is het dan goed om te tolereren? Het doet niemand pijn, de struik gaat niet dood en het is ook niet gevaarlijk. Ik vind het niet fijn, want ik ben heel trots op de mooie bloemenstruik en ik ben heel bang dat ik het als ik het bij ons toe laat, ze bij opa ook bloemen gaan plukken en dat is zo ongeveer zijn levenswerk. Peuters uitleggen dat ik het niet fijn vind lukt me niet, want ze kunnen niks met mijn gevoel in dit geval. Of doe ik het dan verkeerd?
Ik vind goed opvoeden gewoon zo moeilijk
quote:
Zo zie je maar dat het goed is om over opvoeding te blijven lezen en sparren.
Ah ja!!quote:
Moonah, ik herinner me volgens mij een uitspraak van jou van jaren terug die ik altijd heb onthouden en proberen uit te voeren. Het was iets in de trant van ‘Vrijheid binnen grenzen’ oftewel je kind zich zelfstandig laten bewegen binnen gestelde grenzen. En die grenzen groeien mee met leeftijd en zelfstandigheid.
Geef een kind de ruimte, maar niet de leegte.
Een ruimte is begrensd, een leegte is oneindig.
Wauw,cool!quote:Vandaag is er weer een grens verlegd, ze ging met vriendinnen met de trein naar Den Haag.
Daar past mijn huidige adagio weer mooi bij
:We can give our children two gifts.
One is roots.
The other is wings.
Ik was een 1-2-3-4-5-6-7-8-9-10-mama!quote:
ik wil geen -ik tel tot drie- mama zijn.
Vijf minuten van tevoren zeggen dat een activiteit gaat aflopen, daarna nog 1 minuutje, en de laatste 10 tellen dus aftellen. Werkte altijd heel fijn!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik zou Niet gaan opvoeden op basis van wat er misschien ‘mis’ kan gaan bij opa. Opa fixt dat zelf wel. Of door wel tot haar door te dringen of des opas het niet erg te vinden.quote:
Ik probeer heel hard wat flexibeler te worden, want dat maakt mijn leven wat makkelijker. Maar ik kom er meer en meer achter dat ik gewoon niet flexibel ben en dat we daar met zijn allen wel eens last van hebben
[..]
Ik wil jou lijstje graag volgen met nog 1 uitbreiding: iemand (mens of dier) pijn doen. Maar het lukt me niet goed om principes los te laten. Spelen met eten kan ik bijvoorbeeld heel slecht hebben, maar valt niet in het lijstje.
Hoe gaan jullie bijvoorbeeld om wanneer je peuter bloemen plukt van een bloemenstruik in de tuin. Is het dan goed om te tolereren? Het doet niemand pijn, de struik gaat niet dood en het is ook niet gevaarlijk. Ik vind het niet fijn, want ik ben heel trots op de mooie bloemenstruik en ik ben heel bang dat ik het als ik het bij ons toe laat, ze bij opa ook bloemen gaan plukken en dat is zo ongeveer zijn levenswerk. Peuters uitleggen dat ik het niet fijn vind lukt me niet, want ze kunnen niks met mijn gevoel in dit geval. Of doe ik het dan verkeerd?
Ik vind goed opvoeden gewoon zo moeilijk
Ik zou het benoemen, maar zou er geen punt van maken/het hoog opspelen
Oh en dat inflexibele is heel herkenbaar. Rust, regelmaat en voorspelbaarheid voor mij alsjeblieft. Eigenlijk alles wat kinderen niet met zich mee brengen
.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Mijn nichtje is afgelopen jaar overgestapt naar het speciaal onderwijs. Zij heeft tot groep 7 geworsteld op een gewone school, met extra begeleiding van school en thuis van mijn zus. In eerste instantie ging dat goed, maar dat laatste jaar liep ze vast en ze was diep ongelukkig. Nu zit ze een half jaar op de andere school. Ze is juist helemaal opgebloeid. Van steeds de slechtste in de klas was ze nu ineens gewoon als alle anderen of zelfs de beste. Haar zelfvertrouwen heeft een enorme boost gekregen. Overigens geen ‘standaard’ diagnose als autisme of ADHD. Punt is: soms is speciaal onderwijs de allerbeste keuze.quote:
[..]
Sorry maar dat is gewoon pertinent niet waar. Om iemand te helpen hoef je diegene niet eerst in een hokje te stoppen hoor.
Met een diagnose categoriseer je gedrag van je kind en schaar je het onder een label wat gaat over afwijkingen. Zeggen dat iemand een afwijking heeft is wel degelijk een ernstige diskwalificatie. Kinderen dragen dat de rest van hun leven bij zich. Je kind laten diagnosticeren wegens gedragproblemen is het ontlopen van je verantwoordelijkheid en je incompetentie als opvoeder proberen te compenseren met externe oplossingen buiten het gezin.
Wat voor gevoel geef je je kind als je het maar uit handen geeft want jij bent zó onhandelbaar dat papa en mama niet met je om kunnen gaan? Kijk maar, de autoriteit vindt het ook. Dan ben je dus voor de rest van je leven fucked, je gaat daar namelijk zelf in geloven.
Met alle respect, maar ik kan echt gewoon niet geloven dat er werkelijk mensen zijn die dat niet beseffen of weten wat dat inhoudt.
Ik heb zelf gewerkt in de diagnostiek. Het is mensonterend. Het is gekunsteld bovendien. Het testen en diagnosticeren van kinderen is random, is totaal niet gevalideerd noch betrouwbaar, blijkt gewoon uit onderzoek. Men wil nu dan ook in Belgie van de DSM af omdat het zo stigmatiserend is en een groei-mindset totaal belemmert.
Heb je ooit een autist met zelfvertrouwen gezien? Ooit een autist gezien van wie de ouders dachten dat het autisme over zou gaan?
Toch ken ik meerdere mensen die als kind gediagnosticeerd zijn en die door hun eigen ouders tot op de dag van vandaag als autist gezien worden, ondanks dat zij zich later alsnog ontwikkeld hebben en normaal meedraaien in de maatschappij. Waarbij van een afwijking dus gewoon geen sprake blijkt te zijn! Alleen die ouders blijven maar in de waan dat het echt heus wel een afwijking heeft. En dat heeft deze families stuk voor stuk verwoest. Waarom? Omdat zij zelf weigerden hun mindset aan te passen aan de behoeftes van hun kind en dat gaat dus ook nooit meer gebeuren. Diagnostiek heeft hen de "waarheid" in handen gegeven en daar houden zij aan vast. Het lag allemaal niet aan hen.
Kind naar speciaal onderwijs sturen is gewoon een diskwalificatie. Jouw kind hoort dus niet tussen de normale kinderen blijkbaar. Daar kan je niet omheen. Je kan niet diagnosticeren zonder te diskwalificeren. Een diagnose heeft écht vergaande gevolgen. Dat niet kunnen inzien vind ik heel erg naief en gevaarlijk, sorry dat ik het zeg.
Edit: sorry, ik had nog niet gelezen dat deze discussie klaar was
.[ Bericht 2% gewijzigd door Phaidra op 06-08-2019 23:21:53 ]
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Ja, je doet het precies als een mens eigenlijk.quote:
Ja het is typisch zoiets waarvan ik dacht dat me het makkelijk af zou gaan, maar in praktijk ben ik liever een beetje flexibel (oa qua tijd) en met spontane acties en zo. En dan blijken mijn eigen behoeftes belangrijker dan ik vantevoren had ingeschat
Ik wil zo graag al een beetje samen leven, in plaats van zijn politieagent/corrector zijn. Natuurlijk blijf ik wel de ouder, en hij de tweejarige zonder empathie en tijdsbesef en meer van dat soort nuttige dingen. Maar toch he. Ik dril geen hond. En soms lijkt een beetje toegeven ook wel te werken. Zo zong ik net nog een liedje terwijl ik eigenlijk de laatste al had gedaan. Toen kon ik daarna opeens zonder problemen weg. Soms lijkt autonomie geven dus te werken en soms juist dat consequent zijn.
. Ja, die consequentheid is wel belangrijk als je je leven een beetje makkelijk wil houden als moeder. Want ze hebben gewoon heel veel behoefte aan duidelijkheid. Het spel is dat zij zich ertegen verzetten en er tegelijk naar snakken en aan jou om precies te weten wanneer het ene en wanneer het andere en dat je daarin wel een evenwicht bewaart. Redelijkheid, soms ook flexibel zijn. En ook gewoon waar je zelf op dat moment (geen) zin in hebt.Het is niet zo dat je hem nu helemaal verpest omdat je er niet op staat dat je samen opruimt. Aan de andere kant is wel zo dat als jij continu vanaf nu tot hij 18 is alles voor hem doet, het wel een verpest joch gaat worden.
. Dus ergens daartussen ga jij een behoorlijk aantal keren wel op je strepen staan, denk ik. 
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik heb bijna geen regels en bijna niets wat moet.
We maken samen afspraken over dingen. Of ik leg vantevoren mijn wensen uit. Ik ben heel toegeeflijk en regelmaat hebben we weinig maar doordat mijn nee ook echt een harde grens is luisteren ze er wel naar.
(Met de normale fases dat ze dat niet doen natuurlijk 😃)
Er zijn ook dingen die ik op maandag niet wil hebben en die op dinsdag prima zijn, even er bij vermelden waarom wel en waarom niet werkt prima. Dus de ene dag mag je wel beneden op de bank gitaarspelen en de andere dag trek ik dat niet.
Mijn nee kan overigens ook makkelijk een ja worden ik veranderen weleens van mening, ik zeg soms te makkelijk nee. Soms dan zeg ik dat ze iets niet mogen en denk ik na een poosje stom eigenlijk dat ik zo streng doe en dan zeg ik ze ook gewoon dat mijn mening nu anders is en waarom dat op dit moment toch verschilt van andere momenten)
Ik denk dat duidelijkheid van mij naar hun belangrijker is dan consequent zijn.
(Ik denk ook dat het een groot gedeelte komt door de 4 kinderen met aardig wat leeftijdsverschil. Veel wensen, veel situaties waarin het ene kind meer mag dan een ander. En altijd wel iets waardoor dingen of volgordes kunnen veranderen)
We maken samen afspraken over dingen. Of ik leg vantevoren mijn wensen uit. Ik ben heel toegeeflijk en regelmaat hebben we weinig maar doordat mijn nee ook echt een harde grens is luisteren ze er wel naar.
(Met de normale fases dat ze dat niet doen natuurlijk 😃)
Er zijn ook dingen die ik op maandag niet wil hebben en die op dinsdag prima zijn, even er bij vermelden waarom wel en waarom niet werkt prima. Dus de ene dag mag je wel beneden op de bank gitaarspelen en de andere dag trek ik dat niet.
Mijn nee kan overigens ook makkelijk een ja worden ik veranderen weleens van mening, ik zeg soms te makkelijk nee. Soms dan zeg ik dat ze iets niet mogen en denk ik na een poosje stom eigenlijk dat ik zo streng doe en dan zeg ik ze ook gewoon dat mijn mening nu anders is en waarom dat op dit moment toch verschilt van andere momenten)
Ik denk dat duidelijkheid van mij naar hun belangrijker is dan consequent zijn.
(Ik denk ook dat het een groot gedeelte komt door de 4 kinderen met aardig wat leeftijdsverschil. Veel wensen, veel situaties waarin het ene kind meer mag dan een ander. En altijd wel iets waardoor dingen of volgordes kunnen veranderen)
Regels hier zijn dat we binnen praten met binnenstem. Dat is er eentje die ik regelmatig even moet helpen herinneren.
Geen mensen en dieren pijn doen.
En hier met zes jaar mag ze buiten spelen. Maar de regel is als ze ergens binnen wil spelen of ergens anders, dat ze dat even komt zeggen.
Bij haar heb ik wel gemerkt dat ik niet moet gaan afwijken als ik eenmaal een antwoord heb gegeven. Dus mijn taak is om goed na te denken alvorens ik antwoord geef.
Wel net zoals bij Bum. Wat de ene dag niet mag, kan een andere dag wel. Inderdaad met uitleg waarom.
Ik vind opvoeden overigens het lastigste en het leukste wat ik ooit gedaan heb.
Geen mensen en dieren pijn doen.
En hier met zes jaar mag ze buiten spelen. Maar de regel is als ze ergens binnen wil spelen of ergens anders, dat ze dat even komt zeggen.
Bij haar heb ik wel gemerkt dat ik niet moet gaan afwijken als ik eenmaal een antwoord heb gegeven. Dus mijn taak is om goed na te denken alvorens ik antwoord geef.
Wel net zoals bij Bum. Wat de ene dag niet mag, kan een andere dag wel. Inderdaad met uitleg waarom.
Ik vind opvoeden overigens het lastigste en het leukste wat ik ooit gedaan heb.
|
|
