Flav, zo herkenbaar, dat wachten bij m'n tweede. Die kwam een week later dan m'n eerste, ik was nog nooit zolang zwanger geweest! Alles leek opeens nieuw... Ik voelde me in niemandsland. Maar na 6 dagen gaf ik het wachten op
Ik dacht: "Ik maak wel alvast weer een afpsraak bij de tandarts, want die baby moet ik nog maar zien of ie ooit nog komt."
En tegelijk dacht ik: "Alles doen om het lot een handje te helpen, wandelen schijnt goed te zijn." Dus hop flink gewandeld. En of het toeval is of niet, maar om 12 uur 's nachts begon het opeens toch!
Anyway, ik heb me toen niet laten controleren extra, ik was 41 weken en 4 dagen zwanger, maar ik voelde m'n baby'tje, voelde me goed, en pas na 42 weken ben je 'overtijd'. Maar zelf werd ik pas met 43 weken geboren, dus ik maakte me nog lang geen zorgen over alles. Ik was heel stellig overtuigd dat mijn baby zelf heus wel zou komen als de tijd rijp was. Ik hoop dat je ook meer naar binnen kunt keren en voelen hoe alles voor jou aanvoelt. Want metingen van buitenaf zeggen ook lang niet altijd alles, zelf in verbinding blijven met je lijf en baby is minstens zo belangrijk, je moederinstinct.
Geboortekaartje:
Ik heb de vorige kaartjes in gulden snede verhouding gemaakt, 13 x 21 cm. En verstuurd in een A5 envelop. Dit keer weer zo, als het me lukt!
Gisteravond heeft onze vaatwasser het begeven.. timing
Dus nu is mijn lief hem aan het ontmantelen en gaan we zo naar wat toko's rijden om te zien of we een nieuwe kunnen scoren. Afwassen wil niemand meer (hebben we het eerste half jaar gedaan dat we hier woonden, maar met een baby bijna due lijkt ons dat nu niet tof).
Sisu
Ik herken precies die nesteldrang dingen en dat het niet (meer) goed lukt... Mijn lief doet erg zijn best, maar wil ook z'n werk doen om een buffertje te hebben om rond de bevalling wel echt vrij te kunnen zijn. Dus z'n tijd is ook beperkt. En ik zou zoveel willen, maar ik kan echt maar 1 dingetje per dag opruimen of zo
Gisteren heb ik een kledingrek verplaatst bijvoorbeeld haha, dat was het dan weer. Ik hoop dat je het naar je lief een beetje los kunt laten. En/of duidelijke instructies geven? Of misschien met hem over hebben dat je het lastig vindt dat hij zoveel weg is, dat je hem zoveel liever graag dichtbij hebt. Misschien speelt er bij hem ook wel iets (onbewust) en helpt het om dat met jou te bespreken of kunnen jullie tot een oplossing komen die voor beiden fijn is, zoals vaste tijden dat hij iets voor zichzelf kan doen en vaste tijden dat jullie samen zijn?