ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #151 Autisme S*cks

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2020 22:06 schreef heywoodu het volgende:
En dat ik haar snel weer kan zien hoop ik altijd, maar nu nog meer: ze belde net totaal overstuur...aangekomen bij het ziekenhuis (oma op de intensive care) hoorde ze dat haar oma is overleden. Ik heb in tien minuten geen woord gezegd tijdens het videobellen, haar gewoon laten huilen en praten en daar tussenin want je kunt toch niks toevoegen of überhaupt iets anders doen dan er voor haar zijn...maar dat laatste gaat fysiek dus niet en dat is juist nu gigantisch kut

In de eerste plaats natuurlijk voor haar, dat moge duidelijk zijn, maar je wilt haar op z'n minst toch even kunnen troosten met je armen er omheen of iets dergelijks, en dat kan niet. Geen idee wanneer wel, maar eerder dan twee maanden zal het niet zijn.

Gecondoleerd. Dat is wel sneu om te horen. Je kunt dan inderdaad niet veel zeggen en doen, behalve er voor haar zijn. Kan me voorstellen dat je je arm om haar heen wil slaan en dat het kut is dat die mogelijkheid er niet is.

Kan me voorstellen dat jullie, als het goed gaat ook samen willen gaan wonen. Daar enig zicht op hoe en wat? Ik weet niet of je het buitenlandse partner forum kent? Daar geven ze veel advies en is er een advocaat die in zijn vrije tijd ook antwoord geeft op vragen.

quote:

Op woensdag 14 oktober 2020 11:03 schreef Nijna het volgende:

[..]

Klinkt echt heel fijn als je zo enthousiast verteld (ik denk dat het mijn ding niet zou zijn ), die familiestambomen, heeft die cursus daar ook mee te maken?
Die van mij zijn het kleutertijdperk wel voorbij, zo ongeveer . Als is mijn oudste (met ass) iets jonger qua ontwikkeling dan haar werkelijke leeftijd, maar ook nog steeds de kleuterleeftijd voorbij .
[..]

Ahw, een klein caafje. 2 mannetjes?
[..]

Dan lijkt zo'n afstand nog eens extra ver, wat naar... sterkte voor haar en voor jou.

Ja 2 mannetjes. Ik pak bijna altijd mannetjes, omdat dames altijd het eerst verkocht worden of geadopteerd. Mannetje hebben een beetje een onterechte reputatie dat ze gaan vechten als ze samen zitten.

Bij de dierenwinkel afgelopen dinsdag, had hij alleen maar mannetjes zelfs. Wat dan vaak gebeurd is dat een beertje dan alleen komt te zitten. Castratie kost ook geld, dus dat helpt bij mensen ook niet mee in de keuze.

Luke en Frodo kwamen bij mij samen binnen, 2 broertjes. Altijd goed gegaan. En wat vaak ook werkt is een klein beertje aan een oudere beer koppelen. Doen ze vaak bij de opvang, daar ook genoeg cavia's gehaald en een plekje gegeven.

Ze zoeken vrijwilligers bij de cavia opvang. Zit er aan te denken, maar moet eerst mijn energie problemen oplossen.

Vanochtend met de arts gebeld voor consult, hoop daar wel iets uit te halen dit keer, want het voelt iedere keer weer als tegen een muur oplopen. Ook niet het idee dat ze veel kennis over autisme hebben. De POH ook niet.

En zo dadelijk een gesprek met mijn werkbegeleider.

Moet ergens komende tijd ook thuishulp krijgen van Zintri zorg, maar geloof dat, dat wat achter loopt ivm corona.

quote:

Op donderdag 15 oktober 2020 10:29 schreef steelhead het volgende:

[..]

Gecondoleerd. Dat is wel sneu om te horen. Je kunt dan inderdaad niet veel zeggen en doen, behalve er voor haar zijn. Kan me voorstellen dat je je arm om haar heen wil slaan en dat het kut is dat die mogelijkheid er niet is.

Kan me voorstellen dat jullie, als het goed gaat ook samen willen gaan wonen. Daar enig zicht op hoe en wat? Ik weet niet of je het buitenlandse partner forum kent? Daar geven ze veel advies en is er een advocaat die in zijn vrije tijd ook antwoord geeft op vragen.

Er zijn allerlei regels en dingen waar je aan moet voldoen, maar daar wordt aan gewerkt. Onlangs hebben we de hele procedure eens langsgelopen en in principe moet alles wel goed kunnen komen.

En inderdaad, je kunt niks doen. Gisteren was ook de begrafenis al, dat gaat hard.

quote:

Op donderdag 15 oktober 2020 10:22 schreef steelhead het volgende:

[..]

Het voortdurende proces is zeer herkenbaar. Als we er maar komen .

Zo tot de 16de eeuw, dat is al een eindje terug. In Nederland duik je dan kerkboeken in, als ik het goed heb, om de periode voor de burgerlijke stand te doorgronden. Hoe gaat dat via de Indische kant? Mijn vriendin komt uit Surabaya. Haar hier leren kennen 3,5 jaar geleden.

En ook een Scandinavische kant, leuk . Hoeveel voorouders zit je nu op? Want per generatie verdubbelt het.

2 ouders
4 grootouders
8 overgrootouders.
etc.

Het is zeker interessant. Doe het al 20 jaar intussen, dus de info was me bekend
Indische kant is vindbaar als je wat aanknopingspunten hebt. Bijv. een voorouder die werkzaam was als ambtenaar of bij het KNIL. Van inlandse voorouders zal je niets veel meer vinden dan evt. een naam.

quote:

Een DNA test lijkt me ook wel een keer leuk om te doen, 23andme bv. Altijd een kans dat voorouders stiekem gesjoemeld hebben met een ander natuurlijk. Maar dat geeft het ook wel een menselijke kant.

En dat maakt het alleen nog maar interessanter!
Ik heb er twee gedaan, waaronder bij 23andme.

quote:

Cavia's alleen is niks idd. Luke is 6 jaar lang nooit alleen geweest. Ben blij dat het goed werkt. Het is ook wel humor om te zien, dat kleine brokje energie en dan die oude goedzak er naast. Luke vind samen rennen en ontdekken wel leuk, maar na een tijdje heeft hij ook zoiets van 'het zal wel', en gaat dan eten of liggen. En die kleine klautert wel door.

Klautert de kleine hummel ook over Luke heen? Altijd zo leuk om te zien. Blij dat je weer twee blije huisdieren hebt nu.

quote:

Op donderdag 15 oktober 2020 10:39 schreef steelhead het volgende:

[..]

Ja 2 mannetjes. Ik pak bijna altijd mannetjes, omdat dames altijd het eerst verkocht worden of geadopteerd. Mannetje hebben een beetje een onterechte reputatie dat ze gaan vechten als ze samen zitten.

Bij de dierenwinkel afgelopen dinsdag, had hij alleen maar mannetjes zelfs. Wat dan vaak gebeurd is dat een beertje dan alleen komt te zitten. Castratie kost ook geld, dus dat helpt bij mensen ook niet mee in de keuze.

Luke en Frodo kwamen bij mij samen binnen, 2 broertjes. Altijd goed gegaan. En wat vaak ook werkt is een klein beertje aan een oudere beer koppelen. Doen ze vaak bij de opvang, daar ook genoeg cavia's gehaald en een plekje gegeven.

Ze zoeken vrijwilligers bij de cavia opvang. Zit er aan te denken, maar moet eerst mijn energie problemen oplossen.

Vanochtend met de arts gebeld voor consult, hoop daar wel iets uit te halen dit keer, want het voelt iedere keer weer als tegen een muur oplopen. Ook niet het idee dat ze veel kennis over autisme hebben. De POH ook niet.

En zo dadelijk een gesprek met mijn werkbegeleider.

Moet ergens komende tijd ook thuishulp krijgen van Zintri zorg, maar geloof dat, dat wat achter loopt ivm corona.

Wij hadden 2 zusjes cavia's.

Lastig als je met de (huis?)arts het gevoel hebt tegen een muur op te lopen.

Hoe was het gesprek met je werkbegeleider?

Hopelijk kan die thuishulp snel starten.

Is er iemand van hier bekend met levensloopcoaching en autisme?

Ik weet dat er pilots lopen met levensloopbegeleiding en dat men zegt dat het waardevol zou kunnen zijn.
Zelf geen ervaring mee, wij hebben op het moment begeleiding voor de oudste, maar dat is wekelijks, maar het zou mooi zijn als er zo'n levenslooptraject zou zijn, dat je niet elke keer weer hoeft te leuren voor die indicatie, maar dat je het naar behoefte kan inzetten en daarmee hopelijk vastlopen voorkomen.

Ik zou het voor mijzelf ook wel prettig vinden, ik zie toch elke keer weer dat ik na een x aantal jaren vastloop en dan nog even door blijf lopen voordat ik aan de bel trek, dan nog een wachtlijst (die was de laatste keer een jaar) en dan hulp. Terwijl eerder hulp, echt wel verschil zou kunnen maken.

quote:

Op donderdag 15 oktober 2020 12:51 schreef Natalie het volgende:

[..]

Het is zeker interessant. Doe het al 20 jaar intussen, dus de info was me bekend
Indische kant is vindbaar als je wat aanknopingspunten hebt. Bijv. een voorouder die werkzaam was als ambtenaar of bij het KNIL. Van inlandse voorouders zal je niets veel meer vinden dan evt. een naam.
[..]

En dat maakt het alleen nog maar interessanter!
Ik heb er twee gedaan, waaronder bij 23andme.
[..]

Klautert de kleine hummel ook over Luke heen? Altijd zo leuk om te zien. Blij dat je weer twee blije huisdieren hebt nu.

Inlandse voorouders lijken me inderdaad moeilijk terug te vinden. Geloof ook wel dat het KNIL wel alles goed bijhield.

Welke andere test heb je gedaan naast 23andme? 23andme lijkt me leuk, omdat ook het percentage Neanderthaler DNA word gegeven.

Ow ja Pippin klimt en staat op hem van tijd tot tijd. Hij vind het prima, zolang het naar geen rijden is. Dat is namelijk een teken van dominantie.

Dat deed hij gisteren nog wel, maar zo te merken is de rangorde bepaald.

quote:

Op donderdag 15 oktober 2020 16:31 schreef Nijna het volgende:

[..]

Wij hadden 2 zusjes cavia's.

Lastig als je met de (huis?)arts het gevoel hebt tegen een muur op te lopen.

Hoe was het gesprek met je werkbegeleider?

Hopelijk kan die thuishulp snel starten.

Dametjes zijn ook lief. Als ze wat ouder zijn, zijn het net van die theemutsen. Had er vroeger 6, plus 1 beer. De dames zaten ook regelmatig tegen mij of mijn ex geparkeerd. En die beer deed erg zijn best om indruk te maken, maar werd gewoon genegeerd.

Contact gehad met de arts, een nieuwe, want mijn vorige arts is met pensioen. Maar ik heb de verwijzing naar een psycholoog. Heel blij mee.

Gesprek met mijn werkbegeleider ging ook goed. Voorlopig 20 uur blijven werken en ook een afspraak met de bedrijfsarts.

Wil wel terug naar 32 uur uiteindelijk, maar mocht dat er niet lukken geestelijk gezien, dan kan het zijn dat ze me afkeuren voor halve dagen. Dus permanent 20 uur werken. Maar liever 32 uur.

Wel blij dat er eindelijk schot in de zaak zit.

quote:

Op donderdag 15 oktober 2020 20:00 schreef Nijna het volgende:
Ik weet dat er pilots lopen met levensloopbegeleiding en dat men zegt dat het waardevol zou kunnen zijn.
Zelf geen ervaring mee, wij hebben op het moment begeleiding voor de oudste, maar dat is wekelijks, maar het zou mooi zijn als er zo'n levenslooptraject zou zijn, dat je niet elke keer weer hoeft te leuren voor die indicatie, maar dat je het naar behoefte kan inzetten en daarmee hopelijk vastlopen voorkomen.

Ik zou het voor mijzelf ook wel prettig vinden, ik zie toch elke keer weer dat ik na een x aantal jaren vastloop en dan nog even door blijf lopen voordat ik aan de bel trek, dan nog een wachtlijst (die was de laatste keer een jaar) en dan hulp. Terwijl eerder hulp, echt wel verschil zou kunnen maken.

Betekent dat je dan levens lang begeleiding krijgt, wanneer nodig en dan zonder wachtlijst?

Dat ermee blijven doorlopen ken ik. Niet handig af en toe. Eerder hulp maakt zeker verschil. Waar loop je precies op vast?

quote:

Op donderdag 15 oktober 2020 23:20 schreef steelhead het volgende:

[..]

Dametjes zijn ook lief. Als ze wat ouder zijn, zijn het net van die theemutsen. Had er vroeger 6, plus 1 beer. De dames zaten ook regelmatig tegen mij of mijn ex geparkeerd. En die beer deed erg zijn best om indruk te maken, maar werd gewoon genegeerd.

Ik zie het zo voor me .

quote:

Contact gehad met de arts, een nieuwe, want mijn vorige arts is met pensioen. Maar ik heb de verwijzing naar een psycholoog. Heel blij mee.

Gesprek met mijn werkbegeleider ging ook goed. Voorlopig 20 uur blijven werken en ook een afspraak met de bedrijfsarts.

Wil wel terug naar 32 uur uiteindelijk, maar mocht dat er niet lukken geestelijk gezien, dan kan het zijn dat ze me afkeuren voor halve dagen. Dus permanent 20 uur werken. Maar liever 32 uur.

Wel blij dat er eindelijk schot in de zaak zit.

Klinkt goed, verwijzing naar psycholoog en goed gesprek met werkbegeleider.
Succes! Ik hoop dat je het aantal uren gaat vinden wat goed bij jou past!

quote:

Op donderdag 15 oktober 2020 23:24 schreef steelhead het volgende:

[..]

Betekent dat je dan levens lang begeleiding krijgt, wanneer nodig en dan zonder wachtlijst?

Dat ermee blijven doorlopen ken ik. Niet handig af en toe. Eerder hulp maakt zeker verschil. Waar loop je precies op vast?

Hier staat uitleg over levensloopbegeleiding.

Ik loop vast op dat ik geen goede balans heb tussen inspanning en ontspanning. Ik doe veel omdat ik denk dat het moet of hoort. En daarbij zet ik mijzelf ergens op de laatste plek. Maar dat breekt me steeds op (logisch denk ik).
Dan gaat het weer een aantal jaar goed en op een gegeven moment gaat dat niet goed.

quote:

Op vrijdag 16 oktober 2020 09:59 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik zie het zo voor me .
[..]

Klinkt goed, verwijzing naar psycholoog en goed gesprek met werkbegeleider.
Succes! Ik hoop dat je het aantal uren gaat vinden wat goed bij jou past!
[..]

Hier staat uitleg over levensloopbegeleiding.

Ik loop vast op dat ik geen goede balans heb tussen inspanning en ontspanning. Ik doe veel omdat ik denk dat het moet of hoort. En daarbij zet ik mijzelf ergens op de laatste plek. Maar dat breekt me steeds op (logisch denk ik).
Dan gaat het weer een aantal jaar goed en op een gegeven moment gaat dat niet goed.

Ik hoop dat het bij 32 uur blijft. Vooral inkomens technisch gezien. Maar mocht het beter voor mijn gezondheid zijn om minder te werken, so be it. Aanmelding binnen voor psycholoog, wachttijd 9 maanden. Maar het loopt iig.

Dat klinkt inderdaad niet goed, jezelf op de laatste plek zetten. Maar ik denk dat veel mensen dingen doen, omdat het 'zo hoort'. Ook al is het niet altijd goed voor ze.

Pieken en dalen zijn me wel bekend. Ik hoop dat je de balans kan vinden. Heb je daar ook hulp bij?

Ik zal de link straks even lezen op mijn gemak .

quote:

Op donderdag 15 oktober 2020 23:08 schreef steelhead het volgende:

[..]

Inlandse voorouders lijken me inderdaad moeilijk terug te vinden. Geloof ook wel dat het KNIL wel alles goed bijhield.

Welke andere test heb je gedaan naast 23andme? 23andme lijkt me leuk, omdat ook het percentage Neanderthaler DNA word gegeven.

AncestryDNA.
Erg interessant allemaal!

[quote] Op vrijdag 16 oktober 2020 11:39 schreef steelhead het volgende:

[..]

Ik hoop dat het bij 32 uur blijft. Vooral inkomens technisch gezien. Maar mocht het beter voor mijn gezondheid zijn om minder te werken, so be it. Aanmelding binnen voor psycholoog, wachttijd 9 maanden. Maar het loopt iig.

Ik heb sinds een paar maanden hulp (wachtlijst van een jaar gehad), gesprekken met een psycholoog en ook systeemtherapie.

quote:

Op vrijdag 16 oktober 2020 09:59 schreef Nijna het volgende:

Ik loop vast op dat ik geen goede balans heb tussen inspanning en ontspanning. Ik doe veel omdat ik denk dat het moet of hoort. En daarbij zet ik mijzelf ergens op de laatste plek. Maar dat breekt me steeds op (logisch denk ik).
Dan gaat het weer een aantal jaar goed en op een gegeven moment gaat dat niet goed.

Da's heel herkenbaar, Nijna.
Daar heb ik bij tijd en wijle ook veel last van.

quote:

Op woensdag 14 oktober 2020 11:03 schreef Nijna het volgende:

[..]

Klinkt echt heel fijn als je zo enthousiast verteld (ik denk dat het mijn ding niet zou zijn ), die familiestambomen, heeft die cursus daar ook mee te maken?

Voor mij zijn het de familiestambomen, voor jou zijn het andere dingen. En soms duurt het ook een tijdje voordat je, soms bij toeval, iets ontdekt wat heel goed past bij jezelf als persoon.
De cursus heeft er inderdaad mee te maken. Heb eerder zelf een cursusidee naar voren gebracht, die is opgepakt en op basis daarvan mocht ik hem gaan ontwikkelen. En er is vraag naar een vervolgcursus, maar tot nu toe heb ik dat afgehouden. Maar nu toch maar eens gaan kijken of dat iets is voor de periode na covid.

quote:

Die van mij zijn het kleutertijdperk wel voorbij, zo ongeveer . Als is mijn oudste (met ass) iets jonger qua ontwikkeling dan haar werkelijke leeftijd, maar ook nog steeds de kleuterleeftijd voorbij .

Lijkt me best fijn, van die grote kinderen. Al stel ik me voor dat dat ook zo zijn eigen uitdagingen heeft.
Red je het een beetje? Twee kinderen lijkt me sowieso best pittig, hoor. Petje af.

quote:

Op vrijdag 16 oktober 2020 15:21 schreef Natalie het volgende:

[..]

Voor mij zijn het de familiestambomen, voor jou zijn het andere dingen. En soms duurt het ook een tijdje voordat je, soms bij toeval, iets ontdekt wat heel goed past bij jezelf als persoon.
De cursus heeft er inderdaad mee te maken. Heb eerder zelf een cursusidee naar voren gebracht, die is opgepakt en op basis daarvan mocht ik hem gaan ontwikkelen. En er is vraag naar een vervolgcursus, maar tot nu toe heb ik dat afgehouden. Maar nu toch maar eens gaan kijken of dat iets is voor de periode na covid.
[..]

Lijkt me best fijn, van die grote kinderen. Al stel ik me voor dat dat ook zo zijn eigen uitdagingen heeft.
Red je het een beetje? Twee kinderen lijkt me sowieso best pittig, hoor. Petje af.

Ik heb niet echt iets waar ik zo helemaal in op ga, of ik heb het nog niet ontdekt dat kan ook .
Grote kinderen hebben weer andere uitdagingen dan kleinere kinderen. Maar dat ze toch wat meer zelfstandig zijn en ik ook best even een boodschap kan gaan doen en ze thuis kan laten, is best fijn.
Dat ze zelf van en naar school kunnen en intussen een eigen huissleutel hebben is ook wel prettig.

De oudste heeft ook ass en die heeft best behoorlijk sturing nodig na schooltijd om huiswerk te plannen en te gaan maken. Ze is aardig intelligent, talen lijkt ze zo uit haar mouw te schudden (dat heeft ze toch echt niet van haar ouders...), maar als we haar laten gaan dan verzuipt ze, omdat ze het niet overziet.
We lijken voor nu een modus te hebben gevonden die aardig werkt, vorig jaar hebben we gezien hoe ze aan het verzuipen was, hebben we mede door corona en het thuiszitten, nog een en ander vlot kunnen trekken waardoor ze wel over kon naar de 2e.
Maar nu andere manier van werken, die beter past bij haar en waardoor het voor ons ook makkelijker is om te helpen met plannen e.d.

Ik moet zeggen dat ik 1 kind makkelijker vond, nu was de oudste ook als baby echt heel voorbeeldig. Die kon rustig een tijd in de box liggen en zichzelf vermaken.
Toen kwam de jongste en dat was (en is) een heel ander kind. Dus alles wat bij de eerste werkte, werkte bij de 2e net even anders. Ze was ongeduriger, wilde veel meer aandacht, huilde veel als baby.
Dat vond ik heftig. Ze is veel meer aanwezig, nog steeds wel. Wil graag samen, samen, samen. Dat botst wel eens, maar tegelijkertijd is het ook een scheet die graag wil helpen en waar je meer contact mee hebt dan met de oudste.

Ik vind het een uitdaging en soms maakt dat me aardig aan het wankelen.
Het moet wel, andere keuze is er niet.

quote:

Op vrijdag 16 oktober 2020 09:59 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik zie het zo voor me .
[..]

Klinkt goed, verwijzing naar psycholoog en goed gesprek met werkbegeleider.
Succes! Ik hoop dat je het aantal uren gaat vinden wat goed bij jou past!
[..]

Hier staat uitleg over levensloopbegeleiding.

Ik loop vast op dat ik geen goede balans heb tussen inspanning en ontspanning. Ik doe veel omdat ik denk dat het moet of hoort. En daarbij zet ik mijzelf ergens op de laatste plek. Maar dat breekt me steeds op (logisch denk ik).
Dan gaat het weer een aantal jaar goed en op een gegeven moment gaat dat niet goed.

Levensloopbegeleiding heb ik een tijdje terug gehad. Ik had net zoals jou moeite om een goede balans te vinden. Heb er veel aan gehad in die korte tijd, maar uiteindelijk mee gestopt vanwege de bureacratie die er bij komt kijken. Dat gaf mij ironisch genoeg meer stress dan waarr ik tegenaan liep.

Nu moet ik ook erbij vermelden dat het een samenloop van ongunstige omstandigheden was. Pas uit met mijn vriend, net op jezelf gaan wonen in de coronatijd en de daarbijhorende verder inperkende maatregelen wat betreft sociale contacten. De afgelopen maanden waren zeker geen pretje, maar ik begin langzaam aan een draai te vinden en had voor het eerst deze week dat ik niet aan mijn vriend dacht.

quote:

Op donderdag 15 oktober 2020 20:00 schreef Nijna het volgende:
Ik weet dat er pilots lopen met levensloopbegeleiding en dat men zegt dat het waardevol zou kunnen zijn.
Zelf geen ervaring mee, wij hebben op het moment begeleiding voor de oudste, maar dat is wekelijks, maar het zou mooi zijn als er zo'n levenslooptraject zou zijn, dat je niet elke keer weer hoeft te leuren voor die indicatie, maar dat je het naar behoefte kan inzetten en daarmee hopelijk vastlopen voorkomen.

Ik zou het voor mijzelf ook wel prettig vinden, ik zie toch elke keer weer dat ik na een x aantal jaren vastloop en dan nog even door blijf lopen voordat ik aan de bel trek, dan nog een wachtlijst (die was de laatste keer een jaar) en dan hulp. Terwijl eerder hulp, echt wel verschil zou kunnen maken.

Ik wist niet meer of het inderdaad een pilot was of al definitief, ik wist de status ervan niet.
Zou het fijn vinden, want ik merk dat ik mijn ei over mijn twijfels over ‘grotere dingen’ niet kwijt kan in mijn minisociale kring, die mij niet zo goed kan laten nadenken als een professional dat soms kan.

Nu met Covid merk ik dat ik behoorlijk uit balans ben geweest. Binnenkort begin ik aan een nieuwe baan, daar heb ik ook wel externe richting soms bij nodig omdat ik niet zo goed ben in dingen overzien. Ik moet een hoop nieuwe dingen gaan leren en het is lastig om te doseren.

Toevallig kwam ik vandaag dit tegen: levensloopbegeleiding vanuit autisme bekeken
Op die site is ook meer informatie te vinden.

Oef, dat je het gevoel hebt dat er nu echt meegedacht wordt qua hulpverlening!
En je voor het eerst in je hele "carriėre in de hulpverlening" het gevoel hebt dat er geluisterd wordt en meegedacht.
Na een paar weken waarin het alleen maar donkerder om me heen leek te worden, piepte er weer even een klein zonnestraaltje, een klein beetje hoop door de duisternis.
Ik hoop dat ik dat een beetje vast kan houden...

Vandaag weer eens misgegaan op werk. Dikke paniekaanval nadat er een verandering was die ik niet had aan zien komen.
Werkgever zag mijn paniek als boosheid, waardoor het alleen erger werd.
Nu thuis maar gaat niet zo goed.
Ik vraag me echt af of ik ooit nog een normaal leven zal hebben of een fijne werkplek. Ik ben bang dat het nooit wat zal worden met mij. Ik kan nooit normaal doen of normale reacties hebben.

quote:

Op maandag 26 oktober 2020 13:26 schreef summer2bird het volgende:
Vandaag weer eens misgegaan op werk. Dikke paniekaanval nadat er een verandering was die ik niet had aan zien komen.
Werkgever zag mijn paniek als boosheid, waardoor het alleen erger werd.
Nu thuis maar gaat niet zo goed.
Ik vraag me echt af of ik ooit nog een normaal leven zal hebben of een fijne werkplek. Ik ben bang dat het nooit wat zal worden met mij. Ik kan nooit normaal doen of normale reacties hebben.

Nou ja, dat je het nu normaal kunt beschrijven is op zich alvast een goed teken, hoewel je daar verder weinig aan zult hebben. Is het geen baas waar je wat normaal mee kunt praten en aan kunt vertellen hoe sommige dingen nou eenmaal in elkaar steken bij je? Of een goede collega die je daarbij kan helpen of iets?

quote:

Op maandag 26 oktober 2020 13:26 schreef summer2bird het volgende:
Vandaag weer eens misgegaan op werk. Dikke paniekaanval nadat er een verandering was die ik niet had aan zien komen.
Werkgever zag mijn paniek als boosheid, waardoor het alleen erger werd.
Nu thuis maar gaat niet zo goed.
Ik vraag me echt af of ik ooit nog een normaal leven zal hebben of een fijne werkplek. Ik ben bang dat het nooit wat zal worden met mij. Ik kan nooit normaal doen of normale reacties hebben.

Wat voor werk doe je als ik vragen mag?

Wat naar Summer, sterkte