Ik wil even iets van me af schrijven dus bij deze.
De laatste dagen wil het niet, het lukt me gewoon echt nauwelijks om überhaupt te bestaan. Ik voel constante stress, tientallen gevoelens door elkaar, boosheid, woede, haat, vrolijkheid, euforie, geluk, neerslachtigheid, echt alles. Maar vooral onbegrip, heel veel onbegrip.
Waarom moet ik me zo voelen? Waarom moet alles altijd mislukken? Waarom is het blijkbaar teveel gevraagd om gewoon eens op mijn gemak geluk en rust te ervaren? De hele fucking tijd ben ik alles en iedereen de schuld aan het geven, als er een God is dan moet hij toch echt wel een hekel aan mij hebben. Was mijn moeder afpakken op jonge leeftijd nog niet genoeg? Moet ik nou echt (mede) daardoor borderline ontwikkeld hebben?
En het ergste vind ik gewoon nog dat mijn ex de hele tijd door mijn hoofd blijft spoken. Gisteren vertelde een vriend van me dat ze zou verhuizen richting het noorden van het land. Volgens mij klopt het verhaal zoals hij het begrepen heeft niet maar los daarvan. Het triggerde me ontzettend, ik werd woest, dit kan niet. Ik MOET gelijk krijgen, haar borderline is zoveel erger dan de mijne, ze heeft al jarenlang elke relatie verkloot EN DIT MAG GEEN UITZONDERING ZIJN.
Waarom kan ik niet loslaten? Waarom mag iemand die zo in en in slecht is, die overal waar ze komt een spoor van vernietiging achterlaat zo makkelijk verder gaan terwijl ik met de shit blijf zitten? Terwijl ik er vrijwel alles aan doe om er wat van te maken? Therapie, sport, werk, verantwoordelijkheden, ik knok de hele fucking dag om er wat van te maken en zij komt 's middags iemand tegen en de hele wereld is perfect. DIT KLOPT NIET. DIT IS ONZIN, ALLES WAT HAAR OVERKOMEN IS IS EEN KEUZE VAN HAAR GEWEEST EN MIJ IS HET GROTENDEELS OVERKOMEN. IK KOOS ER NIET VOOR OM MIJN MOEDER TE VERLIEZEN, IK KOOS ER NIET VOOR OM DAARNA OPGEVOED TE WORDEN DOOR EEN MAN DIE IK TOEN NIET ACCEPTEERDE ALS MIJN VADER.
Ik vraag me zo hard af waar ik dit aan verdiend heb. Ik kan me er uren mee bezig houden. Ik ben toch geen slecht mens? Ik doe toch mijn best? Als ik dat niet zou doen zou ik er allang niet meer geweest zijn. Waar de fuck verdien ik dit toch aan?
En terwijl zij vrolijk doorgaat in haar nieuwe perfecte leventje met haar vriend en zijn kind zit ik hier alles aan te grijpen om het gevoel maar uit te schakelen. Om maar enige vorm van rust te vinden. Alcohol, drugs, slaappillen, alles.
Ik wil me gewoon normaal voelen en rustig zijn
Deze post wordt misschien nog uitgebreid als me iets te binnen schiet wat ik kwijt moet
Op donderdag 12 maart 2009 22:55 schreef Adelante het volgende:Welkom vader renwan ^O^
Uw zoon is een modeluser in KLB, waar velen een voorbeeld aan zouden moeten nemen.