Brieven aan mijn zoon die opgroeit zonder vader

Kunnen we niet een crowdfunding starten voor een hele goede camera of een videograaf?

quote:

Op zaterdag 16 maart 2019 10:23 schreef tombolafan het volgende:
Kunnen we niet een crowdfunding starten voor een hele goede camera of een videograaf?

Wat een goed idee, ik doe mee.

quote:

Op zaterdag 16 maart 2019 10:23 schreef tombolafan het volgende:
Kunnen we niet een crowdfunding starten voor een hele goede camera of een videograaf?

Misschien een oproepje in FOT (als de TS het daar mee eens is).

quote:

Op zaterdag 16 maart 2019 10:30 schreef maily het volgende:

[..]

Misschien een oproepje in FOT (als de TS het daar mee eens is).

Wilde net hetzelfde typen.

En hier in Oud liepen toch ook wat kinder fotograven rond?

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 23:25 schreef lrishCassidy het volgende:

[..]

Nee, dat voegt niks toe. Dat heeft een van de broers van mijn moeder ook gedaan. Ik heb het nooit bekeken.

Kan, maar zoals Brighteyes hiervoor ook al ergens zegt: je kunt het beter wel hebben en nooit bekijken, dan niet hebben en het heel graag willen zien. Dat is niet meer terug te draaien.

Vreselijk, echt vreselijk.

Zorg in ieder geval wel dat je genoeg beeldmateriaal hebt van jullie drietjes samen!

Er zijn al heel veel mooie ideeën genoemd, wellicht dat je nog iets hebt aan mijn toevoeging;

Maak opnamen/herinneringen van de kleine dingen zoals ; Welk merk pindakaas eet je normaal gesproken? Wat doe je normaal gesproken als je opstaat , welke tv programma's kijk je graag.. Die kleine details maken een mens en zo heeft je zoon later een goed beeld van papa

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 17:50 schreef Rose_Red het volgende:
Ach Jezus wat erg.
Als je niet goed kunt schrijven kun je misschien korte filmpjes voor hem maken.
Mijn kind kijkt vaak naar de filmpjes die haar moeder maakte.

Dit is een hele goede ja. En misschien dingen van je die persoonlijk zijn laten geven op verjaardagen met een kleine boodschap?

Heel veel sterkte TS!

gewoon ontzettend veel sterkte. Zijn al ontzettend veel goeie tips gegeven.
Ik zou verschrikkelijk graag stemgeluid en bewegende beelden van mijn moeder willen hebben (ook pas de laatste 5 jaar).
Is het niet in zijn jeugd dan wel later dat je zoon naar spulletjes, foto's, brieven of filmpjes zal verlangen en kijken.

@Zith Er is ook een stichting (er zullen er wel meer zijn trouwens) die ondersteuning biedt aan jonge gezinnen die een ouder gaan verliezen of hebben verloren: https://www.stichtingbretels.nl/ Misschien kunnen zij jullie nog ergens ondersteunen in de komende dagen. En wellicht hebben zij ook nog suggesties voor herinneringen.

Ik vond de stichting via een videografe die ik viavia ken die afscheidsvideo's maakt bij mensen thuis.
Ik heb natuurlijk geen idee wat jullie budget is, maar voor 300 euro komt zij bij jullie thuis langs en maakt op die dag een aantal video's. http://www.vaarwelvideo.nl/

[ Bericht 11% gewijzigd door BE op 16-03-2019 11:25:00 ]

Lieve Zith,

Bedankt dat je in ons leven bent geweest. Ik denk dat ik voor iedereen hier spreek wanneer ik zeg dat de wereld een stukje mooier en vriendelijker is geworden doordat we je hebben leren kennen.

Het is superoneerlijk dat je het niet bewust gaat ervaren, maar je leeft door in je kind. In je vrouw. En een beetje in iedereen van ons.

Ik vind de gereserveerdheid en de manier waarop je ook op het laatst vooral met je geliefden bezig bent bijna bovenmenselijk knap. Blijf alsjeblieft wel strijdvaardig. Je vrouw en kind redden zich echt wel.

Voor de videobeelden en schrijfsels hoef je niet bang te zijn dat het niet hoogdravend genoeg is. Het belangrijkste is dat het echt is. Er zit kracht in herhaling. Niet dat je ineens een catchphrase of signature move moet bedenken, maar wees niet bang dingen die je belangrijk vindt te herhalen.

quote:

Op zaterdag 16 maart 2019 10:45 schreef Brybry het volgende:
Er zijn al heel veel mooie ideeën genoemd, wellicht dat je nog iets hebt aan mijn toevoeging;

Maak opnamen/herinneringen van de kleine dingen zoals ; Welk merk pindakaas eet je normaal gesproken? Wat doe je normaal gesproken als je opstaat , welke tv programma's kijk je graag.. Die kleine details maken een mens en zo heeft je zoon later een goed beeld van papa

Leuk, ja! Ik zat ook aan zoiets te denken idd. Beetje de standaard/routine dingetjes in het leven.
Zo leer je ook gewoon meer over iemand te weten.
Een jaar geleden is een tante van me overleden en ze had altijd nog het laatste pakje sigaretten van haar man die ruim 30 jaar geleden overleden was. Zo af en toe rook ze er nog eens aan om hem weer beter voor de geest te halen.

[ Bericht 5% gewijzigd door ToT op 16-03-2019 12:58:30 ]

quote:

Op zaterdag 16 maart 2019 11:51 schreef speknek het volgende:
Lieve Zith,

Bedankt dat je in ons leven bent geweest. Ik denk dat ik voor iedereen hier spreek wanneer ik zeg dat de wereld een stukje mooier en vriendelijker is geworden doordat we je hebben leren kennen.

Het is superoneerlijk dat je het niet bewust gaat ervaren, maar je leeft door in je kind. In je vrouw. En een beetje in iedereen van ons.

Ik vind de gereserveerdheid en de manier waarop je ook op het laatst vooral met je geliefden bezig bent bijna bovenmenselijk knap. Blijf alsjeblieft wel strijdvaardig. Je vrouw en kind redden zich echt wel.

Voor de videobeelden en schrijfsels hoef je niet bang te zijn dat het niet hoogdravend genoeg is. Het belangrijkste is dat het echt is. Er zit kracht in herhaling. Niet dat je ineens een catchphrase of signature move moet bedenken, maar wees niet bang dingen die je belangrijk vindt te herhalen.

Prachtige woorden.

Wat erg, sterkte. Ik ben er stil van, maar hoop dat je iets moois kunt achterlaten voor je zoon (en vergeet je vrouw niet, wellicht kun je haar toch ook nog iets achterlaten wat haar kan steunen zodra jij er niet meer bent).

quote:

Op zaterdag 16 maart 2019 11:51 schreef speknek het volgende:
Lieve Zith,

Bedankt dat je in ons leven bent geweest. Ik denk dat ik voor iedereen hier spreek wanneer ik zeg dat de wereld een stukje mooier en vriendelijker is geworden doordat we je hebben leren kennen.

Het is superoneerlijk dat je het niet bewust gaat ervaren, maar je leeft door in je kind. In je vrouw. En een beetje in iedereen van ons.

Ik vind de gereserveerdheid en de manier waarop je ook op het laatst vooral met je geliefden bezig bent bijna bovenmenselijk knap. Blijf alsjeblieft wel strijdvaardig. Je vrouw en kind redden zich echt wel.

Voor de videobeelden en schrijfsels hoef je niet bang te zijn dat het niet hoogdravend genoeg is. Het belangrijkste is dat het echt is. Er zit kracht in herhaling. Niet dat je ineens een catchphrase of signature move moet bedenken, maar wees niet bang dingen die je belangrijk vindt te herhalen.

quote:

Op zaterdag 16 maart 2019 10:39 schreef ToT het volgende:
Zorg in ieder geval wel dat je genoeg beeldmateriaal hebt van jullie drietjes samen!

Ik weet het niet... ik heb mijn beide ouders nog. Een van mijn grootouders heb ik nauwelijks gekend, wel een hoop beeldmateriaal maar geen idee wat voor man dat was, hoe hij sprak of dacht, wat hij van dingen vond. Dan had ik liever een paar foto's minder gehad.

quote:

Op zaterdag 16 maart 2019 12:20 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Ik weet het niet... ik heb mijn beide ouders nog. Een van mijn grootouders heb ik nauwelijks gekend, wel een hoop beeldmateriaal maar geen idee wat voor man dat was, hoe hij sprak of dacht, wat hij van dingen vond. Dan had ik liever een paar foto's minder gehad.

Liever dan wat?

En volgens mij geldt ook hiervoor, beter dingen hebben die je nooit bekijkt dan het niet hebben en dat de wens het te hebben later wel ontstaat. Ik kan me namelijk best voorstellen dat het voor een kind fijn is om te kunnen zien, als hij dat wil, hoe zijn ouders samen waren.

En ik denk dat je het vergelijk tussen ouders of grootouders niet makkelijk kan maken.
Zeker in situaties waar de ouder ontbreekt ontstaan bij kinderen vaak vragen, wie was hij of zij, lijk ik op hem/haar, niet alleen in stilstaand beeld, maar ook in bewegingen, gedragingen, een lach etc. etc. Een karaktertrek die je niet thuis kan brengen en ook niet in de overgebleven ouder herkent: heb ik dat van mijn vader?

Om die reden, is het, denk ik (!!) juist van onschatbare waarde zo veel mogelijk achter te laten. En doet je kind er uiteindelijk niks mee, ook goed toch? Maar in ieder geval geef jij hem als ouder wel de kans jou te leren kennen als de behoefte er is.
Dat soort vragen

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 18:05 schreef Vjenne12345 het volgende:
Niet kloten bedoeld maar hou het achterwege dat hij lief moet zijn voor z'n moeder. Het kind gaat daardoor zorgen op zich nemen die het niet ken dragen. Pedagogisch niet correct, zeker niet in dit geval.


Verder, sterkte met alles man.

Ik vind het eigenlijk wel een mooie boodschap a la wees lief voor de stad en voor elkaar.

Je zoon groeit op met een vader, alleen een vader die er niet meer bij is.
Maar jij zit in je zoon, en hij in jou, ik heb het zo gevoeld met mijn eigen vader, maar ook mijn eigen kinderen en zelfs ook met mijn kleinkind.
Hij heeft jou als fundament, en jij leeft in hem voort.

Ik heb je nauwelijks gekend, destijds heb ik me hard gemaakt voor het opnieuw opstarten voor een crypto forum, en jij deed daar aan mee. Altijd plezierig. Je hebt daarmee op zijn minst daar, wat speknek al zei, de wereld een stukje mooier en vriendelijker gemaakt.

Wat kan ik verder zeggen, en ook al sta er buiten, het raakt het me enorm en ik kan me er nu pas toe zetten hier iets neer te schrijven.

Pak alles aan wat kan verlengen, tijd is het kostbaarste wat er is, want tijd is leven.

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 18:28 schreef Zith het volgende:
En heel mooi advies allemaal, ik ga filmen dat we een boekje lezen, dat we met z'n allen ontbijten en lachen, dat ik met hem speel, liedjes zingen enz.

Hoe zouden jullie dat filmen?

Gewoon vanuit een standpunt dat het zichtbaar en verstaanbaar is, het hoeft niet duur voor een oscar toch. Voyeuristisch om het "gewone" leven samen te laten zien, maar misschien ook iets dichterbij als je je tot de camera wil richten. Desnoods met een bord voor je neus, alsof je samen aan de eettafel zit.
Itt wat Lunatiek adviseert zou ik liever je vrouw erbij in beeld hebben dan achter de camera, maar doe wat voor jullie het beste voelt.

Je kan kant en klare standaards scoren om je smartphone neer te zetten of er thuis van iets simpels gewoon een maken. Er was ooit een klein schildersezeltje te koop bij de Action waar wij de tablet op zetten, maar bijvoorbeeld ook klemmetjes, dopjes of zelfs Lego gebruiken om het op een zo optimaal mogelijke plek kwijt te kunnen zonder dat iemand het hoeft vast te houden.

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 20:11 schreef Zith het volgende:
Ik ga ook een paar foto's van mijn leven als ansicht kaart gebruiken (klein textje achterop) en ga het filmen terwijl ik het erop schrijf waarom die foto belangrijk is. Die foto kan hij dan later vasthouden en zien dat ik dat ook heb gedaan.

Mooi

quote:

Op zaterdag 16 maart 2019 04:14 schreef Roomsnoes het volgende:
Als je ook geschreven tekst wil, kun je misschien vragen of vrienden en familie een korte anekdote of memoire meenemen naar je begrafenis en dat daar in een mooie doos doen voor je zoontje. Vraag ze om te vertellen hoe je als vader was, als zoon, als vriend, als buurman, hoe zij jou als vader zagen...
Dat lijkt me voor je vrouw ook fijn om te hebben.

Ook mooi

quote:

Op zaterdag 16 maart 2019 11:51 schreef speknek het volgende:
Lieve Zith,

Bedankt dat je in ons leven bent geweest. Ik denk dat ik voor iedereen hier spreek wanneer ik zeg dat de wereld een stukje mooier en vriendelijker is geworden doordat we je hebben leren kennen.

Het is superoneerlijk dat je het niet bewust gaat ervaren, maar je leeft door in je kind. In je vrouw. En een beetje in iedereen van ons.

Ik vind de gereserveerdheid en de manier waarop je ook op het laatst vooral met je geliefden bezig bent bijna bovenmenselijk knap. Blijf alsjeblieft wel strijdvaardig. Je vrouw en kind redden zich echt wel.

Voor de videobeelden en schrijfsels hoef je niet bang te zijn dat het niet hoogdravend genoeg is. Het belangrijkste is dat het echt is. Er zit kracht in herhaling. Niet dat je ineens een catchphrase of signature move moet bedenken, maar wees niet bang dingen die je belangrijk vindt te herhalen.

Mooi getypt man

Wat betreft het dik gedrukte, is het een optie dat de mensen die ts wat beter kennen iets meer proberen te typen over hoe de wereld wat mooier en vriendelijker is geworden dankzij hem? Beetje herinneringen ophalen enzo, is misschien voor zowel ts als zijn geliefden prettig om terug te kunnen lezen. Wat ts voor anderen betekent heeft, schetst ook een mooi beeld en meer materiaal om te bewaren.

Tevens, weet niet in hoeverre ts bezoek wil en kan ontvangen, maar misschien kun je ook een deel van de gesprekken met die mensen opnemen. Samen herinneringen ophalen kan een breder beeld laten zien en de liefde die je met die andere mensen deelden enzo. Je beste maat die een gênante actie van vroeger verteld waar jullie nu nog om lachen ofzo, hoe jullie vriendschap begon, etc.

En misschien heel moeilijk maar kan ook waardevol zijn:
Een video of brief waarin je uitlegt wat de dood voor jóú betekent. Geloof je in de hemel of iets anders na de dood? Geloof je dat je elkaar ooit weer tegenkomt in een andere vorm/ander leven? Geloof je dat je bij wijze van spreke vanaf een wolkje toe kan kijken op je zoon die opgroeit en in die zin altijd bij ‘m bent?
Ik denk dat zoiets voor hem in moeilijke tijden fijn kan zijn om te zien/lezen en aan vast te houden.

Ik schiet vol, sorry, veel hulp kan ik je niet bieden, maar wat vreselijk voor jou, je vrouw en je zoontje...ik wens je alle kracht geluk en tijd van de wereld en hoop dat de momenten die jullie nog samen hebben doorspekt zijn van liefde, sterkte Zith, heel veel sterkte en succes!

Oh man. Ik zit hier ook met tranen.
Heb niet alles gelezen, maar wilde toch een tip meegeven: het boek 'pap, vertel eens!'. Ontzettend cheesy natuurlijk maar er staan echt goede vragen in naar dingen die een kind wil weten van zijn ouders. Misschien kan je filmpjes opnemen waarin je antwoord geeft op die vragen.