Zwangerschap en geboorte deel 1884

Pinq, ik had veel last van m'n bekken en heb daar nu oefeningen voor (Röst methode) en dat werkt als een trein bij mij! Ik kan eigenlijk bijna alles weer nu, zonder pijn en veel langer volhouden. Ietsje rustiger aan dan 'normaal', maar ik heb nauwelijks nog pijn in m'n bekken. Ik vind het erg tof dat het zelfs gewoon weer kon verbeteren in de zwangerschap. Anyway, eventueel aankaarten bij de vk en/of bekkenfysio raadplegen, misschien kan het nog wel helpen bij jou ook?!

quote:

Op woensdag 27 februari 2019 09:22 schreef elamanilo het volgende:
Pinq, ik had veel last van m'n bekken en heb daar nu oefeningen voor (Röst methode) en dat werkt als een trein bij mij! Ik kan eigenlijk bijna alles weer nu, zonder pijn en veel langer volhouden. Ietsje rustiger aan dan 'normaal', maar ik heb nauwelijks nog pijn in m'n bekken. Ik vind het erg tof dat het zelfs gewoon weer kon verbeteren in de zwangerschap. Anyway, eventueel aankaarten bij de vk en/of bekkenfysio raadplegen, misschien kan het nog wel helpen bij jou ook?!

Dank voor de tip! Ik ga het eens lezen en aankaarten

Ik kies wel voor de nipt test en ook voor vervolg als er iets uitkomt.
Mocht er duidelijkheid zijn over een afwijking waar de nipt voor bedoeld is dan ga ik wel afbreken.

Ik snap de mensen die dat niet doen en dat alles welkom is, maar daarmee zou ik ook meteen een keus maken voor de 3 kinderen die er al zijn. Ik ga hen niet opzadelen met broertjes of zusjes die zoveel zorg en aandacht nodig hebben, niet alleen van ons als ouders maar ook later van hen.

Wij kozen ook voor de nipt om de redenen die eerder al genoemd zijn.

Ik scheurde vandaag finaal uit mijn broek bij de ziekenhuis, vervolgens jankte ik de ogen uit mijn hoofd toen we het over de bevalling hadden. Het was een topochtend.

Oh jee, dat klinkt zeker niet als een beste ochtend @Cholula! En wat rot dat je nog steeds zoveel verdriet hebt rondom de bevalling.

Wat vervelend @:Cholula

Goed dat je het erover hebt kunnen hebben in ieder geval..

Oh Cho, wat een ochtend. Was het als een fijn gesprek? Als in: hebben ze goed naar je zorgen geluisterd?

Wij hebben dit keer ook de nipt gedaan (vorige keer combinatietest). Trisonomie 13 of 18 zouden we willen afbreken, bij 21 hadden we nog geen besluit genomen (ondanks dat verloskundige, omgeving en internet vooral vonden dat je dat al wel moet weten voor je het test).

Hormonaal gejank in huize stroopwafel: vrijdag hebben we een zwangerschapsfotoshoot en ik vind m'n buik gewoon echt niet mooi Hij ziet er hetzelfde uit als tijdens de vorige zwangerschap en toen vond ik 'm ook niks. En als je dan inspiratie zoekt op pinterest en dat na probeert te maken, ziet het er echt niet uit
Overigens kan ik niet-zwanger wel positiever naar de foto's terugkijken (babyhuis ), maar mooi... Nee _{Een levenslang gevecht met lichaam en gewicht zullen hier vast ook niet bij helpen..}
/liefdagboek

quote:

Op woensdag 27 februari 2019 20:56 schreef Stippelrientje het volgende:
Verder ben ik even vergeten wat ik allemaal had gelezen

Zo zit ik ook altijd als ik probeer te reageren.... Ik moet eigenlijk met een notitieblokje lezen, want mijn geheugen is een zeef

Striae, zoals al gezegd, is gewoon genetisch, cremepjes helpen daar niets bij. Wat wel helpt is een kleine baby, kleine buik en/of een vroeggeboorte, maar of je daar nu op moet gaan hopen?
Op zich heb ik goede genen voor striae, mijn moeder heeft het nooit gehad. En ik had bij de eerste geen striae tot ongeveer week 40. Maar in de 41e en 42e week zorgde dat laatste beetje extra buikgroei toch voor wat scheurtjes.
Bij mijn tweede was mijn buik groter, want ze was in de 42e week nog steeds niet ingedaald (en nu, 3 jaar later heeft ze nog steeds nooit haast en is altijd als laatste klaar ), dus grotere buik op het einde en ik kon het gewoon voelen/horen scheuren als ik me bijvoorbeeld een beetje moest draaien in de auto om over mijn schouder te kijken of mijn gordel om te doen

Ik houd gelukkig wel heel veel van mijn lijf. Het is niet meer zo strak als het was, maar mijn lijf maakt potverdorie wel gewoon zomaar eventjes mensen, en het houdt ze daarna ook nog eens in leven, en mijn knuffels en kusjes kunnen ook nog eens de meest verschrikkelijke pijnen en angsten doen verdwijnen. Dus eigenlijk is mijn lijf een superheldenlijf, al zeg ik het zelf.

Mijn hormonen beginnen mij een beetje over te nemen. Werk kan me echt totaal niet boeien, ik wil eigenlijk alleen maar bezig zijn met babywasjes, kinderknuffelen en het huis in orde maken. (ik heb zelfs de plinten in de keuken laatst op mijn knieen zitten schrobben Maar ik moet toch eigenlijk wel een beetje meer mijn best gaan doen op mijn werk, want ik heb een paar weken geleden om een flinke salarisverhoging gevraagd en wacht nu nog mijn baas z'n antwoord/tegenvoorstel af. Dan helpt het niet als ik er maar als een zombie bij zit....

Peetjur.... wat ben je aan het doen? Druk bezig met de bevalling? Of gewoon de hele dag/nacht aan het seksen om die baby eruit te krijgen?

@nipt, dit heb ik een tijdje terug nog gepost:

quote:

Wel of geen NIPT is natuurlijk al iets heel persoonlijks. Wij hebben hem wel gedaan, om meerdere redenen. Wij wilden graag wat zekerheid hebben of er een kans zou zijn dat ons kindje het syndroom van Patau, Edwards of Down zou hebben. Mocht daar een bericht uit komen dat die kans er was, dan zouden we dan kijken wat de opties zijn, vervolgonderzoek laten doen etc. Maar dat bleek niet nodig. Mijn moeder heeft tussen mij en mijn broertje nog een zwangerschap gehad waarbij het kindje rond 16 weken overleden is. Daar is een chromosomale afwijking bij vastgesteld, maar welke weet ze niet. Ondanks dat dit inmiddels 29 jaar geleden is, merk ik dat ze het daar nog best wel moeilijk mee heeft. Omdat dit voor mij ook onduidelijkheid gaf, vond ik de nipt een prettige oplossing. Mijn laatste motivator om hem te doen komt vanuit mijn medische interessegebied; zonder zulke onderzoeken kan de prenatale zorg niet ontwikkelen en ik hoop hiermee ook een klein beetje bij te hebben mogen dragen aan deze ontwikkeling.

Nou moet ik wel zeggen dat alle begeleiding die wij hierin kregen om de keuze te maken bestond uit een envelop in je handen gedrukt krijgen met daarin de standaardboekjes van het RIVM en een formuliertje wat ik in moest vullen als ik hem zou willen doen, maar hey. Gelukkig wist ik zelf al genoeg en hadden we al besloten dat we een nipt zouden laten doen.

Cholula dat klinkt inderdaad niet als een topochtend

Stroop, vervelend dat je je zo voelt over je eigen lichaam nu Ik vind het zelf ook moeilijk om mezelf op foto's terug te zien, maar mijn babyhuisje is wel echt fijn.

Hier gaat het zo zijn gangetje. Morgen belt als het goed is de bedrijfsarts om de medische indicatie voor parkeren eindelijk eens geregeld te gaan krijgen, dan moet alleen daarna alles nog even door naar een andere afdeling. Ik vraag mij af of ik het nog mee ga maken dat dit geregeld is voordat ik met verlof ga

quote:

Op woensdag 27 februari 2019 08:56 schreef elamanilo het volgende:


Verder ben ik nu 28 weken zwanger, volgende week 29 weken. En telkens moet ik zoveel denken aan Elva*, hoe af ze al was. En dat ik dan dus nu bijna even ver zwanger ben...

Oh jo! Dit heb ook he. Zij leeft zo enorm in Mn gedachten (en hart!).
Ook omdat elva dan net zo oud had geweest als Mn ro nu is. Dat kan zo’n pijn doen wanneer je haar dan zo ziet genieten van het leven. Had elva ook moeten doen.

Jommes! Er zit een mini-kloppertje in mijn buik! 🖤 God wat was ik zenuwachtig vandaag! Echo om 20:20 (verzin je toch ook niet :p)
Confetti gooit**

@Kleurdoos wat fijn!

Fijn voor je Kleurdoos!

Ik had vandaag mijn eerste zwangerschapsyoga, maar er hing daar zo'n smerige wierrook geur dat ik er nooit meer naar terug wil. Bah, ik was echt helemaal van slag ervan Na afloop moest ik de misselijkheid met patatjes weg eten
Nou vind ik wierrook sowieso echt heel vies en ben ik vrij gevoelig voor zintuigprikkeling, maar snap toch niet dat ze daar met reukgevoelige zwangeren niet aan denken.

Kleurdoos

quote:

Op woensdag 27 februari 2019 21:24 schreef dodoria het volgende:
Striae, zoals al gezegd, is gewoon genetisch, cremepjes helpen daar niets bij. Wat wel helpt is een kleine baby, kleine buik en/of een vroeggeboorte, maar of je daar nu op moet gaan hopen?
Op zich heb ik goede genen voor striae, mijn moeder heeft het nooit gehad. En ik had bij de eerste geen striae tot ongeveer week 40. Maar in de 41e en 42e week zorgde dat laatste beetje extra buikgroei toch voor wat scheurtjes.
Bij mijn tweede was mijn buik groter, want ze was in de 42e week nog steeds niet ingedaald (en nu, 3 jaar later heeft ze nog steeds nooit haast en is altijd als laatste klaar ), dus grotere buik op het einde en ik kon het gewoon voelen/horen scheuren als ik me bijvoorbeeld een beetje moest draaien in de auto om over mijn schouder te kijken of mijn gordel om te doen

Ik houd gelukkig wel heel veel van mijn lijf. Het is niet meer zo strak als het was, maar mijn lijf maakt potverdorie wel gewoon zomaar eventjes mensen, en het houdt ze daarna ook nog eens in leven, en mijn knuffels en kusjes kunnen ook nog eens de meest verschrikkelijke pijnen en angsten doen verdwijnen. Dus eigenlijk is mijn lijf een superheldenlijf, al zeg ik het zelf.

Mijn hormonen beginnen mij een beetje over te nemen. Werk kan me echt totaal niet boeien, ik wil eigenlijk alleen maar bezig zijn met babywasjes, kinderknuffelen en het huis in orde maken. (ik heb zelfs de plinten in de keuken laatst op mijn knieen zitten schrobben Maar ik moet toch eigenlijk wel een beetje meer mijn best gaan doen op mijn werk, want ik heb een paar weken geleden om een flinke salarisverhoging gevraagd en wacht nu nog mijn baas z'n antwoord/tegenvoorstel af. Dan helpt het niet als ik er maar als een zombie bij zit....

Peetjur.... wat ben je aan het doen? Druk bezig met de bevalling? Of gewoon de hele dag/nacht aan het seksen om die baby eruit te krijgen?

Nee nog geen verandering. Vk is vandaag langs geweest om te kijken of er gestript kon worden. Helaas nog te weinig ontsluiting. Baarmoedermond stond wel iets open maar te weinig om er iets mee te kunnen. Zondag, dan is ze 41 weken, is de volgende poging. Kleine heeft het goed. Volgende week waarschijnlijk ook afspraak met gynaecoloog voor echo om te kijken hoe alles erbij ligt en er nog genoeg placenta is.

Verder meerdere keren gesekst maar schiet niet op

kleurdoos gefeliciteerd

Ela, dat snap ik zeg, wat moet dat vreemd voelen en begrijpelijk dat Elva nu zo veel in je gedachten en je hart is.

Pjeetur...nog maar even, echt, het zijn de laatste loodjes, ik beloof het! Pas je er wel voor op dat je niet door de gyn 'gedwongen' wordt een inleiding te doen zonder aanleiding? (haha). Prima natuurlijk als er voor jullie specifieke risicoaanwijzingen zijn, of als het je persoonlijke voorkeur is, maar in mijn persoonlijke ervaring plannen gynaecologen de bevallingen het liefst op voor hun prettige tijden en dus grijpen ze nogal snel naar een inleiding. Bij mijn eerste vertelde de gyn mij dat ik met 41+2 ingeleid moest worden. En bij doorvragen was dat omdat ze de 3 dagen daarna het nogal druk hadden op de afdeling en dat er voor die dag nog weinig gepland stond. Dat was wel echt ene deuk in mijn vertrouwen dat de gyns het beste voor baby en moeder willen .

Maar goed, wellicht is dat voor jullie helemaal niet van belang. Vrolijk door blijven seksen en alle bakerpraatjes dingen uitproberen, die toch niet helpen, maar ze houden je in ieder geval bezig

Jeetje dodoria... ik zou ook echt heel opstandig worden als een zorgverlener zegt dat je iets 'moet' ipv te overleggen of je akkoord gaat met een voorstel.

Een inleiding nog voordat week 42 is afgelopen zonder medische noodzaak lijkt me ook nogal rigoureus? Wat ik er over lees is dat een inleiding juist sneller van de ene complicatie tot de andere kan leiden. Kan me voorstellen dat die laatste loodjes zwaar zijn, maar de baby zal toch over t algemeen komen wanneer hij/zij daar klaar voor is. De natuur heeft het toch mooi geregeld _{(En ja, natuurlijk zijn er uitzonderingen en dan is het hartstikke mooi dat er een handje geholpen kan worden)}

quote:

Op woensdag 27 februari 2019 23:34 schreef -Mellow- het volgende:
Jeetje dodoria... ik zou ook echt heel opstandig worden als een zorgverlener zegt dat je iets 'moet' ipv te overleggen of je akkoord gaat met een voorstel.

Een inleiding nog voordat week 42 is afgelopen zonder medische noodzaak lijkt me ook nogal rigoureus? Wat ik er over lees is dat een inleiding juist sneller van de ene complicatie tot de andere kan leiden. Kan me voorstellen dat die laatste loodjes zwaar zijn, maar de baby zal toch over t algemeen komen wanneer hij/zij daar klaar voor is. De natuur heeft het toch mooi geregeld _{(En ja, natuurlijk zijn er uitzonderingen en dan is het hartstikke mooi dat er een handje geholpen kan worden)}

Ik ben het volledig met je eens. De bijkomende complicaties en risico'z van inleidingen worden bijna nooit genoemd door gyns. En beslissingen maken op gemiddelden en algemene risico's, zonder de specifieke risico's voor de individuele patient te bekijken is eigenlijk gewoon bizar (en onethisch imho). Daarom kunnen ze ook gewoon extra echo's aanbieden, dagelijks het functioneren van de placenta controleren en hoe het met de baby gaat. Dat is inderdaad ook waar mijn voorkeur naar uitgaat. Gelukkig was mijn bevalling al spontaan begonnen op de dag die de gyn mij een inleiding probeerde op te leggen, maar anders was ik er ook niet zomaar mee akkoord gegaan hoor. Ik wordt er weeer helemaal opstandig van als ik er aan denk...

Inleiden hoeft helemaal niet vreselijk te zijn. Bram is ingeleid met 38 weken, super easy bevalling gehad.

Als deze bevalling niet spontaan start voor 37 weken dan volgt hetzelfde verhaal.

quote:

Op woensdag 27 februari 2019 23:24 schreef dodoria het volgende:
kleurdoos gefeliciteerd

Ela, dat snap ik zeg, wat moet dat vreemd voelen en begrijpelijk dat Elva nu zo veel in je gedachten en je hart is.

Pjeetur...nog maar even, echt, het zijn de laatste loodjes, ik beloof het! Pas je er wel voor op dat je niet door de gyn 'gedwongen' wordt een inleiding te doen zonder aanleiding? (haha). Prima natuurlijk als er voor jullie specifieke risicoaanwijzingen zijn, of als het je persoonlijke voorkeur is, maar in mijn persoonlijke ervaring plannen gynaecologen de bevallingen het liefst op voor hun prettige tijden en dus grijpen ze nogal snel naar een inleiding. Bij mijn eerste vertelde de gyn mij dat ik met 41+2 ingeleid moest worden. En bij doorvragen was dat omdat ze de 3 dagen daarna het nogal druk hadden op de afdeling en dat er voor die dag nog weinig gepland stond. Dat was wel echt ene deuk in mijn vertrouwen dat de gyns het beste voor baby en moeder willen .

Maar goed, wellicht is dat voor jullie helemaal niet van belang. Vrolijk door blijven seksen en alle bakerpraatjes dingen uitproberen, die toch niet helpen, maar ze houden je in ieder geval bezig

Nee in principe worden we, mocht het zover komen, volge de week zaterdag verwacht voor het voorwerk en dan zondag voor de bevalling. Ik vertrouw onze Gynaecoloog wel. Hebben elke keer dezelfde tot nu toe.

Ik herken niet wat je zegt, Dodoria. Ik had gisteren een gesprek met de gyn en dat was een heel fijn gesprek. Alle voor- en nadelen werden genoemd, er werd heel goed naar me geluisterd. Goed, ik heb ontzettend zitten te huilen, maar dat had niet te maken met de arts die tegenover me zat.

Succes met wachten, Peejtur. Blijft bijzonder dat die laatste dagen weken lijken te duren.