R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Het is misschien een lang verhaal en ben bang dat niemand mij kan helpen maar wil het graag even kwijt..
Iets meer dan drie jaar geleden had ik een date met een super leuk meisje, het was denk ik wel zoals ze dat noemen liefde op het eerste gezicht. Een jaar lang super toffe dingen gedaan met haar en op de dagen dat ik alleen was een beetje mijn eigen ding. Na dat jaar is zij bij mij komen wonen en dat was natuurlijk super leuk. Probleem was wel dat ik die avonden waarop ik altijd mijn eigen ding deed dit gewoon bleef doen en dat zag zij graag anders.
Uiteindelijk heeft zij twee jaar bij mij gewoond en was het een relatie van totaal drie jaar waarvan ik nog steeds denk dat het super mooi was wat wij hadden. Als we samen waren was er niks aan de hand en was het echt leuk samen, wat we ook deden. Probleem bleef dat ik vaak van huis was en ik op dat moment niet kon inzien dat dit voor haar echt iets belangrijks was om hier iets aan te veranderen.
Conclusie nu dus dat zij er een punt achter heeft gezet en het definitief klaar is. Op dit moment heb ik heel erg veel spijt dat ik af en toe niet beter naar haar heb geluisterd. Alles is nu zo duidelijk voor mij maar toen ging het langs mij heen. Ik kan van mijzelf niet begrijpen dat ik toen deed wat ik deed. Het voelde voor mij toen echt dat ik dat avondje weg even nodig had, maar heb mij toen niet kunnen bedenken dat voor haar misschien het tegenovergestelde gold. Best wel egoïstisch achteraf.. Uiteindelijk heb ik haar de afgelopen maanden bij mij weggedreven zonder dit zelf te realiseren.
Enerzijds zit ik nu twee maanden na de breuk nog steeds met liefdesverdriet omdat het zo mooi had kunnen zijn als ik mij wat volwassener had gedragen, maar anderzijds is het vooral ook boosheid op mijzelf dat ik zo dom was en dat alles zo langs mij heen is gegaan. In alle nachten die ik de laatste tijd wakker lig heb ik exact kunnen bedenken waar dingen goed en fout gingen. De momenten waarop zij mij toch wel signalen gaf over bepaalde dingen maar op een of andere manier waren mijn ogen gesloten. Hoe heb ik dat kunnen laten gebeuren?
De belangrijkste vraag die ik nu dan ook nog heb is hoe ik ooit nog met mijzelf kan leven? Ik had een super leuk meisje met dito toekomstplannen, verhuizen, kinderen.. Het is vast niet allemaal mijn schuld dat het fout is gelopen maar zo voelt het wel. Nu twee maanden later voel ik mij nog steeds rot en het lijkt alleen maar erger te worden. Hoe komt dit ooit nog goed? Het gemis van haar kan ik accepteren maar mijzelf niet.
Iets meer dan drie jaar geleden had ik een date met een super leuk meisje, het was denk ik wel zoals ze dat noemen liefde op het eerste gezicht. Een jaar lang super toffe dingen gedaan met haar en op de dagen dat ik alleen was een beetje mijn eigen ding. Na dat jaar is zij bij mij komen wonen en dat was natuurlijk super leuk. Probleem was wel dat ik die avonden waarop ik altijd mijn eigen ding deed dit gewoon bleef doen en dat zag zij graag anders.
Uiteindelijk heeft zij twee jaar bij mij gewoond en was het een relatie van totaal drie jaar waarvan ik nog steeds denk dat het super mooi was wat wij hadden. Als we samen waren was er niks aan de hand en was het echt leuk samen, wat we ook deden. Probleem bleef dat ik vaak van huis was en ik op dat moment niet kon inzien dat dit voor haar echt iets belangrijks was om hier iets aan te veranderen.
Conclusie nu dus dat zij er een punt achter heeft gezet en het definitief klaar is. Op dit moment heb ik heel erg veel spijt dat ik af en toe niet beter naar haar heb geluisterd. Alles is nu zo duidelijk voor mij maar toen ging het langs mij heen. Ik kan van mijzelf niet begrijpen dat ik toen deed wat ik deed. Het voelde voor mij toen echt dat ik dat avondje weg even nodig had, maar heb mij toen niet kunnen bedenken dat voor haar misschien het tegenovergestelde gold. Best wel egoïstisch achteraf.. Uiteindelijk heb ik haar de afgelopen maanden bij mij weggedreven zonder dit zelf te realiseren.
Enerzijds zit ik nu twee maanden na de breuk nog steeds met liefdesverdriet omdat het zo mooi had kunnen zijn als ik mij wat volwassener had gedragen, maar anderzijds is het vooral ook boosheid op mijzelf dat ik zo dom was en dat alles zo langs mij heen is gegaan. In alle nachten die ik de laatste tijd wakker lig heb ik exact kunnen bedenken waar dingen goed en fout gingen. De momenten waarop zij mij toch wel signalen gaf over bepaalde dingen maar op een of andere manier waren mijn ogen gesloten. Hoe heb ik dat kunnen laten gebeuren?
De belangrijkste vraag die ik nu dan ook nog heb is hoe ik ooit nog met mijzelf kan leven? Ik had een super leuk meisje met dito toekomstplannen, verhuizen, kinderen.. Het is vast niet allemaal mijn schuld dat het fout is gelopen maar zo voelt het wel. Nu twee maanden later voel ik mij nog steeds rot en het lijkt alleen maar erger te worden. Hoe komt dit ooit nog goed? Het gemis van haar kan ik accepteren maar mijzelf niet.
Hoe vaak van huis was je dan? Er is ook een gulden middenweg hé? Niet meer je eigen ding mogen doen klinkt nogal claimerig.
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Avond of drie, waarbij ik wel probeerde thuis te zijn tot zij naar bed ging, we hadden een wat ander ritme, deze manier leek mij een prima oplossing maar dat was het misschien niet, dat begreep ik toen niet, nu wel. Dat is waar ik het meeste mee zit. Als ik toen voor mijzelf had kunnen bedenken dat het hem met haar toch niet ging worden op die manier had ik er mee kunnen leven. Maar ik had werkelijk waar geen idee.quote:Op woensdag 20 februari 2019 11:00 schreef Elpis het volgende:
Hoe vaak van huis was je dan? Er is ook een gulden middenweg hé? Niet meer je eigen ding mogen doen klinkt nogal claimerig.
Was je echt elke avond weg? Ik ken mensen met een relatie die vaker weg zijn, als ik zonder relatie.
Ergens vind ik dat wel mooi als beide personen hun eigen leven ook houden. Vrijwilligers werk hier, avondje vrienden daar en sporten op de andere avond. En samen leuk samen leven.
Maak het niet te zwaar, zij had misschien ook meer kunnen doen ipv wachten op jou.
Ergens vind ik dat wel mooi als beide personen hun eigen leven ook houden. Vrijwilligers werk hier, avondje vrienden daar en sporten op de andere avond. En samen leuk samen leven.
Maak het niet te zwaar, zij had misschien ook meer kunnen doen ipv wachten op jou.
Dat is zeker waar, als zij eens per maand van 18-21 naar een vriendin ging was dat veel. Verder ook wel aangemoedigd haar eigen ding te doen, weer een sport van vroeger oppakken bijvoorbeeld of samen iets doen maar zij zat graag thuis met de televisie aan.quote:Op woensdag 20 februari 2019 11:05 schreef Jardis het volgende:
Was je echt elke avond weg? Ik ken mensen met een relatie die vaker weg zijn, als ik zonder relatie.
Ergens vind ik dat wel mooi als beide personen hun eigen leven ook houden. Vrijwilligers werk hier, avondje vrienden daar en sporten op de andere avond. En samen leuk samen leven.
Maak het niet te zwaar, zij had misschien ook meer kunnen doen ipv wachten op jou.
Ik vindt alleen dat ik dit beter had moeten realiseren zodat ik toen een bewuste keuze had kunnen maken of dit het wel of niet was zonder het gewoonweg niet door te hebben.
Op zich is het niet vreemd om je eigen ding te blijven doen en is het ook aan je partner om daar ruimte voor te laten.quote:
[..]
Avond of drie, waarbij ik wel probeerde thuis te zijn tot zij naar bed ging, we hadden een wat ander ritme, deze manier leek mij een prima oplossing maar dat was het misschien niet, dat begreep ik toen niet, nu wel. Dat is waar ik het meeste mee zit. Als ik toen voor mijzelf had kunnen bedenken dat het hem met haar toch niet ging worden op die manier had ik er mee kunnen leven. Maar ik had werkelijk waar geen idee.
Zoals het nu klinkt, heeft zij vaker aangegeven dat ze het op de manier waarop het ging niet fijn vond. Jij hebt gedacht dat het klagen was en niet zoveel betekende. En toen zette ze er een punt achter en bleek het wel een serieuze klacht.
En dat kun je alleen jezelf verwijten. Het is wat veel mensen doen binnen een relatie waarin ze veel dingen voor vanzelfsprekend nemen.
Daarmee niet gezegd dat jouw eigen ding per definitief fout was en je thuis had moeten blijven, maar je had haar opmerkingen wel serieuzer moeten nemen en er echt over kunnen communiceren. Wellicht had je dan samen tot een oplossing gekomen die voor beide prima was.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Wat is dit voor over-dramatische zin?quote:
Het gemis van haar kan ik accepteren maar mijzelf niet.
Is dat gewoon een beetje overdrijven van je tijdelijke liefdesverdriet gevoel? Omdat het misschien nu eventjes 'lekker' voelt je zo zielig te gaan voelen?
iig lijkt me qua reele zaken over die relatie die je verteld er geen reden toe, kennelijk voelde je gewoon niet zoveel voor haar..... dat gevoel van spijt achteraf is meestal een erg verraderlijk en kunstmatig op te wekken gevoel, maar: "actions speaks louder than words".
Als je je tijd wat zinniger en constructiever wilt gebruiken kun je bv eens kijken waar de relatie gewoon misliep....
Opvallend vind ik dat je kiest voor de zin "heeft zij twee jaar bij mij gewoond" ... en het niet als 'samenwonen' benoemt... was dat ook zo, dat jullie niet samenwoonden in de zin van echt een gedeelde woonruimte hadden die van jullie beiden was, maar zij enkel bij jou ingetrokken was en de woning nog duidelijk 'van jou' was?
Heeft zij ooit moeite gedaan de woning haar 'eigen' te maken en wat was haar tijdsbesteding, had ze bv een sociaal netwerk buiten jou? Mogelijk dat het mislopen van die relatie ook eran lag dat zij er niet genoeg voor deed om 'buiten' jou een leven te hebben
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Jep, hiermee sla je de spijker precies op zijn kop. Wat natuurlijk ook niet mee hielp waren onze toekomstplannen die we bespraken. Zolang zij zegt ik wil een kind met je en het liefst nu twijfelde ik niet aan onze relatie en vond ik het inderdaad gezeur en niet een serieuze klacht.quote:
[..]
Op zich is het niet vreemd om je eigen ding te blijven doen en is het ook aan je partner om daar ruimte voor te laten.
Zoals het nu klinkt, heeft zij vaker aangegeven dat ze het op de manier waarop het ging niet fijn vond. Jij hebt gedacht dat het klagen was en niet zoveel betekende. En toen zette ze er een punt achter en bleek het wel een serieuze klacht.
En dat kun je alleen jezelf verwijten. Het is wat veel mensen doen binnen een relatie waarin ze veel dingen voor vanzelfsprekend nemen.
Daarmee niet gezegd dat jouw eigen ding per definitief fout was en je thuis had moeten blijven, maar je had haar opmerkingen wel serieuzer moeten nemen en er echt over kunnen communiceren. Wellicht had je dan samen tot een oplossing gekomen die voor beide prima was.
Dat kind was ook zo'n dingetje, ik twijfelde daar erg over maar sinds het over is denk ik ineens te weten dat dat wel is wat ik had gewild.
Nou dat lijkt me niet onredelijk in de oren. Van dat andere ritme vraag ik me dan af of de dagen dat je wel thuis was wel tegelijk naar bed ging. Niet dat dat altijd een must is maar het kan ongezellig en funest voor seks zijn. En hoe erg verschilde dat ritme dan?quote:
[..]
Avond of drie, waarbij ik wel probeerde thuis te zijn tot zij naar bed ging, we hadden een wat ander ritme, deze manier leek mij een prima oplossing maar dat was het misschien niet, dat begreep ik toen niet, nu wel. Dat is waar ik het meeste mee zit. Als ik toen voor mijzelf had kunnen bedenken dat het hem met haar toch niet ging worden op die manier had ik er mee kunnen leven. Maar ik had werkelijk waar geen idee.
Werk je met onregelmatige diensten?
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Dat dacht ik wel, maar denk het niet, vindt mijzelf gewoon dom dat het zo langs mij heen is gegaan en ik geen bewuste keuzes heb gemaakt.quote:
[..]
Wat is dit voor over-dramatische zin?
Is dat gewoon een beetje overdrijven van je tijdelijke liefdesverdriet gevoel? Omdat het misschien nu eventjes 'lekker' voelt je zo zielig te gaan voelen?
Dit is iets wat ik mij ook heb bedacht en wat zij ook dacht, maar waarom voel ik mij nu dan zo slecht..quote:iig lijkt me qua reele zaken over die relatie die je verteld er geen reden toe, kennelijk voelde je gewoon niet zoveel voor haar.....
Was mijn koophuis, dat stak haar ook wel dat het niet van ons samen was maar vond ik ook een beetje gezeur en had ik achteraf serieuzer moeten nemen. Het was mijn huis met mijn spullen maar later wel geverfd in haar kleur, dingen aan de muur van haar, accessoires, nieuwe meubels.quote:dat gevoel van spijt achteraf is meestal een erg verraderlijk en kunstmatig op te wekken gevoel, maar: "actions speaks louder than words".
Als je je tijd wat zinniger en constructiever wilt gebruiken kun je bv eens kijken waar de relatie gewoon misliep....
Opvallend vind ik dat je kiest voor de zin "heeft zij twee jaar bij mij gewoond" ... en het niet als 'samenwonen' benoemt... was dat ook zo, dat jullie niet samenwoonden in de zin van echt een gedeelde woonruimte hadden die van jullie beiden was, maar zij enkel bij jou ingetrokken was en de woning nog duidelijk 'van jou' was?
Heeft zij ooit moeite gedaan de woning haar 'eigen' te maken
Misschien is dat wel het grootste punt. Vrienden ging ze niet meer heen en had eigenlijk verder niets behalve mij.quote:en wat was haar tijdsbesteding, had ze bv een sociaal netwerk buiten jou? Mogelijk dat het mislopen van die relatie ook eraan lag dat zij er niet genoeg voor deed om 'buiten' jou een leven te hebben
Ik vind het achteraf moeilijk om alles nog voor mij te halen maar die andere dagen gingen wij samen wel naar bed ja. De dagen dat ik wel thuis was denk ik dat ik er ook echt was voor haar op de manier van dat ik dan met haar bezig was en niet boven achter mijn computer zat ofzo. Om die reden kan het ook haast niet anders zijn dan dat ik met haar tegelijk naar bed ging.quote:
[..]
Nou dat lijkt me niet onredelijk in de oren. Van dat andere ritme vraag ik me dan af of de dagen dat je wel thuis was wel tegelijk naar bed ging. Niet dat dat altijd een must is maar het kan ongezellig en funest voor seks zijn. En hoe erg verschilde dat ritme dan?
Werk je met onregelmatige diensten?
Het ritme was meer een ochtend / avondmens dingetje. Veel vrienden van mij werken in de horeca die dus ook altijd laat op zijn. Wat dat betreft had ik dat dus wel kunnen veranderen waarvan ik nu spijt heb dit niet gedaan te hebben. Het was niet mijn werk dat dit veroorzaakte.
Waarom zou je zo'n aanhankelijke chick willen?quote:
Vrienden ging ze niet meer heen en had eigenlijk verder niets behalve mij.
Het enige wat je jezelf kan verwijten is dat je dus niet doorhad dat zij het serieus meende.
Maar al had je het wel serieus genomen, wat dan?
Als jij geen avondje of drie weg kan gaan nadat ze naar bed gaat, wat kan dan wel?
Weet niet of de uitslag heel anders was geweest als jij het wel heel serieus had genomen. Straks 'verwaarloosde' jij je vrienden een jaar lang door geen avond per week weg te gaan. Dan was er misschien wat anders gebeurd waardoor het uit ging en dan mag je weer aankloppen bij je vrienden.
Dat zijn de meest vreemde vrienden vond ik altijd. Als het uit ging kwam je ze 4x in de week tegen en als het dan ineens weer aan ging zag je ze weer een maand niet
Maar al had je het wel serieus genomen, wat dan?
Als jij geen avondje of drie weg kan gaan nadat ze naar bed gaat, wat kan dan wel?
Weet niet of de uitslag heel anders was geweest als jij het wel heel serieus had genomen. Straks 'verwaarloosde' jij je vrienden een jaar lang door geen avond per week weg te gaan. Dan was er misschien wat anders gebeurd waardoor het uit ging en dan mag je weer aankloppen bij je vrienden.
Dat zijn de meest vreemde vrienden vond ik altijd. Als het uit ging kwam je ze 4x in de week tegen en als het dan ineens weer aan ging zag je ze weer een maand niet
Omdat je er niet klaar voor was?quote:
Conclusie nu dus dat zij er een punt achter heeft gezet en het definitief klaar is. Op dit moment heb ik heel erg veel spijt dat ik af en toe niet beter naar haar heb geluisterd. Alles is nu zo duidelijk voor mij maar toen ging het langs mij heen. Ik kan van mijzelf niet begrijpen dat ik toen deed wat ik deed. Het voelde voor mij toen echt dat ik dat avondje weg even nodig had, maar heb mij toen niet kunnen bedenken dat voor haar misschien het tegenovergestelde gold. Best wel egoïstisch achteraf.. Uiteindelijk heb ik haar de afgelopen maanden bij mij weggedreven zonder dit zelf te realiseren.
Als je hierboven stelt dat je niet geluisterd hebt, dan heeft ze dus wel een en ander aangekaart. Dan lijkt het me meer dat het niet zozeer langs je heen is gegaan, maar dat je simpelweg niet hebt gedacht dat ze het uit kon maken.quote:Enerzijds zit ik nu twee maanden na de breuk nog steeds met liefdesverdriet omdat het zo mooi had kunnen zijn als ik mij wat volwassener had gedragen, maar anderzijds is het vooral ook boosheid op mijzelf dat ik zo dom was en dat alles zo langs mij heen is gegaan. In alle nachten die ik de laatste tijd wakker lig heb ik exact kunnen bedenken waar dingen goed en fout gingen. De momenten waarop zij mij toch wel signalen gaf over bepaalde dingen maar op een of andere manier waren mijn ogen gesloten. Hoe heb ik dat kunnen laten gebeuren?
Misschien is dit gewoon een fase in je verwerkingsproces. Waar zij al maanden er tegen aan hikte, begin jij eigenlijk pas aan het afscheids- cq rouwproces.quote:De belangrijkste vraag die ik nu dan ook nog heb is hoe ik ooit nog met mijzelf kan leven? Ik had een super leuk meisje met dito toekomstplannen, verhuizen, kinderen.. Het is vast niet allemaal mijn schuld dat het fout is gelopen maar zo voelt het wel. Nu twee maanden later voel ik mij nog steeds rot en het lijkt alleen maar erger te worden. Hoe komt dit ooit nog goed? Het gemis van haar kan ik accepteren maar mijzelf niet.
Ten eerste kun je nou alles heel makkelijk gaan lopen verheerlijken, alsof het afgezien van dat allemaal zo fantastisch was en die plannen ook allemaal daadwerkelijk zouden gaan plaats vinden, maar dat weet je dus niet. Er is geen garantie dat jullie het wel allemaal gered zouden hebben als je maar zus of zo had gedaan.
Ten tweede kun je je afvragen of je wel zo bij elkaar past. Als je bij elkaar bent kan het wel prima zijn, maar je hebt en hoort ook iets van een leven ernaast te houden. Het komt ook juist aan op de momenten dat het niet zo denderend gaat, hoe jullie daar mee om gaan. In dit geval gaf jij geen gehoor en had zij misschien ook wat meer kunnen verzekeren dat jij wel snapte hoe laat het was. Misschien zeg ik, want je mag van je lief ook wel verwachten dat als je meerdere keren iets aankaart het ook wel serieus genomen wordt natuurlijk en jij net zo goed de verantwoording kan nemen door ook nog eens terug te komen op dingen die ze aangekaart had. Zo kun je elkaar wellicht wat beter in de peiling houden en ook het gevoel geven dat je aandacht houdt voor elkaars gevoelens, ook als je het niet eens bent.
Wat kun je constructief nu nog doen? Bedenken wat je een volgende keer anders aan zou willen pakken. En dan niet alleen om het maar vooral niet uit te laten gaan, maar om in gesprek te blijven en gehoord te laten voelen. Met respect voor elkaars grenzen, dus ook wat jij nodig hebt. Een relatie zou toch een soort compromis moeten worden als je het niet helemaal eens bent, lijkt me. Soms heeft het wat meer tijd nodig om meer op één lijn te komen, dat bespreken kan al meer perspectief geven dat het wel ergens heen gaat zeg maar.
Sterkte met de verwerking in ieder geval
Je moet wel realistisch blijven, natuurlijk. Dit voelt nu allemaal zo, omdat je het kut vindt dat het uit is. Maar als je er objectief naar probeert te kijken, waren er wel een aantal dingen die niet zo lekker liepen. Misschien was het dus toch niet zo prefect en meant-to-be als je nu denkt en voelt. Dat is rouwen om wat voorbij is en gaat ook weer voorbij.quote:
[..]
Jep, hiermee sla je de spijker precies op zijn kop. Wat natuurlijk ook niet mee hielp waren onze toekomstplannen die we bespraken. Zolang zij zegt ik wil een kind met je en het liefst nu twijfelde ik niet aan onze relatie en vond ik het inderdaad gezeur en niet een serieuze klacht.
Dat kind was ook zo'n dingetje, ik twijfelde daar erg over maar sinds het over is denk ik ineens te weten dat dat wel is wat ik had gewild.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Als ik er nu na wat commentaar nog eens goed over denk was ik misschien inderdaad minder into haar dan zij into mij. Vaak voelde dingen wel een beetje als verplichting van laat ik het maar doen om haar tevreden te houden of iets. En heb mij ook vaak genoeg afgevraagd of ik wel zo gemaakt ben voor een relatie, ook in de relatie. En misschien, bedenk ik mij nu, belangrijker, ben ik gemaakt voor deze relatie.
Maar nu achteraf kan ik bijna vol overtuigd ja zeggen en voel ik mij misschien nog het meest rot omdat het huisje boompje beestje toekomstplan is weggevallen. Terwijl ik hier aan jaar geleden eigenlijk niet aan moest denken.
Maar nu achteraf kan ik bijna vol overtuigd ja zeggen en voel ik mij misschien nog het meest rot omdat het huisje boompje beestje toekomstplan is weggevallen. Terwijl ik hier aan jaar geleden eigenlijk niet aan moest denken.
Een avond of 3 per week iets voor jezelf doen moet gewoon kunnen lijkt me. Als zij dat te moeilijk vond, en jullie er geen compromis over konden maken, waren jullie misschien gewoon te verschillend.quote:
[..]
Avond of drie, waarbij ik wel probeerde thuis te zijn tot zij naar bed ging, we hadden een wat ander ritme, deze manier leek mij een prima oplossing maar dat was het misschien niet, dat begreep ik toen niet, nu wel. Dat is waar ik het meeste mee zit. Als ik toen voor mijzelf had kunnen bedenken dat het hem met haar toch niet ging worden op die manier had ik er mee kunnen leven. Maar ik had werkelijk waar geen idee.
Uiteindelijk wel ja, anders was je wel weg gerend als ze het daarover had. Maar dat maakt niet dat je nu ineens klaar bent om voort te planten, nu je een maandje of twee alleen in bed hebt gelegen.quote:
[..]
Jep, hiermee sla je de spijker precies op zijn kop. Wat natuurlijk ook niet mee hielp waren onze toekomstplannen die we bespraken. Zolang zij zegt ik wil een kind met je en het liefst nu twijfelde ik niet aan onze relatie en vond ik het inderdaad gezeur en niet een serieuze klacht.
Dat kind was ook zo'n dingetje, ik twijfelde daar erg over maar sinds het over is denk ik ineens te weten dat dat wel is wat ik had gewild.
Inderdaad. Dit zul je nooit meer mee maken nu. Hoe je nu leeft zal je nog 60 jaar moeten volhouden.quote:
Maar nu achteraf kan ik bijna vol overtuigd ja zeggen en voel ik mij misschien nog het meest rot omdat het huisje boompje beestje toekomstplan is weggevallen.
dat doe je uiteindelijk jezelf aan...quote:
Dit is iets wat ik mij ook heb bedacht en wat zij ook dacht, maar waarom voel ik mij nu dan zo slecht..
dat gedrag kan een hoop oorzaken hebben, soms denken mensen dat het 'hoort' dat ze heel treurig doen na het verbreken van een relatie en presenteren ze zich graag zo naar anderen toe uit een soort van gewoonte.
Punt is wel dat als je de relatie werkelijk zoveel uitgemaakt had je automatisch ook meer gedaan had toen er nog wat te redden was...
in werkelijkheid lijk je gewoon ook gewoon helemaal niet toe geweest aan een gelijkwaardige relatie en het werkelijk samen delen...
Zeker ook niet op een manier die zij kennelijk wilde.
juist als je ook aangeeft "het is mijn koophuis" en "mijn spullen"...
kennelijk wilde je dat ook niet als gedeeld eigendom zien.
Dat is verder prima, een relatie is verder ook geen 'moetje' en er zijn een hoop mensen die veel beter functioneren als ze een betere scheiding in eigendom aanhouden, maar houd het dan ook duidelijk aan.
In jouw geval kan het dan mogelijk ook beter zijn bv en LAT-relatie aan te gaan dan te snel te gaan samenwonen met iemand die zich geheel op jou richt...
(de andere optie zou zijn je te gaan richten naar alle 'eisen' van een eventuele partner wat betreft het delen van eigendom en heel veel samen dingen doen en thuisblijven, ik heb echter een idee dat dat helemaal niet jouw wens is en eerder ook niet was, en het ook niet gewerkt zou hebben als jij je aan haar 'wensen' zou hebben proberen te aan te passn)
Gewoon een kwestie van wat beter worden in je partnerkeuze en ook meer duidelijkheid over je eigen wensen in een relatie.
Soms gaat een relatie ook gewoon uit omdat de beide partners niet zo goed bij elkaar passen, en dat is eigenlijk maar goed ook, zulk een breuk is meestal het beste voor beiden.
[ Bericht 6% gewijzigd door RM-rf op 20-02-2019 12:05:39 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Sorry als ik het mis heb, maar je klinkt nu een beetje hetzelfde als mijzelf toen ik bij mijn ex was weggegaan (al was er bij ons nog wel meer aan de hand)
Niet alle schuld ligt bij jou. In mijn vorige relatie mocht ik ook niet de deur uit, geen vrienden zien en alle aandacht moest naar hem. Dit heb ik ook toegelaten. Geloof me, daar heb ik ontzettende spijt van. Het resultaat is dat ik nu, na 4 jaar single zijn, nog steeds bang ben om een relatie aan te gaan puur om het feit dat ik zó angstig ben om mijn me-time kwijt te raken die ik echt nodig heb (ook voor andere dingen, maar die zal ik je nu even besparen).
Leg niet alle schuld bij jezelf. In elke relatie zitten twee mensen, dus grote kans dat er twee mensen dingen hebben gedaan wat resulteerde in de relatiebreuk. Op het moment dat iemand je regels gaat opleggen zit het, in mijn ogen, al fout. Stel je gaat elke avond uit en gaat nooit wat leuks doen met de ander, dan heeft iemand wel het recht om te zeggen: joh, kan het iets minder? Maar zoals ik lees ging je niet eens zo heel veel weg.
Uit eigen ervaring weet ik dat je er heel lang mee kan zitten, alles gaat overanalyseren en de schuld bij jezelf gaat zoeken. Doe dat vooral niet. Wees blij dat je zoveel voor iemand kan voelen, dat wil zeggen dat dat heus in de toekomst ook bij iemand anders lukt. Neem wat tijd voor jezelf, denk na over wat je anders kan doen maar ook vooral over wat je goed hebt gedaan. Vaak zijn dat meer dingen als dat je zelf eerst beseft. Je klinkt als iemand die veel van iemand kan houden, en het beste wil doen. Weet je wat? Soms lukt dat niet. Ik geloof zelf niet in 'de ware' maar je komt nog eens iemand tegen met wie alles vanzelf gaat, en dit soort ruzies er niet toe doen, bij wie je wel jezelf mag zijn.
Eerst gaan beseffen dat het niet alleen jouw schuld is, echt waar.
Niet alle schuld ligt bij jou. In mijn vorige relatie mocht ik ook niet de deur uit, geen vrienden zien en alle aandacht moest naar hem. Dit heb ik ook toegelaten. Geloof me, daar heb ik ontzettende spijt van. Het resultaat is dat ik nu, na 4 jaar single zijn, nog steeds bang ben om een relatie aan te gaan puur om het feit dat ik zó angstig ben om mijn me-time kwijt te raken die ik echt nodig heb (ook voor andere dingen, maar die zal ik je nu even besparen).
Leg niet alle schuld bij jezelf. In elke relatie zitten twee mensen, dus grote kans dat er twee mensen dingen hebben gedaan wat resulteerde in de relatiebreuk. Op het moment dat iemand je regels gaat opleggen zit het, in mijn ogen, al fout. Stel je gaat elke avond uit en gaat nooit wat leuks doen met de ander, dan heeft iemand wel het recht om te zeggen: joh, kan het iets minder? Maar zoals ik lees ging je niet eens zo heel veel weg.
Uit eigen ervaring weet ik dat je er heel lang mee kan zitten, alles gaat overanalyseren en de schuld bij jezelf gaat zoeken. Doe dat vooral niet. Wees blij dat je zoveel voor iemand kan voelen, dat wil zeggen dat dat heus in de toekomst ook bij iemand anders lukt. Neem wat tijd voor jezelf, denk na over wat je anders kan doen maar ook vooral over wat je goed hebt gedaan. Vaak zijn dat meer dingen als dat je zelf eerst beseft. Je klinkt als iemand die veel van iemand kan houden, en het beste wil doen. Weet je wat? Soms lukt dat niet. Ik geloof zelf niet in 'de ware' maar je komt nog eens iemand tegen met wie alles vanzelf gaat, en dit soort ruzies er niet toe doen, bij wie je wel jezelf mag zijn.
Eerst gaan beseffen dat het niet alleen jouw schuld is, echt waar.
'From the deepest desires often come the deadliest hate.'
Het ligt er ook wel een beetje aan wat je die drie avonden per week ging doen. Als je daar straabezopen van thuiskwam en dus de volgende ochtend tot in de middag op je bed met een kater lag te meuren dan kan ik me voorstellen dat dat niet zo leuk is. Ik ben zelf niet op mijn best/gezelligst met een kater namelijk.
Dat probeer ik en om die reden ben ik dan ook boos op mijzelf dat ik het toen niet in kon zien en in het moment dus niet die bewuste keuze kon maken. Dat had het nu een stuk makkelijker gemaakt voor mij.quote:
Eerst gaan beseffen dat het niet alleen jouw schuld is, echt waar.
Ik was misschien wat vaak weg maar daarnaast probeerde ik wel wat leuks te doen met haar op de andere dagen wat dan vrijwel altijd van mijn kant moest komen. Ze vertelde mij ook gewoon echt van je moet voor aankomend weekend wat leuks voor ons verzinnen, ik wil dan een weekend weg.
Maar dat over analyseren herken ik mijzelf wel heel goed in. Zeker nu ik alleen nog aan de mooie dingen kan denken en al die momenten zoals vakanties en dergelijke terughaal. Op die momenten hadden we het samen wel echt super leuk.
Goede post.quote:
Sorry als ik het mis heb, maar je klinkt nu een beetje hetzelfde als mijzelf toen ik bij mijn ex was weggegaan (al was er bij ons nog wel meer aan de hand)
Niet alle schuld ligt bij jou. In mijn vorige relatie mocht ik ook niet de deur uit, geen vrienden zien en alle aandacht moest naar hem. Dit heb ik ook toegelaten. Geloof me, daar heb ik ontzettende spijt van. Het resultaat is dat ik nu, na 4 jaar single zijn, nog steeds bang ben om een relatie aan te gaan puur om het feit dat ik zó angstig ben om mijn me-time kwijt te raken die ik echt nodig heb (ook voor andere dingen, maar die zal ik je nu even besparen).
Leg niet alle schuld bij jezelf. In elke relatie zitten twee mensen, dus grote kans dat er twee mensen dingen hebben gedaan wat resulteerde in de relatiebreuk. Op het moment dat iemand je regels gaat opleggen zit het, in mijn ogen, al fout. Stel je gaat elke avond uit en gaat nooit wat leuks doen met de ander, dan heeft iemand wel het recht om te zeggen: joh, kan het iets minder? Maar zoals ik lees ging je niet eens zo heel veel weg.
Uit eigen ervaring weet ik dat je er heel lang mee kan zitten, alles gaat overanalyseren en de schuld bij jezelf gaat zoeken. Doe dat vooral niet. Wees blij dat je zoveel voor iemand kan voelen, dat wil zeggen dat dat heus in de toekomst ook bij iemand anders lukt. Neem wat tijd voor jezelf, denk na over wat je anders kan doen maar ook vooral over wat je goed hebt gedaan. Vaak zijn dat meer dingen als dat je zelf eerst beseft. Je klinkt als iemand die veel van iemand kan houden, en het beste wil doen. Weet je wat? Soms lukt dat niet. Ik geloof zelf niet in 'de ware' maar je komt nog eens iemand tegen met wie alles vanzelf gaat, en dit soort ruzies er niet toe doen, bij wie je wel jezelf mag zijn.
Eerst gaan beseffen dat het niet alleen jouw schuld is, echt waar.
Viel meequote:Op woensdag 20 februari 2019 12:02 schreef Opa.Bakkebaard het volgende:
Het ligt er ook wel een beetje aan wat je die drie avonden per week ging doen. Als je daar straabezopen van thuiskwam en dus de volgende ochtend tot in de middag op je bed met een kater lag te meuren dan kan ik me voorstellen dat dat niet zo leuk is. Ik ben zelf niet op mijn best/gezelligst met een kater namelijk.
sowieso ging het om max 1 dag in het weekend waar dat af en toen voor kon komen, die andere vrij/zaterdagavond was ik met haar. De rest van de week ga ik 's ochtends gewoon naar mijn werk.
Vertaling: 'Ik wil dat je dit voortaan uit jezelf bedenkt'quote:
Ze vertelde mij ook gewoon echt van je moet voor aankomend weekend wat leuks voor ons verzinnen, ik wil dan een weekend weg.
Wat bedoel je, welke keuze had je dan gemaakt ?quote:
Dat probeer ik en om die reden ben ik dan ook boos op mijzelf dat ik het toen niet in kon zien en in het moment dus niet die bewuste keuze kon maken. Dat had het nu een stuk makkelijker gemaakt voor mij.
Had je je dan geheel aangepast aan haar wensen? En denk je dat dat dan opeens gewerkt zou hebben?
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Je kon het wel, maar je vond het gezeur. Wees dan boos dat je bewust de keuze maakte om het gezeur te vinden en doe niet alsof je van geen kut wist ofzo.quote:
[..]
Dat probeer ik en om die reden ben ik dan ook boos op mijzelf dat ik het toen niet in kon zien en in het moment dus niet die bewuste keuze kon maken. Dat had het nu een stuk makkelijker gemaakt voor mij.
Misschien niet zo raar dat ze je vraagt om op een ander vlak dan wel die moeite cq interesse voor haar te laten zien, als ze die niet zo kon ervaren..quote:Ik was misschien wat vaak weg maar daarnaast probeerde ik wel wat leuks te doen met haar op de andere dagen wat dan vrijwel altijd van mijn kant moest komen. Ze vertelde mij ook gewoon echt van je moet voor aankomend weekend wat leuks voor ons verzinnen, ik wil dan een weekend weg.
En als jij meerdere keren haar gebrek aan initiatief hebt aangekaart bij haar, zul je ook tot de conclusie kunnen komen dat het haar of niet genoeg interesseerde (gezeur) of dat het er toen of gewoon überhaupt niet in zit. En dan moet je je eens gaan afvragen of je vooral dat geruststellende huisje boompje beestje zo lief had vanaf een afstandje, of dat het je wel echt om haar als persoon en partner ging.
Niet leuk genoeg kennelijk. Klinkt hard, maar op je 32e en verlangend naar een volgende levensfase ben je gewoon niet handig bezig door je blind te staren op de makkelijke en leuke stukjes. Die maken je relatie niet alleen, zoals je al gemerkt hebt.quote:Maar dat over analyseren herken ik mijzelf wel heel goed in. Zeker nu ik alleen nog aan de mooie dingen kan denken en al die momenten zoals vakanties en dergelijke terughaal. Op die momenten hadden we het samen wel echt super leuk.
Je zit nu dingen te bekijken terwijl je nog vol met liefdesverdriet en spijt zit. Dat geeft niet een correct beeld imo.
Je zegt dat je tijdens de relatie niet echt zeker wist of je wel kinderen wou hebben. Maar dat je nu opeens door hebt dat je ze wel wil. Dat kan hoor, maar het kan ook dat je dat nu wil omdat je de relatie wat mooier maakt dan hij daadwerkelijk was. Grote kans dat je je toch weer gaat bedenken als je opeens weer in die relatie zou zitten.
Het beste advies is altijd om je gevoelens te blijven volgen. En jouw gevoelens lieten je merken dat je er nog niet aan toe was en twijfelde. Dat is waarschijnlijk een beter kloppend plaatje dan de mening die je nu hebt - want die is natuurlijk wel sterk beïnvloed door het eind van de relatie.
Ik snap dat je jezelf dingen kwalijk neemt, en ja, je had haar klachten serieuzer kunnen nemen, maar daarnaast zijn er altijd twee schuldig imo. Helemaal prima dat zij een rustig leventje wou en niet echt behoefte had aan vriendschappen, maar het is dan ook weer niet zo dat ze dan van jou moet verwachten dat je net als haar wordt. Dat verlangde je ook niet van haar.
Jullie hadden een compromis kunnen zoeken samen, maar dat is achteraf gepraat. Ik denk dat je uiteindelijk kan concluderen dat dit wel beter is. Hele andere ritmes, andere leefstijl, dat botst gewoon. Je moet altijd jezelf kunnen zijn in een relatie.
Veel sterkte!
Je zegt dat je tijdens de relatie niet echt zeker wist of je wel kinderen wou hebben. Maar dat je nu opeens door hebt dat je ze wel wil. Dat kan hoor, maar het kan ook dat je dat nu wil omdat je de relatie wat mooier maakt dan hij daadwerkelijk was. Grote kans dat je je toch weer gaat bedenken als je opeens weer in die relatie zou zitten.
Het beste advies is altijd om je gevoelens te blijven volgen. En jouw gevoelens lieten je merken dat je er nog niet aan toe was en twijfelde. Dat is waarschijnlijk een beter kloppend plaatje dan de mening die je nu hebt - want die is natuurlijk wel sterk beïnvloed door het eind van de relatie.
Ik snap dat je jezelf dingen kwalijk neemt, en ja, je had haar klachten serieuzer kunnen nemen, maar daarnaast zijn er altijd twee schuldig imo. Helemaal prima dat zij een rustig leventje wou en niet echt behoefte had aan vriendschappen, maar het is dan ook weer niet zo dat ze dan van jou moet verwachten dat je net als haar wordt. Dat verlangde je ook niet van haar.
Jullie hadden een compromis kunnen zoeken samen, maar dat is achteraf gepraat. Ik denk dat je uiteindelijk kan concluderen dat dit wel beter is. Hele andere ritmes, andere leefstijl, dat botst gewoon. Je moet altijd jezelf kunnen zijn in een relatie.
Veel sterkte!
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Je MOET wat leuks verzinnen? Sorry, maar tegen zoiets zou ik dus echt niet tegenkunnen.quote:
[..]
Dat probeer ik en om die reden ben ik dan ook boos op mijzelf dat ik het toen niet in kon zien en in het moment dus niet die bewuste keuze kon maken. Dat had het nu een stuk makkelijker gemaakt voor mij.
Ik was misschien wat vaak weg maar daarnaast probeerde ik wel wat leuks te doen met haar op de andere dagen wat dan vrijwel altijd van mijn kant moest komen. Ze vertelde mij ook gewoon echt van je moet voor aankomend weekend wat leuks voor ons verzinnen, ik wil dan een weekend weg.
Maar dat over analyseren herken ik mijzelf wel heel goed in. Zeker nu ik alleen nog aan de mooie dingen kan denken en al die momenten zoals vakanties en dergelijke terughaal. Op die momenten hadden we het samen wel echt super leuk.
Ik snap dat je de leuke momenten terughaalt, en dat is ook goed van je. Blijven hangen in alles wat niet leuk was is ook geen optie. Maar blijf er niet in hangen, daar word je alleen maar ongelukkiger van. Het klinkt imo niet alsof het de moeite waard was om verder te gaan samen. Soms heb je dat, shit happens. En dat is wel heel makkelijk gezegd (hier zit iemand die 3 jaar nodig heeft gehad om bij te komen van de relatie). Blijf er niet in hangen, gun jezelf tijd om er even verdriet van te hebben en probeer dan weer door te gaan. Ga leuke dingen doen, dingen die jou blij maken, die jij leuk vindt om te doen en dan komt het echt wel goed.
Sarcasme, of niet? Hahaquote:
Op
'From the deepest desires often come the deadliest hate.'
Ik had toen de bewuste keus kunnen maken om wel of niet aan te passen en omdat ik daar niet bewust over na heb gedacht denk ik nu dat ik wel had moeten aanpassen.quote:
[..]
Wat bedoel je, welke keuze had je dan gemaakt ?
Had je je dan geheel aangepast aan haar wensen? En denk je dat dat dan opeens gewerkt zou hebben?
Heeft ze het ook tegen jou gezegd tijdens de relatie, of had je het moeten ruiken?quote:
[..]
Dat is zeker waar, als zij eens per maand van 18-21 naar een vriendin ging was dat veel. Verder ook wel aangemoedigd haar eigen ding te doen, weer een sport van vroeger oppakken bijvoorbeeld of samen iets doen maar zij zat graag thuis met de televisie aan.
Ik vindt alleen dat ik dit beter had moeten realiseren zodat ik toen een bewuste keuze had kunnen maken of dit het wel of niet was zonder het gewoonweg niet door te hebben.
Verder: leermomentje. Volgende relatie beter.
Klinkt meer alsof je een vriendin mist in plaats van jouw vriendin.quote:
Als ik er nu na wat commentaar nog eens goed over denk was ik misschien inderdaad minder into haar dan zij into mij. Vaak voelde dingen wel een beetje als verplichting van laat ik het maar doen om haar tevreden te houden of iets. En heb mij ook vaak genoeg afgevraagd of ik wel zo gemaakt ben voor een relatie, ook in de relatie. En misschien, bedenk ik mij nu, belangrijker, ben ik gemaakt voor deze relatie.
Maar nu achteraf kan ik bijna vol overtuigd ja zeggen en voel ik mij misschien nog het meest rot omdat het huisje boompje beestje toekomstplan is weggevallen. Terwijl ik hier aan jaar geleden eigenlijk niet aan moest denken.
maakt dat werkelijk een groot verschil uit ...?quote:
[..]
Ik had toen de bewuste keus kunnen maken om wel of niet aan te passen en omdat ik daar niet bewust over na heb gedacht denk ik nu dat ik wel had moeten aanpassen.
je hebt er volgens eigen woorden overigens wel degelijk over nagedacht, maar vond het gezeur, wat volgens mij net zo goed een duidelijke weergave van jouw mening over haar wensen is/was.
Misschien wel de meest eerlijke.
Hooguit zou je voor jezelf misschien beter sneller moeten doorhebben als de wensen van je partner niet overeen stemmen met wat je effectief met je eigen leven wil doen (en utieindelijk is wat je wil doen ook gelijk aan wat je daadwerkelijk met je leven doet... niet al die 'wat als' gedachten waar je jezelf nooit daadwerkelijk toe kunt brengen, hoe graag je ook denkt dat je dat zou wilen doen).
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Tuurlijk heeft ze wel eens iets gezegd, maar toen vond ik het gezeur en gaf ik er geen aandacht aan, het ging langs mij heen. Dat is precies wat ik nu zo raar vindt van mij zelf en moeilijk te accepteren.quote:
[..]
Heeft ze het ook tegen jou gezegd tijdens de relatie, of had je het moeten ruiken?
Verder: leermomentje. Volgende relatie beter.
Leermoment is het zeker en zou nu ook zeker zeggen dat dit mij niet meer gaat overkomen in de toekomst, ook op andere vlakken heb ik een hoop geleerd. Enkel was er tussen ons wel echt een connectie, ondanks dat ik nu misschien een lul lijk aan de hand van bovenstaande verhalen was ik wel altijd voor haar bezig met kleine dingetjes. Ik gaf echt wel super veel om haar alleen op bepaalde punten heb ik dat niet kunnen laten blijken.
Ik heb af en toe niet goed naar haar geluisterd en mij niet goed gerealiseerd hoe zij zich daar verder bij voelde. Onze relatie en haar als mijn partner zag ik te veel als vanzelfsprekend op bepaalde vlakken. Als zij iets wilde dan regelde ik dat voor haar maar wat vaker thuis blijven was blijkbaar veel belangrijker voor haar en dat realiseer ik mij nu pas nu het te laat is.
We waren al eerder een weekje uit elkaar wat ook niet mee heeft geholpen. Toen heb ik mij aangepast en voelde mij daar op dat moment okay bij. Heb toen alles ook op een rijtje gezet en wel echt voor haar gekozen. Echter was het volgens haar te laat en toch over. Voor mijn gevoel is het ook lastig omdat ik in die laatste maand juist heel erg aan haar ben gaan hechten toen ik deze keuzes had gemaakt (kind, huis).
Dit is een hele goede, ik deed het niet, dus wilde ik het niet. Ondanks dat ik nu denk dat ik wel had willen veranderen. Ik vond het fijn om in het weekend een avond in de kroeg te zitten tot laat maar tegelijkertijd dacht ik wel je wordt ouder is dit nog wat je wilt, maar bleef het wel doen waar ik nu spijt van heb.quote:
[..]
Hooguit zou je voor jezelf misschien beter sneller moeten doorhebben als de wensen van je partner niet overeen stemmen met wat je effectief met je eigen leven wil doen (en utieindelijk is wat je wil doen ook gelijk aan wat je daadwerkelijk met je leven doet... niet al die 'wat als' gedachten waar je jezelf nooit daadwerkelijk toe kunt brengen, hoe graag je ook denkt dat je dat zou wilen doen).
Kan, maar dan was zij wel redelijk veeleisend, genoeg mensen om mij heen vonden dat wij echt veel deden en dit kwam eigenlijk altijd uit mijn koker en werd ook gefinancierd door mij.quote:
[..]
Vertaling: 'Ik wil dat je dit voortaan uit jezelf bedenkt'
Is gewoon liefdesverdriet in combinatie met het feit dat zij jou gedumpt heeft. Nu ga je jezelf voor je kop zitten slaan over wat jij beter had kunnen doen, maar jullie pasten gewoon niet voldoende bij elkaar.
Stel je had het destijds serieus genomen, dan had je ofwel (terecht) geconcludeerd dat je gewoon recht hebt op die avondjes en was het hetzelfde gelopen. Of je had je aan haar aangepast en zou dat na een tijdje zat raken en ongelukkig worden.
Jij moet gewoon een dame zoeken die meer haar eigen leven heeft, of op zijn minst ook alleen kan zijn en niet zo aanhankelijk is. Je kan best leuk met elkaar kunnen praten, lachen, geweldige seks hebben, elkaar mentale steun bieden en nog veel, maar uiteindelijk door zoiets niet voldoende bij elkaar passen. Dat is ook helemaal niet erg. Jullie pasten genoeg bij elkaar om een paar jaar een leuke tijd te hebben, maar de rest van je leven werkt gewoon niet op deze manier en dat hoeft ook helemaal niet.
Stel je had het destijds serieus genomen, dan had je ofwel (terecht) geconcludeerd dat je gewoon recht hebt op die avondjes en was het hetzelfde gelopen. Of je had je aan haar aangepast en zou dat na een tijdje zat raken en ongelukkig worden.
Jij moet gewoon een dame zoeken die meer haar eigen leven heeft, of op zijn minst ook alleen kan zijn en niet zo aanhankelijk is. Je kan best leuk met elkaar kunnen praten, lachen, geweldige seks hebben, elkaar mentale steun bieden en nog veel, maar uiteindelijk door zoiets niet voldoende bij elkaar passen. Dat is ook helemaal niet erg. Jullie pasten genoeg bij elkaar om een paar jaar een leuke tijd te hebben, maar de rest van je leven werkt gewoon niet op deze manier en dat hoeft ook helemaal niet.
Hoe kun je zo iets serieus eigenlijk als gezeur zien? Het wel/niet willen van kinderen binnen een relatie van mensen in jouw leeftijdscategorie is nogal belangrijk. Je zou zelfs kunnen zeggen dat dit een fundamenteel issue is. Hierop klappen relaties maar al te vaak. De jouwe ook zo te horen...quote:
[..]
Jep, hiermee sla je de spijker precies op zijn kop. Wat natuurlijk ook niet mee hielp waren onze toekomstplannen die we bespraken. Zolang zij zegt ik wil een kind met je en het liefst nu twijfelde ik niet aan onze relatie en vond ik het inderdaad gezeur en niet een serieuze klacht.
Dat kind was ook zo'n dingetje, ik twijfelde daar erg over maar sinds het over is denk ik ineens te weten dat dat wel is wat ik had gewild.
Hier lopen wat dingen door elkaarquote:
[..]
Hoe kun je zo iets serieus eigenlijk als gezeur zien? Het wel/niet willen van kinderen binnen een relatie van mensen in jouw leeftijdscategorie is nogal belangrijk. Je zou zelfs kunnen zeggen dat dit een fundamenteel issue is. Hierop klappen relaties maar al te vaak. De jouwe ook zo te horen...
ik zag een hoop andere dingen als gezeur maar die vergat ik al snel wanneer zij wel uitspraak dat zij een kind met mij wilt. Hierdoor kreeg ik de bevestiging dat zij mijn eigen leven niet zo leuk vond maar mij nog steeds goed genoeg vond voor de toekomst.Waar ik aan twijfelde was niet of ik een kind wilde maar wel of dat met haar moest zijn. Uiteindelijk heb ik deze beslissingen misschien iets te laat gemaakt en daarvoor kan ik mijzelf nu voor mijn kop slaan.
Zij dacht dat ik niet genoeg om haar gaf en misschien had zij daar op dat moment gelijk in. Maar toen ik mij ben gaan realiseren dat dit wel zo was en haar kant op ging groeide zij daardoor juist bij mij weg. En misschien had het nooit goed kunnen zijn en is het maar goed dat ik toen deze keuze heb gemaakt en de boot heb afgehouden.
Kortom: jullie zijn gewoon niet de beste match en jouw ex heeft die conclusie inmiddels getrokken.quote:
Kan, maar dan was zij wel redelijk veeleisend, genoeg mensen om mij heen vonden dat wij echt veel deden en dit kwam eigenlijk altijd uit mijn koker en werd ook gefinancierd door mij.
Neem je ervaring mee naar de volgende relatie, maar sluit dit gewoon af.
Kan zijn inderdaad, maar de positieve punten waar ik nu aan denk waren wel echt positief en de negatieve dingen die ik kan benoemen waren dingen waar ik mee kon leven. Dan denk ik nu had ik af en toe maar iets beter geluisterd en bepaalde concessies genomen.quote:
[..]
Kortom: jullie zijn gewoon niet de beste match en jouw ex heeft die conclusie inmiddels getrokken.
Neem je ervaring mee naar de volgende relatie, maar sluit dit gewoon af.
Al vond ik dat ik dat in de relatie zelf al genoeg deed.. Misschien kon het wel nooit genoeg zijn voor haar.
Denk inderdaad dat dit het beste is, helemaal mee eens.quote:
[..]
Kortom: jullie zijn gewoon niet de beste match en jouw ex heeft die conclusie inmiddels getrokken.
Neem je ervaring mee naar de volgende relatie, maar sluit dit gewoon af.
'From the deepest desires often come the deadliest hate.'
Dit is enorm ambigu. Enerzijds zeg je ‘ik had meer consessies kunnen nemen’ en anderzijds vind je dat je dat al genoeg had gedaan.quote:
[..]
Kan zijn inderdaad, maar de positieve punten waar ik nu aan denk waren wel echt positief en de negatieve dingen die ik kan benoemen waren dingen waar ik mee kon leven. Dan denk ik nu had ik af en toe maar iets beter geluisterd en bepaalde concessies genomen.
Al vond ik dat ik dat in de relatie zelf al genoeg deed.. Misschien kon het wel nooit genoeg zijn voor haar.
Hoe dan ook, the ship has sailed.
Dus eigenlijk is de conclusie dat jullie domweg niet bij elkaar pasten. Zoek een leuke chick die je niet claimt. 3 avondjes per week.. kijk, als je nou al die avonden ladderzat thuiskomt terwijl je verwacht dat je bedje netjes is opgemaakt en het eten klaar staat in de magnetron, dan vind ik het wel een terechte klacht. Maar als jij gewoon normale dingen deed, dan vind ik dat zij zich enorm aanstelde.
Resistance is futile.
Denk dat het rationeel is ik heb genoeg gedaan en emotioneel ik had meer moeten doen.quote:
[..]
Dit is enorm ambigu. Enerzijds zeg je ‘ik had meer consessies kunnen nemen’ en anderzijds vind je dat je dat al genoeg had gedaan.
Hoe dan ook, the ship has sailed.
In ieder geval klopt de laatste zin ook dus ik zal verder moeten al is het nu nog even lastig.
Ladderzat is, op een aantal uitzonderingen na, overdreven maar ik zou zo nu en dan zeker wel eens wat minder kunnen drinken. Heb ook wel eens bedacht dat om deze reden mijn avondjes weg een soort van dwangmatig zouden kunnen zijn in verband met dat biertje dat toch even gedronken moest worden.quote:
Dus eigenlijk is de conclusie dat jullie domweg niet bij elkaar pasten. Zoek een leuke chick die je niet claimt. 3 avondjes per week.. kijk, als je nou al die avonden ladderzat thuiskomt terwijl je verwacht dat je bedje netjes is opgemaakt en het eten klaar staat in de magnetron, dan vind ik het wel een terechte klacht. Maar als jij gewoon normale dingen deed, dan vind ik dat zij zich enorm aanstelde.
Ah, dus het probleem was niet dat je veel weg was, maar dat je eigenlijk een verkapte alcoholist bent. Dat is een heel ander verhaal.quote:
[..]
Ladderzat is, op een aantal uitzonderingen na, overdreven maar ik zou zo nu en dan zeker wel eens wat minder kunnen drinken. Heb ook wel eens bedacht dat om deze reden mijn avondjes weg een soort van dwangmatig zouden kunnen zijn in verband met dat biertje dat toch even gedronken moest worden.
Resistance is futile.
Nee ik was serieus.quote:
[..]
Je MOET wat leuks verzinnen? Sorry, maar tegen zoiets zou ik dus echt niet tegenkunnen.
Ik snap dat je de leuke momenten terughaalt, en dat is ook goed van je. Blijven hangen in alles wat niet leuk was is ook geen optie. Maar blijf er niet in hangen, daar word je alleen maar ongelukkiger van. Het klinkt imo niet alsof het de moeite waard was om verder te gaan samen. Soms heb je dat, shit happens. En dat is wel heel makkelijk gezegd (hier zit iemand die 3 jaar nodig heeft gehad om bij te komen van de relatie). Blijf er niet in hangen, gun jezelf tijd om er even verdriet van te hebben en probeer dan weer door te gaan. Ga leuke dingen doen, dingen die jou blij maken, die jij leuk vindt om te doen en dan komt het echt wel goed.
[..]
Sarcasme, of niet? Haha
Als ik er over nadenk zou ik mij zelf inderdaad best onder de noemer functionerende alcoholist kunnen plaatsen. Al heeft zij dit nooit zo ervaren of uitgesproken en ik zelf ook niet en dat is dan dus ook weer zo'n puntje waar ik mee in mijn maag zit.quote:Op woensdag 20 februari 2019 16:39 schreef Seven. het volgende:
[..]
Ah, dus het probleem was niet dat je veel weg was, maar dat je eigenlijk een verkapte alcoholist bent. Dat is een heel ander verhaal.
Ook hier geldt weer.. jullie pasten niet goed bij elkaar. Als jij je afvraagt of zij wel de moeder van je kind zou moeten zijn, dan klopt het plaatje gewoon niet. Of jij wil onbewust eigenlijk (nog) geen kinderen, of je twijfelt aan jezelf als vader, of je twijfelt echt aan haar. Hoe dan ook, het klopte gewoon op meerdere vlakken niet.quote:
[..]
Hier lopen wat dingen door elkaar
Waar ik aan twijfelde was niet of ik een kind wilde maar wel of dat met haar moest zijn. Uiteindelijk heb ik deze beslissingen misschien iets te laat gemaakt en daarvoor kan ik mijzelf nu voor mijn kop slaan.
Zij dacht dat ik niet genoeg om haar gaf en misschien had zij daar op dat moment gelijk in. Maar toen ik mij ben gaan realiseren dat dit wel zo was en haar kant op ging groeide zij daardoor juist bij mij weg. En misschien had het nooit goed kunnen zijn en is het maar goed dat ik toen deze keuze heb gemaakt en de boot heb afgehouden.
Resistance is futile.
Nou ja, dan zou ik daar sowieso aan werken als ik jou was. Want ik denk dat zij gewoon is weggelopen van het toekomstbeeld van een gezinnetje met een functionerend alcoholist, daar wordt niemand blij van.quote:
[..]
Als ik er over nadenk zou ik mij zelf inderdaad best onder de noemer functionerende alcoholist kunnen plaatsen. Al heeft zij dit nooit zo ervaren of uitgesproken en ik zelf ook niet en dat is dan dus ook weer zo'n puntje waar ik mee in mijn maag zit.
Resistance is futile.
Natuurlijk is het lastig. Maar straks heb je een vriendin die bij je past, waardoor je niet op je tenen hoeft te lopen. Zoveel fijner!quote:
[..]
Denk dat het rationeel is ik heb genoeg gedaan en emotioneel ik had meer moeten doen.
In ieder geval klopt de laatste zin ook dus ik zal verder moeten al is het nu nog even lastig.
En dan verwachten dat je vriendin bij je blijftquote:
[..]
Ladderzat is, op een aantal uitzonderingen na, overdreven maar ik zou zo nu en dan zeker wel eens wat minder kunnen drinken. Heb ook wel eens bedacht dat om deze reden mijn avondjes weg een soort van dwangmatig zouden kunnen zijn in verband met dat biertje dat toch even gedronken moest worden.
Dat is iets wat ik mij ook in zie, is zeker een probleem dat ik moet aanpakken maar vraag mij af of zij dit op dezelfde manier zag, al maakt dat nu niet meer uit.quote:
[..]
Nou ja, dan zou ik daar sowieso aan werken als ik jou was. Want ik denk dat zij gewoon is weggelopen van het toekomstbeeld van een gezinnetje met een functionerend alcoholist, daar wordt niemand blij van.
Wanneer ik bijvoorbeeld drie weken op vakantie was met haar dronk ik juist weinig, een paar biertjes bij het eten en overdag niets.
Wat jij mij verteld heb ik zelf ook al ingezien en aangegeven bij mijn huisarts. Is ook echt al iets van de afgelopen 15 jaar denk ik. Ik zag het zelf meer als sociale drinker maar dit is misschien toch niet helemaal waar en had ik rond de jaarwisseling in bed bedacht. Toen ben ik januari gestopt met drinken zonder echte problemen waarbij ik wel gewoon uit ging en dergelijke. Maar waarschijnlijk probeer ik hier de rest mee goed te praten. Misschien ook een bepaalde stress van mijn werk die ik op deze manier probeer te onderdrukken.
Jep, erg dom dat ik zulke dingen achteraf pas kan inzien. Hangt denk ik deels ook samen met het wereldje waarin ik leef maar uiteraard is dat geen excuus om het zelf niet anders aan te pakken.quote:
[..]
En dan verwachten dat je vriendin bij je blijft
Bijna niets staat gelijk aan een paar biertjes bij het eten?quote:
[..]
Dat is iets wat ik mij ook in zie, is zeker een probleem dat ik moet aanpakken maar vraag mij af of zij dit op dezelfde manier zag, al maakt dat nu niet meer uit.
Wanneer ik bijvoorbeeld drie weken op vakantie was met haar dronk ik juist weinig, een paar biertjes bij het eten en overdag niets.
Ik wil niet weten wat dan normaal is of veel
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Dit soort types zijn vreselijk, ze claimen je dan volledig. Wees blij dat je er vanaf bent, anders zat je alleen in haar bubbel. Jij had gewoon een interessanter leven dan zij.quote:
Misschien is dat wel het grootste punt. Vrienden ging ze niet meer heen en had eigenlijk verder niets behalve mij.
Wees blij dat jij jezelf bent gebleven, want als je wel veranderde krijg je van dit soort figuren later het verwijt: "Hij is zo saai geworden". En dan maken ze het alsnog uit en gaan ze er met een foute motor gast vandoor..
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Dat denk ik ook, herinner mij nog goed toen ik haar leerde kennen dat zei iets zei van wow jij doet echt veel dingen, ik zit alleen maar thuis, hoop dat jij wat meer plezier in mijn leven kan brengen. Maar dat plezier in haar leven dat ik mocht brengen was uiteindelijk dus met haar op de bank zitten.quote:
[..]
Dit soort types zijn vreselijk, ze claimen je dan volledig. Wees blij dat je er vanaf bent, anders zat je alleen in haar bubbel. Jij had gewoon een interessanter leven dan zij.
Wees blij dat jij jezelf bent gebleven, want als je wel veranderde krijg je van dit soort figuren later het verwijt: "Hij is zo saai geworden". En dan maken ze het alsnog uit en gaan ze er met een foute motor gast vandoor..
Het vaak weggaan veroorzaakt denk ik ook wel een bepaald push en pull effect. Ze had wel de tijd om mij af en toe ook te missen en de volgende dag weer blij te zijn als ik haar wel verraste met het koken van haar lievelingseten ofzo.
Hey TS, ik zit in een soort van zelfde schuitje nu. Je gaat nu even de rollercoaster door die liefdesverdriet heet.
Je zegt dat jij meer je eigen ding deed als dat zij deed, als dit teveel uit balans is kan dit voor problemen zorgen. Ik zelf vond het nooit heel fijn dat ik als een soort entertainment moest dienen, aan de andere kant als iemand heel de tijd zijn eigen ding doet is dat ook vervelend, dus daar is ie weer; balans.
Je hebt toch een relatie van 3 jaar gehad en samengewoond, dit ben je niet na de 1 op andere dag vergeten. Ik heb zelf ook achteraf ingezien dat ik bepaalde dingen niet perfect deed maar volgens mij gebeurd dat nergens. Het verschil is dat als je als man de signalen niet aanvoelt of op pakt, en de vrouw heeft tussentijds eigenlijk al de beslissing gemaakt, dan is het bijna onmogelijk om nog te lijmen.
(als je dat nog wel zou willen)
Ook geef je aan dat je best vaak van huis weg was itt haar, je kan juist achteraf vaak heel goed inzien wat je fout hebt gedaan en beloven dat het anders zal gaan maar voor hetzelfde geld beland je zo weer in het oude patroon.
En de spijtgevoelens zijn ook totaal niet fijn. Dat is het klote aan liefdesverdriet, het is niet 1 emotie zoals boos zijn, het gaan van boos tot spijt naar angst, dan weer naar opluchting en dan begin je weer opnieuw. Tsja om te zeggen dat het na een tijd minder zal worden heb je niet veel aan denk ik..
Ik denk dat je nu alleen kan denken hoe je het ooit in de toekomst zou aanpakken (al zou je daar nu mss nog niet aan moeten denken) dus dan juist mischien iets meer tijd maken voor je evt vriendin en mischien niet in je oude patroon terugvallen. En evt iemand die ook meer haar eigen leven heeft. Al lijkt dit makkelijker dan je denkt want je raakt ooit in een gewoonte(sleur).
Ik zelf vroeg me ook af hoe nu verder, en hoe kan ik ooit verder? Mijn gedachtens en gevoelens waren de eerste weken juist gedempt en daarna kwam alles er juist uit en werd het heviger, bij haar juist andersom. Ik stort me nu veel op mijn werk en sociale activiteiten maar kijk uit met overmatig alcoholgebruik.
Welke vraag je wel kan stellen is: komen die gedachtes van toekomstplannen, verhuizen, kinderen, pas echt sinds het uit is of had je die gedachtes toen al? Mischien komen die gedachtes omdat dat weer een snelle weg terug naar haar is en niet meteen om die toekomstplannen an sich. Schuldgevoel is heel normaal, het geeft iig aan dat je echt van haar gehouden hebt. Sterkte.
Je zegt dat jij meer je eigen ding deed als dat zij deed, als dit teveel uit balans is kan dit voor problemen zorgen. Ik zelf vond het nooit heel fijn dat ik als een soort entertainment moest dienen, aan de andere kant als iemand heel de tijd zijn eigen ding doet is dat ook vervelend, dus daar is ie weer; balans.
Je hebt toch een relatie van 3 jaar gehad en samengewoond, dit ben je niet na de 1 op andere dag vergeten. Ik heb zelf ook achteraf ingezien dat ik bepaalde dingen niet perfect deed maar volgens mij gebeurd dat nergens. Het verschil is dat als je als man de signalen niet aanvoelt of op pakt, en de vrouw heeft tussentijds eigenlijk al de beslissing gemaakt, dan is het bijna onmogelijk om nog te lijmen.
(als je dat nog wel zou willen)
Ook geef je aan dat je best vaak van huis weg was itt haar, je kan juist achteraf vaak heel goed inzien wat je fout hebt gedaan en beloven dat het anders zal gaan maar voor hetzelfde geld beland je zo weer in het oude patroon.
En de spijtgevoelens zijn ook totaal niet fijn. Dat is het klote aan liefdesverdriet, het is niet 1 emotie zoals boos zijn, het gaan van boos tot spijt naar angst, dan weer naar opluchting en dan begin je weer opnieuw. Tsja om te zeggen dat het na een tijd minder zal worden heb je niet veel aan denk ik..
Ik denk dat je nu alleen kan denken hoe je het ooit in de toekomst zou aanpakken (al zou je daar nu mss nog niet aan moeten denken) dus dan juist mischien iets meer tijd maken voor je evt vriendin en mischien niet in je oude patroon terugvallen. En evt iemand die ook meer haar eigen leven heeft. Al lijkt dit makkelijker dan je denkt want je raakt ooit in een gewoonte(sleur).
Ik zelf vroeg me ook af hoe nu verder, en hoe kan ik ooit verder? Mijn gedachtens en gevoelens waren de eerste weken juist gedempt en daarna kwam alles er juist uit en werd het heviger, bij haar juist andersom. Ik stort me nu veel op mijn werk en sociale activiteiten maar kijk uit met overmatig alcoholgebruik.
Welke vraag je wel kan stellen is: komen die gedachtes van toekomstplannen, verhuizen, kinderen, pas echt sinds het uit is of had je die gedachtes toen al? Mischien komen die gedachtes omdat dat weer een snelle weg terug naar haar is en niet meteen om die toekomstplannen an sich. Schuldgevoel is heel normaal, het geeft iig aan dat je echt van haar gehouden hebt. Sterkte.
Hou ook niet van een saai leven hoor, maar een vent van 32 die doordeweeks als je naar bed gaat van huis gaat om te drinken.
Bedoel, je bent geen 16 meer. Ik zou daar ook niet op zitten te wachten. Vroeg op de avond met vrienden afspreken en op een normale tijd weer thuis zijn is prima. Maar srs meermaals na 9/ 10 uur doordeweeks nog weggaan op deze leeftijd vind ik wel een beetje apart en helemaal geen geschikte keuze om een gezin mee te starten.
Wil je dan ook met klem aanraden eerst je leven op de rit te krijgen voor je aan kinderen begint. Kinderen hebben niet heel veel aan een ouder die met regelmaat uit eigenbelang het huis uit vlucht om te gaan drinken en de moeder met kroos achter laat. Huisje boompje beestje kun je niet combineren met het leven dat je nu hebt.
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 20-02-2019 19:43:51 ]
Bedoel, je bent geen 16 meer. Ik zou daar ook niet op zitten te wachten. Vroeg op de avond met vrienden afspreken en op een normale tijd weer thuis zijn is prima. Maar srs meermaals na 9/ 10 uur doordeweeks nog weggaan op deze leeftijd vind ik wel een beetje apart en helemaal geen geschikte keuze om een gezin mee te starten.
Wil je dan ook met klem aanraden eerst je leven op de rit te krijgen voor je aan kinderen begint. Kinderen hebben niet heel veel aan een ouder die met regelmaat uit eigenbelang het huis uit vlucht om te gaan drinken en de moeder met kroos achter laat. Huisje boompje beestje kun je niet combineren met het leven dat je nu hebt.
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 20-02-2019 19:43:51 ]
Ah, nu begrijp ik je beter inderdaad. Achteraf is het altijd gemakkelijk, ik begrijp dat het in de situatie zelf best moeilijk kan zijn.quote:
[..]
Hier lopen wat dingen door elkaar
Waar ik aan twijfelde was niet of ik een kind wilde maar wel of dat met haar moest zijn. Uiteindelijk heb ik deze beslissingen misschien iets te laat gemaakt en daarvoor kan ik mijzelf nu voor mijn kop slaan.
Zij dacht dat ik niet genoeg om haar gaf en misschien had zij daar op dat moment gelijk in. Maar toen ik mij ben gaan realiseren dat dit wel zo was en haar kant op ging groeide zij daardoor juist bij mij weg. En misschien had het nooit goed kunnen zijn en is het maar goed dat ik toen deze keuze heb gemaakt en de boot heb afgehouden.
Een paar biertjes bij het eten vind ik eerlijk gezegd niet; "...dronk ik echt weinig..."
Moet jij elke dag drinken?? Heb je zo'n wekelijks kratje bier in je achtertuin??🤔
Moet jij elke dag drinken?? Heb je zo'n wekelijks kratje bier in je achtertuin??🤔
The waves you made will always be
Ik denk dat je helemaal gelijk hebt en ben het ook totaal met je eens. Het blijft raar dat pas achteraf je ogen zo geopend kunnen worden en had het dan ook graag zo anders gedaan maar op een of andere manier was ik er niet klaar voor. Enige wat ik mij kan bedenken is dat het op deze manier dan maar beter is en ik dan inderdaad mijn leven op de rit kan krijgen. Zonder dit moment was er waarschijnlijk niets veranderd.quote:
Hou ook niet van een saai leven hoor, maar een vent van 32 die doordeweeks als je naar bed gaat van huis gaat om te drinken.
Bedoel, je bent geen 16 meer. Ik zou daar ook niet op zitten te wachten. Vroeg op de avond met vrienden afspreken en op een normale tijd weer thuis zijn is prima. Maar srs meermaals na 9/ 10 uur doordeweeks nog weggaan op deze leeftijd vind ik wel een beetje apart en helemaal geen geschikte keuze om een gezin mee te starten.
Wil je dan ook met klem aanraden eerst je leven op de rit te krijgen voor je aan kinderen begint. Kinderen hebben niet heel veel aan een ouder die met regelmaat uit eigenbelang het huis uit vlucht om te gaan drinken en de moeder met kroos achter laat. Huisje boompje beestje kun je niet combineren met het leven dat je nu hebt.
En nu, ga je nu je leven veranderen?quote:
Het blijft raar dat pas achteraf je ogen zo geopend kunnen worden en had het dan ook graag zo anders gedaan maar op een of andere manier was ik er niet klaar voor. Enige wat ik mij kan bedenken is dat het op deze manier dan maar beter is en ik dan inderdaad mijn leven op de rit kan krijgen. Zonder dit moment was er waarschijnlijk niets veranderd.
Wat ben je dan van plan, ga je echt geheel stoppen met drinken?
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Weet ik niet, op dit moment zou ik niet weten waar ik het voor doe. Sowieso zal ik niet geheel stoppen, buiten dat het een factor is geweest met een negatieve invloed op mijn relatie heb ik er verder weinig last van ondervonden.quote:
[..]
En nu, ga je nu je leven veranderen?
Wat ben je dan van plan, ga je echt geheel stoppen met drinken?
Als ik mijn relatie nog zou kunnen redden had ik er hulp bij gezocht om er serieus iets aan te doen maar heb nu even grotere zorgen aan mijn hoofd dan op stel en sprong een patroon van de afgelopen 15 jaar te doorbreken. Deze hulp zoeken is dan uiteraard met de kennis van nu in pacht, vorig jaar had ik deze keuze nog wel op tijd kunnen maken maar toen was het voor mijzelf niet duidelijk. Dat is dan ook de reden van dit topic dat ik boos ben op mijzelf. Dit heb ik overigens een week of twee geleden ook al met mijn huisarts besproken.
Gewoon erg dom van mijzelf dat ik het echte probleem niet kon inzien en mijn gedrag normaal vond. Ben er nog steeds van overtuigd dat zij en ik erg goed bij elkaar passen en een mooi leven hadden kunnen hebben alleen niet op de manier zoals ik mijn leven leidde. Erg klote dat dit inzicht er bij mij te laat is. Zij vond mijn vrienden eigenlijk altijd al een probleem, ik vond dat onzin maar wanneer ik er beter over nadenk is 80% van de mensen die ik thuis op mijn BBQ uitnodig net zoals ik. Deze reacties openen echt mijn ogen, ik kom uit een wereldje waar het heel normaal lijkt allemaal. Dat maakt compleet stoppen ook moeilijk, het maakt gewoonweg een te groot deel van mijn (sociale) leven uit. Zonder partner wordt dat netwerk des te belangrijker. Ik begrijp overigens dat ik er ook bij kan gaan zitten met een Spa rood
ah, dus je uitspraak: "Zonder dit moment was er waarschijnlijk niets veranderd." heeft geen enkele waarde omdat er ook mét 'dit moment' verder niks veranderd.quote:
[..]
Als ik mijn relatie nog zou kunnen redden had ik er hulp bij gezocht om er serieus iets aan te doen maar heb nu even grotere zorgen aan mijn hoofd dan op stel en sprong een patroon van de afgelopen 15 jaar te doorbreken.
Ik denk dat dat ook je antwoord is op de vraag waarom je vriendin je verlaten heeft, omdat je helemaal niet _wil_ veranderen... waarschijnlijk heeft zij dat gewoon eindelijk ingezien en gelooft niet eventuele praatjes dat je dat wél zou willen, die je jezelf aanpraat
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Op zich ook geen probleem, maar dan ben je meer geschikt voor een partner die ook zo erover denkt en geen kinderwens heeft. Wil je wel kinderen moet je dat zuipen doordeweeks wel laten en iemand vinden die dat in de toekomst met jou wel kan omgaan. Ken zo'n (deel van een) stel, af en toe zie ik hem in de kroeg en past zij op (wel in het weekend), andere keer schijnt zij met vriendinnen naar de kroeg te gaan en kijkt hij met de kids alle afleveringen van Sponge Bob het gehele weekend en blijft hij dus thuis. Zo komen de kinderen en ouders beide niets te kort.quote:
[..]
Weet ik niet, op dit moment zou ik niet weten waar ik het voor doe. Sowieso zal ik niet geheel stoppen, buiten dat het een factor is geweest met een negatieve invloed op mijn relatie heb ik er verder weinig last van ondervonden.
Als ik mijn relatie nog zou kunnen redden had ik er hulp bij gezocht om er serieus iets aan te doen maar heb nu even grotere zorgen aan mijn hoofd dan op stel en sprong een patroon van de afgelopen 15 jaar te doorbreken. Deze hulp zoeken is dan uiteraard met de kennis van nu in pacht, vorig jaar had ik deze keuze nog wel op tijd kunnen maken maar toen was het voor mijzelf niet duidelijk. Dat is dan ook de reden van dit topic dat ik boos ben op mijzelf. Dit heb ik overigens een week of twee geleden ook al met mijn huisarts besproken.
Gewoon erg dom van mijzelf dat ik het echte probleem niet kon inzien en mijn gedrag normaal vond. Ben er nog steeds van overtuigd dat zij en ik erg goed bij elkaar passen en een mooi leven hadden kunnen hebben alleen niet op de manier zoals ik mijn leven leidde. Erg klote dat dit inzicht er bij mij te laat is. Zij vond mijn vrienden eigenlijk altijd al een probleem, ik vond dat onzin maar wanneer ik er beter over nadenk is 80% van de mensen die ik thuis op mijn BBQ uitnodig net zoals ik. Deze reacties openen echt mijn ogen, ik kom uit een wereldje waar het heel normaal lijkt allemaal. Dat maakt compleet stoppen ook moeilijk, het maakt gewoonweg een te groot deel van mijn (sociale) leven uit. Zonder partner wordt dat netwerk des te belangrijker. Ik begrijp overigens dat ik er ook bij kan gaan zitten met een Spa rood
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Ik heb haar nooit gezegd te veranderen, ik vond dat mijn gedrag acceptabel was en ben nu gaan inzien dat het misschien toch minder acceptabel is dan dat ik altijd heb gedacht.quote:
[..]
ah, dus je uitspraak: "Zonder dit moment was er waarschijnlijk niets veranderd." heeft geen enkele waarde omdat er ook mét 'dit moment' verder niks veranderd.
Ik denk dat dat ook je antwoord is op de vraag waarom je vriendin je verlaten heeft, omdat je helemaal niet _wil_ veranderen... waarschijnlijk heeft zij dat gewoon eindelijk ingezien en gelooft niet eventuele praatjes dat je dat wél zou willen, die je jezelf aanpraat
Zoals gezegd heb ik dit twee weken geleden ook met de huisarts besproken welke mij heeft doorverwezen voor andere problemen. Zijn advies was eerst mijn leven weer op de rails te krijgen zoals het was voor mijn relatiebreuk en daarna dit probleem aan te pakken.
Dit alcohol onderwerp is overigens wel iets wat ik bij mijn afspraak volgende week aan zal kaarten omdat ik er wel iets mee wil maar nog niet exact weet wat.
Helemaal prima om een eigen leven te hebben, maar ik zou er ook niet op zitten wachten dat mijn partner zeker drie keer in de week de kroeg in duikt om flink te zuipen nadat ik naar bed ga. Dat zou me enorm tegen gaan staan.
Bierwalm in je neusgaten nadien, bezwete pens tegen je rug. Romantischer wordt het nietquote:
Helemaal prima om een eigen leven te hebben, maar ik zou er ook niet op zitten wachten dat mijn partner zeker drie keer in de week de kroeg in duikt om flink te zuipen nadat ik naar bed ga. Dat zou me enorm tegen gaan staan.
. Het is ook altijd wat met jullie wijven!!
Haha getverquote:Op vrijdag 22 februari 2019 01:31 schreef O_o_ het volgende:
[..]
Bierwalm in je neusgaten nadien, bezwete pens tegen je rug. Romantischer wordt het niet
Vroeger een vriendje gehad die in een kroeg werkte, maar waar ook gewoon standaard mee gezopen werd dag in dag uit. Die geur...kan het me nog zo goed voor de geest halen.
Eigenlijk is dit helemaal in lijn met mijn openingspost. Op dit moment kan ik ook heel goed begrijpen dat het niet normaal is en dat ik dit anders had moeten aanpakken maar in het moment zelf had ik geen idee.
Dat is ook de kern waar het mij om gaat, niet om wat ik fout deed maar dat ik zelf geen idee had dat ik verkeerd bezig was. Of dit nou bier drinken is in de kroeg of te lang achter je Playstation zitten. Het gaat mij voornamelijk om het gebrek aan zelfreflectie en ondanks opmerkingen / gezeur er niet over nadenken maar gewoon lekker doorgaan met hoe je bezig bent.
Dat is ook de kern waar het mij om gaat, niet om wat ik fout deed maar dat ik zelf geen idee had dat ik verkeerd bezig was. Of dit nou bier drinken is in de kroeg of te lang achter je Playstation zitten. Het gaat mij voornamelijk om het gebrek aan zelfreflectie en ondanks opmerkingen / gezeur er niet over nadenken maar gewoon lekker doorgaan met hoe je bezig bent.
Mijn huis, mijn spullen, mijn vrienden.
Ik, ik, ik.
En dat op jouw leeftijd. Mannen willen tegenwoordig echt het eeuwige studentenleven leiden. Had zij geen zin in en dat begrijp ik wel.
Ik, ik, ik.
En dat op jouw leeftijd. Mannen willen tegenwoordig echt het eeuwige studentenleven leiden. Had zij geen zin in en dat begrijp ik wel.
know'm sayin?
×
word? word.
×
word? word.
Misschien een goed punt inderdaad. Wat daarin ook kan meespelen is dat ik eerder samen heb gewoond waarbij wel alles samen was. Samen huis gekocht, samen spullen gekocht, samen vrienden en dat ging uiteindelijk ook mis. Dan heb je dus een hoop gezeik achteraf met dat huis en spullen verdelen en dergelijke. Dat heeft misschien een bepaalde angst gecreëerd die uiteindelijk een negatieve invloed heeft gehad op mijn relatie.quote:
Mijn huis, mijn spullen, mijn vrienden.
Ik, ik, ik.
En dat op jouw leeftijd. Mannen willen tegenwoordig echt het eeuwige studentenleven leiden. Had zij geen zin in en dat begrijp ik wel.
Tegelijkertijd is het ook wel een beetje overtrokken allemaal, alleen staat het huis uiteindelijk wel op mijn naam en betaal ik ook de hypotheek hiervan en op een moment als dit is het uiteindelijk weer mijn huis. Wat wel heeft meegespeeld door mijn eerdere ervaringen is dat ik wat minder happig was om samen een huis te kopen wat voor haar niet leuk was (we woonden wel pas minder dan een jaar samen) en ons achteraf gezien ongelijkwaardig in de relatie heeft neergezet. Verhuizen met haar (naar een andere stad zoals gepland) had een hoop kunnen schelen, in de eerste plaats qua gelijkwaardigheid in de relatie en dus wel echt samen dat huis maar ook dat ik op die manier noodgedwongen minder vaak die avonden met vrienden had gehad. Al was dat natuurlijk wel iets wat meespeelde in mijn hoofd om het niet te doen.
Daarmee zit ik nu ook zo in de knoop. Het is een opeenstapeling van keuzes geweest met een onwenselijk resultaat tot gevolg. Wanneer ik bij een van deze momenten een andere keus had gemaakt hadden dingen heel anders gelopen. De reden waarom één andere keuze genoeg geweest kan zijn hangt ook wel samen met het door jou beschreven eeuwige studentenleven wat ik veel te lang (onbewust) heb vast gehouden. Elke keus was misschien wel tussen dat eeuwige studentenleven of een toekomst zonder dat.
• Eeuwige studentenleven / huis kopen met mijn vriendin
• Eeuwige studentenleven / kindje maken met mijn vriendin
• Eeuwige studentenleven / huiselijk thuiszitten met haar in plaats van de kroeg in
Toen ik de relatie aan ging met haar, of in ieder geval toen wij samen gingen wonen, had ik moeten realiseren dat dit anders moest.
Dat ik wel gewoon een goede baan heb maakte het denk ik moeilijk voor mij om dit in te zien, ik heb toch alles prima voor elkaar? Het is gewoon te erg en te confronterend om in te zien dat zij ondanks haar meer dan zes jaar jongere leeftijd en lagere niveau zoveel volwassener is gebleken dan ik. Eigenlijk gewoon best wel beschamend
|
|
