Boos op mijzelf over relatiebreuk

quote:

Op woensdag 20 februari 2019 16:38 schreef bertje12345 het volgende:

[..]

Ladderzat is, op een aantal uitzonderingen na, overdreven maar ik zou zo nu en dan zeker wel eens wat minder kunnen drinken. Heb ook wel eens bedacht dat om deze reden mijn avondjes weg een soort van dwangmatig zouden kunnen zijn in verband met dat biertje dat toch even gedronken moest worden.

Ah, dus het probleem was niet dat je veel weg was, maar dat je eigenlijk een verkapte alcoholist bent. Dat is een heel ander verhaal.

quote:

Op woensdag 20 februari 2019 14:23 schreef bertje12345 het volgende:

[..]

Hier lopen wat dingen door elkaar ik zag een hoop andere dingen als gezeur maar die vergat ik al snel wanneer zij wel uitspraak dat zij een kind met mij wilt. Hierdoor kreeg ik de bevestiging dat zij mijn eigen leven niet zo leuk vond maar mij nog steeds goed genoeg vond voor de toekomst.

Waar ik aan twijfelde was niet of ik een kind wilde maar wel of dat met haar moest zijn. Uiteindelijk heb ik deze beslissingen misschien iets te laat gemaakt en daarvoor kan ik mijzelf nu voor mijn kop slaan.

Zij dacht dat ik niet genoeg om haar gaf en misschien had zij daar op dat moment gelijk in. Maar toen ik mij ben gaan realiseren dat dit wel zo was en haar kant op ging groeide zij daardoor juist bij mij weg. En misschien had het nooit goed kunnen zijn en is het maar goed dat ik toen deze keuze heb gemaakt en de boot heb afgehouden.

Ook hier geldt weer.. jullie pasten niet goed bij elkaar. Als jij je afvraagt of zij wel de moeder van je kind zou moeten zijn, dan klopt het plaatje gewoon niet. Of jij wil onbewust eigenlijk (nog) geen kinderen, of je twijfelt aan jezelf als vader, of je twijfelt echt aan haar. Hoe dan ook, het klopte gewoon op meerdere vlakken niet.

quote:

Op woensdag 20 februari 2019 16:41 schreef SebbeSwensje het volgende:

[..]

Nee ik was serieus.

Oké, dankjewel ^^

quote:

Op woensdag 20 februari 2019 16:44 schreef bertje12345 het volgende:

[..]

Als ik er over nadenk zou ik mij zelf inderdaad best onder de noemer functionerende alcoholist kunnen plaatsen. Al heeft zij dit nooit zo ervaren of uitgesproken en ik zelf ook niet en dat is dan dus ook weer zo'n puntje waar ik mee in mijn maag zit.

Nou ja, dan zou ik daar sowieso aan werken als ik jou was. Want ik denk dat zij gewoon is weggelopen van het toekomstbeeld van een gezinnetje met een functionerend alcoholist, daar wordt niemand blij van.

quote:

Op woensdag 20 februari 2019 16:33 schreef bertje12345 het volgende:

[..]

Denk dat het rationeel is ik heb genoeg gedaan en emotioneel ik had meer moeten doen.

In ieder geval klopt de laatste zin ook dus ik zal verder moeten al is het nu nog even lastig.

Natuurlijk is het lastig. Maar straks heb je een vriendin die bij je past, waardoor je niet op je tenen hoeft te lopen. Zoveel fijner!

quote:

Op woensdag 20 februari 2019 16:38 schreef bertje12345 het volgende:

[..]

Ladderzat is, op een aantal uitzonderingen na, overdreven maar ik zou zo nu en dan zeker wel eens wat minder kunnen drinken. Heb ook wel eens bedacht dat om deze reden mijn avondjes weg een soort van dwangmatig zouden kunnen zijn in verband met dat biertje dat toch even gedronken moest worden.

En dan verwachten dat je vriendin bij je blijft

quote:

Op woensdag 20 februari 2019 17:04 schreef bertje12345 het volgende:

[..]

Dat is iets wat ik mij ook in zie, is zeker een probleem dat ik moet aanpakken maar vraag mij af of zij dit op dezelfde manier zag, al maakt dat nu niet meer uit.

Wanneer ik bijvoorbeeld drie weken op vakantie was met haar dronk ik juist weinig, een paar biertjes bij het eten en overdag niets.

Bijna niets staat gelijk aan een paar biertjes bij het eten?
Ik wil niet weten wat dan normaal is of veel

quote:

Op woensdag 20 februari 2019 11:22 schreef bertje12345 het volgende:


Misschien is dat wel het grootste punt. Vrienden ging ze niet meer heen en had eigenlijk verder niets behalve mij.

Dit soort types zijn vreselijk, ze claimen je dan volledig. Wees blij dat je er vanaf bent, anders zat je alleen in haar bubbel. Jij had gewoon een interessanter leven dan zij.

Wees blij dat jij jezelf bent gebleven, want als je wel veranderde krijg je van dit soort figuren later het verwijt: "Hij is zo saai geworden". En dan maken ze het alsnog uit en gaan ze er met een foute motor gast vandoor..

Hey TS, ik zit in een soort van zelfde schuitje nu. Je gaat nu even de rollercoaster door die liefdesverdriet heet.
Je zegt dat jij meer je eigen ding deed als dat zij deed, als dit teveel uit balans is kan dit voor problemen zorgen. Ik zelf vond het nooit heel fijn dat ik als een soort entertainment moest dienen, aan de andere kant als iemand heel de tijd zijn eigen ding doet is dat ook vervelend, dus daar is ie weer; balans.

Je hebt toch een relatie van 3 jaar gehad en samengewoond, dit ben je niet na de 1 op andere dag vergeten. Ik heb zelf ook achteraf ingezien dat ik bepaalde dingen niet perfect deed maar volgens mij gebeurd dat nergens. Het verschil is dat als je als man de signalen niet aanvoelt of op pakt, en de vrouw heeft tussentijds eigenlijk al de beslissing gemaakt, dan is het bijna onmogelijk om nog te lijmen.
(als je dat nog wel zou willen)
Ook geef je aan dat je best vaak van huis weg was itt haar, je kan juist achteraf vaak heel goed inzien wat je fout hebt gedaan en beloven dat het anders zal gaan maar voor hetzelfde geld beland je zo weer in het oude patroon.

En de spijtgevoelens zijn ook totaal niet fijn. Dat is het klote aan liefdesverdriet, het is niet 1 emotie zoals boos zijn, het gaan van boos tot spijt naar angst, dan weer naar opluchting en dan begin je weer opnieuw. Tsja om te zeggen dat het na een tijd minder zal worden heb je niet veel aan denk ik..

Ik denk dat je nu alleen kan denken hoe je het ooit in de toekomst zou aanpakken (al zou je daar nu mss nog niet aan moeten denken) dus dan juist mischien iets meer tijd maken voor je evt vriendin en mischien niet in je oude patroon terugvallen. En evt iemand die ook meer haar eigen leven heeft. Al lijkt dit makkelijker dan je denkt want je raakt ooit in een gewoonte(sleur).

Ik zelf vroeg me ook af hoe nu verder, en hoe kan ik ooit verder? Mijn gedachtens en gevoelens waren de eerste weken juist gedempt en daarna kwam alles er juist uit en werd het heviger, bij haar juist andersom. Ik stort me nu veel op mijn werk en sociale activiteiten maar kijk uit met overmatig alcoholgebruik.

Welke vraag je wel kan stellen is: komen die gedachtes van toekomstplannen, verhuizen, kinderen, pas echt sinds het uit is of had je die gedachtes toen al? Mischien komen die gedachtes omdat dat weer een snelle weg terug naar haar is en niet meteen om die toekomstplannen an sich. Schuldgevoel is heel normaal, het geeft iig aan dat je echt van haar gehouden hebt. Sterkte.

quote:

Op woensdag 20 februari 2019 14:23 schreef bertje12345 het volgende:

[..]

Hier lopen wat dingen door elkaar ik zag een hoop andere dingen als gezeur maar die vergat ik al snel wanneer zij wel uitspraak dat zij een kind met mij wilt. Hierdoor kreeg ik de bevestiging dat zij mijn eigen leven niet zo leuk vond maar mij nog steeds goed genoeg vond voor de toekomst.

Waar ik aan twijfelde was niet of ik een kind wilde maar wel of dat met haar moest zijn. Uiteindelijk heb ik deze beslissingen misschien iets te laat gemaakt en daarvoor kan ik mijzelf nu voor mijn kop slaan.

Zij dacht dat ik niet genoeg om haar gaf en misschien had zij daar op dat moment gelijk in. Maar toen ik mij ben gaan realiseren dat dit wel zo was en haar kant op ging groeide zij daardoor juist bij mij weg. En misschien had het nooit goed kunnen zijn en is het maar goed dat ik toen deze keuze heb gemaakt en de boot heb afgehouden.

Ah, nu begrijp ik je beter inderdaad. Achteraf is het altijd gemakkelijk, ik begrijp dat het in de situatie zelf best moeilijk kan zijn.

Een paar biertjes bij het eten vind ik eerlijk gezegd niet; "...dronk ik echt weinig..."
Moet jij elke dag drinken?? Heb je zo'n wekelijks kratje bier in je achtertuin??🤔

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 13:25 schreef bertje12345 het volgende:
Het blijft raar dat pas achteraf je ogen zo geopend kunnen worden en had het dan ook graag zo anders gedaan maar op een of andere manier was ik er niet klaar voor. Enige wat ik mij kan bedenken is dat het op deze manier dan maar beter is en ik dan inderdaad mijn leven op de rit kan krijgen. Zonder dit moment was er waarschijnlijk niets veranderd.

En nu, ga je nu je leven veranderen?
Wat ben je dan van plan, ga je echt geheel stoppen met drinken?

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 15:51 schreef bertje12345 het volgende:

[..]

Als ik mijn relatie nog zou kunnen redden had ik er hulp bij gezocht om er serieus iets aan te doen maar heb nu even grotere zorgen aan mijn hoofd dan op stel en sprong een patroon van de afgelopen 15 jaar te doorbreken.

ah, dus je uitspraak: "Zonder dit moment was er waarschijnlijk niets veranderd." heeft geen enkele waarde omdat er ook mét 'dit moment' verder niks veranderd.

Ik denk dat dat ook je antwoord is op de vraag waarom je vriendin je verlaten heeft, omdat je helemaal niet _wil_ veranderen... waarschijnlijk heeft zij dat gewoon eindelijk ingezien en gelooft niet eventuele praatjes dat je dat wél zou willen, die je jezelf aanpraat

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 15:51 schreef bertje12345 het volgende:

[..]

Weet ik niet, op dit moment zou ik niet weten waar ik het voor doe. Sowieso zal ik niet geheel stoppen, buiten dat het een factor is geweest met een negatieve invloed op mijn relatie heb ik er verder weinig last van ondervonden.

Als ik mijn relatie nog zou kunnen redden had ik er hulp bij gezocht om er serieus iets aan te doen maar heb nu even grotere zorgen aan mijn hoofd dan op stel en sprong een patroon van de afgelopen 15 jaar te doorbreken. Deze hulp zoeken is dan uiteraard met de kennis van nu in pacht, vorig jaar had ik deze keuze nog wel op tijd kunnen maken maar toen was het voor mijzelf niet duidelijk. Dat is dan ook de reden van dit topic dat ik boos ben op mijzelf. Dit heb ik overigens een week of twee geleden ook al met mijn huisarts besproken.

Gewoon erg dom van mijzelf dat ik het echte probleem niet kon inzien en mijn gedrag normaal vond. Ben er nog steeds van overtuigd dat zij en ik erg goed bij elkaar passen en een mooi leven hadden kunnen hebben alleen niet op de manier zoals ik mijn leven leidde. Erg klote dat dit inzicht er bij mij te laat is. Zij vond mijn vrienden eigenlijk altijd al een probleem, ik vond dat onzin maar wanneer ik er beter over nadenk is 80% van de mensen die ik thuis op mijn BBQ uitnodig net zoals ik. Deze reacties openen echt mijn ogen, ik kom uit een wereldje waar het heel normaal lijkt allemaal. Dat maakt compleet stoppen ook moeilijk, het maakt gewoonweg een te groot deel van mijn (sociale) leven uit. Zonder partner wordt dat netwerk des te belangrijker. Ik begrijp overigens dat ik er ook bij kan gaan zitten met een Spa rood

Op zich ook geen probleem, maar dan ben je meer geschikt voor een partner die ook zo erover denkt en geen kinderwens heeft. Wil je wel kinderen moet je dat zuipen doordeweeks wel laten en iemand vinden die dat in de toekomst met jou wel kan omgaan. Ken zo'n (deel van een) stel, af en toe zie ik hem in de kroeg en past zij op (wel in het weekend), andere keer schijnt zij met vriendinnen naar de kroeg te gaan en kijkt hij met de kids alle afleveringen van Sponge Bob het gehele weekend en blijft hij dus thuis. Zo komen de kinderen en ouders beide niets te kort.

Helemaal prima om een eigen leven te hebben, maar ik zou er ook niet op zitten wachten dat mijn partner zeker drie keer in de week de kroeg in duikt om flink te zuipen nadat ik naar bed ga. Dat zou me enorm tegen gaan staan.