Dat gevoel had ik ook, maar dan is die buik ineens een stuk gegroeid en dan lijkt hij weer een week stil te staan. En als ik dan denk aan hoe groot die buik nog moet worden de komende 14 weken, dan valt hij ineens weer heel erg meequote:Op zondag 3 februari 2019 20:29 schreef -Mellow- het volgende:
Ik heb de laatste dagen ineens last van harde buiken. En ik kan m'n buik bijna zien en voelen groeien. Ik vind het zo hard gaan allemaal!
Een ook wel n beetje spannend dat ik nu al zo rond wordt. Denk dat ik misschien wel enorm word en niet meer kan lopen als ik straks hoogzwanger ben.
De gyn en de longarts hadden het over 6 weken tot 3 maanden. Dus daar werd ik uiteraard heel blij van xDquote:Op zondag 3 februari 2019 22:17 schreef -Mellow- het volgende:
jeetje wat heftig Djoess. Hoe lang zou zo'n herstel duren?
Wat heftig Djoess! Fijn dat je moeder bij je is. Sterkte met het herstel!quote:Op zondag 3 februari 2019 22:09 schreef Djoess het volgende:
Ik ben druk bezig bij te lezen, kom net uit het ziekenhuis met een dubbele longontsteking. Anderhalve week gestruggled met (achteraf) een saturatie van 83%, en daarvoor dikke griep. CT scan met contrastvloeistof, longecho, CTG’s, aan het zuurstof.
Na veel bidden en smeken en beloven dat mijn moeder voor mij en oudste zou komen zorgen mocht ik gisteren naar huis met hele enge grote antibioticapillen (tweede kuur) en kaliumtabletten.
Ik kan nog niets (niet eens plassen) zonder helemaal kapot te zijn en nu maak ik me toch wel zorgen om de bevalling.
Hij fietste echt super stabiel en fijn. Zo veel lichter dan ik me had voorgesteld!quote:Op zondag 3 februari 2019 21:30 schreef dodoria het volgende:
sisu, ik ben blij dat de tweewieler bakfiets je beviel. Ik heb dit weekend de baboe city (2-wieler) besteld. Ik heb maar beperkte keuze hier (buitenland) van wat ik geimporteerd kan krijgen en het kost allemaal al een stuk meer daardoor, dus dit was ook de enige reele optie voor ons. Ik ben benieuwd wat je uiteindelijk besluit!
Oh wat leuk Ik vond dat zo'n bijzondere mijlpaalquote:
Hier zagen we dus veel gezicht, maar dan echt van voren wat op echo toch altijd een beetje freaky isquote:Op dinsdag 5 februari 2019 10:33 schreef Flav het volgende:
Fijn D-E
Die van ons had toen de hik en wilde steeds heel graag laten zien dat hij een jongen is.
Broer deed dat ook overigens
Pffffft Is er geen whizzkid in je kennissenkring die dit in een vloek en een zucht kan oplossen?quote:Op dinsdag 5 februari 2019 11:32 schreef Cholula het volgende:
Onze computer is gecrasht en hoewel we van eigenlijk alle foto's een reservekopie geldt dat voor een aantal foto's niet. Waarschijnlijk zijn de foto's van de geboorte van Frits en mijn zwangerschapsshoot verdwenen. We zijn al een tijd bezig om het toch terug te krijgen, maar iedere keer als het niet lukt moet ik een beetje huilen.
Ik moest huilen om dit bericht..quote:
Pfffft ja na zo'n dag zou ik ook onder de dekens willen kruipen zegquote:Op dinsdag 5 februari 2019 13:53 schreef Sisu het volgende:
Ik moest huilen om dit bericht..
Cho wat zal dat een opluchting zijn! Voel helemaal met je mee.
Ik begon aan Mn werkdag en dacht halverwege. Dit wordt hem niet. Heb me ziekgemeld en naar huis gegaan. Ik was he-le-maal klaar met alles.
Eerst een nare ruzie opgevangen op de gang, toen een leerling die vertelde dat haar oma dood gevonden was buitenshuis en dat trok ik allemaal nog prima. Dagelijkse kost.
Pauze: collega die ff haar hart moest luchten (haar zus had slechte 20 weken echo en heeft de zwangerschap moeten afbreken), andere collega die problemen had met mijn mentorklas. Mee kunnen denken. Advies kunnen geven. Zij blij. Ik naar Mn volgende klas en opeens ging het licht uit.
Niet dat ik flauw viel, maar ik storte echt in. Opeens was ik zó moe. Ik kon alleen maar janken.
Gelukkig heb ik dat verborgen kunnen houden voor Mn klas, maar thuis kwam alles eruit.
Jongens, wat een emotionele achtbaan is zwanger zijn toch. Dus ik groet jullie even uit bed. Ik ga Mn buik knuffelen!
Rust maar lekker uit!quote:Op dinsdag 5 februari 2019 13:53 schreef Sisu het volgende:
[..]
Ik moest huilen om dit bericht..
Cho wat zal dat een opluchting zijn! Voel helemaal met je mee.
Ik begon aan Mn werkdag en dacht halverwege. Dit wordt hem niet. Heb me ziekgemeld en naar huis gegaan. Ik was he-le-maal klaar met alles.
Eerst een nare ruzie opgevangen op de gang, toen een leerling die vertelde dat haar oma dood gevonden was buitenshuis en dat trok ik allemaal nog prima. Dagelijkse kost.
Pauze: collega die ff haar hart moest luchten (haar zus had slechte 20 weken echo en heeft de zwangerschap moeten afbreken), andere collega die problemen had met mijn mentorklas. Mee kunnen denken. Advies kunnen geven. Zij blij. Ik naar Mn volgende klas en opeens ging het licht uit.
Niet dat ik flauw viel, maar ik storte echt in. Opeens was ik zó moe. Ik kon alleen maar janken.
Gelukkig heb ik dat verborgen kunnen houden voor Mn klas, maar thuis kwam alles eruit.
Jongens, wat een emotionele achtbaan is zwanger zijn toch. Dus ik groet jullie even uit bed. Ik ga Mn buik knuffelen!
+1quote:Op woensdag 6 februari 2019 07:00 schreef krijgerrtje het volgende:
Meld, zonder baby
Merk echt dat ik ‘s ochtends teleurgesteld maar hoopvol opsta en dan aan ‘t einde van de dag weer chagrijnig in bed stap omdat er alweer niks is gebeurd ben wel klaar met het wachten nu de dagen duren voor m’n gevoel echt 193940302 uur en behalve S. van en naar school brengen doe ik niks meer. Voel Md den beetje opgesloten en benauwd en merk dat ik de behoefte heb aan weer iets meer vrijheid Al is het maar voldoende energie voor een blokje om ofzo.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |