Het kleutertopic deel 16

Wij hadden gisteren ons allereerste oudergesprek ooit!

Het duurde ruim 1 uur en het was echt zo tof! Dochter was er ook (die mocht er bij zijn of gaan spelen, wat ze wilde).

Eerst gaf zij een rondleiding door de school, wat haar favo plekken waren en wat ze daar allemaal deed. De twee begeleiders/mentors van haar waar we het gesprek mee hadden liepen ook mee en vertelden ook over wat dochter daar allemaal doet en hoe dat gaat en zo. En met wie ze daar dan graag samen dingen doet bijv. Of hoe ze in de groep is.
Daarna gingen we in de 'woonkamer' zitten en vertelden we welke kernwoorden we persoonlijk bij dochter vinden passen (zowel wij als de begeleiders). En we spraken over de ontwikkelingen die wij en zij zagen bij dochter en welke ontwikkelingen we haar de komende maanden gunnen en hoe de begeleiders daar eventueel een rol in hebben.

Ik vond het erg mooi om te horen hoe dochter zich manifesteert op school. Hoe ze daar groeit en zelfzeker is. En hoe ze in de groep groeit en haar plek inneemt. Ik ben echt heel trots op haar! Het was heel fijn dat er zo uitgebreid de tijd kon zijn om het over haar te hebben. Het gaf ons ook weer heel veel inzichten mee voor thuis bijvoorbeeld. Weer een nieuwe frisse blik, ook door de ogen van een ander gezien. Nou ja, ik ben dus gewoon super trots op mijn dochter en hoe groot ze al is en hoe ze zich redt in zo'n omgeving zonder ons.

Nikki, het klinkt mij alsof hij zich op school/elders zo graag binnen de lijntjes wil houden, dat hij dan thuis die uitlaatklep nodig heeft om zichzelf toch helemaal te kunnen uiten. Op zich een teken dat hij zich thuis dus (wel) veilig genoeg voelt om dat te doen. Maar ook onhandig omdat er ook anderen bij betrokken zijn (broertjes/zusjes/ouders) die onbedoeld ook te maken krijgen met gedrag dat niet altijd even leuk is.

Ik weet niet zo snel iets te verzinnen hoe je hem thuis zichzelf kunt laten zijn en zich uiten, zonder dat dat de anderen meteen in de weg zit. Misschien kan het in ieder geval al helpen om anders naar z'n uitingen te kijken? En er wellicht anders op te reageren? Misschien als ie zich thuis gehoord voelt in z'n uitlatingen, dat het bijvoorbeeld minder of milder zou kunnen worden.

Ik volg op FB zo'n vrouw die kindertekeningen kan 'lezen' (ze werkt al heel lang met kinderen en is van daaruit steeds meer gaan zien over wat tekeningen kunnen vertellen over wat er in een kind omgaat). In ieder geval vind ik dat erg fascinerend en herken ik zelf daar ook veel van bij tekeningen van m'n eigen kinderen. Vrij tekenen kan een hele goede uitlaatklep zijn en meteen ook heel veel boodschappen laten zien van wat er in zo'n koppie omgaat. Zonder dat daar woorden of taal voor nodig zijn. Het kan ook heel erg helpen om je zo te uiten. Misschien zou zoiets kunnen helpen op een of andere manier? Als ie uit school komt een tafel vol mooi papier en mooi tekenmateriaal klaar hebben staan waar ie dan zichzelf kan uiten? Wellicht dat dat de eerste keren eindigt in een knip en scheur spectakel oid. Maar ik gok zo dat het misschien een heel mooi rust punt zou kunnen worden waarbij hij zich kan uiten op een andere manier. Ga er zelf ook bij zitten en tekenen als hij dat fijn vindt, of laat hem juist in z'n eentje daar kunstwerken produceren.

En als het voor jou dan kan helpen, dan is zo'n cursus kindertekeningen leren begrijpen wellicht ook nog een optie daarbij, zodat je misschien ook nog meer inzicht kunt krijgen in wat er in hem omgaat en daar ook op andere vlakken op kunt inspelen/met begrip kunt reageren/hem iets kunt bieden/helpen etc.

Oh en omen, dat lijkt me ook schrikken als je kind opeens met zo'n verhaal thuis komt ja! Ik vind Franny haar advies een hele mooie die neem ik zelf ook even mee.

quote:

Op woensdag 30 januari 2019 12:32 schreef L-E het volgende:
Nikki, wat zegt juf er zelf over?

Vandaag neemt Sticker afscheid van een klasgenootje (hij gaat naar een andere school). Ik vroeg gisteren of hij nog iets wilde maken voor het afscheid. Ik doelde op een tekening of een lief kaartje. Het werd een megagroot (zelf gebouwd) houten zwaard.

Wat een supertof cadeau!

Juf denkt zelf heel goed mee en knijpt zelfs een oogje dicht op het zeer zeldzame moment dat hij wél buiten de lijntjes loopt. Verder komt hij in de klas gewoon over als een rustige stille jongen. Ze doet echt haar best om er meer uit te krijgen maar het wil gewoon niet. Hij is echt enorm verlegen en wordt liever niet gezien. Zo praat hij ook pas sinds een paar maanden uit zichzelf op de BSO tegen de juffen en hij zit er bijna een jaar inmiddels. Er is nu een vervangende juf en ik denk dat zij denkt dat T niet kan praten. Hij beweegt alleen heel voorzichtig zijn hoofd om antwoord te geven op vragen die gesteld worden.

Edit, ik had nog een pagina gemist.

Ela dat klinkt als een heel mooi idee. T houdt van tekenen, hij maakt vaak meerdere tekeningen per dag. Zowel thuis als op de BSO. Zou je me de pagina willen dmmen?

Dad, november is echt pas heel kort hč
Ow is toen in december begonnen en iedereen liep over hem heen. Hij liep stilletjes, alleen over het schoolplein en observeerde. Twee keer heb ik dingen gehoord waarvoor ik langs de juf ben gelopen. Beide keren had de juf het niet gezien en opgepakt.

In april kwam er een jongetje in de klas met wie hij een klik had. Ze hebben ook echt elkaar geholpen om hun plek te vinden in de klas. In groep 1 had ik een heel ongelukkig jongetje op cognitief gebied en regelmatig met de ib’er gezeten. Wij hebben toen besloten om een weerbaarheidstraining uit te stellen tot na de kleuters en nu, in groep 2 vraag ik me soms af of het nodig is (en het vriendje is van school gegaan).

Geef het nog even de tijd en vooral leg het wel ook even neer bij de juf

Hier ook een basisschooljuf.. voorlopig ga ik nog niet weg, maar over een jaar of 5 is het wel klaar denk ik.. het is wel echt zwaar _{zat vanochtend nog huilend op de bank met twee zieke kinderen en 4 lange dagen werken deze week}

Over halverwege het jaar weg gaan. Zo heeft een leerkracht kleuters bij ons in november aangegeven een andere baan (buiten het onderwijs) te hebben per 1 maart. Haar droombaan... sindsdien 3x een advertentie gezet en nog steeds 0 sollicitanten (kleuters nog wel met uitzicht op vast). Wordt waarschijnlijk ook een rits van invallers tot er in mei iemand terugkomt van verlof. Het is dus niet alleen de schuld van de leerkrachten. Ik koop trouwens bij de Hema meestal zo’n zak met gelukskoekjes. Een gelukskoekje met een tekening

Klinkt mooi ela!

Oh wat lastig Nikki! Kan het centrum van jeugd en gezin of de schoolmaatschappelijk werker niet helpen?

quote:

Op woensdag 30 januari 2019 11:06 schreef DevilsAndDust het volgende:

[..]

Nee, dat wil ik vanmiddag even gaan doen (en dan zeg ik het ook van het schoppen, want dat was Baard vergeten). Van Rots en Water heb ik weleens gehoord, ik ga dat met Baard ook even bekijken.

Bedankt voor je uitgebreide reactie trouwens. .

Svane, hij gaat sinds half november naar school.

IK wilde ook Rots en Water tippen. Fijne training, de nadruk ligt niet op nieuwe dingen leren maar het gebeurt spelenderwijs wel. En het geeft ook een goed gevoel het sociale contact met andere kindjes te ervaren.

DaD, hier gaat dochter maar 2 dagen per week naar (superkleinschalige) school (met heel veel oog en aandacht voor het sociale klimaat en zo), en het duurde hier ca. 3 maanden voor ze zichzelf meer en meer durft te zijn/laten zien/haar eigen plek inneemt. Hiervoor was het kat uit de boom kijken, aanpassen aan anderen, meer 'nadoen' ook. Inmiddels heeft ze haar eigen plek en durft ze in vele aspecten helemaal zichzelf te zijn en te uiten.

En dat sociale proces groeit steeds weer verder. Van imiteren en de sociale omgangsvormen van een ander kopiëren (en dus minder zelf opvallen), naar jezelf kunnen en willen laten zien en je eigen plek innemen, naar ook weer oog voor wat een andere wil en daarin mee kunnen gaan zonder jezelf op zij te zetten maar wel respect voor de ander te hebben.

Nou ja, ik ben er verder niet erg in thuis hoe dat op andere scholen is, in klassen met veel leeftijdsgenoten en maar 1/enkele begeleiders en misschien andere sociale normen en zo. Maar ik wilde vooral aankaarten dat het ook een groeiproces is voor je kindje zelf en dat het zich ook nog verder zal gaan ontwikkelen. Dat hij nu meer de kat uit de boom kijkt kan ook komen omdat hij pas net nieuw is en eerst observeert hoe het er daar aan toe gaat voordat hij zichzelf meer tevoorschijn wil laten komen. Wel goed om er op te letten en wellicht inderdaad spelender wijs te helpen om al die sociale omgangsvormen en normen en waarden samen met hem te ontdekken en onder de knie te krijgen.

Loj, bij mijn vrouw op school hebben ze geen vaste Groep 8 leerkracht dit jaar. De oude gaf ruim voor de zomer aan weg te gaan. Er is niemand te vinden....Mijn vrouw vindt groep 8 de allerleukste klas maar ook de zwaarste. Ze wil heel graag weer voor groep 8 maar pas als Juul 4 is.

Bij B is het door omstandigheden ook een chaotisch jaar. Dat heb ik hier al eens verteld, alleen invallers voor 1 of 2 dagen en zelfs de oude kleuterjuf een aantal vrijdagen die allang met pensioen is. Natuurlijk niet fijn als ouder en we merkten het ook echt aan B, maar wat doe je eraan? Als er niemand is, dan is er niemand.
Over 2 weken is zijn ouder juf terug van zwangerschapsverlof en de invaller voor de overige 3 dagen blijft in ieder geval tot het einde schooljaar, zo stabiel, het voelt bijna als bijzonder.

Oh en vandaag zo gelachen om B en Juul. Ik had vanochtend filmpjes samen met Juul gemaakt, ze vindt zichzelf echt heel grappig dus alleen maar filmpjes en foto's waarop ze uitbundig lacht. Dat wilde B ook wel, maar steeds als B erbij wilde op de foto probeerde Juul hem te pakken met een grote grijns. B voelde even hoe het is als grote broer. Dat hoofd van hem en zij maar lachen en steeds aan zijn trui en haren grijpen. Dus ik heb een rits foto's van de zijkant van Juul, mij ergens erachter en B die haar handen probeert te ontwijken.

Dad. Bij R duurde het ook lang voordat ze gewend was. In januari (2017) ging ze naar school en pas na de eerste zomervakantie zag ik dat pas echt vrij de klas in ging.

Nikki. Herkenbaar, maar hier wel minder heftig. Maar op school is ze er zo eentje waar je er 20 van kan hebben. En thuis is har veilige plek en kan ze zich laten gaan.

Ela. Klinkt als een fijn gesprek op school. Jullie doen toch ook thuisonderwijs dacht ik?

Ik schrik ervan hoeveel juffen (of partners van juffen) hier aangeven dat ze dit niet volhouden.

Exode. Ik ben benieuwd naar de foto’s eigenlijk. Klinkt erg leuk.

DaD wat sneu voor I.. Lastig om te zien lijkt me! Paar kortetermijn-ideetjes die door mijn hoofd gingen: als je ‘m brengt/haalt zelf wat informele gesprekjes aanknopen met andere ouders of kindjes, zodat hij ziet dat dat ok/tof/gezellig is en hem het goede voorbeeld geeft, of een keer spelen met een kindje uit de klas, zodat hij in kleinere setting wat binding kan krijgen met klasgenootjes, en zo makkelijker zou kunnen aanhaken in de klas?

Bij ons is er een klassen-appgroep met veel ouders van ‘onze’ klas, daarin wordt vaak ook wel wat gedeeld als er bijvoorbeeld ouders zijn die het ingewikkeld vinden als hun verse kleuter nog vaak verdrietig is bij het wegbrengen ofzo. Prettig om even te delen met de andere ouders, of er komen tips/tricks. Zoiets zou hiervoor wellicht ook fijn kunnen zijn.

Nikki mijn inmiddels 14jarige oppaskind had het ook heel heftig. Op school was ze een engeltje en thuis zo vreselijk driftig.
Maar in de hoop van een hart onder de riem, het is nu een heel lieve puber die eigenlijk nooit meer driftig is. Rond groep 2 namen de driftbuien al erg af.

En school, ik vind het best lastig. Ik krijg van O. Niets te horen. Zodra ze uit school komt weet ze niet meer wat ze gedaan heeft en ze vind het niet leuk als ik doorvraag.
Maar volgens mij doet ze het best goed, ik hoop op een ouderavond binnenkort zodat ik van de juf hoor hoe het gaat.

quote:

Op woensdag 30 januari 2019 20:46 schreef snoenk het volgende:
Nikki mijn inmiddels 14jarige oppaskind had het ook heel heftig. Op school was ze een engeltje en thuis zo vreselijk driftig.
Maar in de hoop van een hart onder de riem, het is nu een heel lieve puber die eigenlijk nooit meer driftig is. Rond groep 2 namen de driftbuien al erg af.

Wat fijn. Ik hoop ook dat als de vermoeidheid minder aanwezig is het vanzelf wel weer wat beter zal gaan. Tot die tijd is het vooral gevoelens benoemen, praten over wat hij op school heeft gedaan en zorgen dat er in ieder geval in huis voldoende rust is.

Wat ook wel opvallend is, T en S lijken elkaar de laatste tijd enorm nodig te hebben. Dat is eigenlijk nooit zo geweest, dus daarom valt het op. Ze slapen nu ook in één bed en willen eigenlijk niet meer zonder elkaar slapen. Omdat dit echt hun eigen keuze is geweest en we ze daarin graag willen volgen gaan we binnenkort een dakkapel op de zolderverdieping plaatsen zodat ze samen in één kamer kunnen slapen, maar voor hun eigen comfort wel ieder in een eigen bed.

quote:

Op woensdag 30 januari 2019 20:50 schreef snoenk het volgende:
En school, ik vind het best lastig. Ik krijg van O. Niets te horen. Zodra ze uit school komt weet ze niet meer wat ze gedaan heeft en ze vind het niet leuk als ik doorvraag.
Maar volgens mij doet ze het best goed, ik hoop op een ouderavond binnenkort zodat ik van de juf hoor hoe het gaat.

Same here, S. beantwoord eigenlijk alle vragen met ‘weet ik niet’ en als ik verder vraag zucht ze diep en roept ze ‘laat me!’ Ben zo nieuwsgierig Weet niet hoe oud de jouwe is, maar heb begrepen dat het normaal is dat ze weinig/niets delen, zeker in het begin. Soms komen er ‘s avonds of een paar dagen later nog verhalen voorbij, soms niet.

quote:

Op woensdag 30 januari 2019 21:38 schreef krijgerrtje het volgende:

[..]

Same here, S. beantwoord eigenlijk alle vragen met ‘weet ik niet’ en als ik verder vraag zucht ze diep en roept ze ‘laat me!’ Ben zo nieuwsgierig Weet niet hoe oud de jouwe is, maar heb begrepen dat het normaal is dat ze weinig/niets delen, zeker in het begin. Soms komen er ‘s avonds of een paar dagen later nog verhalen voorbij, soms niet.

Ik hoor het ouders vaker verzuchten dat ze toch eens wilden dat hun kind meer over school zou vertellen. Troost je met de gedachten dat het eigelijk heel normaal is en heel vaak voor komt. De kinderen zitten vol van een hele dag en moeten dat echt even verwerken. En iedere kleuter doet dat op zijn eigen manier. Helaas horen die woede-uitbarstingen daar ook bij. Sommige kinderen trekken zich dan letterlijk en figuurlijk even terug in zichzelf, na een hele dag sociaal doen. Ze moeten zich even ontladen (en ik besef me echt dat het heel pittig kan zijn en soms te pittig aan toe gaat zoals T van Nikki).
Als wij als volwassenen thuis komen van een lange dag werken hebben wij ook niet altijd zin in vragen over hoe de dag was en wat we hebben gedaan. Tenminste, ik niet. Dan moet je mij echt even laten. En ik ben dan blij met de 30 min reistijd waarin ik, met de radio uit, even alle indrukken van de dag probeer te verwerken. Kleuters hebben die 30 min niet. En ik snap de nieuwsgierigheid van ouders heel goed. Ik heb dat zelf nu met M ook als ik hem ophaal van het KDV. Ik wacht met smart op het dagverslag Iets met loslaten...

Wat misschien nog een idee is, wij doen voor het slapen altijd nog 5 minuten kletsen (met timer want anders duurde het steeds veel te lang ) en nemen dan de dag door. In de middag verteld F ook niet zo veel maar in de avond verteld hij wel heel veel. Hij vraagt wat ik gedaan heb op werk ( ) en ik vraag over school/bso/whatever aan hem. Werkt goed zo

Onze jongste komt standaard na 10 minuten in bed even naar beneden om te kletsen over de dag. Alsof hij dan pas ruimte heeft om over zijn schooldag na te denken.

quote:

Op woensdag 30 januari 2019 20:50 schreef snoenk het volgende:
En school, ik vind het best lastig. Ik krijg van O. Niets te horen. Zodra ze uit school komt weet ze niet meer wat ze gedaan heeft en ze vind het niet leuk als ik doorvraag.
Maar volgens mij doet ze het best goed, ik hoop op een ouderavond binnenkort zodat ik van de juf hoor hoe het gaat.

hier helpt het als ik vraag 'wart heb je vandaag geleerd' ipv wat ze gedaan heeft

En NIKKI is het een optie om met T te praten (op een moment dat hij blij is) over zijn gedrag, en dan vooral wat hėj denkt dat er gedaan kan worden om t te voorkomen? Bv door idd te kleuren of door op een trampoline te springen of door eerst 5x de trap op en af te rennen etc?

E vertelt nu vaak wel iets over school, maar ze is 5,5 en heeft ook een veel beter overzicht over de week en de dag, dat scheelt echt! Eerste jaar was echt drama, ik wou ook zoooo graag wat horen maar het kwam er gewoon niet uit Ja of alleen de stomme dingen.

Eerste waar ik wat mee los kon peuteren was ergens in de middag of avond vragen wat het leukste van vandaag was

Oh en Nikki wat klinkt dat heftig! E kan ook zo enorm boos worden (inclusief belachelijke verbale en fysieke uitvallen) maar meestal is dat in periodes waarin er blijkbaar iets broeit. Er zijn ook meer kalme periodes. En meestal is ze op school en bso dan ook eh, nogal aanwezig Ik word altijd wat tureluus van overal de melding dat ze zo goed weet wat ze wil (I KNOW!) maar het is natuurlijk wel fijn dat ze overal zichzelf is ja.

DaD, wat naar voor jullie om zulke verhalen te horen Is I er zelf ook sip om? En was hij bij de gastouder / psz ook zo? Misschien (hopelijk!) is het 'gewoon' nog even wennen.

Nikki wat fijn dat er (zometeen) ruimte is om bij elkaar te kunnen slapen. Ik hoop dat dat T. Ook een beetje rust geeft

O. Is sinds eind december 4 en dus ook pas net op school.
Bedankt voor de tips, ik vraag nu vaak wat het leukste van de dag was of wat ze heeft gekozen van het kiesbord.

Ik kwam laatst nog ergens het invulboek ‘slaapklets’ tegen, vul je ‘s avonds samen in en dat lijkt me ook nog wel een fijne manier om de dag door te nemen en af te sluiten

Ja!
Slaapklets! Die hebben wij, heel fijn boek.
We hebben ook relaxklets, ook heel fijn

quote:

Op woensdag 30 januari 2019 22:24 schreef tombolafan het volgende:

[..]

hier helpt het als ik vraag 'wart heb je vandaag geleerd' ipv wat ze gedaan heeft

En NIKKI is het een optie om met T te praten (op een moment dat hij blij is) over zijn gedrag, en dan vooral wat hėj denkt dat er gedaan kan worden om t te voorkomen? Bv door idd te kleuren of door op een trampoline te springen of door eerst 5x de trap op en af te rennen etc?

Dit doe ik inderdaad al, op blije momenten vragen waarom hij zo boos was, maar vaak wil hij er dan niets over kwijt. Ik denk dat het vooral een soort gevoel van schaamte veroorzaakt, want hij keert op zo'n moment helemaal in zichzelf en geeft aan dat hij er niet over wil praten. En als ik er dan toch op doorga wordt hij weer boos, dus ik laat het dan zo. Ik gebruik vaak autoritjes voor dit soort gesprekjes, zodat het er niet te dik bovenop ligt dat ik met hem over iets serieus wil praten.
Hij zegt zelf altijd dat hij nooit meer gaat slaan etc., maar dat lukt natuurlijk niet en dat is ook niet wat ik van hem vraag. Misschien legt hij voor zichzelf de lat ook wel te hoog daarin en beseft hij na een boze bui maar al te goed dat het 'alweer' niet gelukt is. Ik vind dat natuurlijk helemaal geen probleem, maar ik verwacht T kennende dat hij het echt heel erg vind dat het gebeurt en zich ervoor schaamt.

Als hij boos is geef ik aan dat we wel even samen kunnen stampen op de grond of gillen, maar dat wil hij niet. Dat probeer ik ook in blije situaties aan te geven als oplossing voor als hij boos is, maar helaas lukt dat nog niet.