Sinds een paar maanden is mijn relatie van 8 jaar uitgegaan, en wel om 1 reden; de kinderwens.
Ik zelf dacht nog 2 a 3 jaar te wachten (ben nu wel al 33) maar dat kon ik ook niet met zekerheid zeggen daarom hebben we een paar maanden geleden met pijn in ons hart een punt achter de relatie gezet. We waren zeg maar 'soulmate' achtige types (klinkt blij, maar zo voelde het wel) Dus het was gewoon zuur dat alleen de kinderwens, de reden is dat het over is. Maarja daar valt geen compromis over te sluiten..
Ik dacht dat het wel redelijk ging maar ben ongeveer 3 weken geleden mijn ex tegen gekomen en toen hebben we een uur of 2 gepraat en ze werd nog al emotioneel.. dit haalde de wond bij ons allebij weer ff open.. en ik ben er nog helemaal niet overheen. Dit kan soms lang duren weet ik uit ervaring.
Ook ben ik een tijd terug geleden mijn baan kwijt geraakt wat ook geen fijn moment was maar gelukkig kan ik begin februari ergens anders beginnen.
En alsof het nog niet erger kon heb ik te horen gekregen dat mijn vader 'die vreselijke ziekte' heeft.. hij moet volgende week naar het ziekenhuis.. en wat ik daar mee aan moet weet ik ook niet. Op dit moment weet nog niemand het. (Behalve mijn broers en moeder uiteraard)
Wat ik hier precies mee wil zeggen/vragen? Ik weet het niet precies, het lijkt wel of alles opeens tegelijk op me af komt.
Mischien dat anderen iets soortgelijks hebben meegemaakt?
Tips evt? Al zou ik niet weten wat..
Ik schrijf het iig ff van me af
Heb me altijd wel weten te redden eigenlijk en het is altijd wel goed gekomen, maar dit komt best onwerkelijk en raar aan allemaal.
Happy new year.. :/
Zoals je zelf aangeeft, daar valt geen compromis over te sluiten, maar pijn doet het wel. Wat betreft je vader en zijn ziek zijn...tja, daar heb ik helaas ook ervaring mee, en dat is ultiem kut. Voor jezelf is het enige lichtpuntje dat je een nieuwe baan hebt vanaf februari, dus dat valt dan even weg, maar je, vader, ja, zoiets is onwerkelijk.
Heel veel sterkte
Heb je alles gelezen?quote:
quote:Ik dacht dat het wel redelijk ging maar ben ongeveer 3 weken geleden mijn ex tegen gekomen en toen hebben we een uur of 2 gepraat en ze werd nog al emotioneel
Ik heb er veel verdriet van gehad en heb het er af en toe nog steeds moeilijk mee, maar wat bij mij helpt is de wetenschap dat dit niet iets is waar je op dit moment in je leven samen uit gaat komen en dan blijven er weinig opties over natuurlijk. Wat mij ook helpt is vooruit blijven kijken en actief je leven (blijven) sturen. Je moet er uiteindelijk zelf wat van maken en na verloop van tijd zal je het allemaal vast een plekje weten te geven.
Sterkte!
Ja idd, vooral puur omdat de relatie voor de rest nog goed was doet het wel pijn. iig pijnlijker dat wat (2) serieuze relaties hier voor.. toen was de verliefdheid gewoon over en bleken we toch niet zo goed bij elkaar te passen als we dachten, en dat helpt ook snel en beter te relativeren.quote:Op dinsdag 15 januari 2019 09:25 schreef CoolGuy het volgende:
Hmm, vervelende situatie zeg. Wat betreft je relatie....ja, een relatie van een wat langere tijd (8 jaar is best lang) is niet maar even in een paar maanden over. Daarnaast lijkt het er bij jullie ook op dat jullie niet uit elkaar zijn vanwege dat de liefde per sé over was, maar vanwege een kinderwens die bij jou niet op die manier aanwezig is.
Zoals je zelf aangeeft, daar valt geen compromis over te sluiten, maar pijn doet het wel. Wat betreft je vader en zijn ziek zijn...tja, daar heb ik helaas ook ervaring mee, en dat is ultiem kut. Voor jezelf is het enige lichtpuntje dat je een nieuwe baan hebt vanaf februari, dus dat valt dan even weg, maar je, vader, ja, zoiets is onwerkelijk.
Heel veel sterkte
Wat mijn vader betreft, het lijkt net of het ergens anders gebeurd ofzo soort ontkenning denk ik. Maarja toch is het helaas echt waar..
Dat laatste herken ik zeer zeker. Het is net alsof je toekijkt op een scene uit een film ofzo. Ik denk ook een soort van 'om kunnen gaan met'. Het is...ja, het is enorm kut, ik kan er niets anders van maken.quote:Op dinsdag 15 januari 2019 11:57 schreef Newssworld het volgende:
[..]
Ja idd, vooral puur omdat de relatie voor de rest nog goed was doet het wel pijn. iig pijnlijker dat wat (2) serieuze relaties hier voor.. toen was de verliefdheid gewoon over en bleken we toch niet zo goed bij elkaar te passen als we dachten, en dat helpt ook snel en beter te relativeren.
Wat mijn vader betreft, het lijkt net of het ergens anders gebeurd ofzo soort ontkenning denk ik. Maarja toch is het helaas echt waar..
Tsja ik twijfelde dus nog iets te veel en wilde/kon haar niet meer aan het lijntje houden en haar kinderwens in de weg staan.quote:
Superkut en klote natuurlijk. Compromissen sluit je hier niet over, dus er zit niets anders op dan flink doorbijten en naar de toekomst proberen te blijven kijken, waar jullie hopelijk allebei gelukkig(er) zijn: zij met een partner met kinderwens, jij met een partner zonder kinderwens.
Ik weet dus nog steeds niet of ik ooit kinderen wil maar mss kan ik maar beter voor geen kinderen gaan.. maarja eerst ff deze tijd heelhuids doorkomen en het is echt letterlijk doorbijten soms.
Ja heftig hé? Ik zelf ken weinig mensen die in de zelfde situatie zaten, bij de meeste mensen was er toch 1 partner niet meer verliefd of was ontevreden binnen de relatie.quote:Op dinsdag 15 januari 2019 10:46 schreef Isdatzo het volgende:
Tja, ik weet niet of ik iets kan zeggen waar je veel aan hebt maar ik herken je verhaal wel ten dele. Afgelopen zomer zijn mijn ex en ik wegens verschil in kinderwens uit elkaar gegaan na een jarenlange relatie. Wanneer de liefde er nog is (was) dan is zoiets bijzonder lastig te verkroppen. Juist om de ontmoeting die jij beschrijft te voorkomen heb ik bewust nog geen contact met haar tot ik het gevoel heb dat ik er ook echt aan toe ben.
Ik heb er veel verdriet van gehad en heb het er af en toe nog steeds moeilijk mee, maar wat bij mij helpt is de wetenschap dat dit niet iets is waar je op dit moment in je leven samen uit gaat komen en dan blijven er weinig opties over natuurlijk. Wat mij ook helpt is vooruit blijven kijken en actief je leven (blijven) sturen. Je moet er uiteindelijk zelf wat van maken en na verloop van tijd zal je het allemaal vast een plekje weten te geven.
Sterkte!
Contact vermijden heb ik ook gedaan en raad ik je ook zeer aan, dat zal nog wel ff duren voordat je er overheen bent.. ik kwam haar toevallig tegen.
Klopt het is gewoon niet iets waar je samen uit gaat komen op dit moment en mischien later ook niet.
Je kan niet tijdelijk een kind nemen of maar voor even, of als je het niet bevalt retour sturen.. en is het voor het kind wel eerlijk als je 1 ouder hebt die er eigenlijk niet klaar voor is of niet achter stond?
Maargoed,het is niet anders en zal het ergens idd een plekje moeten geven.
Kijk kinderen neem je wel voor je zelf maar zou je het niet tof vinden als je vader nog een kleinkind krijgt?quote:
[..]
Ja heftig hé? Ik zelf ken weinig mensen die in de zelfde situatie zaten, bij de meeste mensen was er toch 1 partner niet meer verliefd of was ontevreden binnen de relatie.
Contact vermijden heb ik ook gedaan en raad ik je ook zeer aan, dat zal nog wel ff duren voordat je er overheen bent.. ik kwam haar toevallig tegen.
Klopt het is gewoon niet iets waar je samen uit gaat komen op dit moment en mischien later ook niet.
Je kan niet tijdelijk een kind nemen of maar voor even, of als je het niet bevalt retour sturen.. en is het voor het kind wel eerlijk als je 1 ouder hebt die er eigenlijk niet klaar voor is of niet achter stond?
Maargoed,het is niet anders en zal het ergens idd een plekje moeten geven.
Wat een onzin is dit toch ook altijd, dat zou echt compleet nul invloed moeten hebben op de situatie.quote:
[..]
Kijk kinderen neem je wel voor je zelf maar zou je het niet tof vinden als je vader nog een kleinkind krijgt?
Hij wil ze niet.quote:
Wat is dan precies het probleem met die kinderwens?
Tegelijkertijd is het wel goed dat je niet akkoord gegaan bent met haar kinderwens, puur omdat je haar niet wou verliezen. Dat zou inderdaad niet eerlijk zijn geweest tegenover een mogelijk kind (en je ex). Je zou dan bovendien het risico hebben gelopen dat jullie juist daardoor uit elkaar waren gegroeid.
Dit is verre van makkelijk, maar het is wel het eerlijkste voor iedereen. En je gaat tenminste uit elkaar met liefde, in plaats van oorlog/met vele ruzies (wat zou kunnen gebeuren als je tegen je zin in toch akkoord was gegaan). Een kind moet je gewoon klaar voor zijn. Zelf ook echt willen. Niet enkel willen omdat je daarmee je partner blij kan houden.
En ja, misschien zou het goed zijn gegaan en zou je helemaal verlieft zijn geworden op je kind, maar dat is een gok en een kind (alle partijen eigenlijk) verdient beter.
Heel veel sterkte sowieso! Ik zou inderdaad het contact even laten voor wat het is en gewoon echt je tijd nemen voor de verwerking. Maar dat doe je dus eigenlijk al. Verder niet echt tips, ik herken de situatie verder niet helaas (hier beiden geen kinderwens).
Los daarvan hoop ik voor je ex dat haar wens ook echt uitkomt!
Ja, dat is wel een probleem inderdaad. Als je geen kinderen wil en de andere partij wel, dan is dat toch een niet verenigbaar probleem. Waarom is dat eigenlijk niet eerder ter sprake gekomen en pas nu na 8 jaar?quote:
TS zegt dat het niet meer uit te stellen viel, dus waarschijnlijk wel eerder besproken, maar telkens werd het verschoven. Zo lees ik het in ieder geval.quote:
[..]
Ja, dat is wel een probleem inderdaad. Als je geen kinderen wil en de andere partij wel, dan is dat toch een niet verenigbaar probleem. Waarom is dat eigenlijk niet eerder ter sprake gekomen en pas nu na 8 jaar?
Tja, voor 't zelfde geld was je/ik uiteindelijk ook gelukkig geweest met een kind. Maar je kan inderdaad niet een gokje nemen en hopen dat het goed uitpakt met zulke dingen. Als het tegenvalt dan zijn er drie slachtoffers.quote:
[..]
Ja heftig hé? Ik zelf ken weinig mensen die in de zelfde situatie zaten, bij de meeste mensen was er toch 1 partner niet meer verliefd of was ontevreden binnen de relatie.
Contact vermijden heb ik ook gedaan en raad ik je ook zeer aan, dat zal nog wel ff duren voordat je er overheen bent.. ik kwam haar toevallig tegen.
Klopt het is gewoon niet iets waar je samen uit gaat komen op dit moment en mischien later ook niet.
Je kan niet tijdelijk een kind nemen of maar voor even, of als je het niet bevalt retour sturen.. en is het voor het kind wel eerlijk als je 1 ouder hebt die er eigenlijk niet klaar voor is of niet achter stond?
Maargoed,het is niet anders en zal het ergens idd een plekje moeten geven.
In elk geval goed dat jullie er niet te lichtzinnig over gedacht hebben, iets dat naar mijn idee regelmatig gebeurt.
Wtfquote:
[..]
Kijk kinderen neem je wel voor je zelf maar zou je het niet tof vinden als je vader nog een kleinkind krijgt?
.Er zijn ook genoeg ouders die hun kinderen maar blijven guilt-trippen hieroverquote:
Wat voor ruggengraat loze slappe zak (m/v) ben je dan als je je daardoor laat beïnvloeden. Het idee alleen al dat de wensen van je (schoon)ouders ook maar de geringste invloed hebben op het wel of niet beginnen aan kinderen:quote:
[..]
Er zijn ook genoeg ouders die hun kinderen maar blijven guilt-trippen hierover
.Sowieso, wat denken die ouders dan? Echt, laat mensen gewoon hun eigen levenskeuzes bepalen
. Van m'n moeder weet ik dat ze graag oma wordt maar ik heb geen moment druk gevoeld om dan maar een stel kinderen te fabriceren. Sterker nog, ik kan er met haar ook goed over praten waarom ik geen kinderen wil. Lijkt me ook vrij normaal eigenlijk, maar ik heb inderdaad ook andere verhalen gehoord.
Mijn ouders hebben zich er wel bij neergelegd (m'n zusje lijkt ook niet echt kinderen te willen) maar krijgen wel altijd van die meewarige vragen van anderen 'VIND JE HET NOU NIET ZO ERG, ZO ERG!!!! DAT JE GEEN OMA/OPA WORDT???????'quote:Op dinsdag 15 januari 2019 15:06 schreef Isdatzo het volgende:
[..]
Wat voor ruggengraat loze slappe zak (m/v) ben je dan als je je daardoor laat beïnvloeden. Het idee alleen al dat de wensen van je (schoon)ouders ook maar de geringste invloed hebben op het wel of niet beginnen aan kinderen:
Sowieso, wat denken die ouders dan? Echt, laat mensen gewoon hun eigen levenskeuzes bepalen
Van m'n moeder weet ik dat ze graag oma wordt maar ik heb geen moment druk gevoeld om dan maar een stel kinderen te fabriceren. Sterker nog, ik kan er met haar ook goed over praten waarom ik geen kinderen wil. Lijkt me ook vrij normaal eigenlijk, maar ik heb inderdaad ook andere verhalen gehoord.
Waarom moet de TS daarvoor zorgen? Hij heeft trouwens ook nog broers.quote:
[..]
Kijk kinderen neem je wel voor je zelf maar zou je het niet tof vinden als je vader nog een kleinkind krijgt?
Ik twijfelde te veel, dus ik weet niet of ik ze ooit wel wil of niet, maar voor nu meer niet dan wel 70-30 zegmaar.. en naar mijn mening moet je als ouders er allebij 100% achter staan.quote:
[..]
Ja, dat is wel een probleem inderdaad. Als je geen kinderen wil en de andere partij wel, dan is dat toch een niet verenigbaar probleem. Waarom is dat eigenlijk niet eerder ter sprake gekomen en pas nu na 8 jaar?
Dit is ooit wel te sprake gekomen natuurlijk, dacht dat ik daar wel naar toe zou groeien ofzo, mischien komt het nog wel wie weet.. maar voor haar is het anders, zij kan niet eeuwig blijven wachten..
Klopt mijn broer heeft sinds vorig jaar een kleine.. maarja mijn ouders kunnen mij natuurlijk niet dwingen om een kind te krijgen puur omdat hun het graag zouden willen.quote:
[..]
Waarom moet de TS daarvoor zorgen? Hij heeft trouwens ook nog broers.
Klopt, dit komt niet uit de lucht vallen. Is al veel vaker besproken, maar uiteindelijk moest er toch een beslissing gemaakt worden.quote:
[..]
TS zegt dat het niet meer uit te stellen viel, dus waarschijnlijk wel eerder besproken, maar telkens werd het verschoven. Zo lees ik het in ieder geval.
Sterkte ermee.quote:
[..]
Klopt, dit komt niet uit de lucht vallen. Is al veel vaker besproken, maar uiteindelijk moest er toch een beslissing gemaakt worden.
Geen pretje neequote:
Wel heftig, om een relatie van acht jaar af te moeten breken vanwege onverenigbare wensen
Je zegt dat het je soulmate is, hoe zou je leven zijn samen met haar over een tijdje met wel een gezin? Een of meerdere kinderen waarin je jezelf maar ook je soulmate in het klein in terug ziet.
Wat je niet wil wil je niet, maar als dit echt de enige reden is waardoor je een punt achter de relatie zet wel belangrijk om je eigen leven een voorstelling te geven over 10 jaar. Waar wil je staan en wat wil je nog mee maken.
Haar eeuwig laten wachten dat kan niet natuurlijk, dus wat dat betreft doe je het goed en eerlijk om er een punt achter te zetten. Zo geef je haar de kans om toch nog wel iemand anders te vinden waar zij wel een gezin mee starten kan, maar eenmaal weg en verder met iemand anders dan is ze echt weg.
Hoef je niet hier in het forum te beantwoorden, meer een vraag voor jezelf persoonlijk gewoon.
Er zijn een aantal stabiele pijlers in je leven, bijv. werk, woning, vriendin, ouders. Als daar meer dan één pijler van wegvalt in korte tijd is dat reden om een beetje extra op te letten dat je er niet aan onderdoor gaat.
Mijn advies is om proberen toch stabiliteit te zoeken in je leven met dingen die je nog wel hebt, zoals je nieuwe baan, je lichamelijke verzorging, huis opruimen. Probeer te focussen op de basics en leg de lat niet te hoog voor jezelf. Informeer je nieuwe werkgever over je situatie zodat je wat meer slack hebt als het even niet gaat. Zoek hulp bij je vrienden, geef goed aan hoe je je voelt, anders kunnen ze je niet goed helpen. Je kunt je alvast inschrijven bij een psycholoog, wachtlijst is minimaal een aantal maanden.
Dit zijn voorbeelden om een kussen kunnen creëren om de klappen op te vangen.
Ga voorlopig wat bewuster om met drank/drugs, ik had zelf een tijd lang een slechte dronk, ik werd er emotioneel en zelfs suïcidaal van.
Succes
en hij mag niet kijken hoe zijn leven er uit ziet over 10 jaar als ze zonder kinderen samen zijn?quote:
Gekke vraag misschien die je jezelf moet stellen, hoe zou je je voelen als je haar nu laat gaan en over een paar jaar weet dat zij door is gegaan met haar leven en een gezinnetje is gestart met iemand anders?
Je zegt dat het je soulmate is, hoe zou je leven zijn samen met haar over een tijdje met wel een gezin? Een of meerdere kinderen waarin je jezelf maar ook je soulmate in het klein in terug ziet.
Wat je niet wil wil je niet, maar als dit echt de enige reden is waardoor je een punt achter de relatie zet wel belangrijk om je eigen leven een voorstelling te geven over 10 jaar. Waar wil je staan en wat wil je nog mee maken.
Haar eeuwig laten wachten dat kan niet natuurlijk, dus wat dat betreft doe je het goed en eerlijk om er een punt achter te zetten. Zo geef je haar de kans om toch nog wel iemand anders te vinden waar zij wel een gezin mee starten kan, maar eenmaal weg en verder met iemand anders dan is ze echt weg.
Hoef je niet hier in het forum te beantwoorden, meer een vraag voor jezelf persoonlijk gewoon.
waarom moet hij toegeven?
Heel goed advies inderdaad.quote:
Dag TS, ik heb een aantal jaar geleden in een vergelijkbare situatie gezeten: Mijn relatie ging uit na 7 jaar, mijn vader overleed, en doordat ik samenwoonde was ik ook mijn huis kwijt.
Er zijn een aantal stabiele pijlers in je leven, bijv. werk, woning, vriendin, ouders. Als daar meer dan één pijler van wegvalt in korte tijd is dat reden om een beetje extra op te letten dat je er niet aan onderdoor gaat.
Mijn advies is om proberen toch stabiliteit te zoeken in je leven met dingen die je nog wel hebt, zoals je nieuwe baan, je lichamelijke verzorging, huis opruimen. Probeer te focussen op de basics en leg de lat niet te hoog voor jezelf. Informeer je nieuwe werkgever over je situatie zodat je wat meer slack hebt als het even niet gaat. Zoek hulp bij je vrienden, geef goed aan hoe je je voelt, anders kunnen ze je niet goed helpen. Je kunt je alvast inschrijven bij een psycholoog, wachtlijst is minimaal een aantal maanden.
Dit zijn voorbeelden om een kussen kunnen creëren om de klappen op te vangen.
Ga voorlopig wat bewuster om met drank/drugs, ik had zelf een tijd lang een slechte dronk, ik werd er emotioneel en zelfs suïcidaal van.
Succes
Ik heb nergens gezegd dat hij moet toe geven. Het is iets om over na te denken. Hij mag doen wat hij wil.quote:
[..]
en hij mag niet kijken hoe zijn leven er uit ziet over 10 jaar als ze zonder kinderen samen zijn?
waarom moet hij toegeven?
Het klopt niet dat je er geen compromis over kan sluiten. Genoeg die dat doen. Jij wilde dat niet. Dat is iets anders. Valide reden, daar niet van.quote:
Goedenmorgen,
Sinds een paar maanden is mijn relatie van 8 jaar uitgegaan, en wel om 1 reden; de kinderwens.
Ik zelf dacht nog 2 a 3 jaar te wachten (ben nu wel al 33) maar dat kon ik ook niet met zekerheid zeggen daarom hebben we een paar maanden geleden met pijn in ons hart een punt achter de relatie gezet. We waren zeg maar 'soulmate' achtige types (klinkt blij, maar zo voelde het wel) Dus het was gewoon zuur dat alleen de kinderwens, de reden is dat het over is. Maarja daar valt geen compromis over te sluiten..
Ik dacht dat het wel redelijk ging maar ben ongeveer 3 weken geleden mijn ex tegen gekomen en toen hebben we een uur of 2 gepraat en ze werd nog al emotioneel.. dit haalde de wond bij ons allebij weer ff open.. en ik ben er nog helemaal niet overheen. Dit kan soms lang duren weet ik uit ervaring.
Ook ben ik een tijd terug geleden mijn baan kwijt geraakt wat ook geen fijn moment was maar gelukkig kan ik begin februari ergens anders beginnen.
En alsof het nog niet erger kon heb ik te horen gekregen dat mijn vader 'die vreselijke ziekte' heeft.. hij moet volgende week naar het ziekenhuis.. en wat ik daar mee aan moet weet ik ook niet. Op dit moment weet nog niemand het. (Behalve mijn broers en moeder uiteraard)
Wat ik hier precies mee wil zeggen/vragen? Ik weet het niet precies, het lijkt wel of alles opeens tegelijk op me af komt.
Mischien dat anderen iets soortgelijks hebben meegemaakt?
Tips evt? Al zou ik niet weten wat..
Ik schrijf het iig ff van me af
Heb me altijd wel weten te redden eigenlijk en het is altijd wel goed gekomen, maar dit komt best onwerkelijk en raar aan allemaal.
Happy new year.. :/
Overigens geloof ik niet in zeker weten dat je wel/geen kinderen wil. Je weet het pas als je ze hebt of je er gelukkig mee bent of niet.
Een mogelijk compromis kan ook zijn dat zij vooral voor de kinderen zou zorgen en jij dus jouw oude leventje voor een groter deel kan behouden. Even hypothetisch, aangezien jullie al uit elkaar zijn en het ook helemaal jouw vraag niet is.
Dat vind ik pas echt zielig voor een kindquote:
[..]
Een mogelijk compromis kan ook zijn dat zij vooral voor de kinderen zou zorgen en jij dus jouw oude leventje voor een groter deel kan behouden. Even hypothetisch, aangezien jullie al uit elkaar zijn en het ook helemaal jouw vraag niet is.
ongewenst zijn door je vader, lekker dan.Waarom ben je dan meteen ongewenst?quote:
[..]
Dat vind ik pas echt zielig voor een kind
Genoeg mannen die ik ken die vooral opzagen tegen de zorgtaken. Nou, als die meer door de vrouw gedragen worden kan dat voor hen dan prima werken. Dat zegt niets over of jouw kind gewenst is of niet.
Oké laten we het niet ongewenst noemen, maar als vader ben je dan wel (bewust) minder aanwezig/betrokken . Ik blijf het zielig vinden.quote:
[..]
Waarom ben je dan meteen ongewenst?
Genoeg mannen die ik ken die vooral opzagen tegen de zorgtaken. Nou, als die meer door de vrouw gedragen worden kan dat voor hen dan prima werken. Dat zegt niets over of jouw kind gewenst is of niet.
Ja, of het idee lijkt je van tevoren helemaal niets en als er eenmaal is kun je papa er niet meer vanaf slaan. Zo heb je ze ook.quote:
[..]
Oké laten we het niet ongewenst noemen, maar als vader ben je dan wel (bewust) minder aanwezig/betrokken . Ik blijf het zielig vinden.
Je weet het niet, tot je een kind hebt. Zoiets als 100% klaar zijn voor kinderen bestaat ook niet. Je hebt geen idee waar je aan begint en waar je klaar voor moet zijn.
Exact.quote:
[..]
Ja, of het idee lijkt je van tevoren helemaal niets en als er eenmaal is kun je papa er niet meer vanaf slaan. Zo heb je ze ook.
Je weet het niet, tot je een kind hebt. Zoiets als 100% klaar zijn voor kinderen bestaat ook niet. Je hebt geen idee waar je aan begint en waar je klaar voor moet zijn.
Ik was bv blij dat mijn vrouw zwanger was (dat probeerden we ook bewust te worden) en toen na 2 maanden proberen bleek dat zwanger was sprong ik een gat in de lucht gevolgd door heel veel zorgen en angst vanwege het onbekende, en de seconde dat men in het ziekenhuis mijn dochter in mijn armen legde was ik om en wilde ik haar niet meer neerleggen.quote:
[..]
Ja, of het idee lijkt je van tevoren helemaal niets en als er eenmaal is kun je papa er niet meer vanaf slaan. Zo heb je ze ook.
Je weet het niet, tot je een kind hebt. Zoiets als 100% klaar zijn voor kinderen bestaat ook niet. Je hebt geen idee waar je aan begint en waar je klaar voor moet zijn.
Wij hadden geen idee waar we aan begonnen maar als ze me met haar grote ogen zo onschuldif en vol vertrouwen aankijkt snap ik niet waar ik bang voor was. Ik vind het ge-wel-dig.
Er is natuurlijk wel een verschil tussen niet 100% klaar kunnen zijn voor iets waarvan je niet weet wat je ervan moet verwachten en (op dit moment) gewoon geen kinderen willen.quote:
[..]
Ja, of het idee lijkt je van tevoren helemaal niets en als er eenmaal is kun je papa er niet meer vanaf slaan. Zo heb je ze ook.
Je weet het niet, tot je een kind hebt. Zoiets als 100% klaar zijn voor kinderen bestaat ook niet. Je hebt geen idee waar je aan begint en waar je klaar voor moet zijn.
Nee nee, je moet er eerst een krijgen en dan pas kun je zeggen of je ze wel of niet wil....quote:Op woensdag 16 januari 2019 22:36 schreef Isdatzo het volgende:
[..]
Er is natuurlijk wel een verschil tussen niet 100% klaar kunnen zijn voor iets waarvan je niet weet wat je ervan moet verwachten en (op dit moment) gewoon geen kinderen willen.
Iets zegt mij dat jij hier niet zo over denkt.quote:Op woensdag 16 januari 2019 23:54 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Nee nee, je moet er eerst een krijgen en dan pas kun je zeggen of je ze wel of niet wil....
Als de een niet wil en de ander wel, is er geen compromis mogelijk. Wel kan de een de ander zijn/haar zin geven, maar een van beiden zal toe moeten geven. Lijkt me geen beste basis.quote:
[..]
Het klopt niet dat je er geen compromis over kan sluiten. Genoeg die dat doen. Jij wilde dat niet. Dat is iets anders. Valide reden, daar niet van.
Overigens geloof ik niet in zeker weten dat je wel/geen kinderen wil. Je weet het pas als je ze hebt of je er gelukkig mee bent of niet.
Een mogelijk compromis kan ook zijn dat zij vooral voor de kinderen zou zorgen en jij dus jouw oude leventje voor een groter deel kan behouden. Even hypothetisch, aangezien jullie al uit elkaar zijn en het ook helemaal jouw vraag niet is.
Als de zorgtaken het enige probleem is, en je kunt afspreken dat de vrouw wat meer doet, zou dat een optie kunnen zijn. Echter kan dat ook heel erg fout lopen. Wat nou als de vader dat kind als het er is toch echt, echt niet wil? Niet alleen de zorgtaken niet, maar het hele kind niet! Dat het erg tegenvalt?
Ik heb zo’n stel in de omgeving meegemaakt en die relatie was toen het kind er eenmaal was, een drama. Eerst gingen ze maar niet uit elkaar enquête reden ze beiden ongelukkiger, toen ging hij het buiten de deur zoeken en toen gingen ze met veel drama uit elkaar.
Je wil samen een kind, of niet.
Pardon, zie jij mij ergens zeggen dat ts kinderen moet nemen of überhaupt reageren op ts? Ik geef alleen aan dat niemand ooit 100% klaar is voor kinderen, ook als je ze wel wenst.quote:
[..]
Nee nee, je moet er eerst een krijgen en dan pas kun je zeggen of je ze wel of niet wil....
Ik zou verder sterk afraden dat mensen die ze niet willen, kinderen nemen en ook heel erg hun best doen dat niet te laten gebeuren.
[ Bericht 9% gewijzigd door #ANONIEM op 17-01-2019 09:01:09 ]
Je bent niet de enige.quote:
Wij hadden geen idee waar we aan begonnen maar als ze me met haar grote ogen zo onschuldif en vol vertrouwen aankijkt snap ik niet waar ik bang voor was. Ik vind het ge-wel-dig.
Het grootbrengen van kinderen is een enorme verantwoordelijkheid, maar het is ook de enige reden waarom we hier zijn. En het is een prachtig proces. Als ik thuis ben, dan zit ik me eigenlijk constant te verbazen over hoe ze spelen, hoe ze denken, hoe ze zingen, hoe ze schreeuwen, hoe ze huilen, kortom, hoe ze bezig zijn. Prachtig. En ja, er zijn ook dagen dat het allemaal wat minder is. Wij staan er alleen voor. Opa's en oma's en andere familie leven op meer dan 20 uur vliegen.
Overigens, TS, ik heb ook in jouw schoenen gestaan, maar vond de tijd wel rijp om te veranderen van een jochie in een vent. Een kerel, een man.
Mijn ex vrouw wilde per sé kinderen. En toen ze moeder wad geworden bleek dat ze het helemaal niet leuk vond.quote:
[..]
Als de een niet wil en de ander wel, is er geen compromis mogelijk. Wel kan de een de ander zijn/haar zin geven, maar een van beiden zal toe moeten geven. Lijkt me geen beste basis.
Als de zorgtaken het enige probleem is, en je kunt afspreken dat de vrouw wat meer doet, zou dat een optie kunnen zijn. Echter kan dat ook heel erg fout lopen. Wat nou als de vader dat kind als het er is toch echt, echt niet wil? Niet alleen de zorgtaken niet, maar het hele kind niet! Dat het erg tegenvalt?
Ik heb zo’n stel in de omgeving meegemaakt en die relatie was toen het kind er eenmaal was, een drama. Eerst gingen ze maar niet uit elkaar enquête reden ze beiden ongelukkiger, toen ging hij het buiten de deur zoeken en toen gingen ze met veel drama uit elkaar.
Je wil samen een kind, of niet.
Je weet pas wat je ervan vindt als ze er zijn.
TS zei niet: ik wilde ze per sé niet, ik schuif het voor mij uit. Dat duidt op onzekerheden en dat is misschien interessant om te onderzoeken waar die zitten. Bij veel mannen is dat toch echt een kwestie van het oude leventje niet op willen geven.
Enige reden waarom we hier zijn?quote:
[..]
Je bent niet de enige.
Het grootbrengen van kinderen is een enorme verantwoordelijkheid, maar het is ook de enige reden waarom we hier zijn. En het is een prachtig proces. Als ik thuis ben, dan zit ik me eigenlijk constant te verbazen over hoe ze spelen, hoe ze denken, hoe ze zingen, hoe ze schreeuwen, hoe ze huilen, kortom, hoe ze bezig zijn. Prachtig. En ja, er zijn ook dagen dat het allemaal wat minder is. Wij staan er alleen voor. Opa's en oma's en andere familie leven op meer dan 20 uur vliegen.
Overigens, TS, ik heb ook in jouw schoenen gestaan, maar vond de tijd wel rijp om te veranderen van een jochie in een vent. Een kerel, een man.
Het grootbrengen van kinderen is de enige reden dat we hier zijn? Dus alle mensen die geen kinderen hebben, willen hebben of kunnen hebben zijn nutteloos op deze wereld?quote:
[..]
Je bent niet de enige.
Het grootbrengen van kinderen is een enorme verantwoordelijkheid, maar het is ook de enige reden waarom we hier zijn. En het is een prachtig proces. Als ik thuis ben, dan zit ik me eigenlijk constant te verbazen over hoe ze spelen, hoe ze denken, hoe ze zingen, hoe ze schreeuwen, hoe ze huilen, kortom, hoe ze bezig zijn. Prachtig. En ja, er zijn ook dagen dat het allemaal wat minder is. Wij staan er alleen voor. Opa's en oma's en andere familie leven op meer dan 20 uur vliegen.
Overigens, TS, ik heb ook in jouw schoenen gestaan, maar vond de tijd wel rijp om te veranderen van een jochie in een vent. Een kerel, een man.
Jaquote:
[..]
Enige reden waarom we hier zijn?
Als je voor het eerst zo'n bundeltje nieuw leven in je armen krijgt geduwd, dan realiseer je dat de enige reden waarom wij hier zijn, het creëren van nieuw leven is.Ik word er bijna religieus van.
Ja, jij woont ergens in Michigan toch? Nice. Ik zou heel graag in de US wonen, maar, das een ander onderwerpquote:
[..]
Je bent niet de enige.
Het grootbrengen van kinderen is een enorme verantwoordelijkheid, maar het is ook de enige reden waarom we hier zijn. En het is een prachtig proces. Als ik thuis ben, dan zit ik me eigenlijk constant te verbazen over hoe ze spelen, hoe ze denken, hoe ze zingen, hoe ze schreeuwen, hoe ze huilen, kortom, hoe ze bezig zijn. Prachtig. En ja, er zijn ook dagen dat het allemaal wat minder is. Wij staan er alleen voor. Opa's en oma's en andere familie leven op meer dan 20 uur vliegen.
Overigens, TS, ik heb ook in jouw schoenen gestaan, maar vond de tijd wel rijp om te veranderen van een jochie in een vent. Een kerel, een man.
Das grappig, ik zeg vaak tegen mijn vrouw dat ik niet snap dat er uit 2 cellen een heel mens kan ontstaan, die dan gaat bewegen, en zoeken, en onderzoeken, en voelen, en emoties heeft, en en en.
Naja, mijn moeder woont op 2 minuten afstand, maar goed, je wil het toch zelf doen, en dat is soms wel eens lastig, maar mijn vrouw is schijnbaar een geboren moeder. Als ik mezelf zie, hoe stuntelig ik soms nog ben, en dan mijn vrouw, waarbij het allemaal als vanzelf lijkt te gaan
Hoe dan ook, alle angst en onzekerheid over het 'hebben van een kind' verdween de seconde dat ik d'r in mn armen kreeg. En dan ben je ineens vader, en dan begint die angst daarna direct opnieuw want nu is ze er, en nu moet je er zijn en de juiste keuzes maken en en en, maar nu, een half jaar verder, ben ik daar toch wel erg aan gewend
Hmm. Nee, je moet het niet zo somber zien. Iedereen draagt iets bij.quote:
[..]
Het grootbrengen van kinderen is de enige reden dat we hier zijn? Dus alle mensen die geen kinderen hebben, willen hebben of kunnen hebben zijn nutteloos op deze wereld?
Maar als je mij vraagt, waarom zijn we hier, wat is ons doel hier, dan is dat mijn antwoord.
Wat zoetsappig. Ik heb dat bij mijn broer ook gezien, leuk om te zien. Maar uiteindelijk is het allemaal niet zo rooskleurig en komt er heel wat bij kijken, van die kleintjes opvoeden.quote:
[..]
Ik was bv blij dat mijn vrouw zwanger was (dat probeerden we ook bewust te worden) en toen na 2 maanden proberen bleek dat zwanger was sprong ik een gat in de lucht gevolgd door heel veel zorgen en angst vanwege het onbekende, en de seconde dat men in het ziekenhuis mijn dochter in mijn armen legde was ik om en wilde ik haar niet meer neerleggen.
Wij hadden geen idee waar we aan begonnen maar als ze me met haar grote ogen zo onschuldif en vol vertrouwen aankijkt snap ik niet waar ik bang voor was. Ik vind het ge-wel-dig.
Michigan kun je binnen een uur of 12 wel halen. Ik heb daar wel in de buurt gewoond trouwens. Tegenwoordig wonen wij Down under.quote:
[..]
Ja, jij woont ergens in Michigan toch? Nice. Ik zou heel graag in de US wonen, maar, das een ander onderwerp
Het is behoorlijk aanpoten en zowel mentaal als fysiek zwaar.quote:
[..]
Wat zoetsappig. Ik heb dat bij mijn broer ook gezien, leuk om te zien. Maar uiteindelijk is het allemaal niet zo rooskleurig en komt er heel wat bij kijken, van die kleintjes opvoeden.
Maar nogmaals, het zorgt er ook voor dat je een kerel wordt. We hebben weerstand nodig om te groeien.
Een goede collega van mij die heeft geen kinderen, en die doet allerlei dingen waar ik best zin in zou hebben. Z'n deurbel verbinden met Skype, zodat hij thuis kan zien wie er aanbelt. Ik heb daar absoluut geen tijd voor. Maar een meisje op de wereld zetten, of een jongen, daar kan weinig anders aan tippen.
Ja, het is een gigantische verantwoordelijkheid, en je leven verandert ook compleet, want alles staat nu in het teken van haar. Van de ene kant omdat dat er nou eenmaal bij hoort, bij kleine dingen, in de zin van dat je niet 'zomaar' even kunt besluiten om te gaan uit eten, want je moet eerst regelen dat je de kleine ergens heen kunt brengen, maar ook op veel grotere dingen, van kleding/speelgoed/inentingen/zorgen voor naar nog grotere dingen, zoals zorgen dat ze later kan studeren (financieel gezien) mocht ze dat willen/doen.quote:
[..]
Wat zoetsappig. Ik heb dat bij mijn broer ook gezien, leuk om te zien. Maar uiteindelijk is het allemaal niet zo rooskleurig en komt er heel wat bij kijken, van die kleintjes opvoeden.
Alles draait om haar. En toen ik daar vooraf wel eens over nadacht maakte me dat wel nerveus, want hoe gaan we dit allemaal doen, want we hebben 0 ervaring met kinderen.
En zeker, als ze niet ophoudt met huilen, wat ze eens in de zoveel weken heeft, dan word ik daar geïrriteerd van, en dan denk ik 'godverdomme', maar zodra ze m'n vinger grijpt of me aankijkt of een beetje lacht dan verdwijnt die irritatie ook weer acuut. Dat had ik van tevoren niet verwacht, maar dat is wel hoe het in de praktijk bij mij werkt.
Ohhh je woont tegenwoordig in Australië, OK.quote:
[..]
Michigan kun je binnen een uur of 12 wel halen. Ik heb daar wel in de buurt gewoond trouwens. Tegenwoordig wonen wij Down under.
Het voortplanten en opvoeden van kinderen is dus het hoofddoel van de mensheid in jouw visie?quote:
[..]
Hmm. Nee, je moet het niet zo somber zien. Iedereen draagt iets bij.
Maar als je mij vraagt, waarom zijn we hier, wat is ons doel hier, dan is dat mijn antwoord.
Hey hey, dat kan beiden hoorquote:
[..]
Het is behoorlijk aanpoten en zowel mentaal als fysiek zwaar.
Maar nogmaals, het zorgt er ook voor dat je een kerel wordt. We hebben weerstand nodig om te groeien.
Een goede collega van mij die heeft geen kinderen, en die doet allerlei dingen waar ik best zin in zou hebben. Z'n deurbel verbinden met Skype, zodat hij thuis kan zien wie er aanbelt. Ik heb daar absoluut geen tijd voor. Maar een meisje op de wereld zetten, of een jongen, daar kan weinig anders aan tippen.
Nou ja, ik heb natuurlijk niets op de wereld gezet. Alleen vrouwen hebben de superpower om een nieuw leven te laten ontwikkelen en op de wereld te zetten. Ik heb alleen het leuke deel gedaan
Ja, dat is de enige reden waarom wij hier zijn. Kijk ook maar naar mieren, naar vogels, naar muizen. Iedereen doet er aan mee.quote:
[..]
Het voortplanten en opvoeden van kinderen is dus het hoofddoel van de mensheid in jou visie?
Wel eens over nagedacht over het feit dat er helemaal geen redenen zijn maar dat het puur toeval is dat de aarde en alles wat daar op leeft is ontstaan?quote:
[..]
Ja, dat is de enige reden waarom wij hier zijn. Kijk ook maar naar mieren, naar vogels, naar muizen. Iedereen doet er aan mee.
Oh ja grappig, kan ik me best voorstellen bij je eigen kindquote:
[..]
Ja
Ik word er bijna religieus van.
. Ik zie vooral vrouwen echt verliefd worden op eigen kinderen en volgens mij gaat dat nooit meer over. Ik heb geen kinderen maar ik kan sommige baby’s wel heel mooi en schattig vinden, als in dat ik denk: ah, zo eentje wil ik later ook. Dat ik de hele middag met zo’n slapend baby’tje op m’n buik lig en het heerlijk vind. Maar dat gebeurt heel soms. Meestal vind ik ze mwah. Dan smelt ik niet. Gek is dat.
Maarja ze worden groot. Hebben snot, poepen, kwijlen, hebben veel aandacht nodig, het is druk, nee, dan zie je van die ouders die hun kinderen steeds moeten corrigeren (dat hoort er nou eenmaal bij) en dan weet ik weer: het is niet zo rooskleurig, het is vrij ingrijpend en je bent de tijd voor jezelf wel helemaal kwijt.
Mijn man vindt al die gadgets tof en doet dat gewoon nog steeds, hoor. Net als ik ook nog dingen doe die ik voorheen ook leuk vond. We zijn niet fulltime bezig met kind opvoeden.quote:
[..]
Het is behoorlijk aanpoten en zowel mentaal als fysiek zwaar.
Maar nogmaals, het zorgt er ook voor dat je een kerel wordt. We hebben weerstand nodig om te groeien.
Een goede collega van mij die heeft geen kinderen, en die doet allerlei dingen waar ik best zin in zou hebben. Z'n deurbel verbinden met Skype, zodat hij thuis kan zien wie er aanbelt. Ik heb daar absoluut geen tijd voor. Maar een meisje op de wereld zetten, of een jongen, daar kan weinig anders aan tippen.
Mannen en vrouwen hebben dat samen. Het zwaarste stuk is en blijft de zorg na de geboorte en daar heeft de man minstens zoveel inbreng in als de vrouw. Neemt de man niet altijd, maar dat is een tweede. Zeker bij dochters is de invloed van de vader zeer groot.quote:
[..]
Hey hey, dat kan beiden hoor
Nou ja, ik heb natuurlijk niets op de wereld gezet. Alleen vrouwen hebben de superpower om een nieuw leven te laten ontwikkelen en op de wereld te zetten. Ik heb alleen het leuke deel gedaan
quote:
[..]
Oh ja grappig, kan ik me best voorstellen bij je eigen kind
Ik heb geen kinderen maar ik kan sommige baby’s wel heel mooi en schattig vinden, als in dat ik denk: ah, zo eentje wil ik later ook. Dat ik de hele middag met zo’n slapend baby’tje op m’n buik lig en het heerlijk vind. Maar dat gebeurt heel soms. Meestal vind ik ze mwah. Dan smelt ik niet. Gek is dat.
Maarja ze worden groot. Hebben snot, poepen, kwijlen, hebben veel aandacht nodig, het is druk, nee, dan zie je van die ouders die hun kinderen steeds moeten corrigeren (dat hoort er nou eenmaal bij) en dan weet ik weer: het is niet zo rooskleurig, het is vrij ingrijpend en je bent de tijd voor jezelf wel helemaal kwijt.
De realiteit is anders, bij iedereen! Kunst is om je daarop in te stellen en je aan te passen. Kleintjes vergen heel veel van je energie en incasseringsvermogen. Je leert wel heel veel over jezelf 
Na de geboorte? Dan slapen ze nog het grootste deel van de dag. Het wordt pas slopend als je kinderen hebt die moeilijk slapen, s'nachts wakker worden of ziek zijn. Je aanpassingsvermogen wordt dan echt op de proef gesteldquote:
[..]
Mannen en vrouwen hebben dat samen. Het zwaarste stuk is en blijft de zorg na de geboorte en daar heeft de man minstens zoveel inbreng in als de vrouw. Neemt de man niet altijd, maar dat is een tweede. Zeker bij dochters is de invloed van de vader zeer groot.
Oke maar ik geloof wel dat het allemaal anders wordt en je meer tijd kwijt bent aan kinderen, tenzij je ze vaak dropt bij opa’s oma’s ofzo.quote:
[..]
Mijn man vindt al die gadgets tof en doet dat gewoon nog steeds, hoor. Net als ik ook nog dingen doe die ik voorheen ook leuk vond. We zijn niet fulltime bezig met kind opvoeden.
Ja, dat is de opvoeding ná het op de wereld zetten. Ik bedoel, eerst moet die zwangerschap goed verlopen, en je kunt er als man naast staan en meepuffen en allemaal die dingen, maar de vrouw is degene die pijn heeft, zij is degene die een kind uit haar lichaam moet krijgen etc etc.quote:
[..]
Mannen en vrouwen hebben dat samen. Het zwaarste stuk is en blijft de zorg na de geboorte en daar heeft de man minstens zoveel inbreng in als de vrouw. Neemt de man niet altijd, maar dat is een tweede. Zeker bij dochters is de invloed van de vader zeer groot.
Het hoofdstuk daarna is de zorg/opvoeding ja, en daar ben je als man dan 100% mee er in (of niet natuurlijk).
Ik zie wel op tegen de tijd dat ze vriendjes gaat krijgen, dat haar hart gebroken gaat worden, dat ze alleen uit gaat waar ik haar niet breng en haal. Het liefste zou ik dat laatste wel altijd doen, maar op een gegeven moment moet je ze ook los laten, maar dan zeg ik om, weet ik veel, 0.00u thuis en dan sta ik om 22u al uit het raam te kijken of ze er niet toevallig al aankomt, dat soort shit.
Ik heb geen zoon, maar ik kan me ergens wel voorstellen dat ik dat bij een jongen toch iets minder zou hebben. Al weet ik daar dus niets van want ik die ervaring dus niet.
Het zwaarste stuk lijkt mij het kind eruit krijgen. Met pijnlijke weeën, soms inknippen, uitscheuren en weet ik wat voor ellende. Überhaupt een mens eruit persen. Wat een pijnlijk drama moet dat zijn zeg.quote:
[..]
Mannen en vrouwen hebben dat samen. Het zwaarste stuk is en blijft de zorg na de geboorte en daar heeft de man minstens zoveel inbreng in als de vrouw. Neemt de man niet altijd, maar dat is een tweede. Zeker bij dochters is de invloed van de vader zeer groot.
Nee.quote:
[..]
Het zwaarste stuk lijkt mij het kind eruit krijgen. Met pijnlijke weeën, soms inknippen, uitscheuren en weet ik wat voor ellende. Überhaupt een mens eruit persen. Wat een pijnlijk drama moet dat zijn zeg.
Dat is voor de vrouw heel zwaar, maar als het kind er uit is, dan is de pijn ook over, dan wel zal binnen afzienbare tijd ophouden.
Maar het je zorgen maken om je kind, dat blijft voor altijd. Als je kind pijn heeft en je kunt niets voor haar doen (en ik weet dit uit ervaring helaas), dat was voor ons veel, véél zwaarder. Pijn kun je verdoven. Zorgen om je kind kun je niet uitschakelen. Of het nou is omdat ze gevallen is, omdat ze gepest wordt op school of omdat haar/zijn hart gebroken is...als je kind pijn heeft, lichamelijk of geestelijk, dan heb je als ouder ook pijn.
Peanuts, vergeleken met de peuterpuberteit. Zeg ik als moeder van tweequote:
[..]
Het zwaarste stuk lijkt mij het kind eruit krijgen. Met pijnlijke weeën, soms inknippen, uitscheuren en weet ik wat voor ellende. Überhaupt een mens eruit persen. Wat een pijnlijk drama moet dat zijn zeg.
Een compromis sluit je over minder uitgaan, drinken, of meer tijd voor elkaar of weet ik veel wat. Maar niet over een alles of niets beslissing als een kind de wereld op zetten vind ik.
Er zullen ook genoeg mannen (en vrouwen?) zijn die er 'spijt' van hebben maar daar rust nog een groot taboe op volgens mij..
Als je 8 jaar samen geweest bent, en nog steeds geen gezamelijk toekomstbeeld en -verwachting hebt weten op te bouwen, denk ik dat het iets te simpel is te stelle dat het uitgegaan is enkel wegens de 'kinderwens'...quote:
Sinds een paar maanden is mijn relatie van 8 jaar uitgegaan, en wel om 1 reden; de kinderwens.
Volgens mij is het dan uitgegaan omdat je geen gedeelde toekomst samen hebt (en dan is het volgens mij ook verder goed dit te erkennen en de relatie te beeindigen; iig sowieso véél beter dan met twijfels wel aan kinderen te beginnen).
Ik denk echter dat de onzekerheid en twijfel los staat van de wens kinderen wel of niet te willen... Maar eerder vooral hangt eraan dat je niet duidelijk kunt aangeven hoe je toekomst samen zal zijn en wat je toekomstverwachting dan wél is.
Dat kan in een prille relatie geen onoverkomelijk probleem zijn, maar als je 8 jaar samen bent, denk ik dat de je wel degelijk een bepaalde ontwikkeling doormaakt zult hebben en zoiets duidelijk zal moeten zijn. Of iig dat een partner daar meer duidelijkheid over kan en mag eisen.
Je bent dan allebei niet meer die persoon die je 8 jaar terug was en vrijwel altijd zul je in een nieuwe leeftijdsfase beland zijn.
Overigens TS, hoe 'vaag' is je toekomstbeeld? Je lijkt een beetje heel onduidelijk te zijn erover, je geeft verder niet aan of je wel of niet kinderen kunt voorstellen, maar lijkt het vooral uit te stellen met je: "ik dacht nog 2 of 3 jaar te wachten, maar kon dit niet met zekerheid zeggen".
Kan het overigens ook zijn dat het verlies van je baan een tijdje terug, en het gegeven dat je dus enige tijd zonder vast werk zat hierin meespeelt qua 'toekomst-onzekerheid' ?
Ah, dan heb je na de geboorte iets gemist denk ik? Ze doen dan niet anders dan 's nachts wakker worden. Ik heb het eerste half jaar overleefd op 1 tot 3 uur (hazen)slaap per etmaal met sporadisch iets meer maar zeker nooit meer dan 5 uur.quote:
[..]
Na de geboorte? Dan slapen ze nog het grootste deel van de dag. Het wordt pas slopend als je kinderen hebt die moeilijk slapen, s'nachts wakker worden of ziek zijn. Je aanpassingsvermogen wordt dan echt op de proef gesteld
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 17-01-2019 10:49:15 ]
Dat hebben wij dan weer niet. Ze slaapt van, ongeveer tussen 22u en 0.00u tot 8u in de ochtend, dan half uurtje eten en dan om half 9 slaapt ze nog een keer 2 a 3 uur. Wat de nachten betreft hebben we geluk.quote:
[..]
Ah, dan heb je na de geboorte iets gemist denk ik? Ze doen dan niet anders dan 's nachts wakker worden. Ik heb het eerste half jaar overleefd op 1 tot 3 uur (hazen)slaap per etmaal met sporadisch iets meer maar zeker nooit meer dan 5 uur.
Ze vertikt het echter overdag te slapen.
Helemaal niets gemist. Gewoon flesje geven en weer slapen. Nu de kleinste ouder is (1,5) zijn de slaapproblemen groter. Ik zit s'nachts wel eens tekenfilms te kijken op Netflix omdat die kleine na het wakker worden niet meer in slaap valt (hele lichte slaper). Volgende dag dan gewoon weer om 06:00h naar je werk - slopend. Maar ja, je weet waaraan je begint en het kan altijd nog vele malen erger.quote:
[..]
Ah, dan heb je na de geboorte iets gemist denk ik? Ze doen dan niet anders dan 's nachts wakker worden. Ik heb het eerste half jaar overleefd op 1 tot 3 uur (hazen)slaap per etmaal met sporadisch iets meer maar zeker nooit meer dan 5 uur.
En mijn oude leventje niet opgeven tsja, ik zou nog genoeg kunnen doen dan.. alleen lever je natuurlijk altijd wel in, je kan niet altijd opeens een oppas vinden.
Maar ik heb wel gezien hoe GRAAG een vrouw een kind wil, want ik heb het ook een keer ff omgedraaid en haar een leven zonder kinderen proberen voor te stellen of uit te stellen.. nou dat ging dus echt niet. Ook alsof het zo niet goed genoeg was, het leven. Zeker toen vriendinnen zwanger werden, toen begonnen de eierstokken echt te rammelen..
Maar wat ik al zei, ik ben haar dus tegen gekomen een tijdje terug en dat was niet heel fijn uiteraard.. maar toen hebben we het er ook nog over gehad als zij geen kinderen wilde of ik juist wel dat we dan 100% nog bij elkaar waren. Niet dat we daar nu veel aan hebben
Maar nu mijn broer kinderen heeft zie ik ook van dichtbij hoeveel werk en zorg het is, en dat idd voor de rest van je leven..
En wat hier ook al is aangegeven, zul je dan zien dat je een relatie krijgt met een meidje met kinderen of alsnog kinderen krijgen over een tijdje, dat hoor je ook vaker..
Maargoed, heb nog wel wat meer dingen aan mijn hoofd
Tsja dit dus eigenlijk.quote:
[..]
Volgens mij is het dan uitgegaan omdat je geen gedeelde toekomst samen hebt (en dan is het volgens mij ook verder goed dit te erkennen en de relatie te beeindigen; iig sowieso véél beter dan met twijfels wel aan kinderen te beginnen).
Hangt ervan af. De eerste was de eerste twee jaar zo simpel. Niet normaal. De tweede was de eerste twee jaar continu aanwezig. Maar nu is de eerste weer degene die het meeste aandacht vraagt.quote:
[..]
Na de geboorte? Dan slapen ze nog het grootste deel van de dag. Het wordt pas slopend als je kinderen hebt die moeilijk slapen, s'nachts wakker worden of ziek zijn. Je aanpassingsvermogen wordt dan echt op de proef gesteld
Ik snap wat je bedoelde hoor.quote:
[..]
Ja, dat is de opvoeding ná het op de wereld zetten. Ik bedoel, eerst moet die zwangerschap goed verlopen, en je kunt er als man naast staan en meepuffen en allemaal die dingen, maar de vrouw is degene die pijn heeft, zij is degene die een kind uit haar lichaam moet krijgen etc etc.
Het hoofdstuk daarna is de zorg/opvoeding ja, en daar ben je als man dan 100% mee er in (of niet natuurlijk).
Ik zie wel op tegen de tijd dat ze vriendjes gaat krijgen, dat haar hart gebroken gaat worden, dat ze alleen uit gaat waar ik haar niet breng en haal. Het liefste zou ik dat laatste wel altijd doen, maar op een gegeven moment moet je ze ook los laten, maar dan zeg ik om, weet ik veel, 0.00u thuis en dan sta ik om 22u al uit het raam te kijken of ze er niet toevallig al aankomt, dat soort shit.
Ik heb geen zoon, maar ik kan me ergens wel voorstellen dat ik dat bij een jongen toch iets minder zou hebben. Al weet ik daar dus niets van want ik die ervaring dus niet.
Ik denk alleen dat hoe zwaar een zwangerschap ook is, dat het niet te vergelijken is met alles wat in de jaren daarna komt. En vooral: je doet het echt samen.Welnee. Er is geen reden dat we hier zijn. Net zoals dat er geen reden is dat er fruitvlieges zijn.quote:
Het grootbrengen van kinderen is een enorme verantwoordelijkheid, maar het is ook de enige reden waarom we hier zijn.
Alsjeblieft zeg, alsof het bewust geen kinderen willen iets is dat voor jochies is die gewoon nog even volwassenen moeten worden.quote:Overigens, TS, ik heb ook in jouw schoenen gestaan, maar vond de tijd wel rijp om te veranderen van een jochie in een vent. Een kerel, een man.
Verder weet ik niet of TS er veel aan heeft wanneer iedereen met kinderen hier gaat vertellen hoe leuk het wondertje is dat ze gekregen hebben. Dat gebeurt al genoeg.
Pijn hoeft niet. Dat we in Nederland nu fan zijn van pijn bij bevallen. In de rest van de wereld doen ze dat gewoon verdoven.quote:
[..]
Het zwaarste stuk lijkt mij het kind eruit krijgen. Met pijnlijke weeën, soms inknippen, uitscheuren en weet ik wat voor ellende. Überhaupt een mens eruit persen. Wat een pijnlijk drama moet dat zijn zeg.
Natuurlijk is het geen pretje, maar ik bedoelde vooral aan te geven dat je als man echt niet een voetnoot bent in het geheel.
Ik denk echt dat je dit een beetje teveel vanuit een mannelijk gezichtspunt bekijkt en met waarschijnlijk de ervaring van redelijk goedlopende zwangerschappen en geen nasleep van een ppd of zo.quote:
[..]
Ik snap wat je bedoelde hoor.
Evenals het 'echt samen' doen, want daar mankeert het ook nogal eens aan. En echt niet alleen dat vrouwen alleen voor alles opdraaien, maar het gebeurt ook zeker omgedraaid. Dat 'echt samen' zou de bedoeling zijn als het goed is, maar dat loopt best eens scheef. En tja, dan zijn die kinderen er wel al.
Ik praat wellicht teveel vanuit het ideaalplaatje en je hebt helemaal gelijk dat het in de praktijk niet zelden niet ideaal is.quote:
[..]
Ik denk echt dat je dit een beetje teveel vanuit een mannelijk gezichtspunt bekijkt en met waarschijnlijk de ervaring van redelijk goedlopende zwangerschappen en geen nasleep van een ppd of zo.
Evenals het 'echt samen' doen, want daar mankeert het ook nogal eens aan. En echt niet alleen dat vrouwen alleen voor alles opdraaien, maar het gebeurt ook zeker omgedraaid. Dat 'echt samen' zou de bedoeling zijn als het goed is, maar dat loopt best eens scheef. En tja, dan zijn die kinderen er wel al.
Mijn punt was ook vooral dat het tegenwoordig niet meer zo is dat de man vooral een donatie doet. Misschien ook iets teveel vanuit mijn situatie gedacht waarbij de kinderen zowel kwa zorg, aandacht als financieel vooral van mij afhankelijk zijn.
Niet iedereen heeft kinderen nodig om volwassen te worden.quote:
[..]
Overigens, TS, ik heb ook in jouw schoenen gestaan, maar vond de tijd wel rijp om te veranderen van een jochie in een vent. Een kerel, een man.
quote:
maar het is ook de enige reden waarom we hier zijn.
Overigens, TS, ik heb ook in jouw schoenen gestaan, maar vond de tijd wel rijp om te veranderen van een jochie in een vent. Een kerel, een man.
Je meent dit nog serieus ook.
maar die relatie ligt nu ook verder achter je.quote:
aan de andere kant liggen ook nog zaken voor je, de ziekte van je vader die onzekerheid brengt en je nieuwe baan die je hopelijk stabiliteit zal bieden.
Blijft de vraag in hoeverre jij een beeld van je toekomst hebt en of je denkt daarin meer duidelijkheid te krijgen...?
8 jaar terug zal het vast geen erg idee zijn geweest om eigenlijk niet te weten hoe je wereld er 2 jaar verder voor zal staan.
maar op de leeftijd die je nu bereikt hebt zal dat toch steeds meer stress geven daarover veel onduidelijkheid te hebben.
Of is dat voor jou niet zo, vind je onduidelijkheid over je toekomst wel prettig?
Klopt die relatie ligt al ff achter me, ik heb het denk ik alleen niet helemaal goed verwerkt, ben kort daarna 'gewoon' doorgegaan met het leven, veel uitgegaan, veel gedronken en ook een reboundje.. het leek verdacht goed te werken maar het was ook te mooi om waar te zijn. Het tegendeel bleek waar, ik bleef juist achter met een leeg gevoel dus heb na een paar maanden het op een lager pitje gezet en volgens mij ben ik toen pas begonnen met verwerken.. mischien wel het klassieke man/vrouw liefdesverdriet verwerken verhaal.quote:
[..]
maar die relatie ligt nu ook verder achter je.
aan de andere kant liggen ook nog zaken voor je, de ziekte van je vader die onzekerheid brengt en je nieuwe baan die je hopelijk stabiliteit zal bieden.
Blijft de vraag in hoeverre jij een beeld van je toekomst hebt en of je denkt daarin meer duidelijkheid te krijgen...?
8 jaar terug zal het vast geen erg idee zijn geweest om eigenlijk niet te weten hoe je wereld er 2 jaar verder voor zal staan.
maar op de leeftijd die je nu bereikt hebt zal dat toch steeds meer stress geven daarover veel onduidelijkheid te hebben.
Of is dat voor jou niet zo, vind je onduidelijkheid over je toekomst wel prettig?
3 weken geleden kwam ik haar dus tegen toen wakkerde het uiteindelijk weer ff aan. Ik probeerde me daarna weer op mijn nieuwe werk te focussen en dat lukte aardig, alleen toen kwam dat nieuws van mijn vader en dat wakkerde andere emoties ook weer aan.
Kijk ik ben echt wel wat gewent, iedereen maakt in zijn leven dingen mee zo als een relatie die niet werkt, ontslag, verlies van een dierbare, een studie die niet goed loopt of wat dan ook, maar wat iemand anders ook al aangaf dat zijn wel de (stabiele) pijlers van je leven en als daar 1 of dus meer van wegvallen in relatief korte tijd is dat best wel heftig. (Al is er nu nog niet veel bekent ivm mijn vader het geeft wel al een hoop onzekerheid/machteloosheid)
En wat je aangeeft idd 8 jaar geleden was het ook heel anders, toen leek alles nog zo ver weg.. hoe ik nu de toekomst bekijk?
Ik wil/moet nu klaarstaan voor mijn familie, en verder wil ik me goed voorbereiden op mijn nieuwe baan. Nog niet te ver weg kijken voor nu denk ik, alles stap voor stap..
En pure onduidelijkheid over de toekomst is niet fijn,maar dat kan je ook juist met een kind krijgen toch?!
een kind is in je situatie nu volledig irrelevant, ik snap niet waarom jij je daar zo op richt, die beslissing ligt toch al achter je?quote:
En pure onduidelijkheid over de toekomst is niet fijn,maar dat kan je ook juist met een kind krijgen toch?!
eventueel nageslacht is een verder klein (en tijdelijk) deel van je toekomst... naast je woonsituatie, baansituatie, inkomenspositie en gezinsleven (waarbij je ook een gezinsleven hebt zonder kinderen; je noemt wel 'klaarstaan voor je familie', bedoel je daarmee je vader, hoe 'close' is die band met je ouders? hoevaak zie je die per week?)
Ik heb een beetje de indruk je mn vraag over jouw toekomstbeeld enigszins ontwijkt: Hoe stel jij eigenlijk nu je toekomst voor?
Daarover ben je juist heel erg vaag en onduidelijk, zegt zelfs niet eens aan te kunnen geven in welke situatie je in 2 jaar denkt te zijn. Je noemt enkel zaken die volgens mij vooral inde komende maanden spelen, maar niks verder.
Wil je (uiteindelijk) weer een vaste stabiele relatie of wil je juist single blijven, dat lijkt me voor je direkte toekomst best een essentiele afweging...
woonde je samen met je ex en wil je qua leefsituatie ook je huishouden met iemand delen?
Of denk je dat alles gewoon 'gebeurt', en je er zelf geen invloed op kunt of hoeft uit te oefenen ?
je stelde overigens zelf in de Openingspost: "Ik zelf dacht nog 2 a 3 jaar te wachten (ben nu wel al 33)"...
Ik vat dat op dat je ergens ook zelf het gevoel hebt dat de tijd een rol speelt en je bepaalde toekomst-ideen wel wil bereiken... maar kennelijk niet met je ex-partner.
[ Bericht 2% gewijzigd door RM-rf op 17-01-2019 13:22:00 ]
Klopt op dit moment is een evt kind irrelevant, maar ik stel mezelf ook eigenlijk de vraag of ik het ooit zou willen, daar ligt gewoon een stuk twijfel denk ik. Waarom weet ik niet precies, volgens vrienden die wel vader zijn kan ik iig heeeel lang gaan wachten als ik hetzelfde gevoel wil krijgen als een vrouw voor een evt kind.quote:
[..]
een kind is in je situatie nu volledig irrelevant, ik snap niet waarom jij je daar zo op richt, die beslissing ligt toch al achter je?
eventueel nageslacht is een verder klein (en tijdelijk) deel van je toekomst... naast je woonsituatie, baansituatie, inkomenspositie en gezinsleven (waarbij je ook een gezinsleven hebt zonder kinderen; je noemt wel 'klaarstaan voor je familie', bedoel je daarmee je vader, hoe 'close' is die band met je ouders? hoevaak zie je die per week?)
Ik heb een beetje de indruk je mn vraag over jouw toekomstbeeld enigszins ontwijkt: Hoe stel jij eigenlijk nu je toekomst voor?
Daarover ben je juist heel erg vaag en onduidelijk, zegt zelfs niet eens aan te kunnen geven in welke situatie je in 2 jaar denkt te zijn. Je noemt enkel zaken die volgens mij vooral inde komende maanden spelen, maar niks verder.
Wil je (uiteindelijk) weer een vaste stabiele relatie of wil je juist single blijven, dat lijkt me voor je direkte toekomst best een essentiele afweging...
woonde je samen met je ex en wil je qua leefsituatie ook je huishouden met iemand delen?
Of denk je dat alles gewoon 'gebeurt', en je er zelf geen invloed op kunt of hoeft uit te oefenen ?
je stelde overigens zelf in de Openingspost: "Ik zelf dacht nog 2 a 3 jaar te wachten (ben nu wel al 33)"...
Ik vat dat op dat je ergens ook zelf het gevoel hebt dat de tijd een rol speelt en je bepaalde toekomst-ideen wel wil bereiken... maar kennelijk niet met je ex-partner.
Mijn ouders en broers zie ik eigenlijk wel elke week, en dat hoeft niet lang te zijn maar we hebben wel contact. Wij zijn niet een heel open gezin waar we alles zo maar op tafel gooien, maar we zijn er wel voor elkaar.
Nou ik ontwijk die vraag niet helemaal, ik vind het op dit moment al lastig om naar nu te kijken of naar morgen dus laat staan wat ik over jaren wil.. ik wil voor nu alles een beetje op een rijtje zetten.
En ik zou ooit wel weer een relatie willen denk ik ja, is nu mischien lastig om te zeggen want ik heb gemerkt dat ik het nu een beetje tegen werk, mischien wel uit zelfbescherming.
(En dan moet je natuurlijk nog iemand tegen komen waar het mee klikt)
Ik heb 4 jaar samengewoond en een tijd daarvoor ook al ooit 1 jaar met iemand anders dus daar heb ik geen problemen mee.
En over die 2 a 3 jaar nog wachten zo dacht ik erover, alleen niet met zekerheid. Ik kon niet garanderen dat ik er dan wel uit zo zijn.
Dat was mischien weer vooruitschuiven van het 'probleem' en zo ben ik ook eerlijk geweest tegenover mijn ex dat ik mischien ook nog over 2 jaar zou twijfelen.. dat vond ik wel zo eerlijk tegenover haar. Je hoort ook verhalen dat vrouwen stiekem stoppen met de pil, ben ik ook niet van.. dan maar eerlijk zijn ook al kan dat pijnlijk zijn.
En waarom beantwoord je die vraag dan niet gewoon?quote:
maar ik stel mezelf ook eigenlijk de vraag of ik het ooit zou willen
neem beslissingen voor je toekomst en wees dar duidelijk in, voor jezelf en anderen.
Dat je bv je relatie van 8 jaar kennelijk wél opgeeft daarom, is volgens mij ook een duidelijk teken (ik mag hopen dat het dan voor jou een essentieel punt ook is en je zeker dit weet), zeker als je aangeeft dat het niet aan je ex als persoon verder lag, en niet enkel erom ging dat je 'enkel met haar geen kinderen wilde'
Ben je bang dat anderen het niet zouden accepteren als je aangeeft gewoon geen kinderen te willen?
Ikzelf vind het juist gewoon een goede afweging als mensen daarover duidelijk zijn, zowel voor jezelf als tegenover anderen (bv je ex-partner is meer geholpen met duidelijkheid dan het telkens uit te stellen, ook als dat een einde aan de relatie betekent).
Wat mij in een relatie echter heel storend lijkt als je partner niet werkelijk je gezamelijke toekomstideeen deelt en duidelijkheid geeft.
Ook dat als je zelf duidelijk geen kinderen wilt, je partner diezelfde ideen heeft.
Overigens, een kleine vooraf-waarschuwing als je overweegt in een overzienbare tijd weer te gaan daten gericht op een vaste relatie: Als je dan zoekt op vrouwen van je leeftijdsgroep, vroeg in de dertig, zal het thema 'kinderwens' heel vaak een thema zijn.
Ik zou je aanraden daarin je eigen houding duidelijk te maken (of iig bewust te zijn van je eigen keuze, en zeker niet te gaan vervallen 'jamaar, misschien over een paar jaar mischien wel'), en vooral ook niet vertrouwen dat alle vrouwen net zo netjes zijn als je ex, qua anti-conceptie en daarover eerlijk blijven.
kanker? aids?quote:
En alsof het nog niet erger kon heb ik te horen gekregen dat mijn vader 'die vreselijke ziekte' heeft..
Dat klopt. En niet iedereen die kinderen heeft, wordt volwassen.quote:
[..]
Niet iedereen heeft kinderen nodig om volwassen te worden.
Bij mezelf is er wel een knop omgegaan, en in mijn omgeving heb ik het ook wel vaker gezien. Voordat je kinderen hebt: lang leven de lol! Maar met kinderen moet je keuzes maken, en als dat goed uitpakt, dan word je daar wel volwassener van.
Hij zegt dat hij het niet weet. Waarom moet hij dan persé zeggen dat hij het echt niet wil? Waarom daar zoveel druk op leggen bij hem? Hij moet er toch zelf achterkomen? De enige reden waarom hij het heeft afgekapt is omdat hij haar niet langer aan het lijntje wou houden door zijn onzekerheid. Zij wou sowieso kinderen, hij wist/weet het gewoon niet. Kan best dat hij er over een jaar meer duidelijkheid over heeft, maar allemaal in zijn eigen tempo.quote:
[..]
En waarom beantwoord je die vraag dan niet gewoon?
neem beslissingen voor je toekomst en wees dar duidelijk in, voor jezelf en anderen.
Dat je bv je relatie van 8 jaar kennelijk wél opgeeft daarom, is volgens mij ook een duidelijk teken (ik mag hopen dat het dan voor jou een essentieel punt ook is en je zeker dit weet), zeker als je aangeeft dat het niet aan je ex als persoon verder lag, en niet enkel erom ging dat je 'enkel met haar geen kinderen wilde'
Ben je bang dat anderen het niet zouden accepteren als je aangeeft gewoon geen kinderen te willen?
Ikzelf vind het juist gewoon een goede afweging als mensen daarover duidelijk zijn, zowel voor jezelf als tegenover anderen (bv je ex-partner is meer geholpen met duidelijkheid dan het telkens uit te stellen, ook als dat een einde aan de relatie betekent).
Wat mij in een relatie echter heel storend lijkt als je partner niet werkelijk je gezamelijke toekomstideeen deelt en duidelijkheid geeft.
Ook dat als je zelf duidelijk geen kinderen wilt, je partner diezelfde ideen heeft.
Overigens, een kleine vooraf-waarschuwing als je overweegt in een overzienbare tijd weer te gaan daten gericht op een vaste relatie: Als je dan zoekt op vrouwen van je leeftijdsgroep, vroeg in de dertig, zal het thema 'kinderwens' heel vaak een thema zijn.
Ik zou je aanraden daarin je eigen houding duidelijk te maken (of iig bewust te zijn van je eigen keuze, en zeker niet te gaan vervallen 'jamaar, misschien over een paar jaar mischien wel'), en vooral ook niet vertrouwen dat alle vrouwen net zo netjes zijn als je ex, qua anti-conceptie en daarover eerlijk blijven.
En hier sluit ik me aan. WTF zeg.quote:
Op Sowieso al die lui hier die hun best doen om even goed reclame te maken voor kinderen. Daar help je TS dus echt helemaal niet mee he. Een kind hebben kan best tof zijn voor vele mensen, maar het vereist ook enorm veel werk/inzet/liefde/geld/tijd, etc. Sommige mensen waarderen hun vrijheid te veel, of ze hebben een heel ander toekomstbeeld. Dat moet iedereen gewoon lekker voor zichzelf bepalen. Niet iedereen heeft een kind nodig om nuttig te zijn in de wereld, of om een kerel (
) te worden. Meningen opdringen heeft niemand wat aan. Een mogelijk kind al helemaal niet.''Ja, vroeger wou ik eigenlijk helemaal geen kinderen. Ik was gelukkig met wat ik had''.
'' Wat veranderde er dan papa?
'' Ja, nou, op FOK! waren ze even aan het benadrukken dat je leven dan pas compleet is en dat je alleen dan man genoeg bent voor deze wereld''.
Terecht. Al die (blanke) SJW's die geen kids nemen omdat ze denken dat het niet nodig isquote:
[..]
Mijn ouders hebben zich er wel bij neergelegd (m'n zusje lijkt ook niet echt kinderen te willen) maar krijgen wel altijd van die meewarige vragen van anderen 'VIND JE HET NOU NIET ZO ERG, ZO ERG!!!! DAT JE GEEN OMA/OPA WORDT???????'
Het is gvd het enige echte doel in het leven. En ondertussen broed de rest van de wereld ons volledig eruit.
Straks op hun 80e lekker volledig eenzaam, niets voor te leven en je genen sterven uit. Daar heeft de evolutie nu miljarden jaren naar toe gewerkt, zodat een prima vruchtbaar exemplaar 'er geen zin in heeft' want een selfie op Bali 3 x per jaar is belangrijker
Juistem.quote:
[..]
Je bent niet de enige.
Het grootbrengen van kinderen is een enorme verantwoordelijkheid, maar het is ook de enige reden waarom we hier zijn. En het is een prachtig proces.
Dat is de reden. Niet de zoveelste 'vakantie' naar Bali of Nieuw Zeeland.
Ja en daarom is de soort in stand houden (en als het even kan, laten groeien qua ontwikkeling, qua kwantiteit is het al genoeg nu) het enige echte doel. Zodat we verder kunnen evolueren.quote:
[..]
Wel eens over nagedacht over het feit dat er helemaal geen redenen zijn maar dat het puur toeval is dat de aarde en alles wat daar op leeft is ontstaan?
Zouden je ouders die meewarige (stomme) vragen van anderen ook krijgen als je zus en jij in het klooster waren gegaan?quote:
[..]
Mijn ouders hebben zich er wel bij neergelegd (m'n zusje lijkt ook niet echt kinderen te willen) maar krijgen wel altijd van die meewarige vragen van anderen 'VIND JE HET NOU NIET ZO ERG, ZO ERG!!!! DAT JE GEEN OMA/OPA WORDT???????'
We zijn het vaak eens maar niet op dit punt. De mens evolueert? En wat is het doel daarvan?quote:
[..]
Ja en daarom is de soort in stand houden (en als het even kan, laten groeien qua ontwikkeling, qua kwantiteit is het al genoeg nu) het enige echte doel. Zodat we verder kunnen evolueren.
hij geeft ook in zn Openingspost aan dat hij "al 33 is" en hij best emrkt dat die leeftijd best wat verandert..quote:
Hij zegt dat hij het niet weet. Waarom moet hij dan persé zeggen dat hij het echt niet wil?
en dat hij zich best kan voorstellen dat hij over twee jaar er anders over denkt...
Dat is wel een beetje andere situatie en hij moet gewoon realiseren dat bepaalde keuzes die je maakt in je leven lang zullen doorwerken en niet meer zomaar 'herstelbaar zijn...
dat het willen 'uitstellen' van een keuze uiteindelijk ook een keuze is.
verder vind ik het prima als hij geen kinderen wil, dat is zn goed recht... maar dan moet je die beslissing ook duidelijk nemen en realiseren.
Ik denk overigens ook dat zijn beslissing voor zn vriendin juist wel een betere is, als hij nog langer zou wachten zou hij enkel haar het lastiger maken haar toekomstwens te vervullen en wat ik begrijp is die vriendin al langer er duidelijk in geweest, dat zij wel een gezin wil stichten.
Maar hij is ook niet meer ergens rond de 25, wat een leeftijd is waar je eigenlijk probleemloos nog alle opties open kunt laten.
Bv ook als je als dertiger weer een nieuwe vaste relatie wilt aangaan, is dat heel anders dan dat te doen als je in de twintig bent...
Wat hij verder kiest is zijn eigen zaak... maar ik probeer hem wel erop wijzen dat zijn keuze ook duidelijke gevolgen heeft..
Als hij over twee jaar opeens wel gaat roepen 'ik zou zo graag een gezin willen stichten" is de kans gewoon best wel groot dat de kans dat hij die wens kan vervullen mogelijk domweg niet aanwezig is
Broedse vrouwen genoeg hoor.quote:
[..]
hij geeft ook in zn Openingspost aan dat hij "al 33 is" en hij best emrkt dat die leeftijd best wat verandert..
en dat hij zich best kan voorstellen dat hij over twee jaar er anders over denkt...
Dat is wel een beetje andere situatie en hij moet gewoon realiseren dat bepaalde keuzes die je maakt in je leven lang zullen doorwerken en niet meer zomaar 'herstelbaar zijn...
dat het willen 'uitstellen' van een keuze uiteindelijk ook een keuze is.
verder vind ik het prima als hij geen kinderen wil, dat is zn goed recht... maar dan moet je die beslissing ook duidelijk nemen en realiseren.
Ik denk overigens ook dat zijn beslissing voor zn vriendin juist wel een betere is, als hij nog langer zou wachten zou hij enkel haar het lastiger maken haar toekomstwens te vervullen en wat ik begrijp is die vriendin al langer er duidelijk in geweest, dat zij wel een gezin wil stichten.
Maar hij is ook niet meer ergens rond de 25, wat een leeftijd is waar je eigenlijk probleemloos nog alle opties open kunt laten.
Bv ook als je als dertiger weer een nieuwe vaste relatie wilt aangaan, is dat heel anders dan dat te doen als je in de twintig bent...
Wat hij verder kiest is zijn eigen zaak... maar ik probeer hem wel erop wijzen dat zijn keuze ook duidelijke gevolgen heeft..
Als hij over twee jaar opeens wel gaat roepen 'ik zou zo graag een gezin willen stichten" is de kans gewoon best wel groot dat de kans dat hij die wens kan vervullen mogelijk domweg niet aanwezig is
Ja, dus in andere woorden: hij weet het nog niet.quote:
[..]
hij geeft ook in zn Openingspost aan dat hij "al 33 is" en hij best emrkt dat die leeftijd best wat verandert..
en dat hij zich best kan voorstellen dat hij over twee jaar er anders over denkt...
De een heeft al een heel toekomstplan wanneer hij/zij 16 wordt, bij de ander duurt het langer. Ook een groep waarbij het regelmatig veranderd. Niet iedereen is hetzelfde en iedereen moet vooral doen wat goed voor hun voelt.
Maar die beslissing neemt hij nu toch ook? Hij heeft vrij duidelijk laten blijken dat hij nu sowieso geen kinderen wil. Er is enkel duidelijkheid over hoe hij over 2-3 jaar over denkt. Ik ben zelf 28 en wil absoluut geen kinderen, maar sluit ook niet uit dat ik er over 3 jaar anders over denk.quote:verder vind ik het prima als hij geen kinderen wil, dat is zn goed recht... maar dan moet je die beslissing ook duidelijk nemen en realiseren.
Dan is dat zo. Zal hij zelf ook best wel weten. Maar je helpt iemand die iets niet zeker weet niet door maar te blijven pushen. Niet dat er dan opeens wél duidelijkheid is over hoe hij zich voelt over twee jaar. Dat dat voor sommige mensen wel werkt hoeft niet te betekenen dat dat maar voor iedereen zo moet zijn natuurlijk.quote:Als hij over twee jaar opeens wel gaat roepen 'ik zou zo graag een gezin willen stichten" is de kans gewoon best wel groot dat de kans dat hij die wens kan vervullen mogelijk domweg niet aanwezig is
Punt is echter dat hij zelf wel door heeft dat bepaalde onzekerheden hem bezig houden:quote:
Ja, dus in andere woorden: hij weet het nog niet.
Die Openingspost gaat niet enkel over die relatiebreuk, die eigenlijk al klaar is, maar ook andere zaken waarvan hij niet goed weet hoe ermee om te gaan, maar die hij wel kennelijk nodig vond specifiek te benoemen in de OP:
De ziekte van zn vader en zn tijdelijke werkloosheid en nu een nieuwe baan... zaken die als je naar een 'overeenkomst' zoekt allebeid ook terugvallen op 'toekomstbeeld':
In zijn eigen letterlijke woorden: "Wat ik hier precies mee wil zeggen/vragen? Ik weet het niet precies, het lijkt wel of alles opeens tegelijk op me af komt."
Je kunt wel blijven lullen dat het prima is niet te weten wat je wil. maar TS geeft zelf al aan dat hij wel degelijk door heeft "dat hij al 33 is".
En dat het niet zo fijn is als de zaken zomaar allemaal op je af komen en je je er niet echt 'klaar' voor voelt.
In die situatie vind ik het onzin te roepen ' joh, dat is allemaal prima en je hoeft je helemaal niet te beginnen eens serieus na te denken wat je nu exact met je toekomst wilt.'
Gewoon lekker 'alles op je af laten komen'.
TS is nu in een situatie dat bepaalde beslisingen ook al buiten hem om genomen wil en andere mensen wél doorgaan met hun leven...
Die 8-jaar relatie is nu over, kennelijk omdat zijn vriendin zich wel ontwikkeld heeft en hij daar geen rol binnen speelde verder.
Qua iemand helpen denk ik juist dat het wél goed is iemand te wijzen op bepaalde zaken die hij een beetje negeert, en buiten hem om laat lopen..
Hij is verder niet zielig of geestelijk gehandicap of zo ...Gewoon iemand die 33 is en kennelijk op een kruispunt in zn leven terecht gekomen is... ik raad hem vooral aan bewust te zijn dat hij zelf de route verder kan kiezen.
Ook als je 'al' 33 bent, hoef je helemaal nog niet te weten wat je met je leven wil. Er zijn mensen die dat op hun 80e nog niet weten. Het is pas nodig om je daar echt mee bezig houden wanneer je er zelf problemen van ondervindt. Deze verbroken relatie zou dat kunnen zijn, maar hoeft ook niet.quote:
[..]
Punt is echter dat hij zelf wel door heeft dat bepaalde onzekerheden hem bezig houden:
Die Openingspost gaat niet enkel over die relatiebreuk, die eigenlijk al klaar is, maar ook andere zaken waarvan hij niet goed weet hoe ermee om te gaan, maar die hij wel kennelijk nodig vond specifiek te benoemen in de OP:
De ziekte van zn vader en zn tijdelijke werkloosheid en nu een nieuwe baan... zaken die als je naar een 'overeenkomst' zoekt allebeid ook terugvallen op 'toekomstbeeld'..
Je kunt wel blijven lullen dat het prima is niet te weten wat je wil. maar TS geeft zelf al aan dat hij wel degelijk door heeft "dat hij al 33 is".
In die situatie vind ik het onzin te roepen ' joh, dat is allemaal prima en je hoeft je helemaal niet te beginnen eens serieus na te denken wat je nu exact met je toekomst wilt..
TS is nu in een situatie dat bepaalde beslisingen ook al buiten hem om genomen wil en andere mensen wél doorgaan met hun leven...
Die 8-jaar relatie is nu over, kennelijk omdat zijn vriendin zich wel ontwikkeld heeft en hij daar geen rol binnen speelde verder.
Qua iemand helpen denk ik juist dat het wél goed is iemand te wijzen op bepaalde zaken die hij een beetje negeert, en buiten hem om laat lopen..
Hij is verder niet zielig of geestelijk gehandicap of zo ...Gewoon iemand die 33 is en kennelijk op een kruispunt in zn leven terecht gekomen is... ik raad hem vooral aan bewust te zijn dat hij zelf de route verder kan kiezen.
Het feit dat hij het nog niet weet, betekent ook niet dat hij zich niet ontwikkelt of niet doorgaat met zijn leven. Hij is niet op een kruispunt terechtgekomen, zijn vriendin was dat en zij besloot een andere weg in te slaan, omdat hij haar geen duidelijkheid kon geven. En dat is beide in zichzelf helemaal prima. Hij hoeft helemaal geen route te kiezen en kan prima gewoon doorgaan met leven zonder te weten waar hij over twee jaar wil zijn.
je maakt gewoon keuzes, los ervan of je dat bewust doet of niet heeft het bepaalde gevolgen.quote:
Ook als je 'al' 33 bent, hoef je helemaal nog niet te weten wat je met je leven wil.
Het kan best zijn dat iemand bewust heel veel openlaat, mensen die ervoor kiezen juist heel open met veranderingen om te gaan en die daar snel op instappen kunnen... Ook dat is echter een bewuste keuze en die mensen passen ook hun levensinstelling aan daarop en worden zelf ook niet snel 'verrast'.
Als iemand bv hel erg aan vrijheid hecht zal hij er goed aan doen geen langdurige en zeer vaste verplichtingen aan te gaan.
Iemand die wel bepaalde vaste verplichtingen aangaat, verliest daarbij ook en zekere speelruimte en vrijheid (overigens nooit zo 'absoluut').
Ook bv de keuze voor een partner in een vaste relatie heeft ook een duidelijk gevolg in je leven en wat betreft je toekomst.
Het kan erg lastig, zo niet onmogelijk zijn een partner te hebben die een duidelijk andere toekomstverwachting heeft
Ik heb wat ik geschreven heb heel bewust gebaseerd op de dingen die de TS in zn OP aangegeven heeft.... Ik kan werkelijk niet geloven dat die enthousiast over 'alles wat op hem afkomt'... erder wekt hij de indruk er erg onzeker van te worden en ik geef hem aan wat ik persoonlijk als 'tips' zie met zulke onzekerheden om te gaan
Dat zou me niets verbazen eigenlijk.quote:
[..]
Zouden je ouders die meewarige (stomme) vragen van anderen ook krijgen als je zus en jij in het klooster waren gegaan?
De vragen schijnen vooral van mensen met ladingen kleinkinderen te komen, dus wellicht maakt reden niet uit? Gare racist.quote:
[..]
Terecht. Al die (blanke) SJW's die geen kids nemen omdat ze denken dat het niet nodig is
Het is gvd het enige echte doel in het leven. En ondertussen broed de rest van de wereld ons volledig eruit.
Straks op hun 80e lekker volledig eenzaam, niets voor te leven en je genen sterven uit. Daar heeft de evolutie nu miljarden jaren naar toe gewerkt, zodat een prima vruchtbaar exemplaar 'er geen zin in heeft' want een selfie op Bali 3 x per jaar is belangrijker
Heeft niks met toekomstbeeld te maken imo. Hij benoemde het verlies van z'n vader en werkloosheid/nieuwe baan omdat dat allemaal dingen zijn waar hij ook aan moet wennen/dingen wie hij ook moet verwerken (voornamelijk dat van z'n pa). Ik zie het meer als benadrukking dat hij er gewoon even doorheen zit, niet dat hij moeite heeft met zijn toekomstbeeld.quote:
[..]
Punt is echter dat hij zelf wel door heeft dat bepaalde onzekerheden hem bezig houden:
Die Openingspost gaat niet enkel over die relatiebreuk, die eigenlijk al klaar is, maar ook andere zaken waarvan hij niet goed weet hoe ermee om te gaan, maar die hij wel kennelijk nodig vond specifiek te benoemen in de OP:
De ziekte van zn vader en zn tijdelijke werkloosheid en nu een nieuwe baan... zaken die als je naar een 'overeenkomst' zoekt allebeid ook terugvallen op 'toekomstbeeld':
In zijn eigen letterlijke woorden: "Wat ik hier precies mee wil zeggen/vragen? Ik weet het niet precies, het lijkt wel of alles opeens tegelijk op me af komt."
Alsof je op die leeftijd alles op een rijtje moet hebben. Het is hem vrij duidelijk wat hij NU met zijn leven wil (naast dat hij gewoon een dip heeft), maar vrijwel niemand weet hoe hij/zich enkele jaren in de toekomst voelt.quote:Je kunt wel blijven lullen dat het prima is niet te weten wat je wil. maar TS geeft zelf al aan dat hij wel degelijk door heeft "dat hij al 33 is".
Het gaat er dan ook niet om wat jij (of ik) vindt met alle respect. Zolang het maar prima is voor TS. Als hij geen behoefte/drang voelt om nu al te weten hoe hij zich over 2-3 jaar voelt dan is dat zijn keuze.quote:In die situatie vind ik het onzin te roepen ' joh, dat is allemaal prima en je hoeft je helemaal niet te beginnen eens serieus na te denken wat je nu exact met je toekomst wilt.'
Dat eerste gebeurt sowieso. Bij iedereen. Er worden altijd keuzes gemaakt waar je zelf geen invloed op hebt.quote:TS is nu in een situatie dat bepaalde beslisingen ook al buiten hem om genomen wil en andere mensen wél doorgaan met hun leven...
Die 8-jaar relatie is nu over, kennelijk omdat zijn vriendin zich wel ontwikkeld heeft en hij daar geen rol binnen speelde verder.
Dat tweede klopt ook gewoon niet. De relatie is over omdat TS inzag dat hij haar niet aan het lijntje kon blijven houden. Hij gunde haar meer. Dat is ook ontwikkeling. Beetje flauwe opmerking verder imo.
Iemand op dingen wijzen kan. Iemand pushen en allerlei voorbarige/onjuiste conclusies trekken is wat anders.quote:Qua iemand helpen denk ik juist dat het wél goed is iemand te wijzen op bepaalde zaken die hij een beetje negeert
Maar agree to disagree, hier gaan we verder niet uitkomen. Is verder ook niet relevant, het gaat er om dat TS gewoon alle tijd neemt om op zijn eigen tempo te kijken waar hij wel en niet happy van wordt.
Geen idee. Het enige doel dat het leven an sich heeft lijkt mij. Evolueren. Misschien komen we daarmee wel achter de geheimen vh universum, als we lang genoeg een stijgende lijn kunnen volhouden.quote:
[..]
We zijn het vaak eens maar niet op dit punt. De mens evolueert? En wat is het doel daarvan?
TS vraagt nota bene om tips van mensen... en dan wil jij gaan beweren dat ik iets niet mag aangeven, wat raar?quote:
Je komt zelfs aan met de bewring dat ik iemand zou 'pushen', waar haal je dat in godsnaam vandaan?
TS heeft zijn relatie van 8 jaar beeindigt, wat volgens mij een goed te onderbouwen keuze is.
hij heeft immers duidelijk geen behoefte mee te gaan aan de wens een gezin te stichten en kinderen, wat zijn vriendin kennelijk wel wil.
Enkel, dan moet TS vervolgens niet aankomen met een vaag: "Jamaar over twee jaar dan ik daar mischien wel anders over denken"...
Daarmee help je niemand, jezelf niet en ook voor de ex-vriendin is het eerder nogal pijnlijk als hij dat gaat zeggen... zij wilde immers wél die kinderen, en met hem.
Punt is gewoon dat zijn beslissing gewoon consequenties heeft en je niemand een plezier doet verantwoordelijkheid vor die keuze te gaan wegdrukken met het 'weg-praten' van het gegeven dat je die keuze in volle verstand ook gewoon genomen hebt.
De kwestie is gewoon ownerschip nemen voor je beslissingen nu..
dat staat overigens verder los ervan dat het best mogelijk is dat omstandigheden veranderen, dat TS misschien later wel een ander partner treft die wat doortastender is en hem gewoon die keuze uit handen neemt.
Uiteindelijk zijn dat ook veranderende omstandigheden van buitenaf, maar ik raad het TS wel degelijk aan om daar niet volledig van afhankelijk van te worden, en juist zelf meer eigen 'ownership' te tonen.
Juist vanwege de zin die hij in de OP aangeeft dat hem tegenstaat: "het lijkt wel of alles opeens tegelijk op me af komt" : Dat hangt ook samen met hoezeer je bepaalde dingen _laat_ gebeuren buiten jezelf om of de invloed die je er zelf ook op kunt hebben niet te willen zien.
Dat is nu precies een goede samenvatting van wat ik hem juist sterk aanraadde ... dat eigen tempo zelf te bepalen, en dit niet te laten 'gebeuren' door invloed van anderen... maar dan moet je dus ook wél weten wat dat tempo is en wat je 'happy' maakt...quote:het gaat er om dat TS gewoon alle tijd neemt om op zijn eigen tempo te kijken waar hij wel en niet happy van wordt.
[ Bericht 4% gewijzigd door RM-rf op 18-01-2019 18:13:39 ]
Daar is de hersencapaciteit van de mens niet ontwikkeld genoeg voorquote:
[..]
Geen idee. Het enige doel dat het leven an sich heeft lijkt mij. Evolueren. Misschien komen we daarmee wel achter de geheimen vh universum, als we lang genoeg een stijgende lijn kunnen volhouden.
Ik zeg niet dat je iets niet mag aangeven, ik zeg dat pushen geen zin heeft. Je blijft maar herhalen dat hij maar gewoon alles op een rijtje moet hebben al, niet realiserende dat dat niet voor iedereen zo werkt. Het is niet zo dat hij alles al met zekerheid moet kunnen zeggen omdat hij 33 is. Zolang hij maar weet wat hij nú wil. Waarom is het zo belangrijk voor je dat hij nu alles al moet weten?quote:
[..]
TS vraagt nota bene om tips van mensen... en dan wil jij gaan beweren dat ik iets niet mag aangeven, wat raar?
Je komt zelfs aan met de bewring dat ik iemand zou 'pushen', waar haal je dat in godsnaam vandaan?
Ja, dat klopt. Zijn we het over eens. Staat vrij duidelijk in de OP ook.quote:TS heeft zijn relatie van 8 jaar beeindigt, wat volgens mij een goed te onderbouwen keuze is.
hij heeft immers duidelijk geen behoefte mee te gaan aan de wens een gezin te stichten en kinderen, wat zijn vriendin kennelijk wel wil.
Hoezo mag dat niet? Er zijn zoveel mensen die twijfelen over de dingen in het leven en anders gaan denken over bepaalde zaken. Ik wou nooit trouwen, maar heb wel altijd gezegd dat ik er best anders in zou kunnen staan een paar jaar later. Wat ook gebeurde. Mensen ontwikkelen en zo. Maar fijn om te weten dat ik eigenlijk niet had mogen zeggen dat ik er jaren later anders in zou kunnen staan. Niemand kan het leven voorspelen he. Gebeurtenissen veranderen je, tijd verandert je. Het is niet allemaal zo zwart/wit of kortzichtig.quote:Enkel, dan moet TS vervolgens niet aankomen met een vaag: "Jamaar over twee jaar dan ik daar mischien wel anders over denken"...
Daarmee help je niemand, jezelf niet en ook voor de ex-vriendin is het eerder nogal pijnlijk als hij dat gaat zeggen... zij wilde immers wél die kinderen, en met hem.
Wat ook niemand ontkent.quote:Punt is gewoon dat zijn beslissing gewoon consequenties heeft
Wat TS ook doet. Hij weet prima wat hij NU wil. Het zou geen probleem moeten zijn dat hij niet met 100% zekerheid kan zeggen hoe hij er vijf jaar later over denkt.quote:De kwestie is gewoon ownerschip nemen voor je beslissingen nu..
Jij hebt nooit fases gehad dat je meerdere tegenvallers had? Ik snap TS wel dat het dan even een moeilijkere tijd is. Hij laat het gebeuren rondom zijn pa hem overkomen? Hij zorgt ervoor dat hij zijn werk kwijt raakt? Het zijn gewoon tegenvallers. Hij typte die zin niet om geanalyseerd te worden, maar om aan te tonen dat er gewoon veel tegenvallers waren in een korte tijd. Ik snap die hele analyse nietquote:Juist vanwege de zin die hij in de OP aangeeft dat hem tegenstaat: "het lijkt wel of alles opeens tegelijk op me af komt" : Dat hangt ook samen met hoezeer je bepaalde dingen _laat_ gebeuren buiten jezelf om of de invloed die je er zelf ook op kunt hebben niet te willen zien.
Maar deze discussie heeft nogmaals weinig zin, ik blijf me zo ook maar herhalen, boodschap komt wederzijds toch niet binnen.
Succes TS!
Jij slaat de spijker op zijn kop, jij hebt het wiel uit gevonden;quote:
[..]
Het klopt niet dat je er geen compromis over kan sluiten. Genoeg die dat doen. Jij wilde dat niet. Dat is iets anders. Valide reden, daar niet van.
Overigens geloof ik niet in zeker weten dat je wel/geen kinderen wil. Je weet het pas als je ze hebt of je er gelukkig mee bent of niet.
Een mogelijk compromis kan ook zijn dat zij vooral voor de kinderen zou zorgen en jij dus jouw oude leventje voor een groter deel kan behouden. Even hypothetisch, aangezien jullie al uit elkaar zijn en het ook helemaal jouw vraag niet is.
"Je weet het pas als je ze hebt, en er gelukkig mee bent of niet"
Oke. Wel fijn als het daarna toch niet zo gezellig bleek te zijn?!
Leuk met een nieuwe boormachine maar met een kind?!
Dit ja. Allemaal leuk en aardig dat je het pas weet als het er is, maar zolang ik nog er nog totaal geen behoefte aan heb (ben 27, dus er kan nog vanalles veranderen) ga ik er niet aan beginnen. Wel zo eerlijk tegenover iedereen.quote:
[..]
Jij slaat de spijker op zijn kop, jij hebt het wiel uit gevonden;
"Je weet het pas als je ze hebt, en er gelukkig mee bent of niet"
Oke. Wel fijn als het daarna toch niet zo gezellig bleek te zijn?!
Leuk met een nieuwe boormachine maar met een kind?!
Wie weet hoe groot die capaciteit nog kan worden als we verder evolueren. En daar is toch echt nageslacht voor nodig, anders houd het op.quote:
[..]
Daar is de hersencapaciteit van de mens niet ontwikkeld genoeg voor
Oh jee, snel een SJW-reply uit de standaard bak pakken en het is uiteraard de 'RACIST'-kaart.quote:
Op Het werkt twee kanten op. Je kan nog zo’n kinderwens hebben en dan kan het nog steeds zo zijn dat je er spijt van hebt.quote:
[..]
Jij slaat de spijker op zijn kop, jij hebt het wiel uit gevonden;
"Je weet het pas als je ze hebt, en er gelukkig mee bent of niet"
Oke. Wel fijn als het daarna toch niet zo gezellig bleek te zijn?!
Leuk met een nieuwe boormachine maar met een kind?!
Ik vind het prima als jij ze niet neemt. Ik was allesbehalve jou aan het overtuigen dat je ze toch moet nemen. Je weet wel, gedane zaken enzo.
Oh maakt niet uit hoor ik gun iedereen zijn kinderen en zijn geluk.quote:
[..]
Het werkt twee kanten op. Je kan nog zo’n kinderwens hebben en dan kan het nog steeds zo zijn dat je er spijt van hebt.
Ik vind het prima als jij ze niet neemt. Ik was allesbehalve jou aan het overtuigen dat je ze toch moet nemen. Je weet wel, gedane zaken enzo.
Maar je kan opzich wel aan de reacties zien dat het een beladen onderwerp is, laat staan als je er zelf midden in staat.
Van de 1 'moet' het omdat de evolutie nu eenmaal zo werkt (al vraag ik me af of zo veel mogelijk kinderen fokken iets met evolutie te maken heeft, kijk delen in afrika en azië).. en van de ander omdat het normaal is en ga maar door.
Ik snap ook wel dat als het er eenmaal is dat je dan waarschijnlijk wel een ander gevoel krijgt. Ik heb ook altijd moeten uitleggen waarom ik het nog niet wilde.. ook redelijk vermoeiend.
Ohja en met de OP bedoelde ik niet per se dat 33 oud is, maar dat ik ondertussen 33 ben geworden sinds het uit is.
[ Bericht 0% gewijzigd door Newssworld op 22-01-2019 17:44:27 ]
Man man man. M'n koffie ging bijna m'n beeldscherm over, maar eigenlijk is het best wel sneu gesteld met sommige mensen, ja.quote:
[..]
Mijn ouders hebben zich er wel bij neergelegd (m'n zusje lijkt ook niet echt kinderen te willen) maar krijgen wel altijd van die meewarige vragen van anderen 'VIND JE HET NOU NIET ZO ERG, ZO ERG!!!! DAT JE GEEN OMA/OPA WORDT???????'
Ze antwoorden dan naar eigen zeggen dat het onze keus is (quote:
[..]
Man man man. M'n koffie ging bijna m'n beeldscherm over, maar eigenlijk is het best wel sneu gesteld met sommige mensen, ja.
) en dat ze het wel heel prima vinden niet altijd maar op te moeten passen, zeker tegen al die mensen die altijd voor karretjes gespannen worden -je bent hier niet in ONZ en dit topic gaat niet over jou.quote:
Goedenmorgen,
Sinds een paar maanden is mijn relatie van 8 jaar uitgegaan, en wel om 1 reden; de kinderwens.
Ik zelf dacht nog 2 a 3 jaar te wachten (ben nu wel al 33) maar dat kon ik ook niet met zekerheid zeggen daarom hebben we een paar maanden geleden met pijn in ons hart een punt achter de relatie gezet. We waren zeg maar 'soulmate' achtige types (klinkt blij, maar zo voelde het wel) Dus het was gewoon zuur dat alleen de kinderwens, de reden is dat het over is. Maarja daar valt geen compromis over te sluiten..
Ik dacht dat het wel redelijk ging maar ben ongeveer 3 weken geleden mijn ex tegen gekomen en toen hebben we een uur of 2 gepraat en ze werd nog al emotioneel.. dit haalde de wond bij ons allebij weer ff open.. en ik ben er nog helemaal niet overheen. Dit kan soms lang duren weet ik uit ervaring.
Ook ben ik een tijd terug geleden mijn baan kwijt geraakt wat ook geen fijn moment was maar gelukkig kan ik begin februari ergens anders beginnen.
En alsof het nog niet erger kon heb ik te horen gekregen dat mijn vader 'die vreselijke ziekte' heeft.. hij moet volgende week naar het ziekenhuis.. en wat ik daar mee aan moet weet ik ook niet. Op dit moment weet nog niemand het. (Behalve mijn broers en moeder uiteraard)
Wat ik hier precies mee wil zeggen/vragen? Ik weet het niet precies, het lijkt wel of alles opeens tegelijk op me af komt.
Mischien dat anderen iets soortgelijks hebben meegemaakt?
Tips evt? Al zou ik niet weten wat..
Ik schrijf het iig ff van me af
Heb me altijd wel weten te redden eigenlijk en het is altijd wel goed gekomen, maar dit komt best onwerkelijk en raar aan allemaal.
Happy new year.. :/
[ Bericht 16% gewijzigd door CoolGuy op 22-01-2019 20:19:05 ]
Sympathiek!quote:
[..]
Ze antwoorden dan naar eigen zeggen dat het onze keus is (
[ Bericht 45% gewijzigd door CoolGuy op 22-01-2019 20:20:50 ]