Thanks everybody!
Enne inzake de prijs: Ik kan me voorstellen dat bij twee nummers één in een wedstrijd met in totaal vijf foto's je niet twee hoofdprijzen gaat uitdelen. Dus van mij mag die naar Flipmoehoe.
Uitleg bij de foto:In januari heb ik een nieuwe DSLR moeten kopen. Daarbij ben ik van een D5100 naar een D7100 gegaan. Stukje duurder, en ik vond dat als een hobby dat mag kosten dat ik er ook echt meer uit moet gaan halen. Meedoen met dit soort wedstrijden leek me dan een goed plan. Ik heb een tijdje gedacht dat ik "smakelijk" moest combineren met iets dat ik al kon, want dan kun je dat verfijnen, en valt het resultaat niet heel erg tegen. Tot ik drie kwartier in de trein zat met naast mij iemand met een rugzak waarop de tekst "Life starts where your comfort zone ends" stond. En ik was net aan het nadenken over wat ik zou fotograferen. Ik heb dus "Smakelijk" gecombineerd met iets wat ik niet zo snel zou fotograferen. Omdat ik er dan meer van zou leren in de breedte.
(Ik denk dat in die hoek voor mij ook een grote charme ligt in dit soort wedstrijden.)
Net als jullie heb ik op 100 soorten voedsel foto's gezocht, en de foto-met-de-in-elkaar-vallende-hamburger kom je dan ruimschoots tegen. Het was het minst beroerde idee waarvan ik dacht dat ik dat wel zou kunnen fotograferen.
Dus zo gezegd zo gedaan.. Nou ja, de foto-sessie heeft ruim zes uur geduurd!
Hamburgers en patat meer dan 30 minuten in de Airfryer. Patat is oneetbaar, maar keihard. Ideaal voor dit doel. Hamburgers drogen uit, en dat is bij zo'n lange sessie zeer wenselijk.
Alles wat in een grillpan kon, is kort en heel heet gebakken (ook de hamburgers) om zwarte streepjes te maken. Ook de groentes en het brood.
De "tafel" is een oude boekenplank, waar aan de onderkant een aluminium strip tegenaan is geschoefd. Die is langs de achterkant omhoog gebogen. Daaromheen zit installatiedraad (zeg maar de draden van koper die in een stokcontact aan de achterkant zitten). Al het eten zit met een hete lijm pistool daarop vastgelijmd.
Ik heb er een foto van:
Tijdens het schetsen vond ik alleen een hamburger niet genoeg. Dat levert een verticale foto op, en ik wilde liever een gewoon liggende reguliere afmeting. Dus ook patat erbij. En die wilde ik laten vliegen. Maar ik weet inmiddels dat de hamburger er veel beter uit had kunnen zien als ik dat idee zou laten varen….
Ik heb een draadontspanner van AliExpress. Kost nog geen drie euro, en je kunt zelf de patat laten vallen en afdrukken. De patat valt van net boven beeld, en beweegt dus niet zo heel hard. Maar ik heb me een beetje vergist in de sluitertijd die nodig is voor dit grapje… 1/1600 sec.
(NIKON D7100-ISO 1600 f-2.8 50mm prime lens-1/1600s.)
Daarbij heb je heel veel licht nodig. Dus een flitser, dacht ik. Maar dat werkt niet door het flash synchronisation probleem. In een camera zitten twee gordijnen. Eerst schuift de eerste open (dan begint de belichting aan één kant), en vervolgens sluit de tweede (zodat alle pixels exact evenveel licht krijgen). Bij erg korte sluitertijden begint het sluiten van gordijn twee al als één nog open is, waardoor nooit het hele beeld tegelijk belicht wordt. Dan lijkt het of je flitser met een stuk karton is afgeplakt, en een halve foto belicht. (
hier betere uitleg)
Mijn gewone flitser is ook van Ali, en heeft geen instellingen. Dus ik kon geen flitser gebruiken.
Er staan dus drie lampen -waaronder een bouwlamp van 1000 watt) op de friet gericht.
Na de eerste 50 foto’s viel me op dat iedereen kon denken dat de foto een kwart slag gedraaid was: dat de patat op de achterwand lag. Om dat denkbeeld uit te sluiten is er toen een Duvel Triple Hop bijgezet. Helaas moet je die elke vijf foto’s roeren, want de schuim gaat weg.
Na ongeveer 200 foto’s is het bovenste broodje losgescheurd. Toen ben ik alle patat bijeen gaan zoeken (door de hele kamer), en besloot dat “of ik kies éém van deze foto’s, of ik doe niet mee”.
Veel foto’s vielen gelijk af door patat kruimels op ongewenste plekken. En het eten zag er niet zo lekker uit. Ik heb later gehoord dat ik roder licht had moeten gebruiken voor eten, maar dat heb ik niet geverifieerd.) Overigens is dat denk ik een leerpunt voor alle etenswaren fotograven uit deze wedstrijd. Alle drie is de kleur van het eten maar beperkt aantrekkelijk. Kennelijk is voedselfotografie moeilijker dan ik denk.
Om de associatie met eten te versterken bij deze matige kleuren, heb ik bij het importeren in fotoshop de kunst een beetje afgekeken van een oude Lidl Grillmeister poster: zoveel contrast dat zwart wat uitbijt. Echter moest dat subtiel, want met ISO 1600 is de basis vol ruis, en bij elke bewerking gaat de kwaliteit verder achteruit.
Kwalitatief ben ik niet tevreden, maar wel veel geleerd. Ik vind het ook leuk dat de stemmers mijn minpunten in de kwaliteit kennelijk wegstrepen tegen de leukheid/creativiteit/originaliteit van de poging. Bij veel wedstrijden wordt zwaar de nadruk op kwaliteit gelegd...