Dit.quote:Op maandag 31 december 2018 11:36 schreef Vanillekwark het volgende:
Ik doe whatever de fuck goed voelt.
Ja dit vooral. En telkens oordelen over andermans normaal zijn houd ik ook niet zo van.quote:Op maandag 31 december 2018 13:27 schreef Hexagon het volgende:
Maar mensen die mij sociaal gaan beoordelen op mijn prestige of op mijn "normaal" zijn die vind ik doorgaans toch niet boeiend en daar ga ik niet mee om
Dat laatste doe ik ook ja. Vind wel dat je minstens jezelf moet kunnen onderhouden zolang je gezond genoeg bent om dat te doen.quote:Op maandag 31 december 2018 13:38 schreef Chia het volgende:
[..]
Ja dit vooral. En telkens oordelen over andermans normaal zijn houd ik ook niet zo van.
Ik zet wel in op mijn eigen broek kunnen ophouden, gezond zijn en een dak boven mijn hoofd hebben. Verder loopt het dan wel los.
Niet ts, maar uit ervaring kan dat in wisselende mate best werken, mits een beetje leuke en flexibele mensen. Niet alleen privé, maar ook buiten de deur kun je daar ook best voorbeelden van zien. Gister ook in een kroeg gehangen waar van jong tot oud rond liep met verschillende huidskleuren en inkomen van corporateniveau tot portier en WIA. Daar draaien ze dan geen snoeiharde techno of metal, maar een iets minder extreme mix.quote:Op maandag 31 december 2018 11:53 schreef Trashcanman het volgende:
TS: ik ben overigens wel benieuwd of je beide groepen zou kunnen mixen, zou dat werken?
Je hebt meer aan wat over is gebleven dan aan die 30 plus denk ik zo.quote:Op maandag 31 december 2018 13:36 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ik heb heel lang ingezet op het "arrogante clubje". Ik deed twee studies tegelijkertijd, zat bij een studentenvereniging en wilde zo hoog mogelijk scoren. Het gros van mijn vrienden is ook zo... nu ik dit typ probeer ik een uitzondering te vinden, maar nee, ze zijn allemaal zo.
Echter ben ik psychiatrisch ziek. PTSS en een eetstoornis verborg veel, maar toen die twee dingen behandeld werden, kwam de schizofrenie en bipolaire stoornis goed om de hoek kijken. In plaats van twee, vier stoornissen en die onder de druk steeds heviger aan het licht kwamen. Totdat ik voor het eerst, negen maanden lang, opgenomen werd. Drie maanden in de separeer.
Sindsdien is het normaal voor mij om elk jaar een keer of vijf/zes opgenomen te worden.
Een club van ruim vijfendertig mensen met wie ik omging is gedaald naar een stuk of zes/zeven en dan nog een paar kennissen. Dit doet pijn. Veel mensen vonden mij zonder hun standaard niet meer interessant. Gelukkig heb ik wel een ruime kring overgehouden die me echt accepteren.
Inmiddels moet ik leren dat mijn standaard niet past bij mijn leven (uitkering, arbeidsongeschikt) en dat is een harde dobber. Dit heeft me echter wel geleerd om de dingen te doen waarbij ik me goed voel. Ik ga naar het theater en naar de Pathé als mij dat zint. Ik lees de Quest en wetenschappelijke artikelen, net wat me op dat moment boeit. Ik switch tussen de standaarden en probeer (met vallen en opstaan) te genieten van het leven en wat kan.
Zo... dat is een hele preek Sorry
Ik merk vooral dat als je je naar een bepaalde levensstijl/groep voegt, dat je leven vooral beperkt. Je gaat financiele prioriteiten leggen bij dingen waar je helemaal niet gelukkig van wordt. Je gaat dingen laten omwille van wat anderen er wel niet van vinden. Dat lijkt me een heel benauwend en angstig leven.quote:Op maandag 31 december 2018 13:13 schreef Cockwhale het volgende:
Waar ik in het moment zin in heb. Ik plaats me niet graag in een hokje of stereotype. Ik ben dus ook lastig te definiëren voor mensen en dat heeft soms ook zijn nadelen (binding). Ik ben nooit een volger geweest, tegelijkertijd kan ik me bijna in elke groep inleven en communiceren. Soms is het beter om je te voegen naar een groep, maar het zit simpelweg niet in mij.
Variatie en afwisseling vind ik belangrijk.
Oh zeker waarquote:Op maandag 31 december 2018 13:51 schreef loni55 het volgende:
[..]
Je hebt meer aan wat over is gebleven dan aan die 30 plus denk ik zo.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |