Zwangerschap en geboorte deel 1879

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:20 schreef Limone het volgende:
Poe, ik ben blij dat de kerst voorbij is. Met hormonen en zonder drank komt alles wel heel hard binnen. 1e kerstadag was bij mijn familie en mijn moeder is ´moeilijk´. Ze heeft mij bijvoorbeeld niet gefeliciteerd met deze zwangerschap, haar eerste reactie was 'oh, ik had het eigenlijk van je zus verwacht.' Maar wel in de afgelopen maanden vijf keer (ja ik heb geteld) gevraagd of het echt geen ongelukje was en verder bar weinig interesse in mijn zwangerschap en de baby getoond. Nou, toen kondigde mijn zus tijdens kerst inderdaad aan dat ze zwanger is (van de tweede) en toen moest mijn moeder huilen. Van geluk. 'Ik hoopte het al!' De lawine van emoties die toen door mij heen ging was maar moeilijk te controleren en het liefst had ik een groot glas wijn gedronken om te verdoven. Tweede kerstdag was ik er gewoon ziek van: hoofdpijn en misselijk, maar door lunch bij de schoonouders (die bijzonder goed te doen was ), geen tijd gehad om mijn gedachten te ordenen en erom te huilen. Gelukkig ben ik nog niet met verlof en zit ik de hele dag op kantoor en heb ik nog interactie met mensen die er voor de rest helemaal niks mee te maken hebben. Dat helpt wel om het weer in perspectief te zien.

Het lijkt misschien wel wat futiel en dat is het misschien ook wel, maar ik kan het maar lastig in perspectief plaatsen.

Futiel? Nou sorry hoor maar dit is gewoon bijzonder onaardig. Ik vind het helemaal niet raar dat je van dit gezeik van je a propos bent. Ik denk dat ik ruzie gemaakt zou hebben en weg gegaan zou zijn als een familielid zo reageerde op een zwangerschap...

Ik vind het niet futiel, Limone, en zou er behoorlijk verdrietig van zijn. Het is heerlijk als anderen je blijdschap delen, als je eigen moeder dat niet doet is dat al erg jammer. En het contrast tussen de reactie bij jou en bij je zus is daarbovenop wel erg groot.

Douche-eendje al volop aan het shoppen en bezig met de baby-kamer Wat leuk! Mooie kleur groen op de muur

Ik heb een aantal broers die hun gezin 'af' vinden en het liefst zo snel mogelijk van alle babyspullen af willen. Dus gisteren een co-sleeperwiegje, voedingskussen, een draagdoek, grote hydrofielen en wikkeldoeken meegenomen. Zij hadden als laatste een meisje en alles is erg roze.. wij willen het geslacht niet weten dus ik heb verder nog niet zoveel meegenomen. En begin januari nemen we van mijn andere broer de kinderwagen+maxicosi over met ook nog een stapel extra baby-dingen. Volgens mij zijn we erg goedkoop uit qua aanschaf van spullen. Al heb ik mijn eerste babykleertjes-bestelling van ¤50 al gedaan. Maar ik zie dat ik goedkoop uit ben als ik kijk naar de prijzen van de kleertjes bij name-it

De enige grote aankopen die ik nu overweeg zijn een draagdoek, een draagzak, een wipstoeltje van baby bjorn, een commode, een isofix-base en kleertjes. En wellicht later een kolf. Het zou wel leuk zijn als het lukt om daarmee onder de ¤500 euro te blijven

Ik heb de eerste buikvoeler gehad mijn schoonvader. Ik vind het mooi om te zien dat hij zo blij met de zwangerschap is, echt aandoenlijk . Maar ik begrijp niet goed waarom je aan een buik zou zitten als daar nog geen baby in te voelen is, haha.

Ik zou daar ook behoorlijk pissig om zijn Limone, denk dat ik er ook wel iets van gezegd zou hebben.

Ik voel sinds een paar dagen gewoel ipv stompjes in m’n buik Er wordt ook bewust terug geporrt door baby als ik even op m’n buik duw.
Morgen 24 weken, kan me niet meer herinneren wanneer ik bij V gewoel gevoelde ipv stompjes.
Dat leek me pas veel later haha.

Buhh Limone, lijkt me heel heftig als je moeder zo reageert

Gezellig Flav, dat gewoel Hier voel ik soms ook gedraai, maar dat is nog zeldzaam.

Ik heb vandaag zo'n last van m'n buik en rug! M'n spieren, m'n huid, m'n hele onderbuik voelt gek. Heel zwaar voelt 't ook. Ik denk toch iets teveel ondernomen afgelopen dagen, m'n lijf vindt het deze zwangerschap allemaal maar niks als ik even bezig ben geweest. Jammer vind ik het, ben er een beetje door teleurgesteld wel. Net een hete douche genomen, maar ik kan niet echt lekker zitten zonder nare rug.
Echt goed rechtop zitten wil ook niet zo, na fietstochtje van gisteren haske last van zadelpijn dus alles is nu oncomfortabel.
Dan maar rusten.

quote:

Op woensdag 26 december 2018 14:01 schreef elamanilo het volgende:

[..]

Lievnath Faber verzorgt voorstellingen in NL, ze kent de makers persoonlijk door haar studie (filmgeschiedenis) en haar afstudeerscriptie over bevallingen in Hollywoodfilms. Ik was bij een voorstelling van haar en ze heeft toen ook uitgelegd over beeldvorming rondom geboorte in onze Westerse maatschappij en de invloed daarvan op de beleving van je eigen bevalling. Als je dat enkel als referentiekader hebt, het mediabeeld dat van bevallingen wordt geschetst, dat beïnvloed behoorlijk hoe jij je eigen bevalling ingaat en beleeft, verwachtingen die je hebt, op verschillende vlakken. Terwijl dat mediabeeld eigenlijk ver afstaat van hoe een bevalling werkelijk gaat.

Je kunt de docu ook online kijken (voor 7 euro) https://vimeo.com/ondemand/thesearemyhours
Het is erg de moeite waard om te zien! En eventueel een voorstelling is ook erg de moeite waard, daar kun je ook nakletsen.

Dankje. Ik ga m zeker kijken ergens de komende periode

Jeetje jongens, dank voor jullie reacties! En dat niemand het futiel vindt, doet me ook goed en zet me met beide benen weer op de grond. Pas sinds een maand besef ik me eigenlijk pas dat er bij haar meer aan de hand is dan alleen wat eigenaardige karaktereigenschappen. Het levert bij mij een rollercoaster van emoties op . Ik ben me eigenlijk helemaal opnieuw aan het uitvinden en ontwikkelen en dat is naast heel pittig ook best wel leuk. Het besef dat ík niet gek ben of overgevoelig geeft me een enorme boost zelfvertrouwen en de dynamiek binnen mijn gezin is leuker, beter. Dus jullie reacties helpen me enorm in dit proces en doen me ontzettend goed!

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:32 schreef Stroopwafelmeisje het volgende:
Keer keihard huilen en dan vooral veel tijd en energie steken in alle mensen die wel net zo uit kijken naar de komst van jullie gezinsuitbreiding

Ja, goeie! Want die mensen zijn er natuurlijk wel. Mijn vader en mijn zus bijvoorbeeld. Niet geheel onbelangrijk

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:38 schreef Cholula het volgende:
Heb je iemand met wie je het kan delen?

Ja mijn man is een grote steun. Het deerde hem eerder niet zo, maar toen ze - ik was al zo rond de 27 weken - ook aan hem vroeg of het wel gepland was, brak er bij hem ook wel iets. En ik zit te denken aan therapie, maar dat is voor volgend jaar en ik wil dan ook wel iets van die hormonen kwijt zijn.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 09:44 schreef elamanilo het volgende:

Limone Wat stroopwafelmeisje zegt, het is gewoon echt een hele nare reactie... En helemaal dat ze blijkbaar voor een ander wel blij kan zijn, maar bij jou zo vlakjes is... Ik zou daar zelf ook echt heel verdrietig van worden en weet niet of ik het kerst'feest' zo afgerond zou kunnen hebben.
Maar weet je, haar reactie zegt alles over haar en maar weinig over jou. Het is háár probleem. Misschien helpt dat besef om het een beetje van je af te zetten... Of om bepaalde keuzes (voor jezelf!) te maken en haar een tijdje wat minder te zien/spreken bijvoorbeeld? Want dit heeft z'n weerslag op jou en hoe jij in je vel zit, logischerwijs.
Kun je het er met je lief over hebben? En heb je het er wel eens met je zus over gehad? Of kijkt zij er heel anders tegenaan? En wat zou je voor jezelf kunnen doen om het los te laten, om haar probleem bij haar te laten?
In ieder geval een hele dikke knuffel! En for what it's worth, ik vind je een toffe chick en ben hartstikke benieuwd naar je derde!

Nou dat doet me ontzettend veel! Ja, met mijn zus heb ik het er heel vaak over en ik denk dat dit specifieke incident nog wel een keer ter sprake komt. Wel is het fijn voor haar dat zij wel een fijne reactie op haar zwangerschap heeft gekregen.

Ik ben bezig uit te zoeken wat ik wil. En wat voor een relatie ik met haar wil. Het heeft lang geduurd voordat ik door had dat dit niet normaal moedergedrag was, dat de relaties die mijn vriendinnen met hun moeders hebben juist wél normaal zijn en dat ik zal moeten accepteren dat ik dat niet zal krijgen. Wat wel een normale moeder-dochterrelatie is, zal ik moeten leren in het belang van mijn eigen dochter. Het contact met mijn moeder stond al op een laag pitje en ik probeer de onderwerpen te beperken tot oppervlakkigheden, maar echt het geen contact meer hebben aii.. dat gaat zo in tegen hoe het mij geleerd is…

Limone, eerst een

Want dit is gewoon uitermate niet tof hoe je moeder reageert. Het is inderdaad niet futiel, het is je moeder en daarvan zou je juist mogen verwachten dat ze blij voor je is. Maar helaas weet ik ook uit eigen ervaring dat niet iedere ouder-kind relatie zo is zoals je graag zou willen, dus ik wil je graag 1 ding meegeven: het hebben van een bloedband is geen vrijbrief voor iemand om over jouw grenzen heen te mogen gaan, op wat voor manier dan ook. En ondanks dat de situatie waarin ik zit vast heel anders is, weet ik hoe vervelend dit is . Ik heb zelf heel veel baat gehad bij hulp een aantal jaar terug en heb het ook besproken met de verloskundige. Zij gaf ook aan dat zij ook mensen hebben in hun zorgnetwerk die hiermee hulp kunnen bieden op een niet al te zware wijze, misschien dat dat ook iets voor jou is? Al is het alleen al om nu even met hormonen te mogen spuien.

Bobby, ja ik ben geld van anderen aan het uitgeven . Mijn moeder, schoonouders en de oma van MeneerEend hebben aangegeven dat ze ons graag bepaalde dingen cadeau willen doen, maar dat wij zelf maar uit moeten zoeken wat we graag willen en dat ze tot een bepaald bedrag daarvan betalen. Maar bovenal hebben we nu anderhalve week vrij samen en dus alle tijd om dingen uit te zoeken.
Fijn dat je zoveel spullen over kan nemen, dat scheelt echt een heleboel ook . Voor je kolf, kijk ook wat je zorgverzekering vergoed, dat kan ook leuk zijn.

Flav gewoel, dat klinkt zo fijn .

Pinq, doe je even rustig aan, ook na die val van gisteren?

Limone, dat is echt een nare reactie. Wel goed om te lezen dat je wel leuke reacties hebt gekregen van anderen en dat je zelf ook ziet dat het aan haar ligt. Je vindt vast wel uit wat werkt voor jullie. En die moeder-dochterband, je man zal het vast wel opmerken als dat niet goed zou gaan. Komt goed

Seo was helemaal goed duurde wel lang, want onze zoon had er geen zin in en ging er steeds vandoor zelfs na hoesten, een hoop gepor in mijn buik en een aantal keer op en neer springen had hij er geen zin in
Z'n ouders willen ook nooit op de foto dus dat verklaart misschien een en ander

Ooh Ceviche, wat leuk een zoon!

Hebben jullie ervaringen met thuisbevallingen ?
Was het fijner t.o.v. Een ziekenhuis bevalling ? Onze 2 zoontjes zijn in het ziekenhuis geboren maar ons plan is voor onze dochter een thuisbevalling ik schat binnen een week
Ben wel eens benieuwd naar jullie ervaringen !

Ik ben een keer in het ziekenhuis en een keer thuis bevallen. Ik vond de thuisbevalling wel fijner, ook omdat ik me niet meer hoefde te verplaatsen tijdens en na de bevalling en gewoon lekker in mijn eigen vertrouwde omgeving kon blijven.

Maar het waren sowieso twee heel verschillende bevallingen en als ik er iets van geleerd heb is dat je weinig echt kan plannen. Bij de eerste wilde ik ook thuis bevallen maar kon dat niet wegens meconium in het vruchtwater. De tweede keer ging het zo snel dat we het ziekenhuis never nooit niet gered hadden als ik daar had willen bevallen.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 15:02 schreef douche-eendje het volgende:
Limone, eerst een
[ afbeelding ]
Want dit is gewoon uitermate niet tof hoe je moeder reageert. Het is inderdaad niet futiel, het is je moeder en daarvan zou je juist mogen verwachten dat ze blij voor je is. Maar helaas weet ik ook uit eigen ervaring dat niet iedere ouder-kind relatie zo is zoals je graag zou willen, dus ik wil je graag 1 ding meegeven: het hebben van een bloedband is geen vrijbrief voor iemand om over jouw grenzen heen te mogen gaan, op wat voor manier dan ook. En ondanks dat de situatie waarin ik zit vast heel anders is, weet ik hoe vervelend dit is . Ik heb zelf heel veel baat gehad bij hulp een aantal jaar terug en heb het ook besproken met de verloskundige. Zij gaf ook aan dat zij ook mensen hebben in hun zorgnetwerk die hiermee hulp kunnen bieden op een niet al te zware wijze, misschien dat dat ook iets voor jou is? Al is het alleen al om nu even met hormonen te mogen spuien.

Dank voor de hug! Ik had helemaal niet aan de verloskundige gedacht. Goed idee, ik ga het bespreken.

Cerviche een zoon! En dus ook al een naam Wat heerlijk joh!

Ik ben alleen twee keer thuis bevallen en heb geen ervaring met in het ziekenhuis bevallen. Het aller fijnst aan thuis bevallen vond ik dat ik inderdaad niet meer hoefde te verplaatsen en mijn eigen douche, bed en kleren had.

Een zoon voor Ceviche! En meteen verstoppertje spelen.

Nismo, hier twee keer thuis bevallen en deze derde keer is dat ook weer het plan. Ik vind het fijn om in m'n eigen omgeving te zijn, met al m'n eigen dingen om me heen en dat ik weet waar ik me eventueel wil terugtrekken of weeën op kan vangen, omdat ik alle hoekjes en gaatjes op deze plek ken. Het lijkt mij inderdaad ook verstorend om tussendoor/midden in de bevalling te moeten verplaatsen naar een hele andere omgeving.

Limone wat enorm stom en verdrietig dat ze zo doet zeg! Knuffels, de dames boven mij hebben gelijk en ik ben blij voor jullie dat jullie een nr 3 krijgen !

Een jongetje voor Cerviche! Wat leuk!!


Ik ben van de eerste poliklinisch bevallen in het ziekenhuis van nr 2 thuis. Ik wil nu met de 3e weer graag thuis. In het ziekenhuis waren er flink wat interventies die niet nodig waren zoals Ela ergens eerder in dit topic noemt. Zo werden mijn vliezen gebroken terwijl de bevalling tot toen heel soepel en normaal verliep, ik kwamen een weeenstorm waardoor het allemaal minder tof verliep. Met de placenta werd ook erg panisch meegeduwt om hem geboren te laten worden terwijl baby net 10 min daarvoor geboren was.

Thuis, was heerlijk. Eigen omgeving, alles in de buurt van douche, kleding, bed en je oudere kinderen ! De rust tijdens de bevalling was zo fijn net als het licht trouwens .
Ben benieuwd hoe jullie het gaan ervaren Nismo.

De nachten worden hier steeds fijner . Vannacht een peuter die niet meer wilde slapen tussen 1.15 en 4.45 een 45 min nadat zij begonnen was werd kleuter wakker en spuugde ons hele bed onder. Ik heb dus lekker tussen 2 kindjes tot 6.00 gelegen die niet wilde of konden slapen. Hopelijk doen ze vanmiddag een dutje

Ik ontlurk even voor de vraag over waar je wilt bevallen: ik voelde me volledig op m'n gemak in het ziekenhuis, ondanks interventies (die in mijn geval nodig waren, helaas). En er is niets gedaan zonder overleg: de placenta is rustig geboren, baby heeft bij mij op de borst gelegen, m'n vliezen zijn zelf gebroken... Ondanks dat ik al 40 uur bezig was met weeën opvangen (ingeleide bevalling, duurde lang voor m'n lijf het oppakte).

quote:

Op vrijdag 28 december 2018 10:25 schreef Tink89 het volgende:
Ik ontlurk even voor de vraag over waar je wilt bevallen: ik voelde me volledig op m'n gemak in het ziekenhuis, ondanks interventies (die in mijn geval nodig waren, helaas). En er is niets gedaan zonder overleg: de placenta is rustig geboren, baby heeft bij mij op de borst gelegen, m'n vliezen zijn zelf gebroken... Ondanks dat ik al 40 uur bezig was met weeën opvangen (ingeleide bevalling, duurde lang voor m'n lijf het oppakte).

Ik weet niet of je tijdens de bevalling door een vk of gyn begeleid bent, maar heb je dan niet steeds verschillende mensen aan je bed door dienstwisselingen?
Dat is namelijk ook iets wat me niet tof lijkt aan bevallen in het zkh.

Ik ben thuis bevallen tijdens een dienstwissel. Zoals Luna zegt: er valt weinig te plannen.

Hier ook vrijwillig in het zkh bevallen. Geen last van dienstwissel. De vk hield zich goed aan mijn geboorteplan en liet mij mijn gang gaan.

quote:

Op vrijdag 28 december 2018 10:35 schreef Ceviche het volgende:

[..]

Ik weet niet of je tijdens de bevalling door een vk of gyn begeleid bent, maar heb je dan niet steeds verschillende mensen aan je bed door dienstwisselingen?
Dat is namelijk ook iets wat me niet tof lijkt aan bevallen in het zkh.

Ik had bij mijn eerste een medische indicatie dus ik moest bevallen in het zkh. Inderdaad dienstwissels, dus ander personeel aan je bed, maar dat ging compleet langs me heen. Ik was aan het bevallen, meer boeide me niet zo.

Ik had wel graag een thuisbevalling gewild, maar door schouderdystocie durf ik dat niet zo goed meer aan. Zo lang ik in handen blijf van de eerste lijn vind ik het ziekenhuis op zich prima. Het verplaatsen tijdens de bevalling vond ik wel echt een groot nadeel. Mijn ontsluiting stagneerde toen meteen, duurde wel een tijdje voordat ik weer terug was in mijn cocon en de ontsluiting weer vorderde. En al dat personeel vond ik ook heel storend. Ik heb al besproken met de verloskundige dat iedereen mij met rust moet laten en vooral hun klep moet houden. Ga maar lekker breien of de administratie bijwerken ofzo.
Ik wil dit keer wel zo veel mogelijk hands off, nog even afwachten of huidige vk-praktijk daar akkoord mee gaat, anders stap ik over naar een holistische vk.

quote:

Op vrijdag 28 december 2018 11:42 schreef Limone het volgende:
Ik ben thuis bevallen tijdens een dienstwissel. Zoals Luna zegt: er valt weinig te plannen.

Ik moet toch eens vragen hoe dat bij mijn verloskundige zit. Ze werkt op caseload-basis dus ik verwacht eigenlijk dat haar diensten oneindig lang kunnen duren als de bevalling oneindig lang duurt.

quote:

Op donderdag 27 december 2018 16:56 schreef Ceviche het volgende:
Seo was helemaal goed duurde wel lang, want onze zoon had er geen zin in en ging er steeds vandoor zelfs na hoesten, een hoop gepor in mijn buik en een aantal keer op en neer springen had hij er geen zin in
Z'n ouders willen ook nooit op de foto dus dat verklaart misschien een en ander

Een zoon! leuk zeg