[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #18 Vrijwillige opname

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 19:07 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Ik heb dat ook. Gelukkig kan ik dat steeds meer en meer loslaten en focus ik mij op mensen die sterker in het leven staan. Dan geeft mij weer stof tot nadenken.

Vergeten je ouders je verjaardag nog steeds?

Mijn moeder wel, maar het zou een griezelige ver-assing zijn als ze nu nog een teken van leven gaf. Mijn vader belt meestal wel, hoewel ik daar nooit helemaal van op aan kan. Dit jaar met de binnenkomer "ben jij misschien jarig vandaag?".

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 15:18 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ik heb weinig vooroordelen over banen hoor... Kan me voorstellen dat het wel uitdagend is. Ondanks alles, hoop ik binnenkort ook weer een wat intellectuelere baan te hebben, gewoon weer lekker op mijn eigen niveau werken... Dat merk ik toch wel, dat ik het mis.

Ik zou de uitdaging ook missen. Het is wel leuk om dicht tegen de (landelijke) politiek aan te zitten en wat meer van de achtergronden te weten, waarom bepaalde dingen gaan zoals ze gaan. En er is altijd wel een acuut "probleem" dat opgelost moet worden, dus saai is het zelden.

Wanneer hoor je wat over je sollicitatie?

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 14:50 schreef Burner82 het volgende:
Ik ga niet terugscrollen, maar ik zal het je volgende keer laten weten als het weer zover is? Is dat een deal?

Wat zij doet, wat goed is, is me aanspreken op een gewoon niveau, niet betuttelend of als hulpbehoevend. En ze laat me nadenken. Goed voorbeeld is vandaag (al heb ik er al meerdere gegeven....) Crisiskaart invullen... Hoe ben ik rustig, wat zijn de 1e signalen, wat is beginnende escalatie, tot aan volledige escalatie...

Dan ben je echt bezig met nadenken over de stappen die je doet, wat is er mogelijk om het af te laten zwakken, etc...

De grap is nu, dat rust en 1e signalen vol zijn ingevuld, maar dat de tijd zo een beetje op was, voor beginnende en volledige escalatie.. Dus ze heeft het uitgeprint, kan ik er thuis mee verder gaan. Omdat ik er, logisch, vrij lastig over praat.

Op die manier kan ik thuis rustig nadenken over de stappen, en die vervolgens tijdens de volgende sessie, rustig kan gaan uitleggen, waarbij zij dan meteen de vragen stellen...

Ja, dat is goed.
Maar vind je het dan niet vanzelfsprekend dat iemand waar jij vertrouwen in geeft door diegene te laten betalen door jouw verzekering (daar zit immers ook een grens aan kwam ik zelf achter toen ik te horen kreeg dat ik als ik verdere behandeling wilde het voortaan zelf moest betalen omdat er in de vorige jaren al te veel zorg afgenomen was) jou aanspreekt op een normaal niveau?

Maar goed, als alles van het bovenstaande jou op dit moment voldoende helpt dan is het voor jou goed natuurlijk en heb ik daar verder ook niks op aan te merken, het is niet mijn hulpverleningstraject dus daar heb ik niks over te zeggen.

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 14:53 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Ik vind persoonlijk dat jij het heel zwartwit ziet en dat jij je bedreigd voelt door alles wat niet 100% pleit dat de psychiatrie kut en misdadig is. Ik snap best wat erachter zit, want je bent bang dat je door positieve verhalen je aangemoedigd voelt dat je toch weer hulp gaat zoeken en weer opnieuw meemaakt wat je eerder had meegemaakt. Zo stellig je hier op FOK! overkomt, zo instabiel en twijfelachtig is het waarschijnlijk in je hoofd.

Je zit wat dit betreft in de perfecte topic-reeks want dit is namelijk heel typerend voor borderline. Angst om je meegevoerd te voelen door anderen en de grip op je eigen identiteit te verliezen.

Die angst heb ik ook en waarschijnlijk meer mensen hier. Ik heb wel kunnen inzien dat die angst irreëel is en dat anderen je niet kunnen sturen als jij dat niet wilt.

Stel dat je je laat overtuigen om toch weer in zee te gaan met de psychische hulpverlening en je maakt opnieuw al die shit weer mee. Dan ga je gewoon zelf weer weg. Ook al voel je je misschien nog afhankelijk van anderen, je bent het niet en je hebt wat betreft de keuzes die je maakt altijd de regie in eigen handen

Je zegt eerst dat mensen niet gestuurd kunnen worden en dan schrijf je "stel dat je je laat overtuigen". Je gelooft dus dat ik toch psychologische hulp wil? Want dat gevoel heb ik zelf niet. Je hebt wel gelijk dat ik dan weer gewoon weg kan gaan, maar als ik niet zelf ineens sterker in mijn schoenen sta of daar niet aan gewerkt wordt, blijf ik waarschijnlijk gaan om die therapeut niet te beledigen of omdat ik me snel aan zo iemand/de vaste afspraken hecht als die persoon aardig doet. Dan is het denk ik een reëel scenario dat ik dan weer hetzelfde ga meemaken.

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 16:06 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Tuurlijk, dat lijkt me ook heel normaal. Het lijkt me ook heel goed als in zekere mate altijd kritisch bent.

Ik neem GeenInspiratie echt wel serieus als ze zegt dat ze heel vervelende ervaringen hebt gehad met de psychiatrie en ik kan ook heel goed begrijpen waarom het bij haar zo'n impact heeft teweeggebracht. Ze is absoluut de enige niet en ze heeft zeker een punt dat de psychiatrie echt niet zo geweldig is als wat veel mensen aannemen.

Waarom heeft het bij mij zo'n impact terweeg gebracht dan?

quote:

Stel dat wij allemaal zouden zeggen "Meid, je hebt helemaal gelijk! We gaan met zijn allen nooit meer naar de psycholoog of wat dan ook en we gaan overal verkondigen hoe ontzettend slecht het is en wat voor klootzakken van mensen er allemaal bij betrokken zijn." Ik heb persoonlijk het idee dat ze ook dan nog steeds het gevoel blijft houden dan niemand haar gelooft, omdat die overtuiging veel dieper zit.

Waarom heb je dat idee? Ik fantaseer er soms over. Dat zou mijn droom zijn. Alleen dan word ik weer wakker en dan besef ik dat het niet echt was.
Tenminste, dat eerste deel, dat van die klootzakken hoeft nou ook weer niet. Ik haat psychologen niet. Ik vind het vaak hele aardige mensen. Ik vind hun werkwijze ook in theorie niet totaal waardeloos, ik geloofde er eerst echt in. Maar ik ben door de praktijk gedesillusioneerd geraakt. Misschien is het inderdaad een chaos in mijn hoofd, want soms dan denk ik wel eens: hoe kun je de psychologie/psychiatrie zo aanvallen, je hebt toch psychologen en psychiaters ontmoet die betrokken leken bij hun werk en ook wel succes hadden met hun werkwijze. Maar ik ben er achter gekomen dat het soort hulp niet echt bij mij als persoon past. Ik ben te ongeduldig en ik wil snel resultaat anders heb ik er genoeg van, Of anders wil ik hele persoonlijke hulp. Dat gaat gewoon niet, en dan accepteer ik dat. En ik wil de dingen die in mijn ogen verkeerd zijn ook gewoon kunnen melden zonder daar steeds om gedemoniseerd en gekleineerd om te worden. Dit is verdomme een forum, het lijkt mij de normaalste gang van zaken om mijn mening te uiten. Maar ik word daarover steeds aangesproken alsof ik daarmee blijk geef niet voor rede vatbaar te zijn of een vreselijke misdaad bega.

quote:

Ik heb zelf ook nog steeds mijn frustraties over de psychiatrie en op bepaalde momenten laait dat op. Aan de andere kant aanvaard ik makkelijk dat het nou eenmaal zo gaat en ook dat perfecte zorg niet bestaat. Het is verder een kwestie van geluk hebben als je iemand treft die je begrijpt en je kan helpen.

Ja, dat merk ik. En ik moet ook wel zeggen dat ik het goed van je vind als je er positiever naar kunt kijken en minder negatief bent. Als ik je kritiek lees dan ben ik wel even blij, maar daarna denk ik al snel negeren, dit is weer eens een slechte bui, later denkt hij er weer beter over. En voor jou vind ik dat goed, want dan ondervind je minder weerstand van anderen.

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 16:26 schreef Burner82 het volgende:

Ow, het is een zij...Verklaart wel wat meer.
Misschien een onpopulaire opmerking, maar ik heb haar vanaf moment 1 laten werken... Ik ben binnengekomen met vage klachten, dus zij had eigenlijk geen verwachting. Vormt de client niet ook een beetje meteen het oordeel van de behandelaar?

Ik heb haar zo lang op afstand gehouden, steeds een beetje info geven, tot ze zoiets had van: Je bent een psychopaat, ga maar naar de psychiater voor meds, en daarna naar de fpp...

Wat verklaart het dan?
Ik kwam ook binnen met vage klachten, alleen toen moest ik zelf een hulpvraag bedenken.
Het oordeel wat ik in eerste instantie vormde van mijn behandelaren was dat ze aardig overkwamen.
Maar misschien was mijn fout inderdaad dat ik ze niet genoeg op afstand hield, wel vreemd dan dat ik op dit forum steeds de kritiek krijg dat ik niet genoeg zou hebben meegewerkt.

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 22-12-2018 11:10:04 ]

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 21:10 schreef Lurf het volgende:

[..]

Mijn moeder wel, maar het zou een griezelige ver-assing zijn als ze nu nog een teken van leven gaf. Mijn vader belt meestal wel, hoewel ik daar nooit helemaal van op aan kan. Dit jaar met de binnenkomer "ben jij misschien jarig vandaag?".

Je moeder is toch niet dood, hoop ik? De onzekerheid in het telefoontje van je vader druipt ervan af btw. Mijn god... Ik zou weer hebben opgehangen.

quote:

Op zaterdag 22 december 2018 10:06 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Je moeder is toch niet dood, hoop ik? De onzekerheid in het telefoontje van je vader druipt ervan af btw. Mijn god... Ik zou weer hebben opgehangen.

Al een paar jaar. Dat was zacht gezegd wel een moment van waarheid, waar ik keihard werd geconfronteerd met alle nare dingen die ik eigenlijk al wel wist. Mijn vader is inderdaad heel onzeker naar mij toe en ik weet ook wel hoe dat komt. Het zorgt in elk geval voor een onvolwassen relatie waarin ik steeds in de ouderrol geduwd word en dat is al zo vanaf dat ik een jaar of 8 was. Ook een recent inzicht en nu ik de contacten met hem wat beperk is dat wel beter voor mij. Maar uiteindelijk is de harde conclusie toch dat mijn ouders beter geen gezin hadden kunnen stichten en dat is best wel triest. Het ontneemt mij mijn bestaansrecht en dat is precies het gevoel waar ik al sinds mijn kindertijd mee worstel en voor mij ook de kern van al mijn problemen. En ik weet niet of en hoe ik dat gevoel ooit terug kan krijgen.

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 22:57 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Toffe baan lijkt me dat Af en toe niet lastig, als je ook dingen moet uitvoeren, waar je het zelf niet mee eens bent, maar omdat de nieuwe minister dat graag zo wilt? Of zit je wel op een redelijk stabiel ministerie?

Een minister regeert niet per decreet, daar heeft hij/zij doorgaans niet de ruimte voor. Ze moeten veel en kunnen in veel gevallen alleen de accenten in het beleid bepalen. Het is echt een hondenbaan en ik heb er veel respect voor. Je ligt altijd onder het vergrootglas en iedereen heeft wat over je te zeiken. Probeer je daar maar eens staande in te houden. Misschien zou het nog wel wat voor jou zijn .

Waar ik wel een bloedhekel aan heb zijn opdrachten waarbij je geacht wordt om met rationele argumenten irrationele standpunten te onderbouwen en te verdedigen. Waarbij het dus niet gaat om de inhoud maar alleen om het gelijk krijgen. Ook dat is politiek, maar wel de kant die ik wat minder leuk vind.

quote:

Op zaterdag 22 december 2018 12:42 schreef Lurf het volgende:

[..]

Al een paar jaar. Dat was zacht gezegd wel een moment van waarheid, waar ik keihard werd geconfronteerd met alle nare dingen die ik eigenlijk al wel wist. Mijn vader is inderdaad heel onzeker naar mij toe en ik weet ook wel hoe dat komt. Het zorgt in elk geval voor een onvolwassen relatie waarin ik steeds in de ouderrol geduwd word en dat is al zo vanaf dat ik een jaar of 8 was. Ook een recent inzicht en nu ik de contacten met hem wat beperk is dat wel beter voor mij. Maar uiteindelijk is de harde conclusie toch dat mijn ouders beter geen gezin hadden kunnen stichten en dat is best wel triest. Het ontneemt mij mijn bestaansrecht en dat is precies het gevoel waar ik al sinds mijn kindertijd mee worstel en voor mij ook de kern van al mijn problemen. En ik weet niet of en hoe ik dat gevoel ooit terug kan krijgen.

Shit man, klote om te lezen. Denk je dat die band ooit nog zal veranderen?

quote:

Op zaterdag 22 december 2018 00:28 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Maar misschien was mijn fout inderdaad dat ik ze niet genoeg op afstand hield, wel vreemd dan dat ik op dit forum steeds de kritiek krijg dat ik niet genoeg zou hebben meegewerkt.

Wij waren er niet bij hé? Vond je zelf wel dat je serieus genoeg werd genomen?

quote:

Op zaterdag 22 december 2018 12:42 schreef Lurf het volgende:

Al een paar jaar. Dat was zacht gezegd wel een moment van waarheid, waar ik keihard werd geconfronteerd met alle nare dingen die ik eigenlijk al wel wist. Mijn vader is inderdaad heel onzeker naar mij toe en ik weet ook wel hoe dat komt. Het zorgt in elk geval voor een onvolwassen relatie waarin ik steeds in de ouderrol geduwd word en dat is al zo vanaf dat ik een jaar of 8 was. Ook een recent inzicht en nu ik de contacten met hem wat beperk is dat wel beter voor mij. Maar uiteindelijk is de harde conclusie toch dat mijn ouders beter geen gezin hadden kunnen stichten en dat is best wel triest. Het ontneemt mij mijn bestaansrecht en dat is precies het gevoel waar ik al sinds mijn kindertijd mee worstel en voor mij ook de kern van al mijn problemen. En ik weet niet of en hoe ik dat gevoel ooit terug kan krijgen.

Naar om te lezen, dat is wel erg als (één van) je ouders eerder doodgaat dan bejaarde leeftijd waarop het niet anders kan. Hoewel het sowieso erg is dat mensen doodgaan maar dat terzijde. Maar denk je dat je daar niet mee was geconfronteerd als je moeder nog leefde dan? Waarom hadden je ouders beter geen gezin kunnen stichten volgens jou? Wat denk je dat de reden was dat ze het wel hadden gedaan? Heb je nog broers/zussen? Welk gevoel wil je terugkrijgen?

quote:

Op zaterdag 22 december 2018 13:03 schreef Lurf het volgende:
Waar ik wel een bloedhekel aan heb zijn opdrachten waarbij je geacht wordt om met rationele argumenten irrationele standpunten te onderbouwen en te verdedigen. Waarbij het dus niet gaat om de inhoud maar alleen om het gelijk krijgen. Ook dat is politiek, maar wel de kant die ik wat minder leuk vind.

hoe kan je dan met rationele argumenten een irrationeel standpunt verdedigen? Kun je daarvan een (verzonnen) voorbeeld geven?

quote:

Op zaterdag 22 december 2018 18:22 schreef LordofLeaves het volgende:
Wij waren er niet bij hé? Vond je zelf wel dat je serieus genoeg werd genomen?

Dat gevoel kreeg ik wel door de manier waarop ze het brachten, maar de praktijk was anders. Gevraagd of er echt wat met de uitslag van onderzoeken werd gedaan, maar dat was achteraf niet zo, ze waren alleen voor het administratieve dossier of zo. Na jaren nog steeds geen behandelplan. Belofte dat ik een uitslag van testen zou krijgen die niet na was gekomen. Dus ik voelde me niet heel erg serieus genomen nee.

quote:

Op zondag 23 december 2018 20:59 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Naar om te lezen, dat is wel erg als (één van) je ouders eerder doodgaat dan bejaarde leeftijd waarop het niet anders kan.

Dat heb ik nooit gezegd. Ze was wel (jong) bejaard toen ze overleed; ik ben zelf ook al een eind in de 40. De rest van je vragen kan ik hier niet beantwoorden.

quote:

Op zondag 23 december 2018 21:09 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Dat gevoel kreeg ik wel door de manier waarop ze het brachten, maar de praktijk was anders. Gevraagd of er echt wat met de uitslag van onderzoeken werd gedaan, maar dat was achteraf niet zo, ze waren alleen voor het administratieve dossier of zo. Na jaren nog steeds geen behandelplan. Belofte dat ik een uitslag van testen zou krijgen die niet na was gekomen. Dus ik voelde me niet heel erg serieus genomen nee.

Hoeveel jaar is dat inmiddels geleden?

quote:

Op maandag 24 december 2018 05:56 schreef Burner82 het volgende:
Fijne gourmetavond allemaal alvast

Morgenavond is het weer zo ver!

quote:

Op maandag 24 december 2018 09:15 schreef LordofLeaves het volgende:

Hoeveel jaar is dat inmiddels geleden?

Ongeveer 4 jaar.

quote:

Op maandag 24 december 2018 14:41 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Vanavond gourmetten bij mijn ma, morgen eten bij mijn pa. Maar dat wordt lekker Lam en beenham staan sowieso op het menu

Geniet ervan!

quote:

Op maandag 24 december 2018 18:30 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ongeveer 4 jaar.

Hmmm... Ook nooit gevraagd om enige feedback vanuit de GGZ?

quote:

Op maandag 24 december 2018 18:41 schreef LordofLeaves het volgende:

Hmmm... Ook nooit gevraagd om enige feedback vanuit de GGZ?

Ja. Een rom-vragenlijst 1x per jaar toen ik nog in behandeling was "omdat we het belangrijk vinden om de effectiviteit van de behandeling te meten". Aangegeven dat er niks verbeterd was van mijn klachten door de behandeling. Nooit meer wat van gehoord.

quote:

Op maandag 24 december 2018 20:11 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja. Een rom-vragenlijst 1x per jaar toen ik nog in behandeling was "omdat we het belangrijk vinden om de effectiviteit van de behandeling te meten". Aangegeven dat er niks verbeterd was van mijn klachten door de behandeling. Nooit meer wat van gehoord.

Slecht hoor. Valt me van ze tegen.

quote:

Op maandag 24 december 2018 20:15 schreef LordofLeaves het volgende:

Slecht hoor. Valt me van ze tegen.

Dank je. Tja, ik heb geen idee waar die vragenlijsten voor dienen , maar ik krijg dan sterk het gevoel dat het alleen maar dient om te kunnen beweren tegen de buitenwereld dat ze naar de mening van de clienten luisteren. DAT, of het is gewoon te moeilijk om de uitslag van wat vragenlijsten te bekijken (nadat het niet te moeilijk was om ze te sturen) en er iets mee te doen.

quote:

Op maandag 24 december 2018 22:48 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Dank je. Tja, ik heb geen idee waar die vragenlijsten voor dienen , maar ik krijg dan sterk het gevoel dat het alleen maar dient om te kunnen beweren tegen de buitenwereld dat ze naar de mening van de clienten luisteren. DAT, of het is gewoon te moeilijk om de uitslag van wat vragenlijsten te bekijken (nadat het niet te moeilijk was om ze te sturen) en er iets mee te doen.

Dat laatste dan, denk ik. ROM-vragenlijsten zijn bedoeld om het effect van een behandeling te meten, niet meer en niet minder. Eén ROM per jaar is ook wel erg weinig. Bij de instelling waar ik onder behandeling ben vul je minimaal één keer per kwartaal een vragenlijst in en meestal vaker. Resultaten worden ook besproken in evaluatiegesprekken. Dat je als instelling iemand naar huis stuurt en niets meer van je laat horen kan echt niet, je zal toch op zijn minst het dossier moeten sluiten (anders krijg je ook niet betaald). Hebben ze je huisarts niet geïnformeerd? Gebeurt meestal achter je rug om. Niet omdat je het niet mag weten, maar omdat ze er niet aan denken om het je te melden.

Heb je er wel eens over gedacht om elders aan te kloppen? De meeste GGZ-winkels verkopen toch ongeveer dezelfde soort diensten, alleen de kwaliteit verschilt wel.