[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #18 Vrijwillige opname

quote:

Op donderdag 20 december 2018 23:11 schreef Lurf het volgende:

[..]

Misschien maak ik het te complex. Ik wil gewoon een psycholoog die mij kan helpen met informatie en inzichten die ik zelf niet heb omdat ik geen psycholoog ben, die me uitdaagt en met wie ik op gelijkwaardig intellectueel niveau van gedachten kan wisselen. Wat ik niet wil is iemand die mij vertelt hoe ik mijn problemen moet aanpakken, die mij onderschat en die denkt dat ik hulpeloos ben. Ik heb wat problemen met autonomie dus dat is wel een dingetje; hulp ervaar ik al snel als overheersing, dus ik heb liever als behandelaars wat afstand houden.

Jij zoekt geen psycholoog, jij zoekt een psychotherapeut.

quote:

Op donderdag 20 december 2018 23:11 schreef Lurf het volgende:

[..]

Misschien maak ik het te complex. Ik wil gewoon een psycholoog die mij kan helpen met informatie en inzichten die ik zelf niet heb omdat ik geen psycholoog ben, die me uitdaagt en met wie ik op gelijkwaardig intellectueel niveau van gedachten kan wisselen. Wat ik niet wil is iemand die mij vertelt hoe ik mijn problemen moet aanpakken, die mij onderschat en die denkt dat ik hulpeloos ben. Ik heb wat problemen met autonomie dus dat is wel een dingetje; hulp ervaar ik al snel als overheersing, dus ik heb liever als behandelaars wat afstand houden.

Ook weer heel erg herkenbaar.

Je zei toch een keer dat je je vroeger heel erg klein gehouden voelde door je moeder? Ik kan dan denk ik wel plaatsen waar die gevoelens mee te maken hebben.

Ik kan zelf ook niet tegen mensen die te overheersend zijn. En ergens heb ik juist iemand nodig die niet ja en amen zegt, waar ik tegenaan kan trappen. Iemand die zeg maar het vuur in mij aanwakkert en confronterend is op de momenten dat ik het nodig heb.

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 00:27 schreef madam-april het volgende:

[..]

Jij zoekt geen psycholoog, jij zoekt een psychotherapeut.

Als ik afga op mijn eigen ervaringen maakt dat niet zoveel uit. In theorie heb je wel gelijk. Maar in de praktijk heeft het denk ik vooral met de interactie te maken die je met de behandelaar hebt. Als het iemand is waarbij je het gevoel hebt dat hij precies snapt waar je mee worstelt en hoe je daaruit kan komen, dan neem je sowieso veel makkelijker iets aan van hem.

quote:

Op donderdag 20 december 2018 10:10 schreef Lurf het volgende:

Het meest foute cadeau wat ik ooit heb gekregen was een pakje condooms van een vriendin die dacht dat ik alleen op mannen viel. Dat was wel ongemakkelijk. Dat ik verder wat moeite heb met cadeau's komt hoofdzakelijk omdat het vroeger werd ingezet als substituut voor aandacht en genegenheid. Daarnaast kreeg ik zelden dingen die ik zelf leuk vond, maar vooral dingen die de gevers graag zelf wilden hebben. En ik had/heb nogal een afwijkende smaak van mijn toenmalige omgeving.

Vervelend om te lezen. Cadeaus kunnen natuurlijk nooit een vervanging zijn voor aandacht, janmer dat sommige mensen daar in geloven.

quote:

Op donderdag 20 december 2018 15:06 schreef Burner82 het volgende:

Je mag best vragen stellen en doorvragen, maar je doet het met 1 reden. Je wilt de "traditionele" psychologie onderuit halen. En dat vind ik een beetje jammer, want dat kan goed werk doen. Kan het beter, natuurlijk. Maar alleen vragen stellen om er het negatieve uit te halen en uit te vergroten, ben ik het gewoon niet mee eens.
En dan kan ik wel eens een beetje steigeren.

Dus jij mag wel je positieve mening hier steeds lopen verkondigen, maar als ik een negatieve mening heb vanwege jarenlange negatieve ervaringen dan mag ik hier geen vragen stellen? Prima als je niet meewerkt, maar als je niet eens de moeite wilt nemen om je positieve mening te verdedigen, hoeveel is deze dan eigenlijk waard en hoeveel ben je er dan echt van overtuigd.

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 00:27 schreef madam-april het volgende:

[..]

Jij zoekt geen psycholoog, jij zoekt een psychotherapeut.

Bedankt, zo had ik er nog niet naar gekeken (hoewel een pt ook een psycholoog is, maar dan met een specialisatie). Ik sta momenteel (onbedoeld) wel op een kruispunt voor wat betreft keuzes in mijn vervolgbehandeling en ik moet individuele psychotherapie inderdaad wat nadrukkelijker in mijn afweging betrekken. Dat geeft ook wat mee keuze in het vrijgevestigde circuit.

quote:

Op donderdag 20 december 2018 22:57 schreef Lurf het volgende:

[..]

Tsja, het is al meer dan twintig jaar geleden, maar de boodschap erachter begrijp ik nog steeds niet. "Go fuck yourself" misschien? Ze was in elk geval bloedmooi maar ook een beetje vreemd. Beetje borderline typje wel, misschien was dat het .

Met een afwijkende smaak bedoel ik dat ik hou van lezen en van klassieke muziek, maar boeken en cd's waren niet het soort cadeautjes dat je kreeg. Ik kan me eerlijk gezegd ook niet meer herinneren dat mijn verjaardag na de basisschool nog gevierd werd. Wel dat mijn ouders hem herhaaldelijk zijn vergeten.

Het klinkt als een vreemde streek ja. Maar goed, die meiden moeten er blijkbaar ook zijn.

Ik vind je smaak helemaal niet afwijkend, Mensen met een voorliefde voor lezen en klassiek moeten gekoesterd worden. Maar... je pa en ma vergaten je verjaardag? Serieus?

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 09:36 schreef LordofLeaves het volgende:
Het klinkt als een vreemde streek ja. Maar goed, die meiden moeten er blijkbaar ook zijn.

Nah, het was een lieve meid, maar wel eentje die erg in de knoop zat met zichzelf. Uiteindelijk is het wel goed gekomen met haar geloof ik. Overigens was ik degene die op een tamelijk vervelende manier een punt achter de vriendschap heeft gezet, daar voel ik me nog steeds schuldig over.

Ik realiseer me overigens pas recentelijk dat ik altijd trek naar mensen met een verborgen dimensie, op het obsessieve af. Mensen die goed in hun vel zitten weinig/geen problemen hebben vind ik gewoon niet boeiend.

quote:

Ik vind je smaak helemaal niet afwijkend, Mensen met een voorliefde voor lezen en klassiek moeten gekoesterd worden. Maar... je pa en ma vergaten je verjaardag? Serieus?

Afwijkend ten opzichte van mijn omgeving, die verre van intellectueel was en daar ook weinig waardering voor kon opbrengen. Ik voel me nog steeds een kat in een vreemd pakhuis als ik bij familie ben. En mijn ouders vergaten inderdaad herhaaldelijk mijn verjaardag. Mijn 13e en 23e zijn degenen waarvan ik het me nog precies kan herinneren. Aan de tussenliggende jaren heb ik weinig herinneringen, wat ook al genoeg zegt denk ik.

quote:

Op donderdag 20 december 2018 10:10 schreef Lurf het volgende:

Het meest foute cadeau wat ik ooit heb gekregen was een pakje condooms van een vriendin die dacht dat ik alleen op mannen viel. Dat was wel ongemakkelijk. Dat ik verder wat moeite heb met cadeau's komt hoofdzakelijk omdat het vroeger werd ingezet als substituut voor aandacht en genegenheid. Daarnaast kreeg ik zelden dingen die ik zelf leuk vond, maar vooral dingen die de gevers graag zelf wilden hebben. En ik had/heb nogal een afwijkende smaak van mijn toenmalige omgeving.

Vervelend om te lezen. Cadeaus kunnen natuurlijk nooit een vervanging zijn voor aandacht, janmer dat sommige mensen daar in geloven. Dat je ouders je verjaardag vergaten vind ik heel naar om te lezen, misschien hadden ze het heel druk maar aangezien ze voor de rest ook niet als leuke mensen overkomen word ik gewoon boos op ze. Dan voel ik me machteloos want mensen veranderen hun slechte gedrag pas als ze dat zelf willen. Dat is iets waar niemand een oplossing voor heeft denk ik.

quote:

Op donderdag 20 december 2018 23:11 schreef Lurf het volgende:

Misschien maak ik het te complex. Ik wil gewoon een psycholoog die mij kan helpen met informatie en inzichten die ik zelf niet heb omdat ik geen psycholoog ben, die me uitdaagt en met wie ik op gelijkwaardig intellectueel niveau van gedachten kan wisselen. Wat ik niet wil is iemand die mij vertelt hoe ik mijn problemen moet aanpakken, die mij onderschat en die denkt dat ik hulpeloos ben. Ik heb wat problemen met autonomie dus dat is wel een dingetje; hulp ervaar ik al snel als overheersing, dus ik heb liever als behandelaars wat afstand houden.

Ja . Omdat psychologen alle gelegenheid hebben om de kennis die ze tijdens hun studie hebben opgedaan te delen met hun cliënten maar ze dat bij mij nooit op een voor mij bevredigend gedetailleerde manier hebben gedaan, ben ik zelf tot de conclusie gekomen dat ze deze kennis alleen toepassen wanneer de client er niet bij is en zich ook niet kan verdedigen. Ik noem het verdedigen omdat psychologen en psychiaters net zo goed rechters hadden kunnen zijn, hun oordeel houdt vaak ook een veroordeling in. In mijn ervaring iig. Als je iets hebt wat ze kunnen behandelen steken ze moeite erin en accepteren de rest van de mensen blindelings je aandoening want "je kan er niks aan doen dat je een psychische stoornis hebt", anders dan moet je je beperking maar accepteren en is iedereen hard voor je wanneer je psychische problemen ervaart.

Dus je voelt je niet hulpeloos? als kerstcadeaus kopen zo'n stress oplevert dat je er suïcidaal van wordt helpt niemand je dan toch op zo'n moment? Of bedoel je dat jij jezelf in die situatie hebt kunnen helpen omdat het gevoel overging en je er niet aan toe hebt gegeven? Maar als je jezelf kunt helpen waarom zoek je dan professionele hulp? Het is wel prettig wanneer artsen zelfvertrouwen vergroten door te zeggen dat ze denken dat je iets kunt. Maar als in de praktijk blijkt dat het niet zo is heb je er niets concreets aan en dat is geen medische behandeling. Het intellectuele niveau waarop je met ze mag communiceren bepaal jij niet zelf, dat bepalen zij aan de hand van hun onderzoeken. Bij mij was ook al bepaald dat ik in potentie bijna niks kan en dat moet accepteren. Het is ook letterlijk overheersing als iemand met medische autoriteit jou letterlijk gaat vertellen wat je moet doen. Alleen is het maatschappelijk geaccepteerde overheersing.

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 00:27 schreef madam-april het volgende:

Jij zoekt geen psycholoog, jij zoekt een psychotherapeut.

Wat is het verschil? Is het wel normaal voor een psycholoog om mensen te onderschatten dan?

[ Bericht 15% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 21-12-2018 12:42:45 ]

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 12:09 schreef Burner82 het volgende:
Zucht. Jij stelt vragen met 1 doel: het weer negatief maken. Waarom sta je niet open voor de positieve ervaringen van andere?
Maar, zoals al eerder gezegd, vraag maar hoor.

Dat heb ik al gezegd. Omdat ik zelf negatieve ervaringen heb, maar die worden niet serieus genomen door jou als onderbouwing van mijn mening. Waarom zou ik dan wel jouw positieve mening aannemen gebaseerd op jouw ervaringen als je verder ook geen moeite doet om er objectiever bewijs bij te zoeken?

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 10:09 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Dus je voelt je niet hulpeloos? als kerstcadeaus kopen zo'n stress oplevert dat je er suïcidaal van wordt helpt niemand je dan toch op zo'n moment? Of bedoel je dat jij jezelf in die situatie hebt kunnen helpen omdat het gevoel overging en je er niet aan toe hebt gegeven? Maar als je jezelf kunt helpen waarom zoek je dan professionele hulp? Het is wel prettig wanneer artsen zelfvertrouwen vergroten door te zeggen dat ze denken dat je iets kunt. Maar als in de praktijk blijkt dat het niet zo is heb je er niets concreets aan en dat is geen medische behandeling. Het intellectuele niveau waarop je met ze mag communiceren bepaal jij niet zelf, dat bepalen zij aan de hand van hun onderzoeken. Bij mij was ook al bepaald dat ik in potentie bijna niks kan en dat moet accepteren. Het is ook letterlijk overheersing als iemand met medische autoriteit jou letterlijk gaat vertellen wat je moet doen. Alleen is het maatschappelijk geaccepteerde overheersing.

Er is een verschil tussen leven en overleven. Dat tweede lukt prima, dat eerste maar matig en daar komt professionele hulp voor mij om de hoek kijken. Ik ben heel goed in het disciplineren van mezelf, maar leuk is het niet en ik ben bang voor het moment dat ik dat niet meer kan. Verder ben ik niet zo onder de indruk van (medische) autoriteit, maar dat komt ook door mijn werk en mijn leeftijd. Mijn grootste "probleem" is eigenlijk nog dat het te goed met me gaat. Studie en werk zijn altijd mijn escape geweest en op dat vlak heb ik het niet onaardig gedaan. Maar dat je een goede baan kunt hebben en toch zoiets als borderline gaat er ook bij veel behandelaren niet in vanwege de vooroordelen. Ik functioneer gewoon zwaar onder mijn niveau, maar omdat het absolute niveau behoorlijk hoog is mag ik niet klagen kennelijk.

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 12:41 schreef Burner82 het volgende:

Ik neem je ervaringen wel serieus, snap alleen niet waarom je dan per se alles wat andere zeggen, ook meteen het negatieve in moet trekken.
Wat voor negatieve ervaringen heb jij dan, want zelf ben je alles behalve open erover.
En mij vragen objectiever bewijs vragen, is raar, want ik ben er niet objectief in. Kan ook niet, bij een psycholoog. Maar zelf ben je ook niet echt objectief natuurlijk

Sorry, dan had ik dat verkeerd. Kun je een voorbeeld geven van wat jij alles wat anderen zeggen het negatieve in trekken noemt?
Met objectief bewijs bedoel ik bewijs dat over gedachten praten enzo psychische problemen kan oplossen. Dat mensen niet hun lichaam zijn, maar dat het ervaren van psychische problemen onafhankelijk is van de staat waarin het lichaam verkeert.

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 06:53 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Dus jij mag wel je positieve mening hier steeds lopen verkondigen, maar als ik een negatieve mening heb vanwege jarenlange negatieve ervaringen dan mag ik hier geen vragen stellen? Prima als je niet meewerkt, maar als je niet eens de moeite wilt nemen om je positieve mening te verdedigen, hoeveel is deze dan eigenlijk waard en hoeveel ben je er dan echt van overtuigd.

Ik vind persoonlijk dat jij het heel zwartwit ziet en dat jij je bedreigd voelt door alles wat niet 100% pleit dat de psychiatrie kut en misdadig is. Ik snap best wat erachter zit, want je bent bang dat je door positieve verhalen je aangemoedigd voelt dat je toch weer hulp gaat zoeken en weer opnieuw meemaakt wat je eerder had meegemaakt. Zo stellig je hier op FOK! overkomt, zo instabiel en twijfelachtig is het waarschijnlijk in je hoofd.

Je zit wat dit betreft in de perfecte topic-reeks want dit is namelijk heel typerend voor borderline. Angst om je meegevoerd te voelen door anderen en de grip op je eigen identiteit te verliezen.

Die angst heb ik ook en waarschijnlijk meer mensen hier. Ik heb wel kunnen inzien dat die angst irreëel is en dat anderen je niet kunnen sturen als jij dat niet wilt.

Stel dat je je laat overtuigen om toch weer in zee te gaan met de psychische hulpverlening en je maakt opnieuw al die shit weer mee. Dan ga je gewoon zelf weer weg. Ook al voel je je misschien nog afhankelijk van anderen, je bent het niet en je hebt wat betreft de keuzes die je maakt altijd de regie in eigen handen

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 14:32 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Wat voor werk doe je eigenlijk? Dat houdt je aardig op de rit volgens mij?

Ik werk als beleidsmedewerker bij de overheid. Klinkt misschien saai, maar is het niet. Intellectueel uitdagend wel.

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 15:10 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Als ik hier ook op mag aanhaken, voor mij is angst dan niet het probleem, maar ik heb nu wel een psych, die me snapt tot een bepaald niveau. Als ik dadelijk naar FPP ga, is het maar de vraag wat ik krijg. Wie weet kom ik na de intake voorlopig niet meer buiten....
Dus, enige vorm van onzekerheid, op welke manier dan ook, zal bij iedereen altijd spelen.

Tuurlijk, dat lijkt me ook heel normaal. Het lijkt me ook heel goed als in zekere mate altijd kritisch bent.

Ik neem GeenInspiratie echt wel serieus als ze zegt dat ze heel vervelende ervaringen hebt gehad met de psychiatrie en ik kan ook heel goed begrijpen waarom het bij haar zo'n impact heeft teweeggebracht. Ze is absoluut de enige niet en ze heeft zeker een punt dat de psychiatrie echt niet zo geweldig is als wat veel mensen aannemen.

Stel dat wij allemaal zouden zeggen "Meid, je hebt helemaal gelijk! We gaan met zijn allen nooit meer naar de psycholoog of wat dan ook en we gaan overal verkondigen hoe ontzettend slecht het is en wat voor klootzakken van mensen er allemaal bij betrokken zijn." Ik heb persoonlijk het idee dat ze ook dan nog steeds het gevoel blijft houden dan niemand haar gelooft, omdat die overtuiging veel dieper zit.

Ik heb zelf ook nog steeds mijn frustraties over de psychiatrie en op bepaalde momenten laait dat op. Aan de andere kant aanvaard ik makkelijk dat het nou eenmaal zo gaat en ook dat perfecte zorg niet bestaat. Het is verder een kwestie van geluk hebben als je iemand treft die je begrijpt en je kan helpen.

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 10:02 schreef Lurf het volgende:

[..]

Ik realiseer me overigens pas recentelijk dat ik altijd trek naar mensen met een verborgen dimensie, op het obsessieve af. Mensen die goed in hun vel zitten weinig/geen problemen hebben vind ik gewoon niet boeiend.

Ik heb dat ook. Gelukkig kan ik dat steeds meer en meer loslaten en focus ik mij op mensen die sterker in het leven staan. Dan geeft mij weer stof tot nadenken.

Vergeten je ouders je verjaardag nog steeds?

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 15:18 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ik heb weinig vooroordelen over banen hoor... Kan me voorstellen dat het wel uitdagend is. Ondanks alles, hoop ik binnenkort ook weer een wat intellectuelere baan te hebben, gewoon weer lekker op mijn eigen niveau werken... Dat merk ik toch wel, dat ik het mis.

Goed bezig man. Hopelijk ga je die baan krijgen.