Het Grote Beatles topic - Will you still feed me when I'm 64?

quote:

Op donderdag 26 augustus 2021 21:53 schreef Idisrom het volgende:
Beatlesnummers herkennen aan de hand van de basgitaar, dat is veel moeilijker dan je denkt.
Ik kon maar 5 uit 15 herkennen.

GUESS 15 BEATLES SONGS - Ep.1 [LEVEL EASY]

Same here, ik herken ze alleen als de bas heel prominent in het nummer aanwezig is

Deze zijn zo melodisch en onlosmakelijk verbonden met de liedjes zelf dat ik er geen moeite mee had... Alleen ‘Tell Me Why’ was even lastig, want het leek wel ‘All My Loving’, maar toch weer niet. Kwam gelijk deze tegen:


Zitten een paar bij die zowat beter herkenbaar zijn dan de lead-gitaar. Macca was echt lead-bassist af en toe. Alleen #9 (#9... #9...) was even moeilijk te plaatsen, komt vast door de kruimelige originele mono-opname .

Ik kon op drie nummers niet meteen komen. "Help" wist ik meteen, maar die ben ik ook al een tijdje aan het oefenen op mijn Höfner.

Bijzonder hoe oud nieuws altijd weer wordt gebracht alsof het wereldnieuws is. Zelfs de NOS pakt het op alsof het wereldschokkend nieuws is

https://www.bbc.com/news/entertainment-arts-58868557

quote:

Op maandag 11 oktober 2021 14:06 schreef Peter88Online het volgende:
Bijzonder hoe oud nieuws altijd weer wordt gebracht alsof het wereldnieuws is. Zelfs de NOS pakt het op alsof het wereldschokkend nieuws is

https://www.bbc.com/news/entertainment-arts-58868557

Aankomende McCartney/Beatles-release? Klok op gelijk zetten: diezelfde week een "nieuwe onthulling" over The Beatles in een McCartney-interview. Ze hebben alleen verkeerd op het schema gekeken en die van een van de vorige keren ('Egypt Station'-promo) hergebruikt:


En dan inderdaad meestal als soort "Chinese Whisper" vertaald en half begrepen door de Nederlandse nieuws-sites. Zonder dat ze het zelf even checken om eventueel te verbeteren en aan te vullen, terwijl je overal kunt lezen dat Lennon dit zelf al heeft uitgelegd. De tig keer gedrukte "I wanted a divorce"-quotes. Die óók al zo vaak zijn opgewarmd als "verloren gewaande" interviews. Uitgebreid besproken in het Anthology-boek ook (http://www.wingspan.ru/bookseng/ant/12.html).

Ik kan me herinneren dat we het hier de vorige keer ook over hadden: als het rondom Beatles-nieuws al fout gaat, vraag ik me altijd af hoe accuraat de onderwerpen waar wij niets van afweten tot ons worden gebracht.

quote:

Op dinsdag 12 oktober 2021 01:10 schreef Aisumasen het volgende:

[..]
Aankomende McCartney/Beatles-release? Klok op gelijk zetten: diezelfde week een "nieuwe onthulling" over The Beatles in een McCartney-interview. Ze hebben alleen verkeerd op het schema gekeken en die van een van de vorige keren ('Egypt Station'-promo) hergebruikt:

Paul McCartney on Who Broke Up the Beatles

En dan inderdaad meestal als soort "Chinese Whisper" vertaald en half begrepen door de Nederlandse nieuws-sites. Zonder dat ze het zelf even checken om eventueel te verbeteren en aan te vullen, terwijl je overal kunt lezen dat Lennon dit zelf al heeft uitgelegd. De tig keer gedrukte "I wanted a divorce"-quotes. Die óók al zo vaak zijn opgewarmd als "verloren gewaande" interviews. Uitgebreid besproken in het Anthology-boek ook (http://www.wingspan.ru/bookseng/ant/12.html).

Ik kan me herinneren dat we het hier de vorige keer ook over hadden: als het rondom Beatles-nieuws al fout gaat, vraag ik me altijd af hoe accuraat de onderwerpen waar wij niets van afweten tot ons worden gebracht.

"Now McCartney wants to fill out the last of them, “Now and Then,”"

Yup, de hele McCartney/Beatles promotie-bingokaart is weer vol . Quote uit een moet-lees Paul McCartney-interview overigens: https://www.newyorker.com(...)ant-to-stop-the-show

We mogen blij zijn dat we binnenkort zo veel beeldmateriaal kunnen gaan verorberen, want het audio-onderdeel in de boxset is ontzettend teleurstellend. 1 schijfje met outtakes van 41 minuten, 1 met outtakes van 32 minuten, de Glyn Johns-mix van het oorspronkelijke album in gemankeerde versie en een extra disc van 13 minuten…

Ik begrijp wel dat er niet oneindig is geput uit die kruimelige Nagra-tapes. Het zijn slecht afgestemde mono-opnames, voor het meerendeel repetities terwijl een ander bandlid op de achtergrond z’n gitaar zit te stemmen terwijl de film-crew met elkaar aan het overleggen is en de drums plots ophouden. Zeg eens eerlijk, hoe veel van ons hebben dit ooit voor hun plezier opgezet. Het is nooit bedoeld voor consumptie, om nog maar te zwijgen over hoe inspiratieloos en repetitief het meerendeel van de sessies is.

Dat er maar een minuut of 3 materiaal op de nieuwe collectie nooit op bootleg is verschenen kunnen ze ook niet zo veel aan doen, en mag nooit een graadmeter zijn voor het slagen van een boxset met outtakes, alhoewel ik dat wel vaak lees. Hetzelfde met dat het ook niet zo gek is dat er geen tig takes van elk nummer zijn bijgevoegd, omdat vanaf het begin de arrangementen al redelijk hetzelfde bleven en het overdadig zou zijn om dat achter elkaar te horen. 't is nou niet bepaald de totstandkoming van 'Strawberry Fields'.

Maar van de 90 uur aan audio-materiaal bestaat zo'n 18 uur uit bruikbare muziek, afgaande op bootleg-collecties die elke jam, elke take en elke cover hebben verzameld. Daar is echt wel wat meer uit te halen dan wat ze hier leveren. Ik som maar eens wat op. Zo’n piano-demo van ‘Old Brown Shoe’ van 27 januari is gewoon bruikbaar, is uniek en goed. Met demix-technologie kun je daar zelfs relatief gemakkelijk een stereo-versie uitschrapen. Misschien staat het zelfs wel op de 8-track multi-tracks. ‘Suzy's Parlour’ is geen hoogvlieger, maar een geinige blues-pastiche met typisch absurde Lennon-tekst, prima om 2 minuten van op een boxset te laten horen, zeker omdat het origineel materiaal is.

De snelle Elvis-versie van ‘Two Of Us’, die in de originele film zit. De prachtige half-instrumentale demo voor ‘Sun King’ van de eerste dag van de sessies. ‘Watching Rainbows’ is een ‘I’ve Got A Feeling’ re-make en niet zo goed, maar wel wederom een uniek Beatles-nummer uit die tijd. Of het al redelijk in vorm gebrachte ‘Maxwell’s Silver Hammer’, met daar duidelijk aanwezige Lennon/Harrison-harmonieën. Of de clowneske versie van hetzelfde liedje door Lennon. Of de piano-demo door McCartney zelf.

De ‘Kansas City’/‘Miss Ann’/‘Lawdy Miss Clawdy’-jam zit redelijk wat passie in, en ‘Rip It Up’/‘Shake Rattle & Roll’ van dezelfde dag ook, wat zeker niet altijd het geval was bij de covers uit januari 1969, dus zou je zonder na te denken op een boxset kunnen plaatsen. De soulvolle embryo-versie van ‘I Want You (She's So Heavy)’ met Billy Preston is interessant. ‘I Lost My Little Girl’ blijft een McCartney-compositie gezongen door Lennon, dus had er moeten op staan, al was het maar de helft van de 7 minuten geweest. En dit zijn slechts een paar voorbeelden, want zo is er nog veel meer. En het staat er allemaal niet op.

Tuurlijk, dat ‘Commonwealth’, ‘Negro In Reserve’ of ‘No Pakistanis’ de selectie niet gehaald hebben is niet zo verrassend. Moet je voorstellen dat het Spotify-algoritme die plots zonder enige context in een playlist aan een zoomer voorschotelt over de Bluetooth-oortjes, dat zou heel wat onnodige VICE-achtige stukjes van aspirant-journalistjes opleveren. Ik neem het ze dus ook niet kwalijk dat het geen tientallen uren aan materiaal is, maar het selectieproces is mijn inziens een beetje vaag: ze gaan de hele ruwe stukken namelijk niet uit de weg, maar laten dus ook bruikbare unieke stukken weg.

Wat we wél krijgen is als volgt: slechts 40 minuten van de sessies uit de Apple-studios. Allemaal in stereo van de multi-tracks, op eentje na. Er zijn 3 stukjes “speech”. Goed idee om tussendoor wat context bij de outtakes aan te brengen, zo tussen het luisteren van de gehele disc door. Maar omdat het hier maar 3 flarden zijn zit er totaal geen verhaallijn in om het te plaatsen. Had het liever helemaal zonder gezien óf na elke outtake een stukje, zoals in de recente film-trailer het proces prachtig naar voren komt.

Alles hier zijn alternatieve versies van de liedjes die uiteindelijk op het album of de single(s) terecht zijn gekomen. Op ‘Can You Dig It’ na, wat een hele andere jam is. Af en toe zit er een stukje liedje voor of achter een take, zoals kort ‘Please Please Me’ op piano, of de Lennon/McCartney-original ‘Fancy Me Chances’. Eigenlijk is alles in soortgelijke take te horen op ‘Let It Be… Naked’ of ‘Anthology 3’. Maar daar is niets aan te doen: je kunt niet met terugwerkende kracht alternatieve arrangementen verzinnen, de meeste liedjes zijn 100 keer vrijwel identiek gespeeld. Ze hadden al moeite om met 12 bruikbare liedjes op de proppen te komen, ze dachten niet aan de geldmachine een halve eeuw later voor ook nog wat alternatieve versies . Dit zijn allemaal toffe en goed klinkende opnames, maar door de dus vaak vrijwel identieke arrangementen ook niets wat eruit springt of wat je maandelijks uit de kast gaat trekken in plaats van de uiteindelijke versies. Van dit alles is take 3 van ‘One After 909’ dan nog het meest noemenswaardig: ander gitaarwerk, drukke piano, en een langzamer tempo.

Disc 3 zijn de “rehearsals” en “Apple jams”, wat voor zich spreekt. De helft is hier in mono, van de overbekende gebootlegde Nagra-tapes die meeliepen voor de audio van de film, dus niet van de stereo multi-tracks die bedoeld waren voor de album-opnames zelf. De andere helft is wel dat laatstgenoemde. Ze hebben 20 dagen zo’n beetje van 9 tot 5 opnames in deze categorie gemaakt, en we krijgen 32 schamele minuutjes gepresenteerd, wat wel een dieptepunt in de deluxe-industrie moet zijn. Terwijl ze in de afgelopen 5 jaar ook heel veel goed hebben gedaan.

Het begint wederom met een stukje discussie van de film-opnames. Een ruwe versie van ‘All Things Must Pass’ met luide Lennon/McCartney-harmonieën volgt. Het opent dit onderdeel, en Dhani en Olivia Harrison hebben hier ongetwijfeld hard voor gelobbyd. Het is natuurlijk wel essentieel voor het verhaal in 1969, met Harrison die 25 prachtige liedjes had en waarvan er nog altijd maar 2 op een album mochten eindigen, met een jaar later het ATMP-album tot gevolg. Maar deze opname haalt het niet bij alle andere prachtige alternatieve versies van dit liedje op ‘Anthology 3’, de vele solo-bootlegs of de recente ATMP-boxset. Giles Martin schreeuwt nu ergens: “wat willen jullie nou, ik zei toch al dat het geen beste opnames zijn!!!”, hahaha. Maar goed, de opname is technisch slecht, met de band amper opgevangen door de mics en qua uitvoering gaan ze zigzaggend door het liedje heen richting de eindstreep. Maar het blijft uniek: dit liedje in een versie door The Beatles, dus ik had het niet willen missen. Lennon doet afleidende antwoord-zinnetjes. Weet Harrison ook eens hoe het is om niet passende antwoord-lijntjes door een liedje heen te horen (cue standaard ‘Hey Jude’-verhaaltje) .

Weer stukjes discussie, ditmaal met George Martin, gepraat over studio’s, opnames, over de geplande live-shows. Zoals gezegd had ik hier graag meer fragmenten van gehoord, verspreid tussen de opnames door. Op dit gedeelte van de boxset dus vooral de opnames die het album niet hebben gehaald, zoals de genoemde ‘All Things Must Pass’. En ook het ‘Gimme Some Truth’-fragment is interessant, met McCartney’s input. De helft zijn fragmenten van oefeningen van liedjes die wél voor The Beatles zouden worden gebruikt, maar pas later op ‘Abbey Road’ zouden eindigen. Hoogtepunt is de bekende Anthology 3-take van ‘She Came In Through The Bathroom Window’ in vol stereo. Hier gepresenteerd in een hele andere edit, en als je ze naast elkaar legt is het een puzzel om te begrijpen welk stukje van de tape ze op welk moment hebben gebruikt. Ik vraag me af of zo’n Frankenstein-edit echt nodig was.

Veel ‘Abbey Road’ dus. Wél de ruwe ‘Polythene Pam’-snippet, en hier komt het dilemma weer, want er staan op de ‘White Album’ en ‘Abbey Road’ deluxe-edities superieure demo’s/outtakes van dit liedje. Maar dan weer géén ‘Mean Mr. Mustard’ op deze collectie, terwijl die 2 uit de uiteindelijke Abbey Road-medley in de januari 1969-sessies van vergelijkbare kwaliteit zijn. Passages ’Octopus’s Garden’ waar George mee helpt schrijven. Een ‘Something’-stukje waar Lennon met de tekst helpt.

De stereo-outtakes voor ‘Let It Be’ en ‘Get Back’ op disc 3 tonen andermaal aan dat het geen zin had gehad om hier voor elk album-liedje 20 minuten van te publiceren. Maar ik had het dus niet erg gevonden om een stuk of 25 van het soort fragmenten van liedjes die níét op het album eindigden (‘Gimme Some Truth’, ‘Something’, ‘ Octopus’s Garden’ etc.) achter elkaar op deze collectie te hebben. Want er is dus veel meer in deze categorie: ruw qua geluidskwaliteit en voordracht, maar curieus. Om nog maar te zwijgen over al die aardige fragmenten van latere solo-liedjes. Tuurlijk is het jammer dat het steeds zo kort is, maar dat is simpelweg omdat ze het zo speelden tussen takes door, daar moeten we realistisch in blijven. Dit is wat op de tapes staat. Maar hier is dus alsnog een hele karige selectie in gemaakt, wat met de eerder genoemde tijden en de beschreven weelde aan materiaal ronduit tekort schiet.

Er zijn nog wel meer gedenkwaardige momenten op disc 3. Zoals de cover ‘The Walk’ in stereo, 4 minuten (in ieder geval in mono) beschikbaar, hier enkel de laatste 50 seconden te horen. Gek genoeg een hoogtepunt, omdat het verandering van spijs is, is de prachtige soulvolle Vincent Youmans-cover ‘Without A Song’ door Billy Preston met John en Ringo, waarin eerstgenoemde zingt, de middelste bewijst dat een geniale componist niet automatisch een kundig improvisator is, en de laatstgenoemde drumt. ‘Oh! Darling’, ook in stereo, ook eerder op ‘Anthology 3’ terecht gekomen, hier een langere edit. Ook de korte, vroege ‘I Me Mine‘-versie is boeiend.

Maar dat zijn de outtakes al. Dat is het. 1 uur en 12 minuten in totaal, had op 1 disc gepast. Vooral het ontbreken van het complete Rooftop Concert in audio is onvergefelijk. Daar zal een commerciële reden achter zitten: wanneer het exclusieve Disney-contract is verlopen zal de video-special op Blu-Ray uitkomen, en dan vast met een “soundtrack”-disc in audio. Hij zit trouwens wel volledig in de film, dus we kunnen altijd onze eigen audio-versie maken. Al zullen ze wel af en toe naar straat schakelen, met het geluid aansluitend op de straatbeelden…

Het is hier nog niet helemaal klaar, al is het mooiste wel achter de rug. Disc 4 is gepromoot als de 1969-versie van het album door Glyn Johns, die hij recent zelf zou hebben geremastered. Hij nam in die tijd de taak op zich om iets te maken van al deze sessies, waarna zijn aandeel geschrapt en overgenomen werd door Phil Spector, de rest is geschiedenis. Echter is het niet “zijn versie uit 1969”, maar een soort bij elkaar geraapt zooitje van meerdere mixen uit 1969 én 1970. Het komt in ieder geval niet van 1 van de afgeronde acetates van Glyn Johns, maar van meerdere bronnen, en het wordt niet duidelijk hoe dit precies zit.

De nieuwe era-Apple probeert de bootleggers wind uit de zeilen te nemen, maar telkens als ze iets uitbrengen wat niet uit hun eigen archief komt, gaat het finaal mis. Op de ‘Sgt. Pepper’ deluxe-editie stond een afschuwelijk klinkende versie van de ‘Penny Lane’-acetate, die later bewezen van een of andere hele oude zwarte markt-compilatie CD geript bleek, terwijl er zoveel beter klinkende versies beschikbaar waren. Op ‘Abbey Road’ moesten ze teruggrijpen naar een bootleg-CD voor de ‘Goodbye’-demo, inclusief skip, en wisten ze niet dichter bij de bron te komen, en zelfs helemaal niets aan de kwaliteit te verbeteren. En op deze ’Let It Be’ deluxe-editie zit er eens soort tape-knip op track 3 rond 0:19, en het ergste: ‘I Me Mine’ (op disc 5) is wederom rechtstreeks van bootleg geript (de versie van de legendarische Purple Chick-uitgaves uit de jaren ’00), maar dan met hele amateuristische “restauratie”-filters toegepast om dit enigszins te verbloemen, terwijl de schade alleen maar erger is geworden.

Het album zelf is tof om te horen in een ruwe schets door de oorspronkelijke (post)-producer, maar het is jammer dat het dus niet authentiek is, en meer een compilatie van allerlei momenten in de tijdslijn. ‘For You Blue’ is zelfs in een recente tijd aan elkaar geplakt aan de hand van verschillende originele mixen. Zonde en onnodig, maar geen ramp aangezien er 3 of 4 versies van Glyn Johns’ versie op bootleg zijn verschenen. Muzikaal gezien is opener ‘One After 909’ het hoogtepunt, in de mix met de gesplitste lead-vocalen. Dat zou een leuk idee zijn voor een 5.1-mix. De 4-minuten durende versie van ‘Dig It’ is leuk, maar alsnog stukken meer compleet op de Nagra bootleg-tapes.

Oh, en dan hebben we nog disc 5, waar ze ons 4 liedjes gunnen in de vorm van een EP. Het CD-tijdperk ligt al een decennium achter ons, maar alsnog een bespottelijk idee om alles zo in kaders te willen afbakenen (Apple-takes, jams/rehearsals, Glyn Johns, “de rest”) dat je eindigt met een daadwerkelijk fysieke vijfde schijf van 13 minuten. De inhoud is: 2 onuitgebrachte Glyn Johns-mixen uit 1970 en 2 gloednieuwe mixen van de originele singles, maar dan met studio-chatter vooraf in het geval van ‘Don’t Let Me Down’. Van alles wat, of van alles precies niets?

Al met al kunnen we met z’n allen uitzien naar de film/documentaire, de boeken, maar het uitgebrachte audio-gedeelte ter kennisgeving aannemen.

Kun je ook een Disney+ abonnement voor 1 maand op je computer nemen? Ik zit al 13 jaar zonder TV namelijk..

Oh ja, klopt het dat de oorspronkelijke muziekvideo van "Get back" (zoals wij die zagen op TV in de jaren '70 en '80), die in ons collectieve geheugen staat gegrift, nu van Youtube is gewist?

[ Bericht 13% gewijzigd door Idisrom op 17-10-2021 21:02:04 ]

quote:

Op zondag 17 oktober 2021 19:56 schreef Idisrom het volgende:

The Beatles: Get Back | Official Trailer | Disney+

Kun je ook een Disney+ abonnement voor 1 maand op je computer nemen? Ik zit al 13 jaar zonder TV namelijk..

Ja, het is per maand opzegbaar.

Paul McCartney moest zich tegenover een schoolkind verantwoorden over de juistheid van de Beatles-geschiedenis.

quote:

Op maandag 22 november 2021 11:51 schreef Idisrom het volgende:
Paul McCartney moest zich tegenover een schoolkind verantwoorden over de juistheid van de Beatles-geschiedenis.

Paul McCartney tells about kid correcting him on Beatles history - Royal Festival Hall, London 2021

Leuk, mijn video! Overigens geheime iPhone-snapshot, want opnames verboden. Richting het einde nog wat betere beelden geschoten, toen de buit toch al binnen was:


Helaas niets in deze kwaliteit van de stuk meer betekenisvolle verhalen eerder die avond. Maar niet getreurd:

quote:

Op maandag 22 november 2021 21:38 schreef Aisumasen het volgende:

[..]
Leuk, mijn video! Overigens geheime iPhone-snapshot, want opnames verboden. Richting het einde nog wat betere beelden geschoten, toen de buit toch al binnen was:

Paul McCartney talks at the Royal Festival Hall about £2 million Beatles attraction - 05-11-2021

Helaas niets in deze kwaliteit van de stuk meer betekenisvolle verhalen eerder die avond. Maar niet getreurd:

The Lyrics: Paul McCartney in Conversation (Full Show) Nov 5th 2021 Southbank Centre

Je was er live bij?

Een mooi interview. En nu is het nog de goede tijd voor Paul om zijn herinneringen op te halen en te delen met ons. Tien jaar later zou het niet meer zo kunnen.

[ Bericht 3% gewijzigd door Idisrom op 23-11-2021 12:05:38 ]

Morgen Get Back van Peter Jackson.

Het afgelopen jaar vond ik de bijdragen van Pop Goes the 60s bijzonder interessant en informatief over deze periode. Vooral het laten zien van de gesprekken met de foto's per persoon, dan kun je duidelijker de condervatoe volgen.

Een voorbeeld

Peter Jackson, fantastisch gedaan



Alleen jammer dat de interviewer Stephen Colbert zo geobsedeerd is van Lord of the Rings

Staat Get Back al op disney plus? Kan hem op de andere kanaaltjes nog niet vinden.....

quote:

Op donderdag 25 november 2021 12:18 schreef Rnie het volgende:
Staat Get Back al op disney plus? Kan hem op de andere kanaaltjes nog niet vinden.....

Nu alleen nog een paar fragmentjes op Youtube.

Edit: nu een dag later weer verwijderd

[ Bericht 14% gewijzigd door Idisrom op 26-11-2021 13:47:25 ]

Vanochtend gelijk om 9 uur aangezet. Nu nog een keer kijken. Wat gaaf dit

Dit is een van de interessantste video's over de Get Back periode.
Een dag voor de dakoptreden weten de vier Beatles nog niet hoe, wat en waar wat ze live willen gaan doen.
Deze fantastische video's van Pop Goes the 60s geven een duidelijke inkijk in hun onderlinge conservaties.



[ Bericht 82% gewijzigd door Idisrom op 26-11-2021 14:07:33 ]

Rustig hier!

Vanavond het eerste deel van Get Back gezien, geweldig Heel gaaf om van zo dichtbij de processen te zien. Opvallend wel dat Macka zo de baas speelt, John het weinig lijkt te interesseren en George bijna genegeerd wordt. Ik snap wel dat hij eruit stapt (spoiler!!!) al heb ik zo het idee dat hij nog wel terugkomt

Morgen deel 2!

Geweldige docu! Complimenten aan Peter Jackson voor het monnikenwerk wat hij verricht heeft om dit project op deze manier uit te voeren. Dit viel niet in een film van 2 of 3 uur te vatten, dus gelukkig heeft hij er (mede dankzij COVID?) voor gekozen om er maar een driedelige serie van 8 uur van te maken. Die 8 uur vlogen voorbij, binnenkort ga ik hem nog maar een keer zien

[[/quote]

quote:

Op zondag 28 november 2021 15:31 schreef MrBadGuy het volgende:
Geweldige docu! Complimenten aan Peter Jackson voor het monnikenwerk wat hij verricht heeft om dit project op deze manier uit te voeren. Dit viel niet in een film van 2 of 3 uur te vatten, dus gelukkig heeft hij er (mede dankzij COVID?) voor gekozen om er maar een driedelige serie van 8 uur van te maken. Die 8 uur vlogen voorbij, binnenkort ga ik hem nog maar een keer zien

Peter Jackson heeft er inderdaad genoeg tijd in gestoken. Hij is er vier jaar mee bezig geweest. Dat is wel meer dan vier keer zoveel tijd dan de vier Beatles bij elkaar opgeteld erin gestoken hebben.

Yoko inspireert Heather, en Heather zegt keurig 'Hi' tegen John. Vervolgens moedigt John Heather aan om mee te zingen.
Ook voor niet-Beatlesfans is dit een mooi fragment.

Mijn lessen van Get Back:
- Paul McCartney is The Beatles
- Yoko arghhhh

quote:

Op donderdag 2 december 2021 15:17 schreef darktower het volgende:
Mijn lessen van Get Back:
- Paul McCartney is The Beatles
- Yoko arghhhh

Yoko zelf was niet arghhhh, tenminste bij die sessies in de studio's. Zij was verrassend passief. Ik denk dat John Lennon het liet zitten. Dat werd mij het meest duidelijk op de maandagochtend nadat George Harrisson uit de groep was 'gestapt'. Die avond ervoor was een groepsbespreking bij Ringp thuis. En toen bleek dat John geen woord had gezegd, maar dat alleen Yoko het woord had gevoerd. Paul was die maandagochtend ontzettend begripvol over John en Yoko. Het was John die Yoko steeds er bij wilde hebben, Je kunt je wel afvragen of een artiest zoals Yoko op dat moment geen eigen leven meer had.

Ik denk dat John Lennon op dat moment door zijn drugsgebruik Paul McCartney niet meer kon bijbenen; en Paul is tijdig gestopt met zijn drugsgebruik. Maar John was bij vlagen wel weer geniaal met zijn ingevingen, en je ziet op die momenten Paul zich weer helemaal concentreren en richten op John. .
Wat je Paul achteraf misschien zou kunnen verwijten, is dat hij ten opzichte van George niet zo in een flow ging als John er bij was.
Dit is een van de mooiste momenten.
Maar misschien zou John dan al eerder uit de Beatles zijn gestapt.

Wat ik mij af vraag (ik zag het staan in een van de commentaren op Youtube) dat de tekst van I'm Just a Child of Nature is veranderd is I'm Just a Jaelouse Guy, omdat John op dat moment jaloers was geworden op Paul zijn drive en composities. Ik weet niet of dit verhaal klopt. Omdat dit nummer namelijk op dezelfde LP staat als How Do You Sleep

[ Bericht 1% gewijzigd door Idisrom op 03-12-2021 05:28:59 ]

Heb hem net afgezien, ik heb niet de hele tijd op het puntje van mijn stoel gezeten want er was soms wel wat veel beatles die met gekke stemmetjes whacky nummers speelden maar heb wel van heel veel ontzettend genoten. Fantastisch om te zien hoe die nummers ontstonden, die chemie onderling, de humor toch ook wel. Het album let it be dat ik toch goed dacht te kennen heeft een compleet nieuwe lading gekregen. Had me ook nooit echt gerealiseerd hoe groot de invloed van Billy Preston was, die gast liep toevallig even binnen en trok de hele band in 1 klap omhoog met zijn funky loopjes en zijn vakmanschap. Alles viel op zijn plek.

Mooiste vond ik denk ik het einde, het concert op het dak, en dan vooral die twee lullige Britse politieagentjes. En de prachtige registratie van uiterst tevreden beatles plus aanhang die naderhand de opnames beluisterden.

Ik heb uiteraard alle 3 de delen van de nieuwe Get Back documentaire van The Beatles bekeken. maar liefst 8 uur bij elkaar aan niet eerder vertoond materiaal dat 52 jaar op de plank lag. Voor de minder grote fan misschien een te lange zit, maar voor de diehard fan als ik om te smullen. Voor een ander platform had ik deze review erover geschreven:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Eind volgende maand komt Get Back op blu-ray uit. Een set van 3 schijfjes. Ik vraag mij af of er dan nog iets van bonusmateriaal zal komen te staan, of dat blijft bij iedere aflevering op 1 schijfje.

https://www.amazon.co.uk/(...)kCode=ogi&th=1&psc=1

"Creative not final and subject to change"
"Country of origin: ‎ Poland"

Seems legit ! Tekst en presentatie is ook totaal niet in de stijl van wat Apple wil uitstralen. Officiële info geeft wel degelijk Blu-Ray aan begin volgende maand:

* 60-Minute Feature, “The Beatles: Get Back–The Rooftop Concert,” to Premiere at Exclusive IMAX Event Screening and Filmmaker Q&A January 30, 2022
* Global Theatrical Engagement to Follow February 11-13, 2022
* Complete Docuseries to be Released on Blu-ray and DVD February 8, 2022

edit: deze lijkt al een stuk definitiever, ook met de correcte datum: https://www.amazon.com/Ka(...)9NS4SS5L?tag=shtv-20

De bonuses komen dan vast wel weer met Kerst 2022 in wéér een nieuwe versie. Rooftop Concert op vinyl (niet zonder reden uit de audio-boxset geschrapt), de Director's (un)cut, urenlang extra materiaal, een volwaardig audio-document...

[ Bericht 11% gewijzigd door Aisumasen op 06-01-2022 20:01:12 ]

Na de revelaties uit de staart van hun carrière, nu weer eens een ontdekking uit de beginperiode. Met hier info en vele foto's van dit ongebruikelijke evenement: http://www.multiplusbooks.com/630405.html

https://www.rollingstone.(...)lian-lennon-1289639/

Oh Jude, this is not the movement you need.

https://pers.pathe.nl/leg(...)f-bij-pathe-in-imax/

Toch nog. De edit duurt iets meer dan een uur, en bestaat dus onder andere uit het volledige Rooftop Concert-segment, maar wel in grotendeels dezelfde edit, dus inclusief onderbrekingen.

quote:

Op dinsdag 1 februari 2022 01:33 schreef Aisumasen het volgende:
https://pers.pathe.nl/leg(...)f-bij-pathe-in-imax/

Toch nog. De edit duurt iets meer dan een uur, en bestaat dus onder andere uit het volledige Rooftop Concert-segment, maar wel in grotendeels dezelfde edit, dus inclusief onderbrekingen.

In de States kwam er nog een Q&A van Peter Jackson bij. Die stelde dat er nog bonusmateriaal lag om uitgebracht te worden. Nu is opeens de blu-ray release opgeschort tot een nog niet aangekondigde datum. 1+1=2?

En zo is plots de tijd aangebroken dat we gewoon weer kunnen uitkijken naar Paul McCartney op het podium, alsof alles bij het oude is. Al maanden het gerucht, maar in tegenstelling tot de Stones, Dylan, Elton John en vele andere oldies-acts bleef het al die tijd onzeker wanneer (niet óf...) Macca de draad weer zou oppakken.

Morgenochtend de aankondiging van de Got Back Tour. Een geweldige en wel te verwachten vondst als tournaam. Of de nieuwe tournaam meer dan 3 setlist-rotaties zal betekenen valt nog maar te bezien, maar ik denk dat we langzamerhand steeds minder eisen mogen gaan stellen als McCartney deze zomer 80 jaar mag worden en nog altijd de wereld rondtoert.

De tour start vooralsnog in Amerika, maar de weg is geplaveid voor Europese data in de zomer rondom Glastonbury. Die kaarten houden ze nog iets dichterbij het lichaam, maar een tweede poging met iets soortgelijks als de (moeilijk te verkopen) geplande data uit 2020 is het meest plausibele scenario.

quote:

Op donderdag 17 februari 2022 23:48 schreef Aisumasen het volgende:
En zo is plots de tijd aangebroken dat we gewoon weer kunnen uitkijken naar Paul McCartney op het podium, alsof alles bij het oude is. Al maanden het gerucht, maar in tegenstelling tot de Stones, Dylan, Elton John en vele andere oldies-acts bleef het al die tijd onzeker wanneer (niet óf...) Macca de draad weer zou oppakken.

Morgenochtend de aankondiging van de Got Back Tour. Een geweldige en wel te verwachten vondst als tournaam. Of de nieuwe tournaam meer dan 3 setlist-rotaties zal betekenen valt nog maar te bezien, maar ik denk dat we langzamerhand steeds minder eisen mogen gaan stellen als McCartney deze zomer 80 jaar mag worden en nog altijd de wereld rondtoert.

De tour start vooralsnog in Amerika, maar de weg is geplaveid voor Europese data in de zomer rondom Glastonbury. Die kaarten houden ze nog iets dichterbij het lichaam, maar een tweede poging met iets soortgelijks als de (moeilijk te verkopen) geplande data uit 2020 is het meest plausibele scenario.

“I said at the end of the last tour that I’d see you next time. I said I was going to get back to you. Well, I got back!”—Paul McCartney

https://paulmccartneygotback.com/

Bijzonder inderdaad. Ik had echt het vermoeden dat hij het touren voor gezien zou houden. Uiteraard zou ik gewoon weer gaan als hij komt, maar of dan alsnog het Goffertpark zo'n verstandige keuze zou zijn? Het verkocht moeilijk, en voor van zijn oudere publiek zitten niet te wachten op een concert waar je alleen maar kunt zijn. Een volgende show in opnieuw de Ziggo Dome zou mij verstandiger lijken.

quote:

Op zaterdag 19 februari 2022 17:09 schreef Peter88Online het volgende:
Bijzonder inderdaad. Ik had echt het vermoeden dat hij het touren voor gezien zou houden. Uiteraard zou ik gewoon weer gaan als hij komt, maar of dan alsnog het Goffertpark zo'n verstandige keuze zou zijn? Het verkocht moeilijk, en voor van zijn oudere publiek zitten niet te wachten op een concert waar je alleen maar kunt zijn. Een volgende show in opnieuw de Ziggo Dome zou mij verstandiger lijken.

Ja, ik vrees dat hij koppig is, hoor. Heeft hem best ver gebracht trouwens . Maar Glastonbury gaat hij gewoon herhalen. Hopelijk is het Engelse publiek (wat thuis zit) wat meer vergevingsgezind tegenwoordig.

En mee eens, maar op een of andere manier willen ze sinds een paar jaar liever hetzelfde beeld als in Amerika: zo groot mogelijk, zo duur mogelijk, champagne-pakketten, golden circlejerk, en elke tour 50 dollar d'r bovenop. Terwijl dat in Europa gewoon niet zo werkt. Hopelijk nemen ze de waarschuwing uit 2020 ter harte, maar ik denk van niet. En dat het zou zo gaan wisten ze vooraf toch al wel? Blijkbaar liever halfvolle velden dan 1 stampuitverkochte arena per land/stad.

In Amerika zijn ze daar heel slim mee bezig: sinds de laatste paar tours altijd de helft van de data in staten of steden waar nooit een grote act komt, of waar McCartney al sinds de 70's niet heeft gestaan. Setlist en show hoeft niet te worden aangepast, alleen het logootje van de tour.

Maar uiteindelijk blijft het gaan - en blijf ík gaan! - om de muziek. Want zijn magie is er nog altijd, en er bestaat geen live-act zo indrukwekkend als McCartney, zelfs of juist op deze leeftijd. Geen enkele van de 3 shows die ik in zo recent als 2018 nog zag had ik willen missen, alleen al door de blazerssectie.

Monkberry Moon Delight zal hij nooit live (kunnen) gaan spelen.
Ik ben na Get Back het oudere werk van Paul solo aan het ontdekken, en ik ben verrast door dit nummer op RAM

Toen ik vanochtend op stond, draaide dit nummer weer in mijn brein rond.

Ja, sorry dat ik er zo laat mee ben. Maar destijds het gekweel van Mull of Kentyre, wat toen veel te lang op nummer één stond, en vlak erna of vlak ervoor het Smurfenlied ook nog op één, dat was gewoon te veel voor een puberbrein om het relativerend te verwerken.

Excuses aanvaard . McCartney's vocale piek was zo rond z'n 40ste, en tot diep in de jaren '80 had hij dit zeker live kunnen zingen. Alleen als hij dat toen avond na avond had gedaan, hadden we hem op z'n 80ste 'Helter Skelter' niet meer kunnen horen zingen, denk ik. Aangezien hij gemiddeld 1 ouder solo-liedje per decennium toevoegt aan de live-sets - de laatste was 'Temporary Secretary' 7 jaar geleden - zal hij deze zeker niet meer uitkiezen, nee.

Als je McCartney solo gaat beluisteren, ga je nog veel moois ontdekken.

quote:

Op woensdag 9 maart 2022 11:07 schreef Idisrom het volgende:
Monkberry Moon Delight zal hij nooit live (kunnen) gaan spelen.
Ik ben na Get Back het oudere werk van Paul solo aan het ontdekken, en ik ben verrast door dit nummer op RAM

Club Helmbreker ft. Rilan Ramhane - Monkberry Moon Delight (Paul McCartney)

Toen ik vanochtend op stond, draaide dit nummer weer in mijn brein rond.

Ja, sorry dat ik er zo laat mee ben. Maar destijds het gekweel van Mull of Kentyre, wat toen veel te lang op nummer één stond, en vlak erna of vlak ervoor het Smurfenlied ook nog op één, dat was gewoon te veel voor een puberbrein om het relativerend te verwerken.

Misschien is dit album dan ook wel wat voor je;


Pure McCartney, een live uitvoering van RAM door Tim Christensen (https://en.wikipedia.org/wiki/Pure_McCartney_(2013_album))

Dit gaat nooit meer goedkomen...

Want waarom zou je de man tegenspreken die, eh, er óók niet bij was en die exact hetzelfde materiaal als ons beschikbaar heeft voor dit nummer (ruwe multi-tracks, isolaties, outtakes).

quote:

Op woensdag 9 maart 2022 11:07 schreef Idisrom het volgende:
Monkberry Moon Delight zal hij nooit live (kunnen) gaan spelen.
Ik ben na Get Back het oudere werk van Paul solo aan het ontdekken, en ik ben verrast door dit nummer op RAM

Club Helmbreker ft. Rilan Ramhane - Monkberry Moon Delight (Paul McCartney)

Toen ik vanochtend op stond, draaide dit nummer weer in mijn brein rond.

Ja, sorry dat ik er zo laat mee ben. Maar destijds het gekweel van Mull of Kentyre, wat toen veel te lang op nummer één stond, en vlak erna of vlak ervoor het Smurfenlied ook nog op één, dat was gewoon te veel voor een puberbrein om het relativerend te verwerken.

Ik vind de kwaliteit van McCartney's solowerk enorm variëren. Sommige albums had hij van mij mogen laten zitten, andere zijn zeer de moeite waard. Hoogtepunten zijn voor mij Flaming Pie en Chaos and Creation in the Backyard. Daar staan een aantal prachtige, creatieve composities op.

Paul Mc Cartney met stadionconcerten op zijn bijna tachtigste.
I've got a feeling. It kin net mear, om het op zijn Fries te zeggen.

Z'n stem is niet meer wat het is geweest inderdaad. Maar vergeleken met andere artiesten op leeftijd zoals Brian Wilson, Phil Collins etc kan ik alleen maar heel erg veel respect voor McCartney hebben. Wat een held, bijna 80!

quote:

Op vrijdag 29 april 2022 20:48 schreef PimD het volgende:
Z'n stem is niet meer wat het is geweest inderdaad. Maar vergeleken met andere artiesten op leeftijd zoals Brian Wilson, Phil Collins etc kan ik alleen maar heel erg veel respect voor McCartney hebben. Wat een held, bijna 80!

Hij had beter een extra jonge gastzanger mee kunnen nemen, die zo af en toe nummers van hem zou overnemen, en om zelf zo nu en dan een pauze te kunnen inlassen.
Wat ik op Youtube zag van zijn concert in (de staat) Washington is, dat hij veel te veel praatte tussen de nummers door (om tijd te rekken en op adem te komen).
Die gastzanger had dan de moeilijke nummers voor zijn rekening moeten nemen, die tot nu toe nauwelijks gespeeld worden, zoals Band on The Run, Monkberry Moon Delight, Eleanor Rigby

quote:

Op zaterdag 30 april 2022 10:02 schreef Idisrom het volgende:

Die gastzanger had dan de moeilijke nummers voor zijn rekening moeten nemen, die tot nu toe nauwelijks gespeeld worden, zoals Band on The Run, Monkberry Moon Delight, Eleanor Rigby

Van de nummers die jij nu opnoemt heeft hij enkel Monkberry Moon Delight nooit livegespeeld, maar Band On The Run en Eleanor Rigby komen bijna ieder concert voorbij.

Ik denk dat McCartney zelf niet graag een doublebill zou willen delen met een andere zanger, en dat hij toch echt wilt dat het publiek voor hem komt. Anders krijg je misschien zo'n situatie als bijvoorbeeld bij Queen en Adam Lambert wat ik een aantal jaar geleden meemaakte. Een deel (vooral jongere) mensen kwam voor Adam Lambert, en een deel voor Brian May en Roger Taylor. McCartney wilt denk ik dat het publiek echt enkel voor hem komt.

Ondanks dat stem deze dagen vond ik dat 'duet' in I've Got A Feeling wel heel bijzonder. Normaal houd ik er niet zo van als er met overleden artiesten op een bandje wordt meegezongen, maar dit vond ik wel een kippenvel moment.

't is inderdaad geen showbandje hè. Het is een nog altijd even geanimeerde Paul McCartney die je nog live kunt zien. Een liedje in een lagere toonsoort gaat al niet gebeuren, laat staan gastzangers als bevestiging dat de beste pop/rock-vocalist aller tijden in zijn 8ste decennium op het podium staat. Het enige waar hij aan wil toegeven is het verbreken van zijn traditie om geen water op het podium te drinken.

Tijd rekken, op adem komen... Je bent een avond met het grootste muzikale icoon aller tijden, hij omlijst de klassieke liedjes met verhaaltjes en interactie met het publiek, zo is het altijd geweest. Van bas naar gitaar, naar z'n vleugel, naar een extra podium, terug op bas, akoestische gitaar, ukelele, mandoline, nog een andere piano. 2 uur en 40 minuten, 36 liedjes op de set.

quote:

Op maandag 2 mei 2022 13:10 schreef Aisumasen het volgende:
't is inderdaad geen showbandje hè. Het is een nog altijd even geanimeerde Paul McCartney die je nog live kunt zien. Een liedje in een lagere toonsoort gaat al niet gebeuren, laat staan gastzangers als bevestiging dat de beste pop/rock-vocalist aller tijden in zijn 8ste decennium op het podium staat. Het enige waar hij aan wil toegeven is het verbreken van zijn traditie om geen water op het podium te drinken.

Tijd rekken, op adem komen... Je bent een avond met het grootste muzikale icoon aller tijden, hij omlijst de klassieke liedjes met verhaaltjes en interactie met het publiek, zo is het altijd geweest. Van bas naar gitaar, naar z'n vleugel, naar een extra podium, terug op bas, akoestische gitaar, ukelele, mandoline, nog een andere piano. 2 uur en 40 minuten, 36 liedjes op de set.

Hij gaat nu in Seattle 2 dagen achter elkaar concerten geven. Dat is niet best voor degenen die de tickets van de tweede dag hebben gekocht.

quote:

Op maandag 2 mei 2022 16:10 schreef Idisrom het volgende:

[..]
Hij gaat nu in Seattle 2 dagen achter elkaar concerten geven. Dat is niet best voor degenen die de tickets van de tweede dag hebben gekocht.

Paul McCartney LIVE IN SPOKANE COUNTY 🇺🇲 2022 ...ALL THE BEST!

Doet-ie ook al zo lang hij wereldwijd op tournee is. De vocalen van een zanger die al 65 jaar voluit zingt zijn kwetsbaar. Daar kan 1 dag pauze, of in dit geval zelfs 3 jaar geen shows, helaas nooit meer iets aan veranderen. Koester wat er nog is.

Vooraf een show zul je geen bezoekers tegenkomen die niet beseffen dat de artiest die ze gaan zien bijna 80 is. En na afloop zul je geen klagende mensen spreken, maar misschien dan juist wel weer veel mensen die niet meer kunnen geloven dat hij inderdaad al bijna 80 is, door zijn onveranderde energie, scherpte, de vingervlugheid op de instrumenten en de lengte van de shows.

Wat respectloze losse flodders van een anonieme clickbait-fantast met 400 abonnees op YouTube, die niet eens naar z'n shows gaat, zal het plezier van de honderdduizenden bezoekers per tournee niet bederven. Zij die de stilte van George Harrison en John Lennon een stuk beter bevallen, kunnen mooi thuis een plaatje opzetten. Want dát kan voor eeuwig.

Echt hè? Wat een zielige zeikerd idd. Ik had tickets voor het concert dat hij 2 jaar terug in Goffertpark zou geven en had daar zó’n zin in. Paul McCartney live zien, beter ging het voor mij niet worden. Dat de jaren ook voor hem zijn gaan tellen en dat hij vocaal minder sterk is dan vroeger is logisch en dat doet er niet toe. Het is Paul McCartney en dat is per definitie bijzonder.

Een paar jaar terug was Ringo Starr op het Blues Festival in Grolloo. Muzikaal gezien was dat echt niet crème-de-la-crème, maar ik kan nu wel zeggen dat ik tenminste één van The Beatles heb zien optreden. Al is het de minst aansprekende. McCartney is een heel andere categorie als je het mij vraagt.

Zoals dat gaat met boeken, mooie deal voor Paul McCartney. The Lyrics: 1956 to the Present. 42 euro op Amazon.nl (https://www.amazon.nl/-/en/dp/0241519330) of B0l.com (https://www.bol.com/nl/nl/f/the-lyrics/9300000027848598/). Ondertussen goedkoper dan het e-book . Let wel, het Engelstalige origineel.