Een nestje puppy's - empty nest syndrome :')

Sinds 2012 zijn wij de trotse eigenaars van een lief en mooi zwart labradorteefje; Nori. Al vanaf de aanschaf wisten we dat we t.z.t. graag ook zelf een nestje wilden fokken, en toen Nori 3 werd, was het daar eindelijk tijd voor.



Inmiddels heeft ze op 20 mei 2017 haar tweede nest gekregen:


Waarvan we een geel teefje hebben gehouden, onze Lovely Lily.


In 2015 kreeg Nori al haar eerste nestje:



Daar hebben we een bruin teefje uit gehouden, onze Cookie.


En daarmee hebben we de kleurenset compleet


In de voorgaande topics is alles te lezen van planning tot conceptie en geboorte van beide nesten van Nori.

Inmiddels is Cookie oud genoeg om zelf puppy's te krijgen. Ze is gedekt door reu Moose, en in de nacht van 25 naar 26 september is Cookie bevallen van haar pups! Ze heeft zeven levendige zwarte pups gekregen, drie teefjes en vier reutjes. Een vijfde reutje is helaas overleden vlak voor de geboorte, maar we zijn ontzettend blij met het mooie zevental


De pupjes groeiden als kool, toen ze 6 weken waren is papa Moose ook op bezoek geweest om zijn kinderen te bewonderen:


21 november waren ze 8 weken, en in de dagen daarna zijn alle 7 pupjes uitgevlogen.


Hier onder verder met het lege nest en de nazorg

quote:

Op zaterdag 24 november 2018 17:09 schreef oranjevogel1 het volgende:
Nu heb je nog een witte hond nodig.

Ik heb deze ook nog, die is best wit

Nog even een overzichtje, gewoon omdat het kan

Reutje Blauw, 1 dag:


6 weken:


8 weken:


Reutje Bruin, 1 dag:


6 weken:


8 weken:


Reutje Geel, 1 dag:


6 weken:


8 weken:


Reutje Oranje:


6 weken:


8 weken:


Teefje Paars:


6 weken:


8 weken:


Teefje Rood:


6 weken:


8 weken:


Teefje Zalm:


6 weken:


8 weken:


En bij de nieuwe baasjes:

Zalm:


Bruin:


Paars:


Oranje:


Rood:


Blauw:


Van Geel heb ik nog geen foto's van in zijn nieuwe huis online, maar hier een foto van hem van gisteren:

quote:

Op zaterdag 24 november 2018 19:49 schreef Franknfurter het volgende:
Zalm, Bruin en Paars hebben allemaal hetzelfde tapijt

Ha, nou je het zegt, inderdaad! dat was me nog niet opgevallen.

Ik krijg ondertussen de hele dag Facebook berichtjes en appjes van blije baasjes over hun lieve leuke stoere puppy's, en om te vragen hoe het nou met mij gaat met het lege nest. Erg leuk en lief

Over een week of wat gaan we een keer bij de training van de pups kijken; ze wonen bijna allemaal dichtbij deze keer, en omdat ze samen in de Facebook groep zitten en elkaar daar ook 'spreken' hebben ze afgesproken allemaal te gaan trainen bij dezelfde jachttraining ze konden niet allemaal op dezelfde dag dus er zijn er 3 de ene dag, 2 de andere, en eentje op een ander moment privé. Maar we gaan denk ik bij allemaal wel even een keer kijken als dat een beetje kan

Ook van Geel hebben we inmiddels foto's, en alle baasjes zijn nog steeds helemaal blij met de pupjes





Bruin in het bos:





Oranje met zijn 'broer'



Zalm ook in het bos:



Ik vind het zo leuk om de blije verhalen van de baasjes te horen en de foto's te zien

_{Ondertussen voelt ons lege nest inmiddels iets minder leeg... want komend weekend komt er als alles goed gaat hier (nouja, technisch gezien bij mijn ouders, maar aangezien we naast elkaar wonen op 1 erf is dat dus ook hier) alweer een pupje wonen... Het werd praktisch in hun schoot geworpen, dus tja, nee zeggen is dan ook al weer zo wat}

quote:

Op maandag 26 november 2018 14:00 schreef JaniesBrownie het volgende:
Ik vind het echt leuk om ze zo te zien!
En natuurlijk zijn de nieuwe eigenaars blij
Wat een mooie foto die onderste
Ik vind echt dat jullie het zo goed doen met fokken. Vooral ook het kiezen van de juiste mensen voor de pups. Denk dat mensen te vaak n hondje kiezen sat eigenlijk niet bij ze past.
Mooi bruggetje vind ik zelf :’)

Ik heb niet veel ervaring met honden, en mn zusje heeft n pup nu, in mijn ogen gaat dat niet helemaal soepel, het is n schat van n hondje, echt ontzettend lief, maar ze is zó enthousiast en herkent het niet als honden geen zin in haar hebben (grauwen, snappen, het heeft totaal geen nut, ze gaat gewoon weer terug vol erin om te spelen, ze gaat in eerste instantie wel weg, maar anderhalve seconde later rent ze er alweer op af) de enige hond die ik heb gezien die ze actief ontweek was een uit de kluiten gewassen pup die gewoonweg te lomp was voor haar.
Ik vraag me af of dat over gaat en waarom ze het doet en wat mn zusje ermee kan doen
En of mn zusje niet t verkeerde hondje heeft gekozen de fokster zei al dat ze absoluut niet bang was en dat ze als de kat een tik gaf, gewoon gelijk weer eropaf ging, terwijl n ander pupje het meteen begreep en niet meer naar de kat ging.

Sorry voor de vraag, ik wilde niet een topic openen ervoor

Bedankt voor het compliment We doen ons best om goed (zo goed mogelijk) te kiezen, maar dat is soms best een klus. Je weet niet met 100% zekerheid van tevoren hoe de pup zich verder gaat ontwikkelen en ook niet hoe de mensen zich gaan ontwikkelen als ze straks de baasjes zijn en de hond op moeten gaan voeden.

En de vraag is geen probleem hoor! Wat voor hondje is het, wat voor ras? En heeft je zus zelf gekozen of heeft de fokker voor haar gekozen?

Dat hele lomp enthousiaste hebben sommige Labradors ook, een beetje een plaat voor hun kop zeg maar, niet begrijpen wanneer ze niet (meer) gewenst zijn. Persoonlijk vind ik dat je in dat soort gevallen zelf als baas in moet grijpen: je kunt niet verwachten dat al die andere honden en katten jouw pup op gaan voeden. 'Laat ze het maar uitzoeken samen' werkt dan niet: als een andere hond naar die pup snauwt en de pup snapt de hint niet, dan is het voor die andere hond ook vervelend en misschien zelfs beangstigend, en daardoor kan die andere hond ook leren om de volgende keer alleen maar harder te snauwen/agressief te worden. Iets wat ook niet wenselijk is. Dus dan vind ik dat je als baas in moet grijpen en zelf de pup moet leren wat wel en niet kan, en haar moet belonen voor rustig gedrag (dus bijvoorbeeld de andere hond of kat negeren, aandacht bij jou als baas houden). Als je zus dat moeilijk vind kan ik alleen maar van harte een goede cursus/training aan raden.

Afhankelijk van het ras zou ik iets gaan doen waarin de hond een stuk enthousiasme en instinct kwijt kan (bv jachttraining of schaaphoeden of behendigheid of IPO of hoopers oid), als de pup voldoende uitdaging heeft en een serie vaardigheden die je kunt trainen dan kan dat helpen met iets rustiger worden. En door samen te trainen bouw je samen aan de onderlinge band, leert je zus de hond goed te lezen en leert de pup gehoorzaamheid. Daardoor leert je zus het gedrag van de pup goed in te schatten en te zien op welke momenten ze moet belonen of negeren (of zo nodig corrigeren). Dat kun je dan uitbouwen naar het dagelijks leven en de situaties daar.

Ook een puppy die misschien niet in eerste instantie de perfecte match is kan vaak nog best goed leren functioneren in de situatie waar hij in komt, maar dat kost gewoon meer tijd en meer moeite. Vooral tijd en moeite van de baas. Die moet bereid zijn om er serieus werk van te maken. Want als je het gewoon laat gaan dan loop je enig risico dat de pup straks als ze ouder wordt een keer de verkeerde hond treft en serieus gecorrigeerd wordt. En daar kan ze zowel lichamelijk als in gedrag best een beschadiging aan over houden. Of ze zou een hond kunnen worden die op alles en iedereen afstuift, niet luistert, niet (goed) te corrigeren is, en waar andere honden (en misschien ook mensen/kinderen) bang voor worden of agressief tegen gaan doen. Allebei niet leuk. Het is fijner als je dat kunt voorkomen door er nu de tijd in te stoppen en goed te gaan trainen.

En als het met alleen gewoon trainen niet lukt en jij/ze maakt zich zorgen dan kan ze ook altijd een gedragsdeskundige vragen om mee te kijken en tips te geven hoe je met bepaald gedrag om kan gaan. Dat is helemaal niet raar, en het is veel beter en makkelijker om daar vroeg mee te beginnen dan te wachten tot er een echt serieus probleem is ontstaan.

Dit alles is wel een beetje afhankelijk ook van het ras en type van de pup; is het een klein gezelschapshondje dan brengt dat wat minder potentieel gevaarlijke situaties met zich mee dan wanneer het bv een stafford is (sorry voor alle stafford eigenaren...). Hoewel het voor een klein hondje best ook gevaarlijk kan zijn, vooral als een grotere andere hond een keer een iets te fanatieke correctie uitdeelt. Maar met een grotere hond en zeker een hond van een pittig ras moet je er als eigenaar gewoon nog meer bovenop zitten om te zorgen dat jouw hond geen voor anderen gevaarlijke situatie kan creëren. Dus dan zou ik eerder professionele hulp vragen om de juiste tips en trucs te krijgen.

quote:

Op maandag 26 november 2018 15:32 schreef JaniesBrownie het volgende:
Ze is een kruising tussen een kooiker en n sheltiexbordercollie.

Ze heeft heel veel energie en ik heb n beetje het idee dat ze die niet voldoende kwijt kan. Verder is het echt een snuffelaar, ze ruikt constant vanalles en is de hele tijd op zoek tijdens het wandelen.
Mn zusje is niet heel consequent met de focus op haar houden. Ze vindt dat Lily (toevallig ) gewoon haar eigen ding moet kunnen doen bij het wandelen.
Ik gaf aan dat ik denk dat dat miss nu nog niet kan met haar en dat ze miss wat strenger/consequenter moet zijn om later een gemakkelijkere hond te hebben, maar zij vindt dat ‘zielig’. Omdat ze al zo vaak moet doen wat zij wil.

Ze heeft btw zelf ook wel zoiets van: Lily moet echt leren om wat minder enthousiast naar andere honden toe te sprinten, want ze wordt nog n keer gepakt, maar ze weet niet goed hoe ze dat gedrag moet corrigeren. En de trainer bij de cursus zegt eigenlijk alleen maar: laat maar gaan, ze snapt het wel, maar dat is echt duidelijk niet zo, ze loopt gewoon bijna recht de bek in van n agressieve/bange hond die naar haar snauwt.
Heb ook niet zon hoge pet op van die trainer

Ze was btw wel heel Lief en rustig naar n paar echt kleine pups die er ook waren, dat snapte ze duidelijk wel.

Ah... tja, dat is denk ik wel een energieke combinatie ja. En niet zo groot en redelijk fijn gebouwd, dus ze zal wel enig risico lopen als ze een keer gepakt wordt door een chagrijnige hond... Ik kan me voorstellen dat ze er wel heel schattig uit ziet en dat je zus het daarom misschien moeilijk vindt om streng te zijn. Maar ook schattige kleine hondjes hebben opvoeding nodig natuurlijk, al is het alleen maar om zelf niet gebeten te worden. De vrijheid om zelf hun eigen ding te doen is ook fijn, maar als ze daarbij gevaar loopt en/of ze andere honden irriteert dan is dat geen goede situatie. Dan zou je zus een andere wandellocatie en/of ander tijdstip moeten vinden waarop Lily lekker los kan zonder dat zij of andere honden een negatieve ervaring op kunnen doen.

Had de fokker waar ze vandaan komt ook andere honden, of alleen de moeder? En hoe oud was Lily toen ze bij je zus kwam wonen? Want hondenmanieren en hoe ze andere honden moeten benaderen leren ze ook voor een deel al de laatste weken in het nest. Daarom blijven onze pups minstens 8 weken, houden we de moeder er nooit bij weg, en vinden wij ons groepje andere honden zo waardevol; allemaal leren ze de pups dingen over contact maken, hondenmanieren en hoe ze een andere hond kunnen benaderen. Als dit pupje dat misschien (deels) gemist heeft en je zus heeft ook geen stabiele volwassen honden in haar directe omgeving die veel contact hebben met het pupje dan zal ze het haar echt zelf moeten leren en begeleiden.

Gewoon laten gaan zoals die trainer zegt kan bij de gemiddelde pup en de gemiddelde volwassen hond wel werken, maar als ze reageert zoals jij aangeeft zou ik dat niet zomaar doen, want dat kan echt ook nadelen hebben. Lees dit bijvoorbeeld maar eens: https://www.moniquebladder.nl/verliezers/

Met zo'n kruising is een sport als hoopers, agility of dogdance wel heel erg leuk denk ik, misschien kan ze dat er eens bij proberen (agility pas vanaf 12 maand)? Of als Lily haar neus graag gebruikt misschien speuren of detectiewerk of zo? Dat is niet per se iets rastypisch maar wie weet heeft ze wel talent

quote:

Op dinsdag 27 november 2018 15:08 schreef Koningin het volgende:
Wanneer komt er weer een nestje?

Bij ons duurt dat nog wel een tijdje, op zijn vroegst najaar/winter 2019 denk ik, of voorjaar/zomer 2020. We zijn voorlopig weer even (Labrador-)puppy loos dus

_{Mocht je op zoek zijn dan heb ik wel een kennis die als alles goed gaat komende januari haar teefje laat dekken door een erg lieve, leuke reu (uiteraard ook allemaal via de regels van de rasvereniging en met alle verplichte en de nodige aanvullende gezondheidsonderzoeken, en in de huiskamer e.d.)}

Nest is niet meer empty



En om toch nog even on topic te blijven, ook nog Labrador puppy's:

Puppy Geel



Puppy Bruin:





Paars met haar grote zus (tante):



Oranje met zijn grote 'broer':



Zo veel blije puppy's

quote:

Op zaterdag 22 december 2018 22:00 schreef mrien het volgende:
Hoe gaat het met het empty-nest-syndroom en de puppies?

Het gaat heel goed met ze, van.wat ik hoor! Van sommigen krijg ik vaker foto's en updates dan anderen, maar dat is ook een beetje het natuurlijke verloop. De Facebook groep is nog goed actief, mensen reageren regelmatig, en ook via de app krijg ik af en toe lieve foto's of vragen over bv gedrag, voer of vaccinatie.

Inmiddels hebben we ook de stambomen gekregen, en na de feestdagen gaan we op bezoek bij iedereen om die af te geven. Ik wil ze wel heeeel graag weer zien, kan niet wachten om te zien hoe groot ze inmiddels al zijn mijn man kwam laatst toevallig puppy Rood tegen vlak bij zijn werk (hij werkt in hun woonplaats) en ik was best een beetje jaloers dat hij haar uitgebreid had kunnen knuffelen. Maar nog een paar weken wachten en dan mag ik ook

Verder is het nest niet zo heel leeg nu met Frummel, het pupje van mijn ouders. Hoewel ik wel heel blij ben dat zij niet ons hondje is, is het wel leuk om onbeperkt te kunnen puppyknuffelen. De labradors vinden haar ook erg leuk, ze spelen alle drie heel lief met haar. En zij doet dapper mee, klein als ze is. Maar haar weer terug brengen naar haar eigen huis kunnen brengen als we er genoeg van hebben is ook wel erg prettig

Vandaag twee stambomen gebracht, Blauw en Geel zijn nu echte stamboomhondjes geworden

Blauw, lekker rennen in het bos:


En even poseren, vlak nadat hij zijn eerste zwemles had gehad van zijn trotse moeder


Geel heeft ook lekker gespeeld met tante, oma en mama:


En keurig geposeerd:


Het was heel fijn om beide heren weer even te zien en hun baasjes te spreken, en we zijn super trots op hoe goed ze het doen

Ja, ze groeien echt nog steeds enorm hard. Maar ik moet zeggen, naast de volwassen dames zijn het nog wel echt heel duidelijk kleine puppy's hoor. Het lijkt al heel wat, maar het zijn echt nog kleutertjes.

Ik ben wel heel benieuwd hoe groot ze gaan worden uiteindelijk, ik verwacht wel een stukje groter dan onze dames. Ik hoop dat we over een klein jaartje de reünie kunnen plannen, hopelijk kan papa Moose er dan ook bij zijn. Ik ben nu al benieuwd hoe ze er dan allemaal uit zien

Gisteren weer twee stambomen weggebracht, en eventjes in de ochtend gekeken bij de puppyjachttraining waar 5 van onze 7 pups trainen. 3 van de pups (Bruin, Zalm en Rood) trainen op zondagochtend dus die konden we in actie zien, super leuk! Geel en Blauw trainen helaas op een andere dag, dus die liepen we mis, maar die hadden we vorig weekend al gezien toen we hun boompjes gingen brengen.

Bruin, Rood en Zalm mochten voor de training even spelen:


Na de training zijn we eerst bij Bruin geweest:


En daarna bij Zalm.


Met Bruin ging het super, hij deed het heel erg goed op de training, en ondanks dat het zo'n ondeugend en ondernemend pupje was is hij vooralsnog eigenlijk heel braaf en doet het goed. De baasjes besteden ook duidelijk veel tijd aan het oefenen, en Bruin gedraagt zich keurig. Een lekker speelse en vrolijke pup.

Zalm deed ook goed haar best tijdens de training, we vonden haar wel een tikje mollig en redelijk rustig, maar zoals we gisteren pas hoorden ze een poosje behoorlijk ziek geweest. Het begon met een simpele oorontsteking toen ze haar net een paar weken hadden, maar de druppels en daarna antibiotica hielpen niet, en toen haar lymfeklieren op begonnen te zetten moest ze zelfs aan de prednison. Haar baasjes wilden ons daar niet mee 'lastig vallen' omdat ze ons geen rotgevoel wilden geven en ons niet bezorgd wilden maken, dus we hoorden het gisteren pas toen we ze in levende lijve zagen. Inmiddels is Zalm gelukkig van de medicatie af en weer een stuk beter, maar ze moet nog wel conditie opbouwen en een beetje gewicht verliezen (of een groeispurtje maken zodat het vanzelf een beetje weg trekt). Wel even schrikken voor ons, maar gelukkig gaat het inmiddels goed.

Zelf hebben we ook nog goed nieuws, onze eigen lieve Lily is onlangs bij de dierenarts geweest om haar ogen, heupen en ellebogen te laten controleren. En dat was allemaal tiptop in orde!



We zijn er super blij mee, ze heeft een HD A score (met Norbergwaarde 40, voor de kenners), is ED vrij en op het ECVO (=oog)onderzoek was ze ook vrij van alles. Dat betekent dat ze nu in principe fokgeschikt is en we op zoek kunnen gaan naar een leuke reu voor haar. We wachten nog wel even haar DNA onderzoeksresultaten af voor we een definitieve keuze kunnen maken, we moeten bijvoorbeeld weten of ze drager van EIC is, maar we zijn al heel voorzichtig een beetje aan het rondkijken. We hebben voor Lily al heel voorzichtig een kandidaat op het oog die mij best aanspreekt en waar ik via-via al leuke dingen over gehoord heb. Hopelijk is Lily EIC vrij dan kunnen we contact opnemen met de eigenaar van die reu om hem eens in het echt te ontmoeten (de reu is namelijk EIC drager; als Lily ook EIC drager is kan de match niet door gaan).

En ook voor Cookie zijn we voorzichtig een beetje aan het shoppen voor een leuke reu voor een volgend nestje. Ik heb er twee gezien die ik wel redelijk geschikt vind, beiden met hun eigen voors en tegens. Ik ben van beiden nog niet direct hoteldebotel en moet ze denk ik nog iets beter leren kennen, ook/vooral qua karakter, maar qua gezondheid en stamboom zouden ze allebei passen.

Maar, nieuwe nestjes zijn dus al weer in de planning. We zijn er alleen nog niet uit hoe we het qua planning aan gaan pakken, of we najaar/winter 2019 al een nestje willen (en of dat dan van Lily of Cookie moet worden) of dat we gaan wachten tot voorjaar 2020, en/of het najaar van 2020. Twee nestjes tegelijk doen we in ieder geval zeker niet, dat overleef ik niet denk ik Twee nestjes binnen 1 jaar wordt al pittig genoeg en ik weet niet of ik dat wel echt wil, maar heel lang uitstellen wil ik ook niet. Nu zijn beide dames nog lekker jong en fit en in topconditie, en ik ben liever een beetje optijd met de nestjes zodat ze het qua conditie ook makkelijk aan kunnen en snel kunnen herstellen. En over 2/2,5 jaar is Charlie (puppy Paars) als alles meezit ook al weer oud genoeg om een nestje te krijgen. Lastig hoor, die planning!

quote:

Op maandag 21 januari 2019 15:41 schreef maily het volgende:
Oooo het gaat alweer kriebelen dus

Misschien al vaak gevraagd maar ik weet het antwoord niet meer ...
Herkennen ze jullie/elkaar nog?

Ja, kriebelt zeker wel weer Maar goed, ik heb een beetje issues geloof ik op dat vlak Als er hier te lang niets gebeurt dan krijg ik de onbedwingbare neiging om een nieuw nestje pups of ander klein grut te fokken, of nog een kat aan te schaffen of zo

Over de herkenning: nee, de honden herkennen elkaar niet (meer). Althans niet dat wij merken. Of ze ons herkennen weet ik niet zeker, het zijn Labradors dus ze zijn eigenlijk met ieder mens dat ze zien en dat hen aandacht geeft wel super blij. Dus ook met ons Of dat nou herkenning is of gewoon normale puppy-blijdschap is ook lastig te zeggen. Maar goed, wij herkennen hen natuurlijk wel en wij vinden het geweldig om ze weer te zien en de honden onderling vermaken zich ook altijd heel goed samen, dus het is altijd erg gezellig zulke bezoekjes

quote:

Op dinsdag 22 januari 2019 21:11 schreef Najieto het volgende:
Dit moet ik hier wel even delen. Ja het gaat over Labradors

https://www.facebook.com/LADbible/videos/1682149185218419/

Ahhw, schattig

Maar die ene die een koekje naar de Engelse bulldog toe schoof was duidelijk geen echte Labrador

Het zijn gewoon ook hele lieve honden

Gisteren kregen we niet zulk goed nieuws; puppy Zalm waar we afgelopen zondag waren geweest en waarvan we toen hoorden dat ze behoorlijk ziek was geweest (maar toen tijdens ons bezoek gelukkig weer beter was) was ineens weer erg ziek geworden

Eergisteravond leek ze al iets rustiger dan normaal, en toen haar baasjes gisterochtend beneden kwam wilde ze niet uit haar bench. Toen de baas haar er uit tilde en neer zette jankte ze het uit van de pijn en zakte ze direct door haar pootjes Ze bleek 40,7 graden koorts te hebben, wilde niet eten, kon niet lopen, dus direct naar de dokter. Eenmaal daar kreeg ze AB, pijnstiller en koortsverlagend middel en heeft ze een tijdje opgenomen gelegen. Er was een vermoeden van gewrichtsontstekingen en wellicht een auto-immuunaandoening, en misschien zou ze terug moeten op de prednison. In de middag was ze weer wat opgeknapt, mocht ze weer naar huis en was ze erg moe, later leek het langzaam weer iets beter te gaan.

Ik heb 's middags een half uur met haar baasjes aan de telefoon gezeten, samen een tijdlijn uitgezet in chronologische volgorde van wat er precies allemaal gebeurt is vanaf het moment van ophalen. Ze was afgelopen weekend net van een vrij lange (3+ weken) prednison kuur af, en toen gaf de dierenarts maandag aan dat het zo goed ging dat ze wel weer gevaccineerd kon worden. Een paar dagen daarna ging het dus mis. De eerste keer was het ook opvallend dat haar klachten begonnen een paar dagen na de vaccinatie. In het nest bij ons is ze niet gevaccineerd maar hebben we een titerbepaling laten doen om te kijken of ze nog voldoende antistoffen had. Daar hebben we ook geen eventuele reactie op een vaccinatie kunnen zien, omdat ze nog voldoende antistoffen had en vaccinatie niet nodig was. De meeste baasjes zijn doorgegaan met titeren, maar deze dierenarts doet daar niet aan en Zalm is daarom direct gevaccineerd. Toen begonnen de klachten.

Ons vermoeden is nu dat haar immuunsysteem misschien toch verkeerd op de vaccinatie heeft gereageerd. Ik ben zelf niet iemand die bij klachten direct een vaccinatie de schuld geeft en ik geloof ook niet dat je alles daar maar zo op af kan schuiven; waarschijnlijk was er onderliggend ook al iets aan de hand waardoor ze zo heftig reageerde. Maar het is toch wel heel opvallend, en ik krijg toch het gevoel dat haar immuunsysteem van de laatste vaccinatie afgelopen maandag zo'n optater heeft gekregen na die lange prednison kuur dat ze daardoor een terugval heeft gehad.

Gelukkig is er ook beter nieuws, vanochtend had ze een controleafspraak bij de dokter en bleek er helemaal niets meer aan de hand te zijn. Ze was vanochtend vroeg weer helemaal haar vrolijke zelf zei haar baasje, at goed, speelde met haar knuffels, joeg de poes weg, was gewoon een blije pup. Bij de controle bleek dat ze ook geen koorts meer had, ze gaf geen pijn aan, met haar gewrichten was alles prima, en de dierenarts had ook geen idee wat het nu dan was geweest (het was -uiteraard- natuurlijk geen reactie op de vaccinatie volgens de dokter). Wat het dan wel was is een groot raadsel. Ze hebben pijnstillende koortswerende pilletjes meegekregen, die voorlopig nog even in de kast blijven aangezien Zalm geen koorts en ook geen pijn heeft. Hopelijk zet de stijgende lijn zich nu weer voort en blijft het goed gaan, medicatie, vaccinaties en dergelijke laten ze nu voorlopig in ieder geval even achterwege zolang het niet ècht heel erg nodig is.

Bonusfoto van Zalm in de sneeuw:


We hopen haar volgende week weer te zien tijdens de puppytraining als we weer gaan kijken met puppy Paars (Charlie) die hier dan logeert. Hopelijk is ze dan weer helemaal fit en vrolijk

quote:

Op zaterdag 26 januari 2019 12:10 schreef Candaasje het volgende:
Oef, wat vervelend dat ze zo ziek geworden is. Gelukkig dat het nu weer goed lijkt te gaan

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zaterdag 26 januari 2019 12:43 schreef Thinkk-Pinkk het volgende:
Oh wat sneu voor puppy zalm. En ik snap eerlijk gezegd ook niet waarom een DA dat meteen weg schuift. Zeker na zo'n lange prednison kuur kan het lichaam van zo'n klein ding heel wat minder hebben.

Mja, ik snap het wel een beetje als zo'n dierenarts daar een beetje kriebelig van wordt. Mensen die over vaccins beginnen (het was ook nog 'de' beruchte L4 die ze kreeg, 1e keer in combinatie met alleen parvo en de 2e keer samen met de DHP) hebben al snel zo'n geitenwollensokken-aluminiumhoedje-help-mijn-hond-wordt-hier-autistisch-van vibe zeg maar voor een dierenarts

Die gruwelverhalen over de L4 staan overal te lezen maar zijn natuurlijk zelden te bewijzen. Ook in dit geval, er zat 3 dagen tussen vaccin en reactie, dan is het toch lastig om te zeggen het komt *dus* daar door. Maar verder waren er geen andere bijzonderheden, geen gehaktballen gegeten en niets anders wat opvallend was. Dus dan kijk je al snel toch naar het vaccin. Zeker na zo'n heftige prednison kuur bij zo'n kleine gup, dat is gewoon een aanslag op het immuunsysteem. Direct daarna een DHP + Lepto er in had ik zelf niet snel gedaan en ik heb dus sterk het gevoel dat dat wel een grote trigger is geweest voor de terugval. Maar bewijzen kun je het niet, en het kan natuurlijk ook toeval zijn geweest.

Sowieso heb ik alle kopers geadviseerd om de lepto als ze die willen geven afzonderlijk van de andere vaccins te laten zetten, en pas in februari/maart zodat de bescherming optimaal is in de zomermaanden als het risico het grootst is. En ik heb ook geadviseerd om niet zomaar te vaccineren maar eerst te titeren om te zien of het vaccin al aan kan slaan, zodat je niet onnodig vaak prikt. Maar goed, dan komen ze bij hun dierenarts en zit die combinatiespuit er al zo'n beetje in voordat ze 'maar de fokker zegt...' kunnen zeggen

In dit geval hadden de baasjes trouwens nog specifiek meerdere keren gevraagd of ze de vaccinatie nu wel kon krijgen zo kort na de prednison kuur, maar dat was volgens de DA geen probleem. Tja, dan snap ik al helemaal wel dat de dierenarts de mogelijkheid van een reactie op de vaccinatie liever niet serieus overweegt. En misschien heeft ze ook wel gelijk en was het iets anders/stom toeval. Maar mij lijkt het zelf verstandiger om het maar niet nog een keer uit te proberen en voorlopig even rustig aan te doen.

Gelukkig gaat het vanmiddag nog steeds super goed (krijg net een appje dat ze lekker lief en ondeugend is) dus hopelijk was dit gewoon eenmalig en hoeven ze vanaf nu de dierenarts een jaar of wat niet meer te zien

quote:

Op zaterdag 26 januari 2019 17:07 schreef Rewimo het volgende:
Hè bah, wat vervelend zoiets. En dan snap ik ook prima dat je aan het vaccineren denkt. Ook als niet-aluhoedje Gelukkig dat het nu weer beter gaat met haar.

Ja, ben ik ook enorm blij om. Dat is het grote nadeel van fokken; ineens heb je niet meer 'maar' 3 of 4 honden om je druk om te maken maar -inmiddels- 20+ waar je zorgen om hebt. Meestal gaat het gelukkig goed en het is ook heel leuk om alle goede vrolijke berichten en foto's te zien, maar in dit soort gevallen vind ik het wel eens erg moeilijk. Vooral omdat ik me wel zorgen maak alsof het mijn hond is, maar het natuurlijk niet echt mijn hond (meer) is. Dus ik heb er geen controle over en moet het maar gewoon proberen los te laten en er op vertrouwen dat de baasjes samen met de dierenarts de juiste keuzes maken. Best lastig soms.

In ander nieuws, vanmiddag hebben we de stamboom gebracht bij Rood Het was weer erg leuk, Rood is een heel lief en enthousiast hondje. Net Cookie toen ze klein was; een kleine lompe blije druktemaker

quote:

Op zaterdag 26 januari 2019 18:42 schreef Candaasje het volgende:

[..]

Oh nee ik snap heel goed dat dierenartsen soms wat kriebelig worden, want je komt wat lui tegen... En sorry Miss Isis, niks ten nadele van jou als fokker , maar vele keren dat er wel kans wordt gezien om 'Maar de fokker zegt...' uit te spreken, volgt daarna zo'n ongelooflijke brei aan onzin, dat je echt met je oren staat te klapperen . En sowieso zijn heeeul veeeeul mensen zelfbenoemdexpert diergeneeskunde .

Dus ik snap de weerstand wel, maar ik snap niet dat de DA niet eens in overweging wil nemen dat het door alle omstandigheden bij elkaar misschien toch wel een reactie op het vaccin is geweest. Ik bedoel, er is een reden dat je niet mag vaccineren wanneer dieren niet fit zijn of voor/tijdens/direct na een operatie (wordt wel gedaan overigens.) Medicatie kan gewoon wel eens bijwerkingen geven, direct of indirect. (Weet jij, weet ik, en weet die DA ook heus wel.)

Maar goed, weer een wijze les geleerd en hopelijk kan Zalm zich vanaf nu weer gewoon richten op kongballen, frisbees en schoenen. Of weetikhet wat puppies allemaal geweldig vinden om mee rond te sjouwen, te gooien en te slopen .

En leuk dat je Rood ook weer hebt gezien!

Hehe ja ik weet dat dat precies zo'n allergie-opwekkend zinnetje is voor dierenartsen, daarom noemde ik het ook Zelf vind ik uiteraard dat ik nooit onzin verkondig en alleen zeer zinvol advies mee geef aan al mijn pupkopers En we krijgen regelmatig complimentjes door zelfs van dierenartsen als pupkopers met ons boekwerk aan puppy-informatie, groeischema's en titer- en ontwormingsschema e.d. hun eerste bezoekje aan de dierenarts brengen

Maar ik hoop ook dat Zalm lekker schoenen gaat slopen en de kat gaat pesten en nog heeeeel lang geen dierenarts meer hoeft te zien

Geheel ongerelateerd, maar ik vond zojuist deze twee foto's terug Zo lief

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Het begint al weer aardig te kriebelen

Vandaag hebben we bij Oranje zijn stamboom gebracht Was weer even een uitdaging om iedereen op de foto te krijgen (Oranje wilde niet echt stil zitten, en zijn grote 'broer' ging er ook een paar keer vandoor) maar het is gelukt!

Ze mochten even lekker spelen bij Oranje in de tuin


En daarna het statieportret





Het blijft elke keer weer leuk om ze terug te zien, ze groeien super hard en zijn al zo groot ook!

Oranje's grote 'broer' (die bruine reu op de portretfoto naast onze Cookie) was als pupje afkomstig uit behoorlijk twijfelachtige omstandigheden. Hij woog bijvoorbeeld nog geen 3 kilo toen ze hem kochten (Oranje woog ruim 8 kilo bij vertrek). We hadden het er vanochtend nog even over, en ik vind het wel heel fijn om te horen dat ze zoveel verschil zien nu tussen hun eerste hond en Oranje. Hoewel hun oudste hond echt een ontzettende lieverd is heeft hij de nodige kwalen en hebben ze geen makkelijke start gehad, en ze hebben daarom deze keer heel bewust gekozen om een pup met stamboom te kopen van een fokker die lid is van de rasvereniging. Bij Oranje gaat het nu ook anders dan bij hun eerste hond; hij is niet om de haverklap ziek, groeit goed, is niet angstig, heeft een fijn karakter en maakt goed contact met de baas, doet goed zijn best met de puppycursus... Ze krijgen van alle kanten complimenten over hun pup, en zien zelf ook het verschil tussen een sneu ondervoed pupje ergens bij een 'fokker' uit een schuur en een mooie forse gezonde pup die zo goed mogelijk gefokt is. Dat vind ik echt fijn om te horen

Dit weekend kwam puppy Paars (onze Charlie) logeren met haar grote zus Paars (die eigenlijk de zus van Cookie en dus de tante van Charlie is). Het was heel leuk om haar weer even terug op het nest te hebben; druk, maar heel leuk

Op zondag heb ik haar naar de training gebracht waar haar broertje (Bruin) en twee zusjes (Rood en Zalm) ook les hadden, en hebben haar baasjes ons daar ontmoet om een uurtje met haar te trainen. Daarna heb ik haar weer mee naar ons huis genomen, en vanavond heeft haar baasje haar en Paars weer opgehaald.

Een foto van tijdens de training, dit is Bruin. Al een behoorlijke flinke vent Op de achtergrond eerst Zalm (gelukkig weer helemaal beter en lekker ondeugend) en verder weg Rood



En nog een foto van tijdens een oefening, ze moesten over een slootje springen en in het bosje naar de trainster toe om een dummy te pakken:



Helaas geen foto's van Charlie in actie, want overal staan mensen herkenbaar bij op. Maar ze deed goed haar best op de training, heeft leuk gespeeld met Bruin, en hier in huis vond ze na een dagje wennen al vrij snel haar draai tussen de grote honden. De katten en kippen (en kinderen) waren allemaal wel even héél interessant, maar ook daar ging ze na een dagje aftasten al redelijk goed mee om. Er zijn geen kippen gesneuveld en ook de katten hebben alles ongeschonden doorstaan (en de pup heeft beide oogjes nog), dus al met al noem ik het een succesje Ergens half maart komen ze voor wat langere tijd logeren, dus ik hoef ze gelukkig niet te lang te missen.

En ik hoef ook niet bang te zijn dat ik me in de tussentijd verveel, want komende vrijdag komt Rood met haar baasje langs voor een privé oefensessie, en in het weekend komt puppy Wit (broertje van Lily) uit ons tweede nest logeren voor een nachtje om te zien of hij er hier tussen past. Als dat goed gaat komt hij in de zomervakantie 1,5 week hier logeren terwijl zijn baasjes en zijn vaste oppasadres weg zijn. We zijn al met al dus toch nog lekker druk met alle honden

Foto van vanmiddag, oma Nori, puppy Charlie en dochter van Nori/tante van Charlie, Paars.



Toen Charlie terug kwam van de training was iedereen heul blij (behalve Nori want die lag te slapen op de bank):



En natuurlijk hebben we ook nog even een statieportretje gemaakt, vlnr Charlie, Nori, Lily, Paars en Cookie.

quote:

Op maandag 4 februari 2019 20:05 schreef maily het volgende:
Wat glimmen ze prachtig!

Dankjewel Ik vind zelf ook wel dat ze er goed uit zien

Half juni gaat Lily haar eerste show lopen, en puppy's Bruin en Blauw en Charlie en Paars gaan ook mee doen. En wie weet krijg ik er nog wel meer enthousiast voor om in te schrijven. Ik denk zelf dat Rood en Oranje de beste kans op een mooi rapport maken maar hun baasjes gaan toevallig allebei verhuizen dus weet niet of zij het redden qua timing en alles (en of ze zin hebben die moeite te doen).

quote:

Op donderdag 14 februari 2019 21:18 schreef Gaoxing het volgende:
Wat leuk om te zien en te lezen.

Gaan jullie zelf wel eens op vakantie? Daar heeft een eventuele oppas aardig de handen vol aan, of niet?

Nee, vakantie doen we eigenlijk niet echt (vind ik ook niet bepaald ontspannen met de kinderen nu zij nog zo jong zijn ), maar als we eens weg gaan wonen passen mijn ouders op. Zij wonen naast ons, we delen de tuin/het erf, we komen dagelijks bij elkaar over de vloer, en de honden zijn bij hen in principe bijna net zo thuis als bij ons. En mijn ouders weten ook precies wat de andere dieren (katten, schapen, cavia's, etc) nodig hebben enzo, idem trouwens met de kinderen. Dus we kunnen met een redelijk gerust hart de boel bij hen achterlaten moest het eens nodig zijn

Wij hebben op honden-gebied een redelijk intensieve week achter de rug. Jullie herinneren je misschien puppy Zalm nog wel, die een prednison kuur heeft gehad en zo heftig reageerde na de vaccinatie direct na die kuur? Na die reactie wilde de arts haar weer aan de prednison doen, maar een dag later leek alles weer goed dus hebben ze dat niet gedaan. Het ging toen een tijdje weer OK, maar helaas kreeg in vorige week donderdag een telefoontje dat er toch weer iets aan de hand was; Zalm liep niet goed. Ze was verder gelukkig helemaal niet ziek maar juist vrolijk en ondernemend, maar ze liep mank met de voorpoten en kon niet goed opstaan en lopen. Het wisselde ook welke poot ontzien werd. Bij elke andere pup van haar leeftijd met die klachten zou ik als eerste denken aan groeipijn of LPC (een vorm van elleboogdysplasie), maar vanwege haar geschiedenis was er toch het vermoeden dat er misschien iets ergers aan de hand was. Hun eigen DA dacht aan een auto-immuunaandoening met gewrichtsontstekingen, ondanks dat ze eigenlijk nergens in de poten en gewrichten duidelijk pijn aangaf. De arts stelde voor weer 8 weken prednison te geven, maar de baasjes waren wat terughoudend en hebben eerst met mij gebeld.

We zijn toen samen op vrijdag op onze kosten voor een second opinion gegaan bij de grotere kliniek waar wij vaker komen met de honden voor alle fok-gerelateerde zaken. Deze arts was het eens met de eerste DA en had het over 8 tot misschien wel 16 weken prednison, vanwege vermoedelijk immuun-gemedieerde poly-arthritis (gewrichtsontstekingen vanuit een auto-immuunprobleem dus). De klachten waren echter niet heel specifiek, ze gaf geen duidelijke pijn aan en was nog wel erg jong, maar het vermoeden was toch deze aandoening. Na doorvragen over verder onderzoek kwamen we op de mogelijkheid een gewrichtspunctie te laten doen om de diagnose te bevestigen. Dit deden ze echter niet bij die kliniek maar was een meer specialistische ingreep. We hebben toen in overleg besproken dit eerst nog te proberen. Het baasje van Zalm heeft toen een afspraak gemaakt voor een gespecialiseerde kliniek, en maandagochtend konden we terecht (ik ging weer mee). In het weekend hadden wij inmiddels het aankoopbedrag voor Zalm terugbetaald, omdat het een lang en duur traject leek te worden met een chronische aandoening. We konden er verder weinig aan doen behalve meeleven, maar zo konden we misschien in ieder geval de financiële pijn wat vergoeden.

Maandagochtend kwam het baasje van Zalm me ophalen en reden we samen naar de specialist (uurtje rijden). Ze hadden een consult voor ons geboekt bij een internist voor de punctie, en bij een orthopeed. Eenmaal bij de internist werd Zalm opnieuw helemaal bevoeld en beknepen (uitgebreid duwen/trekken, buigen/strekken alle kanten op) en kwam de verrassende conclusie: het is in ieder geval géén poly-arthritis, en volgens de internist zelfs helemaal geen auto-immuun aandoening. Het beeld paste daar verder niet bij, Zalm gaf helemaal geen pijn aan in de gewrichten of poten, en was niet ziek in de zin van koorts of lusteloos, maar een actieve speelse puppy. We konden dus zonder punctie en voorzichtig blij-verrast door naar de volgende specialist, de orthopeed. Deze had nog meer goed nieuws; na nogmaals duwen/trekken/buigen/strekken vond hij een plekje waar het wèl pijn deed, namelijk in de (onder-)rug. Hij kwam met een voor ons heel verrassende diagnose; vermoedelijk zat er een bacteriële ontsteking (maar, geen koorts) of een beschadiging/ontsteking door een blessure op die specifieke pijnlijke plek bij de tussenwervelschijven in de onderrug. Daardoor zou ze zo moeizaam lopen en opstaan. Met een scan (à ¤900,-) konden we het waarschijnlijk wel zien, maar de behandeling was een week pijnstilling en rust gevolgd door week rust zonder pijnstilling, en dan zou het beduidend minder moeten zijn. Dus hebben we maar gekozen om de scan even over te slaan en door te skippen naar behandeling (en afvallen, want ze was wat aan de mollige kant na de weinige beweging en lange prednison kuur).

Zalm is dus sinds afgelopen dinsdag aan de metacam (pijnstiller/ontstekingsremmer) en moet rustig aan doen, en lijkt goed vooruit te gaan. Daarna moet ze nog een week rust zonder pijnstilling, en dan weer (telefonisch) overleg met de specialist om te zien of het beduidend minder of zelfs over is, of dat er toch iets anders aan de hand is. Maar vooralsnog zijn we optimistisch, en het zou natuurlijk wel héél fijn zijn als het gewoon zoiets onschuldigs is als een blessure of ontsteking. Iets waar ze als het goed is zonder langdurige prednisonkuur geheel van kan herstellen! Ik durf nog geen feestje te vieren voordat de specialist haar helemaal beter heeft verklaard, maar tot nu toen is dit wel weer heel fijn nieuws

En nog wat meer hond-gerelateerde drukte... Vorig weekend logeerde puppy Wit uit ons tweede nest bij ons (broertje van Lily). Dat was iets intensiever dan normaal, want Cookie was op dat moment net Heel Erg Loops. Wit is gelukkig al een tijd geleden gecastreerd (daar ben ik normaal geen voorstander van vanwege alle minder prettige bijwerkingen die dat kan hebben, maar als hier een reu moet logeren is dat wel handig) dus er konden geen ongelukjes gebeuren. Maar die arme Wit werd maar niet met rust gelaten door Cougar Cookie; en uiteindelijk heeft ze hem (gecastreerd en al!) zo ver gekregen dat hij haar daadwerkelijk gedekt heeft. 5 keer zelfs, in de 24u dat hij hier was. Het arme beest wist niet wat hem overkwam, want uiteraard mist hij zonder ballen het 'happy end'. Maar het dekken ging dus zelfs zonder ballen nog

Hopelijk hebben we het de komende weken weer even wat rustiger zonder bijzonderheden, want dat is soms ook wel eens fijn.

quote:

Op vrijdag 15 februari 2019 13:21 schreef Brighteyes het volgende:
Ik moet lachen om Cougar Cookie en puppy Wit, maar wat een rollercoaster voor jullie en puppy Zalm zeg!
Fijn dat het om iets tijdelijks lijkt te gaan, maar jeetje, wat een gedoe!

Ja, het was echt wel even schakelen allemaal. Maar wat de specialist nu denkt is voor iedereen het meest gunstige scenario, dus we waren echt heel blij met zijn diagnose! Ik durf alleen nog niet te hard te juichen totdat we een paar maanden verder zijn en het nog steeds goed gaat. Maar vooralsnog lijkt het allemaal positief, en zijn zowel wij als haar baasjes héél erg blij dat ze niet zomaar akkoord zijn gegaan met de diagnose van de eigen dierenarts en -tig weken prednison. Want als de specialist gelijk heeft nu zou dat helemaal niet geïndiceerd zijn en had ze dus voor niets zo'n heftige kuur geslikt...

quote:

Op vrijdag 15 februari 2019 18:02 schreef Gaoxing het volgende:

[..]

... terwijl ze mogelijk een infectie heeft

Ja precies. Dit soort gevallen sterkt mij toch wel in het niet zomaar direct zonder nadenken naar de dokter luisteren moet ik zeggen. Daar was ik sowieso al niet zo van, zowel bij mens als dier, maar met dit soort dingen wordt dat weer eens bevestigd.

En ik ben super blij dat in dit geval de baasjes van Zalm ook zelf verder wilden kijken, en dat dat nu iets op lijkt te hebben geleverd. Want als fokker kun je wel allerlei ideeën hebben natuurlijk over wat de baasjes zouden moeten doen, maar je staat gewoon maar aan de zijlijn. Dat is soms best lastig. Dan is het fijn om goed te kunnen blijven overleggen met elkaar en er dan samen uit te komen, met het best mogelijke resultaat voor de pup.