Draai hier alle platen in je platenkast #9 (Life Without Buildings)

bazbo 0252: Janis Joplin - Janis Joplin's Greatest Hits



Het betere krijswerk.

bazbo 253: Udo Jürgens - International



Ja. Voordat ik De Vrouw leerde kennen, was er niemand die haar weerhield dit soort platen te kopen. Hier zingt de Duitse artiest allerlei liederen uit wat voor hem het buitenland is. Macht nichts.

Glad125: Brant Bjork ‎– Local Angel



Er is niks beters om te ontspannen na een werkdag.

Glad126: Brant Bjork ‎– Tres Dias



Brant gaat volledige akoestisch. De titel slaat op het aantal dagen waarin dit album is opgenomen.

Glad127: Brant Bjork And The Bros ‎– Somera Sól



The Bros zijn er weer bij voor zijn beste album sinds zijn debuut.

Glad128: Brant Bjork ‎– Punk Rock Guilt



En we gaan sterk verder met de volgende.

bazbo 0254: Udo Jürgens - Merci Cherie



'Siebzehn Jahr, blondes Haar'. Ver voor mijn tijd kocht De Vrouw deze muziek.

bazbo 0255: Udo Jürgens - Silberstreifen



Een plaat uit 1980. Aan de ene kant klinken de liederen wat minder vrijblijvend en wat serieuzer. Aan de andere kant is er dat typische jaren tachtig geluid met vocoder en elektronische drums dat me op mijn zenuwen werkt.

bazbo 0256: Udo Jürgens - Wilkommen In Meinem Leben



Deze komt uit 1981, geloof ik. Het geluid is volwassener, de liederen ook. Meneer Jürgens weet mooie stukken te schrijven, al houd ik niet zo van het geluid van de Duitse taal. Maar dat zal mijn 1974-trauma zijn.





[ Bericht 19% gewijzigd door bazbo op 28-11-2018 14:17:24 ]

bazbo 0257: Kajem - Kajem



Gut, wat was dit ook weer? Kajem is Klaas-Jan Mulder. Ik herinner me dat het uitkwam in 1985 en allerlei muziekbladen haalde. Zelf kocht ik het nooit, maar een vriendje van me had het gelijk aangeschaft. Ik beluisterde het een keer, vond het aardig en wilde het daarbij houden. Vier jaar later ging ik samenwonen met de vrouw die later De Vrouw zou worden en zij bleek de elpee ook te hebben. Weinig gedraaid. Ik begrijp waarom. Het idee is niet eens slecht: allerhande klassieke stukken op kerkorgel, maar dan met synthesizer en ritmebox erbij. Mulder bespeelt het orgel van de Gereformeerde Kerk in Hattem en op de hoes staat slechts zijdelings vermeld dat ook Ton Scherpenzeel mee doet op toetsen. Het openingsstuk is gelijk het meest interessante, daarna vind ik het al snel welletjes cq. veel van hetzelfde, danwel eentonig. De Vrouw heeft de allereerste Nederlandse versie gekocht. Ik denk niet dat dat haar toen veel kon schelen. Nu nog niet, eigenlijk.




[ Bericht 5% gewijzigd door bazbo op 28-11-2018 14:59:31 ]

bazbo 0258: Mick Karn - Titles



Mick Karn was de legendarische bassist van de groep Japan. In 1982 bracht hij zijn eerste soloplaat uit en dat is deze. De composities vind ik niet zo heel erg sterk; wat dat betreft gaat de hoofdprijs naar zijn Bestial Cluster (1993). Maar dat typerende baswerk, die monsterlijke lage tonen met de hoge uitschieters, die debiele loopjes die alle kanten op vliegen, die zijn hier volop aanwezig. Veel te genieten dus op deze plaat, waarvan ik een Canadese versie blijk te hebben, die ik kocht op 31 januari 1989. Ik hoor hem nu na vijfentwintig jaar weer terug. Kant 1 bevat instrumentaaltjes; op kant 2 krijgen we liederen die Karn zingt. Ergens moet ik nog een singletje hebben van Sensitive met een stuk op de B-kant dat niet op deze elpee staat. Nu ik hem zo weer hoor: heul prima plaat.





[ Bericht 11% gewijzigd door bazbo op 28-11-2018 16:41:02 ]

bazbo 0259: Mick Karn - Dreams Of Reason Produce Monsters



Hopla. Ook een heel beste plaat van Karn. Niet in het minst omdat Steve Jansen en David Sylvian ook mee doen. Alle composities kloppen. Soms atmosferisch, soms swingend, soms melancholisch, soms debiel, altijd melodieus en geweldig. Misschien wel de Karnplaat die ik het meeste draai. Ik kocht de Europese versie uit 1987 op 14 maart 1988, toen hij net verkrijgbaar was in Nederland. Hierna verschenen er nog diverse soloplaten, die ik allemaal op cd heb, niet op vinyl. Mick Karn overleed op 4 januari 2011. Kanker. Prachtplaat, dit.

Glad129: Brant Bjork ‎– Gods & Goddesses



Een beetje aan de korte kant met 32 minuten, maar wat erop staat is erg goed.

G158 Natural Snow Buildings - The Snowbringer Cult



Nog eentje van dit Franse duo. Gelukkig iets minder abstract (en minder lang) dan de vorige. Waardoor ik er iets minder voor in de stemming hoef te zijn om hier van te genieten. Ook zit hier wat meer zang in, want juist die afwisseling van vrij psychedelische drone/folk met breekbare akoestische liedjes werkt bij hun juist zo sterk.

Dit dubbelalbum is overigens onderdeel van een 4LP, waarbij de andere 2 platen een solo plaat van Isengrad en Twinsistermoon (beide bandleden) beslaan. Maar die staan nog op mijn wishlist

quote:

Op donderdag 29 november 2018 13:58 schreef Z het volgende:
#137 | Mogwai - Rock Action

Mogwai - Rock Action [ Full Album ]

Vooral toch een band om live te zien. En ja, dat doet pijn aan je oren.

Ja, jaren geleden in Paradiso gezien zonder oordoppen en dat was geweldig, maar daar had ik dagen daarna nog last van. De keren daarna wel bescherming gedragen... Verder inderdaad niet zo heel interessant op plaat.

Je hebt helemaal gelijk wat betreft Maxïmo Park, veel indie rock bandjes van die tijd hadden maar genoeg goede ideeën voor één goed album.

Glad130: Brant Bjork And The Low Desert Punk Band ‎– Black Power Flower



Zou dit eigenlijk niet green flower power moeten heten.

quote:

Op donderdag 29 november 2018 12:31 schreef Z het volgende:

[..]

Zo'n bandnaam vormt bij mij altijd direct een drempel om ze te gaan beluisteren. Zonde toch.

Omdat het afkort naar NSB?

Maar de bandnaam heeft mij eigenlijk nooit zo tegengestaan bij hun, door hun enorme discografie en behoorlijk lange albums, duurde het wel even voordat ik er eentje ging luisteren.

NSB hadden ze ook gewoon iglo kunnen noemen natuurlijk.

bazbo 0260: Keats - Keats



Ik weet nog goed dat deze plaat in 1984 met veel bombarie werd aangekondigd op de radio. Wat ik hoorde, vond ik echter niet zo opzienbarend. En dat terwijl Colin Blunstone, Peter Bardens, Ian Bairnson, David Paton en Stuart Elliot de band Keats vormen en ene meneer Alan Parsons de productie verzorgt. Resultaat is dan ook een mix tussen de eind jaren zeventig/begin jaren tachtig Camel en Alan Parsons Project. Ik kocht de plaat op 11 november 1988, de Nederlandse versie, gemaakt door EMI in Uden. Tien korte, goed in het gehoor liggende progsongs, maar weinig opzienbarend. De band hield het bij slechts een album.