Neoliberalisme wat houdt het in? deel #21

quote:

Op zondag 23 september 2018 17:12 schreef rockstah het volgende:

[..]

Mja, ik ben geen hoogleraar natuurlijk maar mijn punt was dus dat een Peterson bijzondere retorische talenten heeft en ik kan me voorstellen dat daar ook de fascinatie zit. Ik moet zeggen dat toen ik hem voor het eerst hoorde spreken ik me ook een beetje mee liet slepen, het heeft echt iets hypnotiserends en je moet vrij scherp zijn om de inconsistenties eruit te kunnen pikken. Hij spreekt ook niet alleen maar moraliserend, een groot deel van zijn betogen zijn volgens mij iig in eerste opzicht vrij neutrale beschouwingen over hoe bijbelse of anderzijds mythologische verhalen zich verhouden tot de psyche van de mens over de jaren heen. Katan blijft een beetje onduidelijk over wat hij nou precies zo fascinerend aan hem vindt.

quote:

Op zondag 23 september 2018 19:50 schreef rockstah het volgende:

[..]

Hier een verzameling:
http://jeroengeurts.nl/artikelen/

[..]

De boodschap is inderdaad in de kern moralistisch maar dat wordt misschien niet zo opgemerkt omdat het raakt aan veel bredere ingeprente opvattingen over arbeidsethos en meritocratie. Het is eigenlijk vooral liberaal in de zin dat je jezelf er "uit kan kopen" als het ware, en dan stellen ze het zo voor dat zolang je hard werkt je hier in principe aan voldoet en dus recht hebt op een vrij bestaan.

quote:

A Template For Understanding Big Debt Crises by Ray Dalio — crisis measures

The hedge fund guru dissects the big debt meltdowns by converting a sprawling issue into a clear-cut process of cause and effect

quote:

Op maandag 16 juli 2018 22:15 schreef deelnemer het volgende:

De markt blijft zijn gebruikelijke spelletje spelen. De balansen laten uitdijen door meer nullen te creeren in de geldhoeveelheid. Een nul in de vorm:
0 = -1 +1
Waarbij de lener met de geleende som (+1) zijn ding gaat doen, en de lening bij de bank blijft staan (-1). Al die positieve bedragen (de +1 's opgeteld) vormen een groeiende geldhoeveelheid in circulatie, met daaraan vast een groeiende schuld. En op een gegeven moment blijkt, dat wat de leners met al dat geld doen, een bubble opblazen is, en iedereen naar de uitgang rent. Dan heb je een economische crash, vergelijkbaar met een bank run. Met dit mes op de keel wordt de staatskas geplunderd en het kapitaal gered, en tegelijk de gewone bevolking gedisciplineerd.

Vervolgens ontkennen de marktmensen dat markten een varkenscyclus hebben, dat onze flexibele ademende financiele balansen daarin meegaan, en het kapitalisme dus inherent instabiel is. Vervolgens geven de marktmensen de schuld aan de instituties, zonder deze inherente instabiliteit te erkennen of te repareren, maar om de morele schuld op het bordje van de overheid te kunnen dumpen. En onze politici gaan daarin mee.

Dat produceert veel ongelijkheid.

quote:

Caroline de Gruyter: Door de bedroom tax schoot UKIP omhoog

[...]

De onderzoekers wilden bepalen op welke momenten de Zweden-Democraten (SD) – de extreemrechtse partij die bij recente verkiezingen als derde eindigde, met 17,5 procent – afgelopen jaren het hardst groeiden.

Frappant genoeg vonden zij géén correlatie tussen de instroom van vluchtelingen en steun voor de SD. De opkomst van de SD tussen 2002 en 2014 liep zelfs „parallel met hogere tolerantie voor immigratie bij de doorsnee Zweed”. Ook de crisis verhoogde de scores niet. De onderzoekers vonden wél een sterk verband met bezuinigingsmaatregelen. Ze konden die groei zelfs vastpinnen op een concrete maatregel.

In 2006 maakte de socialistische regering na twaalf jaar plaats voor een centrumrechtse. Die verlaagde, stapsgewijs, de inkomstenbelastingen. Hogere en middenklassen profiteerden ervan. Om dit te financieren en om meer mensen aan het werk te krijgen, sneed de regering tegelijkertijd in sociale voorzieningen. Dit raakte de minst bedeelden. Het zijn precies díe maatregelen die sterk correleren met stijgende steun voor de SD. Mensen die erop achteruit gingen, gingen naar de SD. Waarom niet naar de sociaaldemocraten? Simpel, zeggen de onderzoekers: die komen uit sociale klassen die minder geraakt werden door de hervormingen. En de SD bracht ‘nieuwe’ politici in het veld: losers die nooit eerder politiek actief waren geweest. Kiezers herkenden zichzelf in hen.

Thiemo Fetzer van de universiteit van Warwick kwam in juni tot eenzelfde conclusie. Hij wilde weten waar UKIP zijn steun vandaan haalde. Ook hij vond geen verband met immigratie of de financiële crisis, die er in het VK keihard inhakte omdat legio banken onderuit gingen. Zelfs in 2009, toen er tientallen miljarden belastinggeld in bankbailouts waren gestoken, scoorde UKIP in de armste regio’s van het land povertjes. Dat veranderde in 2010. De nieuwe regering-Cameron voerde economische hervormingen door en schrapte speciale crisismaatregelen. Zo werd de ‘bedroom tax’ ingevoerd: een belasting voor mensen in sociale huurwoningen die een lege kamer over hadden. Meteen schoot UKIP in de peilingen omhoog. Hetzelfde gebeurde na de verlaging van gehandicapten-uitkeringen. Veel nieuwe UKIP-supporters stemden in 2016 voor Brexit.

Wat deze studies aantonen: mensen die door bezuinigingen geraakt worden, zijn niet per se anti-immigratie of anti-elite. Ze verliezen alleen hun vertrouwen in de staat en politici – ‘het systeem’ – als blijkt dat nieuwkomers moeten mee-eten uit hun krimpende ruif, terwijl grote bedrijven bevoordeeld worden met, bijvoorbeeld, afschaffing van de dividendbelasting.

quote:

Op zondag 7 oktober 2018 15:46 schreef deelnemer het volgende:
VK kan de EU economisch de oorlog verklaren

In dat geval moet je je eigen markt afschermen met tariefmuren.

quote:

Op maandag 8 oktober 2018 22:31 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Tariefmuren zijn een oorlogsverklaring, niet?

quote:

Op maandag 8 oktober 2018 22:52 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Als de VK de EU economisch de oorlog verklaart, dan is het zelfverdediging.

quote:

Op woensdag 10 oktober 2018 18:07 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Voor een oorlog na een oorlogsverklaring heb je twee teams nodig. We hoeven niet met tarieven te komen, want dat is ook in ons nadeel. Het is toch je eigen vestigingen bombarderen, immers. Het "ja, maar zij begonnen"-argument is niet heel sterk.

quote:

De schade van de broekriempolitiek

De koopkracht stijgt, de economie groeit – als we het kabinet mogen geloven is Nederland sterker dan voor de crisis. Maar daar valt veel op af te dingen. ‘Waarom hebben onze politici willens en wetens de fouten herhaald uit de Grote Depressie?’

quote:

Bas Jacobs, hoogleraar economie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, is een stuk minder onder de indruk. ‘Een groei van 2,5 procent is historisch gemiddeld’, zegt hij. ‘Maar gezien alle macro-economische meewind is het eigenlijk heel matig.’ Tijdens de crisis waarschuwde Jacobs voor de negatieve effecten van een doorgeslagen bezuinigingsdrift. Een haperende economie heeft een zetje nodig, geen trap op de rem. Maar zijn waarschuwingen waren gericht aan dovemansoren. Er werd beleid doorgezet dat blijvende schade heeft aangericht, berekende hij op basis van cijfers van het CPB. ‘Een derde van de misgelopen groei tijdens de Grote Recessie kun je op het conto schrijven van het begrotingsbeleid. We zijn daardoor zo’n zes procent van het bbp kwijtgeraakt dat grotendeels permanent verloren is gegaan. Dus je kúnt niet zeggen dat we beter uit de crisis zijn gekomen. We waren beter uit de crisis gekomen als we niet zo gek hadden gedaan. Als we niets hadden gedaan, hadden we die vijftig miljard aan bezuinigingen en lastenverzwaringen binnen drie jaar terugverdiend en waren we niet in een double dip-recessie terechtgekomen.’

quote:

Dat is ook de analyse van Teulings in Over de dijken: waar de Amerikanen begrepen dat een financiële crisis om stimuleringsbeleid vraagt, moest de Nederlandse overheid zo nodig het ‘huishoudboekje’ op orde brengen, met alle schadelijke gevolgen van dien. ‘Een groot deel van de crisis is van binnenlandse makelij’, luidt zijn conclusie. Vanaf 2010, toen sommige politici al durfden te verkondigen dat de crisis voorbij was, verviel men in dezelfde fouten als tachtig jaar eerder door als een dolle te bezuinigen. ‘Nederland is veel zwaarder getroffen door de crisis dan nodig was’, zegt Teulings. ‘Niet door fouten van bankiers, maar door fouten van beleidsmakers in Den Haag.’

quote:

Op woensdag 10 oktober 2018 19:03 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Het is niet verstandig om een handelsoorlog te voeren.

Er zijn 3 opties:

1. Handelsverdragen sluiten, die alleen rekening houden met de belangen van internationaal opererende bedrijven, zodat deze landen tegen elkaar uit kunnen spelen. In dat geval wordt de democratie en sociaal beleid ondergeschikt gemaakt aan de markt, wat leidt tot een race naar de bodem. Dat is niet in het algemeen belang.

2. Je voorkomt het probleem van de eerste optie, door in handelsverdragen overheden voldoende ruimte te bieden voor een eigen politiek beleid.

quote:

Dus, als Engeland voor belastingparadijs wil gaan spelen, met behoud van volledige vrijhandel met de EU, dan dwingt Engeland een race naar de bodem af in de EU. Dat is niet in het algemeen belang.

quote:

Op zaterdag 13 oktober 2018 23:02 schreef deelnemer het volgende:
Marike Stellinga: Die grens moet straks niet te open

quote:

Op zaterdag 13 oktober 2018 23:07 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Verkeerde topic?
POL / Britse politiek #34 - to deal or not to deal

quote:

Op woensdag 10 oktober 2018 19:23 schreef Bondsrepubliek het volgende:
Een achteraf analyse over de gevolgen van de bezuinigen tijdens de crisis waar de neoliberalen in Nederland voor kozen.

[..]

Treffende passages:

[..]

[..]

Maar tijdens de persconferentie van afgelopen vrijdag liep Rutte weer doodleuk te verkondigen dat die bezuinigen absoluut noodzakelijk waren. Terwijl het overduidelijk is dat hij niet het gelijk aan zijn zijde heeft en dat dat weet Rutte ook wel. Maar moedig genoeg zijn om je fouten toe te geven is helaas niet iedereen.

quote:

Rutte-3 geeft de burger (alweer) een klap in het gezicht

Kennelijk wil Rutte-3 koste wat het kost het begrotingsoverschot van 6 miljard euro – de afgelopen zes jaar door u en mij bijeengebracht, via pakweg 50 miljard euro aan lastenverzwaringen en bezuinigingen – doorsluizen naar het bedrijfsleven. Gaat het niet via de afschaffing van de dividendbelasting, dan via de verdere verlaging van de vennootschapsbelasting. Wat dit tot een van de grootste herverdelingsoperaties uit de naoorlogse geschiedenis maakt. Herverdeling van arm naar rijk, wel te verstaan, van arbeid naar kapitaal. Het had zo uit de koker van Reagan en Thatcher kunnen komen: ‘trickle-up economics’.

Het is om minstens vier redenen onwenselijk.

[...]

quote:

Lastendruk huishoudens versus lastendruk bedrijfsleven

In zijn proefschrift maakt Bolhuis inzichtelijk dat de lastendruk voor huishoudens per formatie gemiddeld 4 miljard euro hoger uitpakt dan het CPB in verkiezingstijd voorrekende. De lastendruk voor bedrijven is daarentegen in bijna elk regeerakkoord lager dan in de programmadoorrekening; gemiddeld 300 miljoen lager en sinds 2006 ruim 1,5 miljard lager per formatie.

Dit jaar stond de afschaffing van de dividendbelasting, een plan dat in geen enkel verkiezingsprogramma voorkwam, volop in de schijnwerpers. Die aandacht is volgens Bolhuis uitzonderlijk, maar zo’n onaangekondigde lastenverlichting voor bedrijven (of een lastenverzwaring die niet doorgaat) is bepaald niet ongewoon. ‘Het is eerder een wetmatigheid in formaties: bedrijven gaan minder belasting betalen dan de kiezers bij de verkiezingen werd beloofd.’

Bolhuis verklaart dit met de theorie van de politieke economie. ‘Die theorie zegt kort door de bocht dat politieke partijen als doel hebben om het aantal stemmen bij verkiezingen te maximaliseren. Daarom spiegelen politici lastenverlichting voor aan huishoudens. Dat vindt de burger fijn om te horen. Bedrijven stemmen niet, dus die worden in de verkiezingsprogramma’s juist extra belast.’

Wanneer de stemmen geteld en de zetels binnen zijn, worden die beloftes echter deels terzijde gelegd. In de formatiebesprekingen krijgen bedrijven lagere lasten toebedeeld dan in de programma's stond en moeten burgers juist meer betalen. Bolhuis: ‘Uitzondering op die regel was het jaar 2002. Toen stonden de overheidsfinanciën er plots slechter voor dan verwacht en werd niet alleen de lastenverlichting van huishoudens geschrapt, maar moest ook het bedrijfsleven extra meebetalen om de overheidsfinanciën op orde te krijgen.’

Hij wijst op het belang van beeldvorming en de invloed van lobbies van het bedrijfsleven als mogelijke oorzaken van de koerswijzigingen van regeringspartijen na de verkiezingen. Al was dat niet de focus van zijn onderzoek: ‘De formatiedossiers zijn niet openbaar en de informele invloed die bedrijven op politici uitoefenen, staat sowieso niet in de notulen. Het is dus lastig om vast te stellen waarom de plannen worden gewijzigd.’

Om die reden stelde hij de vergelijking van harde cijfers centraal in zijn onderzoek. En die cijfers liegen er niet om: de collectieve lasten pakken gemiddeld 2,9 miljard euro hoger uit per formatie dan was aangekondigd tijdens de verkiezingscampagnes. Het bedrijfsleven hoefde in de afgelopen vier regeerakkoorden netto echter geen cent extra bij te dragen aan die hogere lasten. ‘De vervuiler betaalt blijkt grotendeels retoriek,’ zegt Bolhuis: ‘kapitaal en winst maar ook milieuvervuiling worden gemiddeld minder belast dan aangekondigd.’

https://www.ftm.nl/artike(...)n&utm_source=twitter

quote:

Een terugkeer naar rechts

[...]

Deze bonte verzameling nieuwrechtse politici en intellectuelen heeft de toon gezet in het Nederlandse debat sinds de jaren negentig. Dit met het doel om de Nederlandse politiek fundamenteel te veranderen aan de hand van een lang lopende ideeënstrijd.