[Wielrennen] La Vuelta 2018 #15: Met Henk Kroon

Running from Saturday August 25th to Sunday September 16th 2018, the Vuelta will be made up of 21 stages and will cover a total distance of 3.271,4 kilometres.

6 flat stages and 2 flat with high-altitude finales stages
6 hill stages
5 mountain stages
2 individual time trial stages

De etappes:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Vorig jaar:


Het deelnemersveld:
Op het moment van het ter perse gaan van dit topic is er toch al het een en ander duidelijk voor wat betreft het deelnemersveld. Van het podium van vorig jaar zal zeer waarschijnlijk alleen Ilnur Zakarin aan het vertrek staan. Nummer 4 van vorig jaar, onze eigen Wilco Kelderman, zal ook mee gaan doen als hij nog 4 weken op z'n fiets kan blijven zitten. Over brokkenpiloten gesproken: Superman komt mondjes snoeren.

Dan mogen we natuurlijk uitkijken naar de werken van de mannen die een mislukte Tour achter de rug hebben: Richie Porte, Nairo Quintana, Rigoberto Uran, dat werk. En de mannen die in de Giro op een hoop gegaan zijn: Simon Yates, Thibaut Pinot en Fabio Aru. Na het unaniem belachelijk grote succes tijdens deze Tour komt Movistar hier naast Quintana ook met Valverde en Landa op de proppen.

Nog even terug naar ONZE jongens: Stefan Krachtwijk gaat ongetwijfeld heel goed zijn in de achtste, negende en tiende week en kan een droomkoppel gaan vormen met Sjors Bennett. Vers gerekruteerd door het met wat dopingprobleempjes kampende Burgos komt Jetse Bol schroeien. En Danny van Poppel gaat sprintjes doen. Over sprinten gesproken: met Caleb Ewan en Nacer Bouhanni lijkt het zoals gewoonlijk geen indrukwekkend sprintersveld te worden. En dan wordt het ook niet als Elia Viviani daar nog bijkomt. Staat er een nieuwe Jonas Van Genechten op?

En de Belgen dan? Mani's poulain Bjorg Lambrecht doet mee, vriend van het forum Thomas de Gendt gaat ontsnappinkje spelen, andere vriend van het forum Dylan Teuns doet mee, net als nog een andere vriend van het forum, Laurens de Plus. En Tiesj, Tiesj ook.

Er zijn in dit stadium ook nog de nodige onzekerheden: zo stond Tourwinnaar Geraint Thomas in eerste instantie op de rol voor de Vuelta, net als groene trui-winnaar Peter Sagan. Met welke verzameling kneuzen komen Trek (misschien nog eens proberen met Brambilla als kopman?, lol) en Africa's Team (Meintjes?, Anton?, Kudus?) hier voor de dag?

TV:
EUROSPORT, het thuis van het wielrennen. Met José Been en een enthousiaste co-commentator
Sporza, met het gouden koppel Michel Wuyts en José de Cauwer
NOS: Wie zal het zeggen? Zou het wat uitmaken?

Spelen:
Cyclingmaster (ww: WivcoKevoerman)
Sportpools (ww = FOK)
Pick'em Spel: SPT / [wielrennen] Het La Vuelta 2018 Pick'em spel #1
Wielerprono

quote:

Op donderdag 6 september 2018 15:42 schreef showtimer het volgende:
Frommolo lijkt ook alleen maar bezig om weer in het klassement te komen

Zij die voor Bora rijden groeten u.

quote:

Op donderdag 6 september 2018 15:56 schreef showtimer het volgende:
Rusty

Niveautje Zakarin en Kelderman.

Ze maken het elkaar wel lastig vooraan.

Arme Masjadoe.

Van Baarle neemt voor de gezelligheid de snelste renner vooraan mee. Lekker Dylan!

3s ouwe sleper.

Padun gaat gewoon winnen op deze manier. De rest kent hem waarschijnlijk niet eens.

Krijg nou de tering. Hoe die Geniez altijd weer ritten weet te winnen in de Vuelta...

Die bult zand 20 meter voor de finish ook.

Dat kan toch niet Johan.

Wat doet die man in hemelsnaam?

Zo'n smalle weg en dan de hekken ook nog eens op de weg plaatsen, wel lachen. Dat had anders gekund.

quote:

Op donderdag 6 september 2018 16:59 schreef wimderon het volgende:
Zjunjes kwam ook gewoon geen poot vooruit tot nu toe.

Altijd alleen in het begin van het jaar en dan in de Vuelta. Wat een lolbroek.

Terwijl er toch flinke gaten zaten in het peloton heeft iedereen daar dezelfde tijd gekregen.

Dat geldt dan weer niet voor de jongens in de kopgroep, daar zijn ze tot op de seconde nauwkeurig geweest. Niet dat het veel uitmaakt, maar toch klopt het niet helemaal.

De mannen van Jumbo zaten vanochtend blijkbaar drie uur in de bus, kan me wel voorstellen dat je daar niet heel erg vrolijk van wordt.

Je moet er als organisatie wel voor zorgen dat er voldoende voorzieningen zijn in de omgeving van de finish- en startplaats. In Spanje is het meestal de provincie die het geld op tafel legt, dus dan kun je prima een geschikte locatie uitzoeken en dat is niet een vuurtoren in de middle of nowhere.

Zo'n aankomst kan nog wel als de rit wat lastiger is. Als er alleen maar kleine groepjes of solisten aankomen valt het mee. Maarja, dit was een rit die eventueel zelfs in een (gereduceerde) sprint had kunnen eindigen. Dan is het allemaal niet zo handig. En dat allemaal alleen maar om een of andere vuurtoren van wat aandacht te voorzien, wat je ook makkelijk had kunnen regelen door er gewoon een helikopter naartoe te sturen.

Finish je in dat dorpje op een kilometer of zes van de streep dan is er niks aan de hand en dan zit je nog in dezelfde gemeente ook. Daarna terwijl de uitslagen in beeld komen even de vuurtoren showen en klaar. Maar goed, in Spanje halen ze wel vaker van dit soort grappen uit en daar leren ze niet echt van dus het is vergeefse moeite om je überhaupt op te winden.

quote:

Op donderdag 6 september 2018 19:11 schreef showtimer het volgende:

[..]

[..]

Haha

Ja, zo boden ze ook ooit hun excuses aan Kruijswijk aan nadat hij dankzij een paaltje dat niet werd weggehaald in het ziekenhuis eindigde. Ben je lekker mee.

Denk trouwens dat die man nog de meeste schade zal hebben.

Nu heeft het voor JoeFroe ook weinig zin om in de aanval te gaan, want die wordt bij de eerste de beste drempel meteen gelost.

quote:

Op donderdag 6 september 2018 19:48 schreef Slobeend het volgende:
Sunweb is een eng rigide club.

De Slob heeft het licht gezien.

Etappe 13: Candás - La Camperona, 174,8 km

De rit naar de vuurtoren was vooraf lastig in te schatten, maar na een aantal kilometer werd alles meteen duidelijk. Zonder veel strijd reed een groep van 18 man weg, met in die groep een renner van Bora en eentje van Quick Step. Tot zover de plannen van de sprinters, het zou opnieuw een dag voor de vluchters worden. In de vluchtersgroep kwamen we enkele grote namen tegen, met onder meer Nibali, Formolo en Jesus Herrada. Die laatste stond er het beste voor in het klassement, al bedroeg zijn achterstand wel bijna zes minuten. Dat bleek geen enkel probleem te zijn, de voorsprong liep snel op naar de tien minuten en het bleef lang rond die tien minuten schommelen. De mannen vooraan reden goed door, al ontstond er vanzelfsprekend richting de finale enige onenigheid. De rit kende vele korte klimmetjes en daar werd flink geschift. De ene aanval na de andere volgde, wat tot gevolg had dat de kopgroep gehalveerd werd. Met acht renners reden we naar de finish, wat een tactische finale opleverde. Slag om slinger werd er gedemarreerd, maar niemand wist weg te rijden. Iedereen ging voor de overwinning en er werd relatief weinig gepokerd. Zodoende doken we met die acht renners de slotfase in, met in de laatste anderhalve kilometer een bijzonder smalle en bochtige weg. Op het laatste klimmetje van de dag probeerden Teuns en Campenaerts weg te rijden van hun kompanen, maar Padun zat soepeltjes op het wiel. Geniez wist ook aan te haken bij die mannen, terwijl Van Baarle pas later weer aansloot na een kort stukje in dalende lijn. Campenaerts reed op kop, maar het was Geniez die de sprint aanging op een meter of 300 van het eind. Een lange sprint, maar niemand wist hem nog te remonteren. Van Baarle kwam net tekort en moest genoegen nemen met een tweede plaats. Voor Geniez zijn derde ritoverwinning in de Vuelta, hij doet wat De Marchi een dag eerder deed. Wonderbaarlijke renner, die Geniez. Je ziet hem meestal aan het begin van het jaar, dan wint hij ergens een voorbereidingskoers in Frankrijk. Vervolgens zie je hem maanden niet terwijl hij piekt richting de Giro waar hij volledig anoniem is maar toch ergens rond de top 10 weet te eindigen, waarna hij weer volledig uit beeld verdwijnt. In de Vuelta doet hij dan weer mee, waar hij 20 dagen slechte benen heeft. Dan blijft er dus één dag over met goede benen en dat was tijdens deze rit. Apart verhaal. Over aparte verhalen gesproken, na de finish kwam het meest merkwaardige moment. Een man van de organisatie die blijkbaar als taak heeft om de fotografen te waarschuwen dat ze aan de kant moeten voor de aanstormende renners had even niet zo goed in de gaten dat er renners in aantocht waren en rende naar die fotografen toe, waardoor Geniez die net over de streep reed vol op hem klapte. Van Baarle tuimelde over de man heen en ook Teuns moest van de fiets. Ook dat maak je alleen in Spanje mee, waarschijnlijk. Al met al een merkwaardige finale door die smalle en bochtige finish. Maar goed dat het geen massasprint werd, al is ook niemands dag beter geworden door de overwinning van Geniez. Herrada nam trouwens de leiderstrui over. Daar zal sponsor Cofidis blij mee zijn, hebben ze niet voor niets miljoenen in het Spaanse wielrennen gestopt. Het is maar de vraag of hij die trui lang kan vasthouden, ondanks zijn riante voorsprong van meer dan drie minuten op Simon Yates en de rest. We gaan nu namelijk de bergen in. Drie aankomsten bergop op een rij. We beginnen met La Camperona, een recente ontdekking van de organisatie die in rap tempo uitgemelkt wordt.




Bij de start van de 13e rit bevinden we ons ineens in Asturië. Aan de Asturische kust ligt het plaatsje Candás, dat onderdeel uitmaakt van de gemeente Carreño. Met ongeveer 7000 inwoners is het de grootste en belangrijkste plaats van deze gemeente. Het is een vissersdorpje, met een kleine haven. Gelegen aan de Cantabrische zee was het vroeger een van de belangrijkste havens in de omgeving, maar daar is tegenwoordig minder sprake van. Het belang van de visserij is afgenomen en tegenwoordig gebruikt men de haven en de omgeving meer voor allerhande watersporten. Naast de visserij had men hier ook de nodige industrie. Conservenindustrie met name, kom je ook niet iedere dag tegen. Ook dat is tegenwoordig door concurrentie in de omgeving niet zo groot meer. Het is wel een sportief dorpje, dat Candás. Ze noemen het in de volksmond zelfs Villa de Olímpicos, omdat veel deelnemers aan de Olympische Spelen hier hebben gewoond of hier op z'n minst zijn gepasseerd. Volgens officieuze verhalen wonen hier per hoofd van de bevolking de meeste olympiërs. Of het helemaal klopt valt nog te bezien, in 2012 ging het blijkbaar om slechts twee mensen en dat waren dan nog twee coaches ook. In een wat verder verleden had men wel ene Herminio Menendez. Dit was een kanoër die in totaal drie medailles wist te winnen op de Spelen. Andere olympiërs uit Candás deden ook voornamelijk aan kanoën, dat is hier toch wel zo'n beetje de grootste sport lijkt het. Om het verhaal wat mooier te maken nemen ze ook Samuel Sanchez mee in hun overwegingen, hoewel hij hier helemaal niet woonde maar wel in de heuvels in de omgeving ging trainen. Ze hebben in Candás ook een wielerschool, die schijnt goed georganiseerd te zijn maar gezien het aantal wielrenners uit Asturië zal dat best tegenvallen. In het verleden heeft er wel een bekende wielrenner gewoon in Candás. Vicente López Carril werd geboren in A Coruña, maar leefde heel wat jaren in dit dorpje. In 1974 beleefde hij zijn beste jaar door derde te worden in de Tour achter Merckx en Poulidor. Zes jaar overleed hij een paar kilometer buiten Candás op het strand van Gijón, waar hij tijdens een potje voetbal een hartaanval kreeg. Van start gaan de renners in het kleine haventje van Candás, op een boulevard waar ook een aantal hotels te vinden zijn. Toerisme heeft ook hier duidelijk aan belang gewonnen.



Tijdens de neutralisatie rijden de renners door de straten van Candás en vervolgens gaat het na de neutralisatie gelijk kort naar beneden, over een brede maar bochtige weg. Een typisch Spaans begin, zullen we maar zeggen. Al snel wordt het vlak en dan gaat het over een wat rechtere weg met de nodige rotondes verder richting Gijón. Na 7,5 kilometer rijden we die stad binnen en pas een kilometer of zes later verlaten we de stad weer. Het stukje in deze stad waar vorig jaar nog een rit aankwam kent redelijk veel bochten. Sinds vorig jaar weten we dat Gijón de stad is van Ivan Garcia Cortina, hij reed in de rit naar zijn geboorte- en woonplaats lang op kop, maar werd bijgehaald door zijn medevluchters waarna Thomas De Gendt uiteindelijk de snelste bleek in een sprint. Aparte beelden, maar die hele Vuelta was apart. Naast Ivan Garcia Cortina blijkt ook Dani Navarro in Gijón te wonen. Die komt eigenlijk uit Salamanca, maar is tegenwoordig in de wintermaanden vooral in deze stad te vinden. In een wat verder verleden was Chechu Rubiera lange tijd de bekendste wielrenner uit Gijón. In die tijd reden er wat meer renners uit Asturië in het peloton rond, momenteel is Garcia Cortina zo'n beetje de enige. Tenzij we Dani Navarro meetellen, dan zijn ze met twee. Het centrum van Gijón bereiken we tijdens de rit niet, we blijven steeds aan de zuidkant van de stad en na een aantal kilometer verlaten we de stad ook om definitief richting het zuiden te fietsen. De weg buiten de stad begint vrij snel omhoog te lopen. We gaan beginnen aan de eerste klim van de dag, de Alto de la Madera. Deze klim van de derde categorie is zeven kilometer lang en 3,5% gemiddeld. Bepaald geen lastige klim, maar voor zover dat ondertussen nog niet gebeurd mag zijn kan hier wel een sterke kopgroep wegrijden. Na 21 kilometer komen de renners boven op deze klim die nooit echt lastig wordt, alleen nog een stukje aan 5% richting de top. Na de klim gaat het twee kilometer licht naar beneden, over een brede weg met weinig bochten. Vervolgens zal het een kilometer of tien vlak zijn richting de volgende klim van de dag. Door een bosrijk gebied rijden de renners over een weg die wat bochtiger begint te worden langs dorpjes al Noreña en Venta del Soto richting de mijnindustrie van Asturië. Voorbij Venta del Soto loopt de weg 4,5 kilometer omhoog aan 3%, een klimmetje waar verder geen bergpunten te verdienen zijn. Na deze klim gaat het 3,5 kilometer naar beneden over een brede en bochtige weg met bijzonder slecht asfalt. Aan het eind van de afdaling komen de renners uit in de vallei van de rivier Nalón, in een gebied waar ze vaker passeren. De eerste stad die ze tegenkomen is Langreo, een spuuglelijke industriestad. In deze omgeving hielden ze zich in het verleden voornamelijk bezig met het winnen van steenkool en ook de staalindustrie was hier belangrijk. Tegenwoordig kom je er vooral musea tegen, in de oude fabrieken. Al is er nog steeds genoeg industrie, het blijft een lelijk gebied.



Eenmaal aangekomen in de vallei van de Nalón gaan we daar ook bijzonder lang blijven. Van Langreo en buitenwijken gaat er koers gezet worden richting San Martín del Rey Aurelio. Ondertussen passeren we nog wat oude gebouwen van de vroeger industriële praktijken. Ook weer een museum over de geschiedenis van de mijnbouw en dat soort ongein. Ziet er wel interessant uit, maar de renners zullen er weinig oog voor hebben. Ze rijden steeds langs de Nalón, waarbij het enige punt van attentie is dat ze af en toe de rivier oversteken om aan de andere kant te gaan rijden. Dit doen ze richting Pola de Laviana vier keer. Verder is dat het wel. De weg is breed en loopt vals plat omhoog. In de 12 kilometer tussen Langreo en Pola de Laviana nog niet eens 100 meter hoger uit. Het is dus makkelijk fietsen over voornamelijk rechte wegen met af en toe een rotonde tussendoor. Langzaam verliezen de renners de industrie een beetje uit het oog en wordt het terrein steeds groener. Voorbij Pola de Laviana blijft het eigenlijk het zelfde verhaal. We blijven ons pad vervolgen langs de rivier over een enorm brede weg, met ondertussen alleen een paar rotondes. Na nog 10 kilometer over deze weg komen we door Rioseco en in dit stuk zijn we weer 100 meter hoger uitgekomen. Gemiddeld 1% stijging dus, eigenlijk gewoon vlak. Het is een enorm lange tussenfase, die niet echt voor spannende koers zal zorgen. We rijden nu wel door een mooie omgeving. Het is groen, er zijn bergen, er is geen industrie meer. Af en toe een klein dorpje langs de kant van de weg, maar op dat na zitten we midden in de natuur. Je ziet zo nu en dan langs de weg zelfs de Nalón liggen, een rivier die stroomopwaarts steeds mooier wordt. Vlak voor Rioseco moeten de renners nog wel door een tunneltje, een van de vier tunneltjes op weg naar de volgende officiële klim van de dag. De laatste twee tunneltjes zijn vrij slecht verlicht en hebben ook wat bochtjes, daar zullen de renners wel niet vrolijk van worden. Voorbij Rioseco is de weg in ieder geval even vlak, waarna er zowaar even een kort klimmetje volgt van een kilometer aan 8%. Daarna is het een aantal kilometer zo goed als vlak terwijl de renners langs het stuwmeer van Tanes fietsen. Bij dit kleine dorpje hebben ze ook aan de rand van het water nog een kerkje weten te posteren, pittoresk.



Na de passage in Tanes is het nog een kilometer of 15 fietsen tot aan de voet van de volgende klim en in deze 15 kilometer zal het zo nu en dan een beetje vals plat omhoog blijven lopen. Zes kilometer na Tanes hebben de renners de tunneltjes gehad en rijden ze het nationaal park van Redes binnen. Hier wordt de weg in de buurt van het dorpje Campo de Caso ineens een stukje smaller en een stuk slechter, maar het blijft redelijk vlak. Campo de Caso was overigens de startplaats van de Vueltarit die vorig jaar in Gijón zou eindigen. We hebben nu dus een deel van hetzelfde parcours afgewerkt, maar dan in tegengestelde richting, leuk! Na Campo de Caso gaan we wel wat minder bekend terrein opzoeken, vorig jaar gingen we dus mooi de andere kant op. De weg naar het oosten die we nu gaan volgen loopt een beetje vals plat omhoog, met af en toe een kort stukje in dalende lijn tussendoor. In die dalende stukjes komen de renners ook wat bochten tegen, dus het is niet per definitie een makkelijk stukje parcours. Via kleine dorpjes als Soto, Bezana en La Foz rijden de renners richting de voet van de klim over een bochtige weg door een bosachtig gebied. In Soto liggen bijvoorbeeld nog een paar lastige bochten, maar over het algemeen valt het wel mee. Voorbij La Foz zien de renners tussen de bomen door af en toe de prachtige natuur die hier te bewonderne valt. Rotsachtig, met veel groen. Na 92 kilometer begint de weg die al een tijdje vals plat omhoog loopt dan definitief omhoog te gaan. De Puerto de Tarna gaat beginnen. Een beklimming van de eerste categorie die 13 kilometer lang is. In deze kilometers stijgt het gemiddeld aan 6%, met vooral in het begin meteen een lastige kilometer aan 8%. Verder is het vooral een bijzonder mooie en redelijk gelijkmatige klim die door een mooi gebied voert. Alleen het asfalt zouden ze een keer op moeten knappen, dat lijkt nergens op. Een bochtige klim, langs steile rotswanden, met heel wat kilometers aan 6,5%. Ook een aantal wat makkelijkere kilometers aan 4,5%, maar de lastigere kilometers zijn in de meerderheid waardoor we toch uitkomen op een gemiddelde van 6%. Na 105 kilometer komen we boven op deze Puerto de Tarna die richting de top nog een stuk of zes haarspeldbochten kent.




Vlak voor de top rijden de coureurs nog door een kort tunneltje en daarna komen ze niet alleen boven op de klim, maar ook in een kleine nederzetting die dezelfde naam draagt. Paar huizen neergezet op de top en dat gaat nu door het leven als Puerto de Tarna, prima. We verlaten hier bovendien Asturië en keren weer terug naar Castilië en Leon. Na de top van de klim gaat het een kiometer of zes serieus naar beneden, over een brede weg met een beperkt aantal bochten. Een makkelijke afdaling dus, door een fraaie omgeving. Na de afdaling bevinden we ons op een plateau, het zal nu heel wat kilometers zo goed als vlak zijn. Eerst nog een aantal kilometer in licht dalende lijn, daarna wordt het echt helemaal vlak. In de buurt van het dorpje La Uña komen de renners wel nog wat lastige bochtjes tegen, waarna het eigenlijk best wel verdomd makkelijk zal zijn tot aan Lario. Rechte en vlakke wegen tot dit dorpje dat we na 119 kilometer passeren. Ook na Lario blijft het nog een aantal kilometer vrij eenvoudig, met voornamelijk vlak werk tussen de bergen in. Voorbij Burón wordt het een klein beetje anders, het peloton gaat dan een aantal kilometer naast het stuwmeer van Riaño fietsen en langs dit meer worden de wegen wat bochtiger en ook wat glooiender. Wel mooie uitzichten, daar is niets mis mee. In de 15 kilometer dat de renners langs het meer fietsen komen ze een stuk of zes korte klimmetjes tegen, waarvan de langste iets meer dan ee kilometer lang is. Heel steil wordt het nooit, maar ik zou ook niet durven beweren dat het hier volledig vlak is. Het is tevens opletten voor loslopend vee langs het parcours, in het dagelijks leven lopen hier wat runderen rond die een beetje aan het grazen zijn. Na 134 kilometer rijden de renners door Riaño. In het dorp gaat het even kort naar beneden, waarna we via een wat langere brug naar de overkant van het meer worden gebracht. Het is nog een kilometer of 40 fietsen tot de finish.



Aan de andere kant van het meer rijden de renners nog eens door een tunneltje. De weg loopt in de komende tien kilometer nog een paar keer licht omhoog, maar het is hier in de vallei toch vooral vlak. We blijven over brede wegen rijden, die wel wat bochten kennen. Toch gaat het vooral veel rechtdoor, een aantal keer zelfs angstvallig lang. Na 145 kilometer rijden de renners door nog een tunneltje, waarna ze zich ineens op de dam bevinden. Ze hebben het eind van het stuwmeer bereikt. De weg loopt na de dam, waar het uitzicht adembenemend mooi is, wel nog even een kilometer naar beneden met in die kilometer een aantal bochten. Daarna rijden de renners door een dorpje dat Las Salas heet. Buiten dit dorpje wordt de weg recht en zal er tot Crémenes, dat vijf kilometer verderop licht, amper gestuurd hoeven te worden. Langs de Rio Esla fietsen de coureurs naar het zuiden, op weg naar de voet van de slotklim. Na de passage in het dorpje Crémenes is de weg nog een kilometer of twee bijna volledig recht, waarna het langs de Rio Esla weer wat bochtiger wordt. Alsnog is het wel vlak, er is amper hoogteverschil waar te nemen. Het gaat zelfs een heel klein beetje naar beneden. Na wat bochtenwerk wordt het weer recht. Dit blijft zo tot op een kilometer of 10 van het eind. De renners slaan dan rechtsaf en gaan op weg naar Sabero, waar de tussensprint van de dag ligt. Na deze bocht naar rechts begint de slotklim eigenlijk meteen, al ligt de voet van de klim volgens de organisatie pas verderop. De klim begint volgens Unipublic pas op de plaats waar de streep van de tussensprint ligt, op 8,3 kilometer van het eind.



Sabero is een dorpje dat zich net als de andere dorpjes in deze omgeving heeft toegelegd op de mijnbouw. Ook in Sabero kom je weer een museum tegen met dit onderwerp, toch wel het thema van deze rit. Dat de slotklim naar La Camperona volgens de organisatie pas begint na de tussensprint in Sabero heeft te maken met het feit dat het stuk voor Sabero niet echt steil is. Na de bocht voor Sabero gaat het een kilometer omhoog aan 1,7%, waarna het niet direct veel lastiger wordt. Twee kilometer aan 2%, met daarna twee kilometer aan 3%. In totaal is de klim 10 kilometer lang en 7,1% gemiddeld, dus het echte werk moet nog komen. Pas als de renners door Olleros de Sabero rijden wordt het wat lastiger. Een kilometer aan 7%, gevolgd door een kilometer aan 6%. Daarna rijden de renners door Sotillos de Sabero en hier gaat het leuk worden. In dit dorp slaan de renners rechtsaf en komen ze op een smalle weg terecht, die ook meteen heel steil is. Het is nog drie kilometer tot de finish, maar dat worden wel drie loodzware kilometers. Drie kilometer boven de tien procent, waarvan de eerste aan 12% omhoog gaat. De kilometer daarna is de lastigste, het gaat omhoog aan 18%, met uitschieters tot 24% volgens een bord langs de kant van de weg. Richting de finish wordt het dan weer iets minder moeilijk, in de slotkilometer gaat het omhoog aan 11%, met stroken tot 14%. Dan zit na 175 kilometer de eerste van die ritten met aankomst bergop er weer op.




La Camperona, een van de recente ontdekkingen van Unipublic. In 2014 gedebuteerd in de Vuelta en volgens de organisatie was het toen een nogal belangrijke klim. Een van de beklimmingen met de meeste impact in de historie van de Vuelta. Die impact is mij een beetje ontgaan, dus voor de zekerheid zocht ik de uitslag nog maar eens op. In 2014 won Ryder Hesjedal uit een vroege vlucht, voor Oliver Zaugg en Imanol Erviti. De impact daar zie ik niet helemaal. Daarachter waren de verschillen tussen de klassementsmannen klein. Froome één seconde voor Rodriguez en liefst zeven seconde voor Contador. In 2014 gebeurde er dus bijzonder weinig. Ligt ook aan het feit dat het lastige deel van deze klim maar drie kilometer lang is. Wel drie enorm zware kilometers, over een weg die niet helemaal perfect is. Er is boven op La Camperona ook bijzonder weinig te doen. Er staan wat verdwaalde antennes en er is een soort van berghutje. In 2014 lag de finish dan ook ergens in het midden van het niets, dat zal nu niet anders zijn. Een klim met weinig geschiedenis in een omgeving met weinig geschiedenis, dat is het wel zo'n beetje. In 2016 keerden we terug op La Camperona, de overwinning ging toen opnieuw naar iemand uit de vroege vlucht. Een totaal kansloos groepje met mannen als Axel Domont, Pierrig Quemeneur, Scott Thwaites en Zico Waeytens wist weg te rijden van het peloton en in het peloton maakte men niet echt aanstalten om de groep terug te halen. Wegens een gebrek aan klimmers vooraan wist Sergei Lagutin deze rit naar zijn hand te zetten. De Oezbeek die een aantal jaar in dienst reed van Vacansoleil, daarna een Rus werd om te mogen fietsen bij Gazprom en later de kleuren van Katusha verdedigde. In dienst van Katusha won hij dus gewoon een rit in de Vuelta. Doe even normaal man. Ondanks het feit dat ze in het peloton niet reden voor de ritzege dagen we daar toch nog wel wat actie. Quintana reed weg van de rest en pakte meer dan 20 seconden op Contador, een halve minuut op Froome, Valverde en co. Alsnog relatief kleine verschillen, het is wel weer lekker steil en spectaculair maar eigenlijk heb je geen reet aan La Camperona. Daarom ben ik niet volledig gelukkig met het feit dat we hier voor de derde keer in vijf jaar tijd zijn.



We finishen dus op La Camperona, dat ligt in Valle de Sobero. In dit mijnbouwgebied wordt het 's middags een graadje of 21, met weinig kans op regen en een klein beetje wind. Bij de start zal het ongeveer hetzelfde verhaal zijn. Geen kans op regen, een beetje wind en 22 graden. Daar kunnen de meeste renners wel mee leven lijkt me. Starten doen we om 12:57. Onze Belgische vrienden van Sporza zijn er om 15:00 weer bij. Ook Eurosport start pas om 15:00, we kunnen dus helaas niet een half uurtje genieten van José Been en Henk Kroon. Rond 15:00 bevinden we ons in de buurt van Soto, in aanloop naar de Puerto de Tarna. Veel missen we dus niet. De aankomst wordt verwacht tussen 17:25 en 17:56. Al kan dat met het tempo van de laatste dagen ook makkelijk een minuut of 20 eerder zijn.



Ik ga me niet meer aan ingewikkelde theorieën wagen, de komende drie ritten zijn gewoon allemaal voor de vluchters. Ook als ze het niet zijn, dan alsnog. De Vuelta gaat gewoon weer de Vuelta zijn en de klassementsrenners gaan zich geen moment inspannen want hoeveel is een ritoverwinning nu eigenlijk waard als je ook volkomen anoniemen een 8e plaats mee naar huis kan nemen? Daarom. De simpele theorie bij deze rit is dat er hierna nog twee zware ritten komen. Niemand zal zin hebben om zijn mannen al op te roken, zeker omdat het maar een kutrit is om te controleren met al die lange vlakke stukken. Movistar heeft bovendien laten zien dat ze überhaupt niet echt goed kunnen controleren. Er zal vrij snel weer een grote groep wegrijden met absolute nietsnutten waardoor we een prachtige opvolger gaan krijgen voor Hesjedal en Lagutin. Tien minuten later zien we dan wel Quintana weer een paar seconden wegrijden van de rest. Want die gaat van de klassementsrenners wel absoluut de beste zijn, laat daar geen twijfel over bestaan. Het is in ieder geval niet de favoriete klim van Valverde, hij verloor hier al twee keer tijd.
1. Zakarin. In mijn zoektocht naar een ideale opvolger voor Hesjedal en Lagutin ben ik uitgekomen bij Ilnur. Een renner op leeftijd met een ietwat dubieus verleden die er verder helemaal niets van bakt. Voila, kan bijna niet beter in de traditie passen. Al heb ik niet het idee dat er tijdens deze Vuelta veel aanvalstlust in Zakarin zit, maar ik kon even geen geschiktere kandidaat vinden. Ik sta open voor suggesties. Majka had gekund, maar die gaan ze niet laten rijden omdat hij nog te dicht staat in het klassement.
2. Woods. Ik verwacht hem nog wel een paar keer in de aanval. Was er al een keer dichtbij, maar sindsdien heeft ie zich niet echt meer laten zien. Tijdens de vorige rit kwam ie nog wel in beeld, maar dat was omdat hij mechanische problemen had. Daarna heeft ie zich niet echt meer ingespannen, waardoor hij in de laatste groep binnenkwam. Misschien de benen een beetje gespaard voor deze rit. Met die steile percentages aan het eind is het in ieder geval een aankomst voor hem. Als hij eenmaal vooraan zit een man die lastig is om te kloppen.
3. Pernsteiner. Hermann Pfernensteiner, de natuurlijke opvolger van Christian Pfannenberger. Heeft helaas nog niet zoveel laten zien. Ook tijdens deze Vuelta is het nog vrij mager tot nu toe. Desalniettemin zou ik hem tijdens deze rit graag vooraan zien, want aangezien hij maar twee turven hoog is en slechts een kilo of vijf weegt zou deze klim hem moeten liggen.
4. Villella. Gewoon, een willekeurige slechte klimmer op een lastige aankomst. De vorige keren op La Camperona zagen we steeds zo'n figuur vooraan eindigen. Waarom nu niet?
5. Serry. Nog een willekeurige gozer die er niets van bakt. Kan mij het schelen.

Bonus:
Perico is weer eens een klim gaan verkennen, speciaal voor jullie. Deze keer niet met een renner, maar met een of andere viesdikke Spaanse zanger, komiek en acteur. Voor de mensen die Sergei Lagutin uit hun geheugen hebben gewist maar toch graag willen weten wat La Camperona precies is. Waarvan akte.

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 11:20 schreef Slobeend het volgende:
RR verklapt een dark horse van me.

Dan weet je in ieder geval zeker dat je donkere paard niet vooraan zal zitten.

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 11:57 schreef maxi-mus het volgende:

[..]

Ik ga voor de vlucht.

Sander Armee, Nikita Stalnov, Jorge Cubero, Nick Schultz, Nans Peters, Brent Bookwalter, Steve Cummings, Antoine Duchesne en Tom Leezer.

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 12:07 schreef Koffieplanter het volgende:

[..]

Nee, Smukilis van twee jaar geleden is een lichtgewicht.

Twee jaar geleden was het wel een __________________/ rit, waardoor er dus zulke jongens vooraan zaten. Nu is er in het begin een bergje, waardoor er misschien meer echte klimmers in de kopgroep belanden.

Maar misschien ook wel niet.

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 13:19 schreef wimderon het volgende:
KUDUS, Van Asbroeck, Serry, Bravo, Rosskopf, De Gendt, Bol, Aranburu, C. Rodriguez, KUSS, MOL, Prades, McCarthy, Lambrecht, Ravasi.

Dit zou een prachtige groep zijn.

30 renners op kop, lekker overzichtelijk gaat dat weer worden.

Heel Lotto Soudal is in de aanval zowat.

Welke onbenullen zitten er in de wagen bij Jumbo? Is Jean-Paul van Poppel daar aan het bijbeunen?

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 14:22 schreef showtimer het volgende:

[..]

Beetje dimmen. De Nier weet wat hij doet.

We gaan schakelen naar Volendam. Groenen, kom er maar in.

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 14:26 schreef TheArt het volgende:
Dit is echt belachelijk

Rustig Art. Schenk een glaasje Roosvicee in.

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 14:28 schreef TheArt het volgende:

[..]

Ze mogen me dat spul wel geven wat in sommige ploegleidersauto's wordt gedronken, want dat moet echt goed spul zijn.

Voor GHB verwijs ik je door naar Max van Heeswijk.

Dit is natuurlijk allemaal het effect van één renner minder per ploeg.

UCIgoden

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 14:38 schreef TargaFlorio het volgende:

[..]

Dat verhaal heb ik nooit gehoord of ben ik vergeten. Licht eens een tipje van de sluier op?

Volgens de immer betrouwbare Thomas Dekker nam Max van Heeswijk altijd heel veel flacons shampoo mee op reis. Daar zat dan alleen geen spul in waar je je haar mee kan wassen.

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 14:42 schreef TargaFlorio het volgende:

[..]

Lekker man, niks mis mee.